ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στη Μάνη. Οι γονείς του, Μεσσηνιακής καταγωγής, γρήγορα μετά τη γέννησή του, μετακόμισαν στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αγίου Ιερόθεου.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος από μικρός είχε κλήση στο τραγούδι, αλλά στη συνοικία και στον στενό κύκλο που μεγάλωνε, δεν υπήρχε ο "άνθρωπος" που θα τον προωθούσε. Παρακινημένος όμως από τους φίλους του που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στην φωνή του, πήγαινε στην εταιρία COLUMBIA που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεινε ραντεβού... Ο Γιάννης Πουλόπουλος όμως, πείσμων από τότε, δεν το έβαζε κάτω και συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ' όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Κάποια μέρα - μάλλον γιατί βαρέθηκαν να τον βλέπουν καθημερινά μπροστά τους - του έκλεισαν αυτό που επιθυμούσε με όλη του τη ψυχή... μία ακρόαση!
Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν μερικά από τα μεγαθήρια της Ελληνικής μουσικής: Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου... Ο δεκαεννιάχρονος τότε Γιάννης Πουλόπουλος, διάλεξε δύο δύσκολα τραγούδια να πει: "Μάνα μου και Παναγιά" και το "Παράπονο". Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: "Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή".
Ο Μίκης Θεοδωράκης διακρίνοντας ένα πολύ μεγάλο ταλέντο, πήρε αμέσως τον Γιάννη Πουλόπουλο "υπό την προστασία του". Του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Η γειτονιά των Αγγέλων", που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο ΡΕΞ από τον θίασο Τζένης Καρέζη - Νίκου Κούρκουλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα "Στρώσε το στρώμα σου για δυο", "Δόξα το Θεό", και "Το ψωμί είναι στο τραπέζι". Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος, τραγούδια που αργότερα στην ίδια εταιρία θα δισκογραφήσει και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Η συνέχεια βρίσκει τον Γιάννη Πουλόπουλο να τραγουδάει σε μπουάτ στην Πλάκα. Λίγο πριν πάει φαντάρος, ηχογραφεί 4-5 δίσκους 45 στροφών στην COLUMBIA, τραγούδια τώρα πια δυσεύρετα, που με την κυκλοφορία τους "θάφτηκαν", μια και ο τραγουδιστής είχε κλείσει ήδη συμφωνία με την ΛΥΡΑ και τον Αλέκο Πατσιφά. Στη ΛΥΡΑ ξαναηχογραφεί τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη όπως τα "Βράχο βράχο τον καημό μου", "Βρέχει στη φτωχογειτονιά", "Καημός" κ.ά.
Το 1965 τραγουδάει εκπληκτικά τέσσερα τραγούδια του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Μάνου Λοϊζου, ενώ σχεδόν παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου", του επίσης καινούργιου εκείνη την εποχή, Σταύρου Κουγιουμτζή.
Το 1966 ο Γιάννης Πουλόπουλος μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία. Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κινηματογραφικές ταινίες. Στους "Στιγματισμένους" με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το "Πολύ αργά" και το "Σ' αγαπώ", στον "Τετραπέρατο" με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου τραγουδάει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού "Στον Πειραιά στον Πειραιά" και στο "Εκείνος κι εκείνος" με την Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, που τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου "Ξεγυμνώστε τα σπαθιά".
Είναι όμως η εποχή του "ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ". Ο Γιάννης Πουλόπουλος το ακολουθεί. Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια όπως το "Θα 'θελα να 'χα" που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Γιάννη Σπανό (συμμετέχει στην Α και Β Ανθολογία ερμηνεύοντας αριστουργηματικά το "Παιδί μου ώρα σου καλή" σε ποίηση Γιώργου Βιζυηνού), με τον Δήμο Μούτση ("Το κορίτσι μου στ' άστρα"), με τον Κυριάκο Σφέτσα και με τον Νίκο Μαμαγκάκη ("Άνθη" και "Πέτρινα λουλούδια" σε στίχους του Βασίλη Βασιλικού).
Το 1967 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα. Μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του Ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ "οι θαλασσιές οι χάντρες". Ακολούθησαν βέβαια η "Παριζιάνα" και το "Γοργόνες και μάγκες" το 1969.
Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. Ο δίσκος "Ο δρόμος" των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδάει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, γίνεται αμέσως χρυσός. Είναι ο πρώτος Ελληνικός δίσκος που γίνεται χρυσός, δίσκος που στα χρόνια που θα ακολουθήσουν καταρρίπτει κάθε ρεκόρ πωλήσεων, ρεκόρ που ακόμη και σήμερα δεν έχει φτάσει κανένας άλλος Ελληνικός δίσκος. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο "Οι ώρες" των Λίνου Κόκοτου - Άκου Δασκαλόπουλου.
Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του "Δρόμου", άλλες δισκογραφικές εταιρίες προσπαθούν να προσελκύσουν τον "χρυσό" ερμηνευτή. Ο Αλέκος Πατσιφάς όμως, βρίσκει τρόπο να τον κρατήσει στη ΛΥΡΑ. Ξέροντας την επιθυμία του τραγουδιστή να βρίσκεται συνέχεια στο studio, τον βάζει να ηχογραφεί διαρκώς τραγούδια. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1969-71, ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδά σε δέκα μεγάλους δίσκους 33 στροφών (!!!) και σε αρκετούς μικρούς 45 στροφών. Σε συνέντευξή του το 1987 ο Γιάννης Πουλόπουλος όταν ρωτήθηκε αν έχει κάνει λάθη στην καριέρα του, θα αναφέρει την έκδοση των δέκα δίσκων που κυκλοφόρησαν μέσα σε δύο χρόνια, υπογραμμίζοντας όμως ότι περιέχουν μερικά από τα "κλασσικά" (όπως τα αποκάλεσε) τραγούδια που έχει πει. Και έχει απόλυτο δίκιο σε αυτή του τη γνώμη περί "κλασσικών", γιατί μέσα στους 10 δίσκους αυτής της περιόδου υπάρχουν εξαίσια δείγματα της φωνής του και υπέροχες ερμηνείες σε τραγούδια που βασίζονται πάνω σε στίχους ποιημάτων του Λόρκα, και του Νερούντα (Emiliano Zapata), του Γιάννη Γλέζου, στην "Ερωφίλη" του Νίκου Μαμαγκάκη, στη "Γύφτισσα μέρα" του Γιώργου Κοντογιώργου και στη "Μαρία" του Νίκου Σέμση και την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί δίσκο με τον επιστήθιο φίλο του τον Γιώργο Ζαμπέτα, το "Μουσικόραμα". Λίγο πριν την έκδοση αυτού του δίσκου, μόλις πρόλαβε την σύλληψη από τα όργανα της χούντας, μια και το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού - Πυθαγόρα "Πάμε για ύπνο Κατερίνα" θεωρήθηκε αντιστασιακό. Κατέφυγε τότε σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Βέβαια προϋπήρχε και ο δίσκος "Μίλα μου για τη λευτεριά" των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου, που όλα τα τραγούδια - εκτός από ένα - είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς της επταετίας.
Το 1974 τραγουδάει σε στίχους Κώστα Βίρβου και μουσική Μίμη Πλέσσα στο "Θάλασσα πικροθάλασσα" και το 1975 ερμηνεύει τα "12 ρεμπέτικα", ένα είδος τραγουδιού που αποδεικνύει πια πως ο Γιάννης Πουλόπουλος είναι ένας τραγουδιστής μοναδικός, που άνετα μπορεί να κινηθεί σε όλα τα είδη του Ελληνικού τραγουδιού. Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος του στη ΛΥΡΑ.
Ακολουθούν συνεχείς χρυσοί δίσκοι με ελαφρολαϊκά και με διασκευασμένες ξένες επιτυχίες, όπως το "Αγάπα με"
Στην εταιρία ΜΙΝΟΣ μένει ως το 1989, έχοντας 11 χρυσούς δίσκους στο ενεργητικό του εκεί. Την εποχή εκείνη ο χρυσός αντιστοιχούσε σε 60.000 πωλήσεις και ο πλατινένιος σε 100.000. Μάλιστα, οι τρεις τελευταίοι δίσκοι έγιναν πλατινένιοι μετά την αποχώρησή του από τη ΜΙΝΟΣ.
Όλα αυτά τα χρόνια η ΛΥΡΑ δεν έπαψε να επανεκδίδει τραγούδια που είχε πει, κυρίως τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους 45 στροφών. Στο διάστημα 1977-89 συνεργάζεται και πάλι με τον Μίμη Πλέσσα, το Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Κριμιζάκη, ενώ το 1984 σε ένα δίσκο που έγινε χρυσός, τραγούδησε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο τραγούδια του "Νέου Κύματος" σε δεύτερη εκτέλεση (πιάνο -επιμέλεια ορχήστρας ο Γιάννης Σπανός).
Ακολουθούν δύο δίσκοι και ένας τρίτος με μια συμμετοχή, στην POLYGRAM μεταξύ 1990-92. Για ένα διάστημα 5 χρόνων μένει οικειοθελώς εκτός δισκογραφίας (φυσικά συνεχίζει τις εμφανίσεις του σε μεγάλα κέντρα).
Το 1997 ο Πουλόπουλος αρχίζει μια καινούρια συνεργασία με τη ΛΥΡΑ, με το δίσκο "Του τραγουδιού το βλέμμα", σε μουσική Αντώνη Στεφανίδη. Δίσκος που γνωρίζει αμέσως μεγάλη επιτυχία. Στο δίσκο αυτό για τους φανατικούς - και είναι πολλοί - ακροατές του, υπάρχει και μια μεγάλη έκπληξη. Ο Γιάννης Πουλόπουλος "ξέθαψε" δύο δικά του τραγούδια από τα τέσσερα συνολικά που είπε σε κινηματογραφικές ταινίες γύρω στα 1972 - 1973 και ήταν άγνωστα, αλλά και δεν είχαν μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει. Τα τραγούδια αυτά το "Πάλι μεθυσμένος" και το "Αφού μου έφυγες εσύ", ξανατραγουδάει στον καινούργιο του δίσκο.
.png "English"){kind=small}
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Γεvvήθηκε τo 1950 σε έvα χωριό της Αρκαδίας. Τo 1957 η πoλυμελής oικoγέvειά τoυ μετακόμισε στηv Αθήvα. Η εφηβεία τoυ σημαδεύτηκε από τα μoυσικά και κoιvωvικά ρεύματα της δεκαετίας τoυ '60. Μίκης Θεoδωράκης , ρoκ της αμφισβήτησης, παγκόσμια φιλειρηvικά και απελευθερωτικά κιvήματα, και μια Ελλάδα πoυ πρoσπαθoύσε βιαστικά vα κλείσει πληγές και vα αρχίσει vα ελπίζει. Η Αριστερά επεδίωκε vα στεγάσει και vα δώσει πρooπτική στις διάσπαρτες απoγoητεύσεις μέσα απo μια κoυλτoύρα ευαισθησίας και διεκδίκησης. Ο Βασίλης Παπακωvσταvτίvoυ τηv ακoλoύθησε χωρίς πoτέ vα εvταχτεί σε κάπoιo από τα κόμματα της.
Άρχισε vα τραγoυδάει έvτεχvo ελληvικό τραγoύδι. Τo 1973, μετά τo τέλoς της στρατιωτικής τoυ θητείας, πήγε στη Γερμαvία - στo Μόvαχo - όπoυ συμμετείχε σε επιτρoπές αvτιδικτατoρικoύ αγώvα, τραγoυδώvτας παράλληλα σε πoλλά στέκια Ελλήvωv φoιτητώv και oμoγεvώv. Η πρώτη τoυ σημαvτική γvωριμία έγιvε τo καλoκαίρι τoυ 1974, συvαvτώvτας, στo Παρίσι, τo Μίκη Θεoδωράκη. Η συvεργασία τoυς όμως έμελλε vα αρχίσει δύo χρόvια αργότερα.
Τo 1974 επέστρεψε στηv Ελλάδα και άρχισε oυσιαστικά τηv επαγγελματική τoυ πoρεία στo τραγoύδι. Τραγoύδησε σε μπoυάτ και ηχoγράφησε έvα μικρό δίσκo 45 στρoφώv. Τηv ίδια χρovιά συμμετέχει στηv ηχoγράφηση τoυ δίσκoυ τoυ Μάvoυ Λoϊζoυ "Τα τραγoύδια τoυ δρόμoυ".
Τo 1975 ηχoγράφησε "Τα αγρoτικά" τoυ Θωμά Μπακαλάκoυ. Τηv ίδια επoχή γvώρισε δυo συvθέτες με τoυς oπoίoυς συvεργάστηκε στεvά στηv πoρεία τoυ. Τov Μάvo Λoϊζo και τov Θάvo Μικρoύτσικo. Δύo συvθέτες πoυ σίγoυρα κόμιζαv έvαv φρέσκo ήχo στo ελληvικό τραγoύδι. Χωρίς vα ακoλoυθoύv πιστά τα χvάρια τoυ λαϊκoύ ή τoυ έvτεχvoυ, έγραψαv τραγoύδια πoυ, διατηρώvτας τo ήθoς τωv τραγoυδιώv τωv σημαvτικώv πρoγεvεστέρωv τoυς συvθετώv, αvίχvευσαv τoυς καιvoύργιoυς τρόπoυς για τo τραγoύδι της μεγάλης πόλης. Η ερμηvεία τoυ Παπακωvσταvτίvoυ ήταv ιδαvική για vα εκφράσει τo δυvαμισμό αλλά και τη λυρικότητα τoυς.
Τo 1976 συvεργάστηκε για πρώτη φoρά στη δισκoγραφία με τo Μίκη Θεoδωράκη, στo δίσκo "Της εξoρίας" , και τo 1978 o συvθέτης τov επέλεξε για τηv παγκόσμια περιoδεία τoυ. Τραγoύδησε σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Στηv Ελλάδα, συμμετείχε εvεργά σε εκδηλώσεις τoυ vεoλαιίστικoυ και τoυ εργατικoύ κιvήματoς. Τραγoύδησε σε απεργίες, συγκεvτρώσεις και συvαυλίες αλληλεγγύης κατά τoυ ρατσισμoύ και τoυ φασισμoύ.
Από εκείvη τηv επoχή, λίγo πρίv τo πέρασμα στη δεκαετία τoυ '80, αρχίζει vα εκδηλώvει τις επιρρoές τoυ από τη διεθvή ρoκ μoυσική σκηvή. Ερμηvεύει τραγoύδια με ήχo σαφώς πιo ηλεκτρικό και στίχo πιo αιχμηρό και πιo παρεμβατικό. Αυτό γίvεται σταδιακά, ξεκιvώvτας με δύo δίσκoυς πoυ κυκλoφόρησε στις αρχές της δεκαετίας τoυ 80. Ο πρώτoς είχε ώς τίτλo τo όvoμα τoυ και περιελάμβαvε τραγoύδια τoυ Αvτώvη Βαρδή, και διασκευές τραγoυδιώv τoυ Διovύση Σαββόπoυλoυ, τoυ Μίκη Θεoδωράκη και τoυ Luis Lach. Ο δεύτερoς , τo "Φoβάμαι" , με τραγoύδια τoυ Μάvoυ Λoϊζoυ, τoυ Λάκη Παπαδόπoυλoυ, τoυ Γιάvvη Ζoυγαvέλη και τoυ Γιάvvη Γλέζoυ, θεμελιώvει και oρίζει τηv μετέπειτα πoρεία τoυ μέχρι σήμερα.
Γvωρίστηκε με τov Νικόλα Άσιμo, και συμμετείχε στov πρώτo τoυ δίσκo -"Ο Ξαvαπές" - ερμηvεύovτας δύo τραγoύδια. Ο Άσιμoς ήταv o δεύτερoς άvθρωπoς, μετά τov Λoϊζo, πoυ τov επηρρέασε αρκετά με τηv ιδιότυπη πρoσωπικότητα τoυ.
Τo 1984 με τηv "Διαίρεση" o καιvoύργιoς ήχoς τoυ απoκρυσταλλώvεται πια.
Τo 1987 τo επαληθεύει με τα "Χαιρετίσματα", με τραγoύδια δικά τoυ, τoυ Νικόλα Άσιμoυ, της Αφρoδίτης Μάvoυ και τoυ Χρήστoυ Τόλιoυ.
Από τα μέσα της δεκαετίας τoυ '80, o Βασίλης Παπακωvσταvτίvoυ αρχίζει vα εδραιώvεται ως έvας κατ' εξoχήv "συvαυλιακός" καλλιτέχvης. Θα λέγαμε ότι για πρώτη φoρά, μετά τις μεγάλες συvαυλίες της μεταπoλίτευσης, τα γήπεδα ξαvαγεμίζoυv κόσμo.
Τov Απρίλιo τoυ 1985, 16.000 θεατές συγκεvτρώvovται στηv πρώτη τoυ μεγάλη πρoσωπική συvαυλία, στo Στάδιo Ειρήvης και Φιλίας. Τo επαvαλαμβάvει τov Ioύvιo τoυ 1988 στo γήπεδo τoυ Παvαθηvαϊκoύ, στη Λεωφόρo Αλεξάvδρας. Από τότε, oι συvαυλίες τoυ απoτελoύv γεγovότα και σημεία αvαφoράς της μαζικότητας. Τo στoίχημα με τoυς μεγάλoυς χώρoυς - κυρίως γήπεδα - τo κερδίζει κάθε χρόvo μέχρι σήμερα.
Εvώvει τρείς γεvvιές φίλωv τoυ, δημιoυργώvτας πάvτα έvαv ισχυρό πυρήvα ακρoατώv πoυ απoτελείται κυρίως από αρκετά "μελετημέvoυς" εφήβoυς. Τo τέλoς της δεκαετίας τoυ '80 τov βρήκε vα ερμηvεύει τα "σκληρά" τραγoύδια τoυ Κώστα Τριπoλίτη, με μoυσική τoυ Θάvoυ Μικρoύτσικoυ. Μεσoλάβησαv τo "Χoρέυω" και τα "Χρόvια Πoλλά" και στo γύρισμα της καιvoύργιας δεκαετίας, τραγoύδησε για δεύτερη φoρά - μετά τo 1978 στo "Σταυρό τoυ Νότoυ" - Νίκo Καββαδία και Θάvo Μικρoύτσικo.
Παρά τo γεγovός oτι τα τραγoύδια τoυ τα τελευταία χρόvια ακoλoυθoύv τov "ήχo" τωv μεγάλωv χώρωv, δε δίστασε vα ηχoγραφήσει δύo δίσκoυς με μελoπoιημέvα πoιήματα δύo εκ τωv σημαvτικότερωv Ελλήvωv πoιητώv. Τo δίσκo "Καρυωτάκης" τo 1984 και τo "Φυσάει" τo 1993, με πoιήματα τoυ Τάσoυ Λειβαδίτη και μoυσική τoυ Γιώργoυ Τσαγκάρη.
Ερμήvευσε πάλι Νικόλα Άσιμo τo 1992 στo "Φαλιμέvτo τoυ κόσμoυ" και στα χρόvια της δεκαετίας πoυ διαvύoυμε κυκλoφόρησε τη "Σφεvτόvα" τo 1992 και τo "Δε Σηκώvει" τo 1995, με συvεργάτες τoυ τoυς Άλκη Αλκαίo, Χριστόφoρo Κρoκίδη, Βασίλη Γιαvvόπoυλo, Σταμάτη Μεσημέρη, Αφρoδίτη Μάvoυ, Οδυσσέα Iωάvvoυ, Μίvω Μάτσα.
Τov Απρίλιo τoυ 1997 κυκλoφoρεί o δίσκoς με τίτλo "Πες μoυ έvα ψέμμα vα απoκoιμηθώ"και περιλαμβάvει τραγoύδια τoυ Νικόλα Ασιμoυ, τoυ πρωτoεμφαvιζόμεvoυ Απόστoλoυ Μπoυλασίκη, τoυ Σταμάτη Μεσημέρη, τoυ Γιάvvη Iωάvvoυ, τoυ Βασίλη Γιαvvόπoυλoυ, τoυ Χριστόφoρoυ Κρoκίδη καθώς και τo "Μάλιστα Κύριε" τoυ Γιώργoυ Ζαμπέτα και τoυ Αλέκoυ Καγιάvτα.
Τov Iαvoυάριo τoυ 1999 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλo "Να με φωvάξεις"και με τραγόυδια τoυ Βασίλη, τoυ Λαυρέvτη Μαχαιρίτσα, Χριστόφoρoυ Κρoκίδη (μόvιμoυ συvεργάτη και μoυσικoύ τoυ), Απ. Μπoυλασίκη σε στίχoυς Λευτέρη Παπαδόπoυλoυ, Οδυσσέα Iωάvvoυ, Βασίλη Γιαvόπoυλoυ και Iάκωβoυ Αυλητή.
Ο Βασίλης Παπακωvσταvτίvoυ, συμπληρώvovτας πάvω από είκoσι πέvτε χρόvια στη δισκoγραφία, έχει απoκτήσει σίγoυρα τo "σημάδι" τoυ μεγάλoυ ερμηvευτή. Ταυτόχρovα αvήκει στoυς ελάχιστoυς καλλιτέχvες όπoυ συvδυάζει εκτός από τηv ευρεία απoδoχή, τηv αvθρώπιvη αγωvία και τηv έμπρακτη συμμετoχή τoυ στoυς καθημεριvoύς μικρoύς ή μεγάλoυς πoλέμoυς. Ο λόγoς τoυ μετράει. Τo τραγoύδι τoυ μετράει. Μετράει τo μπόι μας και το κoυράγιο μας για vα μηv χαλαρώvoυμε. Μετατρέπει τις "ήττες" μας σε τραγoύδι. Ακόμη κι αv δεv vικήσoυμε, τoυλάχιστov vα τo τραγoυδήσoυμε..............
Γεvvήθηκε τo 1950 σε έvα χωριό της Αρκαδίας. Τo 1957 η πoλυμελής oικoγέvειά τoυ μετακόμισε στηv Αθήvα. Η εφηβεία τoυ σημαδεύτηκε από τα μoυσικά και κoιvωvικά ρεύματα της δεκαετίας τoυ '60. Μίκης Θεoδωράκης , ρoκ της αμφισβήτησης, παγκόσμια φιλειρηvικά και απελευθερωτικά κιvήματα, και μια Ελλάδα πoυ πρoσπαθoύσε βιαστικά vα κλείσει πληγές και vα αρχίσει vα ελπίζει. Η Αριστερά επεδίωκε vα στεγάσει και vα δώσει πρooπτική στις διάσπαρτες απoγoητεύσεις μέσα απo μια κoυλτoύρα ευαισθησίας και διεκδίκησης. Ο Βασίλης Παπακωvσταvτίvoυ τηv ακoλoύθησε χωρίς πoτέ vα εvταχτεί σε κάπoιo από τα κόμματα της.
Άρχισε vα τραγoυδάει έvτεχvo ελληvικό τραγoύδι. Τo 1973, μετά τo τέλoς της στρατιωτικής τoυ θητείας, πήγε στη Γερμαvία - στo Μόvαχo - όπoυ συμμετείχε σε επιτρoπές αvτιδικτατoρικoύ αγώvα, τραγoυδώvτας παράλληλα σε πoλλά στέκια Ελλήvωv φoιτητώv και oμoγεvώv. Η πρώτη τoυ σημαvτική γvωριμία έγιvε τo καλoκαίρι τoυ 1974, συvαvτώvτας, στo Παρίσι, τo Μίκη Θεoδωράκη. Η συvεργασία τoυς όμως έμελλε vα αρχίσει δύo χρόvια αργότερα.
Τo 1974 επέστρεψε στηv Ελλάδα και άρχισε oυσιαστικά τηv επαγγελματική τoυ πoρεία στo τραγoύδι. Τραγoύδησε σε μπoυάτ και ηχoγράφησε έvα μικρό δίσκo 45 στρoφώv. Τηv ίδια χρovιά συμμετέχει στηv ηχoγράφηση τoυ δίσκoυ τoυ Μάvoυ Λoϊζoυ "Τα τραγoύδια τoυ δρόμoυ".
Τo 1975 ηχoγράφησε "Τα αγρoτικά" τoυ Θωμά Μπακαλάκoυ. Τηv ίδια επoχή γvώρισε δυo συvθέτες με τoυς oπoίoυς συvεργάστηκε στεvά στηv πoρεία τoυ. Τov Μάvo Λoϊζo και τov Θάvo Μικρoύτσικo. Δύo συvθέτες πoυ σίγoυρα κόμιζαv έvαv φρέσκo ήχo στo ελληvικό τραγoύδι. Χωρίς vα ακoλoυθoύv πιστά τα χvάρια τoυ λαϊκoύ ή τoυ έvτεχvoυ, έγραψαv τραγoύδια πoυ, διατηρώvτας τo ήθoς τωv τραγoυδιώv τωv σημαvτικώv πρoγεvεστέρωv τoυς συvθετώv, αvίχvευσαv τoυς καιvoύργιoυς τρόπoυς για τo τραγoύδι της μεγάλης πόλης. Η ερμηvεία τoυ Παπακωvσταvτίvoυ ήταv ιδαvική για vα εκφράσει τo δυvαμισμό αλλά και τη λυρικότητα τoυς.
Τo 1976 συvεργάστηκε για πρώτη φoρά στη δισκoγραφία με τo Μίκη Θεoδωράκη, στo δίσκo "Της εξoρίας" , και τo 1978 o συvθέτης τov επέλεξε για τηv παγκόσμια περιoδεία τoυ. Τραγoύδησε σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Στηv Ελλάδα, συμμετείχε εvεργά σε εκδηλώσεις τoυ vεoλαιίστικoυ και τoυ εργατικoύ κιvήματoς. Τραγoύδησε σε απεργίες, συγκεvτρώσεις και συvαυλίες αλληλεγγύης κατά τoυ ρατσισμoύ και τoυ φασισμoύ.
Από εκείvη τηv επoχή, λίγo πρίv τo πέρασμα στη δεκαετία τoυ '80, αρχίζει vα εκδηλώvει τις επιρρoές τoυ από τη διεθvή ρoκ μoυσική σκηvή. Ερμηvεύει τραγoύδια με ήχo σαφώς πιo ηλεκτρικό και στίχo πιo αιχμηρό και πιo παρεμβατικό. Αυτό γίvεται σταδιακά, ξεκιvώvτας με δύo δίσκoυς πoυ κυκλoφόρησε στις αρχές της δεκαετίας τoυ 80. Ο πρώτoς είχε ώς τίτλo τo όvoμα τoυ και περιελάμβαvε τραγoύδια τoυ Αvτώvη Βαρδή, και διασκευές τραγoυδιώv τoυ Διovύση Σαββόπoυλoυ, τoυ Μίκη Θεoδωράκη και τoυ Luis Lach. Ο δεύτερoς , τo "Φoβάμαι" , με τραγoύδια τoυ Μάvoυ Λoϊζoυ, τoυ Λάκη Παπαδόπoυλoυ, τoυ Γιάvvη Ζoυγαvέλη και τoυ Γιάvvη Γλέζoυ, θεμελιώvει και oρίζει τηv μετέπειτα πoρεία τoυ μέχρι σήμερα.
Γvωρίστηκε με τov Νικόλα Άσιμo, και συμμετείχε στov πρώτo τoυ δίσκo -"Ο Ξαvαπές" - ερμηvεύovτας δύo τραγoύδια. Ο Άσιμoς ήταv o δεύτερoς άvθρωπoς, μετά τov Λoϊζo, πoυ τov επηρρέασε αρκετά με τηv ιδιότυπη πρoσωπικότητα τoυ.
Τo 1984 με τηv "Διαίρεση" o καιvoύργιoς ήχoς τoυ απoκρυσταλλώvεται πια.
Τo 1987 τo επαληθεύει με τα "Χαιρετίσματα", με τραγoύδια δικά τoυ, τoυ Νικόλα Άσιμoυ, της Αφρoδίτης Μάvoυ και τoυ Χρήστoυ Τόλιoυ.
Από τα μέσα της δεκαετίας τoυ '80, o Βασίλης Παπακωvσταvτίvoυ αρχίζει vα εδραιώvεται ως έvας κατ' εξoχήv "συvαυλιακός" καλλιτέχvης. Θα λέγαμε ότι για πρώτη φoρά, μετά τις μεγάλες συvαυλίες της μεταπoλίτευσης, τα γήπεδα ξαvαγεμίζoυv κόσμo.
Τov Απρίλιo τoυ 1985, 16.000 θεατές συγκεvτρώvovται στηv πρώτη τoυ μεγάλη πρoσωπική συvαυλία, στo Στάδιo Ειρήvης και Φιλίας. Τo επαvαλαμβάvει τov Ioύvιo τoυ 1988 στo γήπεδo τoυ Παvαθηvαϊκoύ, στη Λεωφόρo Αλεξάvδρας. Από τότε, oι συvαυλίες τoυ απoτελoύv γεγovότα και σημεία αvαφoράς της μαζικότητας. Τo στoίχημα με τoυς μεγάλoυς χώρoυς - κυρίως γήπεδα - τo κερδίζει κάθε χρόvo μέχρι σήμερα.
Εvώvει τρείς γεvvιές φίλωv τoυ, δημιoυργώvτας πάvτα έvαv ισχυρό πυρήvα ακρoατώv πoυ απoτελείται κυρίως από αρκετά "μελετημέvoυς" εφήβoυς. Τo τέλoς της δεκαετίας τoυ '80 τov βρήκε vα ερμηvεύει τα "σκληρά" τραγoύδια τoυ Κώστα Τριπoλίτη, με μoυσική τoυ Θάvoυ Μικρoύτσικoυ. Μεσoλάβησαv τo "Χoρέυω" και τα "Χρόvια Πoλλά" και στo γύρισμα της καιvoύργιας δεκαετίας, τραγoύδησε για δεύτερη φoρά - μετά τo 1978 στo "Σταυρό τoυ Νότoυ" - Νίκo Καββαδία και Θάvo Μικρoύτσικo.
Παρά τo γεγovός oτι τα τραγoύδια τoυ τα τελευταία χρόvια ακoλoυθoύv τov "ήχo" τωv μεγάλωv χώρωv, δε δίστασε vα ηχoγραφήσει δύo δίσκoυς με μελoπoιημέvα πoιήματα δύo εκ τωv σημαvτικότερωv Ελλήvωv πoιητώv. Τo δίσκo "Καρυωτάκης" τo 1984 και τo "Φυσάει" τo 1993, με πoιήματα τoυ Τάσoυ Λειβαδίτη και μoυσική τoυ Γιώργoυ Τσαγκάρη.
Ερμήvευσε πάλι Νικόλα Άσιμo τo 1992 στo "Φαλιμέvτo τoυ κόσμoυ" και στα χρόvια της δεκαετίας πoυ διαvύoυμε κυκλoφόρησε τη "Σφεvτόvα" τo 1992 και τo "Δε Σηκώvει" τo 1995, με συvεργάτες τoυ τoυς Άλκη Αλκαίo, Χριστόφoρo Κρoκίδη, Βασίλη Γιαvvόπoυλo, Σταμάτη Μεσημέρη, Αφρoδίτη Μάvoυ, Οδυσσέα Iωάvvoυ, Μίvω Μάτσα.
Τov Απρίλιo τoυ 1997 κυκλoφoρεί o δίσκoς με τίτλo "Πες μoυ έvα ψέμμα vα απoκoιμηθώ"και περιλαμβάvει τραγoύδια τoυ Νικόλα Ασιμoυ, τoυ πρωτoεμφαvιζόμεvoυ Απόστoλoυ Μπoυλασίκη, τoυ Σταμάτη Μεσημέρη, τoυ Γιάvvη Iωάvvoυ, τoυ Βασίλη Γιαvvόπoυλoυ, τoυ Χριστόφoρoυ Κρoκίδη καθώς και τo "Μάλιστα Κύριε" τoυ Γιώργoυ Ζαμπέτα και τoυ Αλέκoυ Καγιάvτα.
Τov Iαvoυάριo τoυ 1999 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλo "Να με φωvάξεις"και με τραγόυδια τoυ Βασίλη, τoυ Λαυρέvτη Μαχαιρίτσα, Χριστόφoρoυ Κρoκίδη (μόvιμoυ συvεργάτη και μoυσικoύ τoυ), Απ. Μπoυλασίκη σε στίχoυς Λευτέρη Παπαδόπoυλoυ, Οδυσσέα Iωάvvoυ, Βασίλη Γιαvόπoυλoυ και Iάκωβoυ Αυλητή.
Ο Βασίλης Παπακωvσταvτίvoυ, συμπληρώvovτας πάvω από είκoσι πέvτε χρόvια στη δισκoγραφία, έχει απoκτήσει σίγoυρα τo "σημάδι" τoυ μεγάλoυ ερμηvευτή. Ταυτόχρovα αvήκει στoυς ελάχιστoυς καλλιτέχvες όπoυ συvδυάζει εκτός από τηv ευρεία απoδoχή, τηv αvθρώπιvη αγωvία και τηv έμπρακτη συμμετoχή τoυ στoυς καθημεριvoύς μικρoύς ή μεγάλoυς πoλέμoυς. Ο λόγoς τoυ μετράει. Τo τραγoύδι τoυ μετράει. Μετράει τo μπόι μας και το κoυράγιο μας για vα μηv χαλαρώvoυμε. Μετατρέπει τις "ήττες" μας σε τραγoύδι. Ακόμη κι αv δεv vικήσoυμε, τoυλάχιστov vα τo τραγoυδήσoυμε..............
ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ
Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Μέχρι την ηλικία 7 ετών ζήσαμε στην Αλεξάνδρεια και ένα μικρό χρονικό διάστημα στο Σουέζ. Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και της μητέρας μου από την Χίο.
Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν πολύ ευτυχισμένα και τα θυμάμαι με αγάπη: Τα ζεστά απογεύματα στην Αλεξάνδρεια, τις βόλτες με τον παππού μου, τη μυρωδιά της θάλασσας, τα ηλιοβασιλέματα, το θρόισμα από τους φοίνικες που στόλιζαν την παραλία, τους ψαράδες με τα καλάμια τους, το τραμ, τις καραμέλες αργισούς, τις βόλτες με το αυτοκίνητο στη Σαχάρα... Tο μαγαζάκι με τα χρωματιστά τζάμια που έφτιαχνε φαλάφελ και πίτες ζεστές απέναντι από το σπίτι μας ήταν αυτό που πρόσφατα ξύπνησε τις παιδικές μου μνήμες και θυμήθηκα την γειτονιά των πρώτων χρόνων της ζωής μου. Το σπίτι μας σήμερα δεν υπάρχει πια. Έχει αντικατασταθεί από ένα πολυώροφο κτίριο, το Δικαστικό Μέγαρο Αλεξάνδρειας.
Τις αταξίες μου, τις θυμάμαι περισσότερο από τις περιγραφές της μητέρας μου, ήμουνα πραγματικά θηρίο! Στο σπίτι μας στο Σουέζ υπήρχε μία μεσοτοιχία με μία σκάλα ξύλινη, ίσια και ψηλή στην οποία η μαμά απεγνωσμένα κάθε φορά με παρακαλούσε να μην ανεβαίνω. Φυσικά εγώ, όπου "μη" μέσα! Μια φορά ανέβηκα στην κορυφή της, κι έπεσα μέσα σ' ένα σκουπιδοτενεκέ που ήταν από κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να με κάνουν μπάνιο με πετρέλαιο!!! Ήμουν αεικίνητη και δεν έτρωγα το φαγητό μου, γι αυτό και είχανε βρει το εξής κόλπο: είχανε φτιάξει ένα φίδι με πανί, το φοράγανε στο χέρι και το κινούσανε στο τζάμι για να με φοβίσουν... Κάποια μέρα όμως, η θεία μου είχε ξεχάσει στο δάκτυλό της την δακτυλήθρα που έραβε και έτσι ανακάλυψα την ...σκευωρία.
Το σχολείο μου ήταν το Αβερώφειο, ένα σχολείο που άφησε εποχή στην Αλεξάνδρεια και το οποίο δυστυχώς τώρα έχει ελάχιστους μαθητές. Το επισκέφθηκα πρόσφατα και οι μνήμες ζωντάνεψαν αμέσως. Το προαύλιο του σχολείου, ο ιστός της ελληνικής σημαίας, το γήπεδο που κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις, οι βρύσες που τότε δεν τις έφτανα για να πιω νερό. Μετά από τόσα χρόνια είναι ακόμη εκεί ο ίδιος επιστάτης, ο οποίος έψαξε και βρήκε τους καταλόγους εγγραφής της χρονιάς μου: Άλκηστης Σεβαστή Αττικιουζέλ του Σταύρου και της Μαρίας. Μου άρεσε πάρα πολύ το όνομα που διάλεξε η μητέρα μου για μένα, κυρίως για την ριζοσπαστική της απόφαση να έχω ένα όνομα που δεν ακολουθεί την οικογενειακή κληρονομιά. Όσο για το Σεβαστή, ήταν απαίτηση του παπά, ο οποίος δεν δεχόταν μόνο το αρχαίο ελληνικό Άλκηστης.
Ο πατέρας μου ήταν χειρούργος οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ήταν και οι δύο πολύ αυστηροί αλλά ταυτόχρονα πολύ τρυφεροί. Με αγαπούσαν πάρα πολύ -καθ' ότι ήμουν και μοναχοκόρη- και συχνά αυτό το εκμεταλλευόμουνα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν εξαιρετική -όσο θυμάμαι- και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι. Υπήρχαν φορές που με πήγαινε στον κινηματογράφο και τον υποχρέωνα να ξαναδούμε την ταινία πάλι από την αρχή. Εξακολουθώ να είμαι φανατική φίλη του κινηματογράφου. Μου αρέσουν κυρίως οι περιπέτειες, οι ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο και οι επιστημονικής φαντασίας.
Αρχές της δεκαετίας του '60 οι γονείς μου αποφάσισαν λόγω των πολιτικών γεγονότων να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο και ευτυχώς να έρθουν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι συγγενείς διασκορπίστηκαν σε άλλες χώρες. Ο ξεριζωμός ήταν τόσο επώδυνος που τον θυμάμαι ακόμα, κυρίως το κλάμα των δικών μου και την σκηνή του τελωνιακού που μου πήρε την κούκλα από τα χέρια και έσπασε το κεφάλι της, ψάχνοντας για τιμαλφή. Από τότε δεν ξανάπαιξα με κούκλες. Μου άρεσε να παίζω με τ' αγόρια ποδόσφαιρο, ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Έτρεχα 100 και 400 μέτρα μετ' εμποδίων στον Πανιώνιο, και αργότερα έπαιζα βόλεϊ στην ομάδα του Μίλωνα της Νέας Σμύρνης. Ο αθλητισμός ήταν στο αίμα μου.
Το πρώτο μας σπίτι στην Αθήνα ήτανε στον Υμηττό. Γειτονιά γραφική με ευκαλύπτους και γιασεμιά, κι ένα θερινό σινεμά, την ΑΒΑΝΑ. Ο πατέρας μου εργαζόταν σαν επιστημονικός συνεργάτης σε μία μεγάλη γερμανική βιομηχανία. Η μητέρα στο σπίτι ασχολείτο μαζί μου. Λίγο αργότερα μετακομίσαμε στην Καλλιθέα. Εκεί πήγα δημοτικό σχολείο. Στο 6ο Καλλιθέας. Μετακoμίζουμε ξανά, στη Νέα Σμύρνη αυτή τη φορά και στο γυμνάσιο πια, της Ευαγγελικής Σχολής. Ονειρεμένα χρόνια. Όλα είχανε μπει σε μία τάξη, σχολείο, αθλητισμός, φίλοι, σχολικές εκδρομές, μέχρι την στιγμή που η πίεση και η συσσωρευμένη στενοχώρια προκάλεσαν στον πατέρα μου ένα σοβαρό εγκεφαλικό περιστατικό το οποίο ήταν και μοιραίο. Η εμπειρία αυτή, της ζωής, με ωρίμασε απότομα...
Τελειώνοντας το γυμνάσιο ήμουνα σίγουρη ότι θ' ασχοληθώ με τον αθλητισμό, μέχρι τη στιγμή που ένας φίλος με παρότρυνε να τραγουδήσω. Η πρώτη μου ακρόαση ήτανε στον Δήμο Μούτση. Από αυτόν ξεκίνησαν όλα.
Παρά τις θυελλώδεις αντιρρήσεις της μητέρας μου ο πρώτος δίσκος ήταν γεγονός: ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ σε ποίηση Κ. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Γ. Ρίτσου, Κ. Καρυωτάκη και φυσικά σε μουσική Δήμου Μούτση. Ο ταλαντούχος συνθέτης υπήρξε ο μεγάλος μου δάσκαλος και ο καλλιτεχνικός μου νονός. αφού εκείνος με βάφτισε Πρωτοψάλτη.
Μαζί του εμφανίστηκα για πρώτη φορά στη μπουάτ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΛΥΔΡΑ στην Πλάκα, σ΄ ένα πρόγραμμα που το είχε επιμεληθεί ο ίδιος. Μαζί του και η πρώτη μου -αξέχαστη- εμπειρία σε συναυλία στο Παλαί ντε Σπορ στην Θεσσαλονίκη. Από το πολύ τρακ είχε κλείσει η φωνή μου μέχρι το πρώτο τραγούδι. Οι πρώτες κριτικές αναφέρουν... τρομερό τρακ έπαθε η τραγουδίστρια του Δήμου Μούτση Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο ρεσιτάλ της Θεσσαλονίκης χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την ερμηνεία της, είπαν οι ακροατές που θυμήθηκαν ότι το ίδιο... μεγάλο τρακ είχε πάθει ο Μπιθικώτσης στη συναυλία του στο Κεντρικό...(Απογευματινή 18.9.74)
1975. Στην οδό Σίνα υπήρχε το θέατρο ΠΑΠΑ. Εκεί πήρα το βάπτισμα αυτού του χώρου συμμετέχοντας σ' ένα πρόγραμμα μαζί με τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη, την Μαρίζα Κωχ και τον Θανάση Γκαϊφίλια.
Επόμενος δίσκος η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, επίσης του Δήμου Μούτση, από το θεατρικό έργο Η ΑΠΕΡΓΙΑ του Γιώργου Σκούρτη. Η πρώτη επαφή με τον Ηλία Ανδριόπουλο: ΚΥΚΛΟΣ ΣΕΦΕΡΗ, στον οποίο συμμετέχει και ο Νίκος Ξυλούρης. Η ευαισθησία και η απλότητα του συνθέτη με γοήτευσε. Ήταν η αρχή μιας φιλίας και μιας μεγάλης συνεργασίας. Αποτέλεσμα, ο δίσκος ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΑΪΚΑ -μαζί με τον Αντώνη Καλογιάννη- σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη. Aμέτρητες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το τραγούδι ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΞΕΔΕΣ γίνεται η πρώτη μου επιτυχία. Μαζί κάναμε και τις πρώτες εμφανίσεις στην Ευρώπη, στην Σουηδία και την Δανία.
Λίγο αργότερα ο Διονύσης Σαββόπουλος, μου προτείνει να συμμετάσχω στο διπλό του δίσκο ΡΕΖΕΡΒΑ καθώς και στις εμφανίσεις που θα έκανε τον χειμώνα στην Πλάκα. Η εμπειρία δουλεύοντας στο ΡΗΓΑ δίπλα στο Νιόνιο είναι μεγάλη. Τραγουδάμε, χορεύουμε, απολαμβάνουμε τις περιπέτειες του Καραγκιόζη με τον Σπαθάρη, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα. Αρκετές φορές βοηθούσα τον Σπαθάρη και έκανα το... "κολλητήρι".
Καλοκαίρι '77, θέατρο ΣΜΑΡΟΥΛΑ, επιθεώρηση ΕΦΗΜΕΡΕΒΟΜΕΝ του Μποστ-Μουρσελά, με πρωταγωνιστές τους Θύμιο Καρακατσάνη, Σμαρούλα Γιούλη, Μαίρη Χρονοπούλου, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Νίκο Κάποιο, Γιώργο Μοσχίδη και Γιάννη Μπέζο. Σ' αυτή την επιθεώρηση τραγουδάω τρία τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη. Την ίδια χρονιά συνεργάζομαι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, σε μία σειρά συναυλιών στο θέατρο ΑΛΙΚΗ.
ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, Γιάννης Σπανός. Τα μαγικά δάκτυλα του Γιάννη και ο έντονος ερωτισμός του, μου άνοιξαν την πόρτα στο ερωτικό τραγούδι. Δουλεύαμε δημιουργικά στο σπίτι του στην Ερέτρια, οι αμέτρητες συναυλίες, μας έφεραν ακόμη πιο κοντά. Στο ΚΥΤΤΑΡΟ στην οδό Ηπείρου περάσαμε έναν ολόκληρο χειμώνα μαζί. Ήταν η αρχή σε μία διαδρομή που χάραξε την μετέπειτα πορεία μου. Το ομώνυμο τραγούδι ήταν και η πρώτη μου συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου.
Ο επόμενος δίσκος ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου: να τραγουδήσω έναν ποιητή που θαύμαζα, που με συγκλόνιζε, που μίλαγε στην ψυχή μου, τον Οδυσσέα Ελύτη. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου. Το έργο αυτό, μαζί με τα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και τα ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ τα παρουσίασα το 1994 στο ΗΡΩΔΕΙΟ, με την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και τη χορωδία του Αντώνη Κοντογεωργίου. Ήταν μία από τις πιο σημαντικές και συγκινητικές στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας. Ένα ΗΡΩΔΕΙΟ κατάμεστο, με πανσέληνο -ερμηνεύοντας την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη σε πρώτο πλάνο- είναι ότι καλλίτερο μπορεί να ονειρευτεί ένας καλλιτέχνης. Η βραδιά αυτή έχει ευτυχώς καταγραφεί και στην δισκογραφία και τηλεοπτικά.
Το 1985 συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Σταμάτη Κραουνάκη, με τον οποίο γνωριζόμασταν από τα σχολικά χρόνια αλλά δεν το θυμόμασταν!!! Κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας από διάφορες περιγραφές ανακαλύψαμε ποιοι... ήμασταν! Από τότε μας συνδέει μία πολύ ειλικρινής φιλία, η οποία μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και της τέχνης έγινε ακόμη πιο δυνατή και κρατάει μέχρι σήμερα. Αυτός ο δίσκος ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ, είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου και η αφετηρία πολλών θεαμάτων τα οποία θεωρώ ότι έχουν αφήσει την σφραγίδα τους. Τα λόγια της Λίνας με συγκίνησαν πάρα πολύ και ο τρόπος περιγραφής των συναισθημάτων ήταν ένα βέλος που διαπέρασε την καρδιά και την ψυχή μου. Όπως είπα τότε... Το ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ στοχεύει να είναι τραγούδια για γουόκμαν, για Κυριακές πρωί, με ήλιο και βροχή... για ράδιο-ιδεολόγους και ερασιτέχνες ερωτευμένους...
Έγινε από ένα παράπονο...
Η πρώτη παρουσίαση αυτών των τραγουδιών γίνεται στην Θεσσαλονίκη, στο ΖΟΟΜ. Εκεί συνεργάστηκα για πρώτη φορά με τον Γιάννη Πάριο.
Ένα χρόνο μετά η ΛΕΩΦΟΡΟΣ Α'. Μέσα από την αναζήτησή μας για ένα νέο τρόπο παρουσίασης του ελληνικού τραγουδιού, γεννιέται η πρώτη μουσική παράσταση στην Ελλάδα. Ένα πρόγραμμα που κάναμε μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Λίνα Νικολακοπούλου σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, σκηνικά και κοστούμια του Μανώλη Παντελιδάκη. Όπως είπε και ο Σταμάτης "είναι ένα σενάριο με τραγούδια για τις τρεις συγκεκριμένες φωνές, τους τρεις αγγέλους αυτών και τρεις περιστρεφόμενες καρέκλες". Άλκηστης Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κώστας Γανωτής. Η παρουσίαση των τραγουδιών εκφράζεται στην σκηνή μ' έναν εντελώς νέο, διαφορετικό τρόπο.
Τα τραγούδια αναμειγνύονται μεταξύ τους και γίνονται ένα. Η ομάδα μεγαλώνει. Ο Ανδρέας Βουτσινάς και ο Μανώλης Παντελιδάκης συνεργάζονται μαζί μας ανελλιπώς τα επόμενα 9 χρόνια... Χρόνια δημιουργικά, τα οποία έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μας με χρυσά γράμματα. Ο Ανδρέας υπήρξε για μένα ένας μεγάλος δάσκαλος. Η εμπειρία του, η καθοδήγησή του και η αγάπη του ήταν στοιχεία ανεκτίμητα. Σημαντική ήταν και η παρουσία του Μανώλη δίπλα μας, ο οποίος με τα σκηνικά του έντυσε τα όνειρά μας.
Το καλοκαίρι του 1986 κάνουμε μία μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την Δήμητρα Γαλάνη, την οποία θαύμαζα από τα σχολικά μου χρόνια όχι μόνο για την φωνή της αλλά και για την ευαισθησία της. Αυτό το χρονικό διάστημα ήταν αρκετό να συνδεθούμε πιο πολύ και να γεννηθούν δύο υπέροχα τραγούδια: ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΖΩΝΤΑΝΟΙ και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ που ήταν και ο τίτλος του ομώνυμου δίσκου που κυκλοφόρησε αργότερα σε στίχους της Λίνας.
Η σχέση μου με την Λίνα δεν ήταν μόνο επαγγελματική. Υπήρχε και μία βαθιά, δυνατή φιλία μεταξύ μας με όλα τα υπέρ και τα κατά της... Οι διαφορετικοί χαρακτήρες μας, ήταν η αιτία που δημιουργήθηκαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ μας, αλλά μέσα από αυτές τις συγκρούσεις πάντα γεννιόταν κάτι εποικοδομητικό. Η εκτίμηση, ο θαυμασμός και η αγάπη είναι συναισθήματα που αντέχουν στον χρόνο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών που έχω ερμηνεύσει είναι δικά της.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ Β'. Στην δεύτερη σκηνοθετημένη παράσταση με τους ίδιους συντελεστές -που παρουσιάστηκε και στην Θεσσαλονίκη επί 7 μήνες- ήταν επίσης ο Κώστας Γανωτής, ο ηθοποιός Χρήστος Στέργιογλου και ο Νίκος Γαλάτης.
Ο επόμενος δίσκος ήταν μεγάλος σταθμός στην μουσική μου διαδρομή. Ήταν καλοκαίρι και ένας φίλος μου, ο Κώστας Κωτούλας με παρότρυνε να δω την ταινία του Εμίλ Κουστουρίτσα Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ, κυρίως για ν' ακούσω τα τραγούδια της ταινίας σε μουσική του Goran Bregovic. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Η εμπειρία με τους τσιγγάνους θα μας μείνει αλησμόνητη. Ο εκτός τόπου και χρόνου τρόπος ζωής τους, η ασυνέπειά τους, ο ανύπαρκτος επαγγελματισμός τους ξεθώριασαν μονομιάς μόλις μπήκαμε στο studio.
Το πάθος, η ενέργεια και το ταλέντο τους πλημμύρισαν αμέσως τους χώρους εγγραφής, πλημμύρισαν την καρδιά μας. Ο Goran Bregovic είναι χαρισματικός. Το ίδιο και η Λίνα Νικολακοπούλου που με τα λόγια της πέτυχε το απόλυτο της έκφρασης. Ο δικός μας Αριστείδης Μόσχος με το σαντούρι του και την ορχήστρα του, έδεσε άψογα την ελληνική ψυχή με την τσιγγάνικη. Σαν επισφράγισμα αυτής της συνεργασίας, μου έδωσε να ερμηνεύσω το τραγούδι Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΑ, ένα τραγούδι που έγραψε πριν από πολλά χρόνια για την μοναδική σύντροφο της ζωής του, την κυρία Αγγέλικα.
Η μουσική παράσταση του ΖΟΟΜ το 1991-1992 ήταν για μένα μία ολοκλήρωση αυτής της περιπέτειας. Εκτός από τους γνωστούς βασικούς συντελεστές, μαζί μας ήταν πάλι ο Κώστας Γανωτής και νέοι συνεργάτες, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Νίκος Ζούκας και ο Βασίλης Μοσχονάς. Η παράσταση "των τσιγγάνων" παρουσιάστηκε για δύο χρόνια -όχι μόνο στο κοινό της Αθήνας- αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το 1993 αναζητούσαμε έναν καινούριο χώρο προκειμένου να παρουσιάσουμε τη νέα μας δουλειά ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ σε μουσική του Σταμάτη και στίχους της Λίνας. Η περιοχή του Γκαζιού μας ...έκανε κλικ! Ήταν ένα απόλυτο σκοτάδι στο μικρό στενό της οδού Ιεροφαντών όταν αποφασίσαμε να το φωτίσουμε με τα όνειρά μας. Συνοδοιπόρος μας ο θεατρικός επιχειρηματίας Ηλίας Μαρασούλης ο οποίος μετέτρεψε το συνεργείο σε χώρο θεάματος. Το ονομάσαμε ΓΚΑΖΙ όπως ολόκληρη η περιοχή. Ο χώρος αυτός ήταν και η αφετηρία για την μετέπειτα εξέλιξή της. ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ. Μία παράσταση ..."της βασικής ομάδας των πέντε" με το υπέροχο σκηνικό δάσος του Μανώλη Παντελιδάκη στην οποία συμμετείχαν ο Κώστας Μακεδόνας, ο Χρήστος Στέργιογλου, η Σοφία Χρήστου, ο Δημήτρης Μπάσης και για πρώτη φορά επί σκηνής, ο Σταμάτης Κραουνάκης. Η ατμόσφαιρα τόσο στην σκηνή όσο και στα καμαρίνια ήταν συγκλονιστική. Οι 6 μήνες κύλησαν σαν νερό. Αυτή η παράσταση -αυτούσια παρουσιάστηκε στο Θέατρο City Center της Νέας Υόρκης και όπως πάντα σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο. ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΛΑΪΚΑ ...χορέυτηκαν με πάθος...
Δεύτερη χρονιά στο ΓΚΑΖΙ με τίτλο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Αυτή την φορά συμμετέχει και η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Λίτσα Διαμάντη. Ήταν μία συνεργασία έκπληξη και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που κάναμε και η απόλυτη υπακοή της, στις οδηγίες του Ανδρέα Βουτσινά. Το απαράμιλλο χιούμορ της και η παιδικότητά της, θα μας μείνουν αξέχαστα! Η ίδια παράσταση μεταφέρθηκε και σε έναν καινούριο τότε χώρο της Θεσσαλονίκης στο ΦΙΞ. Εκείνη την εποχή όλοι οι συντελεστές συμμετείχαμε σ' ένα δίσκο του Σταμάτη και της Λίνας ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ. Είναι η πρώτη φορά που από ένα δίσκο έγιναν ταυτόχρονα 7 video clips υπό την σκηνοθετική ματιά του ταλαντούχου συνεργάτη και φίλου Νίκου Σούλη. Με το Νίκο συνεργαζόμαστε σχεδόν ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Τα video clips του μετέφεραν με ακρίβεια και ευαισθησία "την εικόνα" του λόγου και της μουσικής. Τα περισσότερα από αυτά έχουν καταγραφεί σαν ταινίες μικρού μήκους.
Το 1996 στο ΡΟΔΟΝ -όπου έγινε και το... βάπτισμα του πρωτοεμφανιζόμενου Στέλιου Διονυσίου- ακούγονται για πρώτη φορά δύο τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο του ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ: ΤΟ ΜΩΡΟ και το ΔΙΘΕΣΙΟ, επάνω στο οποίο βασίστηκε και ολόκληρο το σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη.
Την επόμενη χρονιά νέος δίσκος: ΣΑΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με τον συνθέτη Νίκο Αντύπα, πάντα σε στίχους της Λίνας. Ήταν μία πολύ ακριβή παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Εναλλάξ Αθήνα-Πράγα-Παρίσι προκειμένου ν΄αποκτήσουμε ένα αποτέλεσμα που να μας ικανοποιεί απόλυτα. Σ' αυτό τον δίσκο συμμετέχει και η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας υπό την διεύθυνση του Mario Clemens. Η μίξη και το mastering του δίσκου έγιναν στο Παρίσι στα studios PLUS XXX και DYAM.
Eδώ το σκηνικό αλλάζει εντελώς. Η ιδέα της Λίνας να συνεργαστούμε με τον σκηνοθέτη της ΟΜΑΔΑΣ ΕΔΑΦΟΥΣ Δημήτρη Παπαϊωάννου, μας οδήγησε στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ για δύο χρονιές. Η παράσταση αυτή ήταν στην κυριολεξία μοναδική. Ήταν ότι πιο δύσκολο έχω κάνει μέχρι σήμερα αφού πέραν των άλλων προσόντων απαιτούσε και άψογη σωματική κατάσταση. Γυμναζόμουνα καθημερινά τουλάχιστον 2-3 ώρες, πήγαινα στο θέατρο αρκετές ώρες πριν, να προθερμάνω το σώμα μου προκειμένου ν' ανταπεξέλθω στις ασκήσεις ακριβείας του Δημήτρη. Η συνομιλία του σώματος με τη φωνή ήταν απόλυτα συγχρονισμένα -μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το μουσικό ταλέντο του Νίκου Αντύπα έδενε απόλυτα με τον λόγο της Λίνας, τα σκηνικά της Λίλης Πεζανού, τους φωτισμούς του Ανδρέα Μπέλλη και ολοκληρωνόταν μέσα από τις αργές κινήσεις της χορογραφίας του Δημήτρη.
Το θέαμα αυτό ήταν μία δική μου παραγωγή η οποία ξεπέρασε τις 200 παραστάσεις. Συνοδοιπόρος μου η πολύτιμη φίλη και στενή μου συνεργάτης Τώνια Δραγούνη -διευθύντρια παραγωγής των θεαμάτων μου εντός και εκτός Ελλάδας- η οποία με πραγματικό πείσμα και αφοσίωση κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεπεράσουμε πολλές φορές τα σύνορά μας. Πίστεψε με πάθος ότι η ελληνική μουσική μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε σημείο της γης, έστω και αν η γλώσσα μας είναι στα περισσότερα άγνωστη. "Αρκεί να μιλάει η φωνή, η ψυχή και το σώμα" όπως λέει χαρακτηριστικά. Τότε επισκεφθήκαμε την Πορτογαλία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ισραήλ και Κύπρο. Ο επίλογος αυτής της παρουσίασης ήταν το ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ minimal. Ήταν μία σκέψη μας να το ταξιδέψουμε με μία μόνο κλασσική κιθάρα - του αριστουργηματικού, δεξιοτέχνη, κλασσικού κιθαρίστα Βαγγέλη Μπουντούνη. Τα ρεσιτάλ αυτά είχαν μία μοναδικότητα στον τρόπο παρουσίασής τους. Έγιναν σε καθεδρικούς ναούς σε πολλές πόλεις της Ευρώπης: Amsterdam, Koπενχάγη, Nυρεμβέργη, Φρανκφούρτη, Βερολίνο, Darmstadt, Aμβούργο. Μοναδικό σκηνικό τα βιτρώ της εκκλησίας, ο εσταυρωμένος και τα αναμμένα μανουάλια... Εκπληκτική εμπειρία!
Ο δρόμος για ...άλλες πολιτείες... έχει ανοίξει με αποτέλεσμα να έχω συνεχώς τη δυνατότητα να ταξιδεύω το ελληνικό τραγούδι και την ψυχή του με τον τρόπο που ακριβώς ονειρευόμουνα. Πολλά ταξίδια, πολλές εμπειρίες, ψυχική ικανοποίηση, κυρίως από την αποδοχή του κοινού που χωρίς να καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα γίνεται ένα με την ελληνική μουσική.
Ανάμεσα στα ταξίδια -ξανά Ισπανία, Ισραήλ, Λονδίνο- ετοιμάστηκε και η επόμενη δισκογραφική δουλειά. Φυσικό επακόλουθο -οι ΥΔΡΟΓΕΙΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ, ένα ...παιδί από τους ίδιους γονείς αλλά με διαφορετική οντότητα. Τα τραγούδια του δίσκου παρουσιάστηκαν στο DIOGENIS STUDIO, σ' ένα πρόγραμμα που φτιάξαμε μαζί με τον Σταμάτη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαιωάννου με τίτλο ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Βρεθήκαμε ξανά στην σκηνή μετά από αρκετά χρόνια. Μαζί μας και η ομάδα κρουστών ΗΧΟΔΡΑΣΗ του ταλαντούχου Νίκου Τουλιάτου. Το θέαμα αυτό ολοκληρώθηκε στο RADIO CITY της Θεσσαλονίκης. Καλοκαίρι 2001. Ένα ρεσιτάλ για φωνή και κρουστά. Ταξιδέψαμε όχι μόνο σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο -την οποία επισκεφθήκαμε 3 φορές- αλλά και το Ισραήλ, την Ισπανία, φτάνοντας μέχρι την μακρινή Κούβα! Τρεις συναυλίες σε δύο εκπληκτικά θέατρα. Η εικόνα του κοινού και στην Αβάνα και στην πόλη Matanzas θα μου μείνει αξέχαστη! Όλοι όρθιοι -ανεξαρτήτως ηλικίας- σε απόλυτο συγχρονισμό κινήσεων να χορεύουν υπό τον ρυθμό των ελληνικών τραγουδιών!!! Αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανη!
Μέσα στο καλοκαίρι του 2001 -ανάμεσα σε συναυλίες- μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω στο προσωπικό album του Mario Reyes -της γνωστής οικογένειας των Gipsy Kings. Τα τραγούδια YA HABIBI και DA MELA τα παρουσιάσαμε μαζί live στο JAZZ FESTIVAL που έγινε στο DIOGENIS STUDIO.
Το καλοκαίρι που πέρασε, ένα μοναδικό ρεσιτάλ κατεγράφη στην καλλιτεχνική μου διαδρομή. Ήταν σε έναν από τους ωραιότερους αρχαίους χώρους της Αθήνας, την Ρωμαϊκή Αγορά.
Ιανουάριος 2002. Τρεις εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΝΗΣ. Ένα απόσταγμα από αγαπημένα μου τραγούδια με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας, την συμμετοχή της σύγχρονης ορχήστρας μου και της χορωδίας Fons Musicalis, υπό την διεύθυνση του Francesic Preisler σε ενορχήστρωση του Κώστα Παπαδούκα. Ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευσα και ξένα τραγούδια, κυρίως από γνωστά musicals και τον διεθνή κινηματογράφο. Αγγλικά, Ισπανικά, Κορσικάνικα.
Το καλοκαίρι του 2003 έκανα άλλη μία περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα με τα καλλίτερα τραγούδια της καλλιτεχνικής μου πορείας . Μαζί μας και ο παληός μου συνεργάτης αλλά και φίλος, ο Κώστας Γανωτής ο οποίος συμμετείχε φιλικά στο Μέγαρο Μουσικής όπου ερμηνεύσαμε το εκπληκτικό , δικό του τραγούδι "Τα καραβάνια".
Τον επόμενο χειμώνα μία εντελώς ξεχωριστή συνεργασία στο "Studio Πειραιώς" ήταν αυτή με τον πετυχημένο στο είδος του Αντώνη Ρέμο. Μου έκαναν εντύπωση η καλοσύνη του, το χιούμορ του και ο καλός του χαρακτήρας. Τους έξι αυτούς μήνες θα τους θυμάμαι με αγάπη και τρυφερότητα. Η συνεργασία αυτή μεταφέρεται στην Θεσσαλονίκη στο "Studio Πολιτεία" γιά 40 παραστάσεις και μετά ταξιδεύει στην Αμερική.
Τον ίδιο χειμώνα κυκλοφόρησε και το νέο μου cd "Πές μου θάλασσα" το οποίο σε λίγους μόνο μήνες έγινε πλατινένιο. Ενα cd πολυσυλλεκτικό από παληούς αλλά και νέους συντελεστές που μου χάρισαν ότι καλλίτερο είχαν στην καρδιά τους και τους ευχαριστώ.
Αυτό τον χειμώνα θα τον αφιερώσω σε μερικές συναυλίες εκτός των ελληνικών συνόρων όπως γιά παράδειγμα στην Ρωσία. Πάντα οι εκτός της χώρας μου συναυλίες είναι γιά μένα μία μεγάλη πρόκληση. Ισως η μεγαλύτερη.
Μετά από 20 χρόνια αποφάσισα να αλλάξω δισκογραφική εταιρία και έτσι το νέο, μουσικό, δημιουργικό μου σπίτι είναι πλέον η Heaven. Εκεί κυκλοφόρησε το LIVE cd με την συμφωνική ορχήστρα της Πράγας, από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. "Τα παραμύθια μιάς φωνής" έγινε σύντομα χρυσό. Πραγματικά ήταν μία ιδιαίτερη ικανοποίηση γιά μένα , σε μία εποχή δύσκολη γιά την ελληνική δισκογραφία.
Αυτό ήταν η αφορμή τα "Παραμύθια" να ταξιδέψουν στο Palace Theatre του Λονδίνου με την Συμφωνική ορχήστρα της Οξφόρδης, στην Κύπρο με την Προεδρική Συμφωνική του Κρεμλίνου και στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η συνεργασία ήταν η αφορμή που ένα ακόμη όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ενα ρεσιτάλ με την ίδια ορχήστρα στην Οπερα της Μόσχας και την χορωδία του Κρεμλίνου.
Ηταν συναρπαστικό μία ρώσσικη χορωδία να τραγουδά στην Ελληνική γλώσσα!
Καλοκαίρι 2004. Ένα από τα πιο δημιουργικά καλοκαίρια της καριέρας μου... Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, ολοκλήρωση της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς, πρόβες για τον χειμώνα με τη Δήμητρα Γαλάνη, συμμετοχή στην λαμπαδοδρομία επάνω από την γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Η μεταφορά της Ολυμπιακής Φλόγας ήταν μία μοναδική εμπειρία με συγκλονιστικά συναισθήματα. Στην κυριολεξία ένοιωθα σαν να μην πατάω στο έδαφος. Την επόμενη μέρα έγιναν και τα επίσημα εγκαίνια αυτής της πανέμορφης γέφυρας στα οποία και συμμετείχα.
Αθήνα 2004. Τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μετά από μία σκληρή προετοιμασία στον Ασπρόπυργο και νοιώθοντας το μεγαλείο του εθελοντισμού από όλο τον κόσμο φτάνει η ώρα της τελετής της λήξης. Μία στιγμή πολύ μοναδική, που λίγοι καλλιτέχνες στον κόσμο έχουν την ευκαιρία να νοιώσουν στην καλλιτεχνική τους ζωή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ασφυκτικά γεμάτο στάδιο, τα πολύχρωμα μπαλόνια, την συμμετοχή του κόσμου.
Θα κρατήσω φυλαγμένα για πάντα τα συγχαρητήρια e-mails απ' όλο τον κόσμο. Ήταν συγκινητικά...!
Οκτώβριος 2004. Σαν δυό ροκ καρδιές με την Δήμητρα Γαλάνη στο VOX.
Η φιλία τόσων χρόνων ξεδιπλώνεται σε αυτή την σκηνή, δημιουργώντας εκρηκτικές, μοναδικές βραδυές. Είναι εμφανές ότι και οι δύο απολαμβάνουμε μέχρι το κόκκαλο αυτό που κάνουμε.
Παράλληλα κυκλοφορεί και το νέο μου cd " Να σε βλέπω να γελάς" το οποίο ολοκληρώθηκε στη Νέα Υόρκη. Ένα πολυσυλλεκτικό cd με άκρως συναισθηματικά τραγούδια . Ευχαριστώ από καρδιάς τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος , την αφοσίωση και την μουσικότητά τους... Το cd αυτό έγινε χρυσό σε ελάχιστες ημέρες κυκλοφορίας.
Την ίδια χρονιά το "Να σε βλέπω να γελάς" απέσπασε 5 πρωτιές στα βραβεία Αρίων.
Δεύτερος χρόνος με τη Δήμητρα Γαλάνη στου Fix Θεσσαλονίκης .Οι βραδιές αυτές στην Θεσσαλονίκη ήταν συγκλονίστηκες! Δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ!!!
Αυτή η συνεργασία που γεννήθηκε μέσα από την αγάπη και την αλληλοεκτίμηση, μία συνεργασία που γεννήθηκε πηγαία και που μετέτρεψε το εγώ σε εμείς αγκαλιάστηκε από τον κόσμο με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτό το συναίσθημα, αυτή η καθαρότητα της έκφρασης και της μοναδικής συνεργασίας δημιούργησε τρεις πρεμιέρες και τρία φινάλε. Αθήνα 2004-2005, Θεσσαλονίκη 2005-2006, Αθήνα 2006!
Παράλληλα κυκλοφόρησε και το Live στο Vox, 70 λεπτά από τις καλύτερες στιγμές του προγράμματος , το οποίο και έγινε χρυσό επίσης. Την ίδια στιγμή γινόταν πλατινένιο και το cd "Να σε βλέπω να γελάς" ενώ κυκλοφόρησε και μία ειδική έκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα με ένα double disc τελευταίας τεχνολογίας , με συλλεκτικές φωτογραφίες , με τον Αγγελό μου remix, μία αφήγησή μου για το πώς πήρε μορφή αυτό το cd, και υλικό από την συναυλία στην Μαδρίτη επ ευκαιρία της κυκλοφορίας του cd στην Ιβηρική Χερσόνησο με Ισπανικά credits.
Τον Μάρτιο του 2006 μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσω για άλλη μία φορά την χώρα μου στο εξωτερικό, στην Διεθνή Έκθεση Τουρισμού ITB, στο Βερολίνο όπου η Ελλάδα ήταν η τιμώμενη χώρα. Στις συναυλίες αυτές που εκπροσωπώ την χώρα μου αισθάνομαι μεγαλύτερη περηφάνια γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μεταφέρω το σύγχρονο τραγούδι και τον πολιτισμό του σε άλλους λαούς. Η δύναμη της έκφρασης αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Το καλοκαίρι του 2006 προγραμματίζουμε μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό...
Και η ζωή συνεχίζεται... Φυσικά υπάρχουν κεφάλαια αλλά και άπειρες λεπτομέρειες που είναι αδύνατον να καταγραφούν σε αυτή την φάση...αλλα θα επανελθουμε συντομα.......!!!
Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Μέχρι την ηλικία 7 ετών ζήσαμε στην Αλεξάνδρεια και ένα μικρό χρονικό διάστημα στο Σουέζ. Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και της μητέρας μου από την Χίο.
Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν πολύ ευτυχισμένα και τα θυμάμαι με αγάπη: Τα ζεστά απογεύματα στην Αλεξάνδρεια, τις βόλτες με τον παππού μου, τη μυρωδιά της θάλασσας, τα ηλιοβασιλέματα, το θρόισμα από τους φοίνικες που στόλιζαν την παραλία, τους ψαράδες με τα καλάμια τους, το τραμ, τις καραμέλες αργισούς, τις βόλτες με το αυτοκίνητο στη Σαχάρα... Tο μαγαζάκι με τα χρωματιστά τζάμια που έφτιαχνε φαλάφελ και πίτες ζεστές απέναντι από το σπίτι μας ήταν αυτό που πρόσφατα ξύπνησε τις παιδικές μου μνήμες και θυμήθηκα την γειτονιά των πρώτων χρόνων της ζωής μου. Το σπίτι μας σήμερα δεν υπάρχει πια. Έχει αντικατασταθεί από ένα πολυώροφο κτίριο, το Δικαστικό Μέγαρο Αλεξάνδρειας.
Τις αταξίες μου, τις θυμάμαι περισσότερο από τις περιγραφές της μητέρας μου, ήμουνα πραγματικά θηρίο! Στο σπίτι μας στο Σουέζ υπήρχε μία μεσοτοιχία με μία σκάλα ξύλινη, ίσια και ψηλή στην οποία η μαμά απεγνωσμένα κάθε φορά με παρακαλούσε να μην ανεβαίνω. Φυσικά εγώ, όπου "μη" μέσα! Μια φορά ανέβηκα στην κορυφή της, κι έπεσα μέσα σ' ένα σκουπιδοτενεκέ που ήταν από κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να με κάνουν μπάνιο με πετρέλαιο!!! Ήμουν αεικίνητη και δεν έτρωγα το φαγητό μου, γι αυτό και είχανε βρει το εξής κόλπο: είχανε φτιάξει ένα φίδι με πανί, το φοράγανε στο χέρι και το κινούσανε στο τζάμι για να με φοβίσουν... Κάποια μέρα όμως, η θεία μου είχε ξεχάσει στο δάκτυλό της την δακτυλήθρα που έραβε και έτσι ανακάλυψα την ...σκευωρία.
Το σχολείο μου ήταν το Αβερώφειο, ένα σχολείο που άφησε εποχή στην Αλεξάνδρεια και το οποίο δυστυχώς τώρα έχει ελάχιστους μαθητές. Το επισκέφθηκα πρόσφατα και οι μνήμες ζωντάνεψαν αμέσως. Το προαύλιο του σχολείου, ο ιστός της ελληνικής σημαίας, το γήπεδο που κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις, οι βρύσες που τότε δεν τις έφτανα για να πιω νερό. Μετά από τόσα χρόνια είναι ακόμη εκεί ο ίδιος επιστάτης, ο οποίος έψαξε και βρήκε τους καταλόγους εγγραφής της χρονιάς μου: Άλκηστης Σεβαστή Αττικιουζέλ του Σταύρου και της Μαρίας. Μου άρεσε πάρα πολύ το όνομα που διάλεξε η μητέρα μου για μένα, κυρίως για την ριζοσπαστική της απόφαση να έχω ένα όνομα που δεν ακολουθεί την οικογενειακή κληρονομιά. Όσο για το Σεβαστή, ήταν απαίτηση του παπά, ο οποίος δεν δεχόταν μόνο το αρχαίο ελληνικό Άλκηστης.
Ο πατέρας μου ήταν χειρούργος οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ήταν και οι δύο πολύ αυστηροί αλλά ταυτόχρονα πολύ τρυφεροί. Με αγαπούσαν πάρα πολύ -καθ' ότι ήμουν και μοναχοκόρη- και συχνά αυτό το εκμεταλλευόμουνα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν εξαιρετική -όσο θυμάμαι- και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι. Υπήρχαν φορές που με πήγαινε στον κινηματογράφο και τον υποχρέωνα να ξαναδούμε την ταινία πάλι από την αρχή. Εξακολουθώ να είμαι φανατική φίλη του κινηματογράφου. Μου αρέσουν κυρίως οι περιπέτειες, οι ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο και οι επιστημονικής φαντασίας.
Αρχές της δεκαετίας του '60 οι γονείς μου αποφάσισαν λόγω των πολιτικών γεγονότων να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο και ευτυχώς να έρθουν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι συγγενείς διασκορπίστηκαν σε άλλες χώρες. Ο ξεριζωμός ήταν τόσο επώδυνος που τον θυμάμαι ακόμα, κυρίως το κλάμα των δικών μου και την σκηνή του τελωνιακού που μου πήρε την κούκλα από τα χέρια και έσπασε το κεφάλι της, ψάχνοντας για τιμαλφή. Από τότε δεν ξανάπαιξα με κούκλες. Μου άρεσε να παίζω με τ' αγόρια ποδόσφαιρο, ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Έτρεχα 100 και 400 μέτρα μετ' εμποδίων στον Πανιώνιο, και αργότερα έπαιζα βόλεϊ στην ομάδα του Μίλωνα της Νέας Σμύρνης. Ο αθλητισμός ήταν στο αίμα μου.
Το πρώτο μας σπίτι στην Αθήνα ήτανε στον Υμηττό. Γειτονιά γραφική με ευκαλύπτους και γιασεμιά, κι ένα θερινό σινεμά, την ΑΒΑΝΑ. Ο πατέρας μου εργαζόταν σαν επιστημονικός συνεργάτης σε μία μεγάλη γερμανική βιομηχανία. Η μητέρα στο σπίτι ασχολείτο μαζί μου. Λίγο αργότερα μετακομίσαμε στην Καλλιθέα. Εκεί πήγα δημοτικό σχολείο. Στο 6ο Καλλιθέας. Μετακoμίζουμε ξανά, στη Νέα Σμύρνη αυτή τη φορά και στο γυμνάσιο πια, της Ευαγγελικής Σχολής. Ονειρεμένα χρόνια. Όλα είχανε μπει σε μία τάξη, σχολείο, αθλητισμός, φίλοι, σχολικές εκδρομές, μέχρι την στιγμή που η πίεση και η συσσωρευμένη στενοχώρια προκάλεσαν στον πατέρα μου ένα σοβαρό εγκεφαλικό περιστατικό το οποίο ήταν και μοιραίο. Η εμπειρία αυτή, της ζωής, με ωρίμασε απότομα...
Τελειώνοντας το γυμνάσιο ήμουνα σίγουρη ότι θ' ασχοληθώ με τον αθλητισμό, μέχρι τη στιγμή που ένας φίλος με παρότρυνε να τραγουδήσω. Η πρώτη μου ακρόαση ήτανε στον Δήμο Μούτση. Από αυτόν ξεκίνησαν όλα.
Παρά τις θυελλώδεις αντιρρήσεις της μητέρας μου ο πρώτος δίσκος ήταν γεγονός: ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ σε ποίηση Κ. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Γ. Ρίτσου, Κ. Καρυωτάκη και φυσικά σε μουσική Δήμου Μούτση. Ο ταλαντούχος συνθέτης υπήρξε ο μεγάλος μου δάσκαλος και ο καλλιτεχνικός μου νονός. αφού εκείνος με βάφτισε Πρωτοψάλτη.
Μαζί του εμφανίστηκα για πρώτη φορά στη μπουάτ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΛΥΔΡΑ στην Πλάκα, σ΄ ένα πρόγραμμα που το είχε επιμεληθεί ο ίδιος. Μαζί του και η πρώτη μου -αξέχαστη- εμπειρία σε συναυλία στο Παλαί ντε Σπορ στην Θεσσαλονίκη. Από το πολύ τρακ είχε κλείσει η φωνή μου μέχρι το πρώτο τραγούδι. Οι πρώτες κριτικές αναφέρουν... τρομερό τρακ έπαθε η τραγουδίστρια του Δήμου Μούτση Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο ρεσιτάλ της Θεσσαλονίκης χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την ερμηνεία της, είπαν οι ακροατές που θυμήθηκαν ότι το ίδιο... μεγάλο τρακ είχε πάθει ο Μπιθικώτσης στη συναυλία του στο Κεντρικό...(Απογευματινή 18.9.74)
1975. Στην οδό Σίνα υπήρχε το θέατρο ΠΑΠΑ. Εκεί πήρα το βάπτισμα αυτού του χώρου συμμετέχοντας σ' ένα πρόγραμμα μαζί με τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη, την Μαρίζα Κωχ και τον Θανάση Γκαϊφίλια.
Επόμενος δίσκος η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, επίσης του Δήμου Μούτση, από το θεατρικό έργο Η ΑΠΕΡΓΙΑ του Γιώργου Σκούρτη. Η πρώτη επαφή με τον Ηλία Ανδριόπουλο: ΚΥΚΛΟΣ ΣΕΦΕΡΗ, στον οποίο συμμετέχει και ο Νίκος Ξυλούρης. Η ευαισθησία και η απλότητα του συνθέτη με γοήτευσε. Ήταν η αρχή μιας φιλίας και μιας μεγάλης συνεργασίας. Αποτέλεσμα, ο δίσκος ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΑΪΚΑ -μαζί με τον Αντώνη Καλογιάννη- σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη. Aμέτρητες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το τραγούδι ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΞΕΔΕΣ γίνεται η πρώτη μου επιτυχία. Μαζί κάναμε και τις πρώτες εμφανίσεις στην Ευρώπη, στην Σουηδία και την Δανία.
Λίγο αργότερα ο Διονύσης Σαββόπουλος, μου προτείνει να συμμετάσχω στο διπλό του δίσκο ΡΕΖΕΡΒΑ καθώς και στις εμφανίσεις που θα έκανε τον χειμώνα στην Πλάκα. Η εμπειρία δουλεύοντας στο ΡΗΓΑ δίπλα στο Νιόνιο είναι μεγάλη. Τραγουδάμε, χορεύουμε, απολαμβάνουμε τις περιπέτειες του Καραγκιόζη με τον Σπαθάρη, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα. Αρκετές φορές βοηθούσα τον Σπαθάρη και έκανα το... "κολλητήρι".
Καλοκαίρι '77, θέατρο ΣΜΑΡΟΥΛΑ, επιθεώρηση ΕΦΗΜΕΡΕΒΟΜΕΝ του Μποστ-Μουρσελά, με πρωταγωνιστές τους Θύμιο Καρακατσάνη, Σμαρούλα Γιούλη, Μαίρη Χρονοπούλου, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Νίκο Κάποιο, Γιώργο Μοσχίδη και Γιάννη Μπέζο. Σ' αυτή την επιθεώρηση τραγουδάω τρία τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη. Την ίδια χρονιά συνεργάζομαι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, σε μία σειρά συναυλιών στο θέατρο ΑΛΙΚΗ.
ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, Γιάννης Σπανός. Τα μαγικά δάκτυλα του Γιάννη και ο έντονος ερωτισμός του, μου άνοιξαν την πόρτα στο ερωτικό τραγούδι. Δουλεύαμε δημιουργικά στο σπίτι του στην Ερέτρια, οι αμέτρητες συναυλίες, μας έφεραν ακόμη πιο κοντά. Στο ΚΥΤΤΑΡΟ στην οδό Ηπείρου περάσαμε έναν ολόκληρο χειμώνα μαζί. Ήταν η αρχή σε μία διαδρομή που χάραξε την μετέπειτα πορεία μου. Το ομώνυμο τραγούδι ήταν και η πρώτη μου συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου.
Ο επόμενος δίσκος ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου: να τραγουδήσω έναν ποιητή που θαύμαζα, που με συγκλόνιζε, που μίλαγε στην ψυχή μου, τον Οδυσσέα Ελύτη. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου. Το έργο αυτό, μαζί με τα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και τα ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ τα παρουσίασα το 1994 στο ΗΡΩΔΕΙΟ, με την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και τη χορωδία του Αντώνη Κοντογεωργίου. Ήταν μία από τις πιο σημαντικές και συγκινητικές στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας. Ένα ΗΡΩΔΕΙΟ κατάμεστο, με πανσέληνο -ερμηνεύοντας την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη σε πρώτο πλάνο- είναι ότι καλλίτερο μπορεί να ονειρευτεί ένας καλλιτέχνης. Η βραδιά αυτή έχει ευτυχώς καταγραφεί και στην δισκογραφία και τηλεοπτικά.
Το 1985 συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Σταμάτη Κραουνάκη, με τον οποίο γνωριζόμασταν από τα σχολικά χρόνια αλλά δεν το θυμόμασταν!!! Κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας από διάφορες περιγραφές ανακαλύψαμε ποιοι... ήμασταν! Από τότε μας συνδέει μία πολύ ειλικρινής φιλία, η οποία μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και της τέχνης έγινε ακόμη πιο δυνατή και κρατάει μέχρι σήμερα. Αυτός ο δίσκος ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ, είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου και η αφετηρία πολλών θεαμάτων τα οποία θεωρώ ότι έχουν αφήσει την σφραγίδα τους. Τα λόγια της Λίνας με συγκίνησαν πάρα πολύ και ο τρόπος περιγραφής των συναισθημάτων ήταν ένα βέλος που διαπέρασε την καρδιά και την ψυχή μου. Όπως είπα τότε... Το ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ στοχεύει να είναι τραγούδια για γουόκμαν, για Κυριακές πρωί, με ήλιο και βροχή... για ράδιο-ιδεολόγους και ερασιτέχνες ερωτευμένους...
Έγινε από ένα παράπονο...
Η πρώτη παρουσίαση αυτών των τραγουδιών γίνεται στην Θεσσαλονίκη, στο ΖΟΟΜ. Εκεί συνεργάστηκα για πρώτη φορά με τον Γιάννη Πάριο.
Ένα χρόνο μετά η ΛΕΩΦΟΡΟΣ Α'. Μέσα από την αναζήτησή μας για ένα νέο τρόπο παρουσίασης του ελληνικού τραγουδιού, γεννιέται η πρώτη μουσική παράσταση στην Ελλάδα. Ένα πρόγραμμα που κάναμε μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Λίνα Νικολακοπούλου σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, σκηνικά και κοστούμια του Μανώλη Παντελιδάκη. Όπως είπε και ο Σταμάτης "είναι ένα σενάριο με τραγούδια για τις τρεις συγκεκριμένες φωνές, τους τρεις αγγέλους αυτών και τρεις περιστρεφόμενες καρέκλες". Άλκηστης Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κώστας Γανωτής. Η παρουσίαση των τραγουδιών εκφράζεται στην σκηνή μ' έναν εντελώς νέο, διαφορετικό τρόπο.
Τα τραγούδια αναμειγνύονται μεταξύ τους και γίνονται ένα. Η ομάδα μεγαλώνει. Ο Ανδρέας Βουτσινάς και ο Μανώλης Παντελιδάκης συνεργάζονται μαζί μας ανελλιπώς τα επόμενα 9 χρόνια... Χρόνια δημιουργικά, τα οποία έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μας με χρυσά γράμματα. Ο Ανδρέας υπήρξε για μένα ένας μεγάλος δάσκαλος. Η εμπειρία του, η καθοδήγησή του και η αγάπη του ήταν στοιχεία ανεκτίμητα. Σημαντική ήταν και η παρουσία του Μανώλη δίπλα μας, ο οποίος με τα σκηνικά του έντυσε τα όνειρά μας.
Το καλοκαίρι του 1986 κάνουμε μία μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την Δήμητρα Γαλάνη, την οποία θαύμαζα από τα σχολικά μου χρόνια όχι μόνο για την φωνή της αλλά και για την ευαισθησία της. Αυτό το χρονικό διάστημα ήταν αρκετό να συνδεθούμε πιο πολύ και να γεννηθούν δύο υπέροχα τραγούδια: ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΖΩΝΤΑΝΟΙ και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ που ήταν και ο τίτλος του ομώνυμου δίσκου που κυκλοφόρησε αργότερα σε στίχους της Λίνας.
Η σχέση μου με την Λίνα δεν ήταν μόνο επαγγελματική. Υπήρχε και μία βαθιά, δυνατή φιλία μεταξύ μας με όλα τα υπέρ και τα κατά της... Οι διαφορετικοί χαρακτήρες μας, ήταν η αιτία που δημιουργήθηκαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ μας, αλλά μέσα από αυτές τις συγκρούσεις πάντα γεννιόταν κάτι εποικοδομητικό. Η εκτίμηση, ο θαυμασμός και η αγάπη είναι συναισθήματα που αντέχουν στον χρόνο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών που έχω ερμηνεύσει είναι δικά της.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ Β'. Στην δεύτερη σκηνοθετημένη παράσταση με τους ίδιους συντελεστές -που παρουσιάστηκε και στην Θεσσαλονίκη επί 7 μήνες- ήταν επίσης ο Κώστας Γανωτής, ο ηθοποιός Χρήστος Στέργιογλου και ο Νίκος Γαλάτης.
Ο επόμενος δίσκος ήταν μεγάλος σταθμός στην μουσική μου διαδρομή. Ήταν καλοκαίρι και ένας φίλος μου, ο Κώστας Κωτούλας με παρότρυνε να δω την ταινία του Εμίλ Κουστουρίτσα Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ, κυρίως για ν' ακούσω τα τραγούδια της ταινίας σε μουσική του Goran Bregovic. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Η εμπειρία με τους τσιγγάνους θα μας μείνει αλησμόνητη. Ο εκτός τόπου και χρόνου τρόπος ζωής τους, η ασυνέπειά τους, ο ανύπαρκτος επαγγελματισμός τους ξεθώριασαν μονομιάς μόλις μπήκαμε στο studio.
Το πάθος, η ενέργεια και το ταλέντο τους πλημμύρισαν αμέσως τους χώρους εγγραφής, πλημμύρισαν την καρδιά μας. Ο Goran Bregovic είναι χαρισματικός. Το ίδιο και η Λίνα Νικολακοπούλου που με τα λόγια της πέτυχε το απόλυτο της έκφρασης. Ο δικός μας Αριστείδης Μόσχος με το σαντούρι του και την ορχήστρα του, έδεσε άψογα την ελληνική ψυχή με την τσιγγάνικη. Σαν επισφράγισμα αυτής της συνεργασίας, μου έδωσε να ερμηνεύσω το τραγούδι Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΑ, ένα τραγούδι που έγραψε πριν από πολλά χρόνια για την μοναδική σύντροφο της ζωής του, την κυρία Αγγέλικα.
Η μουσική παράσταση του ΖΟΟΜ το 1991-1992 ήταν για μένα μία ολοκλήρωση αυτής της περιπέτειας. Εκτός από τους γνωστούς βασικούς συντελεστές, μαζί μας ήταν πάλι ο Κώστας Γανωτής και νέοι συνεργάτες, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Νίκος Ζούκας και ο Βασίλης Μοσχονάς. Η παράσταση "των τσιγγάνων" παρουσιάστηκε για δύο χρόνια -όχι μόνο στο κοινό της Αθήνας- αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το 1993 αναζητούσαμε έναν καινούριο χώρο προκειμένου να παρουσιάσουμε τη νέα μας δουλειά ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ σε μουσική του Σταμάτη και στίχους της Λίνας. Η περιοχή του Γκαζιού μας ...έκανε κλικ! Ήταν ένα απόλυτο σκοτάδι στο μικρό στενό της οδού Ιεροφαντών όταν αποφασίσαμε να το φωτίσουμε με τα όνειρά μας. Συνοδοιπόρος μας ο θεατρικός επιχειρηματίας Ηλίας Μαρασούλης ο οποίος μετέτρεψε το συνεργείο σε χώρο θεάματος. Το ονομάσαμε ΓΚΑΖΙ όπως ολόκληρη η περιοχή. Ο χώρος αυτός ήταν και η αφετηρία για την μετέπειτα εξέλιξή της. ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ. Μία παράσταση ..."της βασικής ομάδας των πέντε" με το υπέροχο σκηνικό δάσος του Μανώλη Παντελιδάκη στην οποία συμμετείχαν ο Κώστας Μακεδόνας, ο Χρήστος Στέργιογλου, η Σοφία Χρήστου, ο Δημήτρης Μπάσης και για πρώτη φορά επί σκηνής, ο Σταμάτης Κραουνάκης. Η ατμόσφαιρα τόσο στην σκηνή όσο και στα καμαρίνια ήταν συγκλονιστική. Οι 6 μήνες κύλησαν σαν νερό. Αυτή η παράσταση -αυτούσια παρουσιάστηκε στο Θέατρο City Center της Νέας Υόρκης και όπως πάντα σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο. ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΛΑΪΚΑ ...χορέυτηκαν με πάθος...
Δεύτερη χρονιά στο ΓΚΑΖΙ με τίτλο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Αυτή την φορά συμμετέχει και η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Λίτσα Διαμάντη. Ήταν μία συνεργασία έκπληξη και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που κάναμε και η απόλυτη υπακοή της, στις οδηγίες του Ανδρέα Βουτσινά. Το απαράμιλλο χιούμορ της και η παιδικότητά της, θα μας μείνουν αξέχαστα! Η ίδια παράσταση μεταφέρθηκε και σε έναν καινούριο τότε χώρο της Θεσσαλονίκης στο ΦΙΞ. Εκείνη την εποχή όλοι οι συντελεστές συμμετείχαμε σ' ένα δίσκο του Σταμάτη και της Λίνας ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ. Είναι η πρώτη φορά που από ένα δίσκο έγιναν ταυτόχρονα 7 video clips υπό την σκηνοθετική ματιά του ταλαντούχου συνεργάτη και φίλου Νίκου Σούλη. Με το Νίκο συνεργαζόμαστε σχεδόν ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Τα video clips του μετέφεραν με ακρίβεια και ευαισθησία "την εικόνα" του λόγου και της μουσικής. Τα περισσότερα από αυτά έχουν καταγραφεί σαν ταινίες μικρού μήκους.
Το 1996 στο ΡΟΔΟΝ -όπου έγινε και το... βάπτισμα του πρωτοεμφανιζόμενου Στέλιου Διονυσίου- ακούγονται για πρώτη φορά δύο τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο του ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ: ΤΟ ΜΩΡΟ και το ΔΙΘΕΣΙΟ, επάνω στο οποίο βασίστηκε και ολόκληρο το σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη.
Την επόμενη χρονιά νέος δίσκος: ΣΑΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με τον συνθέτη Νίκο Αντύπα, πάντα σε στίχους της Λίνας. Ήταν μία πολύ ακριβή παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Εναλλάξ Αθήνα-Πράγα-Παρίσι προκειμένου ν΄αποκτήσουμε ένα αποτέλεσμα που να μας ικανοποιεί απόλυτα. Σ' αυτό τον δίσκο συμμετέχει και η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας υπό την διεύθυνση του Mario Clemens. Η μίξη και το mastering του δίσκου έγιναν στο Παρίσι στα studios PLUS XXX και DYAM.
Eδώ το σκηνικό αλλάζει εντελώς. Η ιδέα της Λίνας να συνεργαστούμε με τον σκηνοθέτη της ΟΜΑΔΑΣ ΕΔΑΦΟΥΣ Δημήτρη Παπαϊωάννου, μας οδήγησε στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ για δύο χρονιές. Η παράσταση αυτή ήταν στην κυριολεξία μοναδική. Ήταν ότι πιο δύσκολο έχω κάνει μέχρι σήμερα αφού πέραν των άλλων προσόντων απαιτούσε και άψογη σωματική κατάσταση. Γυμναζόμουνα καθημερινά τουλάχιστον 2-3 ώρες, πήγαινα στο θέατρο αρκετές ώρες πριν, να προθερμάνω το σώμα μου προκειμένου ν' ανταπεξέλθω στις ασκήσεις ακριβείας του Δημήτρη. Η συνομιλία του σώματος με τη φωνή ήταν απόλυτα συγχρονισμένα -μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το μουσικό ταλέντο του Νίκου Αντύπα έδενε απόλυτα με τον λόγο της Λίνας, τα σκηνικά της Λίλης Πεζανού, τους φωτισμούς του Ανδρέα Μπέλλη και ολοκληρωνόταν μέσα από τις αργές κινήσεις της χορογραφίας του Δημήτρη.
Το θέαμα αυτό ήταν μία δική μου παραγωγή η οποία ξεπέρασε τις 200 παραστάσεις. Συνοδοιπόρος μου η πολύτιμη φίλη και στενή μου συνεργάτης Τώνια Δραγούνη -διευθύντρια παραγωγής των θεαμάτων μου εντός και εκτός Ελλάδας- η οποία με πραγματικό πείσμα και αφοσίωση κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεπεράσουμε πολλές φορές τα σύνορά μας. Πίστεψε με πάθος ότι η ελληνική μουσική μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε σημείο της γης, έστω και αν η γλώσσα μας είναι στα περισσότερα άγνωστη. "Αρκεί να μιλάει η φωνή, η ψυχή και το σώμα" όπως λέει χαρακτηριστικά. Τότε επισκεφθήκαμε την Πορτογαλία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ισραήλ και Κύπρο. Ο επίλογος αυτής της παρουσίασης ήταν το ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ minimal. Ήταν μία σκέψη μας να το ταξιδέψουμε με μία μόνο κλασσική κιθάρα - του αριστουργηματικού, δεξιοτέχνη, κλασσικού κιθαρίστα Βαγγέλη Μπουντούνη. Τα ρεσιτάλ αυτά είχαν μία μοναδικότητα στον τρόπο παρουσίασής τους. Έγιναν σε καθεδρικούς ναούς σε πολλές πόλεις της Ευρώπης: Amsterdam, Koπενχάγη, Nυρεμβέργη, Φρανκφούρτη, Βερολίνο, Darmstadt, Aμβούργο. Μοναδικό σκηνικό τα βιτρώ της εκκλησίας, ο εσταυρωμένος και τα αναμμένα μανουάλια... Εκπληκτική εμπειρία!
Ο δρόμος για ...άλλες πολιτείες... έχει ανοίξει με αποτέλεσμα να έχω συνεχώς τη δυνατότητα να ταξιδεύω το ελληνικό τραγούδι και την ψυχή του με τον τρόπο που ακριβώς ονειρευόμουνα. Πολλά ταξίδια, πολλές εμπειρίες, ψυχική ικανοποίηση, κυρίως από την αποδοχή του κοινού που χωρίς να καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα γίνεται ένα με την ελληνική μουσική.
Ανάμεσα στα ταξίδια -ξανά Ισπανία, Ισραήλ, Λονδίνο- ετοιμάστηκε και η επόμενη δισκογραφική δουλειά. Φυσικό επακόλουθο -οι ΥΔΡΟΓΕΙΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ, ένα ...παιδί από τους ίδιους γονείς αλλά με διαφορετική οντότητα. Τα τραγούδια του δίσκου παρουσιάστηκαν στο DIOGENIS STUDIO, σ' ένα πρόγραμμα που φτιάξαμε μαζί με τον Σταμάτη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαιωάννου με τίτλο ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Βρεθήκαμε ξανά στην σκηνή μετά από αρκετά χρόνια. Μαζί μας και η ομάδα κρουστών ΗΧΟΔΡΑΣΗ του ταλαντούχου Νίκου Τουλιάτου. Το θέαμα αυτό ολοκληρώθηκε στο RADIO CITY της Θεσσαλονίκης. Καλοκαίρι 2001. Ένα ρεσιτάλ για φωνή και κρουστά. Ταξιδέψαμε όχι μόνο σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο -την οποία επισκεφθήκαμε 3 φορές- αλλά και το Ισραήλ, την Ισπανία, φτάνοντας μέχρι την μακρινή Κούβα! Τρεις συναυλίες σε δύο εκπληκτικά θέατρα. Η εικόνα του κοινού και στην Αβάνα και στην πόλη Matanzas θα μου μείνει αξέχαστη! Όλοι όρθιοι -ανεξαρτήτως ηλικίας- σε απόλυτο συγχρονισμό κινήσεων να χορεύουν υπό τον ρυθμό των ελληνικών τραγουδιών!!! Αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανη!
Μέσα στο καλοκαίρι του 2001 -ανάμεσα σε συναυλίες- μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω στο προσωπικό album του Mario Reyes -της γνωστής οικογένειας των Gipsy Kings. Τα τραγούδια YA HABIBI και DA MELA τα παρουσιάσαμε μαζί live στο JAZZ FESTIVAL που έγινε στο DIOGENIS STUDIO.
Το καλοκαίρι που πέρασε, ένα μοναδικό ρεσιτάλ κατεγράφη στην καλλιτεχνική μου διαδρομή. Ήταν σε έναν από τους ωραιότερους αρχαίους χώρους της Αθήνας, την Ρωμαϊκή Αγορά.
Ιανουάριος 2002. Τρεις εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΝΗΣ. Ένα απόσταγμα από αγαπημένα μου τραγούδια με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας, την συμμετοχή της σύγχρονης ορχήστρας μου και της χορωδίας Fons Musicalis, υπό την διεύθυνση του Francesic Preisler σε ενορχήστρωση του Κώστα Παπαδούκα. Ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευσα και ξένα τραγούδια, κυρίως από γνωστά musicals και τον διεθνή κινηματογράφο. Αγγλικά, Ισπανικά, Κορσικάνικα.
Το καλοκαίρι του 2003 έκανα άλλη μία περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα με τα καλλίτερα τραγούδια της καλλιτεχνικής μου πορείας . Μαζί μας και ο παληός μου συνεργάτης αλλά και φίλος, ο Κώστας Γανωτής ο οποίος συμμετείχε φιλικά στο Μέγαρο Μουσικής όπου ερμηνεύσαμε το εκπληκτικό , δικό του τραγούδι "Τα καραβάνια".
Τον επόμενο χειμώνα μία εντελώς ξεχωριστή συνεργασία στο "Studio Πειραιώς" ήταν αυτή με τον πετυχημένο στο είδος του Αντώνη Ρέμο. Μου έκαναν εντύπωση η καλοσύνη του, το χιούμορ του και ο καλός του χαρακτήρας. Τους έξι αυτούς μήνες θα τους θυμάμαι με αγάπη και τρυφερότητα. Η συνεργασία αυτή μεταφέρεται στην Θεσσαλονίκη στο "Studio Πολιτεία" γιά 40 παραστάσεις και μετά ταξιδεύει στην Αμερική.
Τον ίδιο χειμώνα κυκλοφόρησε και το νέο μου cd "Πές μου θάλασσα" το οποίο σε λίγους μόνο μήνες έγινε πλατινένιο. Ενα cd πολυσυλλεκτικό από παληούς αλλά και νέους συντελεστές που μου χάρισαν ότι καλλίτερο είχαν στην καρδιά τους και τους ευχαριστώ.
Αυτό τον χειμώνα θα τον αφιερώσω σε μερικές συναυλίες εκτός των ελληνικών συνόρων όπως γιά παράδειγμα στην Ρωσία. Πάντα οι εκτός της χώρας μου συναυλίες είναι γιά μένα μία μεγάλη πρόκληση. Ισως η μεγαλύτερη.
Μετά από 20 χρόνια αποφάσισα να αλλάξω δισκογραφική εταιρία και έτσι το νέο, μουσικό, δημιουργικό μου σπίτι είναι πλέον η Heaven. Εκεί κυκλοφόρησε το LIVE cd με την συμφωνική ορχήστρα της Πράγας, από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. "Τα παραμύθια μιάς φωνής" έγινε σύντομα χρυσό. Πραγματικά ήταν μία ιδιαίτερη ικανοποίηση γιά μένα , σε μία εποχή δύσκολη γιά την ελληνική δισκογραφία.
Αυτό ήταν η αφορμή τα "Παραμύθια" να ταξιδέψουν στο Palace Theatre του Λονδίνου με την Συμφωνική ορχήστρα της Οξφόρδης, στην Κύπρο με την Προεδρική Συμφωνική του Κρεμλίνου και στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η συνεργασία ήταν η αφορμή που ένα ακόμη όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ενα ρεσιτάλ με την ίδια ορχήστρα στην Οπερα της Μόσχας και την χορωδία του Κρεμλίνου.
Ηταν συναρπαστικό μία ρώσσικη χορωδία να τραγουδά στην Ελληνική γλώσσα!
Καλοκαίρι 2004. Ένα από τα πιο δημιουργικά καλοκαίρια της καριέρας μου... Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, ολοκλήρωση της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς, πρόβες για τον χειμώνα με τη Δήμητρα Γαλάνη, συμμετοχή στην λαμπαδοδρομία επάνω από την γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Η μεταφορά της Ολυμπιακής Φλόγας ήταν μία μοναδική εμπειρία με συγκλονιστικά συναισθήματα. Στην κυριολεξία ένοιωθα σαν να μην πατάω στο έδαφος. Την επόμενη μέρα έγιναν και τα επίσημα εγκαίνια αυτής της πανέμορφης γέφυρας στα οποία και συμμετείχα.
Αθήνα 2004. Τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μετά από μία σκληρή προετοιμασία στον Ασπρόπυργο και νοιώθοντας το μεγαλείο του εθελοντισμού από όλο τον κόσμο φτάνει η ώρα της τελετής της λήξης. Μία στιγμή πολύ μοναδική, που λίγοι καλλιτέχνες στον κόσμο έχουν την ευκαιρία να νοιώσουν στην καλλιτεχνική τους ζωή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ασφυκτικά γεμάτο στάδιο, τα πολύχρωμα μπαλόνια, την συμμετοχή του κόσμου.
Θα κρατήσω φυλαγμένα για πάντα τα συγχαρητήρια e-mails απ' όλο τον κόσμο. Ήταν συγκινητικά...!
Οκτώβριος 2004. Σαν δυό ροκ καρδιές με την Δήμητρα Γαλάνη στο VOX.
Η φιλία τόσων χρόνων ξεδιπλώνεται σε αυτή την σκηνή, δημιουργώντας εκρηκτικές, μοναδικές βραδυές. Είναι εμφανές ότι και οι δύο απολαμβάνουμε μέχρι το κόκκαλο αυτό που κάνουμε.
Παράλληλα κυκλοφορεί και το νέο μου cd " Να σε βλέπω να γελάς" το οποίο ολοκληρώθηκε στη Νέα Υόρκη. Ένα πολυσυλλεκτικό cd με άκρως συναισθηματικά τραγούδια . Ευχαριστώ από καρδιάς τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος , την αφοσίωση και την μουσικότητά τους... Το cd αυτό έγινε χρυσό σε ελάχιστες ημέρες κυκλοφορίας.
Την ίδια χρονιά το "Να σε βλέπω να γελάς" απέσπασε 5 πρωτιές στα βραβεία Αρίων.
Δεύτερος χρόνος με τη Δήμητρα Γαλάνη στου Fix Θεσσαλονίκης .Οι βραδιές αυτές στην Θεσσαλονίκη ήταν συγκλονίστηκες! Δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ!!!
Αυτή η συνεργασία που γεννήθηκε μέσα από την αγάπη και την αλληλοεκτίμηση, μία συνεργασία που γεννήθηκε πηγαία και που μετέτρεψε το εγώ σε εμείς αγκαλιάστηκε από τον κόσμο με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτό το συναίσθημα, αυτή η καθαρότητα της έκφρασης και της μοναδικής συνεργασίας δημιούργησε τρεις πρεμιέρες και τρία φινάλε. Αθήνα 2004-2005, Θεσσαλονίκη 2005-2006, Αθήνα 2006!
Παράλληλα κυκλοφόρησε και το Live στο Vox, 70 λεπτά από τις καλύτερες στιγμές του προγράμματος , το οποίο και έγινε χρυσό επίσης. Την ίδια στιγμή γινόταν πλατινένιο και το cd "Να σε βλέπω να γελάς" ενώ κυκλοφόρησε και μία ειδική έκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα με ένα double disc τελευταίας τεχνολογίας , με συλλεκτικές φωτογραφίες , με τον Αγγελό μου remix, μία αφήγησή μου για το πώς πήρε μορφή αυτό το cd, και υλικό από την συναυλία στην Μαδρίτη επ ευκαιρία της κυκλοφορίας του cd στην Ιβηρική Χερσόνησο με Ισπανικά credits.
Τον Μάρτιο του 2006 μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσω για άλλη μία φορά την χώρα μου στο εξωτερικό, στην Διεθνή Έκθεση Τουρισμού ITB, στο Βερολίνο όπου η Ελλάδα ήταν η τιμώμενη χώρα. Στις συναυλίες αυτές που εκπροσωπώ την χώρα μου αισθάνομαι μεγαλύτερη περηφάνια γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μεταφέρω το σύγχρονο τραγούδι και τον πολιτισμό του σε άλλους λαούς. Η δύναμη της έκφρασης αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Το καλοκαίρι του 2006 προγραμματίζουμε μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό...
Και η ζωή συνεχίζεται... Φυσικά υπάρχουν κεφάλαια αλλά και άπειρες λεπτομέρειες που είναι αδύνατον να καταγραφούν σε αυτή την φάση...αλλα θα επανελθουμε συντομα.......!!!
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
Σύμφωvα με τov σπoυδαίo Αγγλo συγγραφέα Τζ. Ρ.Ρ.Τόλκιv, o κόσμoς φτιάχτηκε από τη μoυσική. Αλήθεια; Ψέμματα; Τo σίγoυρo είvαι πως oρισμέvoι άvθρωπoι φτιάχτηκαv για τη μoυσική. Μ' έvαv παππoύ Ηπειρώτη και ψάλτη κι έvαv πατέρα με σπoυδές στo έvτεχvo τραγoύδι η Δήμητρα Γαλάvη γεvvήθηκε μέσα στη μoυσική και ήταv σχέδov φυσικό vα φτιάξει έvαv κόσμo από μoυσική αφoύ,όπoιoς κι αv έφτιαξε τov κόσμo τoύτo τελικά, της δώρισε μια φωvή βαθιά σαv κovτραμπάσo και γλυκειά σαv φλάoυτo.
Γεvvήθηκε στηv Αθήvα.Με τηv εφηβεία αρχίζει και η καριέρα της. Χρόvoς ταχύς, χρόvoς ευoίωvoς.1968, 16 μόλις ετώv και τα δύo τραγoύδια στo δίσκo τωv Δ.Μoύτση - Ν. Γκάτσoυ "Εvα χαμόγελo" δεv είvαι παρά τo σήμα εκκίvησης τoυ αφέτη - χρόvoυ σε μία δρoμέα μακριvώv απoστάσεωv μέσα στη μoυσική ιστoρία τoυ καιρoύ της και της χώρας της.
Νωρίς vωρίς αvαδείχθηκε σε μεγάλη ερμηvεύτρια τov έχovτας στη φαρέτρα της από τη μία τη σπoυδαία φωvή της κι από τηv άλλη μια πρoσωπικότητα έvτovη πoυ τηv ωθoύσε στo γιατί τωv πραγμάτωv. Εχει τραγoυδήσει όλoυς σχεδόv τoυς μεγάλoυς Ελληvες συvθέτες, Χατζιδάκι, Θεoδωράκη, Τσιτσάvη,Μoύτση, Ξαρχάκo,Σπαvό, Λoίζo, Λεovτή, Μικρoύτσικo, Παπαθαvασίoυ, Κηλαϊδόvη, Σαββόπoυλo, Χατζηvάσιo, Χάλαρη, Κραoυvάκη κ.ά κι έχει επικυρώσει τov λόγo τωv σημαvτικότερωv στιχoυργώv πoιητώv Γκάτσo, Παπαδόπoυλo,Τριπoλίτη, Νικoλακoπoύλoυ,Καββαδία κ.ά.
Η δισκoγραφία της ξεπερvά τoυς 80 δίσκoυς και είvαι χαρακτηριστική της ερμηvευτικής της δειvότητας σε όλα σχεδόv τα είδη τραγoυδιoύ- από τo καθαρά λαϊκό μέχρι τo έvτεχvo, κι από τov βυζαvτιvό ύμvo μέχρι τo ελαφρό τραγoύδι. Τρυφερή όπoυ χρειάζεται , βαθιά όπoυ oφείλει, με άψoγη τεχvική και ισoρρoπημέvo αίσθημα η ερμηvεία της έφτασε, με τα χρόvια , vα γίvει η τρίτη υπoγραφή στα τραγoύδια- μαζί με τov συvθέτη και τov στιχoυργό.
Αvήκει σε μία "γεvιά πρώτωv" πoυ εδώ και τρεις σχεδόv δεκαετίες στηρίζoυv και υπoστηρίζoυv - o καθέvας με τov τρόπo τoυ - τo καλό ελληvικό τραγoύδι απoτελώvτας ,ταυτόχρovα , και μία βεvτάλια θαυμάσιωv φωvώv.
Η ίδια επέλεξε κατ' αρχάς μια πoρεία κovτά στoυς δημιoυργoύς εξαργυρώσιμη πρώτα και κύρια από τov χρόvo και ύστερα από τη βιoμηχαvία τoυ τραγoυδιoύ.
Από τo 1981 και ύστερα επιλέγει πρoσεκτικά τoυς χώρoυς τωv εμφαvίσεωv της με κoρυφαία στιγμή τo ιστoρικό "Χάραμα" τoυ Τσιτσάvη στηv Καισαριαvή πoυ ξαvάγραψε ιστoρία τα τρία τελευταία χρόvια με τηv πρόταση ψυχαγωγίας πoυ διατύπωσε εκεί η Δήμητρα Γαλάvη από κoιvoύ με τηv στιχoυργό Λίvα Νικoλακoπoύλoυ. Μια ζωή ( 30 χρόvια , για τηv ακρίβεια) μέσα στη μoυσική και τo τραγoύδι ήταv περίπoυ φυσικό vα βγάλoυv και τηv ίδια στηv όχθη τωv δημιoυργώv. Ετσι , τα τελευταία χρόvια, η Δήμητρα Γαλάvη παρoυσίασε και τηv ικαvότητά της vα γράφει και η ίδια τραγoύδια είτε για τη δική της φωvή , είτε για άλλoυς συvαδέλφoυς της.
Μια μoυσική πρoσωπικότητα πλήρης, τoλμηρή και απoφασιστική με χιoύμoρ αλλά και τηv περίσκεψη πoυ επιβάλλoυv συχvά oι καιρoί, ζει τη ζωή της χώρας της είτε παίρvovτας θέση- όπoτε κρίvει απαραίτητo - στα καίρια πρoβλήματα τoυ καιρoύ μας, είτε τιμώvτας με τηv παρoυσία και τηv τέχvη τις εκδηλώσεις κoιvωvικής σημασίας.
Εv τέλει... Πότε σαv απαλό αεράκι τo βράδυ τoυ Επιταφίoυ και πότε σαv τρικυμία σε αχαvή ωκεαvό πότε σαv φυσικό φαιvόμεvo και πότε σαv χρησμός πότε σαv γλυκό κρασί και πότε σαv ακριβό φαρμάκι η Δήμητρα Γαλάvη με τη φωvή της έδωσε και συvεχίζει vα δίvει πvoή μακράς ζωής σ' ότι τραγoυδά και κρατά μιάv ακατάλυτα μαγική σχέση με τo πoλυπληθές ακρoατήριo της. Σημαvτική εξ αρχής. Κλασική εv ζωή.
ΣΥΝΕΡΓΑΣIΕΣ - ΣΤΑΘΜΟI ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑIΑ ΔΕΚΑΕΤIΑ.
Με τov Μάvo Χατζιδάκι στo "Σείριo" τo 1968
Με τηv Φλέρυ Νταvτωvάκη σε μία συvαυλία πoυ άφησε επoχή και δόθηκε στη Ρωμαϊκή Αγoρά στα πλαίσια τωv εκδηλώσεωv για τηv Αθήvα Πoλιστιστική Πρωτεύoυσα στις αρχές της δεκαετίας τoυ '80.
Ρεσιτάλ με τη συμμετoχή της Λέvας Πλάτωvoς στo αρχαίo ωδείo της Πάτρας τo 1989 από όπoυ και η ζωvταvή ηχoγράφηση τoυ δίσκoυ "Οι Μύθoι της Ευρώπης".
Συvαυλία υπό τov γεvικό τίτλo "Για φωvή και πιάvo" με τov Θάvo Μικρoύτσικo στις Βρυξέλλες στo Nouvewu Theatre de Belgique, στις 15.02.89.
Συμμετoχή στη μεγάλη συvαυλία πoυ δόθηκε τov Σεπτέμβριo τoυ 1994 - στη μvήμη της Μελίvας Μερκoύρη - τα έσoδα της oπoίας διατέθηκαv για τηv αvακαίvηση τoυ Μoυσείoυ της Ακρόπoλης. Στη συvαυλία αυτή τηv oπoία παρακoλoύθησαv 80.000 άvθρωπoι πήραv επίσης μέρoς πρoσωπικότητες ελληvικές και ξέvες όπως o Ζακ Λάvγκ, o Ζυλ Ντασσέv, o Ζώρζ Μoυστακί, η Νάvα Μoύσχoυρη , η Χάρις Αλεξίoυ, o Γιώργoς Νταλάρας , o Σταύρoς Ξαρχάκoς και o Λάκης Λαζόπoυλoς.
Ρεσιτάλ στo Μέγαρo Μoυσικής , τov Φεβρoυάριo τoυ 1993 , με τo oπoίo εγκαιvιάζεται και η είσoδoς τωv Ελλήvωv ερμηvευτώv σε αυτό.
Συvαυλία, τo Σεπτέμβριo τoυ 1993, με τηv oπoία και εγκαιvιάζεται o πoλιτιστικός χώρoς στo Γκάζι - με τη συvεργασία της Λίvας Νικoλακoπoύλoυ.
Με τη Λίvα Νικoλακoπoύλoυ αvαλαμβάvoυv τo "Χάραμα" διατυπώvovτας μιαv ισχυρή πρόταση ψυχαγωγίας πoυ δεv ... απoστρέφεται τov πoλιτισμό.
Η συvεργασία της με τηv Κρατική Ορχήστρα Ελληvικής Μoυσικής τoυ Σταύρoυ Ξαρχάκoυ για συvαυλίες στηv Ελλάδα και στo εξωτερικό.
Σύμφωvα με τov σπoυδαίo Αγγλo συγγραφέα Τζ. Ρ.Ρ.Τόλκιv, o κόσμoς φτιάχτηκε από τη μoυσική. Αλήθεια; Ψέμματα; Τo σίγoυρo είvαι πως oρισμέvoι άvθρωπoι φτιάχτηκαv για τη μoυσική. Μ' έvαv παππoύ Ηπειρώτη και ψάλτη κι έvαv πατέρα με σπoυδές στo έvτεχvo τραγoύδι η Δήμητρα Γαλάvη γεvvήθηκε μέσα στη μoυσική και ήταv σχέδov φυσικό vα φτιάξει έvαv κόσμo από μoυσική αφoύ,όπoιoς κι αv έφτιαξε τov κόσμo τoύτo τελικά, της δώρισε μια φωvή βαθιά σαv κovτραμπάσo και γλυκειά σαv φλάoυτo.
Γεvvήθηκε στηv Αθήvα.Με τηv εφηβεία αρχίζει και η καριέρα της. Χρόvoς ταχύς, χρόvoς ευoίωvoς.1968, 16 μόλις ετώv και τα δύo τραγoύδια στo δίσκo τωv Δ.Μoύτση - Ν. Γκάτσoυ "Εvα χαμόγελo" δεv είvαι παρά τo σήμα εκκίvησης τoυ αφέτη - χρόvoυ σε μία δρoμέα μακριvώv απoστάσεωv μέσα στη μoυσική ιστoρία τoυ καιρoύ της και της χώρας της.
Νωρίς vωρίς αvαδείχθηκε σε μεγάλη ερμηvεύτρια τov έχovτας στη φαρέτρα της από τη μία τη σπoυδαία φωvή της κι από τηv άλλη μια πρoσωπικότητα έvτovη πoυ τηv ωθoύσε στo γιατί τωv πραγμάτωv. Εχει τραγoυδήσει όλoυς σχεδόv τoυς μεγάλoυς Ελληvες συvθέτες, Χατζιδάκι, Θεoδωράκη, Τσιτσάvη,Μoύτση, Ξαρχάκo,Σπαvό, Λoίζo, Λεovτή, Μικρoύτσικo, Παπαθαvασίoυ, Κηλαϊδόvη, Σαββόπoυλo, Χατζηvάσιo, Χάλαρη, Κραoυvάκη κ.ά κι έχει επικυρώσει τov λόγo τωv σημαvτικότερωv στιχoυργώv πoιητώv Γκάτσo, Παπαδόπoυλo,Τριπoλίτη, Νικoλακoπoύλoυ,Καββαδία κ.ά.
Η δισκoγραφία της ξεπερvά τoυς 80 δίσκoυς και είvαι χαρακτηριστική της ερμηvευτικής της δειvότητας σε όλα σχεδόv τα είδη τραγoυδιoύ- από τo καθαρά λαϊκό μέχρι τo έvτεχvo, κι από τov βυζαvτιvό ύμvo μέχρι τo ελαφρό τραγoύδι. Τρυφερή όπoυ χρειάζεται , βαθιά όπoυ oφείλει, με άψoγη τεχvική και ισoρρoπημέvo αίσθημα η ερμηvεία της έφτασε, με τα χρόvια , vα γίvει η τρίτη υπoγραφή στα τραγoύδια- μαζί με τov συvθέτη και τov στιχoυργό.
Αvήκει σε μία "γεvιά πρώτωv" πoυ εδώ και τρεις σχεδόv δεκαετίες στηρίζoυv και υπoστηρίζoυv - o καθέvας με τov τρόπo τoυ - τo καλό ελληvικό τραγoύδι απoτελώvτας ,ταυτόχρovα , και μία βεvτάλια θαυμάσιωv φωvώv.
Η ίδια επέλεξε κατ' αρχάς μια πoρεία κovτά στoυς δημιoυργoύς εξαργυρώσιμη πρώτα και κύρια από τov χρόvo και ύστερα από τη βιoμηχαvία τoυ τραγoυδιoύ.
Από τo 1981 και ύστερα επιλέγει πρoσεκτικά τoυς χώρoυς τωv εμφαvίσεωv της με κoρυφαία στιγμή τo ιστoρικό "Χάραμα" τoυ Τσιτσάvη στηv Καισαριαvή πoυ ξαvάγραψε ιστoρία τα τρία τελευταία χρόvια με τηv πρόταση ψυχαγωγίας πoυ διατύπωσε εκεί η Δήμητρα Γαλάvη από κoιvoύ με τηv στιχoυργό Λίvα Νικoλακoπoύλoυ. Μια ζωή ( 30 χρόvια , για τηv ακρίβεια) μέσα στη μoυσική και τo τραγoύδι ήταv περίπoυ φυσικό vα βγάλoυv και τηv ίδια στηv όχθη τωv δημιoυργώv. Ετσι , τα τελευταία χρόvια, η Δήμητρα Γαλάvη παρoυσίασε και τηv ικαvότητά της vα γράφει και η ίδια τραγoύδια είτε για τη δική της φωvή , είτε για άλλoυς συvαδέλφoυς της.
Μια μoυσική πρoσωπικότητα πλήρης, τoλμηρή και απoφασιστική με χιoύμoρ αλλά και τηv περίσκεψη πoυ επιβάλλoυv συχvά oι καιρoί, ζει τη ζωή της χώρας της είτε παίρvovτας θέση- όπoτε κρίvει απαραίτητo - στα καίρια πρoβλήματα τoυ καιρoύ μας, είτε τιμώvτας με τηv παρoυσία και τηv τέχvη τις εκδηλώσεις κoιvωvικής σημασίας.
Εv τέλει... Πότε σαv απαλό αεράκι τo βράδυ τoυ Επιταφίoυ και πότε σαv τρικυμία σε αχαvή ωκεαvό πότε σαv φυσικό φαιvόμεvo και πότε σαv χρησμός πότε σαv γλυκό κρασί και πότε σαv ακριβό φαρμάκι η Δήμητρα Γαλάvη με τη φωvή της έδωσε και συvεχίζει vα δίvει πvoή μακράς ζωής σ' ότι τραγoυδά και κρατά μιάv ακατάλυτα μαγική σχέση με τo πoλυπληθές ακρoατήριo της. Σημαvτική εξ αρχής. Κλασική εv ζωή.
ΣΥΝΕΡΓΑΣIΕΣ - ΣΤΑΘΜΟI ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑIΑ ΔΕΚΑΕΤIΑ.
Με τov Μάvo Χατζιδάκι στo "Σείριo" τo 1968
Με τηv Φλέρυ Νταvτωvάκη σε μία συvαυλία πoυ άφησε επoχή και δόθηκε στη Ρωμαϊκή Αγoρά στα πλαίσια τωv εκδηλώσεωv για τηv Αθήvα Πoλιστιστική Πρωτεύoυσα στις αρχές της δεκαετίας τoυ '80.
Ρεσιτάλ με τη συμμετoχή της Λέvας Πλάτωvoς στo αρχαίo ωδείo της Πάτρας τo 1989 από όπoυ και η ζωvταvή ηχoγράφηση τoυ δίσκoυ "Οι Μύθoι της Ευρώπης".
Συvαυλία υπό τov γεvικό τίτλo "Για φωvή και πιάvo" με τov Θάvo Μικρoύτσικo στις Βρυξέλλες στo Nouvewu Theatre de Belgique, στις 15.02.89.
Συμμετoχή στη μεγάλη συvαυλία πoυ δόθηκε τov Σεπτέμβριo τoυ 1994 - στη μvήμη της Μελίvας Μερκoύρη - τα έσoδα της oπoίας διατέθηκαv για τηv αvακαίvηση τoυ Μoυσείoυ της Ακρόπoλης. Στη συvαυλία αυτή τηv oπoία παρακoλoύθησαv 80.000 άvθρωπoι πήραv επίσης μέρoς πρoσωπικότητες ελληvικές και ξέvες όπως o Ζακ Λάvγκ, o Ζυλ Ντασσέv, o Ζώρζ Μoυστακί, η Νάvα Μoύσχoυρη , η Χάρις Αλεξίoυ, o Γιώργoς Νταλάρας , o Σταύρoς Ξαρχάκoς και o Λάκης Λαζόπoυλoς.
Ρεσιτάλ στo Μέγαρo Μoυσικής , τov Φεβρoυάριo τoυ 1993 , με τo oπoίo εγκαιvιάζεται και η είσoδoς τωv Ελλήvωv ερμηvευτώv σε αυτό.
Συvαυλία, τo Σεπτέμβριo τoυ 1993, με τηv oπoία και εγκαιvιάζεται o πoλιτιστικός χώρoς στo Γκάζι - με τη συvεργασία της Λίvας Νικoλακoπoύλoυ.
Με τη Λίvα Νικoλακoπoύλoυ αvαλαμβάvoυv τo "Χάραμα" διατυπώvovτας μιαv ισχυρή πρόταση ψυχαγωγίας πoυ δεv ... απoστρέφεται τov πoλιτισμό.
Η συvεργασία της με τηv Κρατική Ορχήστρα Ελληvικής Μoυσικής τoυ Σταύρoυ Ξαρχάκoυ για συvαυλίες στηv Ελλάδα και στo εξωτερικό.
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤEΡΖΗΣ
Ο Πασχάλης Τερζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πυλαία της Θεσσαλονίκης. Το τραγούδι ήταν πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του, αλλά η ουσιαστική αρχή και επαφή με αυτό έγινε στην Ρόδο το 1974 με το συνθέτη και μουσικό Γρηγόρη Τζιστούδη.
Σταθμός στην καριέρα του στάθηκε η γνωριμία του με το συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο το 1980. Αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τον τίτλο "Λέω" το 1982. Η επιτυχία αυτού του δίσκου έγινε η αφετηρία για μια στενότερη συνεργασία και φιλία με τον συνθέτη. Παράλληλα με την δισκογραφική τους δουλειά, πραγματοποίησαν μαζί συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και εμφανίσεις σε κέντρα της Θεσσαλονίκης.
Το 1982 συμμετέχει φιλικά στο δίσκο "Παίξε Χρήστο επειγόντως" μαζί με την Ελένη Βιτάλη, τον Γιώργο Σαρρή και τον Δημήτρη Κοντολάζο σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη.
Το 1983 ακολουθεί ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Πασχάλη Τερζή με τον τίτλο "Μίλα μου στον ενικό". Η μουσική είναι του Χρήστου Νικολόπουλου και οι στίχοι των Λευτέρη Χαψιάδη και Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη. Την ίδια περίοδο ο Πασχάλης Τερζής συμμετέχει στον δίσκο "Όλοι δικοί μας είμαστε" των Χ. Νικολόπουλου, Μανόλη Ρασούλη μαζί με τους Νίκο Παπάζογλου, Δημήτρη Κοντογιάννη και Νάντια Καραγιάννη.
Το 1986 είναι η χρονιά του δίσκου "Εθνική Θεσσαλονίκης" με συνθέσεις των Θεόδωρου Δερβενιώτη, Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη.
Το 1988 ο Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται με τον Τάκη Μουσαφίρη στον δίσκο "Καινούργια χρώματα", στον οποίο τραγουδάει οκτώ τραγούδια.
Τον Μάρτιο του 1990 συνεργάζεται με τον Χρήστο Νικολόπουλο και την Κατερίνα Κόρου. Δίσκος σταθμός στην καριέρα του με τίτλο "Είμαι μόνος μου".
1991, "Θα' θελα να 'σουν εδώ". Μια ολοκληρωμένη δουλειά νέων συνθετών του λαϊκού μας τραγουδιού.
1992, "Μια αφιέρωση καρδιάς". Τραγούδια με χρώμα και ύφος λαϊκό των Θανάση Πολυκανδριώτη, Ηλία Μπάσσιου κ.α.
1993, "Αυτοί που δεν μιλάνε". Είναι ο έβδομος προσωπικός του δίσκος με τις υπογραφές γνωστών δημιουργών.
1994, "Μεσόγειος". Ο όγδοος προσωπικός του δίσκος σε συνεργασία με την Σοφία Βόσσου, την Έυη Δρούτσα, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Φοίβο κ.α. Σημείωσε τεράστια επιτυχία, έγινε χρυσός.
1995, "Άφησε με μόνο". Άλλος ένας χρυσός δίσκος.
1996, "Αυτά είναι τα τραγούδια μου". Ένας δίσκος που συγκέντρωσε όλες τις παλιές επιτυχίες του Πασχάλη Τερζή και περιείχε και 3 νέα τραγούδια. Έγινε σε διάστημα λίγων μηνών χρυσός.
1997, "Παλιόκαιρος" είναι ο τίτλος του επόμενου δίσκου του Πασχάλη Τερζή. Τα τραγούδια έγραψαν ο Γιάννης Καραλής, ο Γιώργος Θεοφάνους και η Εύη Δρούτσα. Ο δίσκος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε πωλήσεις και έγινε διπλά πλατινένιος.
1998, Ένας νέος προσωπικός δίσκος του Πασχάλη Τερζή με τίτλο "Ο δικός μου ο δρόμος". Ένα ξεχωριστό άλμπουμ που έγινε χρυσό από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και πλατινένιο τον πρώτο μήνα. Ο Πασχάλης Τερζής κέρδισε με τη δουλειά αυτή την αποδοχή και την αγάπη όλων των φίλων του λαϊκού τραγουδιού.
Τον Οκτώβριο του 1999 ο Πασχάλης Τερζής έδωσε μια μοναδική συναυλία στο Λονδίνο, στο Royal Albert Hall.
1999, "Δεν με κατάλαβες ποτέ". Ο δωδέκατος προσωπικός του δίσκος σε συνεργασία με τους Διονύση Τσακνή, Λάκη Λαζόπουλο, Στέλιο Ρόκκο, Έυη Δρούτσα, Γιώργο Καφετζόπουλο, Ηλία Φιλίππου, Κωνσταντίνο Παντζή, Νίκο Βαξεβανέλη κ.α. Δίσκος που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έγινε πλατινένιος.
2001, Μάρτιος. Ο Πασχάλης Τερζής αλλάζει δισκογραφική εταιρεία αποφασισμένος να συνεργαστεί με δημιουργούς που δεν είχε την δυνατότητα νωρίτερα να συμπράξει.
"Θέλω να πω", η δισκογραφική συνάντηση του Μάριου Τόκα - ενός συνθέτη που έχει συνδεθεί με μεγάλες επιτυχίες - και του Πασχάλη Τερζή που κυκλοφορεί από την ΕΜΙ, προσφέροντάς μας δεκατέσσερα καινούργια λαϊκά τραγούδια. Ο Φίλιππος Γράψας, ο Κώστας Φασουλάς, ο Πάνος Φαλάρας, η Άννα Αργυρού και η Ευγενία Ασλανίδου είναι οι στιχουργοί του δίσκου, ενώ ο Γιάννης Πάριος δωρίζει από καρδιάς τους στίχους τριών από τα τραγούδια. Ένας αυθεντικός λαϊκός δίσκος που έγινε πλατινένιος από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του.
Τον Νοέμβριο του 2002 κυκλοφορεί ο δίσκος με τίτλο του "Φωτιά στις νύχτες… + 5 τραγούδια για το ξημέρωμα", που μόλις τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του, έγινε πλατινένιος.
Τον Χειμώνα του 2002-2003 εμφανίστηκε στη σκηνή της "Ιεράς Οδού", μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Δημήτρη Μπάση, τραγουδώντας κάθε βράδυ για ένα κοινό 2.500 ατόμων.
Ο Χειμώνας του 2003-2004 βρίσκει τον Πασχάλη Τερζή και πάλι στη σκηνή της "Ιερά Οδού", αυτή τη φορά μαζί με τον Γιάννη Πάριο, σε μια μουσική συνάντηση που σφράγισε την αθηναϊκή νύχτα.
Την Άνοιξη του 2004 ο Πασχάλης Τερζής κυκλοφόρησε το νέο του δίσκο "Στα υπόγεια είναι η θέα" σε μουσική και στίχους του Γιώργου Θεοφάνους. Πρόκειται για ένα δίσκο που έγινε πλατινένιος πολύ σύντομα μετά την κυκλοφορία και μας χάρισε μεγάλες πειτυχίες, όπως το "Έχω μια αγάπη", το "Δεδομένο", το "Στα υπόγεια έιναι η θέα" , το "Δε μιλάμε" και το "Φθινοπώριασε".
Τον Χειμώνα 2004-2005 ο Πασχάλης Τερζής τολμά να ταράξει τα νερά της αθηναϊκής νύχτας και συνεργάζεται με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Μια συνεργασία που συζητήθηκε όσο λίγες, έφερε πολύ μεγάλες συγκινήσεις σε όσους παρακολούθησαν το πρόγραμμα του μαγαζιού όπου εμφανίζονταν οι δύο καλλιτέχνες.
Τον Απρίλιο του 2006 και μετά από 1 χρόνο αποχής από τα νυχτερινά μαγαζιά, ο Πασχάλης Τερζής κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο "Είναι κάποιες αγάπες", που έγινε χρυσός από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του. Πρόκειται για έναν λαϊκό δίσκο που αγαπήθηκε αμέσως μόλις κυκλοφόρησε. Ο Χρήστος Δάντης, ο Σταμάτης Γονίδης, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος είναι μερικοί μόνο από τους καλλιτέχνες μας που χάρισαν τα τραγούδια τους στον Πασχάλη Τερζή για να τα απογειώσει.
Ο Πασχάλης Τερζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πυλαία της Θεσσαλονίκης. Το τραγούδι ήταν πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του, αλλά η ουσιαστική αρχή και επαφή με αυτό έγινε στην Ρόδο το 1974 με το συνθέτη και μουσικό Γρηγόρη Τζιστούδη.
Σταθμός στην καριέρα του στάθηκε η γνωριμία του με το συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο το 1980. Αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τον τίτλο "Λέω" το 1982. Η επιτυχία αυτού του δίσκου έγινε η αφετηρία για μια στενότερη συνεργασία και φιλία με τον συνθέτη. Παράλληλα με την δισκογραφική τους δουλειά, πραγματοποίησαν μαζί συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και εμφανίσεις σε κέντρα της Θεσσαλονίκης.
Το 1982 συμμετέχει φιλικά στο δίσκο "Παίξε Χρήστο επειγόντως" μαζί με την Ελένη Βιτάλη, τον Γιώργο Σαρρή και τον Δημήτρη Κοντολάζο σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη.
Το 1983 ακολουθεί ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Πασχάλη Τερζή με τον τίτλο "Μίλα μου στον ενικό". Η μουσική είναι του Χρήστου Νικολόπουλου και οι στίχοι των Λευτέρη Χαψιάδη και Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη. Την ίδια περίοδο ο Πασχάλης Τερζής συμμετέχει στον δίσκο "Όλοι δικοί μας είμαστε" των Χ. Νικολόπουλου, Μανόλη Ρασούλη μαζί με τους Νίκο Παπάζογλου, Δημήτρη Κοντογιάννη και Νάντια Καραγιάννη.
Το 1986 είναι η χρονιά του δίσκου "Εθνική Θεσσαλονίκης" με συνθέσεις των Θεόδωρου Δερβενιώτη, Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη.
Το 1988 ο Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται με τον Τάκη Μουσαφίρη στον δίσκο "Καινούργια χρώματα", στον οποίο τραγουδάει οκτώ τραγούδια.
Τον Μάρτιο του 1990 συνεργάζεται με τον Χρήστο Νικολόπουλο και την Κατερίνα Κόρου. Δίσκος σταθμός στην καριέρα του με τίτλο "Είμαι μόνος μου".
1991, "Θα' θελα να 'σουν εδώ". Μια ολοκληρωμένη δουλειά νέων συνθετών του λαϊκού μας τραγουδιού.
1992, "Μια αφιέρωση καρδιάς". Τραγούδια με χρώμα και ύφος λαϊκό των Θανάση Πολυκανδριώτη, Ηλία Μπάσσιου κ.α.
1993, "Αυτοί που δεν μιλάνε". Είναι ο έβδομος προσωπικός του δίσκος με τις υπογραφές γνωστών δημιουργών.
1994, "Μεσόγειος". Ο όγδοος προσωπικός του δίσκος σε συνεργασία με την Σοφία Βόσσου, την Έυη Δρούτσα, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Φοίβο κ.α. Σημείωσε τεράστια επιτυχία, έγινε χρυσός.
1995, "Άφησε με μόνο". Άλλος ένας χρυσός δίσκος.
1996, "Αυτά είναι τα τραγούδια μου". Ένας δίσκος που συγκέντρωσε όλες τις παλιές επιτυχίες του Πασχάλη Τερζή και περιείχε και 3 νέα τραγούδια. Έγινε σε διάστημα λίγων μηνών χρυσός.
1997, "Παλιόκαιρος" είναι ο τίτλος του επόμενου δίσκου του Πασχάλη Τερζή. Τα τραγούδια έγραψαν ο Γιάννης Καραλής, ο Γιώργος Θεοφάνους και η Εύη Δρούτσα. Ο δίσκος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε πωλήσεις και έγινε διπλά πλατινένιος.
1998, Ένας νέος προσωπικός δίσκος του Πασχάλη Τερζή με τίτλο "Ο δικός μου ο δρόμος". Ένα ξεχωριστό άλμπουμ που έγινε χρυσό από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και πλατινένιο τον πρώτο μήνα. Ο Πασχάλης Τερζής κέρδισε με τη δουλειά αυτή την αποδοχή και την αγάπη όλων των φίλων του λαϊκού τραγουδιού.
Τον Οκτώβριο του 1999 ο Πασχάλης Τερζής έδωσε μια μοναδική συναυλία στο Λονδίνο, στο Royal Albert Hall.
1999, "Δεν με κατάλαβες ποτέ". Ο δωδέκατος προσωπικός του δίσκος σε συνεργασία με τους Διονύση Τσακνή, Λάκη Λαζόπουλο, Στέλιο Ρόκκο, Έυη Δρούτσα, Γιώργο Καφετζόπουλο, Ηλία Φιλίππου, Κωνσταντίνο Παντζή, Νίκο Βαξεβανέλη κ.α. Δίσκος που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έγινε πλατινένιος.
2001, Μάρτιος. Ο Πασχάλης Τερζής αλλάζει δισκογραφική εταιρεία αποφασισμένος να συνεργαστεί με δημιουργούς που δεν είχε την δυνατότητα νωρίτερα να συμπράξει.
"Θέλω να πω", η δισκογραφική συνάντηση του Μάριου Τόκα - ενός συνθέτη που έχει συνδεθεί με μεγάλες επιτυχίες - και του Πασχάλη Τερζή που κυκλοφορεί από την ΕΜΙ, προσφέροντάς μας δεκατέσσερα καινούργια λαϊκά τραγούδια. Ο Φίλιππος Γράψας, ο Κώστας Φασουλάς, ο Πάνος Φαλάρας, η Άννα Αργυρού και η Ευγενία Ασλανίδου είναι οι στιχουργοί του δίσκου, ενώ ο Γιάννης Πάριος δωρίζει από καρδιάς τους στίχους τριών από τα τραγούδια. Ένας αυθεντικός λαϊκός δίσκος που έγινε πλατινένιος από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του.
Τον Νοέμβριο του 2002 κυκλοφορεί ο δίσκος με τίτλο του "Φωτιά στις νύχτες… + 5 τραγούδια για το ξημέρωμα", που μόλις τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του, έγινε πλατινένιος.
Τον Χειμώνα του 2002-2003 εμφανίστηκε στη σκηνή της "Ιεράς Οδού", μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Δημήτρη Μπάση, τραγουδώντας κάθε βράδυ για ένα κοινό 2.500 ατόμων.
Ο Χειμώνας του 2003-2004 βρίσκει τον Πασχάλη Τερζή και πάλι στη σκηνή της "Ιερά Οδού", αυτή τη φορά μαζί με τον Γιάννη Πάριο, σε μια μουσική συνάντηση που σφράγισε την αθηναϊκή νύχτα.
Την Άνοιξη του 2004 ο Πασχάλης Τερζής κυκλοφόρησε το νέο του δίσκο "Στα υπόγεια είναι η θέα" σε μουσική και στίχους του Γιώργου Θεοφάνους. Πρόκειται για ένα δίσκο που έγινε πλατινένιος πολύ σύντομα μετά την κυκλοφορία και μας χάρισε μεγάλες πειτυχίες, όπως το "Έχω μια αγάπη", το "Δεδομένο", το "Στα υπόγεια έιναι η θέα" , το "Δε μιλάμε" και το "Φθινοπώριασε".
Τον Χειμώνα 2004-2005 ο Πασχάλης Τερζής τολμά να ταράξει τα νερά της αθηναϊκής νύχτας και συνεργάζεται με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Μια συνεργασία που συζητήθηκε όσο λίγες, έφερε πολύ μεγάλες συγκινήσεις σε όσους παρακολούθησαν το πρόγραμμα του μαγαζιού όπου εμφανίζονταν οι δύο καλλιτέχνες.
Τον Απρίλιο του 2006 και μετά από 1 χρόνο αποχής από τα νυχτερινά μαγαζιά, ο Πασχάλης Τερζής κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο "Είναι κάποιες αγάπες", που έγινε χρυσός από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του. Πρόκειται για έναν λαϊκό δίσκο που αγαπήθηκε αμέσως μόλις κυκλοφόρησε. Ο Χρήστος Δάντης, ο Σταμάτης Γονίδης, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος είναι μερικοί μόνο από τους καλλιτέχνες μας που χάρισαν τα τραγούδια τους στον Πασχάλη Τερζή για να τα απογειώσει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Οι πρώτες μουσικές του μνήμες είναι στενά δεμένες με τις βασικές μορφές της ελληνικής μουσικής: το λαϊκό, το ρεμπέτικο και το δημοτικό, αφού ο πατέρας του, οι θείοι του και ο παππούς του ήταν λαϊκοί μουσικοί. To 1966, σε ηλικία 16 χρονών, κάνει την πρώτη δημόσια εμφάνισή του ως κιθαρίστας και τραγουδιστής, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1968, ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
To όνομά του συνδέθηκε απ' την αρχή με σπουδαία τραγούδια και σημαντικές συνεργασίες. Οι μεγαλύτεροι Έλληνες δημιουργοί συναντήθηκαν μαζί του κατά τη διάρκεια της μουσικής του διαδρομής. 0 Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Μάνος Λοϊζος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου στην αρχή, ο Μίκης θεοδωράκης το 1973, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Γιάννης Σπανός, οι λαϊκοί συνθέτες Χρήστος Νικολόπουλος, Άκης Πάνου, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Κώστας Τριπολίτης, η Ελένη Καραϊνδρου, του εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους και εκείνος τα "ταξίδεψε" στην ψυχή των ανθρώπων. 0 Γιώργος Νταλάρας συνεργάστηκε και ανέδειξε νέους τραγουδιστές, συνθέτες και τραγουδοποιούς, όπως ο Δημήτρης Λάγιος, οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και πολλοί άλλοι ακόμα. Παρουσίασε στο ακροατήριό του μουσική άλλων πολιτισμών. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Paco de Lucia, o Al di Meola, o lan Anderson και o Goran Bregovic. Οι συνεργασίες του αυτές, αποτέλεσμα μιας μόνιμης αναζήτησης, δείχνουν τη φυσική και ασίγαστη ανάγκη του πραγματικού μουσικού να ξεπερνάει τα όρια, να προχωράει σε άλλα είδη μουσικής, να μετέχει, να ανανεώνεται, να δίνει και να παίρνει.
ΔΙΣΚΟΙ
Έως σήμερα, ο Γιώργος Νταλάρας έχει ηχογραφήσει 55 προσωπικούς δίσκους, ενώ συμμετείχε στην ηχογράφηση περισσότερων από 45. Σχεδόν όλοι έχουν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι, ξεπερνώντας πολλές φορές τις 200.000 αντίτυπα. Η "ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ" και τα "50 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" είναι δύο σταθμοί στην καριέρα του, μια και καθιερώνουν επίσημα στην ελληνική δισκογραφία τον πρώτο χρυσό (50.000) και πλατινένιο (100.000) δίσκο αντίστοιχα, μέσα σε λίγους μόνο μήνες από την κυκλοφορία τους. Επίσης, οι δίσκοι του "LATIN", "50 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" και "ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ" έχουν πλησιάσει ή υπερβεί τις 500.000 αντίτυπα, ρεκόρ ανεπανάληπτο για τα ελληνικά δεδομένα. Σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς, οι γενικές πωλήσεις του σε δίσκους, κασέτες και CDs έχουν ξεπεράσει τα 8.000.000 αντίτυπα. Η εξαιρετική φωνή του Γιώργου Νταλάρα, η μουσική δεξιοτεχνία του, η μελέτη του και οι συνεχείς του αναζητήσεις τον κατατάσσουν στην πρώτη γραμμή των καινοτόμων διεργασιών της ελληνικής μουσικής. Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες συνεισφέρει στη δημιουργία βασικών κριτηρίων αναφοράς στον ελληνικό μουσικό χώρο. Οδηγεί το κοινό του, που αποτελείται κυρίως από νέους, σε ξεχασμένα ελληνικά μουσικά μονοπάτια, όπως το σμυρνέικο και το ρεμπέτικο. Ερμηνεύει κλασικά, σύγχρονα, ελληνικά και μεσογειακά τραγούδια. Δουλεύει τον ήχο και το φθόγγο χωρίς να επαναπαύεται σε κατακτημένες μορφές.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΤΑΔΙΑ
Με την ισχυρή, χαρισματική σκηνική παρουσία του, με την αφοσίωση και την ακρίβεια που πηγάζει από τη συνεχή του ενασχόληση και την από ψυχής ερμηνεία του, ο Γιώργος Νταλάρας κατάφερε να μεταφέρει το λαϊκό τραγούδι απ' τους κλειστούς συμβατικούς χώρους διασκέδασης στα θέατρα και στα μεγάλα στάδια. Από το 1981 ο Γιώργος Νταλάρας έχει δώσει πάνω από 500 συναυλίες στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους (Wembley, Brendan Byme Arena, Alte Oper, Olympia, Mann Auditorium κ.α.) στις περιοδείες του στην Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, το Ισραήλ, τη Λατινική Αμερική και την Κύπρο, με τεράστια επιτυχία και διθυραμβικές κριτικές. To 1983, 160.000 θεατές παρακολουθούν τις δύο συναυλίες του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (είναι οι μεγαλύτερες ανάλογες διοργανώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα).
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Νταλάρας κινητοποίησε τη διεθνή κοινή γνώμη με μια σειρά συναυλιών και εκδηλώσεων για το θέμα της Κύπρου. To Wembley γεμίζει για πρώτη φορά τόσο ασφυκτικά για μια συναυλία ελληνικής μουσικής, ενώ το Brendan Byme Arena της Νέας Υόρκης κατακλύζεται από 22.000 θεατές. 0 Γερουσιαστής Edward Kennedy του έχει απονείμει το Διεθνές Βραβείο "John Kennedy" για την ανθρωπιστική του προσφορά (1994).
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ - ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ - ΔΙΕΘΝΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
To 1989 ερμηνεύει στο Παλλάς αλλά και στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου τη λειτουργία του Ariel Ramirez "Missa Criolla" υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου, παρουσία του συνθέτη που έχει δηλώσει ότι η εκτέλεση του έργου του από τον Γιώργο Νταλάρα "είναι η αυθεντικότερη". To έξοχο αυτό έργο του Ramirez παρουσίασε, αργότερα, ο Γιώργος Νταλάρας στο Βερολίνο με τη διάσημη χορωδία της γερμανικής Όπερας (Deutsche Opera Choir). Ιδιαιτέρως σημαντική ήταν η παράσταση το 1994 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο "...και με φώς και με θάνατον ακαταπαύστως". Ήταν μια αναδρομή στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη Ελλάδα. Η μεγαλύτερη και η πιο πολυπρόσωπη παράσταση που έγινε ποτέ με 250 άτομα επί σκηνής και με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κώστα Γαβρά. Οι παραστάσεις επαναλαμβάνονται, κατ' απαίτηση του κοινού, στον ίδιο χώρο και την επόμενη χρονιά (συνολικά 10 παραστάσεις). To 1995, στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, τιμώντας τα 70 χρόνια του Μίκη θεοδωράκη, δίνει δύο συναυλίες με την περίφημη Metropole Orchestra της Ολλανδίας. To 1995, ξεκινάει μια προσπάθεια για τη διάδοση του ελληνικού τραγουδιού στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες και την υποστήριξη του ελληνισμού της Μαύρης θάλασσας. Πραγματοποιεί συναυλίες στη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Γεωργία και την Ουκρανία με τη συνεργασία των τοπικών πανεπιστημιακών φορέων και των ελληνικών κοινοτήτων. Η συνεργασία του με τις μεγάλες ορχήστρες συνεχίζεται όταν το 1997, με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, παρουσιάζουν ελληνικά, εβραϊκά και τραγούδια της Μεσογείου, στο κατάμεστο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ. (To πρόγραμμα μαγνητοσκοπείται και προβάλλεται από τα κρατικά κανάλια του Ισραήλ, της Ελλάδας και των Η.Π.Α.). Παράλληλα, από την αρχή της καριέρας του, έχει συμμετάσχει σε πολιτικά και πολιτιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα, στην Κούβα (1981 και 1998), στις Βρυξέλλες για τα Ευρωπάλια (1982), στη Βιέννη στο Φεστιβάλ Ειρήνης (1983), στη Μόσχα στο Φεστιβάλ Νεολαίας (1985). Σταθμό αποτελεί η συμμετοχή του στην μεγάλη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας το 1988 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όπου τραγούδησε με τους Sting, Bruce Springsteen, Peter Gabriel, Tracy Chapman και Youssou 'η' Dour. Αριθμοί και στοιχεία δεν είναι βέβαια τα μόνα κριτήρια για να καταγράψουν την πορεία ενός καλλιτέχνη. Ωστόσο οι πωλήσεις των 8.000.000 δίσκων, τα κατάμεστα θέατρα και στάδια, οι εκατοντάδες συναυλίες, οι δεκάδες περιοδείες σε όλο τον κόσμο, οι συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς και οι διθυραμβικές κριτικές από τον διεθνή τύπο επιβεβαιώνουν την τεράστια απήχηση και τη σπάνια διαδρομή του Γιώργου Νταλάρα.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Οι πρώτες μουσικές του μνήμες είναι στενά δεμένες με τις βασικές μορφές της ελληνικής μουσικής: το λαϊκό, το ρεμπέτικο και το δημοτικό, αφού ο πατέρας του, οι θείοι του και ο παππούς του ήταν λαϊκοί μουσικοί. To 1966, σε ηλικία 16 χρονών, κάνει την πρώτη δημόσια εμφάνισή του ως κιθαρίστας και τραγουδιστής, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1968, ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
To όνομά του συνδέθηκε απ' την αρχή με σπουδαία τραγούδια και σημαντικές συνεργασίες. Οι μεγαλύτεροι Έλληνες δημιουργοί συναντήθηκαν μαζί του κατά τη διάρκεια της μουσικής του διαδρομής. 0 Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Μάνος Λοϊζος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου στην αρχή, ο Μίκης θεοδωράκης το 1973, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Γιάννης Σπανός, οι λαϊκοί συνθέτες Χρήστος Νικολόπουλος, Άκης Πάνου, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Κώστας Τριπολίτης, η Ελένη Καραϊνδρου, του εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους και εκείνος τα "ταξίδεψε" στην ψυχή των ανθρώπων. 0 Γιώργος Νταλάρας συνεργάστηκε και ανέδειξε νέους τραγουδιστές, συνθέτες και τραγουδοποιούς, όπως ο Δημήτρης Λάγιος, οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και πολλοί άλλοι ακόμα. Παρουσίασε στο ακροατήριό του μουσική άλλων πολιτισμών. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Paco de Lucia, o Al di Meola, o lan Anderson και o Goran Bregovic. Οι συνεργασίες του αυτές, αποτέλεσμα μιας μόνιμης αναζήτησης, δείχνουν τη φυσική και ασίγαστη ανάγκη του πραγματικού μουσικού να ξεπερνάει τα όρια, να προχωράει σε άλλα είδη μουσικής, να μετέχει, να ανανεώνεται, να δίνει και να παίρνει.
ΔΙΣΚΟΙ
Έως σήμερα, ο Γιώργος Νταλάρας έχει ηχογραφήσει 55 προσωπικούς δίσκους, ενώ συμμετείχε στην ηχογράφηση περισσότερων από 45. Σχεδόν όλοι έχουν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι, ξεπερνώντας πολλές φορές τις 200.000 αντίτυπα. Η "ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ" και τα "50 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" είναι δύο σταθμοί στην καριέρα του, μια και καθιερώνουν επίσημα στην ελληνική δισκογραφία τον πρώτο χρυσό (50.000) και πλατινένιο (100.000) δίσκο αντίστοιχα, μέσα σε λίγους μόνο μήνες από την κυκλοφορία τους. Επίσης, οι δίσκοι του "LATIN", "50 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" και "ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ" έχουν πλησιάσει ή υπερβεί τις 500.000 αντίτυπα, ρεκόρ ανεπανάληπτο για τα ελληνικά δεδομένα. Σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς, οι γενικές πωλήσεις του σε δίσκους, κασέτες και CDs έχουν ξεπεράσει τα 8.000.000 αντίτυπα. Η εξαιρετική φωνή του Γιώργου Νταλάρα, η μουσική δεξιοτεχνία του, η μελέτη του και οι συνεχείς του αναζητήσεις τον κατατάσσουν στην πρώτη γραμμή των καινοτόμων διεργασιών της ελληνικής μουσικής. Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες συνεισφέρει στη δημιουργία βασικών κριτηρίων αναφοράς στον ελληνικό μουσικό χώρο. Οδηγεί το κοινό του, που αποτελείται κυρίως από νέους, σε ξεχασμένα ελληνικά μουσικά μονοπάτια, όπως το σμυρνέικο και το ρεμπέτικο. Ερμηνεύει κλασικά, σύγχρονα, ελληνικά και μεσογειακά τραγούδια. Δουλεύει τον ήχο και το φθόγγο χωρίς να επαναπαύεται σε κατακτημένες μορφές.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΤΑΔΙΑ
Με την ισχυρή, χαρισματική σκηνική παρουσία του, με την αφοσίωση και την ακρίβεια που πηγάζει από τη συνεχή του ενασχόληση και την από ψυχής ερμηνεία του, ο Γιώργος Νταλάρας κατάφερε να μεταφέρει το λαϊκό τραγούδι απ' τους κλειστούς συμβατικούς χώρους διασκέδασης στα θέατρα και στα μεγάλα στάδια. Από το 1981 ο Γιώργος Νταλάρας έχει δώσει πάνω από 500 συναυλίες στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους (Wembley, Brendan Byme Arena, Alte Oper, Olympia, Mann Auditorium κ.α.) στις περιοδείες του στην Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, το Ισραήλ, τη Λατινική Αμερική και την Κύπρο, με τεράστια επιτυχία και διθυραμβικές κριτικές. To 1983, 160.000 θεατές παρακολουθούν τις δύο συναυλίες του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (είναι οι μεγαλύτερες ανάλογες διοργανώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα).
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Νταλάρας κινητοποίησε τη διεθνή κοινή γνώμη με μια σειρά συναυλιών και εκδηλώσεων για το θέμα της Κύπρου. To Wembley γεμίζει για πρώτη φορά τόσο ασφυκτικά για μια συναυλία ελληνικής μουσικής, ενώ το Brendan Byme Arena της Νέας Υόρκης κατακλύζεται από 22.000 θεατές. 0 Γερουσιαστής Edward Kennedy του έχει απονείμει το Διεθνές Βραβείο "John Kennedy" για την ανθρωπιστική του προσφορά (1994).
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ - ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ - ΔΙΕΘΝΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
To 1989 ερμηνεύει στο Παλλάς αλλά και στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου τη λειτουργία του Ariel Ramirez "Missa Criolla" υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου, παρουσία του συνθέτη που έχει δηλώσει ότι η εκτέλεση του έργου του από τον Γιώργο Νταλάρα "είναι η αυθεντικότερη". To έξοχο αυτό έργο του Ramirez παρουσίασε, αργότερα, ο Γιώργος Νταλάρας στο Βερολίνο με τη διάσημη χορωδία της γερμανικής Όπερας (Deutsche Opera Choir). Ιδιαιτέρως σημαντική ήταν η παράσταση το 1994 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο "...και με φώς και με θάνατον ακαταπαύστως". Ήταν μια αναδρομή στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη Ελλάδα. Η μεγαλύτερη και η πιο πολυπρόσωπη παράσταση που έγινε ποτέ με 250 άτομα επί σκηνής και με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κώστα Γαβρά. Οι παραστάσεις επαναλαμβάνονται, κατ' απαίτηση του κοινού, στον ίδιο χώρο και την επόμενη χρονιά (συνολικά 10 παραστάσεις). To 1995, στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, τιμώντας τα 70 χρόνια του Μίκη θεοδωράκη, δίνει δύο συναυλίες με την περίφημη Metropole Orchestra της Ολλανδίας. To 1995, ξεκινάει μια προσπάθεια για τη διάδοση του ελληνικού τραγουδιού στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες και την υποστήριξη του ελληνισμού της Μαύρης θάλασσας. Πραγματοποιεί συναυλίες στη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Γεωργία και την Ουκρανία με τη συνεργασία των τοπικών πανεπιστημιακών φορέων και των ελληνικών κοινοτήτων. Η συνεργασία του με τις μεγάλες ορχήστρες συνεχίζεται όταν το 1997, με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, παρουσιάζουν ελληνικά, εβραϊκά και τραγούδια της Μεσογείου, στο κατάμεστο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ. (To πρόγραμμα μαγνητοσκοπείται και προβάλλεται από τα κρατικά κανάλια του Ισραήλ, της Ελλάδας και των Η.Π.Α.). Παράλληλα, από την αρχή της καριέρας του, έχει συμμετάσχει σε πολιτικά και πολιτιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα, στην Κούβα (1981 και 1998), στις Βρυξέλλες για τα Ευρωπάλια (1982), στη Βιέννη στο Φεστιβάλ Ειρήνης (1983), στη Μόσχα στο Φεστιβάλ Νεολαίας (1985). Σταθμό αποτελεί η συμμετοχή του στην μεγάλη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας το 1988 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όπου τραγούδησε με τους Sting, Bruce Springsteen, Peter Gabriel, Tracy Chapman και Youssou 'η' Dour. Αριθμοί και στοιχεία δεν είναι βέβαια τα μόνα κριτήρια για να καταγράψουν την πορεία ενός καλλιτέχνη. Ωστόσο οι πωλήσεις των 8.000.000 δίσκων, τα κατάμεστα θέατρα και στάδια, οι εκατοντάδες συναυλίες, οι δεκάδες περιοδείες σε όλο τον κόσμο, οι συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς και οι διθυραμβικές κριτικές από τον διεθνή τύπο επιβεβαιώνουν την τεράστια απήχηση και τη σπάνια διαδρομή του Γιώργου Νταλάρα.
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Η σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται καθοριστικά από τη φωνή και τα τραγούδια της Χάρις Αλεξίου. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο μουσικό στερέωμα, στις αρχές της δεκαετίας του '70, μέχρι σήμερα, η Χάρις Αλεξίου έχει διανύσει μια εξαιρετικά γόνιμη και γεμάτη επιτυχίες διαδρομή που οδήγησε αφ' ενός στην αναγνώρισή της σαν ερμηνεύτρια κλασικής αξίας, αφ' ετέρου στην ανάδειξή της σαν κύριο πρόσωπο της νέας ελληνικής δημιουργίας χάρη στους στίχους και τη μουσική της.
Με τη χαρισματική φωνή της, τη μοναδικότητα της ερμηνείας της, τη στιβαρή σκηνική παρουσία της αλλά και τη διαρκή ανίχνευση νέων μουσικών δρόμων η Χάρις Αλεξίου βρίσκεται για πάνω από τριάντα χρόνια στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού και στις καρδιές όλου του κόσμου. Είναι πια η Χαρούλα όλων των Ελλήνων.
Σ' αυτήν τη συναρπαστική πορεία η Χάρις Αλεξίου έχει συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους Έλληνες δημιουργούς, έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου και έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις. Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 δίσκους, έχει συμμετάσχει σε δίσκους καταξιωμένων αλλά και νεότερων δημιουργών και έχει συνεργαστεί συστηματικά με νέους καλλιτέχνες, εκφράζοντας έτσι τις πολύπλευρες μουσικές αναζητήσεις της.
Πρώτο σημαντικό σταθμό στη δισκογραφία της αποτέλεσε η συμμετοχή της το 1972 στον δίσκο "ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ" των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα με τον Γιώργο Νταλάρα. Μουσικό έργο ιστορικής αξίας που τη δεκαετία του '70 υπήρχε σε κάθε ελληνική δισκοθήκη, σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων και αυτοδίκαια εντάχτηκε στις "100 Μεγαλύτερες Ηχογραφήσεις του Αιώνα" της MINOS - EMI.
Το 1973-74 συμμετέχει στον δίσκο "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ" των Μάνου Λοΐζου και Δημήτρη Χριστοδούλου , στον "ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ" των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην "ΟΔΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ" των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Η συνάντηση με τον Μάνο Λοϊζο αποτελεί την αρχή μιας ουσιαστικής φιλίας και μιας σπουδαίας συνεργασίας.
Το 1975 ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, τα "12 ΛΑΪΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ", με την "Δημητρούλα" να κατακτά τις προτιμήσεις του κοινού.
Εμφανίζεται σε μπουάτ στην Πλάκα, ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών, τελείως διαφορετικό από τη συμβατική λογική των νυχτερινών κέντρων. Συμπίπτει με την περίοδο της μεταπολίτευσης, του πολιτικού τραγουδιού και της αναβίωσης του ρεμπέτικου, που βρίσκει την Χάρις Αλεξίου να τραγουδά μπαλάντες, λαϊκά και έντεχνα, δημοτικά και ρεμπέτικα.
Τραγουδά για μεγάλο διάστημα με τον Γιώργο Νταλάρα, τραγουδά με τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Πάριο. Οι συναυλίες που δίνει σε στάδια και θέατρα με τραγούδια των Λοίζου, Παπαδόπουλου, Νικολόπουλου, Σπανού, Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.
Το 1979 κυκλοφορούν "ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ" Μάνου Λοΐζου σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. "Ο φαντάρος" ξεχώρισε αμέσως ενώ το "Όλα σε θυμίζουν" έχει καταγραφεί ως μία από τις κλασικές ελληνικές μπαλάντες.
Η δεκαετία του '80 ξεκινά με τις μεγάλες επιτυχίες "Φεύγω" και "Ξημερώνει".
Οι μπαλάντες στο δίσκο "ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΜΕΡΑΣ" που ηχογραφεί με την Δήμητρα Γαλάνη γίνονται από τα αγαπημένα των θαυμαστών της. Παράλληλα ηχογραφεί δημοτικά, ρεμπέτικα, και λαϊκά, ενώ δίνει συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1983 ηχογραφεί "ΤΑ ΤΣΙΛΙΚΑ", ένα συλλεκτικό δίσκο με ρεμπέτικα τραγούδια της περιόδου 1900-1935. Το 1986 συναντά για πρώτη φορά δισκογραφικά τον Θάνο Μικρούτσικο, τραγουδώντας "Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ", σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Νίκου Καββαδία, Ανδρέα Μικρούτσικου και Μπάμπη Τσικληρόπουλου. Ο δίσκος γνωρίζει τεράστια επιτυχία με το ομότιτλο τραγούδι, "Το Ερωτικό", την "Ελένη" να ξεχωρίζουν αμέσως. Την ίδια χρονιά κατακτά το γαλλικό κοινό με την εμφάνιση της στο Theatre de la Ville του Παρισιού και αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Ταξιδεύει από την Γαλλία στην Κύπρο, την Τυνησία, την Γερμανία και όλη την Ελλάδα.
Το 1987 ανατέλλει ο ΣΕΙΡΙΟΣ και ο Μάνος Χατζιδάκις την καλεί να δώσει ένα ρεσιτάλ με "ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ", την σκηνοθετεί και στη συνέχεια διευθύνει τη δουλειά αυτή στο στούντιο, ενώ το ίδιο καλοκαίρι τραγουδά στις συναυλίες του σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Το 1988 συνεργάζεται με νέους καλλιτέχνες και εμφανίζεται με τους Φατμέ, αλλά και με τον σπουδαίο Ιταλό τραγουδοποιό Paolo Conte. Από τις κοινές της εμφανίσεις τους, τον Δεκέμβριο στο ΠΑΛΛΑΣ προκύπτει νέα δισκογραφική συνεργασία, δύο από τα τραγούδια της οποίας απέδωσε στα ελληνικά από η Λίνα Νικολακοπούλου.
Το 1989 "Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ". Έτσι ονομάζεται η μουσική παράσταση που για δύο χρόνια παρουσίασαν μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Γιάννη Πάριο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και ο ομότιτλος δίσκος.
Το 1990 ξεκινά για την Χάρις Αλεξίου με τη δεύτερη δισκογραφική της συνεργασία με τονΘάνο Μικρούτσικο. Είναι το άλμπουμ "ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΩΝΙΑ", σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου.
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, διοργανώνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μια συναυλία-γιορτή, με τίτλο Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΥΧΤΑ, που καταγράφηκε ως μια από τις σημαντικότερες συναυλίες της δεκαετίας. Συμμετείχαν καλλιτέχνες που συνδέθηκε για χρόνια μαζί τους, όπως ο Γιάννης Πάριος, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Χρήστος Νικολόπουλος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Σαρρής, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Λάκης Λαζόπουλος αλλά και η Μελίνα Μερκούρη.
Το 1991 εμφανίζεται στο ΑΤΤΙΚΟΝ με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα σε "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΡΕΙΣ". Στην πρώτη ερμηνεύει τραγούδια των Χατζιδάκι, Μπρεχτ, Λοϊζου, Μικρούτσικου, στη δεύτερη φιλοξενεί συγκροτήματα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, παρουσιάζοντας και δικές της συνθέσεις, ενώ η τρίτη πράξη αποτελεί μια ανθολογία τραγουδιών του ρεπερτορίου της. Ακολουθεί το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του σε Έλληνα τραγουδιστή.
Με τον σκηνικό και τεχνικό εξοπλισμό που χρησιμοποιεί στις συναυλίες της, δημιουργεί νέα δεδομένα για τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών.
Το φθινόπωρο του 1991 παρουσιάζει με τον Κώστα Χατζή στο REX και το Ράδιο Σίτι ένα πρόγραμμα που φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Mauro Bolognini. Αποτέλεσμα των εμφανίσεων ο δίσκος "Η ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΧΑΤΖΗ".
Το 1992 ξεκινά η συνεργασία της με την POLYGRAM και ακολουθεί μια πορεία που χαρακτηρίζεται από νέο ύφος στα τραγούδια. Ηχογραφεί το "ΔΙ' ΕΥΧΩΝ" σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, δίσκος που ταράζει τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, ανοίγοντας καινούργιο κύκλο στη μακρόχρονη καριέρα της.
Το 1993 ο δίσκος κυκλοφορεί στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, τη Γαλλία και το Ισραήλ από την POLYGRAM INTERNATIONAL. Το γαλλικό κανάλι M.C.M. International μαγνητοσκοπεί τη συναυλία της στο θέατρο Λυκαβηττού. Δίνει πάνω από 100 συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο, Η.Π.Α., Καναδά, Ισραήλ, Ευρώπη, κλείνοντας θριαμβευτικά αυτό τον κύκλο εμφανίσεων με συναυλία στο Θέατρο Mogador του Παρισιού.
Το 1994 ηχογραφεί το "Εϊ!" του Νίκου Αντύπα σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και Άρη Δαβαράκη.
Εμφανίζεται στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία και πάλι του Μauro Bolognini. Και τον Οκτώβριο τραγουδάει για πρώτη φορά στην Ιαπωνία.
Ο δίσκος "ΟΔΟΣ ΝΕΦΕΛΗΣ '88" κυκλοφορεί το 1995 και αποτελείται από τραγούδια που έχει γράψει η ίδια. Στις 15 Απριλίου τoυ '95, η Χάρις Αλεξίου βραβεύεται για τον δίσκο αυτό, στo Palais de Congres τoυ Παρισιού με τo "Prix Adami", βραβείο πoυ απονέμει κάθε χρόνο σε μεγάλους καλλιτέχνες η Ακαδημία Charles Cros. Δημιουργεί το STUDIO ΝΕΦΕΛΗ και παρουσιάζει τα νέα της τραγούδια, φτιάχνοντας μια νέα ατμόσφαιρα καφεθεάτρου. Την σκηνοθετεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Το 1996 γράφει τους στίχους για το "Τανγκό της Νεφέλης" πάνω σε μουσική της Loreena McKennitt. Το τραγούδι αυτό, μαζί με άλλες ζωντανές ηχογραφήσεις από συναυλίες της σε όλο τον κόσμο την περίοδο '92-'96, αποτελούν το υλικό του δίσκου "ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ '92-'96". Το "Ταγκό της Νεφέλης" βρίσκεται για πολλούς μήνες ανάμεσα στα δέκα πρώτα τραγούδια της world music στην Ευρώπη.
Το καλοκαίρι του 1997, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση της Επιτροπής Διεκδίκησης Ολυμπιακών Αγώνων "Αθήνα 2004", έδωσε συναυλία στον χώρο της Πνύκας με φόντο την Ακρόπολη. Η τεράστια επιτυχία της πρώτης συναυλίας, στις 21 Ιουλίου, αλλά και οι υπεράριθμοι θεατές που δεν κατάφεραν να την παρακολουθήσουν, ήταν η αιτία να πραγματοποιηθούν δύο ακόμα συναυλίες στην Πνύκα.
Το 1998 κυκλοφορεί "ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ", ο δεύτερος δίσκος με αποκλειστικά δικά της τραγούδια, η ηχογράφηση του οποίου έγινε στο Studio Guillaume Tell του Παρισιού με Έλληνες και ξένους μουσικούς.
Περιοδεύει με τον Νίκο Παπάζογλου στη Βόρεια και Νότια Αμερική και τον Δεκέμβριο εμφανίζεται στην Αθήνα. Το "Διογένης Studio" ανακατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες της παράστασης που παρουσίασε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Τις παραστάσεις σκηνοθετεί και πάλι, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Τον Οκτώβριο του 1999 τραγουδάει με την διάσημη τουρκάλα τραγουδίστρια Sezen Aksu στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα για τους σεισμοπαθείς των δυο χωρών, με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού. Η συνεργασία αυτή συνεχίζεται το καλοκαίρι του 2000 στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος "ΨΙΘΥΡΟΙ". Ερμηνεύει αγαπημένα της τραγούδια μόνο με πιάνο και φωνή. Τα παρουσιάζει τον Οκτώβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και το καλοκαίρι, στο μικρό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Μια συναυλία-ρεσιτάλ με τη συνοδεία μικρού μουσικού συνόλου.
Την ίδια χρονιά ιδρύει τη δική της δισκογραφική εταιρία, την "Εστία", με σκοπό να στεγάσει όλες τις μελλοντικές της προτάσεις στη δισκογραφία. Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο είναι το "ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ". Στον δίσκο αυτό συναντά και πάλι συνθέτες και στιχουργούς με τους οποίους συνεργάστηκε στο παρελθόν.
Το "ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ" γίνεται Lumiere Etrange και κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη από τη Universal Γαλλίας. Ταυτόχρονα η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αίθουσες, όπου αποθεώνεται από κοινό και κριτική με κορυφαία στιγμή την εμφάνιση της στο θέατρο Olympia του Παρισιού.
Το 2002 είναι μια ακόμη δημιουργική χρονιά. Εμφανίζεται στη νέα μουσική σκηνή Cine Κεραμεικός", τραγουδώντας αυτή τη φορά περισσότερα λαϊκά τραγούδια. Μαζί της ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και νεότεροι καλλιτέχνες. Κυκλοφορεί το Cine ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ LIVE.
Το 2003 ο δίσκος Ως την άκρη του ουρανού σου ξεπέρασε τις 160.000 πωλήσεις, έγινε τέσσερις φορές πλατινένιος και η Χάρις Αλεξίου αναδείχθηκε Best Selling Greek Artist για την περίοδο Αύγουστος 2003 έως Αύγουστο 2004 από τα WORLD MUSIC AWARDS, έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της παγκόσμιας δισκογραφίας.
Τον Οκτώβριο 2004 κυκλοφόρησε η συλλογή τραγουδιών με τίτλο Ανθολόγιο. Το διπλό CD περιλαμβάνει 38 τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφίας της και δύο καινούργια. Η ίδια επέλεξε προσεκτικά τα τραγούδια με κριτήριο όχι μόνο το τι έχει αγαπήσει πιο πολύ ο κόσμος αλλά και το τι σημαίνει το κάθε τραγούδι για την ίδια. Χωρίς να ακολουθείται η χρονολογική σειρά, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με τα είδη και τις εποχές, δημιουργείται ένα απόλυτα αρμονικό σύνολο για μια ισορροπημένη ακρόαση.
Τον Απρίλιο 2005 επανεκδόθηκαν 16 CD's, όλος ο κατάλογός της στην MINOS EMI, σε remastering και repackaging. Τα άλμπουμς επανεκδόθηκαν με νέα ψηφιακή ηχητική επεξεργασία, σε νέες εξαιρετικά επιμελημένες εκδόσεις (νέα εικαστική επιμέλεια και προσαρμογή του πρωτότυπου υλικού, εκ νέου επιμέλεια και προσθήκη συνοδευτικών κειμένων και στίχων καθώς και φωτογραφιών αρχείου, σύγχρονες με την εποχή της πρώτης έκδοσης).
Από την Ελλάδα ως την Αυστραλία, από τη Ρωσία ως την Αφρική, από την Ευρώπη ως την Αμερική και την Ιαπωνία, η Χάρις Αλεξίου τραγουδά και ταξιδεύει με τη φωνή της το αίσθημα του ελληνικού τραγουδιού. Η ίδια άλλωστε, πιστεύει ότι το ελληνικό τραγούδι μέσα από τους ποιητές και τους μουσουργούς του, την οδήγησε στο να αγαπήσει και να κατανοήσει βαθύτερα τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου της........
Η σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται καθοριστικά από τη φωνή και τα τραγούδια της Χάρις Αλεξίου. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο μουσικό στερέωμα, στις αρχές της δεκαετίας του '70, μέχρι σήμερα, η Χάρις Αλεξίου έχει διανύσει μια εξαιρετικά γόνιμη και γεμάτη επιτυχίες διαδρομή που οδήγησε αφ' ενός στην αναγνώρισή της σαν ερμηνεύτρια κλασικής αξίας, αφ' ετέρου στην ανάδειξή της σαν κύριο πρόσωπο της νέας ελληνικής δημιουργίας χάρη στους στίχους και τη μουσική της.
Με τη χαρισματική φωνή της, τη μοναδικότητα της ερμηνείας της, τη στιβαρή σκηνική παρουσία της αλλά και τη διαρκή ανίχνευση νέων μουσικών δρόμων η Χάρις Αλεξίου βρίσκεται για πάνω από τριάντα χρόνια στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού και στις καρδιές όλου του κόσμου. Είναι πια η Χαρούλα όλων των Ελλήνων.
Σ' αυτήν τη συναρπαστική πορεία η Χάρις Αλεξίου έχει συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους Έλληνες δημιουργούς, έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου και έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις. Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 δίσκους, έχει συμμετάσχει σε δίσκους καταξιωμένων αλλά και νεότερων δημιουργών και έχει συνεργαστεί συστηματικά με νέους καλλιτέχνες, εκφράζοντας έτσι τις πολύπλευρες μουσικές αναζητήσεις της.
Πρώτο σημαντικό σταθμό στη δισκογραφία της αποτέλεσε η συμμετοχή της το 1972 στον δίσκο "ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ" των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα με τον Γιώργο Νταλάρα. Μουσικό έργο ιστορικής αξίας που τη δεκαετία του '70 υπήρχε σε κάθε ελληνική δισκοθήκη, σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων και αυτοδίκαια εντάχτηκε στις "100 Μεγαλύτερες Ηχογραφήσεις του Αιώνα" της MINOS - EMI.
Το 1973-74 συμμετέχει στον δίσκο "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ" των Μάνου Λοΐζου και Δημήτρη Χριστοδούλου , στον "ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ" των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην "ΟΔΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ" των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Η συνάντηση με τον Μάνο Λοϊζο αποτελεί την αρχή μιας ουσιαστικής φιλίας και μιας σπουδαίας συνεργασίας.
Το 1975 ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, τα "12 ΛΑΪΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ", με την "Δημητρούλα" να κατακτά τις προτιμήσεις του κοινού.
Εμφανίζεται σε μπουάτ στην Πλάκα, ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών, τελείως διαφορετικό από τη συμβατική λογική των νυχτερινών κέντρων. Συμπίπτει με την περίοδο της μεταπολίτευσης, του πολιτικού τραγουδιού και της αναβίωσης του ρεμπέτικου, που βρίσκει την Χάρις Αλεξίου να τραγουδά μπαλάντες, λαϊκά και έντεχνα, δημοτικά και ρεμπέτικα.
Τραγουδά για μεγάλο διάστημα με τον Γιώργο Νταλάρα, τραγουδά με τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Πάριο. Οι συναυλίες που δίνει σε στάδια και θέατρα με τραγούδια των Λοίζου, Παπαδόπουλου, Νικολόπουλου, Σπανού, Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.
Το 1979 κυκλοφορούν "ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ" Μάνου Λοΐζου σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. "Ο φαντάρος" ξεχώρισε αμέσως ενώ το "Όλα σε θυμίζουν" έχει καταγραφεί ως μία από τις κλασικές ελληνικές μπαλάντες.
Η δεκαετία του '80 ξεκινά με τις μεγάλες επιτυχίες "Φεύγω" και "Ξημερώνει".
Οι μπαλάντες στο δίσκο "ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΜΕΡΑΣ" που ηχογραφεί με την Δήμητρα Γαλάνη γίνονται από τα αγαπημένα των θαυμαστών της. Παράλληλα ηχογραφεί δημοτικά, ρεμπέτικα, και λαϊκά, ενώ δίνει συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1983 ηχογραφεί "ΤΑ ΤΣΙΛΙΚΑ", ένα συλλεκτικό δίσκο με ρεμπέτικα τραγούδια της περιόδου 1900-1935. Το 1986 συναντά για πρώτη φορά δισκογραφικά τον Θάνο Μικρούτσικο, τραγουδώντας "Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ", σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Νίκου Καββαδία, Ανδρέα Μικρούτσικου και Μπάμπη Τσικληρόπουλου. Ο δίσκος γνωρίζει τεράστια επιτυχία με το ομότιτλο τραγούδι, "Το Ερωτικό", την "Ελένη" να ξεχωρίζουν αμέσως. Την ίδια χρονιά κατακτά το γαλλικό κοινό με την εμφάνιση της στο Theatre de la Ville του Παρισιού και αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Ταξιδεύει από την Γαλλία στην Κύπρο, την Τυνησία, την Γερμανία και όλη την Ελλάδα.
Το 1987 ανατέλλει ο ΣΕΙΡΙΟΣ και ο Μάνος Χατζιδάκις την καλεί να δώσει ένα ρεσιτάλ με "ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ", την σκηνοθετεί και στη συνέχεια διευθύνει τη δουλειά αυτή στο στούντιο, ενώ το ίδιο καλοκαίρι τραγουδά στις συναυλίες του σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Το 1988 συνεργάζεται με νέους καλλιτέχνες και εμφανίζεται με τους Φατμέ, αλλά και με τον σπουδαίο Ιταλό τραγουδοποιό Paolo Conte. Από τις κοινές της εμφανίσεις τους, τον Δεκέμβριο στο ΠΑΛΛΑΣ προκύπτει νέα δισκογραφική συνεργασία, δύο από τα τραγούδια της οποίας απέδωσε στα ελληνικά από η Λίνα Νικολακοπούλου.
Το 1989 "Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ". Έτσι ονομάζεται η μουσική παράσταση που για δύο χρόνια παρουσίασαν μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Γιάννη Πάριο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και ο ομότιτλος δίσκος.
Το 1990 ξεκινά για την Χάρις Αλεξίου με τη δεύτερη δισκογραφική της συνεργασία με τονΘάνο Μικρούτσικο. Είναι το άλμπουμ "ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΩΝΙΑ", σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου.
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, διοργανώνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μια συναυλία-γιορτή, με τίτλο Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΥΧΤΑ, που καταγράφηκε ως μια από τις σημαντικότερες συναυλίες της δεκαετίας. Συμμετείχαν καλλιτέχνες που συνδέθηκε για χρόνια μαζί τους, όπως ο Γιάννης Πάριος, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Χρήστος Νικολόπουλος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Σαρρής, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Λάκης Λαζόπουλος αλλά και η Μελίνα Μερκούρη.
Το 1991 εμφανίζεται στο ΑΤΤΙΚΟΝ με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα σε "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΡΕΙΣ". Στην πρώτη ερμηνεύει τραγούδια των Χατζιδάκι, Μπρεχτ, Λοϊζου, Μικρούτσικου, στη δεύτερη φιλοξενεί συγκροτήματα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, παρουσιάζοντας και δικές της συνθέσεις, ενώ η τρίτη πράξη αποτελεί μια ανθολογία τραγουδιών του ρεπερτορίου της. Ακολουθεί το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του σε Έλληνα τραγουδιστή.
Με τον σκηνικό και τεχνικό εξοπλισμό που χρησιμοποιεί στις συναυλίες της, δημιουργεί νέα δεδομένα για τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών.
Το φθινόπωρο του 1991 παρουσιάζει με τον Κώστα Χατζή στο REX και το Ράδιο Σίτι ένα πρόγραμμα που φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Mauro Bolognini. Αποτέλεσμα των εμφανίσεων ο δίσκος "Η ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΧΑΤΖΗ".
Το 1992 ξεκινά η συνεργασία της με την POLYGRAM και ακολουθεί μια πορεία που χαρακτηρίζεται από νέο ύφος στα τραγούδια. Ηχογραφεί το "ΔΙ' ΕΥΧΩΝ" σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, δίσκος που ταράζει τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, ανοίγοντας καινούργιο κύκλο στη μακρόχρονη καριέρα της.
Το 1993 ο δίσκος κυκλοφορεί στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, τη Γαλλία και το Ισραήλ από την POLYGRAM INTERNATIONAL. Το γαλλικό κανάλι M.C.M. International μαγνητοσκοπεί τη συναυλία της στο θέατρο Λυκαβηττού. Δίνει πάνω από 100 συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο, Η.Π.Α., Καναδά, Ισραήλ, Ευρώπη, κλείνοντας θριαμβευτικά αυτό τον κύκλο εμφανίσεων με συναυλία στο Θέατρο Mogador του Παρισιού.
Το 1994 ηχογραφεί το "Εϊ!" του Νίκου Αντύπα σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και Άρη Δαβαράκη.
Εμφανίζεται στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία και πάλι του Μauro Bolognini. Και τον Οκτώβριο τραγουδάει για πρώτη φορά στην Ιαπωνία.
Ο δίσκος "ΟΔΟΣ ΝΕΦΕΛΗΣ '88" κυκλοφορεί το 1995 και αποτελείται από τραγούδια που έχει γράψει η ίδια. Στις 15 Απριλίου τoυ '95, η Χάρις Αλεξίου βραβεύεται για τον δίσκο αυτό, στo Palais de Congres τoυ Παρισιού με τo "Prix Adami", βραβείο πoυ απονέμει κάθε χρόνο σε μεγάλους καλλιτέχνες η Ακαδημία Charles Cros. Δημιουργεί το STUDIO ΝΕΦΕΛΗ και παρουσιάζει τα νέα της τραγούδια, φτιάχνοντας μια νέα ατμόσφαιρα καφεθεάτρου. Την σκηνοθετεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Το 1996 γράφει τους στίχους για το "Τανγκό της Νεφέλης" πάνω σε μουσική της Loreena McKennitt. Το τραγούδι αυτό, μαζί με άλλες ζωντανές ηχογραφήσεις από συναυλίες της σε όλο τον κόσμο την περίοδο '92-'96, αποτελούν το υλικό του δίσκου "ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ '92-'96". Το "Ταγκό της Νεφέλης" βρίσκεται για πολλούς μήνες ανάμεσα στα δέκα πρώτα τραγούδια της world music στην Ευρώπη.
Το καλοκαίρι του 1997, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση της Επιτροπής Διεκδίκησης Ολυμπιακών Αγώνων "Αθήνα 2004", έδωσε συναυλία στον χώρο της Πνύκας με φόντο την Ακρόπολη. Η τεράστια επιτυχία της πρώτης συναυλίας, στις 21 Ιουλίου, αλλά και οι υπεράριθμοι θεατές που δεν κατάφεραν να την παρακολουθήσουν, ήταν η αιτία να πραγματοποιηθούν δύο ακόμα συναυλίες στην Πνύκα.
Το 1998 κυκλοφορεί "ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ", ο δεύτερος δίσκος με αποκλειστικά δικά της τραγούδια, η ηχογράφηση του οποίου έγινε στο Studio Guillaume Tell του Παρισιού με Έλληνες και ξένους μουσικούς.
Περιοδεύει με τον Νίκο Παπάζογλου στη Βόρεια και Νότια Αμερική και τον Δεκέμβριο εμφανίζεται στην Αθήνα. Το "Διογένης Studio" ανακατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες της παράστασης που παρουσίασε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Τις παραστάσεις σκηνοθετεί και πάλι, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Τον Οκτώβριο του 1999 τραγουδάει με την διάσημη τουρκάλα τραγουδίστρια Sezen Aksu στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα για τους σεισμοπαθείς των δυο χωρών, με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού. Η συνεργασία αυτή συνεχίζεται το καλοκαίρι του 2000 στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος "ΨΙΘΥΡΟΙ". Ερμηνεύει αγαπημένα της τραγούδια μόνο με πιάνο και φωνή. Τα παρουσιάζει τον Οκτώβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και το καλοκαίρι, στο μικρό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Μια συναυλία-ρεσιτάλ με τη συνοδεία μικρού μουσικού συνόλου.
Την ίδια χρονιά ιδρύει τη δική της δισκογραφική εταιρία, την "Εστία", με σκοπό να στεγάσει όλες τις μελλοντικές της προτάσεις στη δισκογραφία. Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο είναι το "ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ". Στον δίσκο αυτό συναντά και πάλι συνθέτες και στιχουργούς με τους οποίους συνεργάστηκε στο παρελθόν.
Το "ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ" γίνεται Lumiere Etrange και κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη από τη Universal Γαλλίας. Ταυτόχρονα η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αίθουσες, όπου αποθεώνεται από κοινό και κριτική με κορυφαία στιγμή την εμφάνιση της στο θέατρο Olympia του Παρισιού.
Το 2002 είναι μια ακόμη δημιουργική χρονιά. Εμφανίζεται στη νέα μουσική σκηνή Cine Κεραμεικός", τραγουδώντας αυτή τη φορά περισσότερα λαϊκά τραγούδια. Μαζί της ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και νεότεροι καλλιτέχνες. Κυκλοφορεί το Cine ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ LIVE.
Το 2003 ο δίσκος Ως την άκρη του ουρανού σου ξεπέρασε τις 160.000 πωλήσεις, έγινε τέσσερις φορές πλατινένιος και η Χάρις Αλεξίου αναδείχθηκε Best Selling Greek Artist για την περίοδο Αύγουστος 2003 έως Αύγουστο 2004 από τα WORLD MUSIC AWARDS, έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της παγκόσμιας δισκογραφίας.
Τον Οκτώβριο 2004 κυκλοφόρησε η συλλογή τραγουδιών με τίτλο Ανθολόγιο. Το διπλό CD περιλαμβάνει 38 τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφίας της και δύο καινούργια. Η ίδια επέλεξε προσεκτικά τα τραγούδια με κριτήριο όχι μόνο το τι έχει αγαπήσει πιο πολύ ο κόσμος αλλά και το τι σημαίνει το κάθε τραγούδι για την ίδια. Χωρίς να ακολουθείται η χρονολογική σειρά, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με τα είδη και τις εποχές, δημιουργείται ένα απόλυτα αρμονικό σύνολο για μια ισορροπημένη ακρόαση.
Τον Απρίλιο 2005 επανεκδόθηκαν 16 CD's, όλος ο κατάλογός της στην MINOS EMI, σε remastering και repackaging. Τα άλμπουμς επανεκδόθηκαν με νέα ψηφιακή ηχητική επεξεργασία, σε νέες εξαιρετικά επιμελημένες εκδόσεις (νέα εικαστική επιμέλεια και προσαρμογή του πρωτότυπου υλικού, εκ νέου επιμέλεια και προσθήκη συνοδευτικών κειμένων και στίχων καθώς και φωτογραφιών αρχείου, σύγχρονες με την εποχή της πρώτης έκδοσης).
Από την Ελλάδα ως την Αυστραλία, από τη Ρωσία ως την Αφρική, από την Ευρώπη ως την Αμερική και την Ιαπωνία, η Χάρις Αλεξίου τραγουδά και ταξιδεύει με τη φωνή της το αίσθημα του ελληνικού τραγουδιού. Η ίδια άλλωστε, πιστεύει ότι το ελληνικό τραγούδι μέσα από τους ποιητές και τους μουσουργούς του, την οδήγησε στο να αγαπήσει και να κατανοήσει βαθύτερα τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου της........
Ένας δίσκος ήρθε απ' τα παλιά!
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε...!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια...
ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ
«ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» (MINOS MSM 130 & 275)
Πρόκειται για ένα έργο που κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις μέσα σε πέντε χρόνια. Η πρώτη στις αρχές του 1971 με ερμηνευτή τον Δώρο Γεωργιάδη και τον Απρίλιο του 1976 με τους Δημήτρη Κοντολάζο, Θέμη Ανδρεάδη και Πέτρο Κυριαζή, ο οποίος εν συνεχεία δεν ακούστηκε ξανά τουλάχιστον δισκογραφικά.
Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία του Μίμη Πλέσσα με τον Κώστα Βίρβο κι έχει ως θέμα της εικόνες παλιών πανηγυριών από την Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα, δοσμένες ιδανικά και πολλές φορές με χιούμορ από τον σπουδαίο στιχουργό. Προσωπικότητες της παλιάς πρωτεύουσας όπως ο Δελαπατρίδης, ο Τζίμης ο πρωταθλητής, η «Ρεμπέτικη τετράς του Πειραιώς», οι πλανόδιοι φωτογράφοι και το «θηρίο της Κηφισιάς» ξαναζωντανεύουν μέσα από τους στίχους του Βίρβου και θυμίζουν στους παλαιότερους αλλά και μαθαίνουν στους νέους πρόσωπα και χαρακτηριστικά στοιχεία μιας εποχής που δεν πρόκειται να ξαναζήσει...
Μεταξύ των δύο εκδόσεων υπάρχουν ορισμένες διαφορές, καθώς πέρα από τους διαφορετικούς ερμηνευτές συναντάμε και αλλαγές ως προς τα τραγούδια. Για παράδειγμα, στο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1976 δεν περιλαμβάνονται δύο κομμάτια της πρώτης εγγραφής κι έχουν προστεθεί άλλα τρία, ωστόσο η ενορχήστρωση είναι σε γενικές γραμμές η ίδια.
Από εκεί και πέρα, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης είναι έργο του Μποστ ο οποίος υπογράφει κι ένα από τα γνωστά του «ανορθόγραφα» ποιήματα στο οπισθόφυλλο εξηγώντας τα του δίσκου, ενώ στη δεύτερη το ζωγραφικό θέμα του εξωφύλλου επιμελήθηκε ο Διονύσης Φωτόπουλος. Στο άλμπουμ του 1976 υπάρχει κι εσώφυλλο, το οποίο περιλαμβάνει ασπρόμαυρες φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ της παλιάς Αθήνας.
Προσωπικά, προτιμώ τη δεύτερη έκδοση κυρίως λόγω της συμμετοχής του Θέμη Ανδρεάδη που με το μοναδικό του στυλ προσδίδει άλλη οντότητα στα τραγούδια, ουσιαστικά μιμούμενος τους τύπους που ερμηνεύει...
Τα τραγούδια του δίσκου
Πρώτη έκδοση (Τραγουδά ο Δώρος Γεωργιάδης)
1. Το πανόραμα
2. Δεν είναι βόας
3. Ο φωτογράφος
4. Ο Σακουλές
5. Ο Μιμίκος και η Μαίρη
6. Το θηρίο της Κηφισιάς
7. Ο Δελαπατρίδης
8. Ο Γιακουμής
9. Η γκαμήλα
10. Ο Τζίμης ο πρωταθλητής
11. Η κοιμωμένη
12. Μάρκος, Μπάτης κι Αρτέμης
Δεύτερη έκδοση
1. Το πανόραμα αρχίζει (Θ. Ανδρεάδης)
2. Ο Τζίμης ο πρωταθλητής (Θ. Ανδρεάδης)
3. Ο Γιακουμής (Δ. Κοντολάζος)
4. Ο Δελαπατρίδης (Δ. Κοντολάζος)
5. Το θηρίο της Κηφισιάς (Π. Κυριαζής)
6. Μάρκος, Μπάτης κι Αρτέμης (Δ. Κοντολάζος)
7. Η άμαξα (Θ. Ανδρεάδης)
8. Ο πετροπόλεμος (Δ. Κοντολάζος)
9. Δεν είναι βόας (Θ. Ανδρεάδης)
10. Η γκαμήλα (Π. Κυριαζής)
11. Η λατέρνα (Θ. Ανδρεάδης)
12. Ο Σακουλές (Π. Κυριαζής)
13. Ο φωτογράφος (Θ. Ανδρεάδης)
14. Το πανόραμα τελειώνει (Δ. Κοντολάζος)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
«ΔΙΑΔΡΟΜΗ» (COLUMBIA SCXG 111)
Η τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη (είχε προηγηθεί το «4.5.3.» το 1972 και το «Έχει ο Θεός» το 1973) και η πιο επιτυχημένη εμπορικά για εκείνη την περίοδο, καθώς ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα κι έγινε «χρυσή». Ο Γιώργος Χατζηνάσιος είχε ήδη μεγάλες επιτυχίες από τα πρώτα χρόνια της συνθετικής καριέρας του («Κρίμα το μπόι σου», «Συμβιβαζόμαστε», «Τι θέλεις να κάνω» κ.α.) και το όνομά του ήταν ευρέως γνωστό στο χώρο του τραγουδιού, καθώς από μικρή ηλικία έπαιζε πιάνο και Hammond σε διάφορες ορχήστρες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Η «Διαδρομή» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1973, με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Θέμη Ανδρεάδη - λίγο πριν αυτός αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ερμηνεία σατιρικών τραγουδιών που έφεραν την υπογραφή κυρίως του Γιάννη Λογοθέτη - και χορωδία. Να πούμε ότι Γαλάνη και Κόκοτας είχαν συμμετάσχει και στο «4.5.3.», ενώ η ίδια μαζί με τον Μητσιά ήταν οι ερμηνευτές του «Έχει ο Θεός» και η συνεργασία τους συνεχίστηκε με λαμπρά αποτελέσματα και στα επόμενα χρόνια.
Οι στίχοι ανήκουν στον Γιώργο Κανελλόπουλο, εκτός από δύο τραγούδια το ένα εκ των οποίων («Ήλιε μην κοιτάς») ακουγόταν την ίδια χρονιά στην κινηματογραφική ταινία «Ο βάλτος» του Ντίνου Δημόπουλου που υπογράφει και τους στίχους. Πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων ήταν ο Γιάννης Βόγλης, η Βέρα Κρούσκα και ο Νότης Περγιάλης.
Ο εξαιρετικός αυτός δίσκος έβγαλε πέντε μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες: «Με λένε Γιώργο», «Συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ», «Που θα πάει που θα βγει», «Ασ' τους να λένε» και «Να 'χα τα χρόνια σου». Επίσης, ακούστηκαν αρκετά και τα «Ήλιε μην κοιτάς» και «Χάρε σαν έλθεις», το οποίο επίσης «πέρασε» και στον κινηματογράφο το 1976 στο φιλμ «Το αγκίστρι».
Την ίδια περίοδο, ο Γιάννης Πάριος ηχογράφησε τα «Συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ» και «Που θα πάει πού», με το τελευταίο να δίνει και τον τίτλο στον τρίτο προσωπικό του δίσκο που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1974.
Στο εσώφυλλο υπάρχει «δισέλιδη» έγχρωμη φωτογραφία των συντελεστών. Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη, η μακέτα του Δημήτρη Αρβανίτη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Με λένε Γιώργο (Μ. Μητσιάς)
2. Συγνώμη που σ' αγάπησα (Δ. Γαλάνη)
3. Ο Δημητράκης (Θ. Ανδρεάδης)
4. Που θα πάει που θα βγει (Στίχοι Τ. Οικονόμου) (Μ. Μητσιάς)
5. Ήλιε μην κοιτάς (Στίχοι Ντ. Δημόπουλου) (Δ. Γαλάνη)
6. Να 'χα τα χρόνια σου (Στ. Κόκοτας)
7. Τι καλά (Θ. Ανδρεάδης)
8. Χάρε σαν έρθεις (Μ. Μητσιάς)
9. Ασ' τους να λένε (Στ. Κόκοτας)
10. Μοιάζω μ' αστείο (Δ. Γαλάνη)
11. Όσο υπάρχουνε αγάπες (Στ. Κόκοτας)
12. Βρέξε Θεέ μου (Χορωδία)
ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΕΟΦΥΤΙΔΗΣ
«ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» (MINOS MSM 690)
Το πρώτο πράγμα που ζήτησε ο Μάριος Τόκας μόλις υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας με την - τότε - MINOS ήταν ένας δίσκος με τη συμμετοχή του Γιάννη Πάριου, της Χαρούλας Αλεξίου και της Δήμητρας Γαλάνη. Κάποιοι τον κοίταξαν ...περίεργα, αλλά τελικώς αυτός έγινε πραγματικότητα τον Δεκέμβριο του 1987 με αφορμή την ερωτική ποίηση του μεγάλου ποιητή Λουί Αραγκόν και στίχους του Ανδρέα Νεοφυτίδη. Εκτός της «τριάδας», πήρε μέρος και ο αξέχαστος Διονύσης Θεοδόσης με τη βελούδινη φωνή που τόσο πρόωρα έφυγε από κοντά μας...
Μια τέτοια δουλειά σίγουρα δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και οι πωλήσεις ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων. Ο συνθέτης από την Κύπρο είχε ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά του τα προηγούμενα χρόνια δημιουργώντας πανέμορφα τραγούδια που είχαν αγγίξει το κοινό («Φωνάζουν οι γειτόνοι», «Μόνος γυρίζω στη Σαλονίκη», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», «Αννούλα του χιονιά» κ.α.) και με αυτό το δίσκο έρχεται η οριστική καθιέρωσή του στα μουσικά πράγματα της χώρας μας.
Από τη «Λεωφόρο της αγάπης» ακούστηκαν σχεδόν όλα τα τραγούδια, αλλά το κλασικότερο όλων είναι το «Εξαρτάται» το οποίο αρχικά ήταν προορισμένο για τον Γιάννη Πάριο. Ωστόσο, μόλις το άκουσε εκείνος υπέδειξε αμέσως στον Τόκα να το δώσει στη Χάρις Αλεξίου και φυσικά δικαιώθηκε, αφού η σπουδαία ερμηνεύτρια το περιλαμβάνει ακόμη και σήμερα στα προγράμματά της.
Εξαιρετικές στιγμές του άλμπουμ είναι τα «Έλενα», το υπέροχο ντουέτο Πάριου - Χαρούλας «Λεηλάτησέ με» και το «Κι όλο εγώ περίμενα» με τον Θεοδόση, χωρίς φυσικά να υστερούν τα υπόλοιπα. Ακούστηκαν πολύ και τα «Όποιο δρόμο και να πάρω», «Ζηλεύω» και μέσα στα χρόνια και η «Ξεχασμένη αποσκευή». Από τη συγκεκριμένη ερμηνευτική «τετράδα», μόνον ο Πάριος συνεργάστηκε εκ νέου με τον Τόκα και μάλιστα με τεράστια επιτυχία...
Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Φωνητικά κάνουν οι τέσσερις τραγουδιστές του δίσκου και η Καίτη Γαρμπή!
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ζηλεύω (Γ. Πάριος)
2. Λεηλάτησέ με (Γ. Πάριος-Χ. Αλεξίου)
3. Κι όλο περίμενα (Δ. Θεοδόσης)
4. Όποιο δρόμο να πάρω (Δ. Γαλάνη)
5. Στη λεωφόρο της αγάπης (Γ. Πάριος)
6. Εξαρτάται (Χ. Αλεξίου)
7. Φοβάμαι (Δ. Γαλάνη)
8. Έλενα (Γ. Πάριος)
9. Το τριαντάφυλλο (Δ. Θεοδόσης)
10. Ξεχασμένη αποσκευή (Χ. Αλεξίου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
«12 ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ» (LYRA 3717)
Στο πλαίσιο της αναβίωσης του ρεμπέτικου τραγουδιού που παρατηρείται λίγο μετά τη μεταπολίτευση, τον Αύγουστο του 1975 ο Γιάννης Πουλόπουλος (κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του «νέου κύματος» την προηγούμενη δεκαετία) κυκλοφορεί ένα δίσκο σε ανάλογο κλίμα, διαλέγοντας 12 σπουδαία κομμάτια που είχαν γράψει τη δική τους ιστορία στην ελληνική μουσική.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται εξ' ολοκλήρου για ρεμπέτικα, καθώς στο δίσκο υπάρχουν και λαϊκά της δεκαετίας του '60 αλλά και τα λεγόμενα «αρχοντορεμπέτικα», δοσμένα ιδανικά από τον δημοφιλή τραγουδιστή που αποδεικνύει την ευρεία ερμηνευτική γκάμα του παρά το γεγονός ότι σε όλη την περίοδο της καριέρας του ήταν στο «απέναντι στρατόπεδο» (έντεχνο) κι ελάχιστα είχε ασχοληθεί με το εν λόγω είδος.
Σημειωτέον ότι ήταν η τελευταία δουλειά του στη "LYRA" με την οποία ως τότε συνεργαζόταν περίπου δέκα χρόνια και είχε συντελέσει αποφασιστικά στην άνοδό της, όπως φυσικά και η ίδια η εταιρεία στη δική του. Επέστρεψε σ' αυτή το 1997 κι εκεί έκλεισε την πορεία του στη δισκογραφία λίγο πριν το 2000..
Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας επιμελήθηκε ο Γιώργος Κατσαρός, ενώ δυστυχώς στο εσώφυλλο του άλμπουμ δεν αναγράφεται η παραμικρή λεπτομέρεια όσον αφορά τους υπόλοιπους συντελεστές (παραγωγός, στούντιο ηχογράφησης, ηχολήπτες, μουσικοί κ.τ.λ.). Παρόλα αυτά, ο δίσκος είναι πολύ καλός και ορισμένα από τα τραγούδια που περιλαμβάνει ακούστηκαν αρκετά και με τη φωνή του Πουλόπουλου...
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τράβα αμαξά μες στη βροχή (Απ. Χατζηχρήστου - Χ. Βασιλειάδη)
2. Με το βουνό θα γίνω φίλος (Λ. Νταράλα - Ευ. Πρέκα)
3. Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη (Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα)
4. Τα ματόκλαδά σου λάμπουν (Μ. Βαμβακάρη)
5. Όποια και να 'σαι (Απ. Καλδάρα - Γ. Σαμολαδά)
6. Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απ. Καλδάρα)
7. Η αχάριστη (Β. Τσιτσάνη)
8. Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο (Π. Γαβαλά)
9. Ο ναύτης (Γ. Μητσάκη)
10. Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις (Στ. Χρυσίνη - Χρ. Κολοκοτρώνη)
11. Δώδεκα η ώρα θα 'ρθω βρε Μαριώ (Β. Τσιτσάνη)
12. Σαν μαγεμένο το μυαλό μου (Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα)
ΓΛΥΚΕΡΙΑ
«ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ» (LYRA 3760)
Πρόκειται ουσιαστικά για τη συνέχεια των «Σμυρναίικων» που είχαν κυκλοφορήσει περίπου δύο χρόνια πριν από αυτό το άλμπουμ, που εκδόθηκε το χειμώνα του 1983. Δε διαφέρει ως προς το μουσικό του ύφος από το προηγούμενο, καθώς κι εδώ περιλαμβάνονται τραγούδια των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα γραμμένα από συνθέτες που είτε «έδρασαν» στη Σμύρνη και με την καταστροφή του 1922 ήλθαν στον Πειραιά, είτε ήταν γηγενείς Πειραιώτες.
Αυτός ο δίσκος δεν είχε την εμπορική επιτυχία των «Σμυρναίικων», ωστόσο έδωσε τη δυνατότητα στη Γλυκερία να ξεδιπλώσει την εξαιρετική φωνή της σε όλο της το εύρος και ακούγοντάς την, νομίζεις ότι ακούς τις παλιές Σμυρνιές στους ήχους του γραμμοφώνου. Πιστεύω ότι τουλάχιστον τα τελευταία πενήντα χρόνια και με εξαίρεση την Χάρις Αλεξίου και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, καμία δε μπόρεσε να ερμηνεύσει τέτοιου είδους κομμάτια όπως η τραγουδίστρια από το Άγιο Πνεύμα Σερρών. Σίγουρα θα τα κατάφερνε θαυμάσια και η Ελένη Βιτάλη, αλλά - τουλάχιστον δισκογραφικά - δεν το επιχείρησε...
Θυμάμαι ότι την εποχή της έκδοσης του άλμπουμ ακουγόταν πολύ το «Καραμπιμπερίμ» και σημειωτέον ότι το 1983 η Γλυκερία είχε ήδη αρχίζει ν' αλλάζει τα δεδομένα στη νυχτερινή διασκέδαση της Αθήνας, κάνοντας μουσικό στέκι της την περίφημη «Όμορφη νύχτα» στο Γαλάτσι. Προς το τέλος εκείνης της χρονιάς βγήκε σε μονό δίσκο η ζωντανή ηχογράφηση ενός μέρους του προγράμματος και οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 350.000 αντίτυπα!
Για να επιστρέψουμε στη δισκογραφική δουλειά που εξετάζουμε, συμμετέχουν σπουδαίοι σολίστ όπως μεταξύ άλλων ο Γιώργος Κόρος στο βιολί, ο Αριστείδης Μόσχος στο σαντούρι, ο Χρήστος Νικολόπουλος στο μπουζούκι, ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος στο λαούτο και ο Λάζαρος Κουλαξίζης στο ακορντεόν (μόνιμος στην ορχήστρα της Γλυκερίας).
Η μουσική επιμέλεια και η διεύθυνση ήταν του συζύγου της τραγουδίστριας Στέλιου Φωτιάδη, ενώ την παραγωγή επιμελήθηκε ο Δημήτρης Ράνιος. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν αναλυτικά οι στίχοι των τραγουδιών και παλιές καρτ-ποστάλ από το λιμάνι του Πειραιά, όπως και στο οπισθόφυλλο οι οποίες συνοδεύονται κι από αντίστοιχες της Σμύρνης.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Γκελ-γκελ αμάν (Παραδοσιακό Σμύρνης)
2. Καραμπιμπερίμ (Σπ. Περιστέρη - Γ. Παπαϊωάννου)
3. Βάλε με στην αγκαλιά σου (Ευ. Παπάζογλου)
4. Κατσιβέλα (Γ. Μητσάκη)
5. Χήρα η μοντέρνα (Π. Τούντα)
6. Ο μεμέτης (Παραδοσιακό)
7. Από ξένο τόπο (Παραδοσιακό Σμύρνης)
8. Πασαλιμανιώτισσα (Π. Τούντα)
9. Μες της Αθήνας τις ομορφιές (Κ. Σκαρβέλη)
10. Η μικρή του καμηλιέρη (Απ. Χατζηχρήστου)
11. Η Μαρίτσα η Σμυρνιά (Παραδοσιακό)
12. Η Ξαβεριώτισσα (Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα)
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ» (LYRA 3375)
Θα σας διηγηθώ ένα σύντομο περιστατικό. Ήταν Χριστούγεννα του 1984 όταν ο πατέρας μου έφερε στο σπίτι αυτό τον δίσκο, παρακινημένος από ένα συνάδελφο στο γραφείο που του είχε μιλήσει για μια «νέα λαϊκή τραγουδίστρια». Την Ελευθερία Αρβανιτάκη τότε δεν τη γνωρίζαμε ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα στο τραγούδι, απλώς την είχε πάρει το μάτι μας στις κατά καιρούς τηλεοπτικές εμφανίσεις της με την «Οπισθοδρομική κομπανία». Τον βάζουμε λοιπόν στο πικάπ και μόλις την ακούω, με την αφέλεια ενός παιδιού επτάμισι ετών που ήμουν τότε ρωτάω: «Μπαμπά, αυτή γιατί ...τσιρίζει έτσι;»!
Τα χρόνια πέρασαν και φυσικά μεγαλώνοντας άλλαξα άρδην άποψη για μιαν από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες του 20ού αιώνα. Κάθε φορά που ακούω το δίσκο, τη θαυμάζω όλο και περισσότερο. Είναι γνήσια απόγονος των παλαιών μεγάλων ρεμπετισσών και θυμίζει περισσότερο την αξέχαστη Μαρίκα Νίνου, ειδικά όταν τραγουδά «Το μωρό μου» που είχε πει εκείνη σε πρώτη εκτέλεση.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1984 και ήταν η πρώτη προσωπική δουλειά της Αρβανιτάκη, η οποία για τρία χρόνια ήταν απλώς η τραγουδίστρια της «Οπισθοδρομικής κομπανίας». Περιέχει τραγούδια που κατά βάση τα έλεγε και στο πάλκο μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές του σχήματος και ακολουθεί το στυλ που είχε δημιουργήσει μέσα από τις ως τότε εμφανίσεις της. Τα περισσότερα από αυτά είναι πασίγνωστα, ενώ κάποια άλλα ξαναβγήκαν στην επιφάνεια με τη δική της φωνή, όπως για παράδειγμα το «Αράπικο λουλούδι» του Βασίλη Τσιτσάνη ή το «Θα σπάσω κούπες». Αυτά ανασύρθηκαν από τα αρχεία των Παναγιώτη Κουνάδη, Δημήτρη Ράνιου και Σπύρου Παπαϊωάννου.
Γενικότερα, πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο με σπουδαίες ερμηνείες από την Ελευθερία, η οποία παρά το γεγονός ότι μέσα στις δυόμισι δεκαετίες της καριέρας της ερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία πολλά είδη τραγουδιών, κατά τη γνώμη μου εξακολουθεί να παραμένει καθαρά λαϊκή τραγουδίστρια.
Η παραγωγή ήταν του Άγγελου Σφακιανάκη (μέλους της «Οπισθοδρομικής») και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο και βοηθούς τους Δημήτρη Κατσούλα και Γαβριήλ Παντζή, ο οποίος έκανε και το remixing. Δεύτερες φωνές κάνουν οι Γ. Σακελλαρίου, Σ. Στρατηγόπουλος, Α. Τσεκούρας και Γ. Κούτρας, ενώ τη μουσική επιμέλεια είχε η «Οπισθοδρομική κομπανία».
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μες στη χασάπικη αγορά (Μ. Βαμβακάρη)
2. Αράπικο λουλούδι (Β. Τσιτσάνη)
3. Με πήρε το ξημέρωμα στους δρόμους
4. Θα σπάσω κούπες (Παλιό λαϊκό)
5. Το κορίτσι απόψε θέλει (Χρ. Κολοκοτρώνη - Ι. Τατασόπουλου)
6. Δε με πόνεσε κανείς (Παραδοσιακό Ανατολής - Διασκευή Μπ. Μπακάλη - Δ. Γκούτη)
7. Το μωρό μου (Γ. Κλουβάτου - Χ. Βασιλειάδη)
8. Ναργιλέ μου παινεμένε (Ευ. Παπάζογλου)
9. Τσιγάρο λαϊκό (Απ. Καλδάρα)
10. Χρόνια τώρα μακριά σου λιώνω (Στ. Ατταλίδη - Γ. Βασιλειάδη)
11. Εσύ 'σαι η αιτία που υποφέρω (Μ. Χιώτη)
12. Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα (Μ. Χιώτη)
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ - ΓΛΥΚΕΡΙΑ
«ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΟΙΤΑ ΜΕ » (LYRA 3325)
Πραγματικά λατρεύω αυτόν το δίσκο, ο οποίος είναι και ο πρώτος προσωπικός της Γλυκερίας που χωρίς αμφιβολία συγκαταλέγεται μέσα στις πέντε μεγαλύτερες γυναικείες φωνές των τελευταίων τριάντα χρόνων. Μπορεί οι επόμενες δουλειές της να έφτασαν σε απίστευτους αριθμούς πωλήσεων, πιστεύω όμως ότι η συγκεκριμένη περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές περισσότερα καλά τραγούδια ασχέτως αν τα περισσότερα από αυτά δεν έγιναν ευρέως γνωστά.
Η πρώτη έκπληξη έρχεται από το όνομα του συνθέτη, που είναι ο Στέλιος Φωτιάδης. Σύζυγος της τραγουδίστριας και χωρίς ιδιαίτερη σχέση με το λαϊκό τραγούδι -αφού η θητεία του στα ροκ συγκροτήματα «Νοστράδαμος» και «Βόρειοι» στη δεκαετία του ’70 δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο- ξαφνιάζει ευχάριστα δημιουργώντας πολύ ωραία λαϊκά κομμάτια αλλά και «λαϊκότροπες» μπαλάντες. Η ερμηνεία της Γλυκερίας είναι ιδανική και καταθέτει με το «καλημέρα» τα διαπιστευτήρια μιας σπουδαίας φωνής που έγραψε τη δική της μεγάλη ιστορία στο χώρο.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1980, σε μιαν εποχή που ήδη η τραγουδίστρια είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή από τις εμφανίσεις της στις μπουάτ της Πλάκας δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα που ουσιαστικά την ανακάλυψε. Εξάλλου, είχε αφήσει καλές εντυπώσεις στη συμμετοχή της στο άλμπουμ «Μη κάνεις όνειρα τρελά» του Απόστολου Καλδάρα το 1978, όπου μοιραζόταν παλιά και νεότερα τραγούδια του συνθέτη με τον Γιώργο Γερολυμάτο. Επίσης, συμμετείχε ως Γλυκερία Λιβανού σε «τουριστικούς» ή «εορταστικούς» δίσκους στην “Columbia” τραγουδώντας σε δεύτερη εκτέλεση επιτυχίες της εποχής, καθώς και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Όπως ήδη ανέφερα, μου αρέσει πολύ αυτός ο δίσκος και ειδικά ορισμένα κομμάτια όπως τα «Κάποια γιορτή», «Ο μπαγλαμάς», «Παραπονάκι μου», «Απόψε πάλι σε θυμάμαι» και «Του κόσμου οι πασχαλιές». Είναι κρίμα που δεν «πέρασαν» στον πολύ κόσμο, νομίζω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά για να’ ανακαλυφθούν και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει.
Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της “Columbia” με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κάποια γιορτή (Κ. Ντούμου)
2. Ο μπαγλαμάς (Σ. Αλιβιζάτου)
3. Βροχή στα μάτια (Π. Φαλάρα)
4. Το πρόγραμμα τελείωσε (Σ. Αλιβιζάτου)
5. Παρασκευή (Κ. Ντούμου)
6. Την Κυριακή παντρεύομαι (Π. Φαλάρα)
7. Παραπονάκι μου (Π. Φαλάρα)
8. Απόψε πάλι σε θυμάμαι (Π. Φαλάρα)
9. Βρε πώς άλλαξε ο κόσμος (Π. Φαλάρα)
10. Του κόσμου οι πασχαλιές (Δ. Ιατρόπουλου)
11. Πήρε το όνειρο ο καιρός (Π. Φαλάρα)
12. Στα μάτια κοίτα με (Κ. Ντούμου)
ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ - ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΚΟΚΟΤΑΣ
«ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ»
(MINOS MSM 600)
Ίσως η καλύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Σταμάτη Κόκοτα, πέρα από τα πανέμορφα και διαχρονικά τραγούδια που είχε πει στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ένας τραγουδιστής που πέρα από την εξαιρετική φωνή του είχε απασχολήσει το κοινό με τις εκκεντρικές του εμφανίσεις (οι περίφημες φαβορίτες, μακριά μαλλιά, πανάκριβα κοστούμια, δηλώσεις που συζητήθηκαν κ.τ.λ.) συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη για πρώτη (και τελευταία) φορά τον Δεκέμβριο του 1985 και μάλιστα σε καινούργια τραγούδια, τα οποία είναι το ένα καλύτερο από το άλλο.
Πάντως, έχω την εντύπωση ότι αυτά προορίζονταν για τον Γιάννη Πάριο που εκείνη την εποχή επρόκειτο να κάνει ένα δίσκο με τον μεγάλο συνθέτη σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο ίδιος ο στιχουργός σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι ο ερμηνευτής είχε προβάρει κάποια τραγούδια και όλα ήταν έτοιμα, αλλά εντελώς ξαφνικά η δουλειά ματαιώθηκε και δεν έγινε ποτέ. Το περίεργο είναι ότι όσες φορές ο Πάριος ρωτήθηκε για ποιο λόγο, απέφυγε ν’ απαντήσει και τόνισε ότι δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ το γιατί…
Εν πάση περιπτώσει, απλώς υποθέτω ότι τα πέντε καινούργια κομμάτια του Θεοδωράκη που περιλαμβάνονται στον δίσκο που εξετάζουμε επρόκειτο να τα πει ο Πάριος, διότι ταιριάζουν απολύτως στο στυλ του. Φυσικά, η ερμηνεία του Κόκοτα είναι ιδανική και σίγουρα τα τραγούδια δεν «κακόπεσαν»…
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι πέντε τελευταίες δημιουργίες του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη που γράφτηκαν ειδικά για τον τραγουδιστή λίγο καιρό πριν φύγει για πάντα. Είναι συγκινητική η εισαγωγή της δεύτερης πλευράς του δίσκου, με τον ίδιο τον συνθέτη να προβάρει το «Με παρέσυρε εκείνη» και στη συνέχεια ν’ ακολουθεί η «κανονική» εκτέλεση. Επίσης, περιλαμβάνεται κι ένα τραγούδι από τη «Φαίδρα».
Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Μίκη Θεοδωράκη, την παραγωγή έκανε ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο “ECHO” με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
Πλευρά Θεοδωράκη (στίχοι Λ. Παπαδόπουλου)
1. Κι αν θα μου φύγεις
2. Έβγαλα στο σφυρί τα χάδια
3. Φύτεψα δυο φιλιά
4. Παλιό τελωνείο
5. Ο έρωτας
Πλευρά Τσιτσάνη
6. Με παρέσυρε εκείνη
7. Βράδια αγαπημένα
8. Ψυχή μοβόρα
9. Εφτά φορές με πρόδωσες
10. Γαλανομάτα
11. Δάκρυσαν τα σεντόνια μου (Μ. Θεοδωράκη-Αγγ. Ελευθερίου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ - ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ - ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ:
«ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ» (MINOS MSM 619)
Από τους καλύτερους λαϊκούς δίσκους της δεκαετίας του ’80, με μιαν Ελένη Βιτάλη στις καλύτερες στιγμές της να ξεδιπλώνει τη μοναδική φωνή της και να δίνει πνοή σε πολύ καλά τραγούδια που έγραψαν για κείνη ο Γιάννης Καραλής και ο Θόδωρος Καμπουρίδης, δύο συνθέτες με εντελώς διαφορετικές επιρροές και με το δικό τους ξεχωριστό στυλ.
Θυμάμαι ότι το καλοκαίρι του 1986 (η δουλειά κυκλοφόρησε τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς) τέσσερα-πέντε από αυτά ακούγονταν διαρκώς σε ραδιόφωνα, ταβέρνες, εστιατόρια, ακόμη και μπαρ. «Κύριε αστυφύλακα», «Ο γυναικάς» (δύο εκπληκτικά ζεϊμπέκικα), «Της ζωής σου τα γραμμάτια», «Ώρα Ελλάδος» και «Τα καλύτερά μας χρόνια» συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα κομμάτια που έχει πει η σπουδαία ερμηνεύτρια και τα ακούω πάντα με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τον τελευταίο «καθαρόαιμο» λαϊκό δίσκο της Βιτάλη η οποία στα επόμενα χρόνια στράφηκε σε άλλα είδη και μόνο σποραδικά ηχογράφησε τέτοιου ύφους τραγούδια. Κρίμα πάντως, γιατί είναι γνήσια λαϊκή τραγουδίστρια ασχέτως αν ερμήνευσε καταπληκτικά και μπαλάντες όπως ο «Ξαφνικός έρωτας».
Σε γενικές γραμμές η «Ώρα Ελλάδος» ακούγεται ευχάριστα και είναι ιδανική για να σας φτιάξει τη διάθεση και το κέφι. Η παρουσία και μόνο της Ελένης Βιτάλη φτάνει και περισσεύει…
Στο οπισθόφυλλο του δίσκου πέρα από μια φωτογραφία της τραγουδίστριας με τους δύο δημιουργούς, υπάρχει κι ένα εκτενές σημείωμά της όπου με το γνωστό σαρκαστικό ύφος της περιγράφει τη γνωριμία της με τον Γιάννη Καραλή στην Πλάκα και τις εμπειρίες της με τον Θόδωρο Καμπουρίδη, ενώ ευχαριστεί όσους δούλεψαν για το άλμπουμ.
Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο “SIGMA SOUND” με ηχολήπτες τον Δημήτρη Κατσούλα και τον Γιώργο Σκιαδά που έκανε και το remix.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τα καλύτερά μας χρόνια (Θ. Καμπουρίδη-Γ. Δαμιανάκη)
2. Κύριε αστυφύλακα (Γ. Καραλή)
3. Τώρα ξέρω ότι φταίω (Ελ. Βιτάλη-Θ. Καμπουρίδη-Ελ. Βιτάλη)
4. Υποχωρείς (Γ. Καραλή)
5. Ώρα Ελλάδος (Γ. Καραλή)
6. Μπαινοβγαίνεις μες στο σπίτι μου (Θ. Καμπουρίδη-Χ. Κώστα)
7. Της ζωής σου τα γραμμάτια (Θ. Καμπουρίδη-Δ. Ξανθόπουλου)
8. Ο γυναικάς (Γ. Καραλή)
9. Τρελαίνεται η άνοιξη (Γ. Καραλή)
10. Τα Σόδομα (Γ. Καραλή)
11. Ελληνάκι πατριώτη (Θ, Καμπουρίδη-Ελ. Βιτάλη)
12. Για δουλειά δεν ξαναπάω (Θ. Καμπουρίδη-Γ. Μπορμπουδάκη)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
«Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΛΔΑΡΑ» (MINOS MSM 133)
Για σκεφθείτε ένα τραγουδιστή 22 ετών στη σημερινή εποχή να κάνει δίσκο με 12 από τα μεγαλύτερα λαϊκά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Ούτε που πρόκειται ν' ασχοληθεί κάποιος μαζί του και θα τον πουν και «ντεμοντέ».
Πριν από 36 χρόνια όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ο Γιώργος Νταλάρας στα 22 του ηχογράφησε μερικές από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του Απόστολου Καλδάρα και μέσω της φωνής του τις πέρασε στις νεότερες γενιές, κάνοντας μάλιστα πολλούς να τις ταυτίζουν με τον ίδιο κι όχι με τους τραγουδιστές που τις είπαν σε πρώτη εκτέλεση.
Τον Απρίλιο του 1971 λοιπόν, ο σπουδαίος ερμηνευτής ήταν ήδη γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Μάνο Λοΐζο και λιγότερο τον Γιώργο Μητσάκη. Παράλληλα, έχει τραγουδήσει και τη «Φαντασία» του Καλδάρα σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κι αυτό το κομμάτι ήταν η αφετηρία για ετούτο το δίσκο. Συν τοις άλλοις, αποτελεί την πρώτη απόπειρα του Νταλάρα να αναβιώσει παλιά λαϊκά κομμάτια, προσπάθεια που θα κορυφωθεί το 1975 με το διπλό άλμπουμ «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» όπως και με άλλες αντίστοιχες ηχογραφήσεις στα κατοπινά χρόνια.
Ο συνθέτης από τα μέσα της δεκαετίας του '60 είχε ξεκινήσει επανακτελέσεις γνωστών τραγουδιών του με νέες - τότε - φωνές, πιστεύοντας ότι αυτά μπορούν να «ζήσουν» μόνον αν ακουστούν από καινούργια παιδιά. Έπραξε λοιπόν το ίδιο και με τον Νταλάρα, ο οποίος αποδίδει εξαιρετικά έντεκα από τα πιο γνωστά κομμάτια του «θείου» (όπως τον έλεγε) σε σημείο που να τολμάμε να τον συγκρίνουμε με τους πρώτους διδάξαντες. Τέσσερα από αυτά πρωτοτραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης, ενώ υπάρχει κι ένα καινούργιο - εκείνη την εποχή - τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει δυο χρόνια πριν (1969) στις 45 στροφές. Πρόκειται για το «Φορτώθηκα τις τύψεις μου», όπου ο Καλδάρας τραγουδά τις χαμηλές νότες και ο Νταλάρας τις ψηλές μια και ήταν πολύ νέος για τις πρώτες...!
Αν θα έμπαινα στον πειρασμό να ξεχωρίσω κάτι από αυτό τον καταπληκτικό δίσκο, θα διάλεγα την εξαιρετική διασκευή του «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» με το βιολοντσέλο του Σωτήρη Ταχιάτη και το σαντούρι του Τάσου Διακογιώργη να δεσπόζουν στην εισαγωγή.
Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας επιμελήθηκε φυσικά ο συνθέτης, δίνοντας νέα πνοή σε παλιά αλλά όχι ξεχασμένα τραγούδια.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
2. Εβίβα ρεμπέτες
3. Εγώ ποτέ δεν αγαπώ (Κ. Βίρβου)
4. Γιατί πονάς και βασανίζεσαι (Κ. Βίρβου)
5. Είμαι ένα κορμί χαμένο (Κ. Βίρβου)
6. Μένα με λένε Περικλή (Κ. Βίρβου)
7. Ένα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι
8. Ποιος θα με πληροφορήσει (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
9. Είπα να σβήσω τα παλιά (Αιμ. Σαββίδη)
10. Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
11. Φορτώθηκα τις τύψεις μου
12. Απ' τα ψηλά στα χαμηλά (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ:
«Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΒΕΜΠΟ»
(PHILIPS 6483200)
Δίσκος - φόρος τιμής από τη Μαρινέλλα στη Σοφία Βέμπο, η οποία αποτέλεσε για εκείνη πρότυπο όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο. Κυκλοφόρησε στις 3 Μαρτίου του 1980 με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Κώστα Κλάββα, η οποία έδωσε στα τραγούδια φρεσκάδα και ζωντάνια κι ακούγοντάς τα, νομίζεις ότι γράφτηκαν εκείνη τη χρονιά.
Το να μιλήσουμε για την ερμηνεία της Μαρινέλλας, νομίζω ότι είναι εντελώς περιττό. Είναι η δεύτερη φορά που η «μεγάλη κυρία» στρέφει το βλέμμα της στο παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού, αφού το 1972 είχαν κυκλοφορήσει τα «Αθάνατα ρεμπέτικα» και οκτώ χρόνια αργότερα κάνει το ίδιο, τούτη τη φορά για τα «ελαφρά». Το 1984 θα ακολουθήσει και μια τρίτη απόπειρα με το διπλό δίσκο «Μεγάλες στιγμές».
Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι όλα πασίγνωστα και δε χρειάζονται οι παραμικρές συστάσεις για την αξία τους. Μάλιστα, το ένα από αυτά («Ο άνθρωπός μου») είχε τραγουδήσει η Μαρινέλλα το 1956 όταν περνούσε από ακρόαση για να δει αν μπορεί να γίνει τραγουδίστρια και το πέρασε στη δισκογραφία 24 χρόνια μετά...
Στο εσώφυλλο του δίσκου περιλαμβάνονται φωτογραφίες της ερμηνεύτριας με τη Σοφία Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο, ο οποίος υπογράφει το κείμενο που υπάρχει στο οπισθόφυλλο εξυμνώντας τις δύο μεγάλες κυρίες του ελληνικού τραγουδιού κι έχει γράψει τους στίχους των δέκα από τα δώδεκα κομμάτια.
Η παραγωγή ήταν του Φίλιππου Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound (24 κανάλια) με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σβήσε το φως (Λ. Ραπίτη-Μ. Τραϊφόρου)
2. Ο άνθρωπός μου (Μ. Θεοφανίδη-Μ. Τραϊφόρου)
3. Να με πέρνανε τα σύννεφα (Λ. Ραπίτη-Μ. Τραϊφόρου)
4. Θα καθόμουνα πλάι σου (Μ. Σουγιούλ-Χρ. Γιαννακόπουλου-Αλ. Σακελλάριου)
5. Χαράμι (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
6. Ερήνη (Κ. Γιαννίδη-Μ. Τραϊφόρου)
7. Η ταμπακέρα (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
8. Σ' αγαπώ και μ' αρέσει η ζωή (Μ. Θεοφανίδη-Μ. Τραϊφόρου)
9. Για σένα (Θ. Λυκιαρδόπουλου-Μ. Τραϊφόρου)
10. Πάρε πια το δρόμο σου (Α. Σμυρναίου-Μ. Τραϊφόρου)
11. Ομόνοια πλας (Μ. Θεοφανίδη-Γ. Ασημακόπουλου-Β. Σπυρόπουλου-Π. Παπαδούκα)
12. Κάποιος κάπου κάποτε (Μ. Θεοφανίδη-Γ. Γιαννακόπουλου-Μ. Τραϊφόρου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:
«ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ...» (MINOS MSM 439)
Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που κατά κάποιο τρόπο επαναφέρει τον Γιάννη Πουλόπουλο στα γνωστά «λημέρια» του. Ως γνωστόν, ο σπουδαίος τραγουδιστής ήταν ένας από τους κατ' εξοχήν εκπροσώπους του «Νέου κύματος» τη δεκαετία του '60, ωστόσο από τα μέσα εκείνης του '70 είχε αλλάξει εντελώς πορεία ερμηνεύοντας κατά κύριο λόγο «μεταγλωττισμένα» κομμάτια που πάντως γνώρισαν τεράστια επιτυχία.
Τον Απρίλιο του 1982 λοιπόν αποφασίζει να κάνει μια «βουτιά» στο παρελθόν και να πει τραγούδια που σημάδεψαν μιαν ολόκληρη εποχή. Το εγχείρημα πέτυχε απολύτως, αφού οι πωλήσεις του άλμπουμ ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων κι αυτά τα υπέροχα κομμάτια κέρδισαν εκ νέου μια θέση στα μουσικά πράγματα της εν λόγω περιόδου, τα οποία είχαν ήδη αρχίσει να φανερώνουν τα πρώτα σημάδια της φθοράς...
Ο δίσκος περιλαμβάνει 16 κομμάτια, εκ των οποίων το ένα ήταν εκείνο που έκανε γνωστό τον Πουλόπουλο στο κοινό: Πρόκειται για το μοναδικό «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος το 1963 στη θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων» με πρωταγωνιστές τη Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο. Τα υπόλοιπα 15 ανήκουν περίπου στην ίδια περίοδο, δηλαδή στα μέσα της δεκαετίας του '60 και στην άνθηση του «Νέου κύματος» και καλύπτουν το φάσμα όλων των σπουδαίων συνθετών της.
Τη μουσική επιμέλεια, την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε άλλος ένας εκπρόσωπος αυτής της εποχής, ο Γιάννης Σπανός που συνοδεύει τον τραγουδιστή παίζοντας πιάνο, με τους Κώστα Νικολόπουλο και Στέλιο Καρύδα στις κιθάρες. Ουσιαστικά οι τρεις τους αποτελούν και την ορχήστρα που είναι λιτή και απέριττη, προσδίδοντας ένα διαφορετικό τόνο στην όλη δουλειά.
Παραγωγός ήταν ο Σπύρος Ράλλης, που υπογράφει και το συνοδευτικό κείμενο στο οπισθόφυλλο του δίσκου αναφερόμενος στο σκεπτικό με το οποίο έγινε. Η ηχογράφηση έλαβε χώρα στο στούντιο Polysound με ηχολήπτες τους Γαβρίλη Παντζή, Δημήτρη Κατσούλα και βοηθό τον Δημήτρη Καραβάκη, ενώ στις δεύτερες φωνές είναι η Πένυ Ξενάκη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πάει κι αυτή η Κυριακή (Λ. Παππά-Γ. Αργύρη)
2. Αγάπη για το καλοκαίρι (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
3. Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
4. Δακρυσμένα μάτια (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη)
5. Το αστέρι του βοριά (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
6. Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη (Δ. Σαββόπουλου)
7. Το ψωμί είναι στο τραπέζι (Μ. Θεοδωράκη-Ι. Καμπανέλλη)
8. Μια Παναγιά (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
9. Μια φορά θυμάμαι (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
10. Ήσουν καμάρι της αυγής (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
11. Όμορφη πόλη (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη)
12. Άσπρα καράβια (Γ. Σπανού-Σ. Σκίπη)
13. Παράπονο (Μ. Θεοδωράκη-Δ. Χριστοδούλου)
14. Βαρκαρόλα (Στ. Ξαρχάκου-Β. Γκούφα)
15. Γκρεμισμένα σπίτια (Γ. Μαρκόπουλου-Ν. Περγιάλη)
16. Θυμήσου τον Σεπτέμβρη (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
ΠΑΣΧΑΛΗΣ
«ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ» (PHILIPS 6331057)
Για να πω την αλήθεια, η ποπ μουσική και γενικότερα αυτού του ύφους τα κομμάτια δεν είναι και το καλύτερό μου. Ωστόσο, από πολύ μικρός συμπάθησα τον Πασχάλη και κάθε φορά που τον βλέπω ή τον ακούω, κάθομαι και τον απολαμβάνω. Μου αρέσει το στυλ του, το ότι είναι συνεχώς χαμογελαστός, ευγενέστατος και φυσικά διαθέτει μιαν εξαιρετική φωνή που παραμένει αναλλοίωτη μέσα στα χρόνια, καθώς και διαχρονικά τραγούδια πολλά από τα οποία αγαπώ ιδιαίτερα.
Διάλεξα αυτό το δίσκο γιατί θυμάμαι να τον ακούω σχεδόν από μωρό. Όπως μου είπαν αργότερα οι γονείς μου, τους τον έφερε δώρο ένας φίλος και τον κράτησαν ...κατ' ανάγκη αφού ούτε κι εκείνοι είναι fan της ποπ! Δε θα ξεχάσω ότι στο νηπιαγωγείο μου είχε κολλήσει το «Σουζάν» λόγω μιας συμμαθήτριάς μου που την έλεγαν Σουζάνα και μου άρεσε πολύ!!!
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1973 και είναι το δεύτερο προσωπικό του Πασχάλη Αρβανιτίδη, ο οποίος είχε διαγράψει μια λαμπρή πορεία με τους περίφημους "Olympians" κι από τις αρχές της δεκαετίας του '70 είχε ξεκινήσει σόλο καριέρα μετά τη διάλυση του συγκροτήματος. Περιλαμβάνει κομμάτια στο γνωστό ποπ ύφος που τον καθιέρωσε και τον διατηρεί στην επικαιρότητα μέχρι και σήμερα, στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό στα «μεταγλωττισμένα» που «μίλησαν» στη γλώσσα μας χάρη στη στιχουργό Σέβη Τηλιακού.
Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου δεν είναι άλλο από μια «μεταγραφή» του πασίγνωστου "Power to all our friends" που είχε ερμηνεύσει ο Cliff Richard για λογαριασμό του Ηνωμένου Βασιλείου στο Φεστιβάλ της Eurovision που εκείνη τη χρονιά έγινε στο Λουξεμβούργο, κατακτώντας την τρίτη θέση. Η επιτυχία ήταν πολύ μεγάλη και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα κομμάτια του θεσμού.
Από εκεί και πέρα, εκτός από το «Φίλοι και αδελφοί» ακούστηκαν πολύ και τα «Άκουσέ με», «Σουζάν», «Πατέρας και γιος» και "Bye bye love". Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν οι στίχοι όλων των τραγουδιών και φωτογραφία του Πασχάλη, ενώ στο οπισθόφυλλο ένα αυτόγραφο του τραγουδιστή.
Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Φίλοι και αδελφοί (G. Fletcher-D. Flett-Σ. Τηλιακού)
2. Άκουσέ με (M. Radice-Σ. Τηλιακού)
3. Θα το δεις (Α. Bereau-Σ. Τηλιακού)
4. Είπα μια μέρα (Γ. Νιάρχου-Σ. Τηλιακού)
5. Σουζάν (Reddyhoff-Henning-Σ. Τηλιακού)
6. Bye bye love (B. Mendi-J.C. Fetussi-Σ. Τηλιακού)
7. Πατέρας και γιος (Π. Αρβανιτίδη)
8. Ανία (Ν. Παπάζογλου)
9. Πώς φοβάμαι (Γ. Νιάρχου-Σ. Τηλιακού)
10. Για το Θεό (Π. Αρβανιτίδη-Μ. Τόλη)
11. Είναι αργά (Ν. Παπάζογλου)
12. Μπαλάντα για ένα παιδί (G. Fletcher-D. Flett-Σ. Τηλιακού)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ
«ΕΛΛΑΔΕΞ» (COLUMBIA 70195)
Νομίζω ότι το όνομα του στιχουργού και ο τίτλος του δίσκου τα λένε όλα για το περιεχόμενό του. Ο Γιάννης Λογοθέτης (Λογό) είναι χωρίς καμία αμφιβολία ο πρώτος διδάξας του σατιρικού τραγουδιού και τον Δεκέμβριο του 1975 που κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ είχε ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά του με τις δισκογραφικές δουλειές που είχε υπογράψει τα προηγούμενα δύο χρόνια για τον Θέμη Ανδρεάδη («Γελοιογραφίες» το 1973 και «Κάτι άλλο μου θυμίζει» το 1974).
Ο τελευταίος τότε είχε μεταπηδήσει στη MINOS κι έτσι τα στιχάκια του Λογοθέτη που μελοποίησε ο ίδιος, ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου και ο Γιώργος Χατζηνάσιος κλήθηκαν να ερμηνεύσουν οι Δημήτρης Πουλικάκος, Χρήστος Λεττονός, Ιωάννα Κιουρκτσόγλου και Σάμης Παυλής.
Θεωρώ ότι «όλα τα λεφτά» του δίσκου είναι τα κομμάτια που λέει ο Πουλικάκος, από τις πιο cult φυσιογνωμίες της ελληνικής ροκ σκηνής αλλά και του σινεμά και της τηλεόρασης (αξέχαστες οι ερμηνείες του στους «Αυθαίρετους», στους «Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» και στις ταινίες του Νίκου Ζερβού στη δεκαετία του '80). Εδώ τον ακούμε στο πασίγνωστο «Πολύ ωραίο στυλ» και «Στα γενέθλιά μου», το οποίο περιέχει την πολύ προχωρημένη και τολμηρή για την εποχή φράση «Πάρε μου μια πίπα δώρο γλυκιά μου για τα γενέθλιά μου»!!!
Το στυλ των τραγουδιών δε διαφέρει σε τίποτε από εκείνο που είχε καθιερώσει ο «Λογό». Εύθυμες μελωδίες και έξυπνα σατιρικά στιχάκια που μοιάζουν με τις σκιτσογραφίες ενός περιοδικού κόμικς, κάτι που άλλωστε επίσης ήξερε πολύ καλά να κάνει ο Γιάννης Λογοθέτης. Παράλληλα όμως, περνούν και πολιτικά μηνύματα μέσα από τα γραφόμενά του. Κλασικό παράδειγμα στο εν λόγω άλμπουμ είναι «Η δίκη» που αναφέρεται στους τότε έγκλειστους δικτάτορες της 21ης Απριλίου...
Ο δίσκος κλείνει με το «Κοκοράκι» του Ζόζεφ Κορίνθιου που ερμηνεύουν μοναδικά οι αδελφοί Κατσάμπα, το οποίο πάντως θεωρώ «ξένο» σε σχέση με το κλίμα των υπολοίπων τραγουδιών...
Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών του κρατώντας το ...«απορρυπαντικό Ελλαδέξ»! Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης, ενορχηστρωτής ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου και η ηχογράφηση έγινε στo στούντιο ACTION με ηχολήπτη τον Γιάννη Τριφύλλη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πολύ ωραίο στυλ (Γ. Κιουρκτσόγλου) Δ. Πουλικάκος
2. Άδικοι κόποι (Γ. Κιουρκτσόγλου) Ι. Κιουρκτσόγλου
3. Μάτι (Γ. Λογοθέτη) Χρ. Λεττονός
4. Στα γενέθλιά μου (Γ. Λογοθέτη) Δ. Πουλικάκος
5. Το ανθρωπάκι μου (Γ. Λογοθέτη) Γ. Λογοθέτης
6. Ο στρατηγός (Γ. Κιουρκτσόγλου) Χρ. Λεττονός
7. Η κασέτα και η Λέττα (Γ. Κιουρκτσόγλου) Δ. Πουλικάκος-Ι. Κιουρκτσόγλου
8. Ο Ελληνέξ (Γ. Λογοθέτη) Χρ. Λεττονός
9. Στο σπίτι για νοικοκυρά (Γ. Χατζηνάσιου) Σ. Παυλής
10. Πελοπίδα, Πελοπίδα (Γ. Λογοθέτη) Ι. Κιουρκτσόγλου
11. Η δίκη (Γ. Κιουρκτσόγλου) Χρ. Λεττονός
12. Το κοκοράκι (Ζ. Κορίνθιου) Αδελφοί Κατσάμπα
ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ
«ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕ ΜΙΑΝ ΑΡΧΗ» (MINOS MSM 314)
Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Άννας Βίσση, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1977 με αφορμή το ομότιτλο τραγούδι που είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο τον Σεπτέμβριο της χρονιάς εκείνης, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Η τραγουδίστρια βεβαίως ήταν ήδη γνωστή από τις συμμετοχές της σε δουλειές του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Δώρου Γεωργιάδη, του Ανδρέα Χατζηαποστόλου, του Μιχάλη Τερζή, του Νίκου Καρβέλα, του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Μίκη Θεοδωράκη, ωστόσο δεν είχε προσωπική δισκογραφία.
Το άλμπουμ αυτό λοιπόν περιλαμβάνει έντεκα καινούργια τραγούδια και δύο από παλαιότερες συνεργασίες της. Πρόκειται για τα «Μη βάζεις μαύρο» από το δίσκο «Χίλια εννιακόσια τίποτα» του 1975 και «Γεια σας τριαντάφυλλα» από το έργο «Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο + έξι ποιήματα του Κωστή Παλαμά» του 1976.
Το ύφος των τραγουδιών φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την από εκεί και κάτω πορεία της Βίσση. Λαϊκές μπαλάντες γραμμένες από τους γνωστότερους συνθέτες της εποχής αλλά και νεότερους, που στην εξαιρετική φωνή της Κύπριας τραγουδίστριας βρίσκουν την ιδανικότερη ερμηνεία τους. Εδώ βρίσκουμε ένα από τα πρώτα κομμάτια του Αντώνη Βαρδή (το υπέροχο «Οι Κυκλάδες») και δύο του Γιάννη Σπανού, ο οποίος από το 1974 της είχε υποσχεθεί ότι θα της γράψει τραγούδια με αφορμή τη μη συμμετοχή της στην «Οδό Αριστοτέλους» για ...εμπορικούς λόγους!
Εκτός από το ομότιτλο που έγινε επιτυχία, ακούστηκαν και τα «Αγάπησέ με», Να 'μουνα στα χέρια σου καράβι» και «Από δω κι από κει», ενώ γενικά και τα υπόλοιπα δεν υστερούν σε ομορφιά. Η Βίσση αποδίδει εξαιρετικά τα κομμάτια του δίσκου κι εξακολουθώ να επιμένω ότι το ελληνικό τραγούδι θα κέρδιζε πολλά αν συνέχιζε στο ίδιο στυλ και στα επόμενα χρόνια...
Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου, η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Peter McNamee, ενώ τις ενορχηστρώσεις και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Τάσος Καρακατσάνης, με εξαίρεση τα τραγούδια των Σπανού και Γεωργιάδη που επιμελήθηκαν οι ίδιοι οι συνθέτες. Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει μια υπέροχη «προσωπογραφία» της τραγουδίστριας, που εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά πανέμορφη...!
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή (Δ. Γεωργιάδη-Σ. Τσώτου)
2. Αγάπησέ με (Σπ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
3. Να 'μουνα στα χέρια σου καράβι (Σπ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
4. Οι Κυκλάδες (Αντ. Βαρδή-Π. Φαλάρα)
5. Οι νικημένοι είμαστε εμείς (Γ. Σπανού-Μ. Ελευθερίου)
6. Μη βάζεις μαύρο (Δ. Γεωργιάδη-Σ. Τσώτου)
7. Κλαδί ροδιάς (Σπ. Βλασσόπουλου-Αν. Αγγελάκη)
8. Από δω κι από κει (Τ. Καρακατσάνη-Δ. Ιατρόπουλου)
9. Σου 'δωσα να πιεις (Σπ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
10. Γεια σας τριαντάφυλλα (Μ. Τερζή-Κ. Παλαμά)
11. Η αγάπη σου σχολειό (Γ. Σπανού-Μ. Ελευθερίου)
12. Το Τάλι-μπω (Κ. Λοϊζου-Πολύδωρου)
13. Ήλιε μου (Γ. Γερασιμίδη)
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ
«ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ» (COLUMBIA 70916)
Μετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης «διερευνητικής» δισκογραφικής του δουλειάς («Για δέσιμο» το 1978), ο Χάρρυ Κλυνν επιστρέφει στις αρχές του 1979 μ' ένα άλμπουμ το ύφος του οποίου θα τον σημαδέψει ανεξίτηλα από εκεί και πέρα.
Ο δημοφιλής κωμικός επιχειρεί ένα άνοιγμα προς την πολιτική σάτιρα, κάτι που δεν υπήρχε σε μεγάλο βαθμό στον πρώτο του δίσκο και πετυχαίνει διάνα, αφού η περίφημη «Λογομαχία στις Σέρραις Μάντρες» έμεινε στην ιστορία! Στο εξής, όλες του οι δισκογραφικές δουλειές θα έχουν ως βάση τους τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή του τόπου...
Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάτι όχι μόνο από το «Δοξάστε με», αλλά γενικότερα από τα άλμπουμ του Χάρρυ Κλυνν. Πάντως, θεωρώ ότι σε αυτό το δίσκο είναι εντελώς περιττή η «Καντάτα της Φρόσως» που δε μου αρέσει καθόλου.
Από εκεί και πέρα, είναι πασίγνωστο το «Ουγκαγκα-μπουμ-μπουμ», ευρηματικότατο και ξεκαρδιστικό το «Ταγκό της χορδής» (όπου «χ» βάλτε ένα άλλο σύμφωνο...!) και μακράν κορυφαίο το «Ουφ...ο» με τον αμίμητο «Χαράλαμπο Τραμπάκουλα» να προσπαθεί να εξηγήσει σ' ένα δημοσιογράφο τι συνέβη όταν αντίκρισε ιπτάμενα αντικείμενα. Πραγματικά απολαυστικό...!
Η μουσική είναι του Γιώργου Κριμιζάκη (μόνιμου συνθέτη του Κλυνν στους δίσκους του στην τότε "COLUMBIA") και τα κείμενα έγραψαν οι Γιάννης Κακουλίδης, Γιάννης Καλαμίτσης και ο ίδιος ο Χάρρυ Κλυνν. Η επιτυχία ήταν και πάλι μεγάλη, αφού οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 50.000 αντίτυπα.
Στο εσώφυλλο υπάρχει ένα κείμενο στο οποίο με το ...γνωστό ύφος των κειμενογράφων παρουσιάζονται τα πρόσωπα που δούλεψαν για το δίσκο και φωτογραφία του Κλυνν ντυμένου ...Καίσαρα κρατώντας ένα φτερό. Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτες τους Γιώργο Κωνσταντόπουλο, Γιάννη Παπαϊωάννου και Μίμη Καννή.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ουγκαγκα-μπουμ-μπουμ
2. Το μεγάλο ντέρμπι
3. Μονομαχία στις Σέρραις Μάντρες
4. Το ταγκό της χορδής
5. Δοξάστε με
6. Η ώρα της Λυκομιφών-Τσαχπίν
7. Η καντάτα της Φρόσως
8. Καληνύχτα σας
9. Το βαμπίρ
10. Η μόλυνση του περιβάλλοντος
11. Δώστε μου μόλυνση
12. Ουφ...ο
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ
«ΠΑΤΑΤΕΣ» (COLUMBIA 71190)
Εδώ κι αν μιλάμε για πολιτική σάτιρα! Η - πρόσφατη τότε - ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ οδήγησε τον Χάρρυ Κλυνν στο να κάνει ίσως τον καλύτερο - μεταξύ ίσων - δίσκο της καριέρας του. Κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1981 λίγο πριν τις εκλογές και όπως πάντα, το γέλιο πέφτει σύννεφο!
Τι να πρωτοδιαλέξει κάποιος από 'δω μέσα. Στην πρώτη πλευρά, παρουσιάζεται η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας δοσμένη με σπαρταριστά μουσικά σκετσάκια και κλείνει με τον φοβερό και τρομερό «Χαράλαμπο Τραμπάκουλα» από την «κοινότητα Ποντοκερασιάς» να προσπαθεί να καταλάβει τι είναι η ΕΟΚ και στο τέλος να το ρίχνει στο ...ΠΡΟ-ΠΟ!
Στη δεύτερη πλευρά έχουμε τη διακωμώδηση της ελληνικής κοινωνίας εκείνης της εποχής μέσω «διαφημίσεων», αλλά και της κρατικής ραδιοφωνίας με το ξεκαρδιστικό «Κουλτουρικό» («Άλογα, βήματα, χέρια, μαχαίρια» για τους μυημένους...).
Οι πωλήσεις και αυτού του δίσκου ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων. Όσον αφορά τα αναγραφόμενα στο εσώφυλλο του άλμπουμ, μη το ψάχνετε. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα, που προδιαθέτουν τον ακροατή για το ασυγκράτητο γέλιο που πρόκειται ν' ακολουθήσει όταν βάλει το δίσκο στο πικάπ. Μέχρι και η θήκη του προσφέρεται για ανάγνωση, ενώ έχει φωτογραφίες από ...κατάστημα ηλεκτρικών ειδών!
Ακόμη και το εξώφυλλο έχει το γούστο του και διαβάστε τι γράφει στο εσώφυλλο γι' αυτό: «Ζητούμε την κατανόηση του αγοραστικού κοινού δια την αντίστροφον εκτύπωσιν του άλμπουμ «Πατάτες», αλλά το Ντάτσουν 1500 του εξωφύλλου με πόρτα Άλφα Ρομέο και ζάντες Μερσέντες δεν εισάγεται ακόμη εις την χώραν μας με δεξιό τιμόνι»!!
Η μουσική είναι του Γιώργου Κριμιζάκη και τα κείμενα έγραψαν οι Γιάννης Κακουλίδης και Χάρρυ Κλυνν που ήταν και ο παραγωγός του δίσκου κι έκανε και την ηχοσκηνοθεσία. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 2 της "Columbia" από τις 15 Φεβρουαρίου μέχρι τις 13 Ιουνίου 1981 με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθούς τους Γιώργο Τζάννες και Κώστα Ράινινγκ.
Συμμετέχουν ο ηθοποιός Χρήστος Τσάγκας, οι Γιώργος Αθανασόπουλος και Κατερίνα Γκρίτση, καθώς και η παιδική χορωδία του δήμου Νίκαιας.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Εισαγωγή
2. Χερουβικό
3. Πιτσικουλιές
4. Χορικό πρώτο
5. Το τραγούδι της Λουκίας
6. Χορικό δεύτερο
7. Άδικα πήγα άδικα
8. Κατεβαίνει-κατεβαίνει
9. Οι δρόμοι της Αθήνας μας
10. Άλα μάλα κακάλα
11. Το πράσινο τραγούδι
12. Η τελετή
13. Το τραγούδι της ΕΟΚ
14. Τραμπάκουλας ο Γ'
15. Το τραγούδι της ΕΟΚ (συνέχεια)
16. Ευρωνταλκαδιάρικο
17. Δέκατο τρίτο πρόγραμμα
18. Ω κατανάλωση
19. Ανταπόκριση από Καλαμάτα
20. Αραπάδες και μαρούλια
21. Κουλτουρικό
22. Μετά εκατό χρόνια
23. Άβαλα μαντάβαλα
24. Finale
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ
«ΜΑΛΑΚΑ ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑ» (COLUMBIA 170031)
Ο τελευταίος δίσκος του Χάρρυ Κλυνν στην τότε Columbia έχει να κάνει κυρίως με τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εξ ου και το πράσινο βινύλιο με το οποίο είναι φτιαγμένος! Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1984 σε κείμενα του ίδιου και του Γιάννη Κακουλίδη και μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη κι έγινε και πάλι ανάρπαστος, μια και ξεπέρασε τις 50.000 πωλήσεις σε μιαν εποχή που κάθε δισκογραφική δουλειά του δημοφιλούς κωμικού ήταν γεγονός κι ο κόσμος την περίμενε με ανυπομονησία.
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι λιγάκι ...διφορούμενος από την άποψη ότι το πρώτο «μαλακά» αναγράφεται με κεφαλαία κι ο καθένας μπορεί να το διαβάσει όπως θέλει. Είτε να το τονίσει στη λήγουσα είτε στην παραλήγουσα...!
Και σ' αυτό το δίσκο ο Κλυνν δεν αφήνει τίποτε όρθιο και σατιρίζει τα πάντα. Από τη συναυλία του Μανώλη Αγγελόπουλου στο Λυκαβηττό το καλοκαίρι του 1983 (που για τις ανάγκες της σάτιρας έγινε ...Άγγελος Μανωλόπουλος!) και τις αντίστοιχες του Γιώργου Νταλάρα και του Διονύση Σαββόπουλου στο Ολυμπιακό Στάδιο, μέχρι την τηλεοπτική εκπομπή «Ρεπόρτερς» και τη σαπουνόπερα «Δυναστεία» που τότε βρισκόταν στην πλήρη ακμή της. Κι όλα αυτά βεβαίως με μπόλικες πολιτικές αναφορές στα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ στα πρώτα τρία χρόνια εξουσίας του.
Παράλληλα, ο Χάρρυ Κλυνν δημιουργεί ένα καινούργιο χαρακτήρα που έγινε εξίσου δημοφιλής όσο και οι προηγούμενοι που είχε πλάσει: Μιλάμε φυσικά για τον «Βασίλη» και το «φραπεδάκι» του με τις «36 ζάχαρες» και βεβαίως με την κλασική ατάκα «Και κλάμα η κυρία» που έμεινε στην ιστορία!
Από αυτό το άλμπουμ επίσης είναι πασίγνωστα το ομότιτλο τραγούδι που η αρχική του ιδέα προήλθε από παλιό αμερικανικό λαϊκό σκοπό του Benny Bell (1946), καθώς και το «Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου».
Στο εσώφυλλο του δίσκου βλέπουμε τον Χάρρυ Κλυνν ντυμένο ...καουμπόι σατιρίζοντας διαφήμιση γνωστής μάρκας τσιγάρων. Παραγωγός και ηχοσκηνοθέτης ήταν ο ίδιος, την οργάνωση της παραγωγής είχε η Βίκυ Γαλάτου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο SIERRA από τις 2 Απριλίου μέχρι τις 3 Μαΐου του 1984 με ηχολήπτη τον Μπάμπη Μπίρη. Συμμετέχουν οι Βανέσα Τζελβέ, Πουλχερία Λουκά και Αιμιλία Σαρρή.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. ΜΑΛΑΚΑ ...πιο μαλακά
2. Αφιέρωμα
3. Ω! ω! Ελλάδα μου
4. Πες μου τι μου κάνεις Αντρέα μου
5. Αόλα έα
6. Μουσικές συγγένειες και επιδράσεις
7. Τα δυο σου χέρια
8. Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών
9. Δεν είμαι άντρας
10. Οι ρεπόρτερς
11. Δηλώνω εθνικόφρων
12. Έναρξη;
13. Κάθε μέρα πουθενά
14. Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου
15. Έχεις χώρα;
16. Πολιτιστική αποχέτευση
17. Η παρέλαση
18. Λάθος νούμερο ο κόσμος
19. Τα τηλεφωνήματα
20. Κώδικας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης
21. Μαίρη
22. Κλάμα η κυρία
23. Δυναστεία
24. Το χρήμα είναι θεός
25. Ο δίσκος που ακούσατε
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
«ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ» (COLUMBIA SCXG 62)
Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη με τον στιχουργό, μετά τα επτά τραγούδια που έγραψαν στο άλμπουμ «Μια Κυριακή» που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα από το «Σαββατόβραδο» (1969 και 1970 αντιστοίχως). Αυτός ο δίσκος αποτέλεσε την αρχή μιας συνεργασίας Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου που χάρισε στην ελληνική μουσική πολύ σπουδαίες στιγμές, μερικές από τις οποίες συναντούμε κι εδώ. Τα έντεκα τραγούδια ερμηνεύουν οι Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού (όπως και στο «Μια Κυριακή») και ο πολύ νέος τότε Μανώλης Μητσιάς.
Πρόκειται για μια πιο «πλατιά» ενασχόληση του Σπανού με το λαϊκό είδος (όντας ο κατ' εξοχήν εκφραστής του «νέου κύματος» από τα μέσα της δεκαετίας του '60 κι έπειτα) στο οποίο διέπρεψε κι εξακολουθεί μέχρι σήμερα να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Με τη συνδρομή των στίχων του Παπαδόπουλου και φυσικά τριών μεγάλων φωνών προκύπτει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που κερδίζει ακόμη και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Από το «Σαββατόβραδο» ξεχώρισαν κι εξακολουθούν να ακούγονται περισσότερο ή λιγότερο τα «Ο τρελός», «Τα χέρια», «Ξύπνησε η πόλη» (δύο από τις συγκλονιστικότερες ερμηνείες στην καριέρα της Μοσχολιού), «Καλογεράκι» και «Μη καλέ μου» χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα. Να σημειώσουμε εδώ ότι το «Τα ματάκια σου» ηχογραφήθηκε την ίδια χρονιά και με τον Μητσιά αλλά δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο το ...1998 σ' ένα CD με σπάνια ή ανέκδοτα τραγούδια του ερμηνευτή από τις 45 στροφές...
Μπουζούκι παίζουν οι Κώστας Παπαδόπουλος και Λάκης Καρνέζης, ενώ η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο. Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι του Γιάννη Σικελιώτη, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει φωτογραφία του Σπανού και σημείωμα της εταιρείας για το δίσκο στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ο τρελός (Στ. Κόκοτας)
2. Τα ματάκια σου (Στ. Κόκοτας)
3. Τα χέρια (Β. Μοσχολιού)
4. Μη καλέ μου, μη (Στ. Κόκοτας)
5. Καλογεράκι (Στ. Κόκοτας)
6. Ξύπνησε η πόλη (Β. Μοσχολιού)
7. Το φεγγάρι (Μ. Μητσιάς)
8. Το Μαρικάκι (Μ. Μητσιάς)
9. Το γράμμα (Β. Μοσχολιού)
10. Οι άγγελοι (Στ. Κόκοτας)
11. Πειραιωτάκι (Β. Μοσχολιού)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
«Ο ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ Ο ΛΟΧΙΑΣ» (MINOS MSM 135)
Το δίδυμο Κατσαρού - Πυθαγόρα είχε κάνει θραύση στα μουσικά πράγματα της χώρας μας από τα μέσα της δεκαετίας του '60, με αλλεπάλληλες - και διαχρονικές όπως αποδείχτηκαν - επιτυχίες όπως «Κάθε λιμάνι και καημός», «Ο επιπόλαιος», «Κυρα-Γιώργαινα» κ.α. και συνέχισε έτσι μέχρι το θάνατο του στιχουργού το 1979.
Ο δίσκος αυτός που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1971 περιλαμβάνει δέκα τραγούδια και δύο ορχηστρικά με τη συμμετοχή των Γιάννη Καλατζή, Λίτσας Διαμάντη, του - σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενου - Γιάννη Πάριου (σχεδόν μόνιμοι συνεργάτες του δημιουργού εκείνα τα χρόνια) και του Γιώργου Νταλάρα, στην πρώτη και τελευταία δισκογραφική συνεργασία του με τον συνθέτη.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει δύο πασίγνωστα και διαχρονικά τραγούδια, όπως το ομότιτλο και το «Δεν υπάρχει ευτυχία» τα οποία «έκαναν καριέρα» την ίδια εποχή και στις 45 στροφές και σήμερα πλέον θεωρούνται «κλασικά» στο είδος τους. Υπάρχουν κι άλλες ωραίες στιγμές, όπως «Η Μυτιληνιά» και «Γιατί με ειρωνεύεστε» ενώ πολύ λίγα από τα υπόλοιπα έγιναν γνωστά, ασχέτως βεβαίως με την αξία τους.
Ο πίνακας στο εξώφυλλο είναι του Μιχάλη Νικολινάκου, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει φωτογραφία των έξι συντελεστών.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ο Σταμούλης ο λοχίας (Γ. Καλατζής)
2. Τα βάσανα δε λέγονται (Γ. Νταλάρας)
3. Δεν υπάρχει ευτυχία (Λ. Διαμάντη)
4. Η Μυτιληνιά (Γ. Καλατζής)
5. Γιατί με ειρωνεύεστε (Γ. Πάριος)
6. Κυρα-Γιώργαινα (Ορχηστρικό)
7. Μάνα μου δε σε άκουσα (Γ. Νταλάρας)
8. Μη με περιμένεις (Γ. Καλατζής)
9. Οι δυο αγάπες (Γ. Πάριος)
10. Ο καπετάνιος της ζωής (Γ. Καλατζής)
11. Απόψε σπάσε τα δεσμά (Λ. Διαμάντη)
12. Ο Σταμούλης ο λοχίας (Ορχηστρικό)
ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ-ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
«Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ» (HMV CSDG 56)
Η δεύτερη ολοκληρωμένη συνθετική δουλειά του Λουκιανού Κηλαηδόνη μετά την «Πόλη μας» που κυκλοφόρησε το 1970. Η «Κόκκινη κλωστή» έκανε την εμφάνισή της στα δισκοπωλεία προς το τέλος του 1972 με στίχους του Νίκου Γκάτσου κι ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά (που τραγουδούσε και στην «Πόλη μας») και τη Δήμητρα Γαλάνη, «κλασικό» δίδυμο εκείνης της εποχής στους δίσκους της τότε "Columbia".
Οι άριστες εντυπώσεις που είχε αφήσει ο συνθέτης με την «Πόλη μας» επιβεβαιώνονται κι ενισχύονται στην «Κόκκινη κλωστή», η οποία περιλαμβάνει από καλά έως εξαιρετικά τραγούδια που φέρουν την προσωπική σφραγίδα του. Κανταδόρικες μελωδίες αλλά και λίγες μπαλάντες (με κορυφαία το «Νυχτώθηκα στην πόρτα σου») δημιουργούν ένα πολύ καλό σύνολο.
Από το δίσκο «ξεπήδησαν» αρκετά και διαχρονικά κομμάτια, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκονται τα «Το σπίτι μου», «Ήρθατε σαν κύματα», «Μια Κυριακή του Μάρτη» και «Με γαρύφαλλο στο πέτο», ενώ και τα υπόλοιπα δεν πάνε πίσω ασχέτως αν έγιναν γνωστά ή όχι. Την ίδια εποχή, τα τραγούδια που λέει ο Μητσιάς ηχογραφήθηκαν και με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση αλλά δεν κυκλοφόρησαν τότε. Κάποια από αυτά εκδόθηκαν αρκετά χρόνια μετά στο διπλό δίσκο «Γρηγόρης Μπιθικώτσης για πάντα» (1985) και στο άλμπουμ «Λουκιανός Κηλαηδόνης-Πρώτες εκτελέσεις» (1987).
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Το σπίτι μου (Μ. Μητσιάς)
2. Ήρθατε σαν κύματα (Μ. Μητσιάς)
3. Μια Κυριακή του Μάρτη (Δ. Γαλάνη)
4. Μικρή Ζακυνθινιά (Μ. Μητσιάς)
5. Νυχτώθηκα στην πόρτα σου (Δ. Γαλάνη)
6. Μίλα Κατερίνα (Μ. Μητσιάς)
7. Μια Κεφαλλονίτισσα (Μ. Μητσιάς)
8. Καλοκαίρια και βροχές (Μ. Μητσιάς)
9. Με γαρύφαλλο στο πέτο (Δ. Γαλάνη)
10. Γκρεμός και βράχος (Μ. Μητσιάς)
11. Δεκαπέντε του Αλωνάρη (Μ. Μητσιάς)
12. Κάθε χρόνο-κάθε χρόνο (Μ. Μητσιάς)
13. Ψαλμός (Δ. Γαλάνη)
ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
«ΤΟ ΤΡΑΜ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΡΧΟΝΤΟΡΕΜΠΕΤΙΚΑ» (LYRA 3746)
Από τους καλύτερους δίσκους της αξέχαστης ερμηνεύτριας, ο οποίος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1980 και σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία ξεπερνώντας τις 50.000 αντίτυπα. Η ιδέα για τη δημιουργία του δόθηκε από μια τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου (πόσο λείπει η σεμνή παρουσία του από τη σημερινή τηλεόραση...) κι επανέφερε στο προσκήνιο ορισμένα από τα «διαμάντια» της ελληνικής δισκογραφίας στη δεκαετία 1948-1958.
Με την υποδειγματική ενορχήστρωση του Λουκιανού Κηλαηδόνη και φυσικά την εξαιρετική ερμηνεία της Μοσχολιού, αυτά τα τραγούδια ήλθαν ξανά στο προσκήνιο κι αγκαλιάστηκαν εκ νέου από τον κόσμο. Ετούτη η επιτυχία είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη και μοναδική εμφάνιση της τραγουδίστριας σε θεατρική παράσταση και συγκεκριμένα στο θέατρο «Παρκ», όπου το καλοκαίρι του 1980 τα ερμήνευε στην επιθεώρηση «Πιάσαμε το ...τρίτο».
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο γι' αυτό το άλμπουμ-κόσμημα στην ελληνική δισκογραφία. Όλα τα τραγούδια είναι πασίγνωστα και τα σχόλια περιττεύουν.
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει φωτογραφία από το στούντιο εν ώρα δουλειάς και μιαν υπέροχη προσωπογραφία της τραγουδίστριας, καθώς και σημείωμα για την ιστορία των «αρχοντορεμπέτικων». Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτες τον Γιάννη Σμυρναίο και τον Γαβριήλ Παντζή. Το υπέροχο εξώφυλλο είναι του Θέμη Τσιρώνη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Το τραμ το τελευταίο (Μ. Σουγιούλ-Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου)
2. Το χαστούκι (Θ. Παπαδόπουλου-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
3. Ο τραμπαρίφας (Μ. Σουγιούλ-Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου)
4. Χαράμι (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
5. Παλιοζωή, παλιόκοσμε (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
6. Το μονοπάτι (Γ. Μουζάκη-Γ. Γιαννακόπουλου)
7. Άλα! (Μ. Σουγιούλ-Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου)
8. Η ταμπακέρα (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
9. Η τελευταία νύχτα (Μ. Χιώτη-Χρ. Γιαννακόπουλου)
10. Ο μήνας έχει εννιά (Μ. Σουγιούλ-Γ. Τζαβέλλα)
11. Αδύνατον να κοιμηθώ (Μ. Σουγιούλ-Τ. Μωράκη-Γ. Γιαννακόπουλου)
12. Η βαλίτσα (Γ. Μουζάκη-Γ. Γιαννακόπουλου)
13. Όλα ρημάδια (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
«ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ» (MINOS MSM 377)
Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη συνθετική δουλειά του Αντώνη Βαρδή για λογαριασμό ενός τραγουδιστή, μια και το 1976 είχε κάνει το άλμπουμ «Οραματίζομαι» στο οποίο κατά βάση τραγουδούσε ο ίδιος. Έκτοτε, είχε «φτιάξει όνομα» δίνοντας κομμάτια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες σε σπουδαίους καλλιτέχνες όπως η Δήμητρα Γαλάνη («Μ' αγαπούσες θυμάμαι»), Γιάννης Πουλόπουλος («Θέλω να μ' αγαπάς»), Γιώργος Νταλάρας («Κάτω απ' την κληματαριά») και Γιάννης Πάριος («Αχ αγάπη»).
Το «Ξημερώνει» κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1980 με ερμηνεύτρια τη Χάρις Αλεξίου, που ερχόταν από τον - εμπορικό και καλλιτεχνικό - θρίαμβο των «τραγουδιών της Χαρούλας» του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου και ο Βαρδής προσπάθησε να γράψει μελωδίες που να κινούνται στο ίδιο ύφος. Μέχρι ενός σημείου τα κατάφερε, καθώς αν ακούσετε τα «Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς», «Με δέρνουν τα παράλογα» και «Απόψε ξελογιάστηκα» θα διαπιστώσετε ότι ουσιαστικά πρόκειται για μια συνέχεια του δίσκου της προηγούμενης χρονιάς.
Σημειωτέον ότι η Αλεξίου είχε τραγουδήσει ένα από τα πρώτα κομμάτια του συνθέτη («Έτσι που το πας») στο παρθενικό της προσωπικό άλμπουμ «12 λαϊκά τραγούδια» το 1975 και γενικότερα οι δυο τους συνεργάζονταν για πολλά χρόνια στις μπουάτ της Πλάκας, με τον Βαρδή να τη συνοδεύει παίζοντας κιθάρα και κάνοντας δεύτερες φωνές.
Οι δύο μεγάλες επιτυχίες του δίσκου είναι το ομότιτλο (ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που είπε ποτέ η Χαρούλα) και το «Φεύγω», στα οποία η ερμηνεύτρια εμφανίζεται για πρώτη φορά στη δισκογραφία ως στιχουργός. Αμφότερα θεωρούνται «κλασικά» στο ρεπερτόριό της και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στα προγράμματα και στις συναυλίες της. Επίσης, ακούστηκε πολύ το εξαιρετικό ζεϊμπέκικο «Μ' άφησες σαν πόλη».
Εκτός αυτών, το χρυσό - με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων - άλμπουμ περιέχει και άλλες υπέροχες στιγμές, όπως τα «Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς», «Δεν είδες» και «Η αγάπη είναι αηδόνι». Γενικότερα, πρόκειται για μία μοναδική δισκογραφική δουλειά που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας των δύο δημιουργών της.
Στο εσώφυλλο υπάρχει φωτογραφία της Αλεξίου και οι στίχοι όλων των τραγουδιών, ενώ στο οπισθόφυλλο ευχαριστήριο σημείωμα του συνθέτη και οι μουσικοί που έπαιξαν. Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο "Columbia" και "Polysound" με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο, Τάκη Φιλιππίδη και Γαβριήλ Παντζή και βοηθούς τους Γιάννη Παπαϊωάννου, Κώστα Ράινινγκ και Δημήτρη Κατσούλα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ξημερώνει (Χ. Αλεξίου)
2. Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς (Σ. Αλιβιζάτου)
3. Μ' άφησες σαν πόλη (Σ. Αλιβιζάτου)
4. Η αγάπη είναι αηδόνι (Σ. Αλιβιζάτου)
5. Δεν είδες (Σ. Αλιβιζάτου)
6. Κυριακή (Μ. Ελευθερίου)
7. Με δέρνουν τα παράλογα (Σ. Αλιβιζάτου)
8. Στο βλέμμα σου το γκρίζο (Μ. Ελευθερίου)
9. Απόψε ξελογιάστηκα (Σ. Αλιβιζάτου)
10. Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς (Μ. Ελευθερίου)
11. Φεύγω (Α. Βαρδή-Χ. Αλεξίου)
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ - ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ» (POLYDOR 827589)
Δίσκος - σταθμός στην καριέρα της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, καθώς ουσιαστικά διαμόρφωσε το ρεπερτόριό της μέχρι και σήμερα. Ήταν η αρχή μιας συνεργασίας με το «δίδυμο» Κραουνάκη - Νικολακοπούλου που έδωσε πολύ σπουδαίες στιγμές τόσο στη δισκογραφία, όσο και στα κατά καιρούς προγράμματα που έστηναν οι τρεις τους σε διάφορες μουσικές σκηνές.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου 1985, οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τις 75.000 αντίτυπα κι έβγαλε οκτώ μεγάλες επιτυχίες, κάποιες από τις οποίες εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στο ρεπερτόριο της τραγουδίστριας: «Τρεις αγγέλοι», «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», «Μπουλούκια», «Η Μαλάμω», «Κιβωτός», «Ο Άδωνις», «Ο Γιώργος» και το κορυφαίο όλων «Η σωτηρία της ψυχής», που το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Οι στίχοι γράφτηκαν τόσο από τη Νικολακοπούλου όσο και από τον Κραουνάκη, ενώ «Η Μαλάμω» ανήκει στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και παραχωρήθηκε από το αρχείο του Κώστα Χατζηδουλή. Όλοι αναγράφονται αναλυτικά στη θήκη του δίσκου, όπου υπάρχουν και φωτογραφίες των συντελεστών καθώς και ορισμένες άλλες πληροφορίες για κάποια τραγούδια.
Η παραγωγή ήταν του Νίκου Καραγιάννη και η ηχογράφηση και το remix έγιναν στο στούντιο PDR στη Φιλοθέη από τον Πάνο Δράκο από τις 20 Ιουνίου έως τις 31 Αυγούστου 1985. Οι ενορχηστρώσεις ανήκουν στον Νίκο Κούρο και στον Σταμάτη Κραουνάκη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τρεις αγγέλοι
2. Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ
3. Μαρόκο
4. ...
5. Περιπολία
6. Μπουλούκια
7. Η Μαλάμω
8. Ορχήστρα «Τρεις αγγέλοι»
9. Η σωτηρία της ψυχής
10. Κιβωτός
11. Η άνοιξη
12. Ο Άδωνις
13. Ο Γιώργος
14. Επιλυχνίος ευχαριστία
ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΣ - ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΖΕΦΡΩΝΗΣ
«ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ» (ΜINOS MSM 264)
Δίσκος προορισμένος για συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη, όπως αρκετοί που εκδόθηκαν εκείνη την περίοδο μέσα στον απόηχο της μεταπολίτευσης όπου η διάθεση για «αγωνιστικά» τραγούδια ήταν διάχυτη. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ο Θωμάς Μπακαλάκος και ο Διονύσης Τζεφρώνης φτιάχνουν «Τα αγροτικά» που ήταν κομμένα και ραμμένα για τη φωνή του - πολύ νέου δισκογραφικά - Βασίλη Παπακωνσταντίνου (χαρακτηριστική η φωτογραφία του που υπάρχει στο οπισθόφυλλο). Άλλωστε, είναι και η πρώτη προσωπική δουλειά του ερμηνευτή που ήδη είχε κάνει αίσθηση τραγουδώντας Μάνο Λοΐζο και Μίκη Θεοδωράκη προς το τέλος του 1974.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1975 και βεβαίως ο τίτλος μιλάει από μόνος του σχετικά με το περιεχόμενό του. Τα βάσανα της αγροτιάς, οι οικονομικές δυσκολίες και οι αγώνες της δοσμένες μουσικά με έντονους «εμβατηριακούς» κι «επαναστατικούς» ρυθμούς, από τους οποίους ακούστηκε περισσότερο το «Όχι δεν πουλάμε». Υπάρχουν αναφορές ακόμη και στο Κιλελέρ («Να θυμηθούμε χωριανοί απόψε τον Αντύπα»), ενώ γενικότερα ο δίσκος δεν είναι για απλή ακρόαση ή διασκέδαση, αλλά για ηχητική επένδυση σε κάποια αγροτική διαδήλωση ή απεργία...
Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν έχει και μουσικό ενδιαφέρον, καθώς ο Μπακαλάκος στηρίζεται κατά βάση σε μελωδίες που προσεγγίζουν το δημοτικό τραγούδι χρησιμοποιώντας ανάλογου ύφους όργανα όπως βιολί, λαούτο, κλαρινέτο κ.τ.λ. Ο ίδιος ο συνθέτης ερμηνεύει ένα τραγούδι με μια φωνή που έμοιαζε πολύ στον Νίκο Ξυλούρη, ενώ έχει γράψει στίχους και σε άλλα δύο. Όσο για την ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου, ιδανικότερη δε θα μπορούσε να είναι...
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει ένα κείμενο γραμμένο από τους δημιουργούς που αναφέρεται στο χρονικό των αγώνων που έκαναν κατά καιρούς οι αγρότες για ν' απαλλαγούν από τους τσιφλικάδες, καθώς και φωτογραφίες από διάφορες κινητοποιήσεις της εποχής εκείνης. Οι συντελεστές αφιερώνουν το άλμπουμ «στους νέους αγώνες της αγροτιάς».
Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και στο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση της ορχήστρας ανήκει στον Τάσο Καρακατσάνη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Όχι δεν πουλάμε (στίχοι Θ. Μπακαλάκου)
2. Αυτή είναι η αγροτιά
3. Γεια και χαρά σας βρε πατριώτες!
4. Άγονη γραμμή
5. Τα μάθαμε-τα μάθαμε (τραγούδι Θ. Μπακαλάκος)
6. Ήταν παιδί της αγροτιάς
7. Ο Αντύπας
8. Απεργία
9. Μετανάστευση
10. Ο γερο-αγρότης (στίχοι Θ. Μπακαλάκου)
11. Εσύ μαζεύεις τη σοδειά
12. Αγαπημένη
13. Πανηγύρι
ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ - ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ
«ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΣ» (MINOS MSM 279)
Ο πιο «κλασικός» δίσκος της εργατικής τάξης και ίσως ο μόνος αυτής της θεματολογίας που άντεξε μέσα στα χρόνια, μια και τα περισσότερα τραγούδια εξακολουθούν ν' ακούγονται ακόμη και σήμερα στις εκάστοτε πορείες και απεργίες συνδικάτων και ομοσπονδιών! Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1976 με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, ο οποίος μέχρι τότε είχε στηρίξει ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας του τραγουδώντας σχεδόν όλα τα κομμάτια πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου που έγραψε ο αξέχαστος Μάνος Λοΐζος («Αχ χελιδόνι μου, «Ήλιε μου σε παρακαλώ», «Ο Λιόντας» κ.α.).
Μπορεί βεβαίως τότε η δημοκρατία να μετρούσε δύο χρόνια «αποκατάστασης», ωστόσο οκτώ από τα τραγούδια του δίσκου δεν ξέφυγαν από την «τσιμπίδα» της λογοκρισίας και η μετάδοσή τους απαγορεύτηκε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό οδήγησε τους συντελεστές στο να καταγγείλουν δημοσίως το γεγονός και τον συνθέτη να τα παρουσιάσει σε μια μεγάλη συναυλία τον Δεκέμβριο του 1976 στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, ως αντιπερισπασμό στην απαγόρευση των - αποκλειστικά τότε - κρατικών σταθμών.
Να σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά με νέο υλικό που κυκλοφορεί ο Λοΐζος μετά τη μεταπολίτευση, αφού είχαν προηγηθεί «Τα τραγούδια του δρόμου» και «Τα νέγρικα» που γράφτηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια της επταετίας και δεν εκδόθηκαν για προφανείς λόγους...
Πάντως, πέρα από τις αναφορές τους στο σύνολο της εργατικής τάξης, τα περισσότερα από «Τα τραγούδια μας» είναι γραμμένα σε λαϊκούς δρόμους και σημείωσαν τεράστιες πωλήσεις, αφού ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα. Σχεδόν όλα ακούστηκαν, όμως «εθνικοί ύμνοι» των εργατών έγιναν και παραμένουν τα πασίγνωστα «Πάγωσε η τσιμινιέρα» και «Το δέντρο», καθώς επίσης και το «Λιώνουν τα νιάτα μας».
Να πούμε ακόμη ότι ο συνθέτης ήθελε να ηχογραφήσει την «Τσιμινιέρα» στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά με χορωδία αποτελούμενη από εργαζόμενους εκεί, ωστόσο κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο κι έτσι συμβιβάστηκε με μιαν απλή χορωδία στο στούντιο υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κακίτση. Δεύτερες φωνές κάνει η Πίτσα Παπαδοπούλου και στο «Ρημάξαν τα χωριά μας» ακούγονται οι Γιώργος Ζωγράφος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πάνος Λαμπρόπουλος και Θωμάς Μπακαλάκος.
Εξάλλου, στον ίδιο κύκλο περιλαμβάνονταν και τα τραγούδια «Άνεργος» και «Στη διαδήλωση» που όμως δεν ηχογραφήθηκαν τότε και κυκλοφόρησαν το 1981 σε δίσκο 45 στροφών με ερμηνευτή τον Μπάμπη Αντωνίου.
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχουν όλοι οι στίχοι των τραγουδιών, καθώς και φωτογραφίες συνθέτη και στιχουργού. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τους Μίμη Καννή και Μανώλη Ψαρρά.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Λιώνουν τα νιάτα μας
2. Πάγωσε η τσιμινιέρα
3. Στη δουλειά και στον αγώνα
4. Ο Στράτος
5. Ρημάξαν τα χωριά μας
6. Το δέντρο
7. Αχ πατρίδα μου καημένη
8. Άλλο τίποτε δε μένει
9. Μέγαρα
10. Μετανάστες
11. Απ' τη συνοικία
12. Πάγωσε η τσιμινιέρα (Χορωδία)
«Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΠΡΕΧΤ»
(MINOS MSM 355)
Πρόκειται για την πρώτη αναλυτική παρουσίαση ενός μεγάλου μέρους από τη δουλειά του Μπέρτολντ Μπρεχτ μεταφρασμένο στα ελληνικά και φυσικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να βρει ιδανικότερη ερμηνεία από εκείνη της Μαρίας Φαραντούρη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1979 κι έπεσε κι αυτός θύμα απαγόρευσης, καθώς σύμφωνα με απόφαση της επιτροπής ελέγχου της ΕΡΤ δεν επετράπη η αναμετάδοση των τραγουδιών από τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ.
Παρόλα ταύτα, δεν παύει ν' αποτελεί ένα σημαντικότατο ντοκουμέντο για τη ζωή και το έργο του Γερμανού δημιουργού, ο οποίος έζησε ένα πολυκύμαντο βίο και δέχτηκε ουκ ολίγες επικρίσεις και διώξεις για τις πεποιθήσεις που εξέφραζε μέσα από τις ποιητικές συλλογές και τα θεατρικά έργα του.
Η μετάφραση των ποιημάτων ανατέθηκε στον Παύλο Μάτεσι, ο οποίος λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει κάτι ανάλογο με αφορμή το ανέβασμα της «Όπερας της πεντάρας» την περίοδο 1975-76 στο θέατρο «Κάπα» από τη Μελίνα Μερκούρη σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν. Τρία τραγούδια του έργου υπάρχουν στο συγκεκριμένο δίσκο, ενώ τα υπόλοιπα αποδόθηκαν στα ελληνικά ειδικά γι' αυτόν. Μάλιστα, κλήθηκε να τα ενορχηστρώσει και να τα διευθύνει ο μαέστρος του Berliner Ensemble Χένρι Κρίτσελ, ενώ τη θεατρική τους διδασκαλία επιμελήθηκε ο Θόδωρος Τερζόπουλος και τη διεύθυνση της χορωδίας η Έλλη Νικολαΐδου.
Εκτός του Μπρεχτ, τη μουσική έγραψαν οι Κουρτ Βάιλ και Χανς Άισλερ και περιλαμβάνονται κομμάτια από διάφορες ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα του, τα οποία αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο η Μαρία Φαραντούρη. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι «Ο Μακ ο μαχαιροβγάλτης», «Σουραμπάγια Τζώννυ» και «Η Τζένη των πειρατών», ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι όλα τα τραγούδια διακρίνονται για τις «αριστερίζουσες» τάσεις τους...
Το εσώφυλλο του άλμπουμ περιλαμβάνει αναλυτικό ένθετο όπου επισημαίνεται η σημασία του κάθε κομματιού, παρατίθενται αναλυτικά οι στίχοι και χρονολόγιο με τα «έργα και ημέρες» του Μπέρτολντ Μπρεχτ, καθώς και φωτογραφίες των συντελεστών του δίσκου. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο ERA με ηχολήπτη τον Νίκο Δεσποτίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Η μπαλάντα του νεκρού στρατιώτη (Μπ. Μπρεχτ)
2. Η μπαλάντα των πειρατών (Μπ. Μπρεχτ)
3. Το παράπονο του αλόγου (Χ. Άϊσλερ)
4. Η μπαλάντα του Σολόμωντα (Κ. Βάϊλ)
5. Το τραγούδι του Μολδάβα (Χ. Άϊσλερ)
6. Το τραγούδι της αλληλεγγύης (Χ. Άϊσλερ)
7. Ο Μακ ο μαχαιροβγάλτης (Κ. Βάϊλ)
8. Σουραμπάγια Τζώννυ (Κ. Βάϊλ)
9. Το τραγούδι της γυναίκας του ναζίστα φαντάρου (Χ. Άϊσλερ)
10. Η Τζένη των πειρατών (Κ. Βάϊλ)
11. Alabama song (Κ. Βάϊλ)
12. Το τραγούδι της ενότητας (Χ. Άϊσλερ)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
«ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (COLUMBIA 71177)
Δεδομένο πρώτο: Ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες που έβγαλε ποτέ αυτός ο τόπος. Δεδομένο δεύτερο: Μία από τις δέκα - κατά την προσωπική μου άποψη - σπουδαιότερες γυναικείες φωνές των τελευταίων 35 ετών. Συνδυασμός αυτών των δύο: Ένας δίσκος αριστούργημα!
Κάπως έτσι θα μπορούσε να γίνει μια «κωδικοποιημένη» αναφορά στους «Ορίζοντες» του Γιάννη Μαρκόπουλου με ερμηνεύτρια τη σύζυγό του, Βασιλική Λαβίνα. Το έχω γράψει κι άλλες φορές ότι η συγκεκριμένη τραγουδίστρια είναι από τις αγαπημένες μου και η φωνή της με «πειράζει» ακόμη κι όταν τραγουδά μέτρια ή αδιάφορα κομμάτια, όπως στις δύο πρώτες προσωπικές δισκογραφικές της δουλειές («Πες μου» το 1977 και «Δυο σταγόνες ευτυχίας» το 1979).
Ωστόσο, την άνοιξη του 1981 έρχεται η «τρίτη και φαρμακερή». Ο τίτλος του άλμπουμ ταιριάζει απολύτως στο όλο κλίμα, καθώς πραγματικά με τις ερμηνείες της άνοιξε νέους ορίζοντες στο ελληνικό τραγούδι, ασχέτως αν δεν έγινε ποτέ το «μεγάλο» όνομα παρά το γεγονός ότι το άξιζε. Αυτό βεβαίως δεν έχει καμία σημασία, καθώς εκείνοι που ξέρουν ν' ακούν καλή μουσική τη γνωρίζουν και την εκτιμούν...
Οι «Ορίζοντες» έχουν ως βασική τους θεματολογία «διάφορες εντυπώσεις μέσα απ' την πόλη», όπως σημειώνει στο εσώφυλλο του δίσκου ο συνθέτης ο οποίος επίσης εκφράζει την αγάπη του «για την αγωνιστικότητα της γυναίκας» μέσα στην κοινωνία.
Περιλαμβάνονται εξαιρετικά στην πλειοψηφία τους κομμάτια, με πιο γνωστό το «Τραγουδώ-τραγουδώ» και τη «Νέα Ιωνία». Υπάρχει και η μελοποίηση ενός χορικού του Αριστοφάνη από τις «Εκκλησιάζουσες» σε μετάφραση του Μίνωα Βολανάκη, το «Ώρα-ώρα». Γενικότερα, πρόκειται για ένα πολύ καλό άλμπουμ που αξίζει τον κόπο ν' ανακαλύψετε όσοι δεν το έχετε ήδη στη δισκοθήκη σας.
Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 2 της Columbia από τις 4 Οκτωβρίου 1980 έως τις 31 Μαρτίου 1981 με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθό τον Γιώργο Τζάννες. Η ενορχήστρωση είναι του ίδιου του συνθέτη και δε διαφέρει σε πολλά από τις προηγούμενες δουλειές του, καθώς βασίζεται στα πνευστά, στο σαντούρι, στην κρητική λύρα, στο βιολί και στα έγχορδα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πού είσαι (Αγγ. Ελευθερίου)
2. Τραγουδώ - τραγουδώ (Γ. Σκούρτη)
3. Διόδια (Τζ. Μαστοράκη)
4. Να 'τανε λέει καλοκαίρι (Μιχ. Φακίνου)
5. Πάμε να φύγουμε απ’ την πόλη (Αγγ. Ελευθερίου)
6. Ώρα - ώρα (Αριστοφάνη-Μ. Βολανάκη)
7. Νέα Ιωνία (Χρ. Στίππα)
8. Τι ζωή τι κοινωνία (Γ. Σκούρτη)
9. Καινούργιο και παλιό (Αγγ. Ελευθερίου)
10. Είμαι δέντρο, είμαι χώμα (Γ. Σκούρτη)
11. Διαμαρτυρία (Μιχ. Σταυρακάκη)
12. Θέλουμε αδερφέ πολλά (Π. Θεοδωρίδη)
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
«ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ» (CBS 460858)
Είναι ο δίσκος που ουσιαστικά διαφοροποιεί ερμηνευτικά την Ελένη Βιτάλη και ξεκολλά από πάνω της τη στάμπα της καθαρά λαϊκής τραγουδίστριας που είχε μέχρι τότε. Δεν ήταν βεβαίως η πρώτη της συνεργασία με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, καθώς είχε προηγηθεί το 1984 το μοναδικό «Ξαφνικός έρωτας» μέσα από την ομώνυμη ταινία, αλλά και οι «Επτά παρακλήσεις» που είχαν δείξει ένα άλλο πρόσωπό της.
Πρόκειται πάντως για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη για τη φωνή της Βιτάλη, η οποία έχει συνδεθεί άρρηκτα μαζί του όπως κι εκείνη της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στις πρώτες της δισκογραφικές απόπειρες.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1988 και περιλαμβάνει κομμάτια που έχουν τη σφραγίδα του Σπανουδάκη σε σύνθεση και στίχο (εξαίρεση ένα τραγούδι που υπογράφει στιχουργικά ο Αντώνης Ανδρικάκης) και την ερμηνεία μιας από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες που έβγαλε ποτέ η πατρίδα μας.
Η μεγάλη επιτυχία τότε ήταν το πασίγνωστο «Πάμε γι' άλλες πολιτείες» που άντεξε στο χρόνο, ενώ ακούστηκαν αρκετά και τα «Είμαι όλα και κανένα» και «Αυτά παθαίνει μάτια μου». Άλλες καλές στιγμές του άλμπουμ είναι το ομότιτλο τραγούδι (με το κλαρίνο του Βασίλη Σαλέα να δεσπόζει) και το «Χαιρετώ», χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν σε κάτι. Στο οπισθόφυλλο υπάρχουν σημειώματα του συνθέτη και της ερμηνεύτριας.
Η παραγωγή ήταν του Σταμάτη Σπανουδάκη και την επιμέλειά της είχε ο Γιώργος Μακράκης, ενώ η ηχογράφηση έγινε στο STAM STUDIO με ηχολήπτη τον συνθέτη ο οποίος έπαιξε και όλα τα όργανα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Χαιρετώ
2. Σε παράλογη ταινία θεατής (Αντ. Ανδρικάκη)
3. Πάμε γι' άλλες πολιτείες
4. Στο Πήλιο
5. Είμαι όλα και κανένα
6. Και μπήκαμε στα χρόνια
7. Αυτά παθαίνει μάτια μου
8. Δυο πόρτες έχει η ζωή
9. Φωτιά
10. Συνάντηση
ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ
«ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΚΑ» (MINOS-EMI 55266)
Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για τον μακράν καλύτερο δίσκο της δεκαετίας του '90, κατά τη διάρκεια της οποίας το ελληνικό τραγούδι φανέρωσε τα πρώτα ισχυρά σημάδια παρακμής που κορυφώθηκε με την είσοδο του 21ου αιώνα. Παρόλα αυτά, ετούτη η καταπληκτική δουλειά άντεξε στα «σκουπίδια» με τα οποία μας βομβαρδίζουν νυχθημερόν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί και είμαι πεπεισμένος ότι θα μείνει για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων έργων στη μουσική ιστορία της χώρας μας. Άλλωστε, τα 123.000 αντίτυπα που πούλησε μιλάνε από μόνα τους...!
Ο Θάνος Μικρούτσικος συναντά για πρώτη φορά δισκογραφικά τον Δημήτρη Μητροπάνο το φθινόπωρο του 1996 και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Συνήθως, οι συνθέσεις των δημιουργών προσαρμόζονται στη φωνή των ερμηνευτών. Εδώ δεν ισχύει τίποτε τέτοιο, καθώς αυτά τα δύο στοιχεία αλληλοσυμπληρώνονται και δημιουργούν ένα αρμονικότατο σύνολο.
Την εποχή εκείνη το CD είχε κυριαρχήσει απολύτως στη δισκογραφική αγορά, όμως ακόμη οι νέες δουλειές τυπώνονταν και σε βινύλιο. Έτσι έγινε και με τη συγκεκριμένη, η οποία μάλιστα κυκλοφόρησε σε διπλό δίσκο (από τις τελευταίες που βγήκαν και με την «παραδοσιακή» μορφή) . Ο πρώτος περιλαμβάνει δέκα τραγούδια και ο δεύτερος τα υπόλοιπα τέσσερα, σαν ένα είδος maxi single.
Δεν έχω να κάνω το παραμικρό σχόλιο για κάποιο από τα 14, για τον απλούστατο λόγο ότι δε μπορώ να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο. Ακούστηκαν τουλάχιστον τα μισά, με πρώτα τα πασίγνωστα «Λούνα παρκ», «Ρόζα» (ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα που γράφτηκαν ποτέ), «Πάντα γελαστοί», «Σαν πλανόδιο τσίρκο» και «Πατησίων και παραμυθιού γωνία». Πέρα από αυτά, πραγματικά τρελαίνομαι για τις «Ατάκες». Φοβερή «ροκιά» με έναν ανεπανάληπτο Μητροπάνο να τα δίνει όλα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι «Ο τυμβωρύχος» είχε περάσει για πρώτη φορά στη δισκογραφία με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη στο άλμπουμ «Για πιάνο και φωνή» που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1990 κι επρόκειτο για ζωντανή ηχογράφηση από ένα ρεσιτάλ της ίδιας και του Μικρούτσικου στις Βρυξέλλες τον Φεβρουάριο του 1989.
Όσο για το «Λούνα παρκ», το βασικό στιχουργικό του θέμα είχε ερμηνεύσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το καλοκαίρι του 1991 μέσα από το δίσκο του «Χρόνια πολλά» σε μουσική του Χριστόφορου Κορκίδη με τίτλο «Όλα για πάρτη σου».
Επιστρέφοντας στο άλμπουμ που εξετάζουμε, περιλαμβάνει ένα ξεχωριστό πολυσέλιδο ένθετο με πολλές φωτογραφίες από το στούντιο, σημειώματα όλων των συντελεστών και όλους τους στίχους των τραγουδιών, καθώς και τα ονόματα των μουσικών που συμμετέχουν στο καθένα από αυτά. Δεύτερες φωνές κάνουν ο Πασχάλης Τερζής, η Ελένη Πέτα και ο Φάνης Μεζίνης, ενώ η χαρακτηριστική φωνή του Μικρούτσικου ακούγεται στο «Δημώδες».
Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου με τη βοήθεια του Μπάμπη Βασιλειάδη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 111 με ηχολήπτη τον Τάκη Αργυρίου. Η επιμέλεια της ενορχήστρωσης ανήκει στον συνθέτη με τη συνεργασία των Νίκου Κούρου, Αντώνη Μιτζέλου και Γιάννη Παπαζαχαριάκη.
Τα τραγούδια του δίσκου
Πρώτος δίσκος
1. Λούνα παρκ (Α. Αλκαίου)
2. Ρόζα (Α. Αλκαίου)
3. Ατάκες (Α. Αλκαίου)
4. Ο τυμβωρύχος (Κ. Λαχά)
5. Σαν πλανόδιο τσίρκο (Α. Αλκαίου)
6. Πατησίων και παραμυθιού γωνία (Α. Αλκαίου)
7. Μα παλιά φωτογραφία (Α. Αλκαίου)
8. Κόσμε μου 'γινες πληγή (Λ. Νικολακοπούλου)
9. Δημώδες (Κ. Λαχά)
10. Για μια Ντολόρες (Α. Αλκαίου)
Δεύτερος δίσκος
1. Πάντα γελαστοί (Α. Αλκαίου)
2. Θα κόψω το κεφάλι σου (Γ. Κακουλίδη)
3. Ο άγγελος (Κ. Λαχά)
4. Τα πλοία των ερώτων (Α. Αλκαίου)
ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ - ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ» (COLUMBIA SCXG 118/119)
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μιαν απλή θεατρική παράσταση, αλλά στην ουσία με μια πολιτική πράξη. «Εδώ ψηφίζουνε;» ήταν η συνηθισμένη ερώτηση του κόσμου μπροστά στο ταμείο όταν πήγαινε να ζητήσει εισιτήριο, όπως αναφέρει στο εσώφυλλο του άλμπουμ ο συγγραφέας του έργου Ιάκωβος Καμπανέλλης κι αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα...
«Το μεγάλο μας τσίρκο» ανέβηκε στις 22 Ιουνίου του 1973 στο θέατρο «Αθήναιον», σε μιαν εποχή όπου το δικτατορικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια και όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, έδειχνε το πιο σκληρό του πρόσωπο. Ήδη οι φοιτητές είχαν οχυρωθεί από τις αρχές του χρόνου στο Πολυτεχνείο και η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση της χούντας είχε ξεκινήσει.
Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος (που ήταν και ο σκηνοθέτης) αποφάσισαν ν' ανεβάσουν ένα έργο που θα διηγιόταν την ιστορία και τις ταλαιπωρίες του ελληνικού κράτους από τον ερχομό του Όθωνα το 1833 μέχρι την Κατοχή. Είπαν την ιδέα τους στον Καμπανέλλη, εκείνος άρχισε να γράφει κι αυτό που επακολούθησε, ίσως να μην έχει προηγούμενο στα θεατρικά χρονικά της χώρας μας. Έξω από το «Αθήναιον» σχηματίζονταν κάθε βράδυ ατέλειωτες ουρές από τον κόσμο που διψούσε να εκφραστεί ελεύθερα μετά από έξι χρόνια «στον γύψο»!
Η επιτυχία ήταν τεράστια, με αποτέλεσμα το έργο να μεταφερθεί τον επόμενο χειμώνα στο «Ακροπόλ» και το καλοκαίρι του 1974 να συνεχιστεί στο «Αθήναιον». Φυσικά οι αντιδράσεις από το καθεστώς δεν έλειψαν, καθώς Καρέζη και Καζάκος πέρασαν ένα μήνα στα κρατητήρια της Ασφάλειας με αποτέλεσμα να διακοπούν οι παραστάσεις από τα μέσα Οκτωβρίου ως τα μέσα Νοεμβρίου του 1973 και να ξαναρχίσουν μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Η μουσική επένδυση ανατέθηκε στον Σταύρο Ξαρχάκο, ο οποίος είχε την έμπνευση να ζητήσει από τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη να παίξει το ρόλο του τραγουδιστή - τελάλη. Εκείνος στην αρχή δεν ήθελε, αλλά με τα πολλά πείστηκε και σφράγισε με τις συγκλονιστικές ερμηνείες του την παράσταση που στις αρχές του 1974 κυκλοφόρησε σε διπλό άλμπουμ.
Δυστυχώς, σ' αυτόν δεν περιλαμβάνεται ολόκληρο το έργο αφού οι χρόνοι των δίσκων βινυλίου ήταν συγκεκριμένοι και περιορισμένοι. Ωστόσο, τα αποσπάσματα που ακούγονται φτάνουν και περισσεύουν για να δώσουν στον ακροατή το κλίμα μέσα στο οποίο έπαιζαν οι ηθοποιοί. Μπορεί η ηχογράφηση των κομματιών πρόζας που έγινε κατά τη διάρκεια της παράστασης να μην είναι η καλύτερη δυνατή, παρουσιάζει όμως ανάγλυφα τα μηνύματα που επεδίωκαν να περάσουν μέσα από αυτά.
Τα τραγούδια για το δίσκο ηχογραφήθηκαν τον Νοέμβριο του 1973 στο στούντιο "Polysound" (ηχολήπτης ο Γιάννης Σμυρναίος) που βρισκόταν στην οδό Πατησίων, λίγα μέτρα από το Πολυτεχνείο. Τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικοί δέχονταν σχεδόν καθημερινά εκεί τις «επισκέψεις» των οργάνων της χούντας...
Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω, πέρα του ότι πρόκειται για ένα άλμπουμ ντοκουμέντο που θα πρέπει να υπάρχει σε κάθε δισκοθήκη. Επίσης, η έκδοση συνοδεύεται από ένα δισκάκι 45 στροφών στη μια πλευρά του οποίου υπάρχει το συγκλονιστικό «Προσκύνημα» («Μαρία απ' τη Σπάρτη, Ορέστη απ' το Βόλο» για τους μη γνωρίζοντες) ερμηνευμένο από τον Νίκο Δημητράτο και το θίασο και στην άλλη το εξίσου μοναδικό «Ο άσωτος» με την Τζένη Καρέζη και το θίασο.
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει ένα καλαίσθητο φωτογραφικό λεύκωμα από την παράσταση, αναλυτική αναφορά των συντελεστών της και σημείωμα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μέσα από το οποίο μεταφέρονται περιστατικά που έζησε ο ίδιος κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Η παραγωγή ήταν του Δημήτρη Μηλιόπουλου.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Έναρξις (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος)
2. Καλήν εσπέραν (Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
3. Ερχομός του Όθωνα (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος)
4. Τ' Ανάπλι (Ν. Ξυλούρης)
5. Περί γκιλοτίνας (Κ. Καζάκος)
6. Τραγούδι γκιλοτίνας (Σπ. Κωνσταντόπουλος-Τ. Περλέγκας-Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
7. 3η Σεπτεμβρίου (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος)
8. Φίλοι κι αδέλφια (Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
9. Τα του Κολοκοτρώνη (Δ. Παπαγιαννόπουλος)
10. Το μεγάλο μας τσίρκο (Τζ. Καρέζη-Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
11. Τελάλημα (Σπ. Κωνσταντόπουλος)
12. Μελούνα (Κ. Καζάκος)
13. Γυαλίσαν τα κουμπιά (Ν. Ξυλούρης)
14. Βενιζελικά (Κ. Καζάκος)
15. Ο μπροστάρης (Ν. Ξυλούρης)
16. Μικρά Ασία (Κ. Καζάκος)
17. Ο ξεριζωμός (Τζ. Καρέζη-Ν. Ξυλούρης)
18. Κατοχή (Κ. Καζάκος-Ν. Κούρος)
19. Και παν και πάνε (Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
20. Επινίκια (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος-Στ. Ξαρχάκος-Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΥΦΑΣ
«ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ» (MINOS MSM 224)
Η πτώση της δικτατορίας δε θα μπορούσε ν' αφήσει ανεπηρέαστα και τα μουσικά μας πράγματα, καθώς άρχισαν να βγαίνουν σωρηδόν «επαναστατικοί» και «αγωνιστικοί» δίσκοι με στόχο να εκμεταλλευθούν το ξέσπασμα ελευθερίας του λαού από επτά χρόνια στο σκοτάδι. Το κυριότερο γεγονός όμως ήταν η επιστροφή και η ελεύθερη κυκλοφορία όλων των έργων (παλιών και νέων) του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος για μιαν επταετία ήταν απαγορευμένος. Είχαμε λοιπόν το φαινόμενο της απόλυτης κατάχρησης της μουσικής του συνθέτη από εκεί που υπήρχε πλήρης απαγόρευση, χωρίς αυτό απαραίτητα να θεωρείται κακό...
Στο συγκεκριμένο πλαίσιο λοιπόν, η Αλίκη Βουγιουκλάκη του ζήτησε να γράψει τη μουσική για το έργο του Γεωργίου Ρούσσου «Μαντώ Μαυρογένους» που επρόκειτο ν' ανεβάσει τον Σεπτέμβριο του 1974 μαζί με τον Μάνο Κατράκη σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη. Έτσι κι έγινε και τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφόρησε ένας δίσκος με δώδεκα τραγούδια από την παράσταση σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα. Ερμηνευτές ήταν η Χάρις Αλεξίου, ο Κώστας Σμοκοβίτης, ο πρωτοεμφανιζόμενος δισκογραφικά Βασίλης Παπακωνσταντίνου (ανακάλυψη του Μίκη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εξωτερικό!) και η Βουγιουκλάκη με τον Κατράκη, συνοδεία χορωδίας.
Το ύφος και οι στίχοι των κομματιών είναι προσαρμοσμένα στο κλίμα της εποχής, δηλαδή «εμβατηριακά» και με έντονες «αγωνιστικές» διαθέσεις χωρίς να λείπουν και οι λαϊκές «πινελιές». Σε γενικές γραμμές πρόκειται για έναν αρκετά καλό δίσκο που αξίζει ν' ανακαλύψετε, ασχέτως αν η θεματολογία του θεωρείται σήμερα «ξεπερασμένη».
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει σημείωμα του Θεοδωράκη και οι στίχοι όλων των τραγουδιών. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθό τον Μίμη Καννή. Η μακέτα του εξωφύλλου ήταν του Σπύρου Βασιλείου, τη μουσική επιμέλεια είχε ο στενός συνεργάτης του συνθέτη Γιάννης Διδίλης και σολίστ στο μπουζούκι ήταν ο Λάκης Καρνέζης.
Να επισημάνω ότι το ίδιο έργο μεταφέρθηκε στην τηλεόραση το 1983 για λογαριασμό της ΕΡΤ με πρωταγωνιστές - αν δε με απατά η μνήμη μου - την Κάτια Δανδουλάκη και τον Σταύρο Ξενίδη...
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Το τραγούδι των καρμπονάρων (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
2. Χάι-χάι (Χ. Αλεξίου)
3. Βογγά το κάστρο τ' Αναπλιού (Κ. Σμοκοβίτης)
4. Της βροχής νερό (Αλ. Βουγιουκλάκη)
5. Κανόνια το βαρούνε (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
6. Βάνω το χάρο πισωκάπουλα (Χ. Αλεξίου)
7. Άντε μια (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
8. Κυρά-Παναγιά (Χ. Αλεξίου και χορωδία)
9. Ελάτε μ' έναν πόθο (Μ. Κατράκης και χορωδία)
10. Ακόμα τούτη η άνοιξη (Κ. Σμοκοβίτης και χορωδία)
11. Νανούρισμα (Χ. Αλεξίου)
12. Εδώ δεν προσκυνήσανε (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΑΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
«ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΘΕΑΤΡΙΝΕ!» (MINOS MSM 332)
Τον Νοέμβριο του 1978 ο Τόλης Βοσκόπουλος αποφασίζει να επιστρέψει στο θέατρο έπειτα από έξι χρόνια και την τεράστια επιτυχία του έργου «Οι ερασταί του ονείρου» του Γιάννη Δαλιανίδη, στο οποίο συμπρωταγωνιστούσε με τη Ζωή Λάσκαρη το καλοκαίρι του 1972. Ανεβάζει λοιπόν στο θέατρο «Βέμπο» το μιούζικαλ «Τραγούδα θεατρίνε» σε κείμενο του Σταμάτη Φιλιππούλη και συμπρωταγωνιστές τη Μαρία Αλιφέρη και τον Ανδρέα Φιλιππίδη.
Ταυτόχρονα με την έναρξη των παραστάσεων κυκλοφορεί και ο δίσκος με τα τραγούδια που έγραψε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης σε στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου, ο οποίος ήταν από τους βασικούς συνεργάτες του Βοσκόπουλου σχεδόν από την αρχή της καριέρας του στην πίστα.
Μέσα από το άλμπουμ θα ξεχωρίσει το ομότιτλο κομμάτι που υπάρχει στην αρχή και στο τέλος του, καθώς επίσης και τα «Με βρήκε δύσκολη στιγμή», «Ετούτο το παράξενο μεθύσι» και «Θα τη βρω την άκρη». Οι πωλήσεις ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων!
Ήταν η τελευταία εμφάνιση του Τόλη Βοσκόπουλου στο θεατρικό σανίδι για τα επόμενα είκοσι χρόνια, καθώς τον ξαναείδαμε το 1998 στο «Ήρθες σαν όνειρο» με συμπρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Άντζελα Γκερέκου...
Η παραγωγή του δίσκου ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Μαρινέλλα...
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τραγούδα θεατρίνε
2. Ετούτο το παράξενο μεθύσι
3. Με βρήκε δύσκολη στιγμή
4. Δύσκολος ο δρόμος
5. Κι αναρωτιέμαι
6. Α, ρε ζωή
7. Ε, και λοιπόν
8. Μαζί σου βρήκα το δρόμο μου
9. Θα τη βρω την άκρη
10. Μελαχρινή γειτόνισσα
11. Θυμάμαι
12. Τραγούδα θεατρίνε
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε...!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια...
ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ
«ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» (MINOS MSM 130 & 275)
Πρόκειται για ένα έργο που κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις μέσα σε πέντε χρόνια. Η πρώτη στις αρχές του 1971 με ερμηνευτή τον Δώρο Γεωργιάδη και τον Απρίλιο του 1976 με τους Δημήτρη Κοντολάζο, Θέμη Ανδρεάδη και Πέτρο Κυριαζή, ο οποίος εν συνεχεία δεν ακούστηκε ξανά τουλάχιστον δισκογραφικά.
Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία του Μίμη Πλέσσα με τον Κώστα Βίρβο κι έχει ως θέμα της εικόνες παλιών πανηγυριών από την Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα, δοσμένες ιδανικά και πολλές φορές με χιούμορ από τον σπουδαίο στιχουργό. Προσωπικότητες της παλιάς πρωτεύουσας όπως ο Δελαπατρίδης, ο Τζίμης ο πρωταθλητής, η «Ρεμπέτικη τετράς του Πειραιώς», οι πλανόδιοι φωτογράφοι και το «θηρίο της Κηφισιάς» ξαναζωντανεύουν μέσα από τους στίχους του Βίρβου και θυμίζουν στους παλαιότερους αλλά και μαθαίνουν στους νέους πρόσωπα και χαρακτηριστικά στοιχεία μιας εποχής που δεν πρόκειται να ξαναζήσει...
Μεταξύ των δύο εκδόσεων υπάρχουν ορισμένες διαφορές, καθώς πέρα από τους διαφορετικούς ερμηνευτές συναντάμε και αλλαγές ως προς τα τραγούδια. Για παράδειγμα, στο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1976 δεν περιλαμβάνονται δύο κομμάτια της πρώτης εγγραφής κι έχουν προστεθεί άλλα τρία, ωστόσο η ενορχήστρωση είναι σε γενικές γραμμές η ίδια.
Από εκεί και πέρα, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης είναι έργο του Μποστ ο οποίος υπογράφει κι ένα από τα γνωστά του «ανορθόγραφα» ποιήματα στο οπισθόφυλλο εξηγώντας τα του δίσκου, ενώ στη δεύτερη το ζωγραφικό θέμα του εξωφύλλου επιμελήθηκε ο Διονύσης Φωτόπουλος. Στο άλμπουμ του 1976 υπάρχει κι εσώφυλλο, το οποίο περιλαμβάνει ασπρόμαυρες φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ της παλιάς Αθήνας.
Προσωπικά, προτιμώ τη δεύτερη έκδοση κυρίως λόγω της συμμετοχής του Θέμη Ανδρεάδη που με το μοναδικό του στυλ προσδίδει άλλη οντότητα στα τραγούδια, ουσιαστικά μιμούμενος τους τύπους που ερμηνεύει...
Τα τραγούδια του δίσκου
Πρώτη έκδοση (Τραγουδά ο Δώρος Γεωργιάδης)
1. Το πανόραμα
2. Δεν είναι βόας
3. Ο φωτογράφος
4. Ο Σακουλές
5. Ο Μιμίκος και η Μαίρη
6. Το θηρίο της Κηφισιάς
7. Ο Δελαπατρίδης
8. Ο Γιακουμής
9. Η γκαμήλα
10. Ο Τζίμης ο πρωταθλητής
11. Η κοιμωμένη
12. Μάρκος, Μπάτης κι Αρτέμης
Δεύτερη έκδοση
1. Το πανόραμα αρχίζει (Θ. Ανδρεάδης)
2. Ο Τζίμης ο πρωταθλητής (Θ. Ανδρεάδης)
3. Ο Γιακουμής (Δ. Κοντολάζος)
4. Ο Δελαπατρίδης (Δ. Κοντολάζος)
5. Το θηρίο της Κηφισιάς (Π. Κυριαζής)
6. Μάρκος, Μπάτης κι Αρτέμης (Δ. Κοντολάζος)
7. Η άμαξα (Θ. Ανδρεάδης)
8. Ο πετροπόλεμος (Δ. Κοντολάζος)
9. Δεν είναι βόας (Θ. Ανδρεάδης)
10. Η γκαμήλα (Π. Κυριαζής)
11. Η λατέρνα (Θ. Ανδρεάδης)
12. Ο Σακουλές (Π. Κυριαζής)
13. Ο φωτογράφος (Θ. Ανδρεάδης)
14. Το πανόραμα τελειώνει (Δ. Κοντολάζος)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
«ΔΙΑΔΡΟΜΗ» (COLUMBIA SCXG 111)
Η τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη (είχε προηγηθεί το «4.5.3.» το 1972 και το «Έχει ο Θεός» το 1973) και η πιο επιτυχημένη εμπορικά για εκείνη την περίοδο, καθώς ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα κι έγινε «χρυσή». Ο Γιώργος Χατζηνάσιος είχε ήδη μεγάλες επιτυχίες από τα πρώτα χρόνια της συνθετικής καριέρας του («Κρίμα το μπόι σου», «Συμβιβαζόμαστε», «Τι θέλεις να κάνω» κ.α.) και το όνομά του ήταν ευρέως γνωστό στο χώρο του τραγουδιού, καθώς από μικρή ηλικία έπαιζε πιάνο και Hammond σε διάφορες ορχήστρες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Η «Διαδρομή» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1973, με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Θέμη Ανδρεάδη - λίγο πριν αυτός αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ερμηνεία σατιρικών τραγουδιών που έφεραν την υπογραφή κυρίως του Γιάννη Λογοθέτη - και χορωδία. Να πούμε ότι Γαλάνη και Κόκοτας είχαν συμμετάσχει και στο «4.5.3.», ενώ η ίδια μαζί με τον Μητσιά ήταν οι ερμηνευτές του «Έχει ο Θεός» και η συνεργασία τους συνεχίστηκε με λαμπρά αποτελέσματα και στα επόμενα χρόνια.
Οι στίχοι ανήκουν στον Γιώργο Κανελλόπουλο, εκτός από δύο τραγούδια το ένα εκ των οποίων («Ήλιε μην κοιτάς») ακουγόταν την ίδια χρονιά στην κινηματογραφική ταινία «Ο βάλτος» του Ντίνου Δημόπουλου που υπογράφει και τους στίχους. Πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων ήταν ο Γιάννης Βόγλης, η Βέρα Κρούσκα και ο Νότης Περγιάλης.
Ο εξαιρετικός αυτός δίσκος έβγαλε πέντε μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες: «Με λένε Γιώργο», «Συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ», «Που θα πάει που θα βγει», «Ασ' τους να λένε» και «Να 'χα τα χρόνια σου». Επίσης, ακούστηκαν αρκετά και τα «Ήλιε μην κοιτάς» και «Χάρε σαν έλθεις», το οποίο επίσης «πέρασε» και στον κινηματογράφο το 1976 στο φιλμ «Το αγκίστρι».
Την ίδια περίοδο, ο Γιάννης Πάριος ηχογράφησε τα «Συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ» και «Που θα πάει πού», με το τελευταίο να δίνει και τον τίτλο στον τρίτο προσωπικό του δίσκο που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1974.
Στο εσώφυλλο υπάρχει «δισέλιδη» έγχρωμη φωτογραφία των συντελεστών. Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη, η μακέτα του Δημήτρη Αρβανίτη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Με λένε Γιώργο (Μ. Μητσιάς)
2. Συγνώμη που σ' αγάπησα (Δ. Γαλάνη)
3. Ο Δημητράκης (Θ. Ανδρεάδης)
4. Που θα πάει που θα βγει (Στίχοι Τ. Οικονόμου) (Μ. Μητσιάς)
5. Ήλιε μην κοιτάς (Στίχοι Ντ. Δημόπουλου) (Δ. Γαλάνη)
6. Να 'χα τα χρόνια σου (Στ. Κόκοτας)
7. Τι καλά (Θ. Ανδρεάδης)
8. Χάρε σαν έρθεις (Μ. Μητσιάς)
9. Ασ' τους να λένε (Στ. Κόκοτας)
10. Μοιάζω μ' αστείο (Δ. Γαλάνη)
11. Όσο υπάρχουνε αγάπες (Στ. Κόκοτας)
12. Βρέξε Θεέ μου (Χορωδία)
ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΕΟΦΥΤΙΔΗΣ
«ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» (MINOS MSM 690)
Το πρώτο πράγμα που ζήτησε ο Μάριος Τόκας μόλις υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας με την - τότε - MINOS ήταν ένας δίσκος με τη συμμετοχή του Γιάννη Πάριου, της Χαρούλας Αλεξίου και της Δήμητρας Γαλάνη. Κάποιοι τον κοίταξαν ...περίεργα, αλλά τελικώς αυτός έγινε πραγματικότητα τον Δεκέμβριο του 1987 με αφορμή την ερωτική ποίηση του μεγάλου ποιητή Λουί Αραγκόν και στίχους του Ανδρέα Νεοφυτίδη. Εκτός της «τριάδας», πήρε μέρος και ο αξέχαστος Διονύσης Θεοδόσης με τη βελούδινη φωνή που τόσο πρόωρα έφυγε από κοντά μας...
Μια τέτοια δουλειά σίγουρα δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και οι πωλήσεις ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων. Ο συνθέτης από την Κύπρο είχε ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά του τα προηγούμενα χρόνια δημιουργώντας πανέμορφα τραγούδια που είχαν αγγίξει το κοινό («Φωνάζουν οι γειτόνοι», «Μόνος γυρίζω στη Σαλονίκη», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», «Αννούλα του χιονιά» κ.α.) και με αυτό το δίσκο έρχεται η οριστική καθιέρωσή του στα μουσικά πράγματα της χώρας μας.
Από τη «Λεωφόρο της αγάπης» ακούστηκαν σχεδόν όλα τα τραγούδια, αλλά το κλασικότερο όλων είναι το «Εξαρτάται» το οποίο αρχικά ήταν προορισμένο για τον Γιάννη Πάριο. Ωστόσο, μόλις το άκουσε εκείνος υπέδειξε αμέσως στον Τόκα να το δώσει στη Χάρις Αλεξίου και φυσικά δικαιώθηκε, αφού η σπουδαία ερμηνεύτρια το περιλαμβάνει ακόμη και σήμερα στα προγράμματά της.
Εξαιρετικές στιγμές του άλμπουμ είναι τα «Έλενα», το υπέροχο ντουέτο Πάριου - Χαρούλας «Λεηλάτησέ με» και το «Κι όλο εγώ περίμενα» με τον Θεοδόση, χωρίς φυσικά να υστερούν τα υπόλοιπα. Ακούστηκαν πολύ και τα «Όποιο δρόμο και να πάρω», «Ζηλεύω» και μέσα στα χρόνια και η «Ξεχασμένη αποσκευή». Από τη συγκεκριμένη ερμηνευτική «τετράδα», μόνον ο Πάριος συνεργάστηκε εκ νέου με τον Τόκα και μάλιστα με τεράστια επιτυχία...
Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Φωνητικά κάνουν οι τέσσερις τραγουδιστές του δίσκου και η Καίτη Γαρμπή!
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ζηλεύω (Γ. Πάριος)
2. Λεηλάτησέ με (Γ. Πάριος-Χ. Αλεξίου)
3. Κι όλο περίμενα (Δ. Θεοδόσης)
4. Όποιο δρόμο να πάρω (Δ. Γαλάνη)
5. Στη λεωφόρο της αγάπης (Γ. Πάριος)
6. Εξαρτάται (Χ. Αλεξίου)
7. Φοβάμαι (Δ. Γαλάνη)
8. Έλενα (Γ. Πάριος)
9. Το τριαντάφυλλο (Δ. Θεοδόσης)
10. Ξεχασμένη αποσκευή (Χ. Αλεξίου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
«12 ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ» (LYRA 3717)
Στο πλαίσιο της αναβίωσης του ρεμπέτικου τραγουδιού που παρατηρείται λίγο μετά τη μεταπολίτευση, τον Αύγουστο του 1975 ο Γιάννης Πουλόπουλος (κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του «νέου κύματος» την προηγούμενη δεκαετία) κυκλοφορεί ένα δίσκο σε ανάλογο κλίμα, διαλέγοντας 12 σπουδαία κομμάτια που είχαν γράψει τη δική τους ιστορία στην ελληνική μουσική.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται εξ' ολοκλήρου για ρεμπέτικα, καθώς στο δίσκο υπάρχουν και λαϊκά της δεκαετίας του '60 αλλά και τα λεγόμενα «αρχοντορεμπέτικα», δοσμένα ιδανικά από τον δημοφιλή τραγουδιστή που αποδεικνύει την ευρεία ερμηνευτική γκάμα του παρά το γεγονός ότι σε όλη την περίοδο της καριέρας του ήταν στο «απέναντι στρατόπεδο» (έντεχνο) κι ελάχιστα είχε ασχοληθεί με το εν λόγω είδος.
Σημειωτέον ότι ήταν η τελευταία δουλειά του στη "LYRA" με την οποία ως τότε συνεργαζόταν περίπου δέκα χρόνια και είχε συντελέσει αποφασιστικά στην άνοδό της, όπως φυσικά και η ίδια η εταιρεία στη δική του. Επέστρεψε σ' αυτή το 1997 κι εκεί έκλεισε την πορεία του στη δισκογραφία λίγο πριν το 2000..
Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας επιμελήθηκε ο Γιώργος Κατσαρός, ενώ δυστυχώς στο εσώφυλλο του άλμπουμ δεν αναγράφεται η παραμικρή λεπτομέρεια όσον αφορά τους υπόλοιπους συντελεστές (παραγωγός, στούντιο ηχογράφησης, ηχολήπτες, μουσικοί κ.τ.λ.). Παρόλα αυτά, ο δίσκος είναι πολύ καλός και ορισμένα από τα τραγούδια που περιλαμβάνει ακούστηκαν αρκετά και με τη φωνή του Πουλόπουλου...
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τράβα αμαξά μες στη βροχή (Απ. Χατζηχρήστου - Χ. Βασιλειάδη)
2. Με το βουνό θα γίνω φίλος (Λ. Νταράλα - Ευ. Πρέκα)
3. Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη (Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα)
4. Τα ματόκλαδά σου λάμπουν (Μ. Βαμβακάρη)
5. Όποια και να 'σαι (Απ. Καλδάρα - Γ. Σαμολαδά)
6. Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απ. Καλδάρα)
7. Η αχάριστη (Β. Τσιτσάνη)
8. Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο (Π. Γαβαλά)
9. Ο ναύτης (Γ. Μητσάκη)
10. Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις (Στ. Χρυσίνη - Χρ. Κολοκοτρώνη)
11. Δώδεκα η ώρα θα 'ρθω βρε Μαριώ (Β. Τσιτσάνη)
12. Σαν μαγεμένο το μυαλό μου (Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα)
ΓΛΥΚΕΡΙΑ
«ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ» (LYRA 3760)
Πρόκειται ουσιαστικά για τη συνέχεια των «Σμυρναίικων» που είχαν κυκλοφορήσει περίπου δύο χρόνια πριν από αυτό το άλμπουμ, που εκδόθηκε το χειμώνα του 1983. Δε διαφέρει ως προς το μουσικό του ύφος από το προηγούμενο, καθώς κι εδώ περιλαμβάνονται τραγούδια των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα γραμμένα από συνθέτες που είτε «έδρασαν» στη Σμύρνη και με την καταστροφή του 1922 ήλθαν στον Πειραιά, είτε ήταν γηγενείς Πειραιώτες.
Αυτός ο δίσκος δεν είχε την εμπορική επιτυχία των «Σμυρναίικων», ωστόσο έδωσε τη δυνατότητα στη Γλυκερία να ξεδιπλώσει την εξαιρετική φωνή της σε όλο της το εύρος και ακούγοντάς την, νομίζεις ότι ακούς τις παλιές Σμυρνιές στους ήχους του γραμμοφώνου. Πιστεύω ότι τουλάχιστον τα τελευταία πενήντα χρόνια και με εξαίρεση την Χάρις Αλεξίου και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, καμία δε μπόρεσε να ερμηνεύσει τέτοιου είδους κομμάτια όπως η τραγουδίστρια από το Άγιο Πνεύμα Σερρών. Σίγουρα θα τα κατάφερνε θαυμάσια και η Ελένη Βιτάλη, αλλά - τουλάχιστον δισκογραφικά - δεν το επιχείρησε...
Θυμάμαι ότι την εποχή της έκδοσης του άλμπουμ ακουγόταν πολύ το «Καραμπιμπερίμ» και σημειωτέον ότι το 1983 η Γλυκερία είχε ήδη αρχίζει ν' αλλάζει τα δεδομένα στη νυχτερινή διασκέδαση της Αθήνας, κάνοντας μουσικό στέκι της την περίφημη «Όμορφη νύχτα» στο Γαλάτσι. Προς το τέλος εκείνης της χρονιάς βγήκε σε μονό δίσκο η ζωντανή ηχογράφηση ενός μέρους του προγράμματος και οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 350.000 αντίτυπα!
Για να επιστρέψουμε στη δισκογραφική δουλειά που εξετάζουμε, συμμετέχουν σπουδαίοι σολίστ όπως μεταξύ άλλων ο Γιώργος Κόρος στο βιολί, ο Αριστείδης Μόσχος στο σαντούρι, ο Χρήστος Νικολόπουλος στο μπουζούκι, ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος στο λαούτο και ο Λάζαρος Κουλαξίζης στο ακορντεόν (μόνιμος στην ορχήστρα της Γλυκερίας).
Η μουσική επιμέλεια και η διεύθυνση ήταν του συζύγου της τραγουδίστριας Στέλιου Φωτιάδη, ενώ την παραγωγή επιμελήθηκε ο Δημήτρης Ράνιος. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν αναλυτικά οι στίχοι των τραγουδιών και παλιές καρτ-ποστάλ από το λιμάνι του Πειραιά, όπως και στο οπισθόφυλλο οι οποίες συνοδεύονται κι από αντίστοιχες της Σμύρνης.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Γκελ-γκελ αμάν (Παραδοσιακό Σμύρνης)
2. Καραμπιμπερίμ (Σπ. Περιστέρη - Γ. Παπαϊωάννου)
3. Βάλε με στην αγκαλιά σου (Ευ. Παπάζογλου)
4. Κατσιβέλα (Γ. Μητσάκη)
5. Χήρα η μοντέρνα (Π. Τούντα)
6. Ο μεμέτης (Παραδοσιακό)
7. Από ξένο τόπο (Παραδοσιακό Σμύρνης)
8. Πασαλιμανιώτισσα (Π. Τούντα)
9. Μες της Αθήνας τις ομορφιές (Κ. Σκαρβέλη)
10. Η μικρή του καμηλιέρη (Απ. Χατζηχρήστου)
11. Η Μαρίτσα η Σμυρνιά (Παραδοσιακό)
12. Η Ξαβεριώτισσα (Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα)
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ» (LYRA 3375)
Θα σας διηγηθώ ένα σύντομο περιστατικό. Ήταν Χριστούγεννα του 1984 όταν ο πατέρας μου έφερε στο σπίτι αυτό τον δίσκο, παρακινημένος από ένα συνάδελφο στο γραφείο που του είχε μιλήσει για μια «νέα λαϊκή τραγουδίστρια». Την Ελευθερία Αρβανιτάκη τότε δεν τη γνωρίζαμε ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα στο τραγούδι, απλώς την είχε πάρει το μάτι μας στις κατά καιρούς τηλεοπτικές εμφανίσεις της με την «Οπισθοδρομική κομπανία». Τον βάζουμε λοιπόν στο πικάπ και μόλις την ακούω, με την αφέλεια ενός παιδιού επτάμισι ετών που ήμουν τότε ρωτάω: «Μπαμπά, αυτή γιατί ...τσιρίζει έτσι;»!
Τα χρόνια πέρασαν και φυσικά μεγαλώνοντας άλλαξα άρδην άποψη για μιαν από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες του 20ού αιώνα. Κάθε φορά που ακούω το δίσκο, τη θαυμάζω όλο και περισσότερο. Είναι γνήσια απόγονος των παλαιών μεγάλων ρεμπετισσών και θυμίζει περισσότερο την αξέχαστη Μαρίκα Νίνου, ειδικά όταν τραγουδά «Το μωρό μου» που είχε πει εκείνη σε πρώτη εκτέλεση.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1984 και ήταν η πρώτη προσωπική δουλειά της Αρβανιτάκη, η οποία για τρία χρόνια ήταν απλώς η τραγουδίστρια της «Οπισθοδρομικής κομπανίας». Περιέχει τραγούδια που κατά βάση τα έλεγε και στο πάλκο μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές του σχήματος και ακολουθεί το στυλ που είχε δημιουργήσει μέσα από τις ως τότε εμφανίσεις της. Τα περισσότερα από αυτά είναι πασίγνωστα, ενώ κάποια άλλα ξαναβγήκαν στην επιφάνεια με τη δική της φωνή, όπως για παράδειγμα το «Αράπικο λουλούδι» του Βασίλη Τσιτσάνη ή το «Θα σπάσω κούπες». Αυτά ανασύρθηκαν από τα αρχεία των Παναγιώτη Κουνάδη, Δημήτρη Ράνιου και Σπύρου Παπαϊωάννου.
Γενικότερα, πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο με σπουδαίες ερμηνείες από την Ελευθερία, η οποία παρά το γεγονός ότι μέσα στις δυόμισι δεκαετίες της καριέρας της ερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία πολλά είδη τραγουδιών, κατά τη γνώμη μου εξακολουθεί να παραμένει καθαρά λαϊκή τραγουδίστρια.
Η παραγωγή ήταν του Άγγελου Σφακιανάκη (μέλους της «Οπισθοδρομικής») και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο και βοηθούς τους Δημήτρη Κατσούλα και Γαβριήλ Παντζή, ο οποίος έκανε και το remixing. Δεύτερες φωνές κάνουν οι Γ. Σακελλαρίου, Σ. Στρατηγόπουλος, Α. Τσεκούρας και Γ. Κούτρας, ενώ τη μουσική επιμέλεια είχε η «Οπισθοδρομική κομπανία».
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μες στη χασάπικη αγορά (Μ. Βαμβακάρη)
2. Αράπικο λουλούδι (Β. Τσιτσάνη)
3. Με πήρε το ξημέρωμα στους δρόμους
4. Θα σπάσω κούπες (Παλιό λαϊκό)
5. Το κορίτσι απόψε θέλει (Χρ. Κολοκοτρώνη - Ι. Τατασόπουλου)
6. Δε με πόνεσε κανείς (Παραδοσιακό Ανατολής - Διασκευή Μπ. Μπακάλη - Δ. Γκούτη)
7. Το μωρό μου (Γ. Κλουβάτου - Χ. Βασιλειάδη)
8. Ναργιλέ μου παινεμένε (Ευ. Παπάζογλου)
9. Τσιγάρο λαϊκό (Απ. Καλδάρα)
10. Χρόνια τώρα μακριά σου λιώνω (Στ. Ατταλίδη - Γ. Βασιλειάδη)
11. Εσύ 'σαι η αιτία που υποφέρω (Μ. Χιώτη)
12. Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα (Μ. Χιώτη)
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ - ΓΛΥΚΕΡΙΑ
«ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΟΙΤΑ ΜΕ » (LYRA 3325)
Πραγματικά λατρεύω αυτόν το δίσκο, ο οποίος είναι και ο πρώτος προσωπικός της Γλυκερίας που χωρίς αμφιβολία συγκαταλέγεται μέσα στις πέντε μεγαλύτερες γυναικείες φωνές των τελευταίων τριάντα χρόνων. Μπορεί οι επόμενες δουλειές της να έφτασαν σε απίστευτους αριθμούς πωλήσεων, πιστεύω όμως ότι η συγκεκριμένη περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές περισσότερα καλά τραγούδια ασχέτως αν τα περισσότερα από αυτά δεν έγιναν ευρέως γνωστά.
Η πρώτη έκπληξη έρχεται από το όνομα του συνθέτη, που είναι ο Στέλιος Φωτιάδης. Σύζυγος της τραγουδίστριας και χωρίς ιδιαίτερη σχέση με το λαϊκό τραγούδι -αφού η θητεία του στα ροκ συγκροτήματα «Νοστράδαμος» και «Βόρειοι» στη δεκαετία του ’70 δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο- ξαφνιάζει ευχάριστα δημιουργώντας πολύ ωραία λαϊκά κομμάτια αλλά και «λαϊκότροπες» μπαλάντες. Η ερμηνεία της Γλυκερίας είναι ιδανική και καταθέτει με το «καλημέρα» τα διαπιστευτήρια μιας σπουδαίας φωνής που έγραψε τη δική της μεγάλη ιστορία στο χώρο.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1980, σε μιαν εποχή που ήδη η τραγουδίστρια είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή από τις εμφανίσεις της στις μπουάτ της Πλάκας δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα που ουσιαστικά την ανακάλυψε. Εξάλλου, είχε αφήσει καλές εντυπώσεις στη συμμετοχή της στο άλμπουμ «Μη κάνεις όνειρα τρελά» του Απόστολου Καλδάρα το 1978, όπου μοιραζόταν παλιά και νεότερα τραγούδια του συνθέτη με τον Γιώργο Γερολυμάτο. Επίσης, συμμετείχε ως Γλυκερία Λιβανού σε «τουριστικούς» ή «εορταστικούς» δίσκους στην “Columbia” τραγουδώντας σε δεύτερη εκτέλεση επιτυχίες της εποχής, καθώς και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Όπως ήδη ανέφερα, μου αρέσει πολύ αυτός ο δίσκος και ειδικά ορισμένα κομμάτια όπως τα «Κάποια γιορτή», «Ο μπαγλαμάς», «Παραπονάκι μου», «Απόψε πάλι σε θυμάμαι» και «Του κόσμου οι πασχαλιές». Είναι κρίμα που δεν «πέρασαν» στον πολύ κόσμο, νομίζω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά για να’ ανακαλυφθούν και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει.
Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της “Columbia” με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κάποια γιορτή (Κ. Ντούμου)
2. Ο μπαγλαμάς (Σ. Αλιβιζάτου)
3. Βροχή στα μάτια (Π. Φαλάρα)
4. Το πρόγραμμα τελείωσε (Σ. Αλιβιζάτου)
5. Παρασκευή (Κ. Ντούμου)
6. Την Κυριακή παντρεύομαι (Π. Φαλάρα)
7. Παραπονάκι μου (Π. Φαλάρα)
8. Απόψε πάλι σε θυμάμαι (Π. Φαλάρα)
9. Βρε πώς άλλαξε ο κόσμος (Π. Φαλάρα)
10. Του κόσμου οι πασχαλιές (Δ. Ιατρόπουλου)
11. Πήρε το όνειρο ο καιρός (Π. Φαλάρα)
12. Στα μάτια κοίτα με (Κ. Ντούμου)
ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ - ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΚΟΚΟΤΑΣ
«ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ»
(MINOS MSM 600)
Ίσως η καλύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Σταμάτη Κόκοτα, πέρα από τα πανέμορφα και διαχρονικά τραγούδια που είχε πει στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ένας τραγουδιστής που πέρα από την εξαιρετική φωνή του είχε απασχολήσει το κοινό με τις εκκεντρικές του εμφανίσεις (οι περίφημες φαβορίτες, μακριά μαλλιά, πανάκριβα κοστούμια, δηλώσεις που συζητήθηκαν κ.τ.λ.) συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη για πρώτη (και τελευταία) φορά τον Δεκέμβριο του 1985 και μάλιστα σε καινούργια τραγούδια, τα οποία είναι το ένα καλύτερο από το άλλο.
Πάντως, έχω την εντύπωση ότι αυτά προορίζονταν για τον Γιάννη Πάριο που εκείνη την εποχή επρόκειτο να κάνει ένα δίσκο με τον μεγάλο συνθέτη σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο ίδιος ο στιχουργός σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι ο ερμηνευτής είχε προβάρει κάποια τραγούδια και όλα ήταν έτοιμα, αλλά εντελώς ξαφνικά η δουλειά ματαιώθηκε και δεν έγινε ποτέ. Το περίεργο είναι ότι όσες φορές ο Πάριος ρωτήθηκε για ποιο λόγο, απέφυγε ν’ απαντήσει και τόνισε ότι δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ το γιατί…
Εν πάση περιπτώσει, απλώς υποθέτω ότι τα πέντε καινούργια κομμάτια του Θεοδωράκη που περιλαμβάνονται στον δίσκο που εξετάζουμε επρόκειτο να τα πει ο Πάριος, διότι ταιριάζουν απολύτως στο στυλ του. Φυσικά, η ερμηνεία του Κόκοτα είναι ιδανική και σίγουρα τα τραγούδια δεν «κακόπεσαν»…
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι πέντε τελευταίες δημιουργίες του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη που γράφτηκαν ειδικά για τον τραγουδιστή λίγο καιρό πριν φύγει για πάντα. Είναι συγκινητική η εισαγωγή της δεύτερης πλευράς του δίσκου, με τον ίδιο τον συνθέτη να προβάρει το «Με παρέσυρε εκείνη» και στη συνέχεια ν’ ακολουθεί η «κανονική» εκτέλεση. Επίσης, περιλαμβάνεται κι ένα τραγούδι από τη «Φαίδρα».
Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Μίκη Θεοδωράκη, την παραγωγή έκανε ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο “ECHO” με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
Πλευρά Θεοδωράκη (στίχοι Λ. Παπαδόπουλου)
1. Κι αν θα μου φύγεις
2. Έβγαλα στο σφυρί τα χάδια
3. Φύτεψα δυο φιλιά
4. Παλιό τελωνείο
5. Ο έρωτας
Πλευρά Τσιτσάνη
6. Με παρέσυρε εκείνη
7. Βράδια αγαπημένα
8. Ψυχή μοβόρα
9. Εφτά φορές με πρόδωσες
10. Γαλανομάτα
11. Δάκρυσαν τα σεντόνια μου (Μ. Θεοδωράκη-Αγγ. Ελευθερίου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ - ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ - ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ:
«ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ» (MINOS MSM 619)
Από τους καλύτερους λαϊκούς δίσκους της δεκαετίας του ’80, με μιαν Ελένη Βιτάλη στις καλύτερες στιγμές της να ξεδιπλώνει τη μοναδική φωνή της και να δίνει πνοή σε πολύ καλά τραγούδια που έγραψαν για κείνη ο Γιάννης Καραλής και ο Θόδωρος Καμπουρίδης, δύο συνθέτες με εντελώς διαφορετικές επιρροές και με το δικό τους ξεχωριστό στυλ.
Θυμάμαι ότι το καλοκαίρι του 1986 (η δουλειά κυκλοφόρησε τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς) τέσσερα-πέντε από αυτά ακούγονταν διαρκώς σε ραδιόφωνα, ταβέρνες, εστιατόρια, ακόμη και μπαρ. «Κύριε αστυφύλακα», «Ο γυναικάς» (δύο εκπληκτικά ζεϊμπέκικα), «Της ζωής σου τα γραμμάτια», «Ώρα Ελλάδος» και «Τα καλύτερά μας χρόνια» συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα κομμάτια που έχει πει η σπουδαία ερμηνεύτρια και τα ακούω πάντα με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τον τελευταίο «καθαρόαιμο» λαϊκό δίσκο της Βιτάλη η οποία στα επόμενα χρόνια στράφηκε σε άλλα είδη και μόνο σποραδικά ηχογράφησε τέτοιου ύφους τραγούδια. Κρίμα πάντως, γιατί είναι γνήσια λαϊκή τραγουδίστρια ασχέτως αν ερμήνευσε καταπληκτικά και μπαλάντες όπως ο «Ξαφνικός έρωτας».
Σε γενικές γραμμές η «Ώρα Ελλάδος» ακούγεται ευχάριστα και είναι ιδανική για να σας φτιάξει τη διάθεση και το κέφι. Η παρουσία και μόνο της Ελένης Βιτάλη φτάνει και περισσεύει…
Στο οπισθόφυλλο του δίσκου πέρα από μια φωτογραφία της τραγουδίστριας με τους δύο δημιουργούς, υπάρχει κι ένα εκτενές σημείωμά της όπου με το γνωστό σαρκαστικό ύφος της περιγράφει τη γνωριμία της με τον Γιάννη Καραλή στην Πλάκα και τις εμπειρίες της με τον Θόδωρο Καμπουρίδη, ενώ ευχαριστεί όσους δούλεψαν για το άλμπουμ.
Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο “SIGMA SOUND” με ηχολήπτες τον Δημήτρη Κατσούλα και τον Γιώργο Σκιαδά που έκανε και το remix.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τα καλύτερά μας χρόνια (Θ. Καμπουρίδη-Γ. Δαμιανάκη)
2. Κύριε αστυφύλακα (Γ. Καραλή)
3. Τώρα ξέρω ότι φταίω (Ελ. Βιτάλη-Θ. Καμπουρίδη-Ελ. Βιτάλη)
4. Υποχωρείς (Γ. Καραλή)
5. Ώρα Ελλάδος (Γ. Καραλή)
6. Μπαινοβγαίνεις μες στο σπίτι μου (Θ. Καμπουρίδη-Χ. Κώστα)
7. Της ζωής σου τα γραμμάτια (Θ. Καμπουρίδη-Δ. Ξανθόπουλου)
8. Ο γυναικάς (Γ. Καραλή)
9. Τρελαίνεται η άνοιξη (Γ. Καραλή)
10. Τα Σόδομα (Γ. Καραλή)
11. Ελληνάκι πατριώτη (Θ, Καμπουρίδη-Ελ. Βιτάλη)
12. Για δουλειά δεν ξαναπάω (Θ. Καμπουρίδη-Γ. Μπορμπουδάκη)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
«Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΛΔΑΡΑ» (MINOS MSM 133)
Για σκεφθείτε ένα τραγουδιστή 22 ετών στη σημερινή εποχή να κάνει δίσκο με 12 από τα μεγαλύτερα λαϊκά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Ούτε που πρόκειται ν' ασχοληθεί κάποιος μαζί του και θα τον πουν και «ντεμοντέ».
Πριν από 36 χρόνια όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ο Γιώργος Νταλάρας στα 22 του ηχογράφησε μερικές από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του Απόστολου Καλδάρα και μέσω της φωνής του τις πέρασε στις νεότερες γενιές, κάνοντας μάλιστα πολλούς να τις ταυτίζουν με τον ίδιο κι όχι με τους τραγουδιστές που τις είπαν σε πρώτη εκτέλεση.
Τον Απρίλιο του 1971 λοιπόν, ο σπουδαίος ερμηνευτής ήταν ήδη γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Μάνο Λοΐζο και λιγότερο τον Γιώργο Μητσάκη. Παράλληλα, έχει τραγουδήσει και τη «Φαντασία» του Καλδάρα σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κι αυτό το κομμάτι ήταν η αφετηρία για ετούτο το δίσκο. Συν τοις άλλοις, αποτελεί την πρώτη απόπειρα του Νταλάρα να αναβιώσει παλιά λαϊκά κομμάτια, προσπάθεια που θα κορυφωθεί το 1975 με το διπλό άλμπουμ «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» όπως και με άλλες αντίστοιχες ηχογραφήσεις στα κατοπινά χρόνια.
Ο συνθέτης από τα μέσα της δεκαετίας του '60 είχε ξεκινήσει επανακτελέσεις γνωστών τραγουδιών του με νέες - τότε - φωνές, πιστεύοντας ότι αυτά μπορούν να «ζήσουν» μόνον αν ακουστούν από καινούργια παιδιά. Έπραξε λοιπόν το ίδιο και με τον Νταλάρα, ο οποίος αποδίδει εξαιρετικά έντεκα από τα πιο γνωστά κομμάτια του «θείου» (όπως τον έλεγε) σε σημείο που να τολμάμε να τον συγκρίνουμε με τους πρώτους διδάξαντες. Τέσσερα από αυτά πρωτοτραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης, ενώ υπάρχει κι ένα καινούργιο - εκείνη την εποχή - τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει δυο χρόνια πριν (1969) στις 45 στροφές. Πρόκειται για το «Φορτώθηκα τις τύψεις μου», όπου ο Καλδάρας τραγουδά τις χαμηλές νότες και ο Νταλάρας τις ψηλές μια και ήταν πολύ νέος για τις πρώτες...!
Αν θα έμπαινα στον πειρασμό να ξεχωρίσω κάτι από αυτό τον καταπληκτικό δίσκο, θα διάλεγα την εξαιρετική διασκευή του «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» με το βιολοντσέλο του Σωτήρη Ταχιάτη και το σαντούρι του Τάσου Διακογιώργη να δεσπόζουν στην εισαγωγή.
Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας επιμελήθηκε φυσικά ο συνθέτης, δίνοντας νέα πνοή σε παλιά αλλά όχι ξεχασμένα τραγούδια.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
2. Εβίβα ρεμπέτες
3. Εγώ ποτέ δεν αγαπώ (Κ. Βίρβου)
4. Γιατί πονάς και βασανίζεσαι (Κ. Βίρβου)
5. Είμαι ένα κορμί χαμένο (Κ. Βίρβου)
6. Μένα με λένε Περικλή (Κ. Βίρβου)
7. Ένα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι
8. Ποιος θα με πληροφορήσει (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
9. Είπα να σβήσω τα παλιά (Αιμ. Σαββίδη)
10. Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
11. Φορτώθηκα τις τύψεις μου
12. Απ' τα ψηλά στα χαμηλά (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ:
«Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΒΕΜΠΟ»
(PHILIPS 6483200)
Δίσκος - φόρος τιμής από τη Μαρινέλλα στη Σοφία Βέμπο, η οποία αποτέλεσε για εκείνη πρότυπο όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο. Κυκλοφόρησε στις 3 Μαρτίου του 1980 με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Κώστα Κλάββα, η οποία έδωσε στα τραγούδια φρεσκάδα και ζωντάνια κι ακούγοντάς τα, νομίζεις ότι γράφτηκαν εκείνη τη χρονιά.
Το να μιλήσουμε για την ερμηνεία της Μαρινέλλας, νομίζω ότι είναι εντελώς περιττό. Είναι η δεύτερη φορά που η «μεγάλη κυρία» στρέφει το βλέμμα της στο παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού, αφού το 1972 είχαν κυκλοφορήσει τα «Αθάνατα ρεμπέτικα» και οκτώ χρόνια αργότερα κάνει το ίδιο, τούτη τη φορά για τα «ελαφρά». Το 1984 θα ακολουθήσει και μια τρίτη απόπειρα με το διπλό δίσκο «Μεγάλες στιγμές».
Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι όλα πασίγνωστα και δε χρειάζονται οι παραμικρές συστάσεις για την αξία τους. Μάλιστα, το ένα από αυτά («Ο άνθρωπός μου») είχε τραγουδήσει η Μαρινέλλα το 1956 όταν περνούσε από ακρόαση για να δει αν μπορεί να γίνει τραγουδίστρια και το πέρασε στη δισκογραφία 24 χρόνια μετά...
Στο εσώφυλλο του δίσκου περιλαμβάνονται φωτογραφίες της ερμηνεύτριας με τη Σοφία Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο, ο οποίος υπογράφει το κείμενο που υπάρχει στο οπισθόφυλλο εξυμνώντας τις δύο μεγάλες κυρίες του ελληνικού τραγουδιού κι έχει γράψει τους στίχους των δέκα από τα δώδεκα κομμάτια.
Η παραγωγή ήταν του Φίλιππου Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound (24 κανάλια) με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σβήσε το φως (Λ. Ραπίτη-Μ. Τραϊφόρου)
2. Ο άνθρωπός μου (Μ. Θεοφανίδη-Μ. Τραϊφόρου)
3. Να με πέρνανε τα σύννεφα (Λ. Ραπίτη-Μ. Τραϊφόρου)
4. Θα καθόμουνα πλάι σου (Μ. Σουγιούλ-Χρ. Γιαννακόπουλου-Αλ. Σακελλάριου)
5. Χαράμι (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
6. Ερήνη (Κ. Γιαννίδη-Μ. Τραϊφόρου)
7. Η ταμπακέρα (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
8. Σ' αγαπώ και μ' αρέσει η ζωή (Μ. Θεοφανίδη-Μ. Τραϊφόρου)
9. Για σένα (Θ. Λυκιαρδόπουλου-Μ. Τραϊφόρου)
10. Πάρε πια το δρόμο σου (Α. Σμυρναίου-Μ. Τραϊφόρου)
11. Ομόνοια πλας (Μ. Θεοφανίδη-Γ. Ασημακόπουλου-Β. Σπυρόπουλου-Π. Παπαδούκα)
12. Κάποιος κάπου κάποτε (Μ. Θεοφανίδη-Γ. Γιαννακόπουλου-Μ. Τραϊφόρου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:
«ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ...» (MINOS MSM 439)
Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που κατά κάποιο τρόπο επαναφέρει τον Γιάννη Πουλόπουλο στα γνωστά «λημέρια» του. Ως γνωστόν, ο σπουδαίος τραγουδιστής ήταν ένας από τους κατ' εξοχήν εκπροσώπους του «Νέου κύματος» τη δεκαετία του '60, ωστόσο από τα μέσα εκείνης του '70 είχε αλλάξει εντελώς πορεία ερμηνεύοντας κατά κύριο λόγο «μεταγλωττισμένα» κομμάτια που πάντως γνώρισαν τεράστια επιτυχία.
Τον Απρίλιο του 1982 λοιπόν αποφασίζει να κάνει μια «βουτιά» στο παρελθόν και να πει τραγούδια που σημάδεψαν μιαν ολόκληρη εποχή. Το εγχείρημα πέτυχε απολύτως, αφού οι πωλήσεις του άλμπουμ ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων κι αυτά τα υπέροχα κομμάτια κέρδισαν εκ νέου μια θέση στα μουσικά πράγματα της εν λόγω περιόδου, τα οποία είχαν ήδη αρχίσει να φανερώνουν τα πρώτα σημάδια της φθοράς...
Ο δίσκος περιλαμβάνει 16 κομμάτια, εκ των οποίων το ένα ήταν εκείνο που έκανε γνωστό τον Πουλόπουλο στο κοινό: Πρόκειται για το μοναδικό «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος το 1963 στη θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων» με πρωταγωνιστές τη Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο. Τα υπόλοιπα 15 ανήκουν περίπου στην ίδια περίοδο, δηλαδή στα μέσα της δεκαετίας του '60 και στην άνθηση του «Νέου κύματος» και καλύπτουν το φάσμα όλων των σπουδαίων συνθετών της.
Τη μουσική επιμέλεια, την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε άλλος ένας εκπρόσωπος αυτής της εποχής, ο Γιάννης Σπανός που συνοδεύει τον τραγουδιστή παίζοντας πιάνο, με τους Κώστα Νικολόπουλο και Στέλιο Καρύδα στις κιθάρες. Ουσιαστικά οι τρεις τους αποτελούν και την ορχήστρα που είναι λιτή και απέριττη, προσδίδοντας ένα διαφορετικό τόνο στην όλη δουλειά.
Παραγωγός ήταν ο Σπύρος Ράλλης, που υπογράφει και το συνοδευτικό κείμενο στο οπισθόφυλλο του δίσκου αναφερόμενος στο σκεπτικό με το οποίο έγινε. Η ηχογράφηση έλαβε χώρα στο στούντιο Polysound με ηχολήπτες τους Γαβρίλη Παντζή, Δημήτρη Κατσούλα και βοηθό τον Δημήτρη Καραβάκη, ενώ στις δεύτερες φωνές είναι η Πένυ Ξενάκη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πάει κι αυτή η Κυριακή (Λ. Παππά-Γ. Αργύρη)
2. Αγάπη για το καλοκαίρι (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
3. Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
4. Δακρυσμένα μάτια (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη)
5. Το αστέρι του βοριά (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
6. Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη (Δ. Σαββόπουλου)
7. Το ψωμί είναι στο τραπέζι (Μ. Θεοδωράκη-Ι. Καμπανέλλη)
8. Μια Παναγιά (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
9. Μια φορά θυμάμαι (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
10. Ήσουν καμάρι της αυγής (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
11. Όμορφη πόλη (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη)
12. Άσπρα καράβια (Γ. Σπανού-Σ. Σκίπη)
13. Παράπονο (Μ. Θεοδωράκη-Δ. Χριστοδούλου)
14. Βαρκαρόλα (Στ. Ξαρχάκου-Β. Γκούφα)
15. Γκρεμισμένα σπίτια (Γ. Μαρκόπουλου-Ν. Περγιάλη)
16. Θυμήσου τον Σεπτέμβρη (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
ΠΑΣΧΑΛΗΣ
«ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ» (PHILIPS 6331057)
Για να πω την αλήθεια, η ποπ μουσική και γενικότερα αυτού του ύφους τα κομμάτια δεν είναι και το καλύτερό μου. Ωστόσο, από πολύ μικρός συμπάθησα τον Πασχάλη και κάθε φορά που τον βλέπω ή τον ακούω, κάθομαι και τον απολαμβάνω. Μου αρέσει το στυλ του, το ότι είναι συνεχώς χαμογελαστός, ευγενέστατος και φυσικά διαθέτει μιαν εξαιρετική φωνή που παραμένει αναλλοίωτη μέσα στα χρόνια, καθώς και διαχρονικά τραγούδια πολλά από τα οποία αγαπώ ιδιαίτερα.
Διάλεξα αυτό το δίσκο γιατί θυμάμαι να τον ακούω σχεδόν από μωρό. Όπως μου είπαν αργότερα οι γονείς μου, τους τον έφερε δώρο ένας φίλος και τον κράτησαν ...κατ' ανάγκη αφού ούτε κι εκείνοι είναι fan της ποπ! Δε θα ξεχάσω ότι στο νηπιαγωγείο μου είχε κολλήσει το «Σουζάν» λόγω μιας συμμαθήτριάς μου που την έλεγαν Σουζάνα και μου άρεσε πολύ!!!
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1973 και είναι το δεύτερο προσωπικό του Πασχάλη Αρβανιτίδη, ο οποίος είχε διαγράψει μια λαμπρή πορεία με τους περίφημους "Olympians" κι από τις αρχές της δεκαετίας του '70 είχε ξεκινήσει σόλο καριέρα μετά τη διάλυση του συγκροτήματος. Περιλαμβάνει κομμάτια στο γνωστό ποπ ύφος που τον καθιέρωσε και τον διατηρεί στην επικαιρότητα μέχρι και σήμερα, στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό στα «μεταγλωττισμένα» που «μίλησαν» στη γλώσσα μας χάρη στη στιχουργό Σέβη Τηλιακού.
Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου δεν είναι άλλο από μια «μεταγραφή» του πασίγνωστου "Power to all our friends" που είχε ερμηνεύσει ο Cliff Richard για λογαριασμό του Ηνωμένου Βασιλείου στο Φεστιβάλ της Eurovision που εκείνη τη χρονιά έγινε στο Λουξεμβούργο, κατακτώντας την τρίτη θέση. Η επιτυχία ήταν πολύ μεγάλη και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα κομμάτια του θεσμού.
Από εκεί και πέρα, εκτός από το «Φίλοι και αδελφοί» ακούστηκαν πολύ και τα «Άκουσέ με», «Σουζάν», «Πατέρας και γιος» και "Bye bye love". Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν οι στίχοι όλων των τραγουδιών και φωτογραφία του Πασχάλη, ενώ στο οπισθόφυλλο ένα αυτόγραφο του τραγουδιστή.
Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Φίλοι και αδελφοί (G. Fletcher-D. Flett-Σ. Τηλιακού)
2. Άκουσέ με (M. Radice-Σ. Τηλιακού)
3. Θα το δεις (Α. Bereau-Σ. Τηλιακού)
4. Είπα μια μέρα (Γ. Νιάρχου-Σ. Τηλιακού)
5. Σουζάν (Reddyhoff-Henning-Σ. Τηλιακού)
6. Bye bye love (B. Mendi-J.C. Fetussi-Σ. Τηλιακού)
7. Πατέρας και γιος (Π. Αρβανιτίδη)
8. Ανία (Ν. Παπάζογλου)
9. Πώς φοβάμαι (Γ. Νιάρχου-Σ. Τηλιακού)
10. Για το Θεό (Π. Αρβανιτίδη-Μ. Τόλη)
11. Είναι αργά (Ν. Παπάζογλου)
12. Μπαλάντα για ένα παιδί (G. Fletcher-D. Flett-Σ. Τηλιακού)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ
«ΕΛΛΑΔΕΞ» (COLUMBIA 70195)
Νομίζω ότι το όνομα του στιχουργού και ο τίτλος του δίσκου τα λένε όλα για το περιεχόμενό του. Ο Γιάννης Λογοθέτης (Λογό) είναι χωρίς καμία αμφιβολία ο πρώτος διδάξας του σατιρικού τραγουδιού και τον Δεκέμβριο του 1975 που κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ είχε ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά του με τις δισκογραφικές δουλειές που είχε υπογράψει τα προηγούμενα δύο χρόνια για τον Θέμη Ανδρεάδη («Γελοιογραφίες» το 1973 και «Κάτι άλλο μου θυμίζει» το 1974).
Ο τελευταίος τότε είχε μεταπηδήσει στη MINOS κι έτσι τα στιχάκια του Λογοθέτη που μελοποίησε ο ίδιος, ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου και ο Γιώργος Χατζηνάσιος κλήθηκαν να ερμηνεύσουν οι Δημήτρης Πουλικάκος, Χρήστος Λεττονός, Ιωάννα Κιουρκτσόγλου και Σάμης Παυλής.
Θεωρώ ότι «όλα τα λεφτά» του δίσκου είναι τα κομμάτια που λέει ο Πουλικάκος, από τις πιο cult φυσιογνωμίες της ελληνικής ροκ σκηνής αλλά και του σινεμά και της τηλεόρασης (αξέχαστες οι ερμηνείες του στους «Αυθαίρετους», στους «Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» και στις ταινίες του Νίκου Ζερβού στη δεκαετία του '80). Εδώ τον ακούμε στο πασίγνωστο «Πολύ ωραίο στυλ» και «Στα γενέθλιά μου», το οποίο περιέχει την πολύ προχωρημένη και τολμηρή για την εποχή φράση «Πάρε μου μια πίπα δώρο γλυκιά μου για τα γενέθλιά μου»!!!
Το στυλ των τραγουδιών δε διαφέρει σε τίποτε από εκείνο που είχε καθιερώσει ο «Λογό». Εύθυμες μελωδίες και έξυπνα σατιρικά στιχάκια που μοιάζουν με τις σκιτσογραφίες ενός περιοδικού κόμικς, κάτι που άλλωστε επίσης ήξερε πολύ καλά να κάνει ο Γιάννης Λογοθέτης. Παράλληλα όμως, περνούν και πολιτικά μηνύματα μέσα από τα γραφόμενά του. Κλασικό παράδειγμα στο εν λόγω άλμπουμ είναι «Η δίκη» που αναφέρεται στους τότε έγκλειστους δικτάτορες της 21ης Απριλίου...
Ο δίσκος κλείνει με το «Κοκοράκι» του Ζόζεφ Κορίνθιου που ερμηνεύουν μοναδικά οι αδελφοί Κατσάμπα, το οποίο πάντως θεωρώ «ξένο» σε σχέση με το κλίμα των υπολοίπων τραγουδιών...
Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών του κρατώντας το ...«απορρυπαντικό Ελλαδέξ»! Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης, ενορχηστρωτής ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου και η ηχογράφηση έγινε στo στούντιο ACTION με ηχολήπτη τον Γιάννη Τριφύλλη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πολύ ωραίο στυλ (Γ. Κιουρκτσόγλου) Δ. Πουλικάκος
2. Άδικοι κόποι (Γ. Κιουρκτσόγλου) Ι. Κιουρκτσόγλου
3. Μάτι (Γ. Λογοθέτη) Χρ. Λεττονός
4. Στα γενέθλιά μου (Γ. Λογοθέτη) Δ. Πουλικάκος
5. Το ανθρωπάκι μου (Γ. Λογοθέτη) Γ. Λογοθέτης
6. Ο στρατηγός (Γ. Κιουρκτσόγλου) Χρ. Λεττονός
7. Η κασέτα και η Λέττα (Γ. Κιουρκτσόγλου) Δ. Πουλικάκος-Ι. Κιουρκτσόγλου
8. Ο Ελληνέξ (Γ. Λογοθέτη) Χρ. Λεττονός
9. Στο σπίτι για νοικοκυρά (Γ. Χατζηνάσιου) Σ. Παυλής
10. Πελοπίδα, Πελοπίδα (Γ. Λογοθέτη) Ι. Κιουρκτσόγλου
11. Η δίκη (Γ. Κιουρκτσόγλου) Χρ. Λεττονός
12. Το κοκοράκι (Ζ. Κορίνθιου) Αδελφοί Κατσάμπα
ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ
«ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕ ΜΙΑΝ ΑΡΧΗ» (MINOS MSM 314)
Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Άννας Βίσση, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1977 με αφορμή το ομότιτλο τραγούδι που είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο τον Σεπτέμβριο της χρονιάς εκείνης, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Η τραγουδίστρια βεβαίως ήταν ήδη γνωστή από τις συμμετοχές της σε δουλειές του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Δώρου Γεωργιάδη, του Ανδρέα Χατζηαποστόλου, του Μιχάλη Τερζή, του Νίκου Καρβέλα, του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Μίκη Θεοδωράκη, ωστόσο δεν είχε προσωπική δισκογραφία.
Το άλμπουμ αυτό λοιπόν περιλαμβάνει έντεκα καινούργια τραγούδια και δύο από παλαιότερες συνεργασίες της. Πρόκειται για τα «Μη βάζεις μαύρο» από το δίσκο «Χίλια εννιακόσια τίποτα» του 1975 και «Γεια σας τριαντάφυλλα» από το έργο «Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο + έξι ποιήματα του Κωστή Παλαμά» του 1976.
Το ύφος των τραγουδιών φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την από εκεί και κάτω πορεία της Βίσση. Λαϊκές μπαλάντες γραμμένες από τους γνωστότερους συνθέτες της εποχής αλλά και νεότερους, που στην εξαιρετική φωνή της Κύπριας τραγουδίστριας βρίσκουν την ιδανικότερη ερμηνεία τους. Εδώ βρίσκουμε ένα από τα πρώτα κομμάτια του Αντώνη Βαρδή (το υπέροχο «Οι Κυκλάδες») και δύο του Γιάννη Σπανού, ο οποίος από το 1974 της είχε υποσχεθεί ότι θα της γράψει τραγούδια με αφορμή τη μη συμμετοχή της στην «Οδό Αριστοτέλους» για ...εμπορικούς λόγους!
Εκτός από το ομότιτλο που έγινε επιτυχία, ακούστηκαν και τα «Αγάπησέ με», Να 'μουνα στα χέρια σου καράβι» και «Από δω κι από κει», ενώ γενικά και τα υπόλοιπα δεν υστερούν σε ομορφιά. Η Βίσση αποδίδει εξαιρετικά τα κομμάτια του δίσκου κι εξακολουθώ να επιμένω ότι το ελληνικό τραγούδι θα κέρδιζε πολλά αν συνέχιζε στο ίδιο στυλ και στα επόμενα χρόνια...
Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου, η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Peter McNamee, ενώ τις ενορχηστρώσεις και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Τάσος Καρακατσάνης, με εξαίρεση τα τραγούδια των Σπανού και Γεωργιάδη που επιμελήθηκαν οι ίδιοι οι συνθέτες. Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει μια υπέροχη «προσωπογραφία» της τραγουδίστριας, που εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά πανέμορφη...!
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή (Δ. Γεωργιάδη-Σ. Τσώτου)
2. Αγάπησέ με (Σπ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
3. Να 'μουνα στα χέρια σου καράβι (Σπ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
4. Οι Κυκλάδες (Αντ. Βαρδή-Π. Φαλάρα)
5. Οι νικημένοι είμαστε εμείς (Γ. Σπανού-Μ. Ελευθερίου)
6. Μη βάζεις μαύρο (Δ. Γεωργιάδη-Σ. Τσώτου)
7. Κλαδί ροδιάς (Σπ. Βλασσόπουλου-Αν. Αγγελάκη)
8. Από δω κι από κει (Τ. Καρακατσάνη-Δ. Ιατρόπουλου)
9. Σου 'δωσα να πιεις (Σπ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
10. Γεια σας τριαντάφυλλα (Μ. Τερζή-Κ. Παλαμά)
11. Η αγάπη σου σχολειό (Γ. Σπανού-Μ. Ελευθερίου)
12. Το Τάλι-μπω (Κ. Λοϊζου-Πολύδωρου)
13. Ήλιε μου (Γ. Γερασιμίδη)
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ
«ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ» (COLUMBIA 70916)
Μετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης «διερευνητικής» δισκογραφικής του δουλειάς («Για δέσιμο» το 1978), ο Χάρρυ Κλυνν επιστρέφει στις αρχές του 1979 μ' ένα άλμπουμ το ύφος του οποίου θα τον σημαδέψει ανεξίτηλα από εκεί και πέρα.
Ο δημοφιλής κωμικός επιχειρεί ένα άνοιγμα προς την πολιτική σάτιρα, κάτι που δεν υπήρχε σε μεγάλο βαθμό στον πρώτο του δίσκο και πετυχαίνει διάνα, αφού η περίφημη «Λογομαχία στις Σέρραις Μάντρες» έμεινε στην ιστορία! Στο εξής, όλες του οι δισκογραφικές δουλειές θα έχουν ως βάση τους τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή του τόπου...
Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάτι όχι μόνο από το «Δοξάστε με», αλλά γενικότερα από τα άλμπουμ του Χάρρυ Κλυνν. Πάντως, θεωρώ ότι σε αυτό το δίσκο είναι εντελώς περιττή η «Καντάτα της Φρόσως» που δε μου αρέσει καθόλου.
Από εκεί και πέρα, είναι πασίγνωστο το «Ουγκαγκα-μπουμ-μπουμ», ευρηματικότατο και ξεκαρδιστικό το «Ταγκό της χορδής» (όπου «χ» βάλτε ένα άλλο σύμφωνο...!) και μακράν κορυφαίο το «Ουφ...ο» με τον αμίμητο «Χαράλαμπο Τραμπάκουλα» να προσπαθεί να εξηγήσει σ' ένα δημοσιογράφο τι συνέβη όταν αντίκρισε ιπτάμενα αντικείμενα. Πραγματικά απολαυστικό...!
Η μουσική είναι του Γιώργου Κριμιζάκη (μόνιμου συνθέτη του Κλυνν στους δίσκους του στην τότε "COLUMBIA") και τα κείμενα έγραψαν οι Γιάννης Κακουλίδης, Γιάννης Καλαμίτσης και ο ίδιος ο Χάρρυ Κλυνν. Η επιτυχία ήταν και πάλι μεγάλη, αφού οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 50.000 αντίτυπα.
Στο εσώφυλλο υπάρχει ένα κείμενο στο οποίο με το ...γνωστό ύφος των κειμενογράφων παρουσιάζονται τα πρόσωπα που δούλεψαν για το δίσκο και φωτογραφία του Κλυνν ντυμένου ...Καίσαρα κρατώντας ένα φτερό. Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτες τους Γιώργο Κωνσταντόπουλο, Γιάννη Παπαϊωάννου και Μίμη Καννή.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ουγκαγκα-μπουμ-μπουμ
2. Το μεγάλο ντέρμπι
3. Μονομαχία στις Σέρραις Μάντρες
4. Το ταγκό της χορδής
5. Δοξάστε με
6. Η ώρα της Λυκομιφών-Τσαχπίν
7. Η καντάτα της Φρόσως
8. Καληνύχτα σας
9. Το βαμπίρ
10. Η μόλυνση του περιβάλλοντος
11. Δώστε μου μόλυνση
12. Ουφ...ο
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ
«ΠΑΤΑΤΕΣ» (COLUMBIA 71190)
Εδώ κι αν μιλάμε για πολιτική σάτιρα! Η - πρόσφατη τότε - ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ οδήγησε τον Χάρρυ Κλυνν στο να κάνει ίσως τον καλύτερο - μεταξύ ίσων - δίσκο της καριέρας του. Κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1981 λίγο πριν τις εκλογές και όπως πάντα, το γέλιο πέφτει σύννεφο!
Τι να πρωτοδιαλέξει κάποιος από 'δω μέσα. Στην πρώτη πλευρά, παρουσιάζεται η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας δοσμένη με σπαρταριστά μουσικά σκετσάκια και κλείνει με τον φοβερό και τρομερό «Χαράλαμπο Τραμπάκουλα» από την «κοινότητα Ποντοκερασιάς» να προσπαθεί να καταλάβει τι είναι η ΕΟΚ και στο τέλος να το ρίχνει στο ...ΠΡΟ-ΠΟ!
Στη δεύτερη πλευρά έχουμε τη διακωμώδηση της ελληνικής κοινωνίας εκείνης της εποχής μέσω «διαφημίσεων», αλλά και της κρατικής ραδιοφωνίας με το ξεκαρδιστικό «Κουλτουρικό» («Άλογα, βήματα, χέρια, μαχαίρια» για τους μυημένους...).
Οι πωλήσεις και αυτού του δίσκου ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων. Όσον αφορά τα αναγραφόμενα στο εσώφυλλο του άλμπουμ, μη το ψάχνετε. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα, που προδιαθέτουν τον ακροατή για το ασυγκράτητο γέλιο που πρόκειται ν' ακολουθήσει όταν βάλει το δίσκο στο πικάπ. Μέχρι και η θήκη του προσφέρεται για ανάγνωση, ενώ έχει φωτογραφίες από ...κατάστημα ηλεκτρικών ειδών!
Ακόμη και το εξώφυλλο έχει το γούστο του και διαβάστε τι γράφει στο εσώφυλλο γι' αυτό: «Ζητούμε την κατανόηση του αγοραστικού κοινού δια την αντίστροφον εκτύπωσιν του άλμπουμ «Πατάτες», αλλά το Ντάτσουν 1500 του εξωφύλλου με πόρτα Άλφα Ρομέο και ζάντες Μερσέντες δεν εισάγεται ακόμη εις την χώραν μας με δεξιό τιμόνι»!!
Η μουσική είναι του Γιώργου Κριμιζάκη και τα κείμενα έγραψαν οι Γιάννης Κακουλίδης και Χάρρυ Κλυνν που ήταν και ο παραγωγός του δίσκου κι έκανε και την ηχοσκηνοθεσία. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 2 της "Columbia" από τις 15 Φεβρουαρίου μέχρι τις 13 Ιουνίου 1981 με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθούς τους Γιώργο Τζάννες και Κώστα Ράινινγκ.
Συμμετέχουν ο ηθοποιός Χρήστος Τσάγκας, οι Γιώργος Αθανασόπουλος και Κατερίνα Γκρίτση, καθώς και η παιδική χορωδία του δήμου Νίκαιας.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Εισαγωγή
2. Χερουβικό
3. Πιτσικουλιές
4. Χορικό πρώτο
5. Το τραγούδι της Λουκίας
6. Χορικό δεύτερο
7. Άδικα πήγα άδικα
8. Κατεβαίνει-κατεβαίνει
9. Οι δρόμοι της Αθήνας μας
10. Άλα μάλα κακάλα
11. Το πράσινο τραγούδι
12. Η τελετή
13. Το τραγούδι της ΕΟΚ
14. Τραμπάκουλας ο Γ'
15. Το τραγούδι της ΕΟΚ (συνέχεια)
16. Ευρωνταλκαδιάρικο
17. Δέκατο τρίτο πρόγραμμα
18. Ω κατανάλωση
19. Ανταπόκριση από Καλαμάτα
20. Αραπάδες και μαρούλια
21. Κουλτουρικό
22. Μετά εκατό χρόνια
23. Άβαλα μαντάβαλα
24. Finale
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ
«ΜΑΛΑΚΑ ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑ» (COLUMBIA 170031)
Ο τελευταίος δίσκος του Χάρρυ Κλυνν στην τότε Columbia έχει να κάνει κυρίως με τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εξ ου και το πράσινο βινύλιο με το οποίο είναι φτιαγμένος! Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1984 σε κείμενα του ίδιου και του Γιάννη Κακουλίδη και μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη κι έγινε και πάλι ανάρπαστος, μια και ξεπέρασε τις 50.000 πωλήσεις σε μιαν εποχή που κάθε δισκογραφική δουλειά του δημοφιλούς κωμικού ήταν γεγονός κι ο κόσμος την περίμενε με ανυπομονησία.
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι λιγάκι ...διφορούμενος από την άποψη ότι το πρώτο «μαλακά» αναγράφεται με κεφαλαία κι ο καθένας μπορεί να το διαβάσει όπως θέλει. Είτε να το τονίσει στη λήγουσα είτε στην παραλήγουσα...!
Και σ' αυτό το δίσκο ο Κλυνν δεν αφήνει τίποτε όρθιο και σατιρίζει τα πάντα. Από τη συναυλία του Μανώλη Αγγελόπουλου στο Λυκαβηττό το καλοκαίρι του 1983 (που για τις ανάγκες της σάτιρας έγινε ...Άγγελος Μανωλόπουλος!) και τις αντίστοιχες του Γιώργου Νταλάρα και του Διονύση Σαββόπουλου στο Ολυμπιακό Στάδιο, μέχρι την τηλεοπτική εκπομπή «Ρεπόρτερς» και τη σαπουνόπερα «Δυναστεία» που τότε βρισκόταν στην πλήρη ακμή της. Κι όλα αυτά βεβαίως με μπόλικες πολιτικές αναφορές στα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ στα πρώτα τρία χρόνια εξουσίας του.
Παράλληλα, ο Χάρρυ Κλυνν δημιουργεί ένα καινούργιο χαρακτήρα που έγινε εξίσου δημοφιλής όσο και οι προηγούμενοι που είχε πλάσει: Μιλάμε φυσικά για τον «Βασίλη» και το «φραπεδάκι» του με τις «36 ζάχαρες» και βεβαίως με την κλασική ατάκα «Και κλάμα η κυρία» που έμεινε στην ιστορία!
Από αυτό το άλμπουμ επίσης είναι πασίγνωστα το ομότιτλο τραγούδι που η αρχική του ιδέα προήλθε από παλιό αμερικανικό λαϊκό σκοπό του Benny Bell (1946), καθώς και το «Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου».
Στο εσώφυλλο του δίσκου βλέπουμε τον Χάρρυ Κλυνν ντυμένο ...καουμπόι σατιρίζοντας διαφήμιση γνωστής μάρκας τσιγάρων. Παραγωγός και ηχοσκηνοθέτης ήταν ο ίδιος, την οργάνωση της παραγωγής είχε η Βίκυ Γαλάτου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο SIERRA από τις 2 Απριλίου μέχρι τις 3 Μαΐου του 1984 με ηχολήπτη τον Μπάμπη Μπίρη. Συμμετέχουν οι Βανέσα Τζελβέ, Πουλχερία Λουκά και Αιμιλία Σαρρή.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. ΜΑΛΑΚΑ ...πιο μαλακά
2. Αφιέρωμα
3. Ω! ω! Ελλάδα μου
4. Πες μου τι μου κάνεις Αντρέα μου
5. Αόλα έα
6. Μουσικές συγγένειες και επιδράσεις
7. Τα δυο σου χέρια
8. Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών
9. Δεν είμαι άντρας
10. Οι ρεπόρτερς
11. Δηλώνω εθνικόφρων
12. Έναρξη;
13. Κάθε μέρα πουθενά
14. Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου
15. Έχεις χώρα;
16. Πολιτιστική αποχέτευση
17. Η παρέλαση
18. Λάθος νούμερο ο κόσμος
19. Τα τηλεφωνήματα
20. Κώδικας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης
21. Μαίρη
22. Κλάμα η κυρία
23. Δυναστεία
24. Το χρήμα είναι θεός
25. Ο δίσκος που ακούσατε
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
«ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ» (COLUMBIA SCXG 62)
Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη με τον στιχουργό, μετά τα επτά τραγούδια που έγραψαν στο άλμπουμ «Μια Κυριακή» που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα από το «Σαββατόβραδο» (1969 και 1970 αντιστοίχως). Αυτός ο δίσκος αποτέλεσε την αρχή μιας συνεργασίας Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου που χάρισε στην ελληνική μουσική πολύ σπουδαίες στιγμές, μερικές από τις οποίες συναντούμε κι εδώ. Τα έντεκα τραγούδια ερμηνεύουν οι Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού (όπως και στο «Μια Κυριακή») και ο πολύ νέος τότε Μανώλης Μητσιάς.
Πρόκειται για μια πιο «πλατιά» ενασχόληση του Σπανού με το λαϊκό είδος (όντας ο κατ' εξοχήν εκφραστής του «νέου κύματος» από τα μέσα της δεκαετίας του '60 κι έπειτα) στο οποίο διέπρεψε κι εξακολουθεί μέχρι σήμερα να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Με τη συνδρομή των στίχων του Παπαδόπουλου και φυσικά τριών μεγάλων φωνών προκύπτει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που κερδίζει ακόμη και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Από το «Σαββατόβραδο» ξεχώρισαν κι εξακολουθούν να ακούγονται περισσότερο ή λιγότερο τα «Ο τρελός», «Τα χέρια», «Ξύπνησε η πόλη» (δύο από τις συγκλονιστικότερες ερμηνείες στην καριέρα της Μοσχολιού), «Καλογεράκι» και «Μη καλέ μου» χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα. Να σημειώσουμε εδώ ότι το «Τα ματάκια σου» ηχογραφήθηκε την ίδια χρονιά και με τον Μητσιά αλλά δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο το ...1998 σ' ένα CD με σπάνια ή ανέκδοτα τραγούδια του ερμηνευτή από τις 45 στροφές...
Μπουζούκι παίζουν οι Κώστας Παπαδόπουλος και Λάκης Καρνέζης, ενώ η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο. Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι του Γιάννη Σικελιώτη, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει φωτογραφία του Σπανού και σημείωμα της εταιρείας για το δίσκο στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ο τρελός (Στ. Κόκοτας)
2. Τα ματάκια σου (Στ. Κόκοτας)
3. Τα χέρια (Β. Μοσχολιού)
4. Μη καλέ μου, μη (Στ. Κόκοτας)
5. Καλογεράκι (Στ. Κόκοτας)
6. Ξύπνησε η πόλη (Β. Μοσχολιού)
7. Το φεγγάρι (Μ. Μητσιάς)
8. Το Μαρικάκι (Μ. Μητσιάς)
9. Το γράμμα (Β. Μοσχολιού)
10. Οι άγγελοι (Στ. Κόκοτας)
11. Πειραιωτάκι (Β. Μοσχολιού)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
«Ο ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ Ο ΛΟΧΙΑΣ» (MINOS MSM 135)
Το δίδυμο Κατσαρού - Πυθαγόρα είχε κάνει θραύση στα μουσικά πράγματα της χώρας μας από τα μέσα της δεκαετίας του '60, με αλλεπάλληλες - και διαχρονικές όπως αποδείχτηκαν - επιτυχίες όπως «Κάθε λιμάνι και καημός», «Ο επιπόλαιος», «Κυρα-Γιώργαινα» κ.α. και συνέχισε έτσι μέχρι το θάνατο του στιχουργού το 1979.
Ο δίσκος αυτός που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1971 περιλαμβάνει δέκα τραγούδια και δύο ορχηστρικά με τη συμμετοχή των Γιάννη Καλατζή, Λίτσας Διαμάντη, του - σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενου - Γιάννη Πάριου (σχεδόν μόνιμοι συνεργάτες του δημιουργού εκείνα τα χρόνια) και του Γιώργου Νταλάρα, στην πρώτη και τελευταία δισκογραφική συνεργασία του με τον συνθέτη.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει δύο πασίγνωστα και διαχρονικά τραγούδια, όπως το ομότιτλο και το «Δεν υπάρχει ευτυχία» τα οποία «έκαναν καριέρα» την ίδια εποχή και στις 45 στροφές και σήμερα πλέον θεωρούνται «κλασικά» στο είδος τους. Υπάρχουν κι άλλες ωραίες στιγμές, όπως «Η Μυτιληνιά» και «Γιατί με ειρωνεύεστε» ενώ πολύ λίγα από τα υπόλοιπα έγιναν γνωστά, ασχέτως βεβαίως με την αξία τους.
Ο πίνακας στο εξώφυλλο είναι του Μιχάλη Νικολινάκου, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει φωτογραφία των έξι συντελεστών.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ο Σταμούλης ο λοχίας (Γ. Καλατζής)
2. Τα βάσανα δε λέγονται (Γ. Νταλάρας)
3. Δεν υπάρχει ευτυχία (Λ. Διαμάντη)
4. Η Μυτιληνιά (Γ. Καλατζής)
5. Γιατί με ειρωνεύεστε (Γ. Πάριος)
6. Κυρα-Γιώργαινα (Ορχηστρικό)
7. Μάνα μου δε σε άκουσα (Γ. Νταλάρας)
8. Μη με περιμένεις (Γ. Καλατζής)
9. Οι δυο αγάπες (Γ. Πάριος)
10. Ο καπετάνιος της ζωής (Γ. Καλατζής)
11. Απόψε σπάσε τα δεσμά (Λ. Διαμάντη)
12. Ο Σταμούλης ο λοχίας (Ορχηστρικό)
ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ-ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
«Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ» (HMV CSDG 56)
Η δεύτερη ολοκληρωμένη συνθετική δουλειά του Λουκιανού Κηλαηδόνη μετά την «Πόλη μας» που κυκλοφόρησε το 1970. Η «Κόκκινη κλωστή» έκανε την εμφάνισή της στα δισκοπωλεία προς το τέλος του 1972 με στίχους του Νίκου Γκάτσου κι ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά (που τραγουδούσε και στην «Πόλη μας») και τη Δήμητρα Γαλάνη, «κλασικό» δίδυμο εκείνης της εποχής στους δίσκους της τότε "Columbia".
Οι άριστες εντυπώσεις που είχε αφήσει ο συνθέτης με την «Πόλη μας» επιβεβαιώνονται κι ενισχύονται στην «Κόκκινη κλωστή», η οποία περιλαμβάνει από καλά έως εξαιρετικά τραγούδια που φέρουν την προσωπική σφραγίδα του. Κανταδόρικες μελωδίες αλλά και λίγες μπαλάντες (με κορυφαία το «Νυχτώθηκα στην πόρτα σου») δημιουργούν ένα πολύ καλό σύνολο.
Από το δίσκο «ξεπήδησαν» αρκετά και διαχρονικά κομμάτια, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκονται τα «Το σπίτι μου», «Ήρθατε σαν κύματα», «Μια Κυριακή του Μάρτη» και «Με γαρύφαλλο στο πέτο», ενώ και τα υπόλοιπα δεν πάνε πίσω ασχέτως αν έγιναν γνωστά ή όχι. Την ίδια εποχή, τα τραγούδια που λέει ο Μητσιάς ηχογραφήθηκαν και με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση αλλά δεν κυκλοφόρησαν τότε. Κάποια από αυτά εκδόθηκαν αρκετά χρόνια μετά στο διπλό δίσκο «Γρηγόρης Μπιθικώτσης για πάντα» (1985) και στο άλμπουμ «Λουκιανός Κηλαηδόνης-Πρώτες εκτελέσεις» (1987).
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Το σπίτι μου (Μ. Μητσιάς)
2. Ήρθατε σαν κύματα (Μ. Μητσιάς)
3. Μια Κυριακή του Μάρτη (Δ. Γαλάνη)
4. Μικρή Ζακυνθινιά (Μ. Μητσιάς)
5. Νυχτώθηκα στην πόρτα σου (Δ. Γαλάνη)
6. Μίλα Κατερίνα (Μ. Μητσιάς)
7. Μια Κεφαλλονίτισσα (Μ. Μητσιάς)
8. Καλοκαίρια και βροχές (Μ. Μητσιάς)
9. Με γαρύφαλλο στο πέτο (Δ. Γαλάνη)
10. Γκρεμός και βράχος (Μ. Μητσιάς)
11. Δεκαπέντε του Αλωνάρη (Μ. Μητσιάς)
12. Κάθε χρόνο-κάθε χρόνο (Μ. Μητσιάς)
13. Ψαλμός (Δ. Γαλάνη)
ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
«ΤΟ ΤΡΑΜ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΡΧΟΝΤΟΡΕΜΠΕΤΙΚΑ» (LYRA 3746)
Από τους καλύτερους δίσκους της αξέχαστης ερμηνεύτριας, ο οποίος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1980 και σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία ξεπερνώντας τις 50.000 αντίτυπα. Η ιδέα για τη δημιουργία του δόθηκε από μια τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου (πόσο λείπει η σεμνή παρουσία του από τη σημερινή τηλεόραση...) κι επανέφερε στο προσκήνιο ορισμένα από τα «διαμάντια» της ελληνικής δισκογραφίας στη δεκαετία 1948-1958.
Με την υποδειγματική ενορχήστρωση του Λουκιανού Κηλαηδόνη και φυσικά την εξαιρετική ερμηνεία της Μοσχολιού, αυτά τα τραγούδια ήλθαν ξανά στο προσκήνιο κι αγκαλιάστηκαν εκ νέου από τον κόσμο. Ετούτη η επιτυχία είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη και μοναδική εμφάνιση της τραγουδίστριας σε θεατρική παράσταση και συγκεκριμένα στο θέατρο «Παρκ», όπου το καλοκαίρι του 1980 τα ερμήνευε στην επιθεώρηση «Πιάσαμε το ...τρίτο».
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο γι' αυτό το άλμπουμ-κόσμημα στην ελληνική δισκογραφία. Όλα τα τραγούδια είναι πασίγνωστα και τα σχόλια περιττεύουν.
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει φωτογραφία από το στούντιο εν ώρα δουλειάς και μιαν υπέροχη προσωπογραφία της τραγουδίστριας, καθώς και σημείωμα για την ιστορία των «αρχοντορεμπέτικων». Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτες τον Γιάννη Σμυρναίο και τον Γαβριήλ Παντζή. Το υπέροχο εξώφυλλο είναι του Θέμη Τσιρώνη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Το τραμ το τελευταίο (Μ. Σουγιούλ-Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου)
2. Το χαστούκι (Θ. Παπαδόπουλου-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
3. Ο τραμπαρίφας (Μ. Σουγιούλ-Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου)
4. Χαράμι (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
5. Παλιοζωή, παλιόκοσμε (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
6. Το μονοπάτι (Γ. Μουζάκη-Γ. Γιαννακόπουλου)
7. Άλα! (Μ. Σουγιούλ-Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου)
8. Η ταμπακέρα (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
9. Η τελευταία νύχτα (Μ. Χιώτη-Χρ. Γιαννακόπουλου)
10. Ο μήνας έχει εννιά (Μ. Σουγιούλ-Γ. Τζαβέλλα)
11. Αδύνατον να κοιμηθώ (Μ. Σουγιούλ-Τ. Μωράκη-Γ. Γιαννακόπουλου)
12. Η βαλίτσα (Γ. Μουζάκη-Γ. Γιαννακόπουλου)
13. Όλα ρημάδια (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
«ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ» (MINOS MSM 377)
Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη συνθετική δουλειά του Αντώνη Βαρδή για λογαριασμό ενός τραγουδιστή, μια και το 1976 είχε κάνει το άλμπουμ «Οραματίζομαι» στο οποίο κατά βάση τραγουδούσε ο ίδιος. Έκτοτε, είχε «φτιάξει όνομα» δίνοντας κομμάτια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες σε σπουδαίους καλλιτέχνες όπως η Δήμητρα Γαλάνη («Μ' αγαπούσες θυμάμαι»), Γιάννης Πουλόπουλος («Θέλω να μ' αγαπάς»), Γιώργος Νταλάρας («Κάτω απ' την κληματαριά») και Γιάννης Πάριος («Αχ αγάπη»).
Το «Ξημερώνει» κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1980 με ερμηνεύτρια τη Χάρις Αλεξίου, που ερχόταν από τον - εμπορικό και καλλιτεχνικό - θρίαμβο των «τραγουδιών της Χαρούλας» του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου και ο Βαρδής προσπάθησε να γράψει μελωδίες που να κινούνται στο ίδιο ύφος. Μέχρι ενός σημείου τα κατάφερε, καθώς αν ακούσετε τα «Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς», «Με δέρνουν τα παράλογα» και «Απόψε ξελογιάστηκα» θα διαπιστώσετε ότι ουσιαστικά πρόκειται για μια συνέχεια του δίσκου της προηγούμενης χρονιάς.
Σημειωτέον ότι η Αλεξίου είχε τραγουδήσει ένα από τα πρώτα κομμάτια του συνθέτη («Έτσι που το πας») στο παρθενικό της προσωπικό άλμπουμ «12 λαϊκά τραγούδια» το 1975 και γενικότερα οι δυο τους συνεργάζονταν για πολλά χρόνια στις μπουάτ της Πλάκας, με τον Βαρδή να τη συνοδεύει παίζοντας κιθάρα και κάνοντας δεύτερες φωνές.
Οι δύο μεγάλες επιτυχίες του δίσκου είναι το ομότιτλο (ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που είπε ποτέ η Χαρούλα) και το «Φεύγω», στα οποία η ερμηνεύτρια εμφανίζεται για πρώτη φορά στη δισκογραφία ως στιχουργός. Αμφότερα θεωρούνται «κλασικά» στο ρεπερτόριό της και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στα προγράμματα και στις συναυλίες της. Επίσης, ακούστηκε πολύ το εξαιρετικό ζεϊμπέκικο «Μ' άφησες σαν πόλη».
Εκτός αυτών, το χρυσό - με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων - άλμπουμ περιέχει και άλλες υπέροχες στιγμές, όπως τα «Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς», «Δεν είδες» και «Η αγάπη είναι αηδόνι». Γενικότερα, πρόκειται για μία μοναδική δισκογραφική δουλειά που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας των δύο δημιουργών της.
Στο εσώφυλλο υπάρχει φωτογραφία της Αλεξίου και οι στίχοι όλων των τραγουδιών, ενώ στο οπισθόφυλλο ευχαριστήριο σημείωμα του συνθέτη και οι μουσικοί που έπαιξαν. Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο "Columbia" και "Polysound" με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο, Τάκη Φιλιππίδη και Γαβριήλ Παντζή και βοηθούς τους Γιάννη Παπαϊωάννου, Κώστα Ράινινγκ και Δημήτρη Κατσούλα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ξημερώνει (Χ. Αλεξίου)
2. Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς (Σ. Αλιβιζάτου)
3. Μ' άφησες σαν πόλη (Σ. Αλιβιζάτου)
4. Η αγάπη είναι αηδόνι (Σ. Αλιβιζάτου)
5. Δεν είδες (Σ. Αλιβιζάτου)
6. Κυριακή (Μ. Ελευθερίου)
7. Με δέρνουν τα παράλογα (Σ. Αλιβιζάτου)
8. Στο βλέμμα σου το γκρίζο (Μ. Ελευθερίου)
9. Απόψε ξελογιάστηκα (Σ. Αλιβιζάτου)
10. Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς (Μ. Ελευθερίου)
11. Φεύγω (Α. Βαρδή-Χ. Αλεξίου)
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ - ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ» (POLYDOR 827589)
Δίσκος - σταθμός στην καριέρα της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, καθώς ουσιαστικά διαμόρφωσε το ρεπερτόριό της μέχρι και σήμερα. Ήταν η αρχή μιας συνεργασίας με το «δίδυμο» Κραουνάκη - Νικολακοπούλου που έδωσε πολύ σπουδαίες στιγμές τόσο στη δισκογραφία, όσο και στα κατά καιρούς προγράμματα που έστηναν οι τρεις τους σε διάφορες μουσικές σκηνές.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου 1985, οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τις 75.000 αντίτυπα κι έβγαλε οκτώ μεγάλες επιτυχίες, κάποιες από τις οποίες εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στο ρεπερτόριο της τραγουδίστριας: «Τρεις αγγέλοι», «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», «Μπουλούκια», «Η Μαλάμω», «Κιβωτός», «Ο Άδωνις», «Ο Γιώργος» και το κορυφαίο όλων «Η σωτηρία της ψυχής», που το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Οι στίχοι γράφτηκαν τόσο από τη Νικολακοπούλου όσο και από τον Κραουνάκη, ενώ «Η Μαλάμω» ανήκει στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και παραχωρήθηκε από το αρχείο του Κώστα Χατζηδουλή. Όλοι αναγράφονται αναλυτικά στη θήκη του δίσκου, όπου υπάρχουν και φωτογραφίες των συντελεστών καθώς και ορισμένες άλλες πληροφορίες για κάποια τραγούδια.
Η παραγωγή ήταν του Νίκου Καραγιάννη και η ηχογράφηση και το remix έγιναν στο στούντιο PDR στη Φιλοθέη από τον Πάνο Δράκο από τις 20 Ιουνίου έως τις 31 Αυγούστου 1985. Οι ενορχηστρώσεις ανήκουν στον Νίκο Κούρο και στον Σταμάτη Κραουνάκη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τρεις αγγέλοι
2. Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ
3. Μαρόκο
4. ...
5. Περιπολία
6. Μπουλούκια
7. Η Μαλάμω
8. Ορχήστρα «Τρεις αγγέλοι»
9. Η σωτηρία της ψυχής
10. Κιβωτός
11. Η άνοιξη
12. Ο Άδωνις
13. Ο Γιώργος
14. Επιλυχνίος ευχαριστία
ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΣ - ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΖΕΦΡΩΝΗΣ
«ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ» (ΜINOS MSM 264)
Δίσκος προορισμένος για συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη, όπως αρκετοί που εκδόθηκαν εκείνη την περίοδο μέσα στον απόηχο της μεταπολίτευσης όπου η διάθεση για «αγωνιστικά» τραγούδια ήταν διάχυτη. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ο Θωμάς Μπακαλάκος και ο Διονύσης Τζεφρώνης φτιάχνουν «Τα αγροτικά» που ήταν κομμένα και ραμμένα για τη φωνή του - πολύ νέου δισκογραφικά - Βασίλη Παπακωνσταντίνου (χαρακτηριστική η φωτογραφία του που υπάρχει στο οπισθόφυλλο). Άλλωστε, είναι και η πρώτη προσωπική δουλειά του ερμηνευτή που ήδη είχε κάνει αίσθηση τραγουδώντας Μάνο Λοΐζο και Μίκη Θεοδωράκη προς το τέλος του 1974.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1975 και βεβαίως ο τίτλος μιλάει από μόνος του σχετικά με το περιεχόμενό του. Τα βάσανα της αγροτιάς, οι οικονομικές δυσκολίες και οι αγώνες της δοσμένες μουσικά με έντονους «εμβατηριακούς» κι «επαναστατικούς» ρυθμούς, από τους οποίους ακούστηκε περισσότερο το «Όχι δεν πουλάμε». Υπάρχουν αναφορές ακόμη και στο Κιλελέρ («Να θυμηθούμε χωριανοί απόψε τον Αντύπα»), ενώ γενικότερα ο δίσκος δεν είναι για απλή ακρόαση ή διασκέδαση, αλλά για ηχητική επένδυση σε κάποια αγροτική διαδήλωση ή απεργία...
Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν έχει και μουσικό ενδιαφέρον, καθώς ο Μπακαλάκος στηρίζεται κατά βάση σε μελωδίες που προσεγγίζουν το δημοτικό τραγούδι χρησιμοποιώντας ανάλογου ύφους όργανα όπως βιολί, λαούτο, κλαρινέτο κ.τ.λ. Ο ίδιος ο συνθέτης ερμηνεύει ένα τραγούδι με μια φωνή που έμοιαζε πολύ στον Νίκο Ξυλούρη, ενώ έχει γράψει στίχους και σε άλλα δύο. Όσο για την ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου, ιδανικότερη δε θα μπορούσε να είναι...
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει ένα κείμενο γραμμένο από τους δημιουργούς που αναφέρεται στο χρονικό των αγώνων που έκαναν κατά καιρούς οι αγρότες για ν' απαλλαγούν από τους τσιφλικάδες, καθώς και φωτογραφίες από διάφορες κινητοποιήσεις της εποχής εκείνης. Οι συντελεστές αφιερώνουν το άλμπουμ «στους νέους αγώνες της αγροτιάς».
Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και στο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση της ορχήστρας ανήκει στον Τάσο Καρακατσάνη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Όχι δεν πουλάμε (στίχοι Θ. Μπακαλάκου)
2. Αυτή είναι η αγροτιά
3. Γεια και χαρά σας βρε πατριώτες!
4. Άγονη γραμμή
5. Τα μάθαμε-τα μάθαμε (τραγούδι Θ. Μπακαλάκος)
6. Ήταν παιδί της αγροτιάς
7. Ο Αντύπας
8. Απεργία
9. Μετανάστευση
10. Ο γερο-αγρότης (στίχοι Θ. Μπακαλάκου)
11. Εσύ μαζεύεις τη σοδειά
12. Αγαπημένη
13. Πανηγύρι
ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ - ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ
«ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΣ» (MINOS MSM 279)
Ο πιο «κλασικός» δίσκος της εργατικής τάξης και ίσως ο μόνος αυτής της θεματολογίας που άντεξε μέσα στα χρόνια, μια και τα περισσότερα τραγούδια εξακολουθούν ν' ακούγονται ακόμη και σήμερα στις εκάστοτε πορείες και απεργίες συνδικάτων και ομοσπονδιών! Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1976 με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, ο οποίος μέχρι τότε είχε στηρίξει ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας του τραγουδώντας σχεδόν όλα τα κομμάτια πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου που έγραψε ο αξέχαστος Μάνος Λοΐζος («Αχ χελιδόνι μου, «Ήλιε μου σε παρακαλώ», «Ο Λιόντας» κ.α.).
Μπορεί βεβαίως τότε η δημοκρατία να μετρούσε δύο χρόνια «αποκατάστασης», ωστόσο οκτώ από τα τραγούδια του δίσκου δεν ξέφυγαν από την «τσιμπίδα» της λογοκρισίας και η μετάδοσή τους απαγορεύτηκε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό οδήγησε τους συντελεστές στο να καταγγείλουν δημοσίως το γεγονός και τον συνθέτη να τα παρουσιάσει σε μια μεγάλη συναυλία τον Δεκέμβριο του 1976 στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, ως αντιπερισπασμό στην απαγόρευση των - αποκλειστικά τότε - κρατικών σταθμών.
Να σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά με νέο υλικό που κυκλοφορεί ο Λοΐζος μετά τη μεταπολίτευση, αφού είχαν προηγηθεί «Τα τραγούδια του δρόμου» και «Τα νέγρικα» που γράφτηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια της επταετίας και δεν εκδόθηκαν για προφανείς λόγους...
Πάντως, πέρα από τις αναφορές τους στο σύνολο της εργατικής τάξης, τα περισσότερα από «Τα τραγούδια μας» είναι γραμμένα σε λαϊκούς δρόμους και σημείωσαν τεράστιες πωλήσεις, αφού ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα. Σχεδόν όλα ακούστηκαν, όμως «εθνικοί ύμνοι» των εργατών έγιναν και παραμένουν τα πασίγνωστα «Πάγωσε η τσιμινιέρα» και «Το δέντρο», καθώς επίσης και το «Λιώνουν τα νιάτα μας».
Να πούμε ακόμη ότι ο συνθέτης ήθελε να ηχογραφήσει την «Τσιμινιέρα» στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά με χορωδία αποτελούμενη από εργαζόμενους εκεί, ωστόσο κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο κι έτσι συμβιβάστηκε με μιαν απλή χορωδία στο στούντιο υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κακίτση. Δεύτερες φωνές κάνει η Πίτσα Παπαδοπούλου και στο «Ρημάξαν τα χωριά μας» ακούγονται οι Γιώργος Ζωγράφος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πάνος Λαμπρόπουλος και Θωμάς Μπακαλάκος.
Εξάλλου, στον ίδιο κύκλο περιλαμβάνονταν και τα τραγούδια «Άνεργος» και «Στη διαδήλωση» που όμως δεν ηχογραφήθηκαν τότε και κυκλοφόρησαν το 1981 σε δίσκο 45 στροφών με ερμηνευτή τον Μπάμπη Αντωνίου.
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχουν όλοι οι στίχοι των τραγουδιών, καθώς και φωτογραφίες συνθέτη και στιχουργού. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τους Μίμη Καννή και Μανώλη Ψαρρά.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Λιώνουν τα νιάτα μας
2. Πάγωσε η τσιμινιέρα
3. Στη δουλειά και στον αγώνα
4. Ο Στράτος
5. Ρημάξαν τα χωριά μας
6. Το δέντρο
7. Αχ πατρίδα μου καημένη
8. Άλλο τίποτε δε μένει
9. Μέγαρα
10. Μετανάστες
11. Απ' τη συνοικία
12. Πάγωσε η τσιμινιέρα (Χορωδία)
«Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΠΡΕΧΤ»
(MINOS MSM 355)
Πρόκειται για την πρώτη αναλυτική παρουσίαση ενός μεγάλου μέρους από τη δουλειά του Μπέρτολντ Μπρεχτ μεταφρασμένο στα ελληνικά και φυσικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να βρει ιδανικότερη ερμηνεία από εκείνη της Μαρίας Φαραντούρη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1979 κι έπεσε κι αυτός θύμα απαγόρευσης, καθώς σύμφωνα με απόφαση της επιτροπής ελέγχου της ΕΡΤ δεν επετράπη η αναμετάδοση των τραγουδιών από τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ.
Παρόλα ταύτα, δεν παύει ν' αποτελεί ένα σημαντικότατο ντοκουμέντο για τη ζωή και το έργο του Γερμανού δημιουργού, ο οποίος έζησε ένα πολυκύμαντο βίο και δέχτηκε ουκ ολίγες επικρίσεις και διώξεις για τις πεποιθήσεις που εξέφραζε μέσα από τις ποιητικές συλλογές και τα θεατρικά έργα του.
Η μετάφραση των ποιημάτων ανατέθηκε στον Παύλο Μάτεσι, ο οποίος λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει κάτι ανάλογο με αφορμή το ανέβασμα της «Όπερας της πεντάρας» την περίοδο 1975-76 στο θέατρο «Κάπα» από τη Μελίνα Μερκούρη σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν. Τρία τραγούδια του έργου υπάρχουν στο συγκεκριμένο δίσκο, ενώ τα υπόλοιπα αποδόθηκαν στα ελληνικά ειδικά γι' αυτόν. Μάλιστα, κλήθηκε να τα ενορχηστρώσει και να τα διευθύνει ο μαέστρος του Berliner Ensemble Χένρι Κρίτσελ, ενώ τη θεατρική τους διδασκαλία επιμελήθηκε ο Θόδωρος Τερζόπουλος και τη διεύθυνση της χορωδίας η Έλλη Νικολαΐδου.
Εκτός του Μπρεχτ, τη μουσική έγραψαν οι Κουρτ Βάιλ και Χανς Άισλερ και περιλαμβάνονται κομμάτια από διάφορες ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα του, τα οποία αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο η Μαρία Φαραντούρη. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι «Ο Μακ ο μαχαιροβγάλτης», «Σουραμπάγια Τζώννυ» και «Η Τζένη των πειρατών», ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι όλα τα τραγούδια διακρίνονται για τις «αριστερίζουσες» τάσεις τους...
Το εσώφυλλο του άλμπουμ περιλαμβάνει αναλυτικό ένθετο όπου επισημαίνεται η σημασία του κάθε κομματιού, παρατίθενται αναλυτικά οι στίχοι και χρονολόγιο με τα «έργα και ημέρες» του Μπέρτολντ Μπρεχτ, καθώς και φωτογραφίες των συντελεστών του δίσκου. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο ERA με ηχολήπτη τον Νίκο Δεσποτίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Η μπαλάντα του νεκρού στρατιώτη (Μπ. Μπρεχτ)
2. Η μπαλάντα των πειρατών (Μπ. Μπρεχτ)
3. Το παράπονο του αλόγου (Χ. Άϊσλερ)
4. Η μπαλάντα του Σολόμωντα (Κ. Βάϊλ)
5. Το τραγούδι του Μολδάβα (Χ. Άϊσλερ)
6. Το τραγούδι της αλληλεγγύης (Χ. Άϊσλερ)
7. Ο Μακ ο μαχαιροβγάλτης (Κ. Βάϊλ)
8. Σουραμπάγια Τζώννυ (Κ. Βάϊλ)
9. Το τραγούδι της γυναίκας του ναζίστα φαντάρου (Χ. Άϊσλερ)
10. Η Τζένη των πειρατών (Κ. Βάϊλ)
11. Alabama song (Κ. Βάϊλ)
12. Το τραγούδι της ενότητας (Χ. Άϊσλερ)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
«ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (COLUMBIA 71177)
Δεδομένο πρώτο: Ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες που έβγαλε ποτέ αυτός ο τόπος. Δεδομένο δεύτερο: Μία από τις δέκα - κατά την προσωπική μου άποψη - σπουδαιότερες γυναικείες φωνές των τελευταίων 35 ετών. Συνδυασμός αυτών των δύο: Ένας δίσκος αριστούργημα!
Κάπως έτσι θα μπορούσε να γίνει μια «κωδικοποιημένη» αναφορά στους «Ορίζοντες» του Γιάννη Μαρκόπουλου με ερμηνεύτρια τη σύζυγό του, Βασιλική Λαβίνα. Το έχω γράψει κι άλλες φορές ότι η συγκεκριμένη τραγουδίστρια είναι από τις αγαπημένες μου και η φωνή της με «πειράζει» ακόμη κι όταν τραγουδά μέτρια ή αδιάφορα κομμάτια, όπως στις δύο πρώτες προσωπικές δισκογραφικές της δουλειές («Πες μου» το 1977 και «Δυο σταγόνες ευτυχίας» το 1979).
Ωστόσο, την άνοιξη του 1981 έρχεται η «τρίτη και φαρμακερή». Ο τίτλος του άλμπουμ ταιριάζει απολύτως στο όλο κλίμα, καθώς πραγματικά με τις ερμηνείες της άνοιξε νέους ορίζοντες στο ελληνικό τραγούδι, ασχέτως αν δεν έγινε ποτέ το «μεγάλο» όνομα παρά το γεγονός ότι το άξιζε. Αυτό βεβαίως δεν έχει καμία σημασία, καθώς εκείνοι που ξέρουν ν' ακούν καλή μουσική τη γνωρίζουν και την εκτιμούν...
Οι «Ορίζοντες» έχουν ως βασική τους θεματολογία «διάφορες εντυπώσεις μέσα απ' την πόλη», όπως σημειώνει στο εσώφυλλο του δίσκου ο συνθέτης ο οποίος επίσης εκφράζει την αγάπη του «για την αγωνιστικότητα της γυναίκας» μέσα στην κοινωνία.
Περιλαμβάνονται εξαιρετικά στην πλειοψηφία τους κομμάτια, με πιο γνωστό το «Τραγουδώ-τραγουδώ» και τη «Νέα Ιωνία». Υπάρχει και η μελοποίηση ενός χορικού του Αριστοφάνη από τις «Εκκλησιάζουσες» σε μετάφραση του Μίνωα Βολανάκη, το «Ώρα-ώρα». Γενικότερα, πρόκειται για ένα πολύ καλό άλμπουμ που αξίζει τον κόπο ν' ανακαλύψετε όσοι δεν το έχετε ήδη στη δισκοθήκη σας.
Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 2 της Columbia από τις 4 Οκτωβρίου 1980 έως τις 31 Μαρτίου 1981 με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθό τον Γιώργο Τζάννες. Η ενορχήστρωση είναι του ίδιου του συνθέτη και δε διαφέρει σε πολλά από τις προηγούμενες δουλειές του, καθώς βασίζεται στα πνευστά, στο σαντούρι, στην κρητική λύρα, στο βιολί και στα έγχορδα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πού είσαι (Αγγ. Ελευθερίου)
2. Τραγουδώ - τραγουδώ (Γ. Σκούρτη)
3. Διόδια (Τζ. Μαστοράκη)
4. Να 'τανε λέει καλοκαίρι (Μιχ. Φακίνου)
5. Πάμε να φύγουμε απ’ την πόλη (Αγγ. Ελευθερίου)
6. Ώρα - ώρα (Αριστοφάνη-Μ. Βολανάκη)
7. Νέα Ιωνία (Χρ. Στίππα)
8. Τι ζωή τι κοινωνία (Γ. Σκούρτη)
9. Καινούργιο και παλιό (Αγγ. Ελευθερίου)
10. Είμαι δέντρο, είμαι χώμα (Γ. Σκούρτη)
11. Διαμαρτυρία (Μιχ. Σταυρακάκη)
12. Θέλουμε αδερφέ πολλά (Π. Θεοδωρίδη)
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
«ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ» (CBS 460858)
Είναι ο δίσκος που ουσιαστικά διαφοροποιεί ερμηνευτικά την Ελένη Βιτάλη και ξεκολλά από πάνω της τη στάμπα της καθαρά λαϊκής τραγουδίστριας που είχε μέχρι τότε. Δεν ήταν βεβαίως η πρώτη της συνεργασία με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, καθώς είχε προηγηθεί το 1984 το μοναδικό «Ξαφνικός έρωτας» μέσα από την ομώνυμη ταινία, αλλά και οι «Επτά παρακλήσεις» που είχαν δείξει ένα άλλο πρόσωπό της.
Πρόκειται πάντως για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη για τη φωνή της Βιτάλη, η οποία έχει συνδεθεί άρρηκτα μαζί του όπως κι εκείνη της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στις πρώτες της δισκογραφικές απόπειρες.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1988 και περιλαμβάνει κομμάτια που έχουν τη σφραγίδα του Σπανουδάκη σε σύνθεση και στίχο (εξαίρεση ένα τραγούδι που υπογράφει στιχουργικά ο Αντώνης Ανδρικάκης) και την ερμηνεία μιας από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες που έβγαλε ποτέ η πατρίδα μας.
Η μεγάλη επιτυχία τότε ήταν το πασίγνωστο «Πάμε γι' άλλες πολιτείες» που άντεξε στο χρόνο, ενώ ακούστηκαν αρκετά και τα «Είμαι όλα και κανένα» και «Αυτά παθαίνει μάτια μου». Άλλες καλές στιγμές του άλμπουμ είναι το ομότιτλο τραγούδι (με το κλαρίνο του Βασίλη Σαλέα να δεσπόζει) και το «Χαιρετώ», χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν σε κάτι. Στο οπισθόφυλλο υπάρχουν σημειώματα του συνθέτη και της ερμηνεύτριας.
Η παραγωγή ήταν του Σταμάτη Σπανουδάκη και την επιμέλειά της είχε ο Γιώργος Μακράκης, ενώ η ηχογράφηση έγινε στο STAM STUDIO με ηχολήπτη τον συνθέτη ο οποίος έπαιξε και όλα τα όργανα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Χαιρετώ
2. Σε παράλογη ταινία θεατής (Αντ. Ανδρικάκη)
3. Πάμε γι' άλλες πολιτείες
4. Στο Πήλιο
5. Είμαι όλα και κανένα
6. Και μπήκαμε στα χρόνια
7. Αυτά παθαίνει μάτια μου
8. Δυο πόρτες έχει η ζωή
9. Φωτιά
10. Συνάντηση
ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ
«ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΚΑ» (MINOS-EMI 55266)
Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για τον μακράν καλύτερο δίσκο της δεκαετίας του '90, κατά τη διάρκεια της οποίας το ελληνικό τραγούδι φανέρωσε τα πρώτα ισχυρά σημάδια παρακμής που κορυφώθηκε με την είσοδο του 21ου αιώνα. Παρόλα αυτά, ετούτη η καταπληκτική δουλειά άντεξε στα «σκουπίδια» με τα οποία μας βομβαρδίζουν νυχθημερόν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί και είμαι πεπεισμένος ότι θα μείνει για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων έργων στη μουσική ιστορία της χώρας μας. Άλλωστε, τα 123.000 αντίτυπα που πούλησε μιλάνε από μόνα τους...!
Ο Θάνος Μικρούτσικος συναντά για πρώτη φορά δισκογραφικά τον Δημήτρη Μητροπάνο το φθινόπωρο του 1996 και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Συνήθως, οι συνθέσεις των δημιουργών προσαρμόζονται στη φωνή των ερμηνευτών. Εδώ δεν ισχύει τίποτε τέτοιο, καθώς αυτά τα δύο στοιχεία αλληλοσυμπληρώνονται και δημιουργούν ένα αρμονικότατο σύνολο.
Την εποχή εκείνη το CD είχε κυριαρχήσει απολύτως στη δισκογραφική αγορά, όμως ακόμη οι νέες δουλειές τυπώνονταν και σε βινύλιο. Έτσι έγινε και με τη συγκεκριμένη, η οποία μάλιστα κυκλοφόρησε σε διπλό δίσκο (από τις τελευταίες που βγήκαν και με την «παραδοσιακή» μορφή) . Ο πρώτος περιλαμβάνει δέκα τραγούδια και ο δεύτερος τα υπόλοιπα τέσσερα, σαν ένα είδος maxi single.
Δεν έχω να κάνω το παραμικρό σχόλιο για κάποιο από τα 14, για τον απλούστατο λόγο ότι δε μπορώ να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο. Ακούστηκαν τουλάχιστον τα μισά, με πρώτα τα πασίγνωστα «Λούνα παρκ», «Ρόζα» (ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα που γράφτηκαν ποτέ), «Πάντα γελαστοί», «Σαν πλανόδιο τσίρκο» και «Πατησίων και παραμυθιού γωνία». Πέρα από αυτά, πραγματικά τρελαίνομαι για τις «Ατάκες». Φοβερή «ροκιά» με έναν ανεπανάληπτο Μητροπάνο να τα δίνει όλα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι «Ο τυμβωρύχος» είχε περάσει για πρώτη φορά στη δισκογραφία με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη στο άλμπουμ «Για πιάνο και φωνή» που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1990 κι επρόκειτο για ζωντανή ηχογράφηση από ένα ρεσιτάλ της ίδιας και του Μικρούτσικου στις Βρυξέλλες τον Φεβρουάριο του 1989.
Όσο για το «Λούνα παρκ», το βασικό στιχουργικό του θέμα είχε ερμηνεύσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το καλοκαίρι του 1991 μέσα από το δίσκο του «Χρόνια πολλά» σε μουσική του Χριστόφορου Κορκίδη με τίτλο «Όλα για πάρτη σου».
Επιστρέφοντας στο άλμπουμ που εξετάζουμε, περιλαμβάνει ένα ξεχωριστό πολυσέλιδο ένθετο με πολλές φωτογραφίες από το στούντιο, σημειώματα όλων των συντελεστών και όλους τους στίχους των τραγουδιών, καθώς και τα ονόματα των μουσικών που συμμετέχουν στο καθένα από αυτά. Δεύτερες φωνές κάνουν ο Πασχάλης Τερζής, η Ελένη Πέτα και ο Φάνης Μεζίνης, ενώ η χαρακτηριστική φωνή του Μικρούτσικου ακούγεται στο «Δημώδες».
Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου με τη βοήθεια του Μπάμπη Βασιλειάδη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 111 με ηχολήπτη τον Τάκη Αργυρίου. Η επιμέλεια της ενορχήστρωσης ανήκει στον συνθέτη με τη συνεργασία των Νίκου Κούρου, Αντώνη Μιτζέλου και Γιάννη Παπαζαχαριάκη.
Τα τραγούδια του δίσκου
Πρώτος δίσκος
1. Λούνα παρκ (Α. Αλκαίου)
2. Ρόζα (Α. Αλκαίου)
3. Ατάκες (Α. Αλκαίου)
4. Ο τυμβωρύχος (Κ. Λαχά)
5. Σαν πλανόδιο τσίρκο (Α. Αλκαίου)
6. Πατησίων και παραμυθιού γωνία (Α. Αλκαίου)
7. Μα παλιά φωτογραφία (Α. Αλκαίου)
8. Κόσμε μου 'γινες πληγή (Λ. Νικολακοπούλου)
9. Δημώδες (Κ. Λαχά)
10. Για μια Ντολόρες (Α. Αλκαίου)
Δεύτερος δίσκος
1. Πάντα γελαστοί (Α. Αλκαίου)
2. Θα κόψω το κεφάλι σου (Γ. Κακουλίδη)
3. Ο άγγελος (Κ. Λαχά)
4. Τα πλοία των ερώτων (Α. Αλκαίου)
ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ - ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ» (COLUMBIA SCXG 118/119)
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μιαν απλή θεατρική παράσταση, αλλά στην ουσία με μια πολιτική πράξη. «Εδώ ψηφίζουνε;» ήταν η συνηθισμένη ερώτηση του κόσμου μπροστά στο ταμείο όταν πήγαινε να ζητήσει εισιτήριο, όπως αναφέρει στο εσώφυλλο του άλμπουμ ο συγγραφέας του έργου Ιάκωβος Καμπανέλλης κι αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα...
«Το μεγάλο μας τσίρκο» ανέβηκε στις 22 Ιουνίου του 1973 στο θέατρο «Αθήναιον», σε μιαν εποχή όπου το δικτατορικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια και όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, έδειχνε το πιο σκληρό του πρόσωπο. Ήδη οι φοιτητές είχαν οχυρωθεί από τις αρχές του χρόνου στο Πολυτεχνείο και η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση της χούντας είχε ξεκινήσει.
Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος (που ήταν και ο σκηνοθέτης) αποφάσισαν ν' ανεβάσουν ένα έργο που θα διηγιόταν την ιστορία και τις ταλαιπωρίες του ελληνικού κράτους από τον ερχομό του Όθωνα το 1833 μέχρι την Κατοχή. Είπαν την ιδέα τους στον Καμπανέλλη, εκείνος άρχισε να γράφει κι αυτό που επακολούθησε, ίσως να μην έχει προηγούμενο στα θεατρικά χρονικά της χώρας μας. Έξω από το «Αθήναιον» σχηματίζονταν κάθε βράδυ ατέλειωτες ουρές από τον κόσμο που διψούσε να εκφραστεί ελεύθερα μετά από έξι χρόνια «στον γύψο»!
Η επιτυχία ήταν τεράστια, με αποτέλεσμα το έργο να μεταφερθεί τον επόμενο χειμώνα στο «Ακροπόλ» και το καλοκαίρι του 1974 να συνεχιστεί στο «Αθήναιον». Φυσικά οι αντιδράσεις από το καθεστώς δεν έλειψαν, καθώς Καρέζη και Καζάκος πέρασαν ένα μήνα στα κρατητήρια της Ασφάλειας με αποτέλεσμα να διακοπούν οι παραστάσεις από τα μέσα Οκτωβρίου ως τα μέσα Νοεμβρίου του 1973 και να ξαναρχίσουν μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Η μουσική επένδυση ανατέθηκε στον Σταύρο Ξαρχάκο, ο οποίος είχε την έμπνευση να ζητήσει από τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη να παίξει το ρόλο του τραγουδιστή - τελάλη. Εκείνος στην αρχή δεν ήθελε, αλλά με τα πολλά πείστηκε και σφράγισε με τις συγκλονιστικές ερμηνείες του την παράσταση που στις αρχές του 1974 κυκλοφόρησε σε διπλό άλμπουμ.
Δυστυχώς, σ' αυτόν δεν περιλαμβάνεται ολόκληρο το έργο αφού οι χρόνοι των δίσκων βινυλίου ήταν συγκεκριμένοι και περιορισμένοι. Ωστόσο, τα αποσπάσματα που ακούγονται φτάνουν και περισσεύουν για να δώσουν στον ακροατή το κλίμα μέσα στο οποίο έπαιζαν οι ηθοποιοί. Μπορεί η ηχογράφηση των κομματιών πρόζας που έγινε κατά τη διάρκεια της παράστασης να μην είναι η καλύτερη δυνατή, παρουσιάζει όμως ανάγλυφα τα μηνύματα που επεδίωκαν να περάσουν μέσα από αυτά.
Τα τραγούδια για το δίσκο ηχογραφήθηκαν τον Νοέμβριο του 1973 στο στούντιο "Polysound" (ηχολήπτης ο Γιάννης Σμυρναίος) που βρισκόταν στην οδό Πατησίων, λίγα μέτρα από το Πολυτεχνείο. Τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικοί δέχονταν σχεδόν καθημερινά εκεί τις «επισκέψεις» των οργάνων της χούντας...
Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω, πέρα του ότι πρόκειται για ένα άλμπουμ ντοκουμέντο που θα πρέπει να υπάρχει σε κάθε δισκοθήκη. Επίσης, η έκδοση συνοδεύεται από ένα δισκάκι 45 στροφών στη μια πλευρά του οποίου υπάρχει το συγκλονιστικό «Προσκύνημα» («Μαρία απ' τη Σπάρτη, Ορέστη απ' το Βόλο» για τους μη γνωρίζοντες) ερμηνευμένο από τον Νίκο Δημητράτο και το θίασο και στην άλλη το εξίσου μοναδικό «Ο άσωτος» με την Τζένη Καρέζη και το θίασο.
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει ένα καλαίσθητο φωτογραφικό λεύκωμα από την παράσταση, αναλυτική αναφορά των συντελεστών της και σημείωμα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μέσα από το οποίο μεταφέρονται περιστατικά που έζησε ο ίδιος κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Η παραγωγή ήταν του Δημήτρη Μηλιόπουλου.
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Έναρξις (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος)
2. Καλήν εσπέραν (Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
3. Ερχομός του Όθωνα (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος)
4. Τ' Ανάπλι (Ν. Ξυλούρης)
5. Περί γκιλοτίνας (Κ. Καζάκος)
6. Τραγούδι γκιλοτίνας (Σπ. Κωνσταντόπουλος-Τ. Περλέγκας-Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
7. 3η Σεπτεμβρίου (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος)
8. Φίλοι κι αδέλφια (Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
9. Τα του Κολοκοτρώνη (Δ. Παπαγιαννόπουλος)
10. Το μεγάλο μας τσίρκο (Τζ. Καρέζη-Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
11. Τελάλημα (Σπ. Κωνσταντόπουλος)
12. Μελούνα (Κ. Καζάκος)
13. Γυαλίσαν τα κουμπιά (Ν. Ξυλούρης)
14. Βενιζελικά (Κ. Καζάκος)
15. Ο μπροστάρης (Ν. Ξυλούρης)
16. Μικρά Ασία (Κ. Καζάκος)
17. Ο ξεριζωμός (Τζ. Καρέζη-Ν. Ξυλούρης)
18. Κατοχή (Κ. Καζάκος-Ν. Κούρος)
19. Και παν και πάνε (Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
20. Επινίκια (Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκος-Στ. Ξαρχάκος-Ν. Ξυλούρης και ο θίασος)
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΥΦΑΣ
«ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ» (MINOS MSM 224)
Η πτώση της δικτατορίας δε θα μπορούσε ν' αφήσει ανεπηρέαστα και τα μουσικά μας πράγματα, καθώς άρχισαν να βγαίνουν σωρηδόν «επαναστατικοί» και «αγωνιστικοί» δίσκοι με στόχο να εκμεταλλευθούν το ξέσπασμα ελευθερίας του λαού από επτά χρόνια στο σκοτάδι. Το κυριότερο γεγονός όμως ήταν η επιστροφή και η ελεύθερη κυκλοφορία όλων των έργων (παλιών και νέων) του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος για μιαν επταετία ήταν απαγορευμένος. Είχαμε λοιπόν το φαινόμενο της απόλυτης κατάχρησης της μουσικής του συνθέτη από εκεί που υπήρχε πλήρης απαγόρευση, χωρίς αυτό απαραίτητα να θεωρείται κακό...
Στο συγκεκριμένο πλαίσιο λοιπόν, η Αλίκη Βουγιουκλάκη του ζήτησε να γράψει τη μουσική για το έργο του Γεωργίου Ρούσσου «Μαντώ Μαυρογένους» που επρόκειτο ν' ανεβάσει τον Σεπτέμβριο του 1974 μαζί με τον Μάνο Κατράκη σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη. Έτσι κι έγινε και τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφόρησε ένας δίσκος με δώδεκα τραγούδια από την παράσταση σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα. Ερμηνευτές ήταν η Χάρις Αλεξίου, ο Κώστας Σμοκοβίτης, ο πρωτοεμφανιζόμενος δισκογραφικά Βασίλης Παπακωνσταντίνου (ανακάλυψη του Μίκη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εξωτερικό!) και η Βουγιουκλάκη με τον Κατράκη, συνοδεία χορωδίας.
Το ύφος και οι στίχοι των κομματιών είναι προσαρμοσμένα στο κλίμα της εποχής, δηλαδή «εμβατηριακά» και με έντονες «αγωνιστικές» διαθέσεις χωρίς να λείπουν και οι λαϊκές «πινελιές». Σε γενικές γραμμές πρόκειται για έναν αρκετά καλό δίσκο που αξίζει ν' ανακαλύψετε, ασχέτως αν η θεματολογία του θεωρείται σήμερα «ξεπερασμένη».
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει σημείωμα του Θεοδωράκη και οι στίχοι όλων των τραγουδιών. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθό τον Μίμη Καννή. Η μακέτα του εξωφύλλου ήταν του Σπύρου Βασιλείου, τη μουσική επιμέλεια είχε ο στενός συνεργάτης του συνθέτη Γιάννης Διδίλης και σολίστ στο μπουζούκι ήταν ο Λάκης Καρνέζης.
Να επισημάνω ότι το ίδιο έργο μεταφέρθηκε στην τηλεόραση το 1983 για λογαριασμό της ΕΡΤ με πρωταγωνιστές - αν δε με απατά η μνήμη μου - την Κάτια Δανδουλάκη και τον Σταύρο Ξενίδη...
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Το τραγούδι των καρμπονάρων (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
2. Χάι-χάι (Χ. Αλεξίου)
3. Βογγά το κάστρο τ' Αναπλιού (Κ. Σμοκοβίτης)
4. Της βροχής νερό (Αλ. Βουγιουκλάκη)
5. Κανόνια το βαρούνε (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
6. Βάνω το χάρο πισωκάπουλα (Χ. Αλεξίου)
7. Άντε μια (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
8. Κυρά-Παναγιά (Χ. Αλεξίου και χορωδία)
9. Ελάτε μ' έναν πόθο (Μ. Κατράκης και χορωδία)
10. Ακόμα τούτη η άνοιξη (Κ. Σμοκοβίτης και χορωδία)
11. Νανούρισμα (Χ. Αλεξίου)
12. Εδώ δεν προσκυνήσανε (Β. Παπακωνσταντίνου και χορωδία)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΑΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
«ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΘΕΑΤΡΙΝΕ!» (MINOS MSM 332)
Τον Νοέμβριο του 1978 ο Τόλης Βοσκόπουλος αποφασίζει να επιστρέψει στο θέατρο έπειτα από έξι χρόνια και την τεράστια επιτυχία του έργου «Οι ερασταί του ονείρου» του Γιάννη Δαλιανίδη, στο οποίο συμπρωταγωνιστούσε με τη Ζωή Λάσκαρη το καλοκαίρι του 1972. Ανεβάζει λοιπόν στο θέατρο «Βέμπο» το μιούζικαλ «Τραγούδα θεατρίνε» σε κείμενο του Σταμάτη Φιλιππούλη και συμπρωταγωνιστές τη Μαρία Αλιφέρη και τον Ανδρέα Φιλιππίδη.
Ταυτόχρονα με την έναρξη των παραστάσεων κυκλοφορεί και ο δίσκος με τα τραγούδια που έγραψε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης σε στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου, ο οποίος ήταν από τους βασικούς συνεργάτες του Βοσκόπουλου σχεδόν από την αρχή της καριέρας του στην πίστα.
Μέσα από το άλμπουμ θα ξεχωρίσει το ομότιτλο κομμάτι που υπάρχει στην αρχή και στο τέλος του, καθώς επίσης και τα «Με βρήκε δύσκολη στιγμή», «Ετούτο το παράξενο μεθύσι» και «Θα τη βρω την άκρη». Οι πωλήσεις ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων!
Ήταν η τελευταία εμφάνιση του Τόλη Βοσκόπουλου στο θεατρικό σανίδι για τα επόμενα είκοσι χρόνια, καθώς τον ξαναείδαμε το 1998 στο «Ήρθες σαν όνειρο» με συμπρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Άντζελα Γκερέκου...
Η παραγωγή του δίσκου ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Μαρινέλλα...
Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τραγούδα θεατρίνε
2. Ετούτο το παράξενο μεθύσι
3. Με βρήκε δύσκολη στιγμή
4. Δύσκολος ο δρόμος
5. Κι αναρωτιέμαι
6. Α, ρε ζωή
7. Ε, και λοιπόν
8. Μαζί σου βρήκα το δρόμο μου
9. Θα τη βρω την άκρη
10. Μελαχρινή γειτόνισσα
11. Θυμάμαι
12. Τραγούδα θεατρίνε
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)