Ασλανίδου Μελίνα


Γεννήθηκε στη Στουτγάρδη και πολύ σύντομα επέστρεψε με την οικογένειά της στην Ελλάδα όπου μεγάλωσε στην Παραλίμνη Γιαννιτσών. Σε μικρή ηλικία ήλθε σε επαφή με τη μουσική του Πόντου, με τη βυζαντινή μουσική, καθώς και με την παραδοσιακή μουσική της Θράκης, συμμετέχοντας στη χορωδία Παραλίμνης.

Στη διάρκεια των μαθητικών της χρόνων συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση χορωδιών και θεατρικών παραστάσεων.


Σε ηλικία δεκαοχτώ ετών πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη για σπουδές, ενώ λίγο μετά ξεκινά να τραγουδάει στα μουσικά φοιτητικά στέκια. Το 1996 γνωρίζει τον Χρήστο Μητρέντζη και ένα χρόνο μετά συνεργάζεται μαζί του στη μουσική σκηνή "Κεπέγκια".


Το 1998 συνεχίζουν την ίδια συνεργασία στο "Πέτρινο" του Μύλου, ενώ το 1999 στην παρέα μπαίνει ο Φώτης Θεοδωρίδης και ο Γιάννης Κίρμος. Την ίδια χρονιά συμμετέχουν στο WOMAD FESTIVAL του Βερολίνου ως εκπρόσωποι της Ελληνικής Μουσικής.


Το 2000 η Μελίνα, ο Φώτης και ο Γιάννης δημιουργούν το συγκρότημα "Εμπρός Εμείς" και συνεχίζουν τις εμφανίσεις τους στον ίδιο χώρο.


2001, η χρονιά σταθμός! Δημιουργούνται οι "Απέναντι" και κυκλοφορούν το cd single "Το παρελθόν θυμήθηκα" με το τραγούδι "Τι σου 'κανα και πίνεις" του Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, που γνωρίζει μοναδική επιτυχία. Αυτή είναι η πρώτη επαφή της Μελίνας με τη δισκογραφία. Παράλληλα πραγματοποιούν ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και την Κύπρο.


Το 2002 η Μελίνα αποχωρεί από το γκρουπ και κατηφορίζει στην Αθήνα. Τον ίδιο χειμώνα ο Γιώργος Νταλάρας της προτείνει συνεργασία και εμφανίζονται μαζί στο "Ζυγό". Το καλοκαίρι πραγματοποιεί στο πλάϊ του συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο και Βουδαπέστη). Επίσης συμμετέχει στο αφιέρωμα για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο που διοργανώνεται στις Πρέσπες.


Ο επόμενος χειμώνας τη βρίσκει για μια ακόμη χρονιά στο "Ζυγό" στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα. Μαζί τους ο Στέλιος Βαμβακάρης και το ισπανικό flamengo συγκρότημα Roda Αl Αlba.


Απρίλιος 2003. Κυκλοφορεί η πρώτη προσωπική δισκογραφική δουλειά της Μελίνας, με τίτλο "Το Πέρασμα". Τους στίχους έγραψαν η Σμαρώ Παπαδοπούλου, η Λίνα Δημοπούλου, ο Βασίλης Γιαννόπουλος, ο Σωτήρης Βώπης και η Φωτεινή Λαμπρίδη, ενώ τη μουσική υπογράφουν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Τάκης Μπουρμάς και ο Θοδωρής Παπαδόπουλος. Η ενορχήστρωση ανήκει στον Τάκη Μπουρμά. Την παραγωγή ανέλαβε ο Γιώργος Κυβέλος.

Στο album περιλαμβάνεται επίσης μία διασκευή του Σερβοβόσνιου τραγουδοποιού Sabah Bajramovic σε στίχους της Λίνας Δημοπούλου.



Νοέμβριος 2003 - Ιανουάριος 2004.

Η Μελίνα Ασλανίδου πραγματοποιεί τις πρώτες της προσωπικές εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας καθώς και στην Αθήνα (GAGARIN 205), δίνοντας έμφαση στα τραγούδια από το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Το Πέρασμα". πλαισιωμένη από εκλεκτούς συνεργάτες. Μαζί της σε αυτές τις εμφανίσεις και ο Τάκης Μπουρμάς. Ο συνθέτης που έχει βάλει τη σφραγίδα του σε σημαντικά τραγούδια του ελληνικού ρεπερτορίου, όπως το "Μη γυρίσεις" και το "Θάρθω να σε βρω", καθώς και στο πρώτο προσωπικό δίσκο της.


To χειμώνα 2004 - 2005 συνεργάζεται με τον Γιάννη Κότσιρα, το Μ. Φάμελλο και τη Ραλλία Χρηστίδου, στο FIX της Θεσσαλονίκης και στον ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ στην Αθήνα. Μαζί τους, το καλοκαίρι του 2005 δίνει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.


Το καλοκαίρι του 2005, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο album της, "Το Πέρασμα", η Μελίνα Ασλανίδου επιστρέφει με το cd single "3 ευχές", τρία τραγούδια του Αντώνη Βαρδή με στίχους της Βίκυς Γεροθόδωρου. ("Συνθήματα", "Αόρατη Πληγή" και "Το Λάθος").


Σεπτέμβριος 2005. Κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό της album με τίτλο "Παιχνίδι είναι" και η Μελίνα Ασλανίδου δίνει τον ορισμό της σύγχρονης ερμηνεύτριας που έχει βαθιές ρίζες στο λαϊκό τραγούδι αλλά αφομοιώνει με τον πιο προσωπικό τρόπο τα σημεία των καιρών.

Και σε αυτό την στηρίζουν δημιουργικά ο Αντώνης Βαρδής και ο Στέφανος Κορκολής που έχουν γράψει τη μουσική για τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου. Τους στίχους έχουν γράψει οι Βίκυ Γεροθόδωρου, Βασίλης Γιαννόπουλος, Νίκος Μωραϊτης, Ρεβέκκα Ρούσση, Βαγγέλης Κωνσταντινίδης, Πάνος Φαλάρας και Γιάννης Γούνας.

Τον χειμώνα 2006 - 2007, η Μελίνα Ασλανίδου, μαζί με τον Κώστα Μακεδόνα το Δημήτρη Μπάση και τη Μελίνα Κανά συναντά το Χρήστο Νικολόπουλο στην "Σφεντόνα". Το πρόγραμμα επιμελείται ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης.

Δισκογραφία

Προσωπικοί Δίσκοι




2001

cd single "Το παρελθον θυμήθηκα"

2002

συμμετοχή στο δίσκο "Οπωσδήποτε παράθυρο" των Λίνας Νικολακοπούλου, Νίκου Αντύπα, Γιάννη Σπάθα. Ερμηνεύει το "Ναι θα πω"


Συμμετοχή στο LIVE δίσκο του Γιώργου Νταλάρα "Από Καρδιάς"

2003

Η πρώτη της προσωπική δουλειά, με τίτλο "Το πέρασμα"


2004

Συμμετέχει στο δίσκο του Νίκου Πορτοκάλογλου "Δίψα", ερμηνεύοντας το "Χάδι"

2005


cd single " 3 ευχές". Τη μουσική υπογράφει ο Αντώνης Βαρδής και τους στίχους η Βίκυ Γεροθοδώρου


Συμμετοχή στο δίσκο του Μανώλη Φάμελλου "Ποτέ όπως πριν" με το τραγούδι "Η μπαλάντα του ήλιου και της σελίνης"


Δεύτερη προσωπική δουλειά για τη Μελίνα, με τίτλο "Παιχνίδι είναι"

Η Μελίνα τραγουδά το τραγούδι των τίτλων της τηλεοπτικής σειράς του Αλφα, "Η αδερφή της αδερφής της αδερφής μου"

Συμμετέχει στο δίσκο "Τα τραγούδια του Στράτου" - ζωντανή ηχογράφηση, από συναυλία αφιερωμένη στο Στράτο Διονυσίου. Ερμηνεύει τα κομμάτια "Ηταν ψεύτικα", "Δε με πόνεσε" και μαζί με όλους τους ερμηνευτές του δίσκου τα "Αποκοιμήθηκα", "Βρέχει φωτιά", "Ένας αητός γκρεμίστηκε


2006

Συμμετέχει στη ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας που έγινε τον Ιούλιο του 2005 αφιερωμένης στη Βίκυ Μοσχολιού. Οι 10 σημαντικότερες ερμηνεύτριες του ελληνικού πενταγράμμου μία φωνή, μία αγάπη... : Χαρούλα Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Δήμητρα Γαλάνη, Γλυκερία, Μαρινέλλα, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μελίνα Κανά, Τάνια Τσανακλίδου, Μελίνα Ασλανίδου, Ανδριάνα Μπάμπαλη.

Η Μελίνα στα κομμάτια : "Ο Λευτέρης" (ντουέτο με την Α.Μπάμπαλη), "Ένα αστέρι πέφτει πέφτει" (ντουέτο με την Ά.Μπάμπαλη), "Και για χαρά" (μαζί με τις Μαρινέλλα, Τσανακλίδου, Τσαλιγοπούλου".........


http://www.mousikorama.gr/

Δημήτρης Λάμπος

* Τίτλος: Μη σε φοβίσει η αγέλη

* Label: Lyra


Ο Δημήτρης Λάμπος γεννήθηκε στο Βερολίνο, μεγάλωσε σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα κι έζησε κάποια χρόνια στην Αγγλία σπουδάζοντας Διεθνή Οικονομικά, εκδίδοντας το λογοτεχνικό περιοδικό «O Καθρέφτης» και παίζοντας πολλή μουσική. Γυρνώντας στην Ελλάδα εκδίδει το πρώτο του βιβλίο «Η ιστορία ενός μισάνθρωπου» ενώ τώρα κυκλοφορεί από τη Lyra το πρώτο του cd «Μη σε φοβίσει η αγέλη» στο οποίο υπογράφει ο ίδιος τους στίχους και τη μουσική.

Στη δημιουργία αυτού του δίσκου, ο νέος τραγουδοποιός συνεργάστηκε με τον Στάθη Δρογώση που είχε την επιμέλεια παραγωγής και έκανε την ενορχήστρωση. Ερμηνεύει επίσης μαζί με τον Δημήτρη Λάμπο το τραγούδι «Ονειρολόγιο» (μουσική: Δ. Λάμπος, Νικόλας Γκόγκος).


Στο άλμπουμ συμμετέχουν ακόμη ο Μανώλης Φάμελλος, η Jessica Kilroy, ο Δημήτρης Παναγόπουλος (στο τραγούδι «Λήθη» που τους στίχους υπογράφει ο Γιώργος Μπόλλας), ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης, η Stefanie Voisin και οι Love Choir καθώς και μία ομάδα καταπληκτικών μουσικών: Πάνος Τόλιος, Φώτης Σιώτας, Μύρωνας Στρατής, Γιώργος Χαρατζόγλου, Γιάννης Πλαγιαννάκος, Γιάννης Καραγιαννάκης και Ανδρέας Βαϊτούδης στην ηχοληψία και τη μίξη. Το άλμπουμ κλείνει με τη διασκευή στο τραγούδι του David Gray "Birds without wings" σε απόδοση στα ελληνικά του Δημήτρη Λάμπου.
Με μια πληθώρα μουσικών επιρροών που έχουν ως κέντρο τους τη folk rock και με πολλές μουσικές εκπλήξεις, τα τραγούδια του πρώτου δίσκου του Δημήτρη Λάμπου τονίζουν τον κοινωνικό ρόλο του τραγουδιού εκφέροντας λόγο και άποψη.

Με τα λόγια του ίδιου:

Τα τραγούδια δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Μπορούν όμως να μας θυμίζουν ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.

Δημήτρης Λάμπος

«Μη σε φοβίσει η αγέλη»

Συμμετέχουν: Στάθης Δρογώσης / Μανώλης Φάμελλος/

Jessica Kilroy / Δημήτρης Παναγόπουλος / Βαγγέλης Μαρκαντώνης


Για περισσότερες πληροφορίες: www.myspace.com/dimitrislampos

http://www.mousikorama.gr/

Sunday, 21 October 1917




Γεννιέται ο Αμερικανός τρομπετίστας της τζαζ Dizzy Gillespie, από τους δημιουργούς του επαναστατικού μουσικού ρυθμού της δεκαετίας του 1950 «be-bop». Πέθανε το 1993.

Monday, 21 October 1940



Γεννιέται ο Άγγλος μουσικός Manfred Mann.

Wednesday, 21 October 1953



Γεννιέται η Αμερικανίδα μουσικός των Go-Go’s, Charlotte Caffey.

Monday, 21 October 1957



Το «Jailhouse Rock» του Elvis Presley ανεβαίνει στο Νο 1 των Η.Π.Α. Την ίδια μέρα, γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός των Toto, Steve Lukather.

Wednesday, 21 October 1964



Γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός των Pink Floyd και των Who, Jon Carin.

Saturday, 21 October 1967



Το «To Sir, With Love» της Lulu ανεβαίνει στο Νο 1 των Η.Π.Α.

Tuesday, 21 October 1969



Το «Sugar, Sugar» των Archies ανεβαίνει στο Νο 1 της Μεγάλης Βρετανίας.

Saturday, 21 October 1989



Το «That's What I Like» των Jive Bunny and the Mastermixers ανεβαίνει στο Νο 1 της Μεγάλης Βρετανίας.

Sunday, 21 October 1990



Το «A Little Time» των Beautiful South ανεβαίνει στο Νο 1 της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο νέος δίσκος των U2 πιο σύντομα από ότι τον περιμέναμε!
Στην εφημερίδα Irish Times μίλησε ο Paul McGuiness που είναι Manager των U2.
Ο Manager, δήλωσε πως το νέο album των U2 θα έρθει πολύ νωρίτερα από ότι ο κάθε ένας πιστεύει! Πιο συγκεκριμένα, είπε: «Περιμένουμε ένα νέο δίσκο από τους U2 πιο σύντομα από ότι νομίζουμε. Θα έλεγα νωρίς το 2011, πριν ξεκίνησε η επόμενη Αμερικάνικη περιοδεία τους που ξεκινάει τον Μάιο».


Αυτό θεωρείται πολύ σύντομη κίνηση συγκρινόμενη με την τελευταία τους δουλειά, το 2009 που κυκλοφόρησε 4 χρόνια μετά την προηγούμενη!


Το συγκρότημα πρόσθεσε νέα τραγούδια στην περιοδεία όπως: Boys Fall From Sky, Mercy, Every Breaking Wave, Glastonbury, North Star και Return Of The Stingray Guitar.

Φήμες λένε ότι ο δίσκος θα λέγεται "Songs Of Ascent".


Αυτή τη στιγμή το συγκρότημα παίζει στην Αυστραλία μαζί με τον Jay – Z και θα συνεχίσει μέχρι το τέλος του Νοέμβρη και του Δεκέμβρη.

Ρένα Κουμιώτη


Γεννήθηκε στην Αθήνα, στη Νέα Ιωνία. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας της Σμυρνιός, η μάνα της Κωνσταντινοπολίτισσα..

To 1968 δουλεύει στην «Απανεμιά» Τότε ήρθε και ο Μανώλης ο Μητσιάς που μόλις είχε κατέβει απ' τη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε περάσει μήνας από τότε που άρχισε να δουλεύει στο μαγαζί και κάποιο βράδυ την ακούει ο Λευτέρης ο Παπαδόπουλος και της προτείνει να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στο «Δρόμο».
 
Το πρώτο τραγούδι που είπε ήτανε το «Δώσε μου το στόμα σου» το γνωστό «χελιδονάκι». Και μετά το «Πρώτη φορά». Από την « Απανεμιά» βρίσκεται ξαφνικά να δουλεύει με τον Πουλόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου και τον Μυτιληναίο. στο «Καν-Καν». Την ίδια χρονιά στο θέατρο «REX» στον θεατρικό « Δρόμο». Ακολουθούν στη δισκογραφία « Του ρολογιού οι δείχτες», η « Κόρη του γιαλού» και το « Θαλασσινό τριφύλλι».
 
Το επόμενο καλοκαίρι πάλι με τον Πουλόπουλο στην «Αθηναία». Και μετά στα « Δειλινά» για τρεις σαιζόν. Απ' τον Οκτώβριο του 1970 μέχρι το 1972.. Εκεί κι ο Μπιθικώτσης, ο Κόκοτας, ο Χρηστάκης κι ο Ζαμπέτας. Το 1972, συνεργάστηκε με το Γιώργο Νταλάρα στο θέατρο Μπουρνέλη. Μετά τα «Δειλινά» πήγε στη «Φαντασία». Πάλι με τον Πουλόπουλο στην Πλάκα, μετά ξανά στο « Καν-Καν» με Διονυσίου και Ζαμπέτα.
 
Κάποια στιγμή, πήγε για δουλειά στο εξωτερικό, στον Καναδά. Έμεινε οχτώ χρόνια. Το 1983 ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Εμφανίστηκε πάλι με το Γιάννη Πουλόπουλο στο «Ζυγό». Μετά στα « Ηλιοβασιλέματα» με το Ζαμπέτα και τη Μαίρη Λίντα και στ' «Αστέρια» με τον Κόκοτα.. Δυό συνεχόμενες χρονιές στη μπουάτ «Μαρκίζα». Το 1995 συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα. Από τότε κάνει μόνο συναυλίες τα καλοκαίρια και επιλεκτικές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές. Η μακρά αποχή από τη δισκογραφία, όπως φαίνεται δεν την έβλαψε.
 
 Η Ρένα Κουμιώτη συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλά και αγαπά. Να τραγουδά για μας. Η ανεπανάληπτη χροιά, η δωρική στάση του σώματος και το καθαρό μέταλλο της φωνής της, δικαίως την κατατάσσουν στις κορυφαίες Ελληνίδες τραγουδίστριες της γενιάς της. Οι συγκλονιστικές ερμηνείες της παραμένουν αξεπέραστες.
 
 
Ολοκληρωμένη δισκογραφία


1969 - Ο δρόμος

1969 - Οι ώρες

1970 - Γύφτισσα μέρα

1970 - Μέρες του καλοκαιριού

1970 - Ρένα Κουμιώτη

1970 - Γειτονιές Αθήνα - Θεσσαλονίκη

1970 - Ρένα Κουμιώτη 1

1971 - Ρένα Κουμιώτη 2

1972 - Μήνες

1972 - Το θαλασσινό τρυφύλλι

1972 - Τα κίτρινα ρολόγια
1973 - Μονά ζυγά

1973 - Θάλασσα πικροθάλασσα

1974 - Μίλα μου για λευτεριά

1974 - Παράθυρο στη θάλασσα

1974 - Ρένα Κουμιώτη 3

1974 - Ρόδα που γυρίζει

1976 - Τα ωραιότερα τραγούδια της Ρένας Κουμιώτη

1976 - Στο δρόμο για το Τσιμελνί

1978 - Ρεμπέτικα και θαλασσινά

1978 - Ρένα Κουμιώτη - Πλέσσας Μίμης

1980 - Τα δικά μου τραγούδια

1985 - Τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο

1986 - Για το θέατρο 2 Πλέσσας

1992 - Δεν θα χωρίσουμε ποτέ Ζαμπέτας

 1993 - Μεγάλες επιτυχίες Ρένα Κουμιώτη

1993 - Το άλλο νέο κύμα

1995 - Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες

1996 - Οι μεγάλες ερμηνείες - Κουμιώτη Ρένα

 1996 - Στο δρόμο του Μίμη Πλέσσα 2

2001 - 50 χρυσά χρόνια - Πλέσσας

 2009 - Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες
 2009 - Κόρη του γιαλού

                                       Υπόγεια ρεύματα

Υπόγεια ρεύματαΈνα συγκρότημα της Ελληνικής Ροκ σκηνής με ένα δικό του αέρα και στυλ, με τραγούδια που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει, με σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό του και με απίστευτες συναυλίες...

 Υπόγεια ρεύματα1992: Ο Γρηγόρης, ο Κώστας, ο Γιάννης και ο Παναγιώτης ξεκινούν να παίζουν μαζί, δικά τους κομμάτια. Ακόμα δεν έχουν αποφασίσει τι όνομα θα έχουν.

Νοικιάζουν έναν χώρο στου Ψυρρή, για να κάνουν άνετα τις πρόβες τους. Ο Κώστας πιάνει δουλεία στον Μελωδία FM. Εκεί γνωρίζει τον μάνατζερ Δημήτρη Χατζόπουλο. Στο γκρουπ έρχεται και ο Μήτσος.


1993: Ο Δημήτρης Χατζόπουλος πηγαίνει ένα demo του συγκροτήματος στην δισκογραφική εταιρεία Εβδόμη Διάσταση. Ξεκινούν να ηχογραφούν τον πρώτο τους δίσκο.


1994: Λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου τους L.P., αναγκάζονται να βρουν ένα όνομα για το συγκρότημα. Τα Υπόγεια Ρεύματα κάνουν την εμφάνιση τους στην ελληνική δισκογραφία με τον δίσκο «Ο μάγος κοιτάζει την πόλη». Ο δίσκος ανοίγει με ένα τραγούδι που λέγεται «Μ' αρέσει να μη λέω πολλά».


Υπόγεια ρεύματα1995: Μπαίνει στο σχήμα και ο Μάρκος. Τα Υπόγεια Ρεύματα ηχογραφούν το δεύτερο δίσκο τους, τις «Παραλογές». Το ρεμιξ και την ηχοληψία κάνει ο Κώστας, που αργότερα θα παρασυρθεί κι αυτός από τα Υπόγεια Ρεύματα.


1996: Έχουν ηχογραφήσει την καλοκαιρινή τους συναυλία στο θέατρο Βράχων, με τον καινούργιο τους ντράμερ, τον Βασίλη. Λίγο πριν μιξαριστει ο δίσκος, ο Βασίλης χάνει την ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.


1997: Μετά από το τραγικό γεγονός, έχουν φύγει από το σχήμα ο Κώστας και ο Γιάννης. Το γκρουπ ηχογραφεί το πιο σκοτεινό του δίσκο, τις «Τσαλακωμένες μέρες». Μπαίνει στο συγκρότημα, ο Ηρακλής και ο Κώστας, ηχολήπτης του γκρουπ από τις «Παραλογές». Κυκλοφορεί ο ζωντανός δίσκος του Γιώργου Νταλάρα από την Ιερά Οδό. Τα Υπόγεια Ρεύματα συμμετέχουν με το τραγούδι τους «Ασημένια σφήκα».

Υπόγεια ρεύματα1998: Ηχογραφούν τις «Εικόνες στα σύννεφα». Διασκευάζουν τη «Θαλασσογραφία», συμμετέχοντας σε ένα δίσκο με διασκευές κομματιών του Διονύση Σαββόπουλου. Το κομμάτι ερμηνεύει η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Αποχωρούν ο Μήτσος και ο Ηρακλής. Το υπόλοιπο σχήμα κάνει διάφορες συμμετοχές σε άλλους δίσκους, δίνουν τραγούδια σε άλλους καλλιτέχνες και συνεχίζουν να κάνουν συναυλίες σε πολλές πόλεις.

1999: Στο γκρουπ έρχεται ο Νικηφόρος, αλλά φεύγει ο Κώστας. Ξεκινούν οι ηχογραφήσεις του «Μικρά που 'ναι τα όνειρα», του έκτου δίσκου του συγκροτήματος.

2000: Μετά από άπειρες ώρες ηχογραφήσεων και remix, ο δίσκος κυκλοφορεί. Υπογραφούν τη μουσική θεατρικών παραστάσεων. Μέχρι το 2002 συνεχίζουν να κάνουν συναυλίες και να συνεργάζονται με αλλά σχήματα και καλλιτέχνες.


2003: Φεύγουν ο Μάρκος, ο Παναγιώτης και ο Νικηφόρος. Έρχονται ο Τάσος, ο Μάριος, ο Αποστόλης και επανέρχεται ο Κώστας από τα ιδρυτικά μελή του γκρουπ. Πριν κλείσει ο χρόνος ο Κώστας αποχωρεί ξανά.



2006: Ο Γρήγορης -μόνος εκ των αρχικών μελών- παίζει κιθάρα και τραγουδάει. Ο Τάσος παίζει τύμπανα και τραγουδάκι. Ο Μάριος παίζει πλήκτρα και τραγουδάει. Ο Αποστόλης παίζει μπάσο και τραγουδάει. Τα Υπόγεια Ρεύματα κάνουν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Ανεμολόγιο

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Αλμπουμ: Τους Εχω Βαρεθει (2009)

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε είμαστε λέει το παρα...

2007: και μετά από δισκογραφική απουσία έξι χρόνων, τα Υπόγεια Ρεύματα επιστρέφουν με το δίσκο "Νέα Μέρα", έναν τίτλο που σηματοδοτεί και τη νέα εποχή του σχήματος καθώς εδώ και τρία περίπου χρόνια η σύνθεση του έχει παγιωθεί στα πρόσωπα των Γρηγόρη Κλιούμη (κιθάρα-τραγούδι), Κώστα Παρίση (κιθάρα -τραγούδι), Απόστολου Καλτσά (ηλεκτρικό μπάσο), Τάσου Πέππα (τύμπανα). Όλα αυτά τα χρόνια η έντονη συναυλιακή δράση του σχήματος, κυρίως στην επαρχία, βοήθησε στη ζύμωση των μελών του και είχε σαν αποτέλεσμα την αποκρυστάλλωση του ήχου τους σε ένα μείγμα ροκ διαθέσεων με λυρικές και εσωστρεφείς εκλάμψεις. Όχημα όπως πάντα η ποιητική στιχουργική τους, στην οποία ανέκαθεν τα Υπόγεια Ρεύματα έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα.

2008 - Τους έχω βαρεθεί - Υπόγεια ρεύματα, Μικρούτσικος Θάνος]

Δισκογραφία

1994 - Ο μάγος κοιτάζει την πόλη - Υπόγεια ρεύματα

1995 - Παράλογες - Υπόγεια ρεύματα

1996 - Live στο θέατρο βράχων - Υπόγεια ρεύματα

1998 - Τσαλακωμένες μέρες - Υπόγεια ρεύματα

1998 - Στο Βαγγέλη με αγάπη - Διάφοροι

1998 - Ζωντανή ηχογράφηση στην ιερά οδό ΙΙ- Νταλάρας, Συνήθεις ύποπτοι, Τσαλιγοπούλου, Υπόγεια ρεύματα, Φάμελλος, Φραγκούλης

1999 - Smail packet - Υπόγεια ρεύματα

1999 - Εικόνες στα σύννεφα - Υπόγεια ρεύματα

2000 - Αφιέρωμα στο Π (Παύλο Σιδηρόπουλο) - Διάφοροι

 2002 - Τι νά 'ναι αυτό - Υπόγεια ρεύματα

2002 - Μικρά που είναι τα όνειρα - Αλευρά Ροβένα, Υπόγεια ρεύματα

2003 - Τα αυθεντικά - Υπόγεια ρεύματα

2004 - Φυσάει αλιώς εδώ ο αέρας - Εμμανουηλίδης, Υπόγεια ρεύματα

2007 - Νέα μέρα - Υπόγεια ρεύματα

 2008 - Τους έχω βαρεθεί - Υπόγεια ρεύματα, Μικρούτσικος Θάνος

"Εφυγε ο Σόλομον Μπερκ



Ο αμερικανός τραγουδιστής Σόλομον Μπερκ, γνωστός ως "βασιλιάς της σόουλ" πέθανε σήμερα, ανακοίνωσε εκπρόσωπος του αεροδρομίου του Αμστερνταμ.

Ο Μπερκ θα έδινε συναυλία το βράδυ της Τρίτης στο Αμστερνταμ...

μαζί με το συγκρότημα De Dijk.

Γεννημένος στις 21 Μαρτίου του 1940 στη Φιλαδέλφεια, ο διάσημος τραγουδιστής της R&B και της σόουλ έγινε ιδιαίτερα γνωστός με το τραγούδι "Everybody Needs Somebody to Love", από την ταινία "Blues Brothers" το 1980.

"Μπορώ να επιβεβαιώσω το θάνατο του Σόλομον Μπερκ", δήλωσε η Αντουανέτ Σπάανς εκπρόσωπος του Σίπχολ. Η ίδια πρόσθεσε πως δεν μπορεί να διευκρινίσει αν το τραγουδιστής πέθανε μέσα στο αεροπλάνο ή μετά την άφιξή του στο αεροδρόμιο.

                                     Δυτικές συνοικίες


Οι Δυτικές συνοικίες δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο του 1996.
 Το όνομά τους προέρχεται και αναφέρεται στον δυτικό τομέα της πόλης
 Οι Δυτικές συνοικίες δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο του 1996 όπου τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος μεγάλωσαν, ζουν και δημιουργούν.
 Η μουσική που παίζουν χαρακτηρίζεται ως μελωδικό ελληνικό ροκ.
Σημαντικές στιγμές του συγκροτήματος είναι: Η πρόκριση και συμμετοχή στο συλλεκτικό cd με το τραγούδι “θα βάλω τα δυνατά μου” του περιοδικού «Ποπ και Ροκ» το Σεπτέμβριο του 1998 για τα 20 χρόνια του περιοδικού.

Η πρώτη θέση στον διαγωνισμό νέων ελληνικών ροκ συγκροτημάτων που έγινε τον Μάρτιο του 1999 στον «ΜΥΛΟ» της Θεσσαλονίκης ανάμεσα σε 58 συμμετέχοντες. Η υπογραφή συμβολαίων με την δισκογραφική εταιρία Alpha Records και η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τον Ιούλιο του 2001 με τίτλο «ΤΗΣ ΙΡΙΔΟΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ». Από το c.d. ξεχώρισαν το «ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ» και το «ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ» και έγινε ΧΡΥΣΟ σε πωλήσεις σε ΕΛΛΑΔΑ και ΚΥΠΡΟ 2 χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2003.

 Τον Δεκέμβριο του 2003 κυκλοφορεί το δεύτερο c.d. με τίτλο «ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ» με χαρακτηριστικό τραγούδι τον «ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ» και τον Απρίλιο του 2005 το τρίτο c.d. με τίτλο «ROCK, ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ» Στα πρώτα του βήματα το συγκρότημα συνυπήρξε επί σκηνής με καταξιωμένους καλλιτέχνες του έντεχνου και Ελληνικού ροκ τραγουδιού όπως Δημήτρη Ζερβουδάκη, Παντελή Θαλασσινό, Μιλτιάδη Πασχαλίδη, Ηρώ, Μιχάλη Ρακιτζή, Ξύλινα Σπαθιά και Μπλε σε διάφορες συναυλίες. Αργότερα ακολούθησαν πρωτότυπες συνεργασίες σε προγράμματα νυχτερινών μαγαζιών με δυο γνωστούς λαϊκούς καλλιτέχνες, τον Βαλαντη στην Αθήνα και τον Βασιλη Καρρα στην Θεσσαλονίκη, αλλά και με καλλιτέχνες της διεθνούς ROCK σκηνής όπως με τον ERIC BURDON σε συναυλία στην Θεσσαλονίκη και με τους DOKKEN στα Χανιά.

Καλύτερο συγκρότημα 2003 στα «ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΡΙΩΝ» Καλύτερο συγκρότημα 2003 στην «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΟΡΦΙΑΤΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ» Τον Ιούνιο του 2003 απονεμήθηκε στα μέλη του συγκροτήματος «ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΣΚΟΣ» για τις πωλήσεις τους στην ΕΛΛΑΔΑ, και τον Σεπτέμβριο του 2003 «ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΣΚΟΣ» για τις πωλήσεις τους στην ΚΥΠΡO.



Τις ΔΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ αποτελούν οι: ΚΩΣΤΑΣ ΜΥΛΩΣΗΣ :Φωνή,ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗΣ:Πλήκτρα, ΜΑΝΟΣ ΜΠΟΥΖΑΚΗΣ:Ηλεκτρικές κιθάρες, TΑΣΣΟΣ ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Μπάσο, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΑΤΑΣ: Τύμπανα



Δισκογραφία



Της Ίριδας τα χρώματα (2001)

Μακριά σου (2003)

Rock … Γυνή Και Θάλασσα (2005)

Δυτικές Συνοικίες: Όλοι Μαζί (2 C.D. + 2 STUDIO) (2007)

Ενδελέχεια - Ιστορικό και δισκογραφία


Ενδελέχεια Η ιστορία της μπάντας ουσιαστικά ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν δύο μαθητές γυμνασίου, ο Δημήτρης Μητσοτάκης και ο Δημήτρης Λεοντόπουλος,αποφασίζουν με περισσό θρασος να φτιάξουν ένα ροκ συγκροτημα.
"Η αλήθεια είναι πως πρώτα φτιάξαμε το συγκρότημα και μετά μάθαμε να παίζουμε! Οι πρόβες γίνονταν στην ταράτσα, στο πλυσταριό για την ακρίβεια, του σπιτιού του Λεοντόπουλου, στην Καλλιθέα. Τα όργανα που χρησιμοποιούσαμε τότε ήταν μία φτηνή κλασική κιθάρα και ντενεκέδες από λάδι. Αργότερα αγόρασα ένα σετ τύμπανα Premier του '58 στο οποίο και έμαθα να παίζω. Το σετ αυτό το διατηρώ ακόμα. To σχήμα εκείνο μετατράπηκε άρδην σε ηλεκτρικό όταν ο Λεοντόπουλος αγόρασε με αιματηρές οικονομίες μία ηλεκτρική eko του πεντοχίλιαρου και το φοβερό ενισχυτή "ekolena". Το δολοφονικό εκείνο σχήμα συμπλήρωσε σχεδόν με το ζόρι ένας άλλος συμμαθητής, ο Σωτήρης Λάντας - νυν ηχολήπτης- του οποίου το αποθημένο ήταν τα τύμπανα, όμως εμάς μας έλειπε μπασίστας και αναγκαστικά αγόρασε μπάσο! Λίγο αργότερα πέρασαν από αυτό το σχήμα διάφοροι φίλοι από την γειτονιά, κυρίως για πλήκτρα, κανείς όμως δεν άντεξε πάνω από ένα εξάμηνο. Τα ονόματα για την μπάντα εκείνη την περίοδο άλλαζαν σαν πουκάμισα (Αδέσμευτοι, Rainy Heroes, Candles, και άλλα τέτοια ευφάνταστα). Εκείνη την περίοδο ο στίχος ήταν σε απαράδεκτα αγγλικά επιπέδου δευτέρας κανονικής."
Εκείνη η μπάντα έληξε άδοξα στα μέσα της δεκαετίας του '80, όπου δημιουργείται ένα άλλο σχήμα (Άρτεμις) από τους - Μητσοτάκη (τύμπανα), Γιώργο Κουλούρη (μπάσο), ένα φίλο τους κιθαρίστα τον Φάνη Κινατίδη και τον Θανάση Σολούκο στα πλήκτρα. Τότε γίνεται η πρώτη προσπάθεια για τραγούδια με Ελληνικό στίχο. Από το '87 μέχρι το '90 υπάρχει σιωπή λόγω στρατού.


Κατά την περίοδο '90-'91 συναντιούνται εκ νέου οι: Μητσοτάκης, Κουλούρης, Κινατίδης, Λεοντόπουλος και Λάντας, όπου και υπάρχει η διάθεση για ηχογραφήσεις demo. Ο Λάντας αποχωρεί πολύ σύντομα αφού δεν υπήρχε δυνατότητα για δύο μπάσα. Παίρνεται η απόφαση για δεύτερο κιθαρίστα, θέση που παίρνει ο Αντώνης Δημητρίου, φίλος του Λεοντόπουλου. Τότε το γκρούπ ονομάζεται "ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ" όνομα που προήλθε από μία κασσέτα με άσχετα μεταξύ τους τραγούδια. Η "βάφτιση" έγινε σε ένα καφενείο των Εξαρχείων.


Γίνονται οί πρώτες δοκιμαστικές ηχογραφήσεις με αυτό το σχήμα στο studio "Συν ένα". Ένα απ'τα τραγούδια εκείνης της περιόδου ('87 ΣΤ') ανοίγει τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος. Λίγο αργότερα αποχωρεί ο Κινατίδης και τη θέση του παίρνει ο Παναγιώτης Κατσιμάνης (κιθάρες, φωνητικά).

Η σύνθεση των Ενδελέχεια σταθεροποιείται και ακολουθούν νέες δοκιμαστικές ηχογραφήσεις στο ίδιο studio με ηχολήπτη το Χρήστο Χατζηστάμου και με στόχο την δημιουργία ενός υλικού που θα αποτελούσε τα τραγούδια ενός, καλώς ερχόντων των πραγμάτων, μεγάλου σε διάρκεια δίσκου. Την επόμενη χρονιά το γκρούπ γνωρίζεται με τον ηχολήπτη Λευτέρη Νεοκοσμίδη ο οποίος αναλαμβάνει την παραγωγή 12 τραγουδιών στο studio 111. Το demo στέλνεται σε όλες σχεδόν τις δισκογραφικές εταιρείες και οι αρνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το φως ήρθε από μία κασσέτα που είχε δώσει ο Νεοκοσμίδης στον Ηλία Ασλάνογλου, που τότε δούλευε στην Eros music. Ο Στέλιος Φωτιάδης, διευθυντής της Eros πρότεινε τριετές συμβόλαιο για δύο δίσκους. Το υλικό ηχογραφήθηκε ξανά στο studio "Polysound", με την προσθήκη 6 νέων τραγουδιών και με ηχολήπτη το Δημήτρη Παπαθεοδώρου. Η ηχογράφηση έγινε το φθινόπωρο του '94, και διήρκησε 100 ώρες (σχεδόν οι μισές από εκείνες του demo). Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Ο δίσκος τιτλοφορήθηκε "ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ" και αγοράστηκε κυρίως (αν όχι μόνο) από συγγενικά πρόσωπα και φίλους. Το κομμάτι ('87 ΣΤ') έγινε video clip, το γύρισμα του οποίου "διήρκησε 3 ώρες βαριά". "Οι συναυλίες εκείνης της περιόδου ήταν ελάχιστες".

Το Φλεβάρη-Μάρτη του '96 ηχογραφείται το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο "ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ" . Κυκλοφορεί τον Ιούλιο του '96 και περιέχει 12 κομμάτια απ' τα οποία ξεχωρίζουν τα "ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ", "ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ", "38.52". "Από αυτό το δίσκο δεν έγινε κανένα τραγούδι video clip". Αξίζει να σημειωθεί ότι και τα δύο άλμπουμ που εχουν, μέχρι τώρα, αναφερθεί, κυκλοφόρησαν και σε βινύλλιο. To συγκρότημα αρχίζει να αποκτά ταυτότητα και τα τραγούδια του ακούγονται σε διάφορες εναλλακτικές-ραδιοφωνικές εκπομπές. Είναι η εποχή που το συγκρότημα παρουσιάζει τη δουλειά του σε ζωντανές εμφανίσεις, κυρίως σε μικρά club της Αθήνας και ορισμένων μεγάλων επαρχιακών πόλεων. Παράλληλα δουλεύεται το υλικό για τον επόμενο δίσκο.
Το φθινόπωρο του '97 υπογράφουν συμβόλαιο με την Fm Records και ηχογραφείται ο δίσκος-ορόσημο "ΒΟΥΤΙΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ" με ηχολήπτη τον Αντρέα Βαϊτούδη στο studio Praxis. Τα τραγούδια "ΒΟΥΤΙΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ", "ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ ΠΡΟΒΛΗΤΑ", "ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ ", "ΠΕΖΟ" αποκτούν μεγάλο playlist σε σχετικές με το είδος αλλά και άλλες ραδιοφωνικές εκπομπές. Το ομώνυμο τραγούδι γυρίζεται video clip από τον Νίκο Χατζηαγγελή. Ηχολήπτης εκείνης της περιόδου στις ζωντανές εμφανίσεις των Ενδελέχεια ήταν ο Κώστας Σαββίδης. Η χρονιά του '98 ήταν η εποχή που το γκρούπ γνωρίζει μεγάλη συναυλιακή επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Αξίζει να σημειωθεί η συμμετοχή των Ενδελεχεια στο rock wave festival του '98.

Το Μάρτιο '99 κυκλοφορεί ο τέταρτος κατά σειρά δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο "ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΣΑΪΤΕΣ". Περιέχει 11 τραγούδια απ' τα οποία γίνονται video clip τα - "ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΣ" (σκην. Μάνος Καμπίτης), "ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ", "ΝΑ'ΡΘΩ ΚΙ'ΑΠΟΨΕ", "ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ" (σκην. Νίκος Χατζηαγγελής), τραγούδια τα οποία και ξεχώρισαν προσδίδοντας νέα δυναμική και ακροατήριο στο συγκρότημα.

Το Μάιο εκείνης της χρονιάς αποχωρεί από το γκρούπ ο Αντώνης Δημητρίου και τη θέση του παίρνει ο Θανάσης Ταμπάκης μέχρι πρώτινος μαθητής του Κατσιμάνη. Την ίδια εποχή αναλαμβάνει την ευθύνη του ήχου και στις ζωντανές εμφανίσεις ο Βαϊτούδης. "Αυτή είναι μία απ' τις δυσκολότερες περιόδους στην ιστορία του συγκροτήματος αφού μετά από ένα δύσκολο και γεμάτο συναυλίες καλοκαίρι, με τη νέα σύνθεση να προσπαθεί να συντονιστεί, έρχεται στην αρχή του Σεπτέμβρη (έπονταν 13 συναυλίες μέσα στο μήνα) μια νέα ατυχία αφού ο Κατσιμάνης σπάει το χέρι του και το γκρούπ μένει με ένα κιθαρίστα. Ο Βαϊτούδης κάνει ό,τι μπορει φτιάχνοντας λούπες και ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στη ζωή του στη σκηνή, παρ' όλα αυτά όμως το πλήγμα ήταν μεγάλο". Μέσα στην ίδια χρονιά κυκλοφορεί και η επανέκδοση των πρώτων δύο δίσκων του γκρούπ, σε μία συσκευασία, με τίτλο "ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ" από την eros music.

Toν Ιούλιο του 2000 παράλληλα με την προετοιμασία των τραγουδιών για ένα νέο δίσκο, κυκλοφορεί το cd single "ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ" . Είναι το πρώτο Ελληνικό ροκ multimedia cd, και περιέχει τις διασκευές "ΜΠΑΓΑΣΑΣ" (Άσιμος), "ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" (Ξυδάκης-Γουδής), "ΘΑ Σ'ΑΝΤΑΝΑΚΛΩ" (Velvet underground-Ενδελέχεια) και επίσης οπτικό υλικό από συνεντεύξεις-video του γκρούπ. Ο "ΜΠΑΓΑΣΑΣ" και το "ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" γίνονται video clip από τον σκηνοθέτη Θάνο Γκομόζια. Τα πλάνα για το video clip "ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" προέρχονται από ερασιτεχνικές λήψεις, φίλων του γκρούπ, που γυρίστηκαν κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας εκείνης της χρονιάς. Τα τραγούδια αυτού του single δεν περιέχονται σε καμμία άλλη δουλειά του γκρούπ.

Από τον Οκτώβριο του 2000 μέχρι το Φλεβάρη του 2001, ηχογραφείται το άλμπουμ "ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ". O δίσκος κυκλοφορεί το Μάρτιο του 2001 υπό μορφή διπλού δίσκου (audio cd & cd rom). Ο δίσκος περιέχει 14 τραγούδια και το cd rom ένα οπτικό υλικό διάρκειας 45 λεπτών (video clip-συνεντέυξεις-συναυλιες-studio ηχογραφήσεις-remix-στίχους-φωτογραφίες). Τα τραγούδια "ΟΛΑ ΕΔΩ ΓΥΡΝΑΝΕ" και "ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ" γίνονται video clip . Στις αρχές του καλοκαιριού αποχωρεί από το γκρούπ ο Κατσιμάνης και επιστρέφει ο Δημητρίου. Το συγκρότημα πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Το 2002 οι συναυλίες συνεχίζονται. Από τον Ιούνιο μέχρι τον Ιανουάριο του 2003 ηχογραφείται το άλμπουμ "ΜΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΠΟΥ ΞΕΦΕΥΓΕΙ" το οποίο κυκλοφορεί από την FM Records τον Φεβρουάριο του 2003. "Πρώτο και τελευταίο για εκείνη τη δουλειά v.clip ήταν το τραγούδι ''ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ '' το οποίο λογοκρίθηκε μερικώς και κυκλοφόρησε σε 2 εκδοχές, μία πρωινή και μία μεταμεσονύκτια!"


Από το 2004 την θέση του Θανάση Ταμπάκη παίρνει ο Ανδρέας Βαιτούδης, για χρόνια ηχολήπτης και φίλος του γκρουπ.


Τον Μάιο του 2005 κυκλοφορεί το album "ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΑΛΛΟΙ" από την FM Records. "Η πιο άτυχη δουλειά, τη χαντάκωσε η εταιρία, δεν την έβρισκες πουθενά! Το ότι υπήρξαν άτομα που τραγουδούσαν το "ΕΔΩ ΜΩΡΗ ΘΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΜΑΡΙΑ" στις συναυλίες μάς προξενούσε μεγάλη έκπληξη". Την παραγωγή του δίσκου επιμελήθηκε το ίδιο το συγκρότημα. Το εξώφυλλο όπως και το πρώτο v.clip "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ" ανέλαβε ο εικαστικός Γιώργος Τσεριώνης.


H τριετία 2005-2007 ήταν από τις δυσκολότερες εποχές της μπάντας λόγω της προσπάθειας του γκρουπ για αποδέσμευση από την FM rec. Μέσα στο 2007 κυκλοφορούν 2(!!!) "Best of ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ" τόσο από τη Sony BMG όσο και από την FM rec., ενώ το συγκρότημα έχει πλήρη άγνοια για τις κυκλοφορίες!

Τον Ιούνιο του 2008 κυκλοφορεί η ένατη δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Σ' ένα μεγάλο αύριο" από τη Sony BMG με συμμετοχές των Λ.Μαχαιρίτσα, Μ.Φριντζήλα, Σ.Δρογώση, Ναμπίλ αλ Σάεγ, Φ. Σιώτα, Γ.Μακρή και πρώτο clip το τραγ. "Κάτι τους δένει" σκηνοθετημένο από την ομάδα της "White room". Το εξώφυλλο είναι από το έργο του Γιώργου Τσεριώνη με τίτλο "Εurasia-Utopia"...


Ο Δημήτρης Μητσοτάκης, στιχουργός, συνθέτης και μουσικός, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1967, μεγάλωσε στην Καλλιθέα και ζει στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος και εν ενεργεία ντράμερ του συγκροτήματος «Ενδελέχεια». Υπήρξε μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο. Από το 1994 εργάζεται ως μουσικός εκπαιδευτής σε ομάδες του ΚΕΘΕΑ, ενώ διευθύνει το μουσικό εργαστήρι του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας. Πρώτο του βιβλίο η Καυτή σούπα (2007, Ελληνικά Γράμματα) μια πεζογραφία που είχε πολύ καλή υποδοχή από την κριτική και το κοινό. Η Μονοκατοικία είναι το δεύτερο βιβλίο του.

                                                              Τερμίτες
Τερμίτες (συγκρότημα)Οι Τερμίτες δημιουργήθηκαν το 1980 από τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (φωνή, κιθάρα), Παύλο Κικριλή (ακουστική κιθάρα), Δημήτρη Βασαλάκη (ηλεκτρικό μπάσσο)και Αντώνη Μιτζέλο (σόλο κιθάρα)καθώς και τον Τόλη Σκαματζούρα στα τύμπανα.

Τερμίτες (συγκρότημα)Η αρχική ονομασία τους ήταν P.L.J. Band (Paul=Παύλος Κικριλής, Larry=Λ.Μαχαιρίτσας, Jimmy=Δημήτρης Βασαλάκης). Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1982 από τη Vertigo με τον τίτλο "Armageddon" και περιείχε 9 κομμάτια σε αγγλικό στίχο ή Instrumental. Ο δίσκος αρχικά πούλησε ελάχιστα κομμάτια (γύρω στα 400).

Το 1983, έπειτα από την αποτυχία αυτή του πρώτου τους δίσκου, το συγκρότημα αποφασίζει να στραφεί στον Ελληνικό στίχο. Μαζί με τη γλώσσα των στίχων αλλάζει και το όνομα του συγκροτήματος το οποίο καλείται πλέον Τερμίτες. Στο συγκρότημα προστίθεται ο Φίλιππος Σπυρόπουλος στα ντραμς. Τους στίχους σε αρκετά κομμάτια γράφει ο Μιχάλης Μαρματάκης. Κυκλοφορεί ο ομώνυμος δίσκος (Τερμίτες) με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα.


Το 1984 κυκλοφορεί ο δίσκος "Αμαρτωλή Μαρία".



Τερμίτες (συγκρότημα)Το 1986 την παραγωγή των δίσκων αναλαμβάνει η Virgin. Κυκλοφορεί ο δίσκος "Τσιμεντένια τραίνα". Από το συγκρότημα έχει αποχωρήσει ο Δημήτρης Βασαλάκης και πλέον ο Παύλος Κικριλής γίνεται ο μπασίστας του συγκροτήματος. Παράλληλα γίνεται μια συναυλία στο Λυκαβηττό. Συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας, ο Σάκης Μπουλάς και ο Αντώνης Βαρδής. Το κομμάτι "Πόσο σε θέλω" βγαίνει ουσιαστικά εκείνη τη στιγμή πάνω στη σκηνή... Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ηχογραφημένη με τον τίτλο "Τσιμεντένιο Κονσέρτο".

Το 1988 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος με την ονομασία "Περιμένοντας τη βροχή". Είναι επίσης το έτος διάλυσης του συγκροτήματος. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, το συγκρότημα διαλύεται επειδή είχε αρχίσει να αλλοιώνεται το στυλ του και επειδή η rock μουσική δεν ακουγόταν εκείνη την εποχή στον Ελληνικό χώρο. Δίνουν ωστόσο την υπόσχεση να ξανασυναντηθούν έπειτα από 10 χρόνια για μια μεγάλη συναυλία.


Η συναυλία αυτή πραγματικά έλαβε χώρα το 1998 στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το οποίο ήταν κατάμεστο. Συμμετείχαν πολλοί διακεκριμένοι καλλιτέχνες,μεταξύ των οποίων ο Διονύσης Τσακνής, ο Γιάννης Σμοΐλης, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Πάνος Κατσιμίχας και άλλοι. Η ηχογράφηση της συναυλίας κυκλοφορεί δυο χρόνια αργότερα σε ένα διπλό CD με τον τίτλο "Η συναυλία" και πουλάει αρκετά κομμάτια. Η συναυλία (ή αποσπάσματα αυτής) μεταδίδεται κατά καιρούς από διάφορα τηλεοπτικά κανάλια.


Δισκογραφία



1. Armageddon (1982) [Vertigo: 848 890-2]



2. Τερμίτες (1983)



Τερμίτες



3. Η αμαρτωλή Μαρία (1984) [Vertigo: 824 176-2]



4. Τσιμεντένια τραίνα (1986) [Virgin: 07243 849308 2 0]



5. Περιμένοντας τη βροχή (1988) [Virgin: 07243 849306 2 2]



(Σημείωση: To "Τερμίτες" δεν κυκλοφορεί σε CD. Τα κομμάτια αυτού βρίσκονται στο CD "Η αμαρτωλή Μαρία". Οι κωδικοί πιθανώς να προέρχονται απο remasters.)



Live ηχογραφήσεις

1. Τσιμεντένιο κονσέρτο (1986) [Virgin: 07243 849307 2 1]



2. Η συναυλία (2000) [MINOS - EMI: 7243 5 27758 2 8]



Συλλογές

1. Τα καλύτερα τραγούδια τους (1992) [Virgin: VG 50585]



2. Πόσο σε θέλω



3. From Vertigo to Virgin (1998) [Vertigo-Virgin: 534823 2



Συμμετοχές

1. Ηλεκτρικά όνειρα (Armageddon I, Armageddon II)



2. Ήχοι του Χειμώνα (Η εποχή των τυμπάνων) (1988)



Περισσότερα:

Επίσημη ιστοσελίδα του Αντώνη Μιτζέλου

Συνέντευξη του Αντώνη Μιτζέλου στο "Μουσικόραμα"
Συνέντευξη του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο "Μουσικόραμα"

• 
  Νίκος Πορτοκάλογου, Νίκος Ζιώγαλας, Μανώλης Φάμελλος @ Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο, Σπάρτη
  
  20/08/2010
  
  
  
  ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ
  
  ΝΙΚΟΣ ΖΙΩΓΑΛΑΣ
  
  ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ
  
  
  
  O Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Νίκος Ζιώγαλας και ο Μανώλης Φάμελλος, φίλοι καλοί από τα παλιά, κατάφεραν να αξιοποιήσουν τη μοναδική χημεία που τους συνδέει, δημιουργώντας τον χειμώνα που μας πέρασε ένα από τα πιο επιτυχημένα και παρεΐστικα μουσικά προγράμματα, γεμάτο αμεσότητα και μουσική γενναιοδωρία. Αποτέλεσμα αυτής της χειμερινής συνεργασίας εκτός από τις καλοκαιρινές συναυλίες, αποτέλεσε η κυκλοφορία του διπλού live άλμπουμ με τίτλο «Απόψε είναι ωραία». Πρόκειται για το ηχητικό αποτύπωμα της ατμόσφαιρας του ζωντανού προγράμματος της συνάντησης του Νίκου, του Νίκου και του Μανώλη.
  
  Η συνύπαρξή τους επί σκηνής αυτό το καλοκαίρι, είναι γεμάτη από τραγούδια που αγαπήσαμε και ακόμα αγαπάμε. Ποιός δεν έχει σιγοτραγουδήσει το «Να Με Προσέχεις», το «Πάρε Με Απόψε Πάρε με», το «Η Ευτυχία Είναι Αυτό», ποιος δεν έχει περάσει τα καλοκαίρια του με το «Θάλασσα μου Σκοτεινή», το «Σαν Στάρ Του Σινεμά», το «Ένα Μεγάλο Φωτεινό Καλοκαίρι»;
  
  Οι τρεις τραγουδοποιοί αναμειγνύονται μοναδικά σε ανατρεπτικές ερμηνείες όπου τα τραγούδια, οι φωνές, τα σολαρίσματα, η δύση, η ανατολή, η παράδοση, η ηλεκτρική κιθάρα, το νταούλι, το μαντολίνο, το παρελθόν και το παρόν μπλέκονται και δημιουργούν την αίσθηση της γιορτής.
  
  
  
  Οργάνωση παραγωγής:
  
  Ερωδιός Ε.Π.Ε

• BOB DYLAN

O Μπομπ Ντίλαν επηρέασε όσο λίγοι την σύγχρονη μουσική αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν ή προβληματίστηκαν με τα τραγούδια του.


Ο Robert Allen Zimmerman γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1941 στο Ντουλούθ (Duluth) της Μιννεσότα. Ως μαθητής γυμνασίου άρχισε να παίζει φυσαρμόνικα, πιάνο και κιθάρα, ενώ συμμετείχε για πρώτη φορά σε συγκρότημα, τους Golden Chords ερμηνεύοντας τραγούδια των Τσακ Μπέρρυ (Chuck Berry) και Λιτλ Ρίτσαρντ (Little Richard), με έμφαση στη ροκ εν ρολλ, κάντρι, φολκ και μπλουζ μουσική. Το 1959 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Μινεάπολης. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά τη μουσική του φολκ θρύλου Γούντι Γκάθρι (Woody Guthrie), έγινε λάτρης του και αποφάσισε να τον συναντήσει. Για το σκοπό αυτό παράτησε τις σπουδές του και έφτασε στη Νέα Υόρκη, την μητρόπολη της μουσικής αλλά και το μέρος που μπορούσε να συναντήσει το ίνδαλμα του.

Ο Γκάθρι, που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο, έχρισε τον νεαρό θαυμαστή του από τη Μινεσότα διάδοχό του. Εν τω μεταξύ, ο Ρόμπερτ Ζίμερμαν μετονομάστηκε σε Μπομπ Ντίλαν. Κατά μια εκδοχή, αυτό οφείλεται στην επιρροή από τον Ουαλλό ποιητή Ντίλαν Τόμας (Dylan Thomas), ο οποίος πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1953 στα 39 του χρόνια από υπερβολική χρήση οινοπνευματωδών. Θεωρείται πιθανό ότι προς τιμήν του o Ζίμερμαν άλλαξε το όνομα του επιλέγοντας το Bob Dylan. Έμελλε με αυτό το όνομα, πέρα από μουσικός να γίνει και ποιητής-στιχουργός. Το 1960 άρχισε να παίζει σε διάφορους μουσικούς χώρους, με το νέο του όνομα και έχοντας ως μουσικό πρότυπο τον Γκάθρι. Τραγουδούσε σε πλατείες και folk bars στην περιοχή του Γκρίνουϊτς Βίλατζ (Greenwich Village). Ο γνωστός μουσικός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Σέλτον έγραψε γι' αυτόν: "Αυτό το αγόρι, μια διασταύρωση παιδιού του κατηχητικού και μπήτνικς έχει μεγάλο ταλέντο". Σύντομα, ο Ντίλαν υπέγραψε συμβόλαιο με την πολυεθνική δισκογραφική εταιρεία Κολούμπια. Μέχρι σήμερα ηχογραφεί στην ίδια εταιρεία.

Το πρώτο album



Bob Dylan και Joan Baez, 1963.

Στις αρχές του 1962 κυκλοφόρησε ο πρώτος ομώνυμος δίσκος του, με δύο δικά του τραγούδια (Talking New York, Song for Woody) και τα υπόλοιπα διασκευές μεταξύ των οποίων και το The House of the Rising Sun.

Ο δεύτερος δίσκος του κυκλοφόρησε το 1963 με τίτλο The Freewheelin' Bob Dylan, ο οποίος περιείχε και το πολύ δημοφιλές τραγούδι Blowin' in the wind. Με αυτόν το δίσκο ο Dylan ξέφυγε από τα στενά όρια της folk κοινότητας της Νέας Υόρκης και έγινε ευρύτερα γνωστός. Η φυσιογνωμία του, ο τρόπος ερμηνείας, οι στίχοι, η μουσική του αλλά και οι ριζοσπαστικές απόψεις του έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Απέκτησε ένα ένθερμο κοινό από, δίνοντας πολλές συναυλίες ενώ στίχοι του γίνονταν συνθήματα για τους νέους.

Ο τραγουδιστής διαμαρτυρίας

Ο Dylan είναι η νέα φωνή της Αμερικής, είναι η διαμαρτυρία, η άρνηση, η αμφισβήτηση, η επανάσταση. Αυτός όμως αρνείται τον ρόλο της φωνής του κινήματος. Εγκαταλείπει τα τραγούδια διαμαρτυρίας και επηρεασμένος από τους μεγάλους συμβολιστές ποιητές (Baudelaire, Rimbaud και κυρίως τον T. S. Elliot) δημιουργεί πολύπλοκα rock ποιήματα. Κυκλοφορεί τρεις οριακούς, μεγάλους δίσκους, που καθορίζουν την ιστορία της rock: Highway 61 Revisited: Like A Rolling Stone, Desolation Row, Queen Jane Approximately, Ballad of a Thin Man, δίσκος που σηματοδότησε τη στροφή του στο ηλεκτρικό blues. Bringing it all back home: Subterranean homesick blues, Maggie's Farm, Love minus zero/No limit, Mr. Tambourine Μan, Blonde on Blonde: Rainy Day Women, Just Like A Woman, I want you, Leonard Skin Pillbox Hat, Obviously 5 believers. Οι πιστοί folk οπαδοί που τον αποδοκιμάζουν στο Newport Festival (1965) όταν ανεβαίνει στη σκηνή με δερμάτινη ζακέτα και ψηλοτάκουνες μπότες και τολμά να παίξει ηλεκτρική κιθάρα Fender Stratocaster θα δώσουν τη θέση τους σε χιλιάδες νέους θαυμαστές. O 25χρόνος Dylan έχει πάνω από 10.000.000 πωλήσεις δίσκων. Γίνεται σημαία, rock λάβαρο.

Το 1965 αποτελεί έτος ορόσημο. Η rock μουσική αμφισβητεί διαρκώς το κατεστημένο, κοινωνικό και πολιτικό. Μια μουσική μόνιμης και διαρκούς αμφισβήτησης. Το καλοκαίρι του 1965 ένα δικό του τραγούδι, το Mr. Tambourine Man γίνεται μεγάλη επιτυχία παιγμένο από τους Byrds. Στις 22 Νοεμβρίου του ίδιου έτους σε διακοπές στην Ισπανία παντρεύεται την Sara Lawndes. Κάνουν μαζί 2 παιδιά.



Το 1966 κάνει παγκόσμια περιοδεία με το συγκρότημα του, τους The Hawks (που αργότερα έγιναν γνωστοί ως The Band). Tον Mάιο δίνει μια ιστορική συναυλία στην Αγγλία που ηχογραφείται, αλλά κυκλοφορεί μετά από 22 χρόνια το 1998. Μετά το τέλος της περιοδείας του, αγοράζει ένα παλιό σπίτι στην εξοχή, κοντά στην Νέα Υόρκη στην περιοχή του Woodstock. Ξεκουράζεται και ηρεμεί. Το πρωί της 29 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς τραυματίζεται σοβαρά με την μηχανή του, μια μαύρη Triumph 500. Σπάει λαιμό, κόκαλα, έχει πολλά τραύματα στο πρόσωπο. Πολλοί λένε ότι ήταν δολοφονική ενέργεια από την CIA. άλλοι ότι μετά το ατύχημα ο Dylan δεν ήταν πια ο ίδιος. Για ενάμιση χρόνο αναρρώνει απομονωμένος στο σπίτι του στο Woodstock, απολαμβάνοντας την οικογενειακή ζωή. Δέχεται ελάχιστους φίλους: τα μέλη των Hawks και τον Allen Ginsberg. Όλο αυτό το διάστημα έγραφε τραγούδια, πότε στο σπίτι του, πότε στο κοντινό υπόγειο των Band, το φημισμένο Big Pink. Οι ηχογραφήσεις αυτές κυκλοφόρησαν το 1975 σε album, το περίφημο The Basement Tapes, αφού σχεδόν όλα είχαν βγει στην αγορά ανεπίσημα, ως bootlegs. Ο Dylan επιστρέφει στο στούντιο και τον Ιανουάριο του 1968 κυκλοφορεί τον δίσκο John Wesley Harding που περιλάμβανε και το All along the Watchtower, πιο γνωστό από την διασκευή του Jimi Hendrix. Το 1969 κυκλοφορεί τον country δίσκο Nashville Skyline με συμμετοχή των Charlie Daniels και Johnny Cash με single το Lay Lady Lay, όπου ακούμε τον Dylan με μια νέα, μελωδική φωνή.

Είμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 1960, μια εποχή επικίνδυνη και άγρια. Η γενιά του καίγεται σωματικά και εγκεφαλικά, υπό την επήρεια ψυχεδελικών ουσιών, που σε λίγα χρόνια θα αντικατασταθούν απ' την ηρωίνη. Η μουσική ακολουθεί τους ίδιους δρόμους (ψυχεδέλεια, flower power). Ο Dylan, αντίθετα, αποφασίζει να κάνει το αγροτικό του, γυρίζει στις υπαίθριες ρίζες για να κρατηθεί. Ταυτόχρονα απέχει από συναυλίες και κυκλοφορεί δίσκους με διασκευές και επανεκτελέσεις δικών του τραγουδιών. Μοναδικές έντονες στιγμές, η συμμετοχή του στην συναυλία που διοργάνωσε ο φίλος του George Harrison των Beatles για φιλανθρωπικούς σκοπούς, η συμμετοχή του με ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Sam Peckinpah Pat Garret and Billy the Kid, για την οποία έγραψε και τη μουσική και η κυκλοφορία του Planet Waves το 1973, που έδειξε ότι κάτι κινείται.



Η επιστροφή

Το 1974 είναι η χρονιά της μεγάλης επιστροφής. Πραγματοποιεί σειρά θριαμβευτικών συναυλιών με τους Band, από τις οποίες θα κυκλοφορήσει ένας διπλός live δίσκος, Before the flood. Το 1975 είναι μια μεγάλη και παραγωγική χρονιά για τον Bob Dylan και μια δύσκολη περίοδος για τον γάμο του με τη Sara. Στις αρχές τις χρονιάς κυκλοφορεί το αριστουργηματικό Blood on the Tracks, εμπνευσμένο από την έγγαμη συμβίωση και τις δυσκολίες της. Η χρονιά κλείνει με το Desire, το οποίο περιέχει το Sara, ένα τραγούδι ύμνο στη γυναίκα του. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι με αυτό το τραγούδι έφερε ξανά έστω και προσωρινά κοντά του τη Sara. Τον Nοέμβριο του 1976 ο Dylan χόρεψε μαζί με τους Neil Young, Van Morrison, Eric Clapton, Joni Mitchell, Dr. John και Ronnie Hawkins στο "τελευταίο βαλς" των Band. Η μεγαλειώδης συναυλία ηχογραφήθηκε, κυκλοφόρησε σε δίσκο (The Last Waltz) και κινηματογραφήθηκε από τον Martin Scorsese. Το 1977 εκδίδεται το διαζύγιο με τη Sara. Ο Dylan αναζητά διέξοδο, στην αρχή σε εφήμερες σχέσεις και κατόπιν στον χριστιανισμό.

Το 1979 το Slow Train Coming ανοίγει μια τριλογία δίσκων, με τους οποίους ο Dylan ψάχνει να βρει εκείνον που βάπτισε όλα τα ζωντανά πλάσματα, ψάχνει την αρχή, το αργοκίνητο τρένο της δημιουργίας. Γίνεται ένας αναγεννημένος χριστιανός (New-born Christian) και απογοητεύει τους παλιούς προοδευτικούς οπαδούς του. Τη δεκαετία του '80, αυτή την δύσκολη δεκαετία για όλους τους μύθους της πρώτης rock γενιάς, ο Dylan χάνεται και χάνει. Τον απορροφά η μαύρη τρύπα των πολλαπλών θρησκευτικών και πολιτικών αναζητήσεων. Η σημαία ξεθωριάζει. Τα προσωπικά του αδιέξοδα τον απομονώνουν από τους χιλιάδες φίλους του. Όμως συνεχίζει να βγάζει δίσκους (έστω και μέτριους), να κάνει περιοδείες, να υπάρχει, να ψάχνεται, και το 1989 κυκλοφορεί έναν εμπνευσμένο δίσκο, σε παραγωγή Daniel Lanoix, το Oh Mercy.



Έφηβος για πάντα

Το 1992 γιορτάζει τα 30 χρόνια επί σκηνής με καλεσμένους όλους τους παλιούς του φίλους. Κάνει παγκόσμια περιοδεία, έρχεται μάλιστα και στην Ελλάδα στις 14 Ιουνίου του 1993. Όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες καλλιτέχνες διαφόρων μουσικών ειδών διασκευάζουν τα τραγούδια του. Όμως, η πηγή της έμπνευσης του Ντίλαν δεν στέρεψε. Συνεχίζει να βγάζει μεγάλους δίσκους και να θυμίζει ότι υπάρχει ως ενεργός δημιουργός.

Σχεδόν 60χρονος, κυκλοφορεί το 1997 το Time Out of Mind, γραμμένο πριν και μετά από μια μεγάλη περιπέτεια υγείας με την καρδιά του και ένα ταξίδι στον παράδεισο μετ' επιστροφής. Ένας δίσκος κλάσης, ένας δίσκος που φέρει την υπογραφή του ίδιου του Ντίλαν (Love Sick, Dirt Road Blues, Tryin' to get to heaven, Cold Irons Bound, Can't Wait) αλλά παράλληλα ένας σύγχρονος δίσκος που πετυχαίνει και εμπορικά. Το Time Out of mind σαρώνει τα βραβεία Grammy, ανοίγοντας μια περίοδο απόδοσης τιμών. Τα επόμενα χρόνια βραβεύεται από τον βασιλιά της Σουηδίας, προτείνεται για το Νόμπελ Λογοτεχνίας και παίρνει το Βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Things have changed. Ο τελευταίος του δίσκος του, Love and Theft, κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, την ίδια ημέρα των τρομοκρατικών επιθέσεων της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης και στο αμερικανικό Πεντάγωνο.

Ο Ντίλαν επιβεβαιώνει ότι διανύει μια ακόμη εφηβεία, συμμετέχοντας σε ταινίες, διαφημιστικά, και φυσικά περιοδεύοντας ανά τον κόσμο σε μια "Never Ending Tour". Τελευταίο του δημιούργημα, ο πρώτος τόμος της αυτοβιογραφίας του με τίτλο Chronicles.

O Μπομπ Ντίλαν, πολύ μεγάλος μουσικός, στιχουργός και ποιητής επηρέασε όσο λίγοι την σύγχρονη μουσική αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν ή προβληματίστηκαν με τα τραγούδια του. Δεκάδες επίσημοι και ανεπίσημοι δίσκοι, βιογραφίες, διασκευές, ακυκλοφόρητες μαγνητοταινίες και τραγούδια μαρτυρούν το μέγεθος της επιρροής αυτής. Ωστόσο για τον καθένα που τον έχει γνωρίσει μέσα από τις δημιουργίες του, ο Μπομπ Ντίλαν είναι μια προσωπική διαδρομή, ένα ταξίδι. Ένα από εκείνα που ξεκινούν ένα χειμωνιάτικο πρωινό στη Νέα Υόρκη ή σε κάποιο δισκάδικο στο Μοναστηράκι...

1. Ένα (άγνωστο) τραγούδι για τον Νικόλα..!
2. 
   Αυτό είναι το τελευταίο τραγούδι πού έγραψε ο Πάνος Τζαβέλλας.
   Το έγραψε για τον Νικόλα Άσιμο.
   
   Δεν το ξέρει κανείς γιατί δεν το κυκλοφόρησε ποτέ. Θα το έπαιρνε για πάντα μαζί του στην αιώνια σιωπή του τάφου, αν δεν προλάβαινα να το ηχογραφήσω, εκείνη τη νύχτα που είχα πάει να τον δω, λίγο πριν πεθάνει, στο σπίτι του στην Καστέλα.
   
   
   
   Σε χάσαν τα Εξάρχεια
   
   Τα στέκια τα γνωστά
   
   Οι στράτες του Διαβόλου
   
   Οι Ανάρχες τα φρικιά
   
   Σαλπάρισες στον Άδη
   
   Τι να’κανες στη γη
   
   Αφού σ είχαν σκοτώσει
   
   Πριν να τους φτύσεις τη ζωή
   
   Αχ βρε Νικόλα, η επανάσταση
   
   Δεν είναι άρπα κόλλα
   
   Ούτε αγανάκτηση, τυφλή οργή
   
   
   
   Μόνος οδοιπορούσες
   
   Στις στράτες του ντουνιά
   
   Και ποιος τον πόνο σου να νιώσει
   
   Κι αγάπης λόγια να σου πει
   
   Κρατούσες την ουσία
   
   Οι αστοί την μοναξιά
   
   Εσύ ονειρευόσουν
   
   Αυτοί κάνουν λεφτά
   
   Αχ βρε Νικόλα, με την ανάσταση
   
   Που παίζουν οι θεοί μας
   
   Μένουν αθάνατοι και κυβερνούν
   
   
   
   Τον έγραψες τον κόσμο
   
   Πέρασες τη θηλιά
   
   Κι άστραψε η αλήθεια
   
   Πεφτάστρι στη νυχτιά
   
   Δεν είναι πια οι μπόμπες
   
   Μα η σκέψη το σπαθί
   
   Που σφάζει εξουσίες
   
   Μας πάει για την κορφή
   
   Αχ βρε Νικόλα, η επανάσταση
   
   Δεν είναι μια αγχόνη
   
   Μα αιώνια Ανάσταση
   
   Είναι το Παν.
   
   
   ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ, ΤΟΝ ΒΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛA
   
   
   Ο Πάνος Τζαβέλλας γίνεται διάσημος στα πρώτα χρόνια που ακολουθούν την πτώση της χούντας, περίοδος που ορίζεται σαν τα χρόνια της επέλασης του πολιτικού τραγουδιού, ή περίοδος του ανταρτορόκ.
   
   Το ανταρτορόκ
   
   
   
   Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι περίοδος εκφραστικής παρακμής. Οι καλλιτεχνικές ευαισθησίες όταν δεν είναι στρατευμένες θεωρούνται αντιδραστικές και οι περισσότεροι ρίχνονται με ζήλο στην «υπεύθυνη κομματική» δουλειά. Δημιουργείται ένα θορυβώδες ψευδοεπαναστατικό περιβάλλον.
   
   Η λαμπερή ανιδιοτελής αντιδικτατορική συσπείρωση που υπήρχε στη διάρκεια της δικτατορίας, σπάει σε θαμπά και υστερόβουλα ανταγωνιστικά κομμάτια. Οι νέοι, δεν είναι πια επαναστάτες, είναι σαν επαναστάτες.
   
   Η μεγάλη ευθύνη για αυτή την μεταμόρφωση ανήκει στις ηγεσίες όσων κομμάτων λειτούργησαν με τη λογική του τσομπάνη και είδαν την αντιδικτατορική νεολαία σαν πρόβατα για μάντρωμα. Αναμφίβολα όμως, φταίνε και οι ίδιοι οι φοιτητές που δεν αντιστάθηκαν. Μετά την πτώση της χούντας, θα μπορούσε η Ελλάδα να πάρει μια άλλη όψη, αλλά η αδυσώπητη μάχη για τα ποσοστά της εξουσίας, αλλοίωσε τις εκπληκτικές δυνάμεις που εμφανίστηκαν στην εποχή της δικτατορίας.
   
   Στην περίοδο αυτή, τα τραγούδια που εκφράζουν τη νεολαία είναι οπωσδήποτε τα τραγούδια της φωτιάς (η ομώνυμη ταινία του Κούνδουρου αναφέρεται ακριβώς σε αυτά), αλλά εμφανίζεται και μια σειρά κλώνων που ονομάζονται δημοκρατικά. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι η αναβίωση του αντάρτικου τραγουδιού. Τα αντιστασιακά τραγούδια του ΕΑΜ που ακούστηκαν στα βουνά το 1943, είναι στις πρώτες προτιμήσεις της νεολαίας. Τα αντάρτικα βεβαίως και κάποιες φορές συνόδεψαν τον αντιδικτατορικό αγώνα, όμως το φαινόμενο υστερίας που παρατηρείται τώρα, δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο σαν κατευθυνόμενο από τις ηγεσίες των κομμάτων και των οργανώσεων της αριστεράς που ήθελαν να συνδέσουν το Πολυτεχνείο με τη γενιά του ΕΑΜ ώστε να πετύχουν στρατολογήσεις. Στην Πλάκα, λειτουργούν μέχρι και τα χρόνια της ροκ αναζωπύρωσης, μια σειρά μπουάτ με «επαναστατικά» ονόματα (ΜΕΤΕΡΙΖΙ, ΛΗΜΕΡΙ, ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ, ΧΑΡΑΥΓΗ) όπου εμφανίζονται οι ανταρτοροκάδες. Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος όλων αυτών που τραγουδούν «αντάρτικα και δημοκρατικά τραγούδια» είναι ο Πάνος Τζαβέλλας, που υπήρξε δραστήριος νεολαίος της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης και αγωνιστής του Δημοκρατικού Στρατού, βαριά τραυματισμένος τον Ιούλιο του 1949. Είναι ο άνθρωπος που επινόησε τον παράξενο όρο «ανταρτορόκ», θέλοντας έτσι να δηλώσει ότι στην μεταπολιτευτική περίοδο η ψυχεδέλεια πέθανε και έμενε ένας «επαναστατικός» δρόμος που μετέτρεπε το ροκ με έναν κομμουνιστικό τρόπο. Δεν είχε δίκιο, αλλά δεν είχε και άδικο. Δεν είχε δίκιο, γιατί προφανώς η κουλτούρα της νεολαίας δεν κατευθύνεται ιδεολογικά και όταν κατευθύνεται ισοδυναμεί με το κιτς του σοσιαλιστικού προγραμματισμού. Αλλά δεν είχε και άδικο, γιατί πραγματικά εκείνη την εποχή η νεολαία στρεφόταν εθελοντικά υπό την κηδεμονία της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
   
   Το βιβλίο του Πάνου Τζαβέλα «ΑΝΤΑΡΤΟΡΟΚ» στο οποίο και εκθέτει τις βασικές αρχές και τα χαρακτηριστικά του φαινομένου
   
   Το ανταρτορόκ δεν περιλαμβάνει μόνον αντάρτικο τραγούδι. Ο όρος αναφέρεται σε μία παράξενη κουλτούρα που έρχεται να αντικαταστήσει τόσο την προηγούμενη ψυχεδέλεια, όσο και την τέχνη της αντιδικτατορικής νεολαίας. Αυτή η κουλτούρα αποτελείται από ένα σύνολο πολλών και διαφορετικών αντιλήψεων που όλες δήλωναν «αγωνιστικές» και όλες –με ελάχιστες εξαιρέσεις- ήταν κοινότοπες κατηχήσεις περί της «σωστής επανάστασης».
   
   Η νέα αυτή κουλτούρα, έχει μέτρο την κομμουνιστική σκέψη ή τουλάχιστον την «δημοκρατική ταυτότητα», αλλά και αυτό το μέτρο δεν είναι ίδιο για όλους. Τα τραγούδια του Μαρκόπουλου και του Θεοδωράκη θα έπρεπε να είναι υπεράνω κριτικής, αφού συμπορεύτηκαν με την αντιδικτατορική νεολαία, όμως τα κομματικά χαρακώματα καταστρέφουν το ενιαίο. Έτσι, τα τραγούδια του Θεοδωράκη για παράδειγμα, μετά την ενωτική αστραπιαία περίοδο των πρώτων εκλογών του 1974, εντάσσονται στο ανταρτορόκ του ΚΚΕ εσωτερικού. Το κομματικό κριτήριο εφαρμόζεται ακόμη και στα ίδια τα αντάρτικα που χωρίζονται σε κατηγορίες και κάποτε δεν λείπουν και μικρές διαδηλώσεις σκληροπυρηνικών μέσα στις μπουάτ, όταν κατά την γνώμη τους δεν αποδίδονται σωστά τα τραγούδια. Το γενικό χαρακτηριστικό είναι η πολιτικοποίηση των πάντων και αυτή την περίοδο ακόμη και ο Σαββόπουλος βγάζει πολιτικό δίσκο (Happy Day). Τα κλαμπ που στέγασαν την ψυχεδελική νεολαία μετατρέπονται σε χώρους «δημοκρατικού» τραγουδιού και το κυριότερο όλων, το ΚΥΤΤΑΡΟ, το άντρο της ψυχεδελικής νεολαίας, παραχωρείται στον Γιάννη Μαρκόπουλο. Μία νέα μορφή, το «Πολιτικό Καφενείο», εμφανίζεται,
   
   ένας χώρος όπου παρουσιάζεται τραγούδι με πολιτικό σόου, συνήθως χονδροειδείς θεατρικές παραστάσεις που αναπαριστούν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο ή τις επιθέσεις της αστυνομίας στο φοιτητικό κίνημα. Μερικές παραστάσεις, παρουσιάζουν- εκτός από «αγωνιστικό»- και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, όπως αυτές που γίνονται στο ΣΟΥΣΟΥΡΟ, με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Θάνο Αδριανό, τον Περικλή Χαρβά και τον Νικόλα Άσιμο. Η κουλτούρα του ανταρτορόκ εξαπλώνεται σαν ένα ορμητικό κύμα Δωριέων και σαρώνει τα πάντα. Όλα σχεδόν τα συγκροτήματα της ψυχεδελικής νεολαίας διαλύονται, άλλοι πιάνουν δουλειά στα μπουζούκια και άλλοι προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Ο θάνατος της ψυχεδελικής σκηνής είναι τόσο γρήγορος, ώστε περιγράφεται από τον Παύλο Σιδηρόπουλο «σαν ένα ποτήρι που το αφήνεις και σπάει».
   
   Ο ίδιος ο Πάνος Τζαβέλλας, στο βιβλίο του ΑΝΤΑΡΤΟΡΟΚ, περιγράφει ως εξής το κλίμα που επικρατεί, μετά την πτώση της χούντας:
   
   «Με την πτώση της χούντας έγινε το σώσε. Ξαφνικά βρεθήκαμε στην κορυφή του κύματος. Ζήσαμε στιγμές ανεπανάληπτες. Ο λαός μας αντάμειψε με την παρουσία του. Μπαρουτοκαπνισμένοι αντάρτες και καπεταναίοι, αγωνιστές που άσπρισαν στην πάλη για κοινωνική πρόοδο και δικαιοσύνη, με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, γέμιζαν τις μπουάτ κι όχι πια με σκυμμένο κεφάλι μα περήφανοι για τα κατορθώματά τους και τους αγώνες τους κι από γύρω οι νεολαίοι κι όλοι μαζί να τραγουδάμε, να χορεύουμε, να κλαίμε και να γελάμε, να χαιρόμαστε…»
   
   (Από το βιβλίο ΑΝΤΑΡΤΟΡΟΚ του Πάνου Τζαβέλα, εκδ.1992)
   
   Το ανταρτορόκ με την ιδεολογία της στρατευμένης τέχνης, αντικατέστησε την ψυχεδελική διάθεση της νεολαίας. Στα τραγούδια του Τζαβέλα, οι ψυχεδελικοί περιγράφονται σαν χαμένα στις ψευδαισθήσεις φρικιά. Στο τραγούδι «Καβαλάρηδες της Ουτοπίας», ο Τζαβέλας γράφει…
   
   
   «Τη λούφαρες για τα καλά/ σε στέκια ψυχεδελικά/ στο χείλος ταλαντεύεσαι/ και τώρα πια δεν ονειρεύεσαι/ κι όλα θολά/ χρωματιστά/ ω θλίψη απέραντη/ άγχος κι απόγνωση/ όπως σας είδα μεσ’ τις ντίσκο και τα μπαρ/ καθώς εσπάραζε/ τραυλό κοράκι/ η ροκ βραχνά/ στην ερημιά/ την ώρα που έκρωζε/ τραυλό κοράκι/ η ροκ βραχνά/ σπαρακτικά»
   
   
   Ο Τζαβέλας είναι ο πρώτος μιας ομάδας καλλιτεχνών που ψαλλιδίζουν το όνειρο της Ουτοπίας. Επηρεάζει βαθύτατα τον Νικόλα Άσιμο στην μορφή και στην σκέψη, ο οποίος λίγο αργότερα μετασχηματίζει το ανταρτορόκ στα δικά του μέτρα.
   
   
   Ο Πάνος Τζαβέλας με τον Ηλία Λογοθέτη τραγουδούν στο ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΛΗΜΕΡΙ. Πίσω τεχνικός της Σουηδικής Τηλεόρασης
   
   Αν για τους ψυχεδελικούς η τέχνη είναι δήλωση ψυχής, για τον Τζαβέλα και για τον Άσιμο, η τέχνη είναι ενταγμένη σε κάποιο αγώνα. Μόνο που ο αγώνας έχει διαφορετική έννοια για τον καθένα από τους δύο.
   
   Για τον Τζαβέλα, η ροκ ζωή είναι ψεύτικη «σε σελοφάν», και το φρικιό πρέπει να δει αυτή την ψευτιά και να μπει στο ΚΚΕ-εσωτερικού…
   
   
   
   «σκέψου που πας
   
   έλα σε μας»
   
   Για τον Άσιμο, το φρικιό είναι επίσης χαμένο στα μπαρ, στην μόδα και στα μπλου τζιν και θα πρέπει να προσπαθήσει την σωτηρία του εντασσόμενο στον αναρχισμό και αργότερα στο ΚΡΟΚ. Συνεπώς και ο Άσιμος δεν εκφράζει παρά μία ιδιαίτερη μορφή στρατευμένης τέχνης. Το ΚΡΟΚ δεν έχει αισθητική έξω από την αισθητική των τραγουδιών του Άσιμου. Ο ίδιος δεν παίζει ποτέ άλλα τραγούδια και οι οπαδοί του δεν ακούνε τίποτε άλλο έξω από τα τραγούδια του αρχηγού τους.
   
   
   Τα Αντάρτικα του Πάνου Τζαβέλλα, βγαίνουν επίσημα από την εταιρεία MINOS και σφραγίζουν την κουλτούρα της νεολαίας μεταξύ 1974 και 1976.
   
   Ο Τζαβέλας όμως, αν και αποτελεί το πρωτότυπο δεν μπορεί να ταυτιστεί με την γκουρουδίστικη εκδοχή του μεταγενέστερου ΚΡΟΚ. Υπήρξε ένας αυθεντικός επαναστάτης και συνεπής στην κομμουνιστική του ιδεολογία που δεν θέλησε όμως ποτέ να γίνει ο ίδιος θεός. Ο Άσιμος αντίθετα εξαπολύει κριτική και αμφισβήτηση για να δημιουργήσει τον ΣΑΛΟΚΙΝ ΣΟΜΙΣΑ, τον «άγγελο του κόσμου», μία σκοτεινή μορφή που υπόσχεται σωτήρια δραπέτευση σε κάποια άλλη διάσταση. Πολλοί έχουν κατά καιρούς κατηγορήσει την περίοδο των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης σαν περίοδο άγονη και βάρβαρης αισθητικής. Δεν έχουν άδικο, αλλά θα πρέπει να δούμε ότι αυτή η «βαρβαρότητα» που δημιουργήθηκε πάνω σε μία κρίσιμη κοινωνική καμπή, έφερε τα σπέρματα νέων μορφών που φάνηκαν στην ροκ αναζωπύρωση και αποτέλεσαν δημιουργικά στοιχεία. Στον Πάνο Τζαβέλlα χρωστάμε να του σφίξουμε το χέρι γιατί μας έριξε ένα χρειαζούμενο σκαμπίλι και άσκησε καλοπροαίρετη κριτική. Του χρωστάμε ακόμα την μεγάλη γνωριμία που μας έκανε με τον Φώτη Αγγουλέ, τον παραπεταμένο αυτόν επαναστάτη που πέθανε μόνος με ένα εικοσάρικο στην τσέπη. Ο Αγγουλές δεν θα μπορούσε ποτέ να δικαιωθεί από τον Πουλικάκο. Χρειαζόταν οπωσδήποτε ένας Τζαβέλlας. Το ανταρτορόκ έγινε φαινόμενο αξιοπερίεργο και δημοσιογράφοι ήρθαν στην Ελλάδα για να το καταγράψουν. Στην φωτογραφία, βλέπουμε τον τεχνικό του συνεργείου σουηδικής τηλεόρασης που ενδιαφέρθηκε να παρουσιάσει τα απίστευτα τεκταινόμενα στο ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΛΗΜΕΡΙ του Τζαβέλλα. Βλέπουμε ακόμα τον Ηλία Λογοθέτη, εκ των πλέον δραστήριων ανταρτοροκάδων που δενόταν με κόκκινα μαντήλια και τραγουδούσε με πάθος.
   
   

• Νέο δίσκο πριν το τέλος του 2010 υπόσχονται οι Black Eyed Peas
• 
  
  Τα singles του The E.N.D. κατακλύζουν ακόμα τα ραδιόφωνα και τα clubs όλου του πλανήτη, ωστόσο οι Black Eyed Peas δηλώνουν έτοιμοι για το νέο τους βήμα.
  
  Το αμερικάνικο συγκρότημα εμφανίστηκε στο Central Park της Νέας Υόρκης στο πλαίσιο της δημοφιλούς πρωινής εκπομπής, Good Morning America και συνέχεια o ηγέτης τους, will.i.am δήλωσε πως ο νέος δίσκος τους είναι σχεδόν έτοιμος και πως λογικά θα κυκλοφορήσει πριν το τέλος του έτους.
  
  
  
  Μάλιστα αποκάλυψε και τον τίτλο. Αυτός θα είναι το The Beginning και σύμφωνα με τον ίδιο συμβολίζει την ανάπτυξη, την καινούργια αρχή και τις νέες προοπτικές.
  
  
  
  Το πιο πρόσφατο album τους το The E.N.D. (The Energy Never Dies) έχει ξεπουλήσει σε όλο το πλανήτη. Τέσσερις φορές πλατινένιο στην Μεγάλη Βρετανία και δύο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα 20 καλύτερα συγκροτήματα κλασικού


Τα 20 καλύτερα συγκροτήματα κλασικού ροκ στον κόσμο, σύμφωνα με τον "γκουρού" Dave White, ανάλογα με τον συνδιασμό Πωλήσεις δίσκων/ Airplay / Ιστορικό Συναυλιών / και κατά το πόσο παραμένουν Δημοφιλή μέσα στα χρόνια, είναι τα κάτωθι...



1) The Beatles.



Σημαντικό άλμπουμ, "Revolver"...Με πωλήσεις δισεκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως, κατάφεραν να επιρρεάσουν την ροκ μουσική πορεία, όσο κανένα άλλο συγκτρότημα μέσα στα χρόνια!



2) Pink Floyd.



"Wish you were here"...Έχουν-είχαν, το λαμπερότερο show στις εμφανίσεις τους, ενώ και οι συνθέσεις τους, συμπεριελήφθησαν σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες.



3) The Who.



"Who s next"... Ένα από τα πρώτα, πολύ επιτυχημένα, και με μεγάλη διάρκεια "power trios", που έδειξε τον δρόμο στον συνδιασμό μουσικότητα/τεχνική.



4) Rolling Stones.



"Sticky Fingers"...Τα original "κακά παιδιά" της ροκ, ανάμεσα σε αυτούς με τη μεγαλύτερη διάρκεια συνδιασμού ηχογραφήσεων/περιοδιών, με μερικά διαλείματα από το 1961.



5) Led Zeppelin.



"Led Zeppelin IV"...Το εξαιρετικό "Stairway to Heaven", πιστεύεται ότι έχει τον περισσότερο ραδιοφωνικό χρόνο παγκοσμίως από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι, έστω κι αν ποτέ δεν εκδόθηκε σαν singlε.



6) Eagles.



"The Greatest Hits"...Ακόμη ένα παράδειγμα συγκροτήματος με διάρκεια. Το άλμπουμ τους "The Greatest Hits", έχει τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών.



7) Grateful Dead.



"Anthem of the sun"...Ένα από τα πρώτα "Παιδιά των Λουλουδιών"- Συγκροτήματα του San Francisco, που οι οπαδοί του το ακολουθούν μέχρι και σήμερα, έστω και μετά την διάλυσή του το 1995.



8) Jefferson Airplane / Jefferson Starship.



"While Bathing At Baxter's"...Πρωτοπόροι του Psychedelic Rock, και της κουλτούρας των 60s-70s.



9) The Doors.



"The Doors"...Ανεξάρτητα από την μικρή "ζωή" τους και την ελάχιστη δισκογραφία τους, υπήρξαν ένα από τα πλέον δημοφιλή συγκροτήματα με την μεγαλύτερη επιρροή στις μάζες.



10) Moody Blues.



"Days Of Future Passed"...Με την εξαίρεση μερικών ετών στα μέσα της δεκαετίας του '70, το progressive/psychedelic συγκρότημα, ηχογραφεί και εμφανίζεται από το 1964.



11) Fleetwood Mac



" Rumours"... Ακόμα και μετά από πολλές προσωπικές δισκογραφικές προσπάθειες των μελών του, το άλμπουμ τους του 1977 "Rumours", βρίσκεται και σήμερα μέσα στο top 10 των καλύτερων, παγκοσμίως.



12) AC/DC.



"Back In Black"...Οι πρωτοπόροι του hard rock/heavy metal, έχουν πουλήσει περί τα 100.000.000 άλμπουμ μέχρι σήμερα.



13) Boston.



"Boston"...Όταν το άλμπουμ βγήκε στην αγορά το 1976, ήταν αυτό με το μεγαλύτερο "σκαρφάλωμα" πρωτοεμφανιζόμενου συγκροτήματος στα charts.



14) Cream.



"Wheels Of Fire"... Το συγκρότημα διήρκησε κάτι λιγότερο από 3 χρόνια, αλλά κατώρθωσε να πάρει την θέση του σαν ένα ακόμη από τα πιο δημοφιλή rock's "power trios."



15) Def Leppard.



"Hysteria"...Τα φουτουριστικά παιξίματα και οι φωνητικές αρμονίες, τους κράτησαν ψηλά στις πωλήσεις για πάνω από το τέταρτο του αιώνα.



16) The Byrds.



"The Byrds' Greatest Hits"... Πρωτοπόροι του Folk Rock, με ανάλογη των Beatles δημοσιότητα στα μέσα των 60s.



17) Aerosmith.



"Toys In The Attic"...Με τον "τίτλο" αρχικά σαν μιμητές των Stones, το συγκρότημα κατάφερε στα 30 επόμενα χρόνια, να πραγματοποιήσει πωλήσεις εκατομμυρίων.



18) Santana.



"Abraxas"...Το Latin Rock group, συνδίασε την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ, με μία εξαιρετικά επιτυχημένη εμφάνιση στο Φεστιβάλ του Woodstock το 1969.

19) Blood Sweat & Tears.


"Blood Sweat & Tears"... Σαν μια "εικονική" μικρή ορχήστρα, το συγκρότημα έγινε ο "αρχαίγονος λίθος" αυτού του είδους - του "symphony rock" - μουσικής, με πολλά στοιχεία πνευστών και "παιξιμάτων" με ρίζες στα jazz-blues.

20) Van Halen.


"1984"... Δημιούργησαν "σχολή" και επιρρέασαν όσο λίγοι την heavy metal μουσική σκηνή στο τέλος της δεκαετίας των 70s. Το συγκρότημα εξακολουθεί τις εμφανίσεις του ακόμη και μετά από 30+ χρόνια.

1. Μπέλλου Σωτηρία - Βιογραφικό & δισκογραφία Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε στα Χάλια στις 22 Αυγούστου 1921. Η Σωτηρία (μεγαλύτερη από το άλλα τέσσερα αδέλφια της) πήρε το όνομα του αγαπημένου της παππού, Σωτήρη Παπασωτηρίου, που ήταν παπάς στο Σχηματάρι και της είχε πολύ μεγάλη αδυναμία... Από μικρό κοριτσάκι την έπαιρνε κοντά του στην εκκλησία. Εκείνη άρχισε να επηρεάζεται από τα τροπάρια και έψελνε μόλις «κατάλαβε» τον εαυτό της. Έτσι άρχισε να «ζυμώνεται» με τους εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική. Με τα εκκλησιαστικά η μικρή Σωτηρία είχε αποκτήσει ένα μεγάλο πάθος πριν ακόμη τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Μπαινόβγαινε στο Ιερό, έψελνε στο αριστερό ψαλτήρι και χτυπούσε την καμπάνα για τον εσπερινό. Όταν έγινε δέκα χρόνων, έφυγε από τον παππού της και πήγε μέσα στη Χαλκίδα όπου έμεναν οι γονείς της και τα μικρότερα αδέλφια της. Ο πατέρας της ήταν από τους πλέον εύπορους κατοίκους της πόλης γιατί διατηρούσε το μεγαλύτερο και το καλύτερο κατάστημα τροφίμων στην πολυσύχναστη οδό Αβάντων. Τις εφημερίδες που έπαιρνε ο Κυριάκος Μπέλλος, η μικρή Σωτηρία τις «ξεκοκάλιζε» μετά τα μαθήματά της. Μια μέρα είπε στον πατέρα της: «Μπαμπά, θέλω να με πας στον κινηματογράφο να δω την "Προσφυγοπούλα" γιατί πρωταγωνιστεί η Βέμπο που μου αρέσει πολύ». Έγινε το χατίρι της, είδε τη Βέμπο στο σινεμά και ύστερα άρχισε να τη μιμείται. Πήγαινε κάθε μέρα μπροστά στον καθρέφτη του σπιτιού της κι έκανε σκέρτσα και κινήσεις όπως η Βέμπο στην οθόνη. Παρά τις συστάσεις της μάνας της, η Σωτηρία συνέχιζε το βιολί της, ώσπου έφαγε το ξύλο της χρονιάς της. Η Ελένη Μπέλλου, γνήσια Αρβανίτισσα, δεν ήθελε ποτέ να δει τη μεγαλοκόρη της τραγουδίστρια. Η Σωτηρία (αρβανίτικο κεφάλι κι αυτή) εγκατέλειψε το σπίτι της. Έφυγε από τη Χαλκίδα, για την Αθήνα, όπου αρχίζουν οι πρώτες μεγάλες δυσκολίες για ένα κορίτσι που ζει πλέον μόνο του στην πρωτεύουσα της χώρας. Ήταν αρχές της ναζιστικής κατοχής. Το αρβανίτικο πείσμα να εγκαταλείψει το σπίτι της, τους γονείς στη Χαλκίδα, την οδήγησε σε μεγάλες περιπέτειες. Στην απειρία της, γνωρίσθηκε στη Χαλκίδα, στα 17 της χρόνια, το 1938 με έναν άνδρα που την κορτάριζε συνεχώς όταν την έβλεπε στο μαγαζί του πατέρα της. Το επάγγελμά του ήταν ελεγκτής στα λεωφορεία. Ο Βαγγέλης Τριμούρας (πέθανε σε ηλικία 85 ετών στην Αθήνα κι άφησε έναν γιο από τη δεύτερη γυναίκα του). Οι γονείς της την είχαν προειδοποιήσει να προσέξει αυτή τη γνωριμία της. Εκείνη δεν τους άκουσε και παντρεύτηκε. Έζησε μαζί του έξι μήνες. Εκείνος, όμως, έκανε άστατη ζωή. Γύριζε με άλλες κι όταν γυρνούσε σπίτι, την έδερνε. Αρχισαν οι καβγάδες. Η Σωτηρία δεν σήκωνε από τότε φοβέρες και ζοριλίκια. Κάποια στιγμή πάνω σ' έναν από τους πολλούς καβγάδες τού 'ριξε βιτριόλι στο πρόσωπο. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε φυλάκιση τριών χρόνων και έξι μηνών. Έμεινε υπόδικη 3 μήνες στη Χαλκίδα, ενώ ένα μήνα κάθησε στις φυλακές «Αβέρωφ» στην Αθήνα. Στο Εφετείο μειώθηκε η ποινή της στους έξι μήνες. Πλήρωσε και βγήκε από τη φυλακή. Ξαναγύρισε στη Χαλκίδα και με το που έφτασε στο σπίτι της, άρχισε η γκρίνια και το ξύλο. Την έδερναν όλοι. Γονείς κι αδέρφια. Θεωρούσαν ότι τους ντρόπιασε όλους στην οικογένεια. Τη φώναζαν χωρισμένη, βιτριολίστρια, φυλακισμένη. Η ζωή της πραγματικό μαρτύριο. Δεν άντεχε άλλο. Ήταν πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν αποχαιρετούσε τη Χαλκίδα κι έμπαινε στην «πόστα», το τρένο που θα τη μετέφερε στην Αθήνα. Οι σειρήνες ηχούσαν. Ανατριχίλα, γενική αναστάτωση. Πόλεμος. Η Σωτηρία στα ίδια βαγόνια με τους φαντάρους. Όταν κατέβηκε στο σταθμό Λαρίσης, κάποιος της έδωσε μια κουραμάνα. Νέος Γολγοθάς, στην Αθήνα, αρχίζει μες στου πολέμου τη φωτιά για το πλουσιοκόριτσο του Μπέλλου από τη Χαλκίδα. Η οικογένεια της Σωτηρίας χάνει τα ίχνη της. Κανείς δεν ήξερε για την τύχη της. Μετά επτά ολόκληρα χρόνια, την εντοπίζουν να τραγουδά πλάι στον Βασίλη Τσιτσάνη στο κέντρο «Τζίμης ο Χοντρός» στην Αχαρνών. Στην Κατοχή, όμως, η Μπέλλου δεν πάλεψε μονάχα για να ζήσει, να βρει το δρόμο της στην Αθήνα. Πάλεψε και κατά των Γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Οργανώθηκε στις γραμμές του ΕΑΜ. Κινδύνευσε πολλές φορές. Οι Γερμανοί την έπιασαν, τη βασάνισαν, την έκλεισαν φυλακή. Στον εμφύλιο συνελήφθη και πάλι από τους «ισχυρούς» κρατούντες και ξανακλείσθηκε φυλακή. Κρατήθηκε μαζί με άλλους ομοϊδεάτες της σε ένα υπόγειο καμπαρέ της οδού Βουκουρεστίου, το «Κιτ-Κατ». Όταν αφέθηκε ελεύθερη, πήγε κι έπιασε δουλειά στου «Τζίμη του Χοντρού» με τον Τσιτσάνη. Είχε όμως μια άσχημη περιπέτεια. Ένα βράδυ που τραγουδούσε, μπήκε στο μαγαζί μια παρέα από Χίτες. Της κρατούσαν γινάτι από τα Δεκεμβριανά το 1944, όπου η Μπέλλου είχε λάβει μέρος στις μάχες σαν αγωνίστρια του ΕΛΑΣ. Ένας από τους Χίτες ανέβηκε στο πάλκο και της ζήτησε να τραγουδήσει «Του αητού ο γιος». Εκείνη αρνήθηκε και τότε μαζεύτηκαν όλοι της παρέας και την τσάκισαν στο ξύλο. Κι όμως η Μπέλλου γι' αυτό το περιστατικό είχε ένα παράπονο, μια πικρία που ανέφερε σ' όλη της τη ζωή. Δεν περίμενε την ώρα που την χτυπούσαν έξι Χίτες μαζί να μη σηκωθούν από τις καρέκλες τους δύο άνδρες να αντισταθούν σ' αυτή την πρόκληση. Οι τρομοκράτες που έκαναν άνω κάτω το μαγαζί φώναζαν στην Σωτηρία: «Πες του αητού το γιο, γιατί θα σε καθαρίσω Βουλγάρα». Ήταν Δεκέμβρης του 1948. Η τραγουδίστρια έφυγε από τον «Τζίμη τον Χοντρό» και πήγε σε ένα μαγαζί και εργάσθηκε μαζί με τον Μάρκο Βαμβακάρη. Ήταν το κέντρο «Παναγάκη» στην οδό Παρασίου. Η ζωή της Μπέλλου από το 1940 έως το 1946, τότε δηλαδή που μπαίνει πλέον επίσημα στον χώρο και τον κόσμο του ρεμπέτικου, είναι μια περιπέτεια, ένα θρίλερ. Οι δραματικές στιγμές που πέρασε στην Αθήνα και έχει περιγράψει η ίδια, θυμίζουν κινηματογραφική ταινία. Έκανε πολλές δουλειές για να επιβιώσει. Δούλεψε σε εστιατόριο λαντζέρα. Νύχτες ολόκληρες έπλενε πιάτα. Πουλούσε τσιγάρα με τον ταβλά και παστέλια. Έκανε τον αχθοφόρο σε σταθμούς τρένων και λεωφορείων. Με ένα καρότσι έπαιρνε τα ταγάρια, τα καλάθια και τις βαλίτσες των επαρχιωτών και τα ξεφόρτωνε στην Ομόνοια. Τις νύχτες κοιμόταν μέσα στα βαγόνια. Με τα χαρτζιλίκια που μάζευε από όλες αυτές τις δουλειές, αγόρασε παπούτσια και κουβέρτες, νοίκιασε μια κάμαρα - σπίτι στο Περιστέρι, κι αγόρασε μια κιθάρα, που ήταν το μεγάλο της όνειρο. Στερήθηκε πολλά αγαθά τόσα χρόνια, αλλά με το αρβανίτικο πείσμα που τη διέκρινε και τη σιδερένια θέληση που είχε πέτυχε τον στόχο της. Να γίνει τραγουδίστρια. Ένα βράδυ του Μάη του 1945 κατέβαινε την Ιπποκράτους. Είχε πάει να συναντήσει κάποιες κοπέλες, που ήταν συγγενείς της, στην οδό Διγενή Ακρίτα. Κοντά στην πλατεία Εξαρχείων, είδε μια ταβέρνα και μπήκε μέσα. Κάθησε σ' ένα τραπέζι στην αυλή και παρήγγειλε κάτι να φάει. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, Κρητικός την καταγωγή, και μερικοί θαμώνες κοίταζαν επίμονα τη Σωτηρία. Τόσο όμορφη κοπέλα, ίδια κούκλα, μόνη της τέτοια ώρα; Εκείνη απτόητη. Καθώς περίμενε την παραγγελία, το μάτι της έπεσε πάνω σε μια κιθάρα. Ρώτησε ευγενικά τον ταβερνιάρη αν μπορεί να παίξει, πήρε θετική απάντηση και άρχισε να παίζει και να τραγουδά ένα παλιό τραγούδι της Σοφίας Βέμπο «Τι έχεις κι όλο κλαις και δεν μου το λες». Δεν σταμάτησε όμως στο ένα τραγούδι. Είπε και δεύτερο: «Αντιλαλούνε οι φυλακές τ' Ανάπλι κι ο Γεντί Κουλές». Στην απέναντι γωνιά, άκουγε με πολλή προσοχή την κοπέλα με την κιθάρα, ένας 45άρης καλοντυμένος, με ψαρά μαλλιά, χωρίς να πει κουβέντα. Το επόμενο βράδυ η Μπέλλου ξαναπήγε στο μαγαζί, έπαιξε και τραγούδησε. Στην ταβέρνα, παρ' ότι ήταν λαϊκή, πήγαιναν πολλοί κοσμικοί. Ανάμεσά τους και ο θεατρικός συγγραφέας Κίμων Καπετανάκης, ο οποίος δύο βράδια αργότερα, πήγε με τον Βασίλη Τσισάνη εκεί. Στο φουλ της επιτυχίας του ο βάρδος του ρεμπέτικου, ο οποίος ενθουσιάστηκε από τη φωνή της Μπέλλου, αλλά και από τη δεξιοτεχνία της στην κιθάρα. Τα είπαν οι δυο τους και συμφώνησαν να μπουν στο στούντιο. Η Σωτηρία δεν μπορούσε να πιστέψει ότι της δινόταν μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία. Η ευκαιρία της ζωής της που την οδήγησε στη μεγάλη λεωφόρο του ρεμπέτικου και στη συνέχειά του, που ήταν το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι με κοινωνικό χαρακτήρα. Στα χρόνια της πολυτάραχης ιστορίας στο ελληνικό τραγούδι, η Μπέλλου έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες σε τραγούδια των πιο γνωστών λαϊκών συνθετών: «Συνεφιασμένη Κυριακή», «Καβουράκια», «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», «Κάνε λιγάκι υπομονή» του Τσιτσάνη, «Γύρνα στη ζωή την πρώτη» ­ «Κάνε κουράγιο καρδιά μου» (Παπαϊωάννου), «Ο ναύτης» ­ «Το σβηστό φανάρι» (Μητσάκη), «Είπα να σβήσω τα παλιά» (Καλδάρα), «ανοιξε, άνοιξε» (Παπαϊωάννου). Από το '41 ως το '76 τραγούδησε αδιάκοπα όλους σχεδόν τους λαϊκούς συνθέτες, ενώ τάραξε πάλι τα νερά, με πρωτοποριακές συνεργασίας που έκανε με έντεχνους και γενικά σύγχρονους συνθέτες: Μούτσης (Το φράγμα), Σαββόπουλος (Το βαρύ ζεϊμπέκικο), Ανδριόπουλος (Λαϊκά προάστια), Κουνάδης (Δεν περισσεύει υπομονή), Ανδριόπουλος, Λάγιος (Λαός) κ.ά. Παράλληλα, προχώρησε και σε επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών, από τα οποία την αγάπησε η νέα γενιά και τη στήριξε στις αδιάκοπες εμφανίσεις της στα λαϊκά κέντρα, στις μπουάτ της Πλάκας καθώς και σε μεγάλες συναυλιακές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στο λαϊκό πάλκο, σε όλη της την πορεία στο τραγούδι, είχε πολύ έντονη παρουσία στα πιο διάσημα μαγαζιά της περιοχής Αθηνών: «Νήσος Ύδρα» του Αλάογλου στο Περιστέρι, «Ροσινιόλ» στα Σεπόλια, «Τζίμης ο Χοντρός» (Αχαρνών), «Τριάνα» και «Λουζιτάνια» (λεωφόρος Συγγρού), «Φαληρικόν» (Τζιτζιφιές), «Καλαματιανός» (Τζιτζιφιές), «Μάριος» (Ίωνος). Ξεχωριστή ιστορία έγραψε μαζί με Τσιτσάνη - Παπαϊωάννου, στην Καισαριανή, στο «Σκοπευτήριο» και στο «Χάραμα», για 10 χρόνια, ενώ με τους δύο τελευταίους εμφανίστηκε για μεγάλα διαστήματα στο «Όνειρο» και στο «Πρόσωπο» της Εθνικής οδού. Σημαντική παρουσία είχε στη δεκαετία του 1980, στον «Δία» της πλατείας Αττικής. Έδωσε δεκάδες συναυλίες σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η Μπέλλου υπήρξε ειλικρινής και γνήσια σαν καλλιτέχνις και σαν άνθρωπος. Βοήθησε όσο μπορούσε πολλούς νέους συναδέλφους της να σταθούν στο τραγούδι. Αγαπήθηκε από τον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού και όχι μόνο. Προσωπικότητες του διεθνούς τζετ σετ, αλλά και Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι θαύμασαν, λάτρεψαν και αποθέωσαν την Μπέλλου στα λαϊκά κέντρα όπου εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια κυρίως. Ο Γιάννης Τσαρούχης την αγαπούσε ιδιαίτερα κι όταν την άκουγε να τραγουδά, δάκρυζε από συγκίνηση. Μερικές αδυναμίες (και πάθη) που ποτέ της δεν έκρυψε, την έφεραν σε δύσκολη θέση. Δεν έκρυψε ποτέ της ότι πέθαινε για τον τζόγο. Είχε χάσει περιουσίες ολόκληρες, όπως ομολογούσε. Λίγοι άνθρωποι όμως στην τελευταία περιπέτεια της ζωής της με τον καρκίνο της συμπαραστάθηκαν. Ο Θανάσης και η Αθηνά Σταυράκη, που είχαν συνεργασθεί μαζί της στο κέντρο «Δίας», ο Μάνος Τρανταλίδης, ο Δημήτρης Ζούμπος, από τα 9/8, κάποιοι δημοσιογράφοι (μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού) και μερικοί ανώνυμοι θαυμαστές της. Όλοι πάντως αναγνώριζαν, πέρα από την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική της αξία, τον ντόμπρο χαρακτήρα της. Δισκογραφία Προσωπικοί Δίσκοι 1966 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου» (LYRA) 1967 «Aρχόντισσα» (ΟDEΟN), τραγούδια του Bασίλη Tσιτσάνη με τους Mαρίκα Nίνου, Tάκη Mπίνη, Bαγγέλη Περπινιάδη, Σωτηρία Mπέλλου και το συνθέτη 1968 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου 2» (LYRA) 1968 «Aναστενάζει ο Mπαγλαμάς» (ΟDEΟN), τραγούδια με στίχους του Kώστα Bίρβου, που ερμηνεύουν οι Πάνος Γαβαλάς, Δημήτρης Eυσταθίου, Σπύρος Zαγοραίος, Παναγιώτης Mιχαλόπουλος, Σωτηρία Mπέλλου, Mάνος Παπαδάκης, Bαγγέλης Περπινιάδης, Πρόδρομος Tσαουσάκης 1969 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου 3» (LYRA) 1971 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου 4» (LYRA) 1971 «Πρόδρομος Tσαουσάκης - Σωτηρία Mπέλλου» (REGAL) 1973 «Δεν Περισσεύει Yπομονή» (LYRA), μουσική Aργύρη Kουνάδη και στίχοι Bαγγέλη Γκούφα. Tραγουδά η Σωτηρία Mπέλλου, η Eλένη Bιτάλη και ο Γιώργος Tόμπαρης 1973 «Tα Mεγάλα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου» (LYRA) 1974 «Tο Pεμπέτικο Περιβόλι» (LYRA), μουσική Θόδωρου Δερβενιώτη και στίχοι Kώστα Bίρβου. Tραγουδούν οι Σωτηρία Mπέλλου, Γιώργος Mουφλουζέλης, Mιχάλης Bιολάρης και Kαίτη Aμπάβη 1974 «H Σωτηρία Mπέλλου Tραγουδά Tσιτσάνη» (LYRA) 1974 «Tα Παλιά του Kαπλάνη» (LYRA), τραγούδια του Kώστα Kαπλάνη με τη Σωτηρία Mπέλλου και τους Γιάννη Mπογδάνο, Eλενα Kωστή και Σταύρο Πασπαράκη 1975 «Δέκα Xρόνια Kομμάτια» (LYRA), ο δίσκος του Διονύση Σαββόπουλου που περιέχει το «Zεϊμπέκικο» με την Mπέλλου 1976 «H Aρχόντισσα του Pεμπέτικου» (LYRA) 1976 «Σεργιάνι στον Παράδεισο» (LYRA), μουσική του Bασίλη Δημητρίου και στίχοι του Mάνου Eλευθερίου, με τη Σωτηρία Mπέλλου, τον Γιάννη Mπογδάνο και την Eλενα Kωστή 1976 «Οι Mεγάλοι του Pεμπέτικου 5» (MARGΟ). Συμμετέχουν οι Bασίλης Tσιτσάνης, Tάκης Mπίνης, Στελλάκης Περπινιάδης, Nίκος Kαλλέργης και Γιάννης Tατασόπουλος 1977 «Xαλάλι Σου» (LYRA) 1977 «Aφιέρωμα στην Σωτηρία Mπέλλου» (REGAL), με 12 τραγούδια της. Συμμετέχουν οι Bασίλης Tιτσάνης, Tάκης Mπίνης, Nίκος Kαλλέργης και Στέλιος Kηρομύτης 1979 «Σωτηρία Mπέλλου 9» (LYRA) 1980 «Σωτηρία Mπέλλου 10» (LYRA) 1980 «Λαϊκά Προάστια» (LYRA), μουσική του Hλία Aνδριόπουλου και στίχους του Mιχάλη Mπουρμπούλη 1981 «Φράγμα» (LYRA), μουσική του Δήμου Mούτση και στίχους του Kώστα Tριπολίτη. Tραγουδά ο συνθέτης και συμμετέχουν η Mπέλλου, ο Λουκιανός Kηλαηδόνης και η Aλκηστις Πρωτοψάλτη 1983 «Ο Aη Λαός» (LYRA), μουσική του Δημήτρη Λάγιου (1952-1990), στίχους του Mιχάλη Mπουρμπούλη και ερμηνεία της Mπέλλου 1984 «Πριν το Xάραμα» (LYRA) 1984 «Περάστε Kόσμε» (VIRGIN), με τη Σωτηρία Mπέλλου, τη Mελίνα Mερκούρη, τον Bασίλη Σκουλά και τη Bασιλική Λαβίνα. H μουσική του Γιάννη Mαρκόπουλου 1984 «Aφιέρωμα στη Σωτηρία Mπέλλου» (MARGΟ) 1985 «Aνοιξα Πόρτα στη Zωή» (LYRA), μουσική του Στέλιου Bαμβακάρη και στίχους των Kώστα Kινδύνη, Eυτυχίας Παπαγιαννοπούλου κ.ά. Συμμετέχει η Xαρά Πομώνη 1985 «Ξένες Πόρτες» (LYRA), μουσική του Hλία Aνδριόπουλου και στίχους του Mάνου Eλευθερίου 1985 «H Xρυσή Eποχή Nο 10» (MARGΟ) 1986 «Tο Ποτάμι» (LYRA), μουσική Λίνου Kόκοτου και στίχοι Φώντα Λάδη με τους Σωτηρία Mπέλλου, Eλένη Tσαγκαράκη και Kώστα Λεοντίδη 1987 «40 Xρόνια Mπέλλου» (LYRA) 1987 «Pέστοι και Mπατίρηδες» (HMV) 1990 «H Pεμπέτισσά Mας» (LYRA), μουσική του Mαρίνου Γαβριήλ (Mαρινάκης). Σ' ένα τραγούδι συμμετέχει ο Nίκος Δημητράτος 1991 «Οταν Mου Mιλάς» (LYRA), η Mπέλλου συμμετέχει στο δίσκο του Γιάννη Πετρόπουλου. Tα μισά τραγούδια σε στίχους και μουσική του Γιάννη Πάριου 1991 «Γεια σας, Πού Πέφτουν τα Σύνορα» (AKTH), μουσική του Kώστα Kαλδάρα, στίχους του Γιώργου Kρητικού και του συνθέτη, που ερμηνεύουν οι Σωτηρία Mπέλλου, Bίκυ Mοσχολιού, Eλένη Bιτάλη, Bασίλης Λέκκας, Eλένη Tσαλιγοπούλου, Aφροδίτη Mάνου 1991 «Tα Λαϊκά της Σωτηρίας Mπέλλου» (MINΟS) 1994 «Mεγάλες Eπιτυχίες» (LYRA) 1995 «Tα Πορτρέτα της MINΟS-EMI No 6» (EMI) 1995 «H Σωτηρία Mπέλλου Mετά το Pεμπέτικο» (LYRA/ΔIΦΩNΟ)

Παπαδόπουλος Λάκης - Βιογραφικό & δισκογραφία Τον θεωρώ έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς των τελευταίων είκοσι ετών και ταυτόχρονα έναν από τους πιο παρεξηγημένους... Παπαδόπουλος Λάκης Ίσως επειδή ο Λάκης δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια, δεν φόρεσε την ταμπέλα του "έντεχνου", δεν είχε τη σοβαροφάνεια των "ποιοτικών" και τη στιγμή, που έγραφε αριστουργήματα, όπως τα "Ήσυχα Βράδια", από την άλλη μας έκλεινε το μάτι με το "Έλα γοριλάκι"....Πατώντας στα βήματα των μεγάλων δημιουργών του παλιού ελαφρού μας τραγουδιού( για τους οποίους, άλλωστε έχει εκφράσει επανειλλημένως το θαυμασμό του), μας έδωσε μια σειρά από καταπληκτικές δουλείες...Παρότι, συνέχισε να μας δίνει καλά τραγούδια και τα τελευταία χρόνια ( Χατζηγιάννης-Παράξενη Γιορτή, Και θα Χαθώ, Δάντης-Το Παλιό μου Παλτό κτλ), θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω σαν καλύτερη περίοδο του Λάκη τα χρόνια της δεκαετίας του 1980 ( ειδικά η συνεργασία του με τη σπουδαία Μαριανίνα Κριεζή) .... Ο Λάκης Παπαδόπουλος, ή αλλιώς, Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ, γεννήθηκε & μεγάλωσε στην Αθήνα, & εμφανίστηκε στη δισκογραφία το ’81. Με τη μουσική όμως είχε μπλέξει πολύ νωρίτερα, από τη δεκαετία του ’60, όταν έπαιζε τραγούδια–κυρίως των Beatles-- με τους φίλους του στο συγκρότημα "Dragons". Μεταξύ των φίλων εκείνης της παρέας ήταν ο Γιάννης Σάρδης, ο Στράτος Αγγελάκης, ο Γιώργος Καρατζαφέρης κ.α.Στο ευρύτερο κοινό έγινε γνωστός το ’82 με τον "Κουρσάρο" που έγινε μεγάλη επιτυχία από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, υπήρξαν αρκετοί προσωπικοί δίσκοι αλλά & αρκετές συμμετοχές σε δουλειές συναδέλφων του. Γεγονός είναι πως ο Λάκης Παπαδόπουλος, αν & ανήκει στον ευρύτερο χώρο της ροκ, έχει δώσει τραγούδια & σε μουσικούς της αντίπερα όχθης, όπως στην Άντζελα Δημητρίου & στον Μαργαρίτη απ’τον χώρο του εμπορικού / ποπ τραγουδιού ή στον Δημήτρη Μητροπάνο απ’τον χώρο της λαϊκής μουσικής. Με τις κινήσεις του αυτές έδειξε ότι δεν "κολλάει" σε ταμπέλες & περιχαρακωμένα στρατόπεδα, αλλά ψάχνει κάθε φορά τον κατάλληλο ερμηνευτή για κάθε του τραγούδι. Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Παπαδόπουλο ως τραγουδοποιό είναι το καυστικό & συχνά αυτοσαρκαστικό χιούμορ του, αλλά & η ευαισθησία του, που διατηρεί κάτι το εφηβικό. Έχει ειπωθεί ότι με μεγαλύτερη συνέπεια & προσοχή όσον αφορά τις συνθέσεις του & το "πού τις δίνει", θα μπορούσε να είχε γίνει πιο αποδεκτός στον χώρο της ροκ. Όμως ακριβώς αυτή η παιχνιδιάρικη διάθεση του Παπαδόπουλου, αυτή η τάση του για απρόσμενες συνεργασίες, είναι που τον χαρακτηρίζει & τον κάνει αυτόν που είναι. Γεγονός είναι πως ο Λάκης Παπαδόπουλος συγκαταλέγεται στους ταλαντούχους τραγουδοποιούς της γενιάς του, έχει γράψει πολύ καλές μελωδίες, αν & είναι κάπως παρεξηγημένος, εξαιτίας κυρίως των εύπεπτων σουξέ που κατά καιρούς έχει υπογράψει. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως ως "Λάκης Παπαδόπουλος" έχει σε γενικές γραμμές παρουσιαστεί ως τραγουδοποιός, ενώ ως "Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ" ως μουσικός που όχι μόνο γράφει μουσική & στίχους αλλά & τραγουδάει τα δικά του κομμάτια. Καλές στιγμές της πορείας του ήταν οι δίσκοι "Περίπου" & "Τσάι Γιασεμιού" με την Αρλέτα, αλλά & το "Χαίρω πολύ!" με την Μαργαρίτα Ζορμπαλά, που δεν ακούστηκε τόσο όταν κυκλοφόρησε. Πολύ καλός, κυρίως στιχουργικά, ήταν & ο δίσκος που κυκλοφόρησε το 2000, το "11", ενώ & ο δίσκος "Το μόνο φίλο μου τον λένε Ιούδα", που βγήκε το ’96, ήταν καλός. Δισκογραφία 1986 - Ακυρο - Παπαδόπουλος Λάκης, Αργυροπούλου Χαρά 1983 - Καληνύχτα - Παπαδόπουλος Λάκης 1983 - Περίπου - Αρλέτα, Λάκης Παπαδόπουλος 1985 - Πρόβα - Παπαδόπουλος Λάκης 1985 - Τσάι γασεμιού - Αρλέτα, Παπαδόπουλος Λάκης, Κριεζή Η νύχτα το απαιτεί - Χριστιάνα, Παπαδόπουλος Λάκης, Γράψας, Λέκκας, Βενιζέλος 1986 - Κατά βάθος αλεπού - Δήμου Ελένη, Παπαδόπουλος Λάκης 1987 - Αγώνες ταχύτητας - Παπαδόπουλος Λάκης 1988 - Έλα γοριλάκη - Παπαδόπουλος Λάκης, Μητροπάνος, Λεφάκη 1989 - Αχ Μαρία - Τουρνάς, Ζουγανέλης, Παπαδόπουλος Λάκης, Ισιδώρα 1990 - Χαίρω πολύ - Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Παπαδόπουλος Λάκης, Κριεζή 1990 - Ερωτικά μυνήματα - Πασχάλης, Ευριδίκη, Παπαδόπουλος Λάκης 1991 - Έγινα για σένα τούρκος - Παπαδόπουλος Λάκης, Άντζελα Δημητρίου, Γιάννης Ζουγανέλης, Τερέζα 1991 - Τα πρώτα μου τραγούδια - Παπαδόπουλος Λάκης 1991 - Άσε τα κρυφά κρυμένα - Αρλέτα, Παπαδόπουλος Λάκης, Κατσιμίχας Μουσικόραμα - 1992 - Έσεις οι απ'εξω - Μητσιάς, Παπαδόπουλος Λάκης, Μπαλτζή, Ντούμος 1992 - Μικρές ανήθικες προτάσεις - Βουγιατζής Τάσος, Κανελλίδου, Παπαδόπουλος Λάκης. Σφακιανάκης, Πέτα 1992 - Μπορείς να πηγαίνεις - Μαργαρίτης, Ρεπάνης, Παπαδόπουλος Λάκης, Ιωάννου 1992 - Ωποσδήποτε - Τερέζα, Παπαδόπουλος Λάκης 1992 - Ζαμανφου - Μπουλάς Σάκης, Παπαδόπουλος Λάκης 1992 - Να προσέχεις - Αφροδίτη Φρυδά, Παπαδόπουλος Λάκης 1993 - Νύχτα πίστα - Λίτσα Διαμάντη, Παπαδόπουλος Λάκης 1993 - Σκουπίδι του σαββατοκύριακου - Παπαδόπουλος Λάκης, Πυξ Λαξ, Εκείνος& εκείνος 1993 - Τι έρωτας και αυτός - Πασχάλης, Παπαδόπουλος Λάκης, Τουρνάς, Θεοφάνους 1994 - της αγάπης μαχαιριά - Κατσιμιχαίοι, Αρλέτα, Παπαδόπουλος Λάκης 1995 - Δικαίωμα στο όνειρο - Παπαδόπουλος Λάκης, Ξυδούς Μάνος, Παπακωνσταντίνου Βασίλης 1995 - Η σούστα - Παπαδόπουλος Λάκης, Δασκαλάκη, Μπαγιώκης, Τρύφωνας Θοδωρής 1995 - Η αγέλαστη πολιτεία - Κατσιμιχαίοι, Παπαδόπουλος Λάκης, Μανωλίδου 1996 - Πασπαρτού - Ανέκδοτα Τραγούδια του Παπαδόπουλου Λάκη (διάφοροι) 1996 - Το μόνο φίλο μου τον λένε Ιούδα - Παπαδόπουλος Λάκης 1998 - Various - Γιάννης Σπυρόπουλος Μπαχ (διάφοροι) 1999 - Νέτρινο - Πυξ Λαξ, Παπαδόπουλος Λάκης 1999 - Άρωμα αγάπης - Μαρία Ρουσέα, Λέκκας, Παπαδόπουλος Λάκης, Ελευθερίου Μάνος 1999 - Το παλιό μου παλτό - Δάντης, Παπαδόπουλος Λάκης 2000 - 11 - Παπαδόπουλος Λάκης, κατσιμίχας, Ξυδούς, Πλιάτσικας, Πουλικάτος 2001 - Συμβόλαιο τιμής - Goin' through, Παπαδόπουλος Λάκης, Πρωτοψάλτη 2002 - Κάτι γλυκό - Παπαδόπουλος Λάκης, Μπαλτζή, Οναρ, Πλιάτσικας 2003 - Ακουαρέλα - Μακρίδης Ηλίας, Παπαδόπουλος Λάκης, Παπακωνσταντίνου, Πυξ Λαξ, Τερζής 2004 - Συλλογή 1983-2003 - Παπαδόπουλος Λάκης 2005 - Σ' έχω ερωτευτεί - Σάκης Ρουβάς, Παπαδόπουλος Λάκης, Πήγασος, Ρούσση, Ψιμόπουλος 2005 - Ναυαγοί στπ διαδίκτυο - Λάκης Παπαδόπουλος, Σύννος Γιώργος 2005 - Ρε γυαλάκια πονηρέ - Γιάννης Λογοθέτης (διάφοροι) 2006 - Δεν έχω στιγμές - Λάκης Παπαδόπουλος 2005 - Υπάρχει αγάπη εδώ - Σάκης Ρουβάς, Λάκης Παπαδόπουλος, Αντύπας, Βραχάλη

Πέτα Ελένη - Βιογραφικό & δισκογραφία Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Τέλειωσε με άριστα τις σπουδές της στο βιολοντσέλο , στο Κρατικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης. Τότε κάνει τα πρώτα της βήματα ως μουσικός και συνεργάζεται με τον Νίκο Παπάζογλου στη καλοκαιρινή του περιοδεία. Ξεκινάει επαγγελματικά το τραγούδι κάνοντας συγχρόνως μαθήματα φωνητικής με την Τζούλι Μασσίνο στη Θεσσαλονίκη και τη Μαίρη Κωνσταντάρα στο Ωδείο Αττικής. Συνεργάζεται με πολλούς και σημαντικούς καλλιτέχνες , και το 1994 παρουσιάζει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά της με τίτλο «Μπλε Ταξίδια» . Ένα χρόνο μετά έρχεται το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Αμάν και Γιαλέλι» .Ήδη πατάει γερά στο δισκογραφικό στερέωμα και τέσσερα χρόνια μετά , με το άλμπουμ «Ίδια μάτια άλλο βλέμμα» είναι πια μια από τις επιτυχημένες και αξιόλογες τραγουδίστριες .Με τις ερμηνευτικές της δυνατότητες αλλά και την σκηνική της παρουσία έχει κερδίσει τις πιο θετικές κριτικές. Τους τελευταίους μήνες του 2000 συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη σε μια κοινή πολύ επιτυχημένη περιοδεία .. Οι δύο πρώτοι μήνες του 2001 τη βρίσκουν στο «ΖΟΟΜ» να συνεργάζεται με την Ηρώ σε ένα πρόγραμμα που σφραγίστηκε με τεράστια επιτυχία . Το επόμενο σκαλί την πάει ακόμη πιο ψηλά !… Συνεργάζεται με την Ελευθερία Αρβανιτάκη στη σκηνή του ΔΙΟΓΕΝΗΣ studio και όλα δείχνουν πως εξελίσσεται με τον καλύτερο τρόπο ! Η Ελένη Πέτα , το καλοκαίρι του 2001 ξανασυνεργάζεται με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και σημειώνουν τεράστια επιτυχία στη μεγάλη περιοδεία που κάνουν σε όλη την Ελλάδα . Το χειμώνα του 2001 η Ελένη Πέτα εμφανίζεται (από τις 2Νοεμβρίου ) στο «ΦΩΣ» παρέα με με μια πετιχημένη και δοκιμασμένη ομάδα .Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Ηρώ βρίσκονται για μια ακόμη φορά στο πλευρό της δημιουργώντας ένα σχήμα… μοναδικό. Το 2002 συμμετέχει στο Soundtrack της νέας ταινίας της Λουκίας Ρικάκη «Λόγια της Σιωπής» όπου ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων. Πρόκειται για μια ταινία που έχει σαν θέμα της την νοηματική γλώσσα , την γλώσσα των κωφών .Η Ελένη συμμετείχε αφιλοκερδώς σε αυτό το ντοκυμαντέρ , τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για το Πανελλήνιο Σύλλογο Κωφών. Το καλοκαίρι του 2002 την βρίσκει σε περιοδεία σ’ολόκληρη την Ελλάδα με την Ηρώ , ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζει τα νέα της τραγούδια . Η νέα δισκογραφική της δουλειά με το τίτλο «Η καλύτερη μέρα είναι αυτή που στα όνειρα αντέχει» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2002 της οποίας συνθέτης και ενορχηστρωτής είναι ο Αντώνης Μιτζέλος και στιχουργός η Ελένη Ζιώγα. Παράλληλα , η Ελένη μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα και τους Μπλε παρουσίασαν ένα πολύ πετυχημένο πρόγραμμα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για δύο μήνες. Δισκογραφία Προσωπικοί Δίσκοι 1995 ΑΜΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑΛΕΛΙ 1999 ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ - ΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ cd single 2000 ΙΔΙΑ ΜΑΤΙΑ ΑΛΛΟ ΒΛΕΜΜΑ 2001 ΟΛΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΕΔΩ 2002 WORDS OF SILENCE 2002 Α ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑ 2002 Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΑΝΤΕΧΕΙ 2004 ΔΥΝΑΤΑ 2006 ΠΑΙΔΙ ΑΚΟΜΑ

NEO SINGLE από το group του drummer των Guns "N" Roses To συγκρότημα των Adler's Appetite, το οποίο δημιουργήθηκε από τον drummer των Guns 'Ν' Roses Steve Adler, έχει ολοκληρώσει την ηχογράφηση και την μίξη του νέου single Alive, με την παραγωγή να γίνεται από τον μακροχρόνιο φίλο του συγκροτήματος Anthony Fockx. To συγκρότημα παίζει ήδη ζωντανά το τραγούδι του single σε κάθε του εμφάνιση, στα πλαίσια της καλοκαιρινής περιοδείας που... πραγματοποιεί από τις 9 Ιουλίου. "Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που προχωρούμε μπροστά με το νέο υλικό..." δήλωσε ο κιθαρίστας της μπάντας Alex Grossi και συμπλήρωσε: "Πιστεύω ότι θα αρέσει στον κόσμο η μουσική κατεύθυνση που έχουμε πάρει...".

1ο JAZZ FESTIVAL KALAMATA (23,24,25 & 26/7/2010) Ένα σύγχρονο, διεθνές φεστιβάλ τζαζ μουσικής για τρεις μέρες στην πόλη της Καλαμάτας. Στις μέρες μας, τόσο στην Ευρώπη όσο και την Αμερική, η τζαζ, είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως μια ιδιαίτερη μορφή μουσικής έκφρασης και δημιουργίας η οποία στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό, την επικοινωνία και τη συγχώνευση πολλών και διαφορετικών ειδών. Είναι η μουσική του ρυθμού, του αυθορμητισμού, της έντασης και των συναισθημάτων, ή αλλιώς μια ηχητική γλώσσα με πλούτο χρωμάτων και επιρροών. Γι’ αυτό και η τζαζ αγαπιέται ανεξάρτητα από γένος, ηλικία ή εθνικότητα: είναι πια ένας παγκόσμια αναγνωρισμένος ήχος, με πλήθος θαυμαστών. Ο νέος αυτός θεσμός που ξεκινάει μόλις μια μέρα μετά τη λήξη του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, θα πραγματοποιηθεί σε τρεις διαφορετικούς χώρους μέσα στην πόλη. Στο Cafe Exis στον Πεζόδρομο Βαλαωρίτου την Παρασκευή 23, στο Πάρκο Σιδηροδρόμων - Aναψυκτήριο Ο.Σ.Ε. το Σάββατο 24 και στο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας την Κυριακή 25 Ιουλίου. Παρασκευή 23. είσοδος ελεύθερη Cafe Exis Πεζόδρομος Βαλαωρίτου 11 20:30 } Miyagi’s Dream 21.30 } Freak Brothers Band & Friends Σάββατο 24. είσοδος ελεύθερη Πάρκο Σιδηροδρόμων Αναψυκτήριο Ο.Σ.Ε 20:30 } Τζουμ 21.30 } Χάρης Λαμπράκης Quartet 22.30 } Δημήτρης Παντελιάς Group / Ελένη Βαλεντή guest vocalist Κυριακή 25. είσοδος 12€ Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας 21.30 } Blazin’ Quartet (Amsterdam) 22.30 } Now vs Now (New York) Δευτέρα 26. συμμετοχή 30€ Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας 18:00 } Jason Lindner Παναγιώτης Ανδρέου

Συνέντευξη με την εξαιρετική Γεωργία Νταγάκη! Γνωρίζουμε ότι όταν ξεκίνησες ήσουν μικρή σε ηλικία. Πώς ήταν λοιπόν το ξεκίνημα για μια νέα κοπέλα; Ναι, η πρώτη μου εμφάνιση με επαγγελματικό ύφος ήταν στα 16 μου χρόνια. Ήταν σε ένα κρητικό πάλκο στην Αθήνα. Τώρα, από συναισθήματα δεν θυμάμαι πολλά, σίγουρα όμως είχα πολύ άγχος. Και πώς συνέχισες από κει και ύστερα; Όπως σου είπα ξεκίνησα στα 16 παίζοντας σε εκείνο το μαγαζί, μιας και παράλληλα ήμουν ακόμα στο Λύκειο. Στη συνέχεια έφτιαξα ένα δικό μου σχήμα, συνεργάστηκα με κάποιους κρητικούς καλλιτέχνες και σιγά σιγά το ένα έφερε το άλλο και έκανα και κάποιες άλλες συνεργασίες σε μεγάλο χώρο,όπως με τον Ορφέα Περίδη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και με άλλους πολλούς στη συνέχεια. Ουσιαστικές συνεργασίες, η οποίες σιγά σιγά με έφεραν εδώ. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω επάγγελμα την μουσική και αν το ήξερα απ’ την αρχή πόσο δύσκολο είναι, πίστεψέ με θα το είχα αποφύγει (γέλια). Κι όμως, όπως λέγεται είναι το ιδανικό να καταφέρει κάποιος να κάνει την «αγάπη» του επάγγελμα… Είναι ιδανικό, αλλά μέχρι να το καταφέρεις και φυσικά αν το καταφέρεις και να βιοπορίζεσαι χωρίς πολλά πράγματα και υλικά αγαθά, αλλά να μπορείς να βιοπορίζεσαι και να έχεις μια ισορροπία στη ζωή σου, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το καταφέρεις. Για πες μας όμως, τί όνειρα είχες όταν ξεκίνησες την πορεία σου στο χώρο του ελληνικού πένταγράμμου; Ποια απ’ αυτά πραγματοποιήθηκαν και ποια όχι; Καταρχάς ήθελα να γνωρίσω κόσμο απ’ το «χώρο» και ούτε καν έβαζα στο μυαλό μου τη συνεργασία. Ήθελα απλά να γνωρίσω ανθρώπους που θαύμαζα, που μ’ άρεσαν τα τραγούδια τους, που τους άκουγα από πάρα πολύ μικρή ηλικία και αυτό πιστεύω το κατάφερα, το κατάφερα και μάλιστα συνεργάστηκα και με αυτούς τους ανθρώπους! Για μένα αυτό ήταν «δώρο Θεού». Όνειρα να κατακτήσω πράγματα, να κυνηγήσω δεν είχα. Ήθελα απλά να τραγουδήσω , να βρίσκομαι με κόσμο, να απολαμβάνει αυτό που κάνω και εγώ να παίρνω πράγματα απ’ αυτό. Τελείως απλά…! Και απ’ αυτά που δεν πραγματοποιήθηκαν; (Γέλια) Ευελπιστώ να γίνουν στο μέλλον (γέλια). Όπως μας είπες, έχεις συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Όπως γνωρίζουμε όμως έχεις συνεργαστεί και με 2 ξένους, με τον Eric Burdon και με τον Goran Bregovic! Πώς προέκυψαν οι 2 αυτές συνεργασίας και ποια η εμπειρία που αποκόμισες; Με τοn Eric Burdon γνωριστήκαμε πριν 5 χρόνια περίπου, ο οποίος με άκουσε να παίζω λύρα και μου ζήτησε να πάω στη Γερμανία και να ηχογραφήσουμε τη λύρα για ένα δίσκο του. Από εκεί ξεκίνησε η σχέση μας και στη συνέχεια πέρυσι το καλοκαίρι μου έκανε την πρόταση να συμμετέχω στο Ευρωπαϊκό tour που θα έκανε. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία και παντού λέω πως είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και πραγματικά πρότυπο. Με τον Bregovic τώρα, νομίζω πριν 2 καλοκαίρια ήταν και με την μπάντα μου ανοίξαμε τις συναυλίες του στην Ελλάδα σας συγκρότημα support. Απ αυτό δεν θα ξεχάσω την συναυλία που δώσαμε στα Καλάβρυτα και είχε 3.500 κόσμο! Είναι ένας πολύ καλός performer και είναι εξαιρετικός σε αυτό που κάνει. Για πες μας τώρα λίγο και για την πορεία σου στο χώρο της δισκογραφίας.. Ήταν πριν 6 περίπου χρόνια όταν έβγαλα ένα κρητικό δίσκο από μια κρητική εταιρεία ο οποίος είναι παραδοσιακός με κάποια μοντέρνα στοιχεία ήχου και πέρυσι το Μάιο κυκλοφόρησε μια δουλεία για το εξωτερικό και έγινε διανομή σε 28 χώρες από μια γερμανική εταιρεία σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη και μαζί με 4 δικά του κομμάτια και κομμάτια άλλων συνθετών Και ο δίσκος λέγεται…; Ο δίσκος έχει δυο τίτλους (γέλια). Ναι είναι απίστευτο αλλά ο δίσκος έχει δυο τίτλους, έναν που του έδωσε η εταιρεία και έναν και έναν που του δώσαμε ο Νίκος ο Ζούδιαρης και εγώ! Ο δικός μας τίτλος ήταν ασκαρδαμυκτί (που σημαίνει κοιτάω ευθεία στα μάτια) και ο τίτλος που έδωσε η εταιρεία είναι Secret Love. Είσαι γέννημα – θρέμμα Αθηναία, σωστά; Αλλά η καταγωγή σου είναι από την Κρήτη. Πως τόσο μεγάλη αγάπη για την Κρήτη η οποία διαφαίνεται και μέσω των κομματιών σου; Είναι αυτό που λένε, αν δεν είσαι κοντά σε αυτό που αγαπάς σου λείπει περισσότερο και το ποθείς περισσότερο, έχεις μια έλξη! Εγώ ζήτησα από πολύ μικρή ηλικία να μάθω λύρα, αγαπούσα πάρα πολύ την Κρητική παράδοση μιας και είχα μεγαλώσει με αυτά τα τραγούδια. Όλα τα ακούσματά μου ήταν παραδοσιακή μουσική. Κι όμως στα τραγούδια σου έδωσες μια δικιά σου ξεχωριστή «νότα», μια νότα αλλαγής, κάτι το σύγχρονο κάτι το πρωτότυπο.. Αυτός ήταν ο στόχος μου, ακριβώς αυτό. Να βάλω τη δική μου ταυτότητα μέσα σε αυτό που κάνω για να μπορώ κι εγώ να εκφραστώ μέσα από αυτό. Γιατί αν είμαι ένας απλός εκτελεστής μουσικών έργων δεν μου δίνει κάτι, δεν παίρνω κάτι παραπάνω από αυτό. Κι ακόμα δεν το έχω καταφέρει 100%, δημιουρ΄γω μέρα με τη μέρα τον ήχο μου. Με τις εμπειρίες που έχω, με της συνεργασίες που κάνω, με τα τραγούδια που επιλέγω προσπαθώ να δημιουργήσω τη δική μου ταυτότητα. Ούτως η άλλως αν δεν το έχεις αυτό δεν μπορείς να κάνεις το «κάτι παραπάνω». Το οποίο όπως φαίνεται και μέχρι τώρα πορεία σου το έχεις πετύχει και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο! Σε ευχαριστώ. Προσπαθώ να καταφέρω πράγματα μέρα με τη μέρα όσο αφορά το μουσικό κομμάτι. Αν αυτό γίνεται πραγματικότητα και σε live αλλά και «χειροπιαστό» σε κάποια δισκογραφία, για μένα είναι «Δώρο Θεού»! Ποια είναι η γνώμη σου για την σημερινή ελληνική μουσική σκηνή και για το κοινό της; Εντάξει, εγώ είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη γιατί υπάρχουν πολλά νέα σχήματα και groups. Πολλοί καλοί και νέα παιδιά τα οποία δυστυχώς μένουν στην αφάνεια, γιατί όπως κι εσυ ξέρεις προβάλλεται αυτό που πουλάει, οπότε κανείς δεν υποστηρίζει κάτι νέο το οποίο δημιουργείται, ίσα ίσα το «τρώνε» κιόλας. Οπότε, εγώ προτείνω να το ψάξουμε όλοι λίγο περισσότερο, να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά, τους νέους καλλιτέχνες με τον τρόπο που μπορούμε, προσωπικά απ’ τη μεριά μου είμαι διατεθειμένη να το κάνω και νομίζω ότι το κάνω όσο μπορώ. Τώρα από ‘κει και πέρα ας ψάξουμε όλοι γιατί υπάρχει πολύ χρυσό πράγμα από πίσω…! Και η γνώμη σου για τον κατά ονομασία «έντεχνο» χώρο και τον κόσμο που τον ακολουθεί; Βλέπω ότι ο κόσμο στηρίζει αρκετά αυτό το χώρο, το βλέπουμε άλλωστε και απ’ την προσέλευσή του στις μουσικές σκηνές. Γενικότερα υπάρχει καινούργιο πράγμα και πρέπει να φανεί λίγο περισσότερο, να δοθεί μια ευκαιρία στους νέους ανθρώπους, αυτό ακριβώς που είπα και πριν. Πιστεύεις ότι με τη σημερινή κοινωνική κατάσταση, με όλα αυτά που ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε καθημερινά θα υπάρξει μια παραπάνω ώθηση προς αυτούς τους καλλιτέχνες του «χώρου» που δείχνουν κάτι το καινούργιο, κάτι φρέσκο όπως εσύ ; Θέλω να πιστεύω πως ναι. Δηλαδή θα γίνει ένα πολύ καλό ξεκαθάρισμα με όλο αυτό και θα μείνει αυτό που πραγματικά αξίζει. Ο κόσμος είναι αυτός που θα το υποστηρίξει και δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα πια. Δισκογραφικά βέβαια είναι ένα άλλο πρόβλημα… Για πες μας τώρα. Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο για τη συνέχεια…; Ετοιμάζουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό το πρώτο ουσιαστικά προσωπικό μου δίσκο. Δηλαδή τι εννοώ με αυτό, εννοώ δηλαδή δικό μου ανέκδοτο υλικό το οποίο έχει γραφτεί για μένα. Είναι πολύ σημαντικό να δώσεις μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα στο κόσμο και να δεις και εσύ μέσα απ’ αυτό τι γίνεται. Θα είναι ένας δίσκος ο οποίος θα κυκλοφορήσει από τη Sony, απ’ το label της «Ακτής» και θα είναι ένας δίσκο σε παραγωγή, σύνθεση και στίχους τους Γιώργου Ανδρέου. Τον περιμένω με πολύ αγωνία και έχω πασχίσει πολύ γι’ αυτόν! Πότε θα κυκλοφορήσει; Το φθινόπωρο, Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη αν είμαστε τυχεροί. Ίσως απλά να υπάρξει ένα τραγούδι στα ραδιόφωνα λίγο νωρίτερα μέχρι τότε… Μέχρι τότε όμως έχουμε ένα καλοκαίρι μπροστά μας… Αν θέλουμε να έρθουμε να σε δούμε, πού θα σε δούμε..; Μέχρι τότε έχουμε ένα δύσκολο καλοκαίρι μπροστά μας. Εκτός απ’ τη συνεργασία που έχω με τον Αντώνη τον Μιτζέλο με τον οποίο και θα κάνουμε κάποια πράγματα μαζί, θα κάνω και κάποια πράγματα μόνη μου, ώστε να μπορώ να έρθω σε επαφή με τον κόσμο (ιδίως της επαρχίας)! Κάτι τελευταίο που θα ήθελες γενικότερα να πεις..; Να ευχηθώ σε όλους να είμαστε καλά, να βρούμε το κουράγιο και να ορθοποδήσουμε με αυτά που συμβαίνουν. Και όπως λένε.. «Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε πρώτα εσύ ο ίδιος»! Καλό καλοκαίρι σε όλους και όλα καλά να έρθουν! Σύνδεσμοι επικοινωνίας: http://www.facebook.com/dagaki http://www.myspace.com/dagakigeorgia