Συλλήψεις για "πειρατεία" μαμούθ
Εκτύπωση άρθρου Αποστολή σε φίλο Ποινική δίωξη για παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας κατ' επάγγελμα από κοινού σε βαθμό κακουργήματος άσκησε χθες ο Αντεισαγγελέας Πλημμελειοδικών Ρόδου κ. Ιωάννης Μητσιόπουλος σε βάρος των Μ. Ζ. του Κ. 32 ετών, κάτοικο Ρόδου, ιδιωτικό υπάλληλο, που συνελήφθη από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου το απόγευμα της Τρίτης και κατά του Μ. Π. Π. Κ. του Δ. 23 ετών, φοιτητή, ο οποίος αναζητείται.
Οι ανωτέρω φέρονται σύμφωνα με τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί να ήταν διαχειριστές ιστοχώρου-κοινότητας μελών με την επωνυμία www.greek-fun.com τα μέλη της οποίας είχαν μέσω της πρόσβασης τους στο forum αυτής να κατεβάζουν στους υπολογιστές τους μουσικά κομμάτια διάφορων καλλιτεχνών, ταινίες ελληνικές και ξένες αλλά και ηλεκτρονικά παιχνίδια γνωστών εταιρειών.
Πρόκειται για την πρώτη σύλληψη που πραγματοποιείται πανελλαδικά για τη λειτουργία ιστοσελίδας που παρέχει τη δυνατότητα στους χρήστες τους να έχουν πρόσβαση σε "πειρατικά" αντίγραφα ταινιών, dvd και παιχνιδιών, μετά από την υποβολή σχετικής μήνυσης της Εταιρίας Προστασίας Οπτικοακουστικών Εργων (ΕΠΟΕ).
Συγκεκριμένα το πρωί της Τρίτης ο κ. Θεόδωρος Πετσίνης εκπρόσωπος της ΕΠΟΕ υπέβαλε μήνυση κατά των ανωτέρω κατηγορούμενων.
Στη μήνυση της ΕΠΟΕ αναφέρεται ότι οι ανωτέρω διαχειριστές της ιστοσελίδας με την επωνυμία www.greek-fun.com συγκέντρωναν με ίδια πρωτοβουλία και ειδικό προς τούτο σχεδιασμένο ηλεκτρονικό σύστημα στην ως άνω ιστοσελίδα, παράνομα και χωρίς την εκ του νόμου προβλεπόμενη προηγούμενη γραπτή άδεια των δικαιούχων εταιρειών μελών της ΕΠΟΕ διαδικτυακούς συνδέσμους που αντιστοιχούν και παραπέμπουν σε οπτιακουστικά έργα πάσης φύσεως. Καταγγέλθηκαν παραπέρα ότi μεσολαβούν ώστε να καθίστανται προσιτά στο κοινό, μέσω του διαδικτύου και συγκεκριμένα μέσω της ανωτέρω ιστοσελίδας οπτιακουστικά έργα ενώ προτρέπουν τρίτους να παραβιάζουν τις διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Σύμφωνα με την ίδια έγκληση οι μηνυόμενοι αλλά και άλλοι που αναζητούνται είχαν συστήσει με ίδια πρωτοβουλία μια κλειστή κοινότητα (Forum) η οποία λειτουργεί με αποκλειστικό σκοπό τη χωρίς δικαίωμα ανταλλαγή μεταξύ των μελών χρηστών του forum αρχείων που περιέχουν οπτιακουστικά έργα.
Στη συγκεκριμένη κοινότητα έχουν πρόσβαση μέσω του διαδικτύου μόνον χρήστες μέλη οι οποίοι έχουν υποβάλει σχετικό αίτημα στους διαχειριστές της ιστοσελίδας.
Αναφέρεται παραπέρα ότι οι χρήστες μέλη του forum χωρίς δικαίωμα και γι' αυτό παρανόμως ανεβάζουν και αποθηκεύουν οπτιακουστικά έργα στους υπολογιστές εξυπηρέτησης του δικτύου του παγκοσμίως γνωστού ιστότοπου με την ονομασία rapidshare ενώ παρέχουν μέσω του forum οδηγίες στους χρήστες μέλη.
Η ΕΠΟΕ ισχυρίζεται παραπέρα ότι οι μηνυόμενοι καλούσαν τους χρήστες μέλη του forum να καταβάλουν σ' αυτούς υπό το μανδύα της δήθεν δωρεάς συγκεκριμένα χρηματικά ποσά και μάλιστα απαιτώντας ελάχιστη καταβολή από 15 έως 45 ευρώ υποσχόμενοι, σε κάθε περίπτωση, να παράσχουν, σε αντάλλαγμα, συγκεκριμένα οφέλη και πλεονεκτήματα, που κατά κύριο λόγο έχουν να κάνουν με τη διευκόλυνση και την επιτάχυνση της διαδικασίας της παράνομης διακίνησης και ανταλλαγής αρχείων.
Αναφέρεται παραπέρα ότι ο αριθμός των χρηστών μελών της συγκεκριμένης ιστοσελίδας ανέρχεται σε 285.000.
Από την έρευνα που διεξήγαγε η EΠΟΕ, όπως τονίζεται στην έγκληση οι μηνυόμενοι χρησιμοποιούσαν για τις ως άνω πληρωμές τη γνωστή διαδικτυακή εταιρεία PAYPAL.
Eπισημαίνεται παραπέρα ότι στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα www.greek-fun.com και μέσω του forum αυτής υπήρχαν προς διάθεση 14.000 οπτιακουστικά έργα εκ των οποίων 5.500 περίπου ανήκαν σε εταιρείες μέλη της EΠΟΕ.
Περαιτέρω από την έρευνα προέκυψε ότι η παράνομη διακίνηση ή και ανταλλαγή των 14.000 οπτιακουστικών έργων συντελέστηκε περίπου 200.000 φορές εκ των οποίων 90.000 φορές περίπου αφορούσαν σε οπτιακουστικά έργα τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα των οποίων ανήκουν σε εταιρείες μέλη της ΕΠΟΕ.
Η ΕΠΟΕ υπολογίζει την οικονομική ζημία που υπέστη με την ίδια μήνυση στο εξωφρενικό ποσό του 1.800.000 ευρώ!!!
Ο κ. Πετσίνης της ΕΠΟΕ επεσήμανε ότι από την έρευνα που έγινε στον επίμαχο ιστοχώρο η διαχείριση αυτού γινόταν από τρία άτομα με τα ψευδώνυμα "Εvi", "Lionheart" και "Μat".
Για τον διαχειριστή με το ψευδώνυμο "Εvi" η ΕΠΟΕ δεν κατόρθωσε να συλλέξει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο που αφορά την ταυτότητα του. Για τον διαχειριστή με το ψευδώνυμο "Lionheart" διαπιστώθηκε ότι στο προφίλ που έχει καταχωρημένο αναφέρει ότι είναι γεννημένος στη Ρόδο το 1977 και στην ίδια σελίδα είχε έναν σύνδεσμο (link) που παραπέμπει στην ιστοσελίδα που διατηρεί στον ιστοχώρο Facebook. Πηγαίνοντας στην ιστοσελίδα του στο Facebook διαπιστώθηκε ότι διατηρούσε άλλο link για την ιστοχώρο www.greek-fun.com ενώ δηλώνει διαχειριστής της ιστοσελίδας αυτής.
Σε ότι αφορά τον διαχειριστή με το κωδικό όνομα "Mat" διαπιστώθηκε ότι η διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του είναι αυτή που προβάλλεται στο www.greek-fun.com ενώ διαπιστώθηκε ότι διαφήμιζε και άλλες ιστοσελίδες. Από τον έλεγχο των διαφημιστών διαπιστώθηκε έτσι η ταυτότητα και του δεύτερου κατηγορούμενου.
Εν πάση περιπτώσει εξεταζόμενος από τους αστυνομικούς ο πρώτος κατηγορούμενος πατέρας δύο παιδιών αρνήθηκε κατηγορηματικά τα καταγγελλόμενα σε βάρος του. Ισχυρίστηκε συγκεκριμένα ότι διαχειριστής της ιστοσελίδας είναι ο "Mat" τον οποίο έχει δει μόνο μια φορά πριν από 4 περίπου χρόνια και πήγε για καφέ μαζί του στη Ρόδο. Αφού τόνισε ότι η μόνη επικοινωνία που έχει μαζί του είναι μέσω του διαδικτύου τόνισε ότι έχει μπει στην ιστοσελίδα www.greek-fun.com και έχει δώσει συνδέσμους με κάποια τραγούδια τα οποία και έχουν ανεβεί και διατίθενται από την ιστοσελίδα. Τόνισε ωστόσο ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια δεν πωλούνται και είναι παραγωγές δικές του καθώς εργάζεται και ως disc jokey. Eπεσήμανε ακόμη ότι δεν έχει ανεβάσει ποτέ ταινίες στην ιστοσελίδα αλλά και ότι δεν έχει κωδικούς πρόσβασης στο server του www.greek-fun.com και καμία οικονομική απολαβή.
Τόνισε ότι έχει κωδικό για να μπαίνει στο forum και ότι είχε ζητήσει να διαγραφεί ο κωδικός του αυτός. Επεσήμανε ότι ο "Mat" τον είχε χαρακτηρίσει διαχειριστή στην ιστοσελίδα χωρίς όμως αυτός να ασκεί την οποιαδήποτε διαχείριση.
Σημειώνεται ότι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του που κατασχέθηκε δεν βρέθηκαν ταινίες παρά μόνο ορισμένα comics που έβλεπαν τα παιδιά του.
.png "English"){kind=small}
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο
Δείτε το αφιέρωμα σε βίντεο ή διαβάστε το παρακάτω
Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison, Rory Gallagher, John Lennon. Αυτές είναι κάποιες από τις μορφές που σημάδεψαν την παγκόσμια rock μουσική σκηνή και όχι μόνο.
Στην μικρή Ελλαδίτσα αυτοί που έφυγαν, μπορεί να είναι μικρότερου βεληνεκούς από τους προαναφερθέντες, αλλά με καθοριστική παρουσία στον χώρο του Ελληνικού Rock.
Η σημαντικότερη, αναμφισβήτητα, που μας εγκατέλειψε νωρίς, αλλά άφησε πίσω του μεγάλο έργο είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο οποίος λειτούργησε ως σκαλοπάτι για την μετέπειτα γενιά της rock στην χώρα μας. Ο Παυλάκης! Για όσους από εμάς ασχολούμαστε με αυτό το είδος.
Μπορεί στη δημιουργία ειδώλων και στη θεοποίηση των καλλιτεχνών να είμαι αντίθετος, αφού και αυτοί είναι άνθρωποι όπως εμείς, αλλά ο Παύλος Σιδηρόπουλος είναι κάτι σαν ο Άγιος της Ελληνικής Rock Σκηνής.
Η ιστορία ξεκίνησε στις 27 Αυγούστου του 1948, στην περιοχή της Κυψέλης στην Αθήνα. Ο πατέρας ήταν ποντιακής καταγωγής, και η μητέρα Κρητικής, απόγονος του Ζορμπά. Η οικογένεια ήταν σχετικά εύπορη, ώστε ο Παύλος και η μικρότερή του αδερφή να μεγαλώσουν σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον χωρίς σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Ως μαθητής, δεν ήταν πολύ μελετηρός, αλλά από μικρός φάνηκε να έχει κλήση στα μαθηματικά, κάτι που επιβεβαιώθηκε τα μετέπειτα χρόνια, με την είσοδό του στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.
Στα εφηβικά του χρόνια, τα πρώτα rock μουσικά ερεθίσματα, ήταν οι Animals, οι Beatles, οι Rolling Stones, ενώ επίσης άκουγε τους Έλληνες Charms και μετέπειτα τους MGC του Δημήτρη Πουλικάκου, αργότερα φίλου και συνεργάτη του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Στα τέλη του '60 μπαίνει στο Πανεπιστήμιο, Μαθηματικό όπως είπαμε. Οι συγκυρίες τον φέρνουν να συγκατοικεί με τον Βαγγέλη Γερμανό, που ήδη είχε αρχίσει την ενασχόλησή του με την rock. Τα κοινά ακούσματά τους, τους έκαναν να περνάνε ώρες μαζί, παίζοντας τραγούδια της εποχής.
Ως φοιτητής ο Σιδηρόπουλος, είχε σχηματίσει έναν χαρακτήρα αριστερής φιλοσοφίας, και παρόλο που κράταγε μία απόσταση από τα κοινά, ήταν αντίθετος για τον μη ξεσηκωμό των φοιτητών του Πανεπιστημίου, ενάντια στην δικτατορία του Παπαδόπουλου.
Αν και ακόμα δεν είχε ασχοληθεί ενεργά με την μουσική, παρά μόνο ως ακροατής, κυνηγούσε κάθε rock συναυλία που γινόταν στην Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα είχε αρχίσει να γράφει και τους πρώτους του στίχους.
Οι σπουδές στο Μαθηματικό, είχαν πάψει να τον απασχολούν και στην ουσία τα είχε παρατήσει. Κάπου εκεί, γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη, κιθαρίστα και πρώην μέλος των Olympians, ο οποίος ήταν δυσαρεστημένος από την καθαρά pop στροφή του συγκροτήματος, και αποφασίζουν μαζί να κάνουν το μεγάλο βήμα. Με κίνητρο κάποιες γνωριμίες του Δεληγιαννίδη, γύρω από την μουσική, φεύγουν για την Αθήνα, γράφουν τα πρώτα τους κομμάτια και καταφέρνουν να τα κυκλοφορήσουν το 1970 ως Δάμων και Φιντίας από την ΛΥΡΑ. Το δισκάκι περιείχε τα κομμάτια «Ο κόσμος τους» και το «Ξέσπασμα». Ο δίσκος χαρακτηρίστηκε, όσον αφορά τη μουσική αλλά και τους στίχους, πολύ προοδευτικός για τα δεδομένα της Ελλάδα.Περίπου ένα χρόνο αργότερα, και ενώ οι τάσεις της εποχής αρχίζουν να ξεπερνούν την pop και η rock αρχίζει να ανθίζει στη χώρα μας, μια ομάδα καλλιτεχνών μαζεύονται στο ιστορικό Κύτταρο και δίνουν παραστάσεις. Socrates, Πουλικάκος, Γλέζου, Σαββόπουλος και άλλοι, μαζί και οι Δάμων και Φιντίας. Μάλιστα ηχογραφούν το ιστορικό για την Ελληνική Rock album, «Ζωντανοί στο Κύτταρο», όπου ο Σιδηρόπουλος με τον Δεληγιαννίδη συμμετέχουν με τον «Γερο-Μαθιό».
Το 1972, έρχεται η συνεργασία των Δάμων και Φιντίας με τα Μπουρμπούλια, Βασίλη Ντάλλα (μπασίστας) και Νίκο Τσιλόγιαννη (ντραμς), που πλαισίωναν μέχρι τότε τον Διονύση Σαββόπουλο. Ως Μπουρμπούλια πλέον και με την συμμετοχή του Μάικλ Φρογκ στο κλαρίνο, ξεκινάνε εμφανίσεις σε διάφορα κλαμπς. Δεν άργησαν να ηχογραφήσουν και το σαρανταπεντάρι που περιείχε το κομμάτι «Ντάμης ο σκληρός». Το αρχικό όνομα του τραγουδιού, ήταν «Ντάμης ο ληστής», αλλά για να αποφύγουν τυχόν λογοκρισία το άλλαξαν.Τα Μπουρμπούλια, δεν άντεξαν πολύ. Μετά από αρκετές προσπάθειες για ηχογράφηση κάποιου δίσκου, αλλά και αναζήτηση κάποιου χώρου για να εμφανίζονται και να τους επιφέρει έσοδα, το σχήμα διαλύεται και ο καθένας τραβάει διαφορετικό δρόμο. Άλλοι σε άλλα ήδη μουσικής, άλλοι φεύγουν για το εξωτερικό και ο Σιδηρόπουλος μετακομίζει πάλι στη Θεσσαλονίκη, που δεν θα μείνει πολύ. Επιστρέφει στην Αθήνα, μετά από λίγο, αλλά πλέον δεν ασχολείται με την μουσική παρά δουλεύει στο εργοστάσιο του πατέρα του.
Έχουμε μπει πλέον στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το rock κάνει τη μεγαλύτερη καμπή της ιστορίας του ίσως, και το πολιτικό τραγούδι με την επιστροφή της δημοκρατίας, ανθεί. Ο Σιδηρόπουλος, βρισκόμενος σε αδιέξοδο, και μη μπορώντας να κρατηθεί μακριά από το τραγούδι, ψάχνει την ευκαιρία να επιστρέψει με κάποιο τρόπο στα πράγματα. Κάπου εκεί έρχεται η πρόταση να δοκιμαστεί από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, καταξιωμένο καλλιτέχνη, όπου και καταλήγουν σε συνεργασία. Παρόλο που το είδος είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που εκφράζει τον Παύλο, συμμετέχει στις παραστάσεις και σε κάποιες ηχογραφήσεις δίσκων του Μαρκόπουλου, μέχρι που έρχεται και από εκεί το διαζύγιο, αφήνοντάς τον πάλι στην αναζήτηση.
Τα χρόνια περνάνε, το πολιτικό τραγούδι αρχίζει να παρακμάζει και δειλά δειλά rock μπάντες ξεπηδούν για να αμφισβητήσουν την εμπορευματοποίηση της μουσικής της τότε εποχής. Μία από αυτές ήταν και οι Σπυριδούλα, ιστορική μπάντα που συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Δημιουργήθηκαν το 1977 και το 1978 οι δρόμοι τους συναντήθηκαν με του Παύλου Σιδηρόπουλου, για να μας χαρίσουν την πιο όμορφη δουλειά στην ιστορία του Ελληνικού Rock. Την μπάντα αποτελούσαν οι αδερφοί Σπυρόπουλοι, Βασίλης και Νίκος, ο Τόλης Μαστρόκαλος, ο Ανδρέας Μουζακίτης και ο Παύλος. Ξεκίνησαν να κάνουν εμφανίσεις σε κλαμπς της εποχής, όπου και τους ανακάλυψαν από την ΕΜΙ. Μετά από πολλές ώρες στο studio, το 1978 κυκλοφόρησε ο δίσκος τους, «Φλου». Αναμφισβήτητα είναι ο σημαντικότερος δίσκος του χώρου μέχρι σήμερα. Μία κατάθεση ψυχής του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο δίσκος προσπαθεί να ενώσει την ξενόφερτη rock με τον ελληνικό στίχο, πράγμα που δικαίωσε αυτήν την προσπάθεια.
Παρ' όλα αυτά, είχαν αρχίσει οι προστριβές μέσα στο συγκρότημα, λόγω ιδεολογικών διαφορών, που τελικά οδήγησαν τον Παύλο και τους Σπυριδούλα σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Το 1979, θα δεχθεί την πρόταση του Ανδρέα Θωμόπουλου να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του «Ασυμβίβαστος», και θα την αποδεχτεί. Η ταινία θα περάσει σχετικά απαρατήρητη, ενώ στο σάουντρακ το τραγούδι «Να μ' αγαπάς» μεταγενέστερα θα γίνει ραδιοφωνικό σουξέ.
Μετά την φυγή του από τους Σπυριδούλα και το επιχείρημα του Ασυμβίβαστου, ο Σιδηρόπουλος πάλι βρίσκετε στην αναζήτηση συγκροτήματος. Το καλοκαίρι του 1979 συναντά τον κιθαρίστα Θόδωρο Παπαντίνα και αποφασίζουν την ίδρυση του συγκροτήματος με το όνομα «Εταιρία Καλλιτεχνών», και με την προσθήκη του Στίλπων Νέστωρ, του Γιώτη Μπάγκαλα και του Τόλη Μαστρόκαλου. Ξεκινάνε τις πρόβες και τα Lives. Λόγω διαφωνιών όμως που υπήρχαν σχετικά με το πώς θα κινηθούν, διαλύονται πρόωρα, χωρίς να αφήσουν κάποια δουλειά πίσω τους. Ο Παύλος μετά από την διάλυση του γκρουπ αναζητά για ακόμα μιά φορά, μουσικούς για την σύσταση νέου σχήματος.
Ένα περίπου χρόνο αργότερα, μαζεύει τους μουσικούς, Οδυσσέα Γαλανάκη, Βασίλη Πετρίδη, Αλέκο Αράπη, και Άκη Σημηριώτη και σχηματίζουν την μπάντα «Παύλος Σιδηρόπουλος και οι Απροσάρμοστοι». Το 1982 θα κυκλοφορήσουν τον δίσκο «Εν Λευκώ». Έναν δίσκο, που ο Σιδηρόπουλος θα κάνει μια καταγραφή, των αδιεξόδων του και τη σχέση του με τα ναρκωτικά, για τα οποία μιλάει με πολύ ρεαλισμό, φωτογραφίζοντας την αρνητική επίδραση που μπορούν να έχουν στον άνθρωπο. Ακολούθησαν αρκετά lives μετά το δίσκο, μέχρι το 1985, όπου θα ξαναμπεί στο studio με τους Απροσάρμοστους, για την ηχογράφηση του «Zorba the freak", και παραγωγό τον Δημήτρη Πουλικάκο.
Το «Zorba the freak», απείχε κατά πολύ στιχουργικά από το σκοτεινό και καταθλιπτικό «Εν Λευκώ». Η σάτιρα και η αισιοδοξία, χαρακτηρίζουν το album, και δίνουν ευχάριστη αίσθηση στον ακροατή.
Τα επόμενα χρόνια, θα συμμετέχει στο σάουντρακ της ταινία ΝΟΚ ΑΟΥΤ, θα κυκλοφορήσει μια συλλογή με κάποιες από τις παλαιότερες συνθέσεις του και θα συμμετέχει σε δίσκο του Μαρκόπουλου. Το 1989, θα ηχογραφήσει για πρώτη φορά Live album, με τίτλο «Χωρίς Μακιγιάζ». Ένας δίσκος, που θα προβληματίσει πολλούς από τους φίλους της μπάντας, λόγω του ότι περίμεναν μέσω μιας ζωντανής ηχογραφήσης, να αποτυπωθεί η ενέργεια, και η δυναμική των συναυλιών του Σιδηρόπουλου. Η φιλοσοφία αυτού του δίσκου, ακόμα παραμένει άγνωστη. Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου, είχαν καθαρά ακουστικό χαρακτήρα.
Ένα χρόνο αργότερα, 1990, ο Σιδηρόπουλος και οι Απροσάρμοστοι, θα αρχίσουν τις ηχογραφήσεις νέου δίσκου, με τίτλο, «Άντε και καλή τύχη μάγκες». Κατά την διάρκεια της περιόδου των ηχογραφήσεων, θα συμβεί το μοιραίο..
6 Δεκεμβρίου του 1990. Ο Παύλος βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ναρκωτικών στο σπίτι του, το άλλο πρωί. Το νέο συντάραξε όλους όσους τον ήξεραν, είτε προσωπικά, είτε μέσω των τραγουδιών του.
Οι Απροσάρμοστοι, μπόρεσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, και μαζί με κάποιους φίλους, συνέχισαν και ολοκλήρωσαν το έργο που άφησε ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τελειώνοντας την ηχογράφηση του «Άντε και καλή τύχη μάγκες». Σε αυτόν συμμετείχαν, ο Γιάννης Αγγελάκας, οι αφοί Κατσιμίχα και ο Γιάννης Γιοκαρίνης. Ο δίσκος κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά.
Μετά τον θάνατό του, θα κυκλοφορήσουν αρκετοί δίσκοι του. Άλλοι με ανέκδοτες ηχογραφήσεις του, άλλοι από συναυλίες και πολλοί σε επανεκδόσεις. Πιο χαρακτηριστικοί, είναι «Τα μπλουζ του Πρίγκιπα», που είχε λειτουργήσει σαν promo στις αρχές του '80, ενώ βρισκόταν στην αναζήτηση συνεργατών, και ο «Εν αρχή ην ο λόγος», με ζωντανές ηχογραφήσεις αλλά και με αποσπάσματα από συνέντευξη του Σιδηρόπουλου.
Το τέλος του, ήταν πρόωρο. Το έργο του, μεγάλο. Όσοι τον γνώρισαν, είχαν να πουν τα καλύτερα λόγια. Για τους νεότερους που δεν είχαν την τύχη να τον δουν ποτέ, αιωρείται ένα μεγάλο γιατί; Για τον ίδιο, είναι το κρίμα, που δεν μπόρεσε να καταλάβει εν ζωή. Αυτό που είχε καταφέρει να πετύχει!
Δείτε το αφιέρωμα σε βίντεο ή διαβάστε το παρακάτω
Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison, Rory Gallagher, John Lennon. Αυτές είναι κάποιες από τις μορφές που σημάδεψαν την παγκόσμια rock μουσική σκηνή και όχι μόνο.
Στην μικρή Ελλαδίτσα αυτοί που έφυγαν, μπορεί να είναι μικρότερου βεληνεκούς από τους προαναφερθέντες, αλλά με καθοριστική παρουσία στον χώρο του Ελληνικού Rock.
Η σημαντικότερη, αναμφισβήτητα, που μας εγκατέλειψε νωρίς, αλλά άφησε πίσω του μεγάλο έργο είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο οποίος λειτούργησε ως σκαλοπάτι για την μετέπειτα γενιά της rock στην χώρα μας. Ο Παυλάκης! Για όσους από εμάς ασχολούμαστε με αυτό το είδος.
Μπορεί στη δημιουργία ειδώλων και στη θεοποίηση των καλλιτεχνών να είμαι αντίθετος, αφού και αυτοί είναι άνθρωποι όπως εμείς, αλλά ο Παύλος Σιδηρόπουλος είναι κάτι σαν ο Άγιος της Ελληνικής Rock Σκηνής.
Η ιστορία ξεκίνησε στις 27 Αυγούστου του 1948, στην περιοχή της Κυψέλης στην Αθήνα. Ο πατέρας ήταν ποντιακής καταγωγής, και η μητέρα Κρητικής, απόγονος του Ζορμπά. Η οικογένεια ήταν σχετικά εύπορη, ώστε ο Παύλος και η μικρότερή του αδερφή να μεγαλώσουν σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον χωρίς σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Ως μαθητής, δεν ήταν πολύ μελετηρός, αλλά από μικρός φάνηκε να έχει κλήση στα μαθηματικά, κάτι που επιβεβαιώθηκε τα μετέπειτα χρόνια, με την είσοδό του στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.
Στα εφηβικά του χρόνια, τα πρώτα rock μουσικά ερεθίσματα, ήταν οι Animals, οι Beatles, οι Rolling Stones, ενώ επίσης άκουγε τους Έλληνες Charms και μετέπειτα τους MGC του Δημήτρη Πουλικάκου, αργότερα φίλου και συνεργάτη του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Στα τέλη του '60 μπαίνει στο Πανεπιστήμιο, Μαθηματικό όπως είπαμε. Οι συγκυρίες τον φέρνουν να συγκατοικεί με τον Βαγγέλη Γερμανό, που ήδη είχε αρχίσει την ενασχόλησή του με την rock. Τα κοινά ακούσματά τους, τους έκαναν να περνάνε ώρες μαζί, παίζοντας τραγούδια της εποχής.
Ως φοιτητής ο Σιδηρόπουλος, είχε σχηματίσει έναν χαρακτήρα αριστερής φιλοσοφίας, και παρόλο που κράταγε μία απόσταση από τα κοινά, ήταν αντίθετος για τον μη ξεσηκωμό των φοιτητών του Πανεπιστημίου, ενάντια στην δικτατορία του Παπαδόπουλου.
Αν και ακόμα δεν είχε ασχοληθεί ενεργά με την μουσική, παρά μόνο ως ακροατής, κυνηγούσε κάθε rock συναυλία που γινόταν στην Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα είχε αρχίσει να γράφει και τους πρώτους του στίχους.
Οι σπουδές στο Μαθηματικό, είχαν πάψει να τον απασχολούν και στην ουσία τα είχε παρατήσει. Κάπου εκεί, γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη, κιθαρίστα και πρώην μέλος των Olympians, ο οποίος ήταν δυσαρεστημένος από την καθαρά pop στροφή του συγκροτήματος, και αποφασίζουν μαζί να κάνουν το μεγάλο βήμα. Με κίνητρο κάποιες γνωριμίες του Δεληγιαννίδη, γύρω από την μουσική, φεύγουν για την Αθήνα, γράφουν τα πρώτα τους κομμάτια και καταφέρνουν να τα κυκλοφορήσουν το 1970 ως Δάμων και Φιντίας από την ΛΥΡΑ. Το δισκάκι περιείχε τα κομμάτια «Ο κόσμος τους» και το «Ξέσπασμα». Ο δίσκος χαρακτηρίστηκε, όσον αφορά τη μουσική αλλά και τους στίχους, πολύ προοδευτικός για τα δεδομένα της Ελλάδα.Περίπου ένα χρόνο αργότερα, και ενώ οι τάσεις της εποχής αρχίζουν να ξεπερνούν την pop και η rock αρχίζει να ανθίζει στη χώρα μας, μια ομάδα καλλιτεχνών μαζεύονται στο ιστορικό Κύτταρο και δίνουν παραστάσεις. Socrates, Πουλικάκος, Γλέζου, Σαββόπουλος και άλλοι, μαζί και οι Δάμων και Φιντίας. Μάλιστα ηχογραφούν το ιστορικό για την Ελληνική Rock album, «Ζωντανοί στο Κύτταρο», όπου ο Σιδηρόπουλος με τον Δεληγιαννίδη συμμετέχουν με τον «Γερο-Μαθιό».
Το 1972, έρχεται η συνεργασία των Δάμων και Φιντίας με τα Μπουρμπούλια, Βασίλη Ντάλλα (μπασίστας) και Νίκο Τσιλόγιαννη (ντραμς), που πλαισίωναν μέχρι τότε τον Διονύση Σαββόπουλο. Ως Μπουρμπούλια πλέον και με την συμμετοχή του Μάικλ Φρογκ στο κλαρίνο, ξεκινάνε εμφανίσεις σε διάφορα κλαμπς. Δεν άργησαν να ηχογραφήσουν και το σαρανταπεντάρι που περιείχε το κομμάτι «Ντάμης ο σκληρός». Το αρχικό όνομα του τραγουδιού, ήταν «Ντάμης ο ληστής», αλλά για να αποφύγουν τυχόν λογοκρισία το άλλαξαν.Τα Μπουρμπούλια, δεν άντεξαν πολύ. Μετά από αρκετές προσπάθειες για ηχογράφηση κάποιου δίσκου, αλλά και αναζήτηση κάποιου χώρου για να εμφανίζονται και να τους επιφέρει έσοδα, το σχήμα διαλύεται και ο καθένας τραβάει διαφορετικό δρόμο. Άλλοι σε άλλα ήδη μουσικής, άλλοι φεύγουν για το εξωτερικό και ο Σιδηρόπουλος μετακομίζει πάλι στη Θεσσαλονίκη, που δεν θα μείνει πολύ. Επιστρέφει στην Αθήνα, μετά από λίγο, αλλά πλέον δεν ασχολείται με την μουσική παρά δουλεύει στο εργοστάσιο του πατέρα του.
Έχουμε μπει πλέον στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το rock κάνει τη μεγαλύτερη καμπή της ιστορίας του ίσως, και το πολιτικό τραγούδι με την επιστροφή της δημοκρατίας, ανθεί. Ο Σιδηρόπουλος, βρισκόμενος σε αδιέξοδο, και μη μπορώντας να κρατηθεί μακριά από το τραγούδι, ψάχνει την ευκαιρία να επιστρέψει με κάποιο τρόπο στα πράγματα. Κάπου εκεί έρχεται η πρόταση να δοκιμαστεί από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, καταξιωμένο καλλιτέχνη, όπου και καταλήγουν σε συνεργασία. Παρόλο που το είδος είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που εκφράζει τον Παύλο, συμμετέχει στις παραστάσεις και σε κάποιες ηχογραφήσεις δίσκων του Μαρκόπουλου, μέχρι που έρχεται και από εκεί το διαζύγιο, αφήνοντάς τον πάλι στην αναζήτηση.
Τα χρόνια περνάνε, το πολιτικό τραγούδι αρχίζει να παρακμάζει και δειλά δειλά rock μπάντες ξεπηδούν για να αμφισβητήσουν την εμπορευματοποίηση της μουσικής της τότε εποχής. Μία από αυτές ήταν και οι Σπυριδούλα, ιστορική μπάντα που συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Δημιουργήθηκαν το 1977 και το 1978 οι δρόμοι τους συναντήθηκαν με του Παύλου Σιδηρόπουλου, για να μας χαρίσουν την πιο όμορφη δουλειά στην ιστορία του Ελληνικού Rock. Την μπάντα αποτελούσαν οι αδερφοί Σπυρόπουλοι, Βασίλης και Νίκος, ο Τόλης Μαστρόκαλος, ο Ανδρέας Μουζακίτης και ο Παύλος. Ξεκίνησαν να κάνουν εμφανίσεις σε κλαμπς της εποχής, όπου και τους ανακάλυψαν από την ΕΜΙ. Μετά από πολλές ώρες στο studio, το 1978 κυκλοφόρησε ο δίσκος τους, «Φλου». Αναμφισβήτητα είναι ο σημαντικότερος δίσκος του χώρου μέχρι σήμερα. Μία κατάθεση ψυχής του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο δίσκος προσπαθεί να ενώσει την ξενόφερτη rock με τον ελληνικό στίχο, πράγμα που δικαίωσε αυτήν την προσπάθεια.
Παρ' όλα αυτά, είχαν αρχίσει οι προστριβές μέσα στο συγκρότημα, λόγω ιδεολογικών διαφορών, που τελικά οδήγησαν τον Παύλο και τους Σπυριδούλα σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Το 1979, θα δεχθεί την πρόταση του Ανδρέα Θωμόπουλου να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του «Ασυμβίβαστος», και θα την αποδεχτεί. Η ταινία θα περάσει σχετικά απαρατήρητη, ενώ στο σάουντρακ το τραγούδι «Να μ' αγαπάς» μεταγενέστερα θα γίνει ραδιοφωνικό σουξέ.
Μετά την φυγή του από τους Σπυριδούλα και το επιχείρημα του Ασυμβίβαστου, ο Σιδηρόπουλος πάλι βρίσκετε στην αναζήτηση συγκροτήματος. Το καλοκαίρι του 1979 συναντά τον κιθαρίστα Θόδωρο Παπαντίνα και αποφασίζουν την ίδρυση του συγκροτήματος με το όνομα «Εταιρία Καλλιτεχνών», και με την προσθήκη του Στίλπων Νέστωρ, του Γιώτη Μπάγκαλα και του Τόλη Μαστρόκαλου. Ξεκινάνε τις πρόβες και τα Lives. Λόγω διαφωνιών όμως που υπήρχαν σχετικά με το πώς θα κινηθούν, διαλύονται πρόωρα, χωρίς να αφήσουν κάποια δουλειά πίσω τους. Ο Παύλος μετά από την διάλυση του γκρουπ αναζητά για ακόμα μιά φορά, μουσικούς για την σύσταση νέου σχήματος.
Ένα περίπου χρόνο αργότερα, μαζεύει τους μουσικούς, Οδυσσέα Γαλανάκη, Βασίλη Πετρίδη, Αλέκο Αράπη, και Άκη Σημηριώτη και σχηματίζουν την μπάντα «Παύλος Σιδηρόπουλος και οι Απροσάρμοστοι». Το 1982 θα κυκλοφορήσουν τον δίσκο «Εν Λευκώ». Έναν δίσκο, που ο Σιδηρόπουλος θα κάνει μια καταγραφή, των αδιεξόδων του και τη σχέση του με τα ναρκωτικά, για τα οποία μιλάει με πολύ ρεαλισμό, φωτογραφίζοντας την αρνητική επίδραση που μπορούν να έχουν στον άνθρωπο. Ακολούθησαν αρκετά lives μετά το δίσκο, μέχρι το 1985, όπου θα ξαναμπεί στο studio με τους Απροσάρμοστους, για την ηχογράφηση του «Zorba the freak", και παραγωγό τον Δημήτρη Πουλικάκο.
Το «Zorba the freak», απείχε κατά πολύ στιχουργικά από το σκοτεινό και καταθλιπτικό «Εν Λευκώ». Η σάτιρα και η αισιοδοξία, χαρακτηρίζουν το album, και δίνουν ευχάριστη αίσθηση στον ακροατή.
Τα επόμενα χρόνια, θα συμμετέχει στο σάουντρακ της ταινία ΝΟΚ ΑΟΥΤ, θα κυκλοφορήσει μια συλλογή με κάποιες από τις παλαιότερες συνθέσεις του και θα συμμετέχει σε δίσκο του Μαρκόπουλου. Το 1989, θα ηχογραφήσει για πρώτη φορά Live album, με τίτλο «Χωρίς Μακιγιάζ». Ένας δίσκος, που θα προβληματίσει πολλούς από τους φίλους της μπάντας, λόγω του ότι περίμεναν μέσω μιας ζωντανής ηχογραφήσης, να αποτυπωθεί η ενέργεια, και η δυναμική των συναυλιών του Σιδηρόπουλου. Η φιλοσοφία αυτού του δίσκου, ακόμα παραμένει άγνωστη. Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου, είχαν καθαρά ακουστικό χαρακτήρα.
Ένα χρόνο αργότερα, 1990, ο Σιδηρόπουλος και οι Απροσάρμοστοι, θα αρχίσουν τις ηχογραφήσεις νέου δίσκου, με τίτλο, «Άντε και καλή τύχη μάγκες». Κατά την διάρκεια της περιόδου των ηχογραφήσεων, θα συμβεί το μοιραίο..
6 Δεκεμβρίου του 1990. Ο Παύλος βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ναρκωτικών στο σπίτι του, το άλλο πρωί. Το νέο συντάραξε όλους όσους τον ήξεραν, είτε προσωπικά, είτε μέσω των τραγουδιών του.
Οι Απροσάρμοστοι, μπόρεσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, και μαζί με κάποιους φίλους, συνέχισαν και ολοκλήρωσαν το έργο που άφησε ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τελειώνοντας την ηχογράφηση του «Άντε και καλή τύχη μάγκες». Σε αυτόν συμμετείχαν, ο Γιάννης Αγγελάκας, οι αφοί Κατσιμίχα και ο Γιάννης Γιοκαρίνης. Ο δίσκος κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά.
Μετά τον θάνατό του, θα κυκλοφορήσουν αρκετοί δίσκοι του. Άλλοι με ανέκδοτες ηχογραφήσεις του, άλλοι από συναυλίες και πολλοί σε επανεκδόσεις. Πιο χαρακτηριστικοί, είναι «Τα μπλουζ του Πρίγκιπα», που είχε λειτουργήσει σαν promo στις αρχές του '80, ενώ βρισκόταν στην αναζήτηση συνεργατών, και ο «Εν αρχή ην ο λόγος», με ζωντανές ηχογραφήσεις αλλά και με αποσπάσματα από συνέντευξη του Σιδηρόπουλου.
Το τέλος του, ήταν πρόωρο. Το έργο του, μεγάλο. Όσοι τον γνώρισαν, είχαν να πουν τα καλύτερα λόγια. Για τους νεότερους που δεν είχαν την τύχη να τον δουν ποτέ, αιωρείται ένα μεγάλο γιατί; Για τον ίδιο, είναι το κρίμα, που δεν μπόρεσε να καταλάβει εν ζωή. Αυτό που είχε καταφέρει να πετύχει!
Οι υποψηφιότητες για τα Grammy
Οι υποψηφιότητες για την 52η ετήσια απονομή των βραβείων Grammy είναι πλέον διαθέσιμες.
Η τελετή θα λάβει χώρα στις 31 Ιανουαρίου του 2010 στο Los Angeles και κάποιες ενδιαφέρουσες κατηγορίες είναι οι εξής :
Best Hard Rock Performance
AC/DC - War Machine
ALICE IN CHAINS - Check My Brain
LINKIN PARK - What I've Done
METALLICA - The Unforgiven III
NICKELBACK - Burn It To The Ground
Best Metal Performance
JUDAS PRIEST - Dissident Aggressor
LAMB OF GOD - Set To Fail
MEGADETH - Head Crusher
MINISTRY - Seρor Peligro
SLAYER - Hate Worldwide
Best Solo Rock Vocal Performance
BOB DYLAN - Beyond Here Lies Nothin
JOHN FOGERY - Change in the Weather
PRINCE - Dreamer,
BRUCE SPRINGSTEEN - Working on a Dream
NEIL YOUNG - Fork in the Road
Best Rock Performance By A Duo Or Group With Vocals
ERIC CLAPTON & STEVE WINWOOD - Can't Find My Way Home
COLDPLAY - Life In Technicolor II
GREEN DAY - 21 Guns
KINGS OF LEON - Use Somebody
U2 - I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight
Best Rock Instrumental Performance
JEFF BECK - A Day in the Life
T. JONES - Warped Sister
BRAD PAISLEY - Playing With Fire
BRIAN SETZER ORCHESTRA - Mr. Surfer Goes Jazzin’
STEVE VAI - Now We Run
Best Rock Song
PEARL JAM (Matt Cameron, Stone Gossard, Mike McCready & Eddie Vedder, songwriters) - The Fixer
U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge & Larry Mullen Jr., songwriters) - I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight
GREEN DAY (Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt & Trι Cool, songwriters) - 21 Guns
KINGS OF LEON (Caleb Followill, Jared Followill, Matthew Followill & Nathan Followill, songwriters) - Use Somebody
BRUCE SPRINGSTEEN (Bruce Springsteen, songwriter) - Working on a Dream
Αναρτήθηκε από Ροκάκιας στις 3:07 πμ 0 σχόλια
Οι υποψηφιότητες για την 52η ετήσια απονομή των βραβείων Grammy είναι πλέον διαθέσιμες.
Η τελετή θα λάβει χώρα στις 31 Ιανουαρίου του 2010 στο Los Angeles και κάποιες ενδιαφέρουσες κατηγορίες είναι οι εξής :
Best Hard Rock Performance
AC/DC - War Machine
ALICE IN CHAINS - Check My Brain
LINKIN PARK - What I've Done
METALLICA - The Unforgiven III
NICKELBACK - Burn It To The Ground
Best Metal Performance
JUDAS PRIEST - Dissident Aggressor
LAMB OF GOD - Set To Fail
MEGADETH - Head Crusher
MINISTRY - Seρor Peligro
SLAYER - Hate Worldwide
Best Solo Rock Vocal Performance
BOB DYLAN - Beyond Here Lies Nothin
JOHN FOGERY - Change in the Weather
PRINCE - Dreamer,
BRUCE SPRINGSTEEN - Working on a Dream
NEIL YOUNG - Fork in the Road
Best Rock Performance By A Duo Or Group With Vocals
ERIC CLAPTON & STEVE WINWOOD - Can't Find My Way Home
COLDPLAY - Life In Technicolor II
GREEN DAY - 21 Guns
KINGS OF LEON - Use Somebody
U2 - I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight
Best Rock Instrumental Performance
JEFF BECK - A Day in the Life
T. JONES - Warped Sister
BRAD PAISLEY - Playing With Fire
BRIAN SETZER ORCHESTRA - Mr. Surfer Goes Jazzin’
STEVE VAI - Now We Run
Best Rock Song
PEARL JAM (Matt Cameron, Stone Gossard, Mike McCready & Eddie Vedder, songwriters) - The Fixer
U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge & Larry Mullen Jr., songwriters) - I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight
GREEN DAY (Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt & Trι Cool, songwriters) - 21 Guns
KINGS OF LEON (Caleb Followill, Jared Followill, Matthew Followill & Nathan Followill, songwriters) - Use Somebody
BRUCE SPRINGSTEEN (Bruce Springsteen, songwriter) - Working on a Dream
Αναρτήθηκε από Ροκάκιας στις 3:07 πμ 0 σχόλια
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)