1. Μπέλλου Σωτηρία - Βιογραφικό & δισκογραφία Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε στα Χάλια στις 22 Αυγούστου 1921. Η Σωτηρία (μεγαλύτερη από το άλλα τέσσερα αδέλφια της) πήρε το όνομα του αγαπημένου της παππού, Σωτήρη Παπασωτηρίου, που ήταν παπάς στο Σχηματάρι και της είχε πολύ μεγάλη αδυναμία... Από μικρό κοριτσάκι την έπαιρνε κοντά του στην εκκλησία. Εκείνη άρχισε να επηρεάζεται από τα τροπάρια και έψελνε μόλις «κατάλαβε» τον εαυτό της. Έτσι άρχισε να «ζυμώνεται» με τους εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική. Με τα εκκλησιαστικά η μικρή Σωτηρία είχε αποκτήσει ένα μεγάλο πάθος πριν ακόμη τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Μπαινόβγαινε στο Ιερό, έψελνε στο αριστερό ψαλτήρι και χτυπούσε την καμπάνα για τον εσπερινό. Όταν έγινε δέκα χρόνων, έφυγε από τον παππού της και πήγε μέσα στη Χαλκίδα όπου έμεναν οι γονείς της και τα μικρότερα αδέλφια της. Ο πατέρας της ήταν από τους πλέον εύπορους κατοίκους της πόλης γιατί διατηρούσε το μεγαλύτερο και το καλύτερο κατάστημα τροφίμων στην πολυσύχναστη οδό Αβάντων. Τις εφημερίδες που έπαιρνε ο Κυριάκος Μπέλλος, η μικρή Σωτηρία τις «ξεκοκάλιζε» μετά τα μαθήματά της. Μια μέρα είπε στον πατέρα της: «Μπαμπά, θέλω να με πας στον κινηματογράφο να δω την "Προσφυγοπούλα" γιατί πρωταγωνιστεί η Βέμπο που μου αρέσει πολύ». Έγινε το χατίρι της, είδε τη Βέμπο στο σινεμά και ύστερα άρχισε να τη μιμείται. Πήγαινε κάθε μέρα μπροστά στον καθρέφτη του σπιτιού της κι έκανε σκέρτσα και κινήσεις όπως η Βέμπο στην οθόνη. Παρά τις συστάσεις της μάνας της, η Σωτηρία συνέχιζε το βιολί της, ώσπου έφαγε το ξύλο της χρονιάς της. Η Ελένη Μπέλλου, γνήσια Αρβανίτισσα, δεν ήθελε ποτέ να δει τη μεγαλοκόρη της τραγουδίστρια. Η Σωτηρία (αρβανίτικο κεφάλι κι αυτή) εγκατέλειψε το σπίτι της. Έφυγε από τη Χαλκίδα, για την Αθήνα, όπου αρχίζουν οι πρώτες μεγάλες δυσκολίες για ένα κορίτσι που ζει πλέον μόνο του στην πρωτεύουσα της χώρας. Ήταν αρχές της ναζιστικής κατοχής. Το αρβανίτικο πείσμα να εγκαταλείψει το σπίτι της, τους γονείς στη Χαλκίδα, την οδήγησε σε μεγάλες περιπέτειες. Στην απειρία της, γνωρίσθηκε στη Χαλκίδα, στα 17 της χρόνια, το 1938 με έναν άνδρα που την κορτάριζε συνεχώς όταν την έβλεπε στο μαγαζί του πατέρα της. Το επάγγελμά του ήταν ελεγκτής στα λεωφορεία. Ο Βαγγέλης Τριμούρας (πέθανε σε ηλικία 85 ετών στην Αθήνα κι άφησε έναν γιο από τη δεύτερη γυναίκα του). Οι γονείς της την είχαν προειδοποιήσει να προσέξει αυτή τη γνωριμία της. Εκείνη δεν τους άκουσε και παντρεύτηκε. Έζησε μαζί του έξι μήνες. Εκείνος, όμως, έκανε άστατη ζωή. Γύριζε με άλλες κι όταν γυρνούσε σπίτι, την έδερνε. Αρχισαν οι καβγάδες. Η Σωτηρία δεν σήκωνε από τότε φοβέρες και ζοριλίκια. Κάποια στιγμή πάνω σ' έναν από τους πολλούς καβγάδες τού 'ριξε βιτριόλι στο πρόσωπο. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε φυλάκιση τριών χρόνων και έξι μηνών. Έμεινε υπόδικη 3 μήνες στη Χαλκίδα, ενώ ένα μήνα κάθησε στις φυλακές «Αβέρωφ» στην Αθήνα. Στο Εφετείο μειώθηκε η ποινή της στους έξι μήνες. Πλήρωσε και βγήκε από τη φυλακή. Ξαναγύρισε στη Χαλκίδα και με το που έφτασε στο σπίτι της, άρχισε η γκρίνια και το ξύλο. Την έδερναν όλοι. Γονείς κι αδέρφια. Θεωρούσαν ότι τους ντρόπιασε όλους στην οικογένεια. Τη φώναζαν χωρισμένη, βιτριολίστρια, φυλακισμένη. Η ζωή της πραγματικό μαρτύριο. Δεν άντεχε άλλο. Ήταν πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν αποχαιρετούσε τη Χαλκίδα κι έμπαινε στην «πόστα», το τρένο που θα τη μετέφερε στην Αθήνα. Οι σειρήνες ηχούσαν. Ανατριχίλα, γενική αναστάτωση. Πόλεμος. Η Σωτηρία στα ίδια βαγόνια με τους φαντάρους. Όταν κατέβηκε στο σταθμό Λαρίσης, κάποιος της έδωσε μια κουραμάνα. Νέος Γολγοθάς, στην Αθήνα, αρχίζει μες στου πολέμου τη φωτιά για το πλουσιοκόριτσο του Μπέλλου από τη Χαλκίδα. Η οικογένεια της Σωτηρίας χάνει τα ίχνη της. Κανείς δεν ήξερε για την τύχη της. Μετά επτά ολόκληρα χρόνια, την εντοπίζουν να τραγουδά πλάι στον Βασίλη Τσιτσάνη στο κέντρο «Τζίμης ο Χοντρός» στην Αχαρνών. Στην Κατοχή, όμως, η Μπέλλου δεν πάλεψε μονάχα για να ζήσει, να βρει το δρόμο της στην Αθήνα. Πάλεψε και κατά των Γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Οργανώθηκε στις γραμμές του ΕΑΜ. Κινδύνευσε πολλές φορές. Οι Γερμανοί την έπιασαν, τη βασάνισαν, την έκλεισαν φυλακή. Στον εμφύλιο συνελήφθη και πάλι από τους «ισχυρούς» κρατούντες και ξανακλείσθηκε φυλακή. Κρατήθηκε μαζί με άλλους ομοϊδεάτες της σε ένα υπόγειο καμπαρέ της οδού Βουκουρεστίου, το «Κιτ-Κατ». Όταν αφέθηκε ελεύθερη, πήγε κι έπιασε δουλειά στου «Τζίμη του Χοντρού» με τον Τσιτσάνη. Είχε όμως μια άσχημη περιπέτεια. Ένα βράδυ που τραγουδούσε, μπήκε στο μαγαζί μια παρέα από Χίτες. Της κρατούσαν γινάτι από τα Δεκεμβριανά το 1944, όπου η Μπέλλου είχε λάβει μέρος στις μάχες σαν αγωνίστρια του ΕΛΑΣ. Ένας από τους Χίτες ανέβηκε στο πάλκο και της ζήτησε να τραγουδήσει «Του αητού ο γιος». Εκείνη αρνήθηκε και τότε μαζεύτηκαν όλοι της παρέας και την τσάκισαν στο ξύλο. Κι όμως η Μπέλλου γι' αυτό το περιστατικό είχε ένα παράπονο, μια πικρία που ανέφερε σ' όλη της τη ζωή. Δεν περίμενε την ώρα που την χτυπούσαν έξι Χίτες μαζί να μη σηκωθούν από τις καρέκλες τους δύο άνδρες να αντισταθούν σ' αυτή την πρόκληση. Οι τρομοκράτες που έκαναν άνω κάτω το μαγαζί φώναζαν στην Σωτηρία: «Πες του αητού το γιο, γιατί θα σε καθαρίσω Βουλγάρα». Ήταν Δεκέμβρης του 1948. Η τραγουδίστρια έφυγε από τον «Τζίμη τον Χοντρό» και πήγε σε ένα μαγαζί και εργάσθηκε μαζί με τον Μάρκο Βαμβακάρη. Ήταν το κέντρο «Παναγάκη» στην οδό Παρασίου. Η ζωή της Μπέλλου από το 1940 έως το 1946, τότε δηλαδή που μπαίνει πλέον επίσημα στον χώρο και τον κόσμο του ρεμπέτικου, είναι μια περιπέτεια, ένα θρίλερ. Οι δραματικές στιγμές που πέρασε στην Αθήνα και έχει περιγράψει η ίδια, θυμίζουν κινηματογραφική ταινία. Έκανε πολλές δουλειές για να επιβιώσει. Δούλεψε σε εστιατόριο λαντζέρα. Νύχτες ολόκληρες έπλενε πιάτα. Πουλούσε τσιγάρα με τον ταβλά και παστέλια. Έκανε τον αχθοφόρο σε σταθμούς τρένων και λεωφορείων. Με ένα καρότσι έπαιρνε τα ταγάρια, τα καλάθια και τις βαλίτσες των επαρχιωτών και τα ξεφόρτωνε στην Ομόνοια. Τις νύχτες κοιμόταν μέσα στα βαγόνια. Με τα χαρτζιλίκια που μάζευε από όλες αυτές τις δουλειές, αγόρασε παπούτσια και κουβέρτες, νοίκιασε μια κάμαρα - σπίτι στο Περιστέρι, κι αγόρασε μια κιθάρα, που ήταν το μεγάλο της όνειρο. Στερήθηκε πολλά αγαθά τόσα χρόνια, αλλά με το αρβανίτικο πείσμα που τη διέκρινε και τη σιδερένια θέληση που είχε πέτυχε τον στόχο της. Να γίνει τραγουδίστρια. Ένα βράδυ του Μάη του 1945 κατέβαινε την Ιπποκράτους. Είχε πάει να συναντήσει κάποιες κοπέλες, που ήταν συγγενείς της, στην οδό Διγενή Ακρίτα. Κοντά στην πλατεία Εξαρχείων, είδε μια ταβέρνα και μπήκε μέσα. Κάθησε σ' ένα τραπέζι στην αυλή και παρήγγειλε κάτι να φάει. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, Κρητικός την καταγωγή, και μερικοί θαμώνες κοίταζαν επίμονα τη Σωτηρία. Τόσο όμορφη κοπέλα, ίδια κούκλα, μόνη της τέτοια ώρα; Εκείνη απτόητη. Καθώς περίμενε την παραγγελία, το μάτι της έπεσε πάνω σε μια κιθάρα. Ρώτησε ευγενικά τον ταβερνιάρη αν μπορεί να παίξει, πήρε θετική απάντηση και άρχισε να παίζει και να τραγουδά ένα παλιό τραγούδι της Σοφίας Βέμπο «Τι έχεις κι όλο κλαις και δεν μου το λες». Δεν σταμάτησε όμως στο ένα τραγούδι. Είπε και δεύτερο: «Αντιλαλούνε οι φυλακές τ' Ανάπλι κι ο Γεντί Κουλές». Στην απέναντι γωνιά, άκουγε με πολλή προσοχή την κοπέλα με την κιθάρα, ένας 45άρης καλοντυμένος, με ψαρά μαλλιά, χωρίς να πει κουβέντα. Το επόμενο βράδυ η Μπέλλου ξαναπήγε στο μαγαζί, έπαιξε και τραγούδησε. Στην ταβέρνα, παρ' ότι ήταν λαϊκή, πήγαιναν πολλοί κοσμικοί. Ανάμεσά τους και ο θεατρικός συγγραφέας Κίμων Καπετανάκης, ο οποίος δύο βράδια αργότερα, πήγε με τον Βασίλη Τσισάνη εκεί. Στο φουλ της επιτυχίας του ο βάρδος του ρεμπέτικου, ο οποίος ενθουσιάστηκε από τη φωνή της Μπέλλου, αλλά και από τη δεξιοτεχνία της στην κιθάρα. Τα είπαν οι δυο τους και συμφώνησαν να μπουν στο στούντιο. Η Σωτηρία δεν μπορούσε να πιστέψει ότι της δινόταν μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία. Η ευκαιρία της ζωής της που την οδήγησε στη μεγάλη λεωφόρο του ρεμπέτικου και στη συνέχειά του, που ήταν το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι με κοινωνικό χαρακτήρα. Στα χρόνια της πολυτάραχης ιστορίας στο ελληνικό τραγούδι, η Μπέλλου έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες σε τραγούδια των πιο γνωστών λαϊκών συνθετών: «Συνεφιασμένη Κυριακή», «Καβουράκια», «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», «Κάνε λιγάκι υπομονή» του Τσιτσάνη, «Γύρνα στη ζωή την πρώτη» ­ «Κάνε κουράγιο καρδιά μου» (Παπαϊωάννου), «Ο ναύτης» ­ «Το σβηστό φανάρι» (Μητσάκη), «Είπα να σβήσω τα παλιά» (Καλδάρα), «ανοιξε, άνοιξε» (Παπαϊωάννου). Από το '41 ως το '76 τραγούδησε αδιάκοπα όλους σχεδόν τους λαϊκούς συνθέτες, ενώ τάραξε πάλι τα νερά, με πρωτοποριακές συνεργασίας που έκανε με έντεχνους και γενικά σύγχρονους συνθέτες: Μούτσης (Το φράγμα), Σαββόπουλος (Το βαρύ ζεϊμπέκικο), Ανδριόπουλος (Λαϊκά προάστια), Κουνάδης (Δεν περισσεύει υπομονή), Ανδριόπουλος, Λάγιος (Λαός) κ.ά. Παράλληλα, προχώρησε και σε επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών, από τα οποία την αγάπησε η νέα γενιά και τη στήριξε στις αδιάκοπες εμφανίσεις της στα λαϊκά κέντρα, στις μπουάτ της Πλάκας καθώς και σε μεγάλες συναυλιακές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στο λαϊκό πάλκο, σε όλη της την πορεία στο τραγούδι, είχε πολύ έντονη παρουσία στα πιο διάσημα μαγαζιά της περιοχής Αθηνών: «Νήσος Ύδρα» του Αλάογλου στο Περιστέρι, «Ροσινιόλ» στα Σεπόλια, «Τζίμης ο Χοντρός» (Αχαρνών), «Τριάνα» και «Λουζιτάνια» (λεωφόρος Συγγρού), «Φαληρικόν» (Τζιτζιφιές), «Καλαματιανός» (Τζιτζιφιές), «Μάριος» (Ίωνος). Ξεχωριστή ιστορία έγραψε μαζί με Τσιτσάνη - Παπαϊωάννου, στην Καισαριανή, στο «Σκοπευτήριο» και στο «Χάραμα», για 10 χρόνια, ενώ με τους δύο τελευταίους εμφανίστηκε για μεγάλα διαστήματα στο «Όνειρο» και στο «Πρόσωπο» της Εθνικής οδού. Σημαντική παρουσία είχε στη δεκαετία του 1980, στον «Δία» της πλατείας Αττικής. Έδωσε δεκάδες συναυλίες σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η Μπέλλου υπήρξε ειλικρινής και γνήσια σαν καλλιτέχνις και σαν άνθρωπος. Βοήθησε όσο μπορούσε πολλούς νέους συναδέλφους της να σταθούν στο τραγούδι. Αγαπήθηκε από τον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού και όχι μόνο. Προσωπικότητες του διεθνούς τζετ σετ, αλλά και Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι θαύμασαν, λάτρεψαν και αποθέωσαν την Μπέλλου στα λαϊκά κέντρα όπου εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια κυρίως. Ο Γιάννης Τσαρούχης την αγαπούσε ιδιαίτερα κι όταν την άκουγε να τραγουδά, δάκρυζε από συγκίνηση. Μερικές αδυναμίες (και πάθη) που ποτέ της δεν έκρυψε, την έφεραν σε δύσκολη θέση. Δεν έκρυψε ποτέ της ότι πέθαινε για τον τζόγο. Είχε χάσει περιουσίες ολόκληρες, όπως ομολογούσε. Λίγοι άνθρωποι όμως στην τελευταία περιπέτεια της ζωής της με τον καρκίνο της συμπαραστάθηκαν. Ο Θανάσης και η Αθηνά Σταυράκη, που είχαν συνεργασθεί μαζί της στο κέντρο «Δίας», ο Μάνος Τρανταλίδης, ο Δημήτρης Ζούμπος, από τα 9/8, κάποιοι δημοσιογράφοι (μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού) και μερικοί ανώνυμοι θαυμαστές της. Όλοι πάντως αναγνώριζαν, πέρα από την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική της αξία, τον ντόμπρο χαρακτήρα της. Δισκογραφία Προσωπικοί Δίσκοι 1966 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου» (LYRA) 1967 «Aρχόντισσα» (ΟDEΟN), τραγούδια του Bασίλη Tσιτσάνη με τους Mαρίκα Nίνου, Tάκη Mπίνη, Bαγγέλη Περπινιάδη, Σωτηρία Mπέλλου και το συνθέτη 1968 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου 2» (LYRA) 1968 «Aναστενάζει ο Mπαγλαμάς» (ΟDEΟN), τραγούδια με στίχους του Kώστα Bίρβου, που ερμηνεύουν οι Πάνος Γαβαλάς, Δημήτρης Eυσταθίου, Σπύρος Zαγοραίος, Παναγιώτης Mιχαλόπουλος, Σωτηρία Mπέλλου, Mάνος Παπαδάκης, Bαγγέλης Περπινιάδης, Πρόδρομος Tσαουσάκης 1969 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου 3» (LYRA) 1971 «Tα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου 4» (LYRA) 1971 «Πρόδρομος Tσαουσάκης - Σωτηρία Mπέλλου» (REGAL) 1973 «Δεν Περισσεύει Yπομονή» (LYRA), μουσική Aργύρη Kουνάδη και στίχοι Bαγγέλη Γκούφα. Tραγουδά η Σωτηρία Mπέλλου, η Eλένη Bιτάλη και ο Γιώργος Tόμπαρης 1973 «Tα Mεγάλα Pεμπέτικα της Σωτηρίας Mπέλλου» (LYRA) 1974 «Tο Pεμπέτικο Περιβόλι» (LYRA), μουσική Θόδωρου Δερβενιώτη και στίχοι Kώστα Bίρβου. Tραγουδούν οι Σωτηρία Mπέλλου, Γιώργος Mουφλουζέλης, Mιχάλης Bιολάρης και Kαίτη Aμπάβη 1974 «H Σωτηρία Mπέλλου Tραγουδά Tσιτσάνη» (LYRA) 1974 «Tα Παλιά του Kαπλάνη» (LYRA), τραγούδια του Kώστα Kαπλάνη με τη Σωτηρία Mπέλλου και τους Γιάννη Mπογδάνο, Eλενα Kωστή και Σταύρο Πασπαράκη 1975 «Δέκα Xρόνια Kομμάτια» (LYRA), ο δίσκος του Διονύση Σαββόπουλου που περιέχει το «Zεϊμπέκικο» με την Mπέλλου 1976 «H Aρχόντισσα του Pεμπέτικου» (LYRA) 1976 «Σεργιάνι στον Παράδεισο» (LYRA), μουσική του Bασίλη Δημητρίου και στίχοι του Mάνου Eλευθερίου, με τη Σωτηρία Mπέλλου, τον Γιάννη Mπογδάνο και την Eλενα Kωστή 1976 «Οι Mεγάλοι του Pεμπέτικου 5» (MARGΟ). Συμμετέχουν οι Bασίλης Tσιτσάνης, Tάκης Mπίνης, Στελλάκης Περπινιάδης, Nίκος Kαλλέργης και Γιάννης Tατασόπουλος 1977 «Xαλάλι Σου» (LYRA) 1977 «Aφιέρωμα στην Σωτηρία Mπέλλου» (REGAL), με 12 τραγούδια της. Συμμετέχουν οι Bασίλης Tιτσάνης, Tάκης Mπίνης, Nίκος Kαλλέργης και Στέλιος Kηρομύτης 1979 «Σωτηρία Mπέλλου 9» (LYRA) 1980 «Σωτηρία Mπέλλου 10» (LYRA) 1980 «Λαϊκά Προάστια» (LYRA), μουσική του Hλία Aνδριόπουλου και στίχους του Mιχάλη Mπουρμπούλη 1981 «Φράγμα» (LYRA), μουσική του Δήμου Mούτση και στίχους του Kώστα Tριπολίτη. Tραγουδά ο συνθέτης και συμμετέχουν η Mπέλλου, ο Λουκιανός Kηλαηδόνης και η Aλκηστις Πρωτοψάλτη 1983 «Ο Aη Λαός» (LYRA), μουσική του Δημήτρη Λάγιου (1952-1990), στίχους του Mιχάλη Mπουρμπούλη και ερμηνεία της Mπέλλου 1984 «Πριν το Xάραμα» (LYRA) 1984 «Περάστε Kόσμε» (VIRGIN), με τη Σωτηρία Mπέλλου, τη Mελίνα Mερκούρη, τον Bασίλη Σκουλά και τη Bασιλική Λαβίνα. H μουσική του Γιάννη Mαρκόπουλου 1984 «Aφιέρωμα στη Σωτηρία Mπέλλου» (MARGΟ) 1985 «Aνοιξα Πόρτα στη Zωή» (LYRA), μουσική του Στέλιου Bαμβακάρη και στίχους των Kώστα Kινδύνη, Eυτυχίας Παπαγιαννοπούλου κ.ά. Συμμετέχει η Xαρά Πομώνη 1985 «Ξένες Πόρτες» (LYRA), μουσική του Hλία Aνδριόπουλου και στίχους του Mάνου Eλευθερίου 1985 «H Xρυσή Eποχή Nο 10» (MARGΟ) 1986 «Tο Ποτάμι» (LYRA), μουσική Λίνου Kόκοτου και στίχοι Φώντα Λάδη με τους Σωτηρία Mπέλλου, Eλένη Tσαγκαράκη και Kώστα Λεοντίδη 1987 «40 Xρόνια Mπέλλου» (LYRA) 1987 «Pέστοι και Mπατίρηδες» (HMV) 1990 «H Pεμπέτισσά Mας» (LYRA), μουσική του Mαρίνου Γαβριήλ (Mαρινάκης). Σ' ένα τραγούδι συμμετέχει ο Nίκος Δημητράτος 1991 «Οταν Mου Mιλάς» (LYRA), η Mπέλλου συμμετέχει στο δίσκο του Γιάννη Πετρόπουλου. Tα μισά τραγούδια σε στίχους και μουσική του Γιάννη Πάριου 1991 «Γεια σας, Πού Πέφτουν τα Σύνορα» (AKTH), μουσική του Kώστα Kαλδάρα, στίχους του Γιώργου Kρητικού και του συνθέτη, που ερμηνεύουν οι Σωτηρία Mπέλλου, Bίκυ Mοσχολιού, Eλένη Bιτάλη, Bασίλης Λέκκας, Eλένη Tσαλιγοπούλου, Aφροδίτη Mάνου 1991 «Tα Λαϊκά της Σωτηρίας Mπέλλου» (MINΟS) 1994 «Mεγάλες Eπιτυχίες» (LYRA) 1995 «Tα Πορτρέτα της MINΟS-EMI No 6» (EMI) 1995 «H Σωτηρία Mπέλλου Mετά το Pεμπέτικο» (LYRA/ΔIΦΩNΟ)

Παπαδόπουλος Λάκης - Βιογραφικό & δισκογραφία Τον θεωρώ έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς των τελευταίων είκοσι ετών και ταυτόχρονα έναν από τους πιο παρεξηγημένους... Παπαδόπουλος Λάκης Ίσως επειδή ο Λάκης δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια, δεν φόρεσε την ταμπέλα του "έντεχνου", δεν είχε τη σοβαροφάνεια των "ποιοτικών" και τη στιγμή, που έγραφε αριστουργήματα, όπως τα "Ήσυχα Βράδια", από την άλλη μας έκλεινε το μάτι με το "Έλα γοριλάκι"....Πατώντας στα βήματα των μεγάλων δημιουργών του παλιού ελαφρού μας τραγουδιού( για τους οποίους, άλλωστε έχει εκφράσει επανειλλημένως το θαυμασμό του), μας έδωσε μια σειρά από καταπληκτικές δουλείες...Παρότι, συνέχισε να μας δίνει καλά τραγούδια και τα τελευταία χρόνια ( Χατζηγιάννης-Παράξενη Γιορτή, Και θα Χαθώ, Δάντης-Το Παλιό μου Παλτό κτλ), θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω σαν καλύτερη περίοδο του Λάκη τα χρόνια της δεκαετίας του 1980 ( ειδικά η συνεργασία του με τη σπουδαία Μαριανίνα Κριεζή) .... Ο Λάκης Παπαδόπουλος, ή αλλιώς, Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ, γεννήθηκε & μεγάλωσε στην Αθήνα, & εμφανίστηκε στη δισκογραφία το ’81. Με τη μουσική όμως είχε μπλέξει πολύ νωρίτερα, από τη δεκαετία του ’60, όταν έπαιζε τραγούδια–κυρίως των Beatles-- με τους φίλους του στο συγκρότημα "Dragons". Μεταξύ των φίλων εκείνης της παρέας ήταν ο Γιάννης Σάρδης, ο Στράτος Αγγελάκης, ο Γιώργος Καρατζαφέρης κ.α.Στο ευρύτερο κοινό έγινε γνωστός το ’82 με τον "Κουρσάρο" που έγινε μεγάλη επιτυχία από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, υπήρξαν αρκετοί προσωπικοί δίσκοι αλλά & αρκετές συμμετοχές σε δουλειές συναδέλφων του. Γεγονός είναι πως ο Λάκης Παπαδόπουλος, αν & ανήκει στον ευρύτερο χώρο της ροκ, έχει δώσει τραγούδια & σε μουσικούς της αντίπερα όχθης, όπως στην Άντζελα Δημητρίου & στον Μαργαρίτη απ’τον χώρο του εμπορικού / ποπ τραγουδιού ή στον Δημήτρη Μητροπάνο απ’τον χώρο της λαϊκής μουσικής. Με τις κινήσεις του αυτές έδειξε ότι δεν "κολλάει" σε ταμπέλες & περιχαρακωμένα στρατόπεδα, αλλά ψάχνει κάθε φορά τον κατάλληλο ερμηνευτή για κάθε του τραγούδι. Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Παπαδόπουλο ως τραγουδοποιό είναι το καυστικό & συχνά αυτοσαρκαστικό χιούμορ του, αλλά & η ευαισθησία του, που διατηρεί κάτι το εφηβικό. Έχει ειπωθεί ότι με μεγαλύτερη συνέπεια & προσοχή όσον αφορά τις συνθέσεις του & το "πού τις δίνει", θα μπορούσε να είχε γίνει πιο αποδεκτός στον χώρο της ροκ. Όμως ακριβώς αυτή η παιχνιδιάρικη διάθεση του Παπαδόπουλου, αυτή η τάση του για απρόσμενες συνεργασίες, είναι που τον χαρακτηρίζει & τον κάνει αυτόν που είναι. Γεγονός είναι πως ο Λάκης Παπαδόπουλος συγκαταλέγεται στους ταλαντούχους τραγουδοποιούς της γενιάς του, έχει γράψει πολύ καλές μελωδίες, αν & είναι κάπως παρεξηγημένος, εξαιτίας κυρίως των εύπεπτων σουξέ που κατά καιρούς έχει υπογράψει. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως ως "Λάκης Παπαδόπουλος" έχει σε γενικές γραμμές παρουσιαστεί ως τραγουδοποιός, ενώ ως "Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ" ως μουσικός που όχι μόνο γράφει μουσική & στίχους αλλά & τραγουδάει τα δικά του κομμάτια. Καλές στιγμές της πορείας του ήταν οι δίσκοι "Περίπου" & "Τσάι Γιασεμιού" με την Αρλέτα, αλλά & το "Χαίρω πολύ!" με την Μαργαρίτα Ζορμπαλά, που δεν ακούστηκε τόσο όταν κυκλοφόρησε. Πολύ καλός, κυρίως στιχουργικά, ήταν & ο δίσκος που κυκλοφόρησε το 2000, το "11", ενώ & ο δίσκος "Το μόνο φίλο μου τον λένε Ιούδα", που βγήκε το ’96, ήταν καλός. Δισκογραφία 1986 - Ακυρο - Παπαδόπουλος Λάκης, Αργυροπούλου Χαρά 1983 - Καληνύχτα - Παπαδόπουλος Λάκης 1983 - Περίπου - Αρλέτα, Λάκης Παπαδόπουλος 1985 - Πρόβα - Παπαδόπουλος Λάκης 1985 - Τσάι γασεμιού - Αρλέτα, Παπαδόπουλος Λάκης, Κριεζή Η νύχτα το απαιτεί - Χριστιάνα, Παπαδόπουλος Λάκης, Γράψας, Λέκκας, Βενιζέλος 1986 - Κατά βάθος αλεπού - Δήμου Ελένη, Παπαδόπουλος Λάκης 1987 - Αγώνες ταχύτητας - Παπαδόπουλος Λάκης 1988 - Έλα γοριλάκη - Παπαδόπουλος Λάκης, Μητροπάνος, Λεφάκη 1989 - Αχ Μαρία - Τουρνάς, Ζουγανέλης, Παπαδόπουλος Λάκης, Ισιδώρα 1990 - Χαίρω πολύ - Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Παπαδόπουλος Λάκης, Κριεζή 1990 - Ερωτικά μυνήματα - Πασχάλης, Ευριδίκη, Παπαδόπουλος Λάκης 1991 - Έγινα για σένα τούρκος - Παπαδόπουλος Λάκης, Άντζελα Δημητρίου, Γιάννης Ζουγανέλης, Τερέζα 1991 - Τα πρώτα μου τραγούδια - Παπαδόπουλος Λάκης 1991 - Άσε τα κρυφά κρυμένα - Αρλέτα, Παπαδόπουλος Λάκης, Κατσιμίχας Μουσικόραμα - 1992 - Έσεις οι απ'εξω - Μητσιάς, Παπαδόπουλος Λάκης, Μπαλτζή, Ντούμος 1992 - Μικρές ανήθικες προτάσεις - Βουγιατζής Τάσος, Κανελλίδου, Παπαδόπουλος Λάκης. Σφακιανάκης, Πέτα 1992 - Μπορείς να πηγαίνεις - Μαργαρίτης, Ρεπάνης, Παπαδόπουλος Λάκης, Ιωάννου 1992 - Ωποσδήποτε - Τερέζα, Παπαδόπουλος Λάκης 1992 - Ζαμανφου - Μπουλάς Σάκης, Παπαδόπουλος Λάκης 1992 - Να προσέχεις - Αφροδίτη Φρυδά, Παπαδόπουλος Λάκης 1993 - Νύχτα πίστα - Λίτσα Διαμάντη, Παπαδόπουλος Λάκης 1993 - Σκουπίδι του σαββατοκύριακου - Παπαδόπουλος Λάκης, Πυξ Λαξ, Εκείνος& εκείνος 1993 - Τι έρωτας και αυτός - Πασχάλης, Παπαδόπουλος Λάκης, Τουρνάς, Θεοφάνους 1994 - της αγάπης μαχαιριά - Κατσιμιχαίοι, Αρλέτα, Παπαδόπουλος Λάκης 1995 - Δικαίωμα στο όνειρο - Παπαδόπουλος Λάκης, Ξυδούς Μάνος, Παπακωνσταντίνου Βασίλης 1995 - Η σούστα - Παπαδόπουλος Λάκης, Δασκαλάκη, Μπαγιώκης, Τρύφωνας Θοδωρής 1995 - Η αγέλαστη πολιτεία - Κατσιμιχαίοι, Παπαδόπουλος Λάκης, Μανωλίδου 1996 - Πασπαρτού - Ανέκδοτα Τραγούδια του Παπαδόπουλου Λάκη (διάφοροι) 1996 - Το μόνο φίλο μου τον λένε Ιούδα - Παπαδόπουλος Λάκης 1998 - Various - Γιάννης Σπυρόπουλος Μπαχ (διάφοροι) 1999 - Νέτρινο - Πυξ Λαξ, Παπαδόπουλος Λάκης 1999 - Άρωμα αγάπης - Μαρία Ρουσέα, Λέκκας, Παπαδόπουλος Λάκης, Ελευθερίου Μάνος 1999 - Το παλιό μου παλτό - Δάντης, Παπαδόπουλος Λάκης 2000 - 11 - Παπαδόπουλος Λάκης, κατσιμίχας, Ξυδούς, Πλιάτσικας, Πουλικάτος 2001 - Συμβόλαιο τιμής - Goin' through, Παπαδόπουλος Λάκης, Πρωτοψάλτη 2002 - Κάτι γλυκό - Παπαδόπουλος Λάκης, Μπαλτζή, Οναρ, Πλιάτσικας 2003 - Ακουαρέλα - Μακρίδης Ηλίας, Παπαδόπουλος Λάκης, Παπακωνσταντίνου, Πυξ Λαξ, Τερζής 2004 - Συλλογή 1983-2003 - Παπαδόπουλος Λάκης 2005 - Σ' έχω ερωτευτεί - Σάκης Ρουβάς, Παπαδόπουλος Λάκης, Πήγασος, Ρούσση, Ψιμόπουλος 2005 - Ναυαγοί στπ διαδίκτυο - Λάκης Παπαδόπουλος, Σύννος Γιώργος 2005 - Ρε γυαλάκια πονηρέ - Γιάννης Λογοθέτης (διάφοροι) 2006 - Δεν έχω στιγμές - Λάκης Παπαδόπουλος 2005 - Υπάρχει αγάπη εδώ - Σάκης Ρουβάς, Λάκης Παπαδόπουλος, Αντύπας, Βραχάλη

Πέτα Ελένη - Βιογραφικό & δισκογραφία Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Τέλειωσε με άριστα τις σπουδές της στο βιολοντσέλο , στο Κρατικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης. Τότε κάνει τα πρώτα της βήματα ως μουσικός και συνεργάζεται με τον Νίκο Παπάζογλου στη καλοκαιρινή του περιοδεία. Ξεκινάει επαγγελματικά το τραγούδι κάνοντας συγχρόνως μαθήματα φωνητικής με την Τζούλι Μασσίνο στη Θεσσαλονίκη και τη Μαίρη Κωνσταντάρα στο Ωδείο Αττικής. Συνεργάζεται με πολλούς και σημαντικούς καλλιτέχνες , και το 1994 παρουσιάζει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά της με τίτλο «Μπλε Ταξίδια» . Ένα χρόνο μετά έρχεται το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Αμάν και Γιαλέλι» .Ήδη πατάει γερά στο δισκογραφικό στερέωμα και τέσσερα χρόνια μετά , με το άλμπουμ «Ίδια μάτια άλλο βλέμμα» είναι πια μια από τις επιτυχημένες και αξιόλογες τραγουδίστριες .Με τις ερμηνευτικές της δυνατότητες αλλά και την σκηνική της παρουσία έχει κερδίσει τις πιο θετικές κριτικές. Τους τελευταίους μήνες του 2000 συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη σε μια κοινή πολύ επιτυχημένη περιοδεία .. Οι δύο πρώτοι μήνες του 2001 τη βρίσκουν στο «ΖΟΟΜ» να συνεργάζεται με την Ηρώ σε ένα πρόγραμμα που σφραγίστηκε με τεράστια επιτυχία . Το επόμενο σκαλί την πάει ακόμη πιο ψηλά !… Συνεργάζεται με την Ελευθερία Αρβανιτάκη στη σκηνή του ΔΙΟΓΕΝΗΣ studio και όλα δείχνουν πως εξελίσσεται με τον καλύτερο τρόπο ! Η Ελένη Πέτα , το καλοκαίρι του 2001 ξανασυνεργάζεται με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και σημειώνουν τεράστια επιτυχία στη μεγάλη περιοδεία που κάνουν σε όλη την Ελλάδα . Το χειμώνα του 2001 η Ελένη Πέτα εμφανίζεται (από τις 2Νοεμβρίου ) στο «ΦΩΣ» παρέα με με μια πετιχημένη και δοκιμασμένη ομάδα .Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Ηρώ βρίσκονται για μια ακόμη φορά στο πλευρό της δημιουργώντας ένα σχήμα… μοναδικό. Το 2002 συμμετέχει στο Soundtrack της νέας ταινίας της Λουκίας Ρικάκη «Λόγια της Σιωπής» όπου ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων. Πρόκειται για μια ταινία που έχει σαν θέμα της την νοηματική γλώσσα , την γλώσσα των κωφών .Η Ελένη συμμετείχε αφιλοκερδώς σε αυτό το ντοκυμαντέρ , τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για το Πανελλήνιο Σύλλογο Κωφών. Το καλοκαίρι του 2002 την βρίσκει σε περιοδεία σ’ολόκληρη την Ελλάδα με την Ηρώ , ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζει τα νέα της τραγούδια . Η νέα δισκογραφική της δουλειά με το τίτλο «Η καλύτερη μέρα είναι αυτή που στα όνειρα αντέχει» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2002 της οποίας συνθέτης και ενορχηστρωτής είναι ο Αντώνης Μιτζέλος και στιχουργός η Ελένη Ζιώγα. Παράλληλα , η Ελένη μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα και τους Μπλε παρουσίασαν ένα πολύ πετυχημένο πρόγραμμα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για δύο μήνες. Δισκογραφία Προσωπικοί Δίσκοι 1995 ΑΜΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑΛΕΛΙ 1999 ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ - ΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ cd single 2000 ΙΔΙΑ ΜΑΤΙΑ ΑΛΛΟ ΒΛΕΜΜΑ 2001 ΟΛΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΕΔΩ 2002 WORDS OF SILENCE 2002 Α ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑ 2002 Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΑΝΤΕΧΕΙ 2004 ΔΥΝΑΤΑ 2006 ΠΑΙΔΙ ΑΚΟΜΑ

NEO SINGLE από το group του drummer των Guns "N" Roses To συγκρότημα των Adler's Appetite, το οποίο δημιουργήθηκε από τον drummer των Guns 'Ν' Roses Steve Adler, έχει ολοκληρώσει την ηχογράφηση και την μίξη του νέου single Alive, με την παραγωγή να γίνεται από τον μακροχρόνιο φίλο του συγκροτήματος Anthony Fockx. To συγκρότημα παίζει ήδη ζωντανά το τραγούδι του single σε κάθε του εμφάνιση, στα πλαίσια της καλοκαιρινής περιοδείας που... πραγματοποιεί από τις 9 Ιουλίου. "Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που προχωρούμε μπροστά με το νέο υλικό..." δήλωσε ο κιθαρίστας της μπάντας Alex Grossi και συμπλήρωσε: "Πιστεύω ότι θα αρέσει στον κόσμο η μουσική κατεύθυνση που έχουμε πάρει...".

1ο JAZZ FESTIVAL KALAMATA (23,24,25 & 26/7/2010) Ένα σύγχρονο, διεθνές φεστιβάλ τζαζ μουσικής για τρεις μέρες στην πόλη της Καλαμάτας. Στις μέρες μας, τόσο στην Ευρώπη όσο και την Αμερική, η τζαζ, είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως μια ιδιαίτερη μορφή μουσικής έκφρασης και δημιουργίας η οποία στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό, την επικοινωνία και τη συγχώνευση πολλών και διαφορετικών ειδών. Είναι η μουσική του ρυθμού, του αυθορμητισμού, της έντασης και των συναισθημάτων, ή αλλιώς μια ηχητική γλώσσα με πλούτο χρωμάτων και επιρροών. Γι’ αυτό και η τζαζ αγαπιέται ανεξάρτητα από γένος, ηλικία ή εθνικότητα: είναι πια ένας παγκόσμια αναγνωρισμένος ήχος, με πλήθος θαυμαστών. Ο νέος αυτός θεσμός που ξεκινάει μόλις μια μέρα μετά τη λήξη του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, θα πραγματοποιηθεί σε τρεις διαφορετικούς χώρους μέσα στην πόλη. Στο Cafe Exis στον Πεζόδρομο Βαλαωρίτου την Παρασκευή 23, στο Πάρκο Σιδηροδρόμων - Aναψυκτήριο Ο.Σ.Ε. το Σάββατο 24 και στο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας την Κυριακή 25 Ιουλίου. Παρασκευή 23. είσοδος ελεύθερη Cafe Exis Πεζόδρομος Βαλαωρίτου 11 20:30 } Miyagi’s Dream 21.30 } Freak Brothers Band & Friends Σάββατο 24. είσοδος ελεύθερη Πάρκο Σιδηροδρόμων Αναψυκτήριο Ο.Σ.Ε 20:30 } Τζουμ 21.30 } Χάρης Λαμπράκης Quartet 22.30 } Δημήτρης Παντελιάς Group / Ελένη Βαλεντή guest vocalist Κυριακή 25. είσοδος 12€ Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας 21.30 } Blazin’ Quartet (Amsterdam) 22.30 } Now vs Now (New York) Δευτέρα 26. συμμετοχή 30€ Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας 18:00 } Jason Lindner Παναγιώτης Ανδρέου

Συνέντευξη με την εξαιρετική Γεωργία Νταγάκη! Γνωρίζουμε ότι όταν ξεκίνησες ήσουν μικρή σε ηλικία. Πώς ήταν λοιπόν το ξεκίνημα για μια νέα κοπέλα; Ναι, η πρώτη μου εμφάνιση με επαγγελματικό ύφος ήταν στα 16 μου χρόνια. Ήταν σε ένα κρητικό πάλκο στην Αθήνα. Τώρα, από συναισθήματα δεν θυμάμαι πολλά, σίγουρα όμως είχα πολύ άγχος. Και πώς συνέχισες από κει και ύστερα; Όπως σου είπα ξεκίνησα στα 16 παίζοντας σε εκείνο το μαγαζί, μιας και παράλληλα ήμουν ακόμα στο Λύκειο. Στη συνέχεια έφτιαξα ένα δικό μου σχήμα, συνεργάστηκα με κάποιους κρητικούς καλλιτέχνες και σιγά σιγά το ένα έφερε το άλλο και έκανα και κάποιες άλλες συνεργασίες σε μεγάλο χώρο,όπως με τον Ορφέα Περίδη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και με άλλους πολλούς στη συνέχεια. Ουσιαστικές συνεργασίες, η οποίες σιγά σιγά με έφεραν εδώ. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω επάγγελμα την μουσική και αν το ήξερα απ’ την αρχή πόσο δύσκολο είναι, πίστεψέ με θα το είχα αποφύγει (γέλια). Κι όμως, όπως λέγεται είναι το ιδανικό να καταφέρει κάποιος να κάνει την «αγάπη» του επάγγελμα… Είναι ιδανικό, αλλά μέχρι να το καταφέρεις και φυσικά αν το καταφέρεις και να βιοπορίζεσαι χωρίς πολλά πράγματα και υλικά αγαθά, αλλά να μπορείς να βιοπορίζεσαι και να έχεις μια ισορροπία στη ζωή σου, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το καταφέρεις. Για πες μας όμως, τί όνειρα είχες όταν ξεκίνησες την πορεία σου στο χώρο του ελληνικού πένταγράμμου; Ποια απ’ αυτά πραγματοποιήθηκαν και ποια όχι; Καταρχάς ήθελα να γνωρίσω κόσμο απ’ το «χώρο» και ούτε καν έβαζα στο μυαλό μου τη συνεργασία. Ήθελα απλά να γνωρίσω ανθρώπους που θαύμαζα, που μ’ άρεσαν τα τραγούδια τους, που τους άκουγα από πάρα πολύ μικρή ηλικία και αυτό πιστεύω το κατάφερα, το κατάφερα και μάλιστα συνεργάστηκα και με αυτούς τους ανθρώπους! Για μένα αυτό ήταν «δώρο Θεού». Όνειρα να κατακτήσω πράγματα, να κυνηγήσω δεν είχα. Ήθελα απλά να τραγουδήσω , να βρίσκομαι με κόσμο, να απολαμβάνει αυτό που κάνω και εγώ να παίρνω πράγματα απ’ αυτό. Τελείως απλά…! Και απ’ αυτά που δεν πραγματοποιήθηκαν; (Γέλια) Ευελπιστώ να γίνουν στο μέλλον (γέλια). Όπως μας είπες, έχεις συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Όπως γνωρίζουμε όμως έχεις συνεργαστεί και με 2 ξένους, με τον Eric Burdon και με τον Goran Bregovic! Πώς προέκυψαν οι 2 αυτές συνεργασίας και ποια η εμπειρία που αποκόμισες; Με τοn Eric Burdon γνωριστήκαμε πριν 5 χρόνια περίπου, ο οποίος με άκουσε να παίζω λύρα και μου ζήτησε να πάω στη Γερμανία και να ηχογραφήσουμε τη λύρα για ένα δίσκο του. Από εκεί ξεκίνησε η σχέση μας και στη συνέχεια πέρυσι το καλοκαίρι μου έκανε την πρόταση να συμμετέχω στο Ευρωπαϊκό tour που θα έκανε. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία και παντού λέω πως είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και πραγματικά πρότυπο. Με τον Bregovic τώρα, νομίζω πριν 2 καλοκαίρια ήταν και με την μπάντα μου ανοίξαμε τις συναυλίες του στην Ελλάδα σας συγκρότημα support. Απ αυτό δεν θα ξεχάσω την συναυλία που δώσαμε στα Καλάβρυτα και είχε 3.500 κόσμο! Είναι ένας πολύ καλός performer και είναι εξαιρετικός σε αυτό που κάνει. Για πες μας τώρα λίγο και για την πορεία σου στο χώρο της δισκογραφίας.. Ήταν πριν 6 περίπου χρόνια όταν έβγαλα ένα κρητικό δίσκο από μια κρητική εταιρεία ο οποίος είναι παραδοσιακός με κάποια μοντέρνα στοιχεία ήχου και πέρυσι το Μάιο κυκλοφόρησε μια δουλεία για το εξωτερικό και έγινε διανομή σε 28 χώρες από μια γερμανική εταιρεία σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη και μαζί με 4 δικά του κομμάτια και κομμάτια άλλων συνθετών Και ο δίσκος λέγεται…; Ο δίσκος έχει δυο τίτλους (γέλια). Ναι είναι απίστευτο αλλά ο δίσκος έχει δυο τίτλους, έναν που του έδωσε η εταιρεία και έναν και έναν που του δώσαμε ο Νίκος ο Ζούδιαρης και εγώ! Ο δικός μας τίτλος ήταν ασκαρδαμυκτί (που σημαίνει κοιτάω ευθεία στα μάτια) και ο τίτλος που έδωσε η εταιρεία είναι Secret Love. Είσαι γέννημα – θρέμμα Αθηναία, σωστά; Αλλά η καταγωγή σου είναι από την Κρήτη. Πως τόσο μεγάλη αγάπη για την Κρήτη η οποία διαφαίνεται και μέσω των κομματιών σου; Είναι αυτό που λένε, αν δεν είσαι κοντά σε αυτό που αγαπάς σου λείπει περισσότερο και το ποθείς περισσότερο, έχεις μια έλξη! Εγώ ζήτησα από πολύ μικρή ηλικία να μάθω λύρα, αγαπούσα πάρα πολύ την Κρητική παράδοση μιας και είχα μεγαλώσει με αυτά τα τραγούδια. Όλα τα ακούσματά μου ήταν παραδοσιακή μουσική. Κι όμως στα τραγούδια σου έδωσες μια δικιά σου ξεχωριστή «νότα», μια νότα αλλαγής, κάτι το σύγχρονο κάτι το πρωτότυπο.. Αυτός ήταν ο στόχος μου, ακριβώς αυτό. Να βάλω τη δική μου ταυτότητα μέσα σε αυτό που κάνω για να μπορώ κι εγώ να εκφραστώ μέσα από αυτό. Γιατί αν είμαι ένας απλός εκτελεστής μουσικών έργων δεν μου δίνει κάτι, δεν παίρνω κάτι παραπάνω από αυτό. Κι ακόμα δεν το έχω καταφέρει 100%, δημιουρ΄γω μέρα με τη μέρα τον ήχο μου. Με τις εμπειρίες που έχω, με της συνεργασίες που κάνω, με τα τραγούδια που επιλέγω προσπαθώ να δημιουργήσω τη δική μου ταυτότητα. Ούτως η άλλως αν δεν το έχεις αυτό δεν μπορείς να κάνεις το «κάτι παραπάνω». Το οποίο όπως φαίνεται και μέχρι τώρα πορεία σου το έχεις πετύχει και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο! Σε ευχαριστώ. Προσπαθώ να καταφέρω πράγματα μέρα με τη μέρα όσο αφορά το μουσικό κομμάτι. Αν αυτό γίνεται πραγματικότητα και σε live αλλά και «χειροπιαστό» σε κάποια δισκογραφία, για μένα είναι «Δώρο Θεού»! Ποια είναι η γνώμη σου για την σημερινή ελληνική μουσική σκηνή και για το κοινό της; Εντάξει, εγώ είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη γιατί υπάρχουν πολλά νέα σχήματα και groups. Πολλοί καλοί και νέα παιδιά τα οποία δυστυχώς μένουν στην αφάνεια, γιατί όπως κι εσυ ξέρεις προβάλλεται αυτό που πουλάει, οπότε κανείς δεν υποστηρίζει κάτι νέο το οποίο δημιουργείται, ίσα ίσα το «τρώνε» κιόλας. Οπότε, εγώ προτείνω να το ψάξουμε όλοι λίγο περισσότερο, να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά, τους νέους καλλιτέχνες με τον τρόπο που μπορούμε, προσωπικά απ’ τη μεριά μου είμαι διατεθειμένη να το κάνω και νομίζω ότι το κάνω όσο μπορώ. Τώρα από ‘κει και πέρα ας ψάξουμε όλοι γιατί υπάρχει πολύ χρυσό πράγμα από πίσω…! Και η γνώμη σου για τον κατά ονομασία «έντεχνο» χώρο και τον κόσμο που τον ακολουθεί; Βλέπω ότι ο κόσμο στηρίζει αρκετά αυτό το χώρο, το βλέπουμε άλλωστε και απ’ την προσέλευσή του στις μουσικές σκηνές. Γενικότερα υπάρχει καινούργιο πράγμα και πρέπει να φανεί λίγο περισσότερο, να δοθεί μια ευκαιρία στους νέους ανθρώπους, αυτό ακριβώς που είπα και πριν. Πιστεύεις ότι με τη σημερινή κοινωνική κατάσταση, με όλα αυτά που ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε καθημερινά θα υπάρξει μια παραπάνω ώθηση προς αυτούς τους καλλιτέχνες του «χώρου» που δείχνουν κάτι το καινούργιο, κάτι φρέσκο όπως εσύ ; Θέλω να πιστεύω πως ναι. Δηλαδή θα γίνει ένα πολύ καλό ξεκαθάρισμα με όλο αυτό και θα μείνει αυτό που πραγματικά αξίζει. Ο κόσμος είναι αυτός που θα το υποστηρίξει και δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα πια. Δισκογραφικά βέβαια είναι ένα άλλο πρόβλημα… Για πες μας τώρα. Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο για τη συνέχεια…; Ετοιμάζουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό το πρώτο ουσιαστικά προσωπικό μου δίσκο. Δηλαδή τι εννοώ με αυτό, εννοώ δηλαδή δικό μου ανέκδοτο υλικό το οποίο έχει γραφτεί για μένα. Είναι πολύ σημαντικό να δώσεις μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα στο κόσμο και να δεις και εσύ μέσα απ’ αυτό τι γίνεται. Θα είναι ένας δίσκος ο οποίος θα κυκλοφορήσει από τη Sony, απ’ το label της «Ακτής» και θα είναι ένας δίσκο σε παραγωγή, σύνθεση και στίχους τους Γιώργου Ανδρέου. Τον περιμένω με πολύ αγωνία και έχω πασχίσει πολύ γι’ αυτόν! Πότε θα κυκλοφορήσει; Το φθινόπωρο, Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη αν είμαστε τυχεροί. Ίσως απλά να υπάρξει ένα τραγούδι στα ραδιόφωνα λίγο νωρίτερα μέχρι τότε… Μέχρι τότε όμως έχουμε ένα καλοκαίρι μπροστά μας… Αν θέλουμε να έρθουμε να σε δούμε, πού θα σε δούμε..; Μέχρι τότε έχουμε ένα δύσκολο καλοκαίρι μπροστά μας. Εκτός απ’ τη συνεργασία που έχω με τον Αντώνη τον Μιτζέλο με τον οποίο και θα κάνουμε κάποια πράγματα μαζί, θα κάνω και κάποια πράγματα μόνη μου, ώστε να μπορώ να έρθω σε επαφή με τον κόσμο (ιδίως της επαρχίας)! Κάτι τελευταίο που θα ήθελες γενικότερα να πεις..; Να ευχηθώ σε όλους να είμαστε καλά, να βρούμε το κουράγιο και να ορθοποδήσουμε με αυτά που συμβαίνουν. Και όπως λένε.. «Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε πρώτα εσύ ο ίδιος»! Καλό καλοκαίρι σε όλους και όλα καλά να έρθουν! Σύνδεσμοι επικοινωνίας: http://www.facebook.com/dagaki http://www.myspace.com/dagakigeorgia

Οι 10 μεγαλύτερες συναυλίες της ιστορίας Βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε τις 10 πιο λαοπληθείς συναυλίες της παγκόσμιας ιστορίας. Νούμερο 10 | Blockbuster RockFest (1997) με 385,000 άτομα για κοινό Blockbuster RockFest: Πρόκειται για ένα φεστιβάλ, που πραγματοποιήθηκε στο Texas Motor Speedway, με στόχο την απαγόρευση της θανατικής ποινής. Βασικά συγκροτήματα ήταν οι No Doubt, Counting Crows και Matchbox Twenty. Νούμερο 9 | Woodstock (1969) με περισσότερους από 400,000 θεατές Woodstock: Τι να πούμε τώρα για το Woodstock, από πού να αρχίσουμε και από πού να τελειώσουμε. Για τους μη γνωρίζοντες, πρόκειται για το πρώτο μεγάλο φεστιβάλ ροκ μουσικής, σε δύσκολες για όλο τον πλανήτη και κυρίως για την Αμερική, εποχές, αφού ο πόλεμος στο Βιετνάμ, δημιουργούσε τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις. Ονόματα όπως Jimi Hendrix, Janis Joplin, Santana και οι Who έδωσαν το παρόν, σε μία συναυλία, που επηρέασε την γενικότερη πορεία της μουσικής.. Νούμερο 8 | Toronto SARS Benefit (2003) με περισσότερους από 450,000 θεατές Τoronto SARS Benefit: Γενικά, πρόκειται για μία από τις πιο άκυρες συναυλίες της ιστορίας, αφού είναι φιλανθρωπική, για τις οικογένειες των ανθρώπων που χάθηκαν από SARS (η νόσος των χοίρων της εποχής) . Ονόματα που συμμετείχαν στην συναυλία (κρατηθείτε) Rolling Stones, AC/DC και Justin Timberlake. Νούμερο 7 | Simon & Garfunkel με περισσότερους από 500,000 θεατές Simon & Garfunkel: Στην δεύτερη συναυλία επανένωσης στο Central Park το 1981. Η είσοδος ήταν ελεύθερη και βιντεοσκοπήθηκε από το HBO. Νούμερο 6 | Isle of Wight Festival (1970) με περισσότερους από 600,000 θεατές Isle of Wight Festival: Πρόκειται για φεστιβάλ στην Αγγλία, με βασικά ονόματα The Who, The Doors, Leonard Cohen και την τελευταία εμφάνιση του Jimi Hendrix. Νούμερο 5 | Summer Jam at Watkins Glen (1973) με περισσότερους από 600,000 θεατές. Summer Jam at Watkins Glen: Πρόκειται για ένα τεράστιο hippy concert με πρώτα ονόματα The Grateful Dead και Allman Brothers Νούμερο 4 | Steve Wozniak’s (1983) US Festival με περισσότερους από 670,000 θεατές Steve Wozniak’s (1983) US Festival: Πρόκειται για φεστιβάλ του συνιδρυτή της Apple Computers, Steve Wozniak, στην Καλιφόρνια, με ονόματα όπως Motley Crue, U2 και David Bowie. Νούμερο 3 | Garth Brooks in Central Park με περισσότερους από 750,000 θεατές Garth Brooks in Central Park: Ο Garth Brooks το 1997, για το κοινό του, στο Central Park. η country με τον πατριαρχη τησ σ ολο τησ το μεγαλειο....για σασ που δεν ξερετε κι αναρωτιεστε ποιοσ ειναι αυτοσ ο τυποσ..... Νούμερο 2 | New York Philharmonic in Central Park 1986 με περισσότερους από 800,000. New York Philharmonic in Central Park: Η μεγαλύτερη συναυλία κλασικής μουσικής στην ιστορία, για τα επανεγκαίνια του αγάλματος της Ελευθερίας! Νούμερο 1 | Rod Stewart at Copacabana Beach 1994 με περισσότερους από 3,500,000! Rod Stewart at Copacabana Beach: Ο Rob Stewart στην γιορτή για την αλλαγή του χρόνου το 1994, και το αποτέλεσμα έκλεισε στα 3.500.000 θεατές και βάλε!

Περί παλιών και νέων Λίγο πιο πριν σταμάτησε ένας facebook-ικός καυγάς σχετικά με την αξία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αφορμή για αυτό στάθηκε μια πρόσκληση για σελίδα προς τα μέλη της facebook σελίδας του Rockap. Αμέσως, κάποιοι, όπως αποδείχτηκε, άσχετοι και φανατικοί, ξεκίνησαν ανελέητο κράξιμο προς τη σελίδα και τους συντάκτες. Αφού αντιπαρατεθήκαμε με βάσει τις γνώσεις και τα επιχειρήματά μας, οι εν λόγω κύριοι μας διέγραψαν από τη λίστα φίλων τους. Απόλυτα ώριμη αντιμετώπιση, τύπου «δε σ’ έχω φίλο», όπως κάναμε και στο νηπιαγωγείο. Όλο αυτό βέβαια με έβαλε σε κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Καταρχάς, είναι αδιαμφισβήτητη η πορεία και το έργο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά ας σκεφτούμε λίγο πόσο καιρό έχει να βγάλει κάποιο αξιομνημόνευτο τραγούδι; Εδώ και πόσο καιρό έχει χάσει κάθε επαφή με τον ροκ κόσμο; Κάποιος από τους κατήγορούς μας, έθεσε το θέμα του πόσο σπουδαίος τραγουδοποιός είναι. Τραγουδοποιός αγαπητέ άσχετε σημαίνει να δημιουργείς τραγούδια. Όταν η καριέρα σου στηρίζεται σε συνθέσεις του Μικρούτσικου, του Μεσημέρη, του Άσιμου, του Ζουγανέλη, όταν κάθεται και σου γράφει λόγια η γυναίκα σου, δεν είσαι τραγουδοποιός, απλώς (ή απλός) ερμηνευτής είσαι. Το ίδιο άτομο είπε ότι δεν ασχολούμαστε με μεγάλους αλλά με μπαντούλες που δεν αξίζουν, για να πει λίγο μετά πως έχει και ο ίδιος μια μπάντα. Γιατί την έκανες τότε ρε μεγάλε; Αφού δεν αξίζεις! Εκτός κι αν πιστεύεις πως έτσι θα σε προσέξει ο Βασίλης και θα σε βάλει στη μπάντα του… Αναγνωρίζω την πορεία του καλλιτέχνη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περιμένω να κάνει κάτι ανατρεπτικό και σπουδαίο τώρα πια. Η φήμη του έχει εδραιωθεί, στις συναυλίες του παίζει και θα παίζει για πάντα τις παλιές μεγάλες του επιτυχίες, όπως λίγο-πολύ κάνουν όλα τα μεγαθήρια του ροκ. Γιατί λοιπόν τέτοιος φανατισμός; Δεν είναι λογικό να βαριέσαι κάτι ή κάποιον που «τρως στη μάπα» εδώ και αιώνες; Μήπως να δώσεις καμιά ευκαιρία ακόμα στους «ανάξιους, ατάλαντους νέους»; Πού μπορεί να ήταν τώρα ο Τσίγκος για παράδειγμα (τυχαία η επιλογή), αν είχε καθαρίσει λίγο ο χώρος που καταλαμβάνει η παλιά φρουρά; Μιλάω ως τώρα για τον ελληνόφωνο χώρο, γιατί αυτό το θέμα θίχτηκε και γιατί υπάρχουν ακόμα ενεργά μέλη στη σκηνή που αριθμούν δεκαετίες δράσης. Με τη δεδομένη επιτυχία τους, στενεύουν τα όρια για τους νεότερους να κάνουν κάτι και μένουν σε καθαρά underground επίπεδο. Με τον αγγλόφωνο χώρο τί γίνεται όμως; Οι παλιότερες μπάντες έχουν αποσυρθεί εδώ και χρόνια ή έχουν καιρό να κυκλοφορήσουν κάτι ( π.χ. Socrates), κάποιες σχετικά παλιές μπάντες έχουν εδραιώσει τη φήμη τους και εκτός συνόρων και συνεχίζουν να βγάζουν καλές δουλειές ως τώρα (π.χ. Rotting Christ), ενώ από νέες μπάντες και καλλιτέχνες βλέπουμε μια αναγνωσιμότητα στην Ελλάδα και κάποιες κινήσεις προς εξωτερικό, αλλά με μικρή ακόμα απήχηση (βλέπε Monika,Lucky Funeral). Ωστόσο τα μαγαζιά είναι σχεδόν άδεια! Γιατί μιλάμε, αλλά δεν παρακολουθούμε; Μήπως επειδή «εδώ πιο κάτω μένει μωρέ, άμα τον χάσω τώρα θα τον δω τον άλλο μήνα»; Γιατί να προτιμάμε το αλλόκοσμο, το μακρινό, το ξένο, αντί για το οικείο; Γιατί στο live των Lamb Of God έπεφτε κράξιμο στους Descending; (Καλά, καλά, άστοχη η σύγκριση, και το θεό τον ίδιο να έβαζες πάλι κράξιμο θα έπεφτε, αλλά λέμε τώρα). Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να δείχνουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο φίλο, το συνάδελφο, το συμφοιτητή, τον περιπτερά που κάτω απ’ το ταμείο βαράει διπέταλο; Μήπως τελικά τη θέλει ο κώλος μας την παρελθοντολαγνεία και την ξενομανία;

Κατερίνα Γώγου – Βιογραφικό Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ήταν ηθοποιός και συγγραφέας. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ. Η Κατερίνα αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινοί. Όπως έχει ειπωθεί “Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι ‘ποιητές’ έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ’ όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες…”. Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο “συνομίλησε”. Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι’ αυτό σπάνια γίνονταν γι’ αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: “Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων”. Μα πιο πολύ μιλούν γι’ αυτήν τα ποιήματά της γεμάτα από πόνο, οργή, πάθος και απέραντη ευαισθησία… Γιατί πάνω από όλα, η Κατερίνα Γώγου είναι ποιήτρια, μια ξεχωριστή φωνή μέσα στην ποίηση, η “αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της”. Μια φωνή που αγαπήθηκε και διαβάστηκε πολύ από τους ανυπότακτους νέους κάθε εποχής. Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητά γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν. Σπουδές: Δραματική Σχολή Τάκη Μουζενίδη και Σχολές Χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη.Πρώτη εμφάνιση: 1961, με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, στο έργοτων Δ. Ευαγγελίδη – Γιάν. Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό» (Κορίτσι μετα βιβλία). Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμ. Θίασοι: θίασος Ντ. Ηλιόπουλου – Α. Φόνσου: Ν. Τσιφόρου – Πολ. Βασι¬λειάδη «Τα κοκόρια των δώδεκα» (Λέλα), Χρ. Γιαννακόπουλου – Α. Σα¬κελλάριου «Η Μις Βαγόνι» (Λιλίκα) Κ.ά. – Θέατρο «Παρκ»: Μ. Θεοδωρά¬κη – Μποστ (Μέντη Μποσταντζόγ λου) «Όμορψη πόλη» – θίασος ΒίλμαςΚύρου (1962-65): Ρ. Τομά «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» (Κατερίνα), Α. Πάρνη «Το νησί της Αφροδίτης» (Βίκυ), Αγκ. Κρίστι «Έγκλημα στο Νεί¬λο»’ (Χριστίνα Γκραντ), Δ. Γιαννουκάκη «Η Κυρία έχει νεύρα» (Παναγιώ¬τα), Τσιφόρου – Βασιλειάδη «Οι γυναίκες προτιμούν τους σκληρούς» (Σίσσυ), Τζ;. Πρίσλ’ίΙ..«Τα”tΡ9.σινα δάχτυλα» (Σάλλυ Φίλιπς) Κ.ά. – θίασος.Κατερίνας (Ανδρεάδη) (1965): Τσιφόρου – Βασιλειάδη «Tb μήλο κάτω από τη μηλιά» (Φανή) – θίασος Ρ. Βλαχοπούλου – Γ. Κωνσταντίνου – Γ. Βογια¬τζή (1966): Κ. ΝικολαΙδη – Ηλ. Λυμπερόπουλου «Ο γάιδαρος του Χότζα», «Σκούπα και φαράσι» – θίασος Τζένης Καρέζη (1968): Α. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη «Το παιχνίδι του γάμου» (Έψη), Τσιφόρου – Βασιλειάδη «ο Διευθυντής της ιδιαιτέρας» – θίασος Αλεξανδράκη – Φιλιππίδη – Μηλιάδη (1970): Άλκη Παπά «Γη! S.o.S.», (Τσα Τσα Τσα) – θίασος Βουγιουκλάκη ¬Παπαμιχαήλ: Πολ. Βασιλειάδη – Λάκη Μιχαηλίδη «Επτά χρόνια γάμου» ¬θίασος Πέτρου Φυσσούν (1972-73): Λ. Χέλμαν «Φρουρά στο Ρήνο» (Μπό¬ντο) – θίασος Κώστα Μεσσάρη – Γ. Σκούρτη (1975): Γ. Σκούρτη «Η απερ¬γία» (Μπερνάντα) – θίασος Δέσποινας Στυλιανοπούλου: Γιάν. Τσάμη «ΜιαΜαρία σε τιμή ευκαιρίας» – «Θέατρο Τέχνης» Κάρολου Κουν (1977-78): Θαν. Κωσταβάρα «Το φαγκότο» (Κυρία Τεσματζόγλου), Ευριπίδη «Βάκ¬χες» (Φεστιβάλ Βρυξελλών), Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» (Φεστιβάλ Λον¬δίνου), Έρντμανν «Ο αυτόχειρ» (Κλεοπάτρα Μαξίμοβνα) – θίασος ΈλληςΛαμπέτη (1978): Ε. Ντε Φιλίππο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» (Λουκία). Κινηματογράφος: «Νόμος 4000», «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο», «Η γυνή να φοβείται τον άνδρα», «Αγάπη για πάντα», «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση», «Το βαρύ πεπόνι», «Παραγγελιά», «Όστρια» Κ.ά. (50περίπου ταινίες). Υπήρξε σύζυγος του σκηνοθέτη του κινηματογράφου Παύλου Τάσιου. Άλλες δραστηριότητες: Από το 1979 αφοσιώθηκε με επιτυχία στην ποίηση, εγκαταλείποντας το θέατρο. Ποιητικές συλλογές: «Τρία κλικ αριστε¬ρά», «Ιδιώνυμο», «Απόντες», «ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών», «Με λένε Οδύσσεια» και άλλες. Κυκλοφόρησε και ένα δίσκο με απαγγελίες ποιημάτων της από την ίδια, με τίτλο «Στο δρόμο». Αποτραβήχτηκε κι έζησε με την κόρη της -κι αργότερα μόνη- σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, στο Γκάζι, στην Κυψέλη αλλά και στη Θεσσαλονίκη

JETHRO TULL ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 – ΘΕΑΤΡΟ TERRAVIBE PARK, ΑΘΗΝΑ ΤΡΙΤΗ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 – ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μία από τις σημαντικότερες rock μουσικές μπάντες των τελευταίων 40 χρόνων, επιστρέφει στην Ελλάδα, στα πλαίσια της φετινής παγκόσμιας περιοδείας τους: Οι Jethro Tull! Θα δώσουν δύο συναυλίες στη χώρα μας, τη Δευτέρα 19 Ιουλίου στο νέο θέατρο του TerraVibe Park και την Τρίτη 20 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη. Στο καταπράσινο θέατρο του TerraVibe Park θα ξυπνήσουν τους θρύλους του δάσους με τις rock-folk progressive μελωδίες τους, συνοδευόμενες πάντα από το πιο “heavy metal” φλάουτο του πλανήτη, που παίζει ο Ian Anderson. Μέγιστος τραγουδοποιός και γητευτής, ήταν ο πρώτος μουσικός που πρόσθεσε το φλάουτο σε rock μπάντα. Ο ήχος των Jethro Tull είναι πολυμορφικός και καινοτόμος, ένας συνδυασμός progressive rock με blues. Με albums όπως το “Stand up” και “Aqualung” και τραγούδια όπως το “Too Old to Rock n’ Roll: too young to die”, το “One brown mousse” και το “Heavy horses” οι Jethro Tull είναι μέρος της rock μουσικής ιστορίας και θα το αποδείξουν για μία ακόμη φορά, στις δύο συναυλίες τους σε ελληνικό έδαφος. Συναυλία Jethro Tull Θέση Ορθίων: 28 € Ζώνη 3η, θέση καθήμενων: 35 € Ζώνη 2η, θέση καθήμενων: 40 € Ζώνη 1η, θέση καθήμενων: 48 € Θέση VIP: 95 € Οι τιμές των εισιτηρίων για τη συναυλία της Θεσσαλονίκης, στη Μονή Λαζαριστών διαμορφώνονται ως εξής: Τα πρώτα 1000 εισιτήρια θα κοστίζουν 28 €. Για τα επόμενα η τιμή διαμορφώνεται στα 35 €.

Επανεκδίδονται όλοι οι solo δίσκοι του John Lennon Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 ετών από τη γέννηση του αείμνηστου John Lennon στις 9 Οκτωβρίου, η Yoko Ono ανακοίνωσε πως το φθινόπωρο πρόκειται να επανακυκλοφορήσουν όλοι του οι σόλο δίσκοι, με νέο mastering. Το νέο mastering πραγματοποιήθηκε στα Abbey Road Studios του Λονδίνου, καθώς και στα Avatar Studios της Νέας Υόρκης.

Νέος δίσκος από Van Halen με David Lee Roth; Σύμφωνα με τα τελευταία νέα, οι Van Halen ετοιμάζουν νέο δίσκο, ο οποίος πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2011, με τον David Lee Roth στα φωνητικά, για πρώτη φορά μετά το 1984. Οι σχέσεις του Eddie Van Halen με τον Roth περιγράφονται ακόμα ως «μπερδεμένες», αλλά παρ' όλα αυτά λέγεται πως είναι κοινή θέληση και τον δύο να βγάλουν ένα νέο δίσκο. Στο δίσκο μπάσο θα παίζει ο Wolfgang Van Halen, γιος του Eddie, ο οποίος και αντικατέστησε τον Michael Anthony κατά το πιο πρόσφατο reunion του συγκροτήματος.

Τα 30 δημοφιλέστερα «καλοκαιρινά» τραγούδια όλων των εποχών Για να γιορτάσει τον ερχομό του καλοκαιριού, το Billboard έψαξε στα αρχεία του και βασιζόμενο στα αμερικάνικα charts, από τις 4 Αυγούστου του 1958, έως και την 1η Ιουλίου του 2010, δημιούργησε τη λίστα με τα τριάντα πιο δημοφιλή κομμάτια με θέμα το καλοκαίρι. Η λίστα αυτή λοιπόν έχει ως εξής: 30. The Beach Boys – "Surfin’ Safari" 29. Billy Stewart – "Summertime" 28. Fat Boys And The Beach Boys – "Wipeout" 27. Bananarama – "Cruel Summer" 26. Eddie Cochran – "Summertime Blues" 25. Chad & Jeremy – "A Summer Song" 24. The Motels – "Suddenly Last Summer" 23. The Beach Boys – "Surfer Girl" 22. Seals & Crofts – "Summer Breeze" 21. Alice Cooper – "School’s Out" 20. Nat King Cole – "Those Lazy –Hazy-Crazy Days Of Summer" 19. Justin Timberlake – "Summer Love" 18. Katy Perry feat. Snoop Dogg – "California Girls" 17. Chicago – "Saturday In The Park" 16. LFO – "Summer Girls" 15. The Beach Boys – "California Girls" 14. War – "Summer" 13. The Drifters – "Under The Boardwalk" 12. Bryan Adams – "Summer Of '69" 11. Mungo Jerry – "In The Summertime" 10. Don Henley – "The Boys Of Summer" 9. John Travolta / Olivia Newton-John – "Summer Nights" 8. The Beach Boys – "Surfin’ U.S.A." 7. Sly & The Family Stone – "Hot Fun In The Summertime" 6. DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince – "Summertime" 5. Richard Marx – "Endless Summer Nights" 4. Jan & Dean – "Surf City" 3. Bryan Hyland –"Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polkadot Bikini" 2. The Surfaris – "Wipe Out" 1. The Lovin’ Spoonful – "Summer In The City"

Scott Ian: «Ο Belladonna έσωσε τους Anthrax από τη διάλυση» Πολύ αποκαλυπτικός υπήρξε ο Scott Ian σε πρόσφατη συνέντευξή του, αναφορικά με την επάνοδο στους Anthrax του Joey Belladonna. «Όταν έφυγε από το συγκρότημα ο Dan Nelson, πιστεύω πως πιάσαμε πάτο. Ήμασταν πολύ κοντά στο να διαλυθούμε. Μετά επανήλθε ο John Bush και μας έδωσε κάποια δύναμη να συνεχίσουμε, αλλά πραγματικά αυτό που μας έσωσε ήταν το Sonisphere και η επάνοδος του Belladonna, καθώς με το που κλείσαμε, σκεφτήκαμε ότι μόνο μαζί του θα είχε νόημα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Πραγματικά ήταν κάτι που λειτούργησε θετικά για τους Anthrax, μετά από πολύ καιρό», δήλωσε χαρακτηριστικά. Αναφορικά με το νέο δίσκο του συγκροτήματος "Worship Music", ο οποίος έχει ηχογραφηθεί με τον Dan Nelson πίσω από το μικρόφωνο, ο Ian δήλωσε: «Ευτυχώς πλέον έχουμε την άνεση χρόνου να ξαναδούμε το υλικό και να το ξαναδουλέψουμε, μαζί με τον Joey. Δεν ξέρω πόσα τραγούδια θα κρατήσουμε ίδια και σε πόσα θα αντικατασταθούν τα φωνητικά από τον Joey. Όπως και να έχει, δουλεύουμε και πάλι πάνω στο νέο μας υλικό, χωρίς πίεση και πραγματικά το καταδιασκεδάζουμε».

Rockwave Festival 2010: Το τελικό πρόγραμμα Λίγα εικοσιτετράωρα απομένουν για την έναρξη του μεγαλύτερου μουσικού φεστιβάλ της χρονιάς, του Rockwave Festival 2010. Let's get it started! Έφτασε η στιγμή να ξαναβρεθούμε με τους φίλους μας, σε μία μουσική συνάντηση κορυφής με πολύ χορό, τρελό κέφι και απογειωμένη διάθεση στο καταπράσινο TerraVibe Park! Καλλιτέχνες και συγκροτήματα θα προσγειωθούν στο TerraVibe Park με αποσκευές «φορτωμένες» τόλμη και φαντασία, αποφασισμένοι να μας παρασύρουν στο "groove" του χορού, σε ένα ατελείωτο πάρτυ! Έλα και εσύ να ζήσεις την πιο Boom Boom Pow εμπειρία! We gotta a feeling this Rockwave is gonna be a good three nights! Οι πόρτες του TerraVibe Park ανοίγουν και τις τρεις ημέρες του Rockwave Festival στις 15:30. Oι ώρες εμφάνισης των Rockwave Artists είναι οι εξής: Τετάρτη 7 Ιουλίου Terra Stage: The Black Eyed Peas 22:00-23:30 Faithless 20:30-21:30 Aviv Geffen 19:00-20:00 Κ.ΒΗΤΑ 18:00-18:45 Transistor 17:00-17:45 Σάββατο 10 Ιουλίου Terra Stage: Fatboy Slim 21:45-23:30 The Ting Tings 20:20-21:20 White Lies 18:00-19:00 Local Act TBA 16:45-17:30 Vibe Stage: DJ Shadow 20:30-21:30 Garcia Plays Kyuss 19:00-20:00 Local Act TBA 16:00-16:45 Κυριακή 11 Ιουλίου Terra Stage: SKA-P 23:15-00:30 Massive Attack 19:30-21:00 Peyoti For President 17:00-18:00 Vibe Stage: Gogol Bordello 20:30-21:45 Γιάννης Αγγελάκας 3 18:00-19:15 Local Act TBA 16:00-16:45 Doors Open: 15:30 Venue Info Check: www.rockwavefestival.gr Πρόσβαση στο TerraVibe Park Οδικώς: Το TerraVibe Park βρίσκεται στο 37ο χμ Αθηνών-Λαμίας με κεντρική είσοδο στον παράδρομο της Εθνικής Οδού στο ρεύμα προς Λαμία. Ερχόμενοι από την Αθήνα προσεγγίστε την περιοχή από τον κόμβο Μαρκόπουλου. Αν έρχεστε από Λαμία, η έξοδος της Μαλακάσας είναι η σωστή επιλογή. Λεωφορεία: Εξασφάλισε έγκαιρα θέση στα πούλμαν της Apollon Association για το TerraVibe Park. Το εισιτήριο προς και από το TerraVibe Park κοστίζει 8€. Το εισιτήριο μιας διαδρομής κοστίζει 5€. Ολα τα δρομολόγια αναχωρούν από τοΣταθμό Λαρίσης. Για κρατήσεις θέσεων απευθυνθείτε στα τηλέφωνα: 698 41 81 844 – 697 58 89 254 –2105749497 – 2114055679 www.apollonassociation.gr Αγοράστε το εισιτήριο σας και από το Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός στοάς), Τηλ: 210 3608366 ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ 09.00 , 11.00 , 13.00 , 14.00 , 15.00 16.00, 17.00, 18.00 , 19.00 , 20.00 ΟΣΕ O Ο.Σ.Ε. εξυπηρετεί με δρομολόγια που σταθμεύουν στο Σταθμό Σφενδάλη. Οι αναχωρήσεις των τρένων γίνονται καθημερινά από το σταθμό Λαρίσης, τον Πειραιά και από τη Θεσσαλονίκη για ορισμένα δρομολόγια. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στο 1110. Πληροφορίες εισιτηρίων Η προπώληση των εισιτηρίων του Rockwave Festival συνεχίζεται. Τιμές εισιτηρίων Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010: To εισιτήριο γενικής εισόδου της πρώτης ημέρας του Rockwave Festival, 7/7/2010, κοστίζει 60€. Το εισιτήριο της διακεκριμένης θέσης κοστίζει 95€. Η τιμή εισιτηρίου στο Box Office την ημέρα της συναυλίας θα είναι 65€. Σάββατο 10 Ιουλίου 2010: Τα πρώτα εισιτήρια της δεύτερης μέρας του Rockwave Festival, 10/7/2010, κοστίζουν 39€. Μετά την εξάντλησή τους το εισιτήριο γενικής εισόδου θα κοστίζει 45€. Το εισιτήριο της διακεκριμένης θέσης κοστίζει 75€. Η τιμή εισιτηρίου στο Box Office την ημέρα της συναυλίας θα είναι 60€. Κυριακή 11 Ιουλίου 2010: Τα πρώτα εισιτήρια της τρίτης μέρας του Rockwave Festival, 11/7/2010, κοστίζουν 39€. Μετά την εξάντλησή τους το εισιτήριο γενικής εισόδου θα κοστίζει 45€. Το εισιτήριο της διακεκριμένης θέσης κοστίζει 75€. Η τιμή εισιτηρίου στο Box Office την ημέρα της συναυλίας θα είναι 60€. Το τριήμερο εισιτήριο του Rockwave Festival κοστίζει 120€. Σημεία προπώλησης Ticket House Αθήνα: Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς) - Τηλ.: 210 3608 366 Θεσσαλονίκη: Ticket House, Μητροπόλεως 102 - Τηλ.: 2310 264880 Online Salesή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο: www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr.

Blues Trackers Ημερομηνία: 9 Ιουλίου, Παρασκευή Πόλη: Θεσσαλονίκη Χώρος: Block 33 Διεύθυνση: 26ης Οκτωβρίου 33, Σφαγεία Tην Παρασκευή 9 Ιουλίου το Block 33 υποδέχεται στη σκηνή του τους Blues Trackers, στα πλαίσια του Goal33 festival. Μετά από δύο μοναδίκες εμφανίσεις πλάι στον γίγαντα των blues, Louisiana Red, και μια ακόμη στο πανευρωπαικό Super Rally της Harley Davidson μπροστά σε δυο χιλιάδες Ευρωπαίους, οι λαρισαίοι Blues Trackers ταξιδεύουν στη Θεσσαλονίκη έχωντας στις αποσκευές τους, όπως πάντα, άφθονη ενέργεια και καινούριο υλικό. Μοναδικές διασκευές από μια μοναδική μπάντα με τον δικο της ήχο, παιγμένες με πολύ "ρεύμα" και groovy διάθεση. Η κιθάρα του Muddy Waters και του B.B.King πλάι στoν ήχο του James Brown και του Stevie Wonder. Στο τιμόνι της μπάντας όπως πάντα οι Τάσος Λυτρίδης και Πάνος Μπαντικούδης (κιθάρες, φωνητικα) μαζι με τους Σάκη Σμαρνάκη (μπάσο), Θοδωρή Τριανταφύλλου (τύμπανα) και Φάνη Παναγιωτόπουλο (σαξόφωνο). Πληροφορίες www.bluestrackers.gr

Pink Martini «Splendor In The Grass». ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ To δωδεκαμελές συγκρότημα με τη γνωστή φαντασία και φρεσκάδα της μουσικής τους, που συνδυάζει ρετρό και τζαζ μοτίβα με ροκ και ποπ ρυθμούς, οι Pink Martini έρχονται για άλλη μια φορά στη χώρα μας, την Παρασκευή 9 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών και όχι στο Θέατρο Γης όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί.Έρχονται για να μας μεταφέρουν από τη Γαλλία του Μεσοπολέμου στη μυστηριώδη Αραβία, από τη σημερινή Νέα Υόρκη στην Αβάνα του ’30, από το εξωτικό Σεν Τροπέ ως την μυστικιστική Κίνα. Μια μουσική καλοκαιρινή περιπέτεια, που μας καλεί να βροντοφωνάξουμε «Je ne veux pas travailler», να ερωτευθούμε ξανά ψιθυρίζοντας το «Amado mio», να αναπολήσουμε τραγουδώντας «Τα παιδιά του Πειραιά» και να ονειρευτούμε ακούγοντας το «Una notte a Napoli». Αυτή τη φορά οι Pink Martini έχουν στις αποσκευές τους και το νέο τους cd με τίτλο «Splendor In The Grass». Πρόκειται για το τέταρτο cd τους, το οποίο περιέχει δικά τους τραγούδια αλλά και τέσσερις διασκεύες, ενώ τραγουδούν σε διάφορες γλώσσες και διαλέκτους (Αγγλικά, Γαλλικά, Ναπολιτάνικα, Ιταλικά και Ισπανικά). Στο άλμπουμ συμμετέχει και ο 90χρονος θρύλος της Μεξικάνικης μουσικής, η Chavela Vargas, ένας από τους έρωτες της διάσημης ζωγράφου του Μεξικού Φρίντας Κάλο. Τραγουδάει το διάσημο και αγαπημένο “Piensa En Mi”. Το δωδεκαμελές συγκρότημα, με μουσικούς που προέρχονται από διαφορετικές χώρες και μουσικές επιρροές, από κλασική μουσική μέχρι τζαζ και ροκ, δημιουργήθηκε το 1994 από τον πιανίστα, απόφοιτο του Χάρβαρντ, Τόμας Λόντερντέιλ, ως μια μικρή ορχήστρα τεσσάρων ατόμων με βάση το Πόρτλαντ του Όρεγκον. Το 1997 μπαίνει στο σχήμα η τραγουδίστρια Τσάινα Φόρμπς, η οποία είχε συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν με τον Λότερντειλ όντας συμφοιτητές στο Χάρβαρντ. Κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ «Sympatique» σε δική τους παραγωγή, πουλώντας πάνω από 1,3 εκατομμύρια αντίγραφα παγκοσμίως. Την επόμενη χρονιά έκαναν το ντεμπούτο τους στην Ευρώπη, στο Φεστιβάλ των Καννών, συνοδευόμενοι από την Συμφωνική Ορχήστρα του Όρεγκον, όπου απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές. Έκτοτε άρχισαν να περιοδεύουν με τεράστια επιτυχία σε διάφορες χώρες, όπως Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ελλάδα, Τουρκία, Ταϊβάν, Λίβανο, όπου εμφανίζονταν είτε μόνοι τους, είτε συνοδευόμενοι από διάφορες ορχήστρες. Η Ελλάδα αποτελεί αγαπημένο τους συναυλιακό προορισμό καθώς μας επισκέπτονται από το 2001 με sold out εμφανίσεις αποδεικνύοντας έτσι πως είναι και ένα από τα αγαπημένα γκρουπ των Ελλήνων. Λάτρεις του κινηματογράφου έχουν δώσει τραγούδια τους σε πολλές ταινίες, ενώ οι κινηματογραφικές επιρροές είναι εμφανείς στα τραγούδια τους που πολλές φορές θυμίζουν εικόνες από φιλμ νουάρ ή μιούζικαλ. «Είμαστε σαν μουσικοί αρχαιολόγοι που ανασύρουμε μελωδίες και ρυθμούς από διάφορα μέρη του κόσμου και δημιουργούμε ένα είδος μοντέρνας μουσικής» όπως περιγράφει ο ιδρυτής τους Τ. Λόντερντέιλ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 09/07/10 στις 21.30 40 ΕΥΡΩ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ, 45 ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ : ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ METROPOLIS, STEREODISC, MUSICLAND ΑΘΗΝΑ 08/07/10 στις 21.30 ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:40 ΕΥΡΩ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ, 45 ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΜΑΪΟΥ ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: • ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ: WWW.TICKETSERVICES.GR, Τηλ. 2107234567 • i-ticket

Pink Martini Χώρος: Θέατρο Λυκαβηττού Διεύθυνση: Λυκαβηττός Τηλέφωνο: 210-7227209 Τιμή εισιτηρίου: 40/45 e Ώρα έναρξης: 21:30 Σημεία προπώλησης: Public, ticketservices.gr PINK MARTINI ΑΘΗΝΑ ΠΕΜΠΤΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ Οι Pink Martini θεωρούνται ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα της lounge – jazz σκηνής με φανατικό κοινό, που ανέδειξε το άλμπουμ «Sympatique» σε πλατινένιο και το «Hang on Little Tomato», σε χρυσό, στη χώρα μας και συνέχισαν με άλλα δύο άλμπουμ και μάλιστα αυτό το καλοκαίρι έρχονται με το ολοκαίνουργιο cd τους. Η επιτυχία τους αυτή στηρίζεται στην φαντασία και την φρεσκάδα της μουσικής τους που συνδυάζει ρετρό και τζαζ μοτίβα με ροκ και ποπ ρυθμούς. Οι Pink Martini έρχονται για άλλη μια φορά στη χώρα μας για να μας μεταφέρουν από τη Γαλλία του Μεσοπολέμου στη μυστηριώδη Αραβία, από τη σημερινή Νέα Υόρκη στην Αβάνα του ’30, από το εξωτικό Σεν Τροπέ ως την μυστικιστική Κίνα. Και είναι μια μοναδική ευκαιρία να βροντοφωνάξετε μεσούντος του καλοκαιριού τους στίχους «Je ne veux pas travailler», να ερωτευθείτε ξανά ψιθυρίζοντας το «Amado mio», να αναπολήσετε τραγουδώντας «Τα παιδιά του Πειραιά», και να ονειρευτείτε ακούγοντας το «Una notte a Napoli». Αυτή τη φορά έχουν στις αποσκευές τους και το νέο τους cd με τίτλο «Splendor In The Grass». Πρόκειται για το τέταρτο cd τους, το οποίο περιέχει δικά τους τραγούδια αλλά και τέσσερις διασκεύες, ενώ τραγουδούν σε διάφορες γλώσσες και διαλέκτους (Αγγλικά, Γαλλικά, Ναπολιτάνικα, Ιταλικά και Ισπανικά). Στο άλμπουμ συμμετέχει και ο 90χρονος θρύλος της Μεξικάνικης μουσικής Chavela Vargas, ένας από τους έρωτες της διάσημης ζωγράφου του Μεξικού Φρίντας Κάλο. Τραγουδάει το διάσημο και αγαπημένο “Piensa En Mi”. Το δωδεκαμελές συγκρότημα, με μουσικούς που προέρχονται από διαφορετικές χώρες και μουσικές επιρροές, από κλασική μουσική μέχρι τζαζ και ροκ, δημιουργήθηκε το 1994 από τον πιανίστα, απόφοιτο του Χάρβαρντ, Τόμας Λόντερντέιλ, ως μια μικρή ορχήστρα τεσσάρων ατόμων με βάση το Πόρτλαντ του Όρεγκον. Το 1997 μπαίνει στο σχήμα η τραγουδίστρια Τσάινα Φόρμπς, η οποία είχε συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν με τον Λότερντειλ όντας συμφοιτητές στο Χάρβαρντ. Κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ «Sympatique» σε δική τους παραγωγή, πουλώντας πάνω από 1,3 εκατομμύρια αντίγραφα παγκοσμίως. Την επόμενη χρονιά έκαναν το ντεμπούτο τους στην Ευρώπη, στο Φεστιβάλ των Καννών, συνοδευόμενοι από την Συμφωνική Ορχήστρα του Όρεγκον, όπου απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές. Έκτοτε άρχισαν να περιοδεύουν με τεράστια επιτυχία σε διάφορες χώρες, όπως Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ελλάδα, Τουρκία, Ταϊβάν, Λίβανο, όπου εμφανίζονταν είτε μόνοι τους, είτε συνοδευόμενοι από διάφορες ορχήστρες. Η Ελλάδα αποτελεί αγαπημένο τους συναυλιακό προορισμό καθώς μας επισκέπτονται από το 2001 με sold out εμφανίσεις αποδεικνύοντας έτσι πως είναι και ένα από τα αγαπημένα γκρουπ των Ελλήνων. Λάτρεις του κινηματογράφου έχουν δώσει τραγούδια τους σε πολλές ταινίες, ενώ οι κινηματογραφικές επιρροές είναι εμφανείς στα τραγούδια τους που πολλές φορές θυμίζουν εικόνες από φιλμ νουάρ ή μιούζικαλ. «Είμαστε σαν μουσικοί αρχαιολόγοι που ανασύρουμε μελωδίες και ρυθμούς από διάφορα μέρη του κόσμου και δημιουργούμε ένα είδος μοντέρνας μουσικής» όπως περιγράφει ο ιδρυτής τους Τ. Λόντερντέιλ. ΑΘΗΝΑ 08/07/10 στις 21.30 ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 40 ΕΥΡΩ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ, 45 ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΜΑΪΟΥ ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: • ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ: WWW.TICKETSERVICES.GR ΚΑΙ 2107234567 • ΦΥΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ: PUBLIC ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 39 – ΣΤΟΑ ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ

Τα 20 καλύτερα συγκροτήματα κλασικού Τα 20 καλύτερα συγκροτήματα κλασικού ροκ στον κόσμο, σύμφωνα με τον "γκουρού" Dave White, ανάλογα με τον συνδιασμό Πωλήσεις δίσκων/ Airplay / Ιστορικό Συναυλιών / και κατά το πόσο παραμένουν Δημοφιλή μέσα στα χρόνια, είναι τα κάτωθι... 1) The Beatles. Σημαντικό άλμπουμ, "Revolver"...Με πωλήσεις δισεκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως, κατάφεραν να επιρρεάσουν την ροκ μουσική πορεία, όσο κανένα άλλο συγκτρότημα μέσα στα χρόνια! 2) Pink Floyd. "Wish you were here"...Έχουν-είχαν, το λαμπερότερο show στις εμφανίσεις τους, ενώ και οι συνθέσεις τους, συμπεριελήφθησαν σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. 3) The Who. "Who s next"... Ένα από τα πρώτα, πολύ επιτυχημένα, και με μεγάλη διάρκεια "power trios", που έδειξε τον δρόμο στον συνδιασμό μουσικότητα/τεχνική. 4) Rolling Stones. "Sticky Fingers"...Τα original "κακά παιδιά" της ροκ, ανάμεσα σε αυτούς με τη μεγαλύτερη διάρκεια συνδιασμού ηχογραφήσεων/περιοδιών, με μερικά διαλείματα από το 1961. 5) Led Zeppelin. "Led Zeppelin IV"...Το εξαιρετικό "Stairway to Heaven", πιστεύεται ότι έχει τον περισσότερο ραδιοφωνικό χρόνο παγκοσμίως από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι, έστω κι αν ποτέ δεν εκδόθηκε σαν singlε. 6) Eagles. "The Greatest Hits"...Ακόμη ένα παράδειγμα συγκροτήματος με διάρκεια. Το άλμπουμ τους "The Greatest Hits", έχει τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών. 7) Grateful Dead. "Anthem of the sun"...Ένα από τα πρώτα "Παιδιά των Λουλουδιών"- Συγκροτήματα του San Francisco, που οι οπαδοί του το ακολουθούν μέχρι και σήμερα, έστω και μετά την διάλυσή του το 1995. 8) Jefferson Airplane / Jefferson Starship. "While Bathing At Baxter's"...Πρωτοπόροι του Psychedelic Rock, και της κουλτούρας των 60s-70s. 9) The Doors. "The Doors"...Ανεξάρτητα από την μικρή "ζωή" τους και την ελάχιστη δισκογραφία τους, υπήρξαν ένα από τα πλέον δημοφιλή συγκροτήματα με την μεγαλύτερη επιρροή στις μάζες. 10) Moody Blues. "Days Of Future Passed"...Με την εξαίρεση μερικών ετών στα μέσα της δεκαετίας του '70, το progressive/psychedelic συγκρότημα, ηχογραφεί και εμφανίζεται από το 1964. 11) Fleetwood Mac " Rumours"... Ακόμα και μετά από πολλές προσωπικές δισκογραφικές προσπάθειες των μελών του, το άλμπουμ τους του 1977 "Rumours", βρίσκεται και σήμερα μέσα στο top 10 των καλύτερων, παγκοσμίως. 12) AC/DC. "Back In Black"...Οι πρωτοπόροι του hard rock/heavy metal, έχουν πουλήσει περί τα 100.000.000 άλμπουμ μέχρι σήμερα. 13) Boston. "Boston"...Όταν το άλμπουμ βγήκε στην αγορά το 1976, ήταν αυτό με το μεγαλύτερο "σκαρφάλωμα" πρωτοεμφανιζόμενου συγκροτήματος στα charts. 14) Cream. "Wheels Of Fire"... Το συγκρότημα διήρκησε κάτι λιγότερο από 3 χρόνια, αλλά κατώρθωσε να πάρει την θέση του σαν ένα ακόμη από τα πιο δημοφιλή rock's "power trios." 15) Def Leppard. "Hysteria"...Τα φουτουριστικά παιξίματα και οι φωνητικές αρμονίες, τους κράτησαν ψηλά στις πωλήσεις για πάνω από το τέταρτο του αιώνα. 16) The Byrds. "The Byrds' Greatest Hits"... Πρωτοπόροι του Folk Rock, με ανάλογη των Beatles δημοσιότητα στα μέσα των 60s. 17) Aerosmith. "Toys In The Attic"...Με τον "τίτλο" αρχικά σαν μιμητές των Stones, το συγκρότημα κατάφερε στα 30 επόμενα χρόνια, να πραγματοποιήσει πωλήσεις εκατομμυρίων. 18) Santana. "Abraxas"...Το Latin Rock group, συνδίασε την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ, με μία εξαιρετικά επιτυχημένη εμφάνιση στο Φεστιβάλ του Woodstock το 1969. 19) Blood Sweat & Tears. "Blood Sweat & Tears"... Σαν μια "εικονική" μικρή ορχήστρα, το συγκρότημα έγινε ο "αρχαίγονος λίθος" αυτού του είδους - του "symphony rock" - μουσικής, με πολλά στοιχεία πνευστών και "παιξιμάτων" με ρίζες στα jazz-blues. 20) Van Halen. "1984"... Δημιούργησαν "σχολή" και επιρρέασαν όσο λίγοι την heavy metal μουσική σκηνή στο τέλος της δεκαετίας των 70s. Το συγκρότημα εξακολουθεί τις εμφανίσεις του ακόμη και μετά από 30+ χρόνια.

Άρπα Η άρπα είναι αρχαίο μουσικό έγχορδο όργανο, το οποίο έχει ιστορία περίπου 5.000 ετών και η χρήση του οποίου συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Η σύγχρονη τεχνική απαιτεί να παίζεται με τα δάκτυλα (και όχι με τις άκρες των δακτύλων) και των δύο χεριών. Ο σκελετός του οργάνου αυτού αποτελεί τρίγωνο του οποίου η κατακόρυφη πλευρά χρησιμεύει για να στηρίζει τις δύο άλλες, επί των οποίων βρίσκονται τεντωμένες 46 χορδές τονισμένες σε «ντο ύφεση». Η άρπα είναι από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα, και εμφανίζεται με χορδές που στηρίζονταν σε ελλειψοειδή σκελετό, ελεύθερο από τη μια πλευρά. Ο τύπος αυτός διατηρείται ακόμη και σήμερα σε περιοχές της Ασίας και της Αφρικής. Εντούτοις, σε ανασκαφές που έγιναν στην Χαλδαία κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ήλθε στο φως από τάφο της Ουρ (3η χιλιετηρίδα π.Χ.) άρπα ξύλινη με σκελετό γωνιώδη. Αλλά και στην Αίγυπτο, στον τάφο του Ραμσή του Γ΄ (1160 π.Χ.) η άρπα φαίνεται να διατηρεί το παλαιό ελλειψοειδές σχήμα της, αν και έχει το ύψος του ανθρώπου, στηριζόμενη στο έδαφος. Η άρπα στο εθνόσημο της Ιρλανδίας Για την αρχαία Ελλάδα, η άρπα παραμένει πιθανώς άγνωστο όργανο, εμφανιζόμενο στην Ευρώπη περί τον 8ο αιώνα μ.Χ., κυρίως από τους Ιρλανδούς, αν και φαίνεται πως το γνώριζαν και οι Αγγλοσάξωνες. Το όργανο εκείνο ήταν φορητό με 10-12 χορδές και στηριζόταν στα γόνατα του οργανοπαίκτη, που έκρουε τις χορδές του και με τα δύο χέρια. Έπαιξε δε σημαντικό πολιτιστικό ρόλο στον Κελτικό πολιτισμό, καθώς κάθε κλαν Κελτών είχε το βάρδο του, που αναλάμβανε να διασκεδάζει τους υπολοιπους με την άρπα του. Η άρπα εικονίζεται σήμερα στο εθνόσημο της Ιρλανδίας, καθώς και στο ιρλανδικό νόμισμα του Ευρώ. Από τον 13ο αιώνα άρχισε το όργανο αυτό να δέχεται μεταβολές σε ενιαία εξέλιξη. Έτσι, το 1618 η άρπα αποτελούσε ενιαίο τύπο οργάνου σε όλη την Ευρώπη. Είχε 43 χορδές μεταλλικές, αν και στην ηπειρωτική Ευρώπη χρησιμοποιούσαν ζωικές χορδές. Κατά τον Μεσαίωνα η άρπα ήταν το κατεξοχήν αγαπημένο όργανο Βασιλέων και ευγενών. Ήταν όμως ακόμη μικροτέρων διαστάσεων από τις σύγχρονες, και κρεμόταν με δερμάτινη ταινία από το λαιμό του οργανοπαίκτη. Ιδιαίτερη μεγάλη βοήθεια στην εξέλιξη της άρπας πρόσφερε ο Ιταλός Οράτιος Μίκης, στις αρχές του 17ου αιώνα, που γιαυτό το λόγο έλαβε το προσωνύμιο «Νταλ Άρπα». Από τότε, εκτός της προσθήκης μερικών ακόμη χορδών και αύξησης του μεγέθους της, καμία άλλη μεταβολή δεν υπέστη το όργανο αυτό μέχρι το τέλος του ίδιου αιώνα, οπότε επινοήθηκε σύστημα ανύψωσης του τόνου όλων των χορδών, που εφαρμόσθηκε από τον Βαυαρό Χανσμπρούγκερ και που τροποποιήθηκε περί το 1800 από τον Σεβαστιανό Εράρ, το οποίο και διατηρείται μέχρι σήμερα. Τις κινήσεις ρυθμίζουν 7 πετάλια (πεντάλ), εκ των οποίων τα τρία χειρίζονται από το αριστερό πόδι και τα άλλα τέσσερα από το δεξιό. Τέλος, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, κατασκευάστηκε και η ηλεκτρική άρπα. Παλιότερα η άρπα δεν θεωρούνταν μουσικό όργανο ορχήστρας. Τόσο ο Μπαχ και ο Μότσαρτ, όσο και ο Μπετόβεν την είχαν αγνοήσει. Εκείνος που την εισήγαγε όμως είναι ο Βάγκνερ και την διατήρησαν οι τελευταίοι ρομαντικοί συνθέτες (Μπερλιόζ, Στράους), από τους οποίους την παρέλαβαν και οι λεγόμενοι εξπρεσιονιστές (Ραβέλ, Ντεμπουσσύ, κ.λπ) καθώς επίσης και οι Ρώσοι (Κορσακώφ, Στραβίνσκυ κ.ά.) Τα λεγόμενα, στη μουσική τέχνη, «γκλισάντι» της άρπας, θεωρούνται αναντικατάστατα.