ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ





Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Μέχρι την ηλικία 7 ετών ζήσαμε στην Αλεξάνδρεια και ένα μικρό χρονικό διάστημα στο Σουέζ. Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και της μητέρας μου από την Χίο.

Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν πολύ ευτυχισμένα και τα θυμάμαι με αγάπη: Τα ζεστά απογεύματα στην Αλεξάνδρεια, τις βόλτες με τον παππού μου, τη μυρωδιά της θάλασσας, τα ηλιοβασιλέματα, το θρόισμα από τους φοίνικες που στόλιζαν την παραλία, τους ψαράδες με τα καλάμια τους, το τραμ, τις καραμέλες αργισούς, τις βόλτες με το αυτοκίνητο στη Σαχάρα... Tο μαγαζάκι με τα χρωματιστά τζάμια που έφτιαχνε φαλάφελ και πίτες ζεστές απέναντι από το σπίτι μας ήταν αυτό που πρόσφατα ξύπνησε τις παιδικές μου μνήμες και θυμήθηκα την γειτονιά των πρώτων χρόνων της ζωής μου. Το σπίτι μας σήμερα δεν υπάρχει πια. Έχει αντικατασταθεί από ένα πολυώροφο κτίριο, το Δικαστικό Μέγαρο Αλεξάνδρειας.


Τις αταξίες μου, τις θυμάμαι περισσότερο από τις περιγραφές της μητέρας μου, ήμουνα πραγματικά θηρίο! Στο σπίτι μας στο Σουέζ υπήρχε μία μεσοτοιχία με μία σκάλα ξύλινη, ίσια και ψηλή στην οποία η μαμά απεγνωσμένα κάθε φορά με παρακαλούσε να μην ανεβαίνω. Φυσικά εγώ, όπου "μη" μέσα! Μια φορά ανέβηκα στην κορυφή της, κι έπεσα μέσα σ' ένα σκουπιδοτενεκέ που ήταν από κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να με κάνουν μπάνιο με πετρέλαιο!!! Ήμουν αεικίνητη και δεν έτρωγα το φαγητό μου, γι αυτό και είχανε βρει το εξής κόλπο: είχανε φτιάξει ένα φίδι με πανί, το φοράγανε στο χέρι και το κινούσανε στο τζάμι για να με φοβίσουν... Κάποια μέρα όμως, η θεία μου είχε ξεχάσει στο δάκτυλό της την δακτυλήθρα που έραβε και έτσι ανακάλυψα την ...σκευωρία.

Το σχολείο μου ήταν το Αβερώφειο, ένα σχολείο που άφησε εποχή στην Αλεξάνδρεια και το οποίο δυστυχώς τώρα έχει ελάχιστους μαθητές. Το επισκέφθηκα πρόσφατα και οι μνήμες ζωντάνεψαν αμέσως. Το προαύλιο του σχολείου, ο ιστός της ελληνικής σημαίας, το γήπεδο που κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις, οι βρύσες που τότε δεν τις έφτανα για να πιω νερό. Μετά από τόσα χρόνια είναι ακόμη εκεί ο ίδιος επιστάτης, ο οποίος έψαξε και βρήκε τους καταλόγους εγγραφής της χρονιάς μου: Άλκηστης Σεβαστή Αττικιουζέλ του Σταύρου και της Μαρίας. Μου άρεσε πάρα πολύ το όνομα που διάλεξε η μητέρα μου για μένα, κυρίως για την ριζοσπαστική της απόφαση να έχω ένα όνομα που δεν ακολουθεί την οικογενειακή κληρονομιά. Όσο για το Σεβαστή, ήταν απαίτηση του παπά, ο οποίος δεν δεχόταν μόνο το αρχαίο ελληνικό Άλκηστης.


Ο πατέρας μου ήταν χειρούργος οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ήταν και οι δύο πολύ αυστηροί αλλά ταυτόχρονα πολύ τρυφεροί. Με αγαπούσαν πάρα πολύ -καθ' ότι ήμουν και μοναχοκόρη- και συχνά αυτό το εκμεταλλευόμουνα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν εξαιρετική -όσο θυμάμαι- και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι. Υπήρχαν φορές που με πήγαινε στον κινηματογράφο και τον υποχρέωνα να ξαναδούμε την ταινία πάλι από την αρχή. Εξακολουθώ να είμαι φανατική φίλη του κινηματογράφου. Μου αρέσουν κυρίως οι περιπέτειες, οι ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο και οι επιστημονικής φαντασίας.


Αρχές της δεκαετίας του '60 οι γονείς μου αποφάσισαν λόγω των πολιτικών γεγονότων να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο και ευτυχώς να έρθουν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι συγγενείς διασκορπίστηκαν σε άλλες χώρες. Ο ξεριζωμός ήταν τόσο επώδυνος που τον θυμάμαι ακόμα, κυρίως το κλάμα των δικών μου και την σκηνή του τελωνιακού που μου πήρε την κούκλα από τα χέρια και έσπασε το κεφάλι της, ψάχνοντας για τιμαλφή. Από τότε δεν ξανάπαιξα με κούκλες. Μου άρεσε να παίζω με τ' αγόρια ποδόσφαιρο, ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Έτρεχα 100 και 400 μέτρα μετ' εμποδίων στον Πανιώνιο, και αργότερα έπαιζα βόλεϊ στην ομάδα του Μίλωνα της Νέας Σμύρνης. Ο αθλητισμός ήταν στο αίμα μου.


Το πρώτο μας σπίτι στην Αθήνα ήτανε στον Υμηττό. Γειτονιά γραφική με ευκαλύπτους και γιασεμιά, κι ένα θερινό σινεμά, την ΑΒΑΝΑ. Ο πατέρας μου εργαζόταν σαν επιστημονικός συνεργάτης σε μία μεγάλη γερμανική βιομηχανία. Η μητέρα στο σπίτι ασχολείτο μαζί μου. Λίγο αργότερα μετακομίσαμε στην Καλλιθέα. Εκεί πήγα δημοτικό σχολείο. Στο 6ο Καλλιθέας. Μετακoμίζουμε ξανά, στη Νέα Σμύρνη αυτή τη φορά και στο γυμνάσιο πια, της Ευαγγελικής Σχολής. Ονειρεμένα χρόνια. Όλα είχανε μπει σε μία τάξη, σχολείο, αθλητισμός, φίλοι, σχολικές εκδρομές, μέχρι την στιγμή που η πίεση και η συσσωρευμένη στενοχώρια προκάλεσαν στον πατέρα μου ένα σοβαρό εγκεφαλικό περιστατικό το οποίο ήταν και μοιραίο. Η εμπειρία αυτή, της ζωής, με ωρίμασε απότομα...

Τελειώνοντας το γυμνάσιο ήμουνα σίγουρη ότι θ' ασχοληθώ με τον αθλητισμό, μέχρι τη στιγμή που ένας φίλος με παρότρυνε να τραγουδήσω. Η πρώτη μου ακρόαση ήτανε στον Δήμο Μούτση. Από αυτόν ξεκίνησαν όλα.


Παρά τις θυελλώδεις αντιρρήσεις της μητέρας μου ο πρώτος δίσκος ήταν γεγονός: ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ σε ποίηση Κ. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Γ. Ρίτσου, Κ. Καρυωτάκη και φυσικά σε μουσική Δήμου Μούτση. Ο ταλαντούχος συνθέτης υπήρξε ο μεγάλος μου δάσκαλος και ο καλλιτεχνικός μου νονός. αφού εκείνος με βάφτισε Πρωτοψάλτη.

Μαζί του εμφανίστηκα για πρώτη φορά στη μπουάτ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΛΥΔΡΑ στην Πλάκα, σ΄ ένα πρόγραμμα που το είχε επιμεληθεί ο ίδιος. Μαζί του και η πρώτη μου -αξέχαστη- εμπειρία σε συναυλία στο Παλαί ντε Σπορ στην Θεσσαλονίκη. Από το πολύ τρακ είχε κλείσει η φωνή μου μέχρι το πρώτο τραγούδι. Οι πρώτες κριτικές αναφέρουν... τρομερό τρακ έπαθε η τραγουδίστρια του Δήμου Μούτση Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο ρεσιτάλ της Θεσσαλονίκης χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την ερμηνεία της, είπαν οι ακροατές που θυμήθηκαν ότι το ίδιο... μεγάλο τρακ είχε πάθει ο Μπιθικώτσης στη συναυλία του στο Κεντρικό...(Απογευματινή 18.9.74)


1975. Στην οδό Σίνα υπήρχε το θέατρο ΠΑΠΑ. Εκεί πήρα το βάπτισμα αυτού του χώρου συμμετέχοντας σ' ένα πρόγραμμα μαζί με τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη, την Μαρίζα Κωχ και τον Θανάση Γκαϊφίλια.

Επόμενος δίσκος η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, επίσης του Δήμου Μούτση, από το θεατρικό έργο Η ΑΠΕΡΓΙΑ του Γιώργου Σκούρτη. Η πρώτη επαφή με τον Ηλία Ανδριόπουλο: ΚΥΚΛΟΣ ΣΕΦΕΡΗ, στον οποίο συμμετέχει και ο Νίκος Ξυλούρης. Η ευαισθησία και η απλότητα του συνθέτη με γοήτευσε. Ήταν η αρχή μιας φιλίας και μιας μεγάλης συνεργασίας. Αποτέλεσμα, ο δίσκος ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΑΪΚΑ -μαζί με τον Αντώνη Καλογιάννη- σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη. Aμέτρητες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το τραγούδι ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΞΕΔΕΣ γίνεται η πρώτη μου επιτυχία. Μαζί κάναμε και τις πρώτες εμφανίσεις στην Ευρώπη, στην Σουηδία και την Δανία.


Λίγο αργότερα ο Διονύσης Σαββόπουλος, μου προτείνει να συμμετάσχω στο διπλό του δίσκο ΡΕΖΕΡΒΑ καθώς και στις εμφανίσεις που θα έκανε τον χειμώνα στην Πλάκα. Η εμπειρία δουλεύοντας στο ΡΗΓΑ δίπλα στο Νιόνιο είναι μεγάλη. Τραγουδάμε, χορεύουμε, απολαμβάνουμε τις περιπέτειες του Καραγκιόζη με τον Σπαθάρη, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα. Αρκετές φορές βοηθούσα τον Σπαθάρη και έκανα το... "κολλητήρι".

Καλοκαίρι '77, θέατρο ΣΜΑΡΟΥΛΑ, επιθεώρηση ΕΦΗΜΕΡΕΒΟΜΕΝ του Μποστ-Μουρσελά, με πρωταγωνιστές τους Θύμιο Καρακατσάνη, Σμαρούλα Γιούλη, Μαίρη Χρονοπούλου, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Νίκο Κάποιο, Γιώργο Μοσχίδη και Γιάννη Μπέζο. Σ' αυτή την επιθεώρηση τραγουδάω τρία τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη. Την ίδια χρονιά συνεργάζομαι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, σε μία σειρά συναυλιών στο θέατρο ΑΛΙΚΗ.

ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, Γιάννης Σπανός. Τα μαγικά δάκτυλα του Γιάννη και ο έντονος ερωτισμός του, μου άνοιξαν την πόρτα στο ερωτικό τραγούδι. Δουλεύαμε δημιουργικά στο σπίτι του στην Ερέτρια, οι αμέτρητες συναυλίες, μας έφεραν ακόμη πιο κοντά. Στο ΚΥΤΤΑΡΟ στην οδό Ηπείρου περάσαμε έναν ολόκληρο χειμώνα μαζί. Ήταν η αρχή σε μία διαδρομή που χάραξε την μετέπειτα πορεία μου. Το ομώνυμο τραγούδι ήταν και η πρώτη μου συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου.


Ο επόμενος δίσκος ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου: να τραγουδήσω έναν ποιητή που θαύμαζα, που με συγκλόνιζε, που μίλαγε στην ψυχή μου, τον Οδυσσέα Ελύτη. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου. Το έργο αυτό, μαζί με τα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και τα ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ τα παρουσίασα το 1994 στο ΗΡΩΔΕΙΟ, με την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και τη χορωδία του Αντώνη Κοντογεωργίου. Ήταν μία από τις πιο σημαντικές και συγκινητικές στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας. Ένα ΗΡΩΔΕΙΟ κατάμεστο, με πανσέληνο -ερμηνεύοντας την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη σε πρώτο πλάνο- είναι ότι καλλίτερο μπορεί να ονειρευτεί ένας καλλιτέχνης. Η βραδιά αυτή έχει ευτυχώς καταγραφεί και στην δισκογραφία και τηλεοπτικά.


Το 1985 συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Σταμάτη Κραουνάκη, με τον οποίο γνωριζόμασταν από τα σχολικά χρόνια αλλά δεν το θυμόμασταν!!! Κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας από διάφορες περιγραφές ανακαλύψαμε ποιοι... ήμασταν! Από τότε μας συνδέει μία πολύ ειλικρινής φιλία, η οποία μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και της τέχνης έγινε ακόμη πιο δυνατή και κρατάει μέχρι σήμερα. Αυτός ο δίσκος ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ, είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου και η αφετηρία πολλών θεαμάτων τα οποία θεωρώ ότι έχουν αφήσει την σφραγίδα τους. Τα λόγια της Λίνας με συγκίνησαν πάρα πολύ και ο τρόπος περιγραφής των συναισθημάτων ήταν ένα βέλος που διαπέρασε την καρδιά και την ψυχή μου. Όπως είπα τότε... Το ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ στοχεύει να είναι τραγούδια για γουόκμαν, για Κυριακές πρωί, με ήλιο και βροχή... για ράδιο-ιδεολόγους και ερασιτέχνες ερωτευμένους...

Έγινε από ένα παράπονο...

Η πρώτη παρουσίαση αυτών των τραγουδιών γίνεται στην Θεσσαλονίκη, στο ΖΟΟΜ. Εκεί συνεργάστηκα για πρώτη φορά με τον Γιάννη Πάριο.

Ένα χρόνο μετά η ΛΕΩΦΟΡΟΣ Α'. Μέσα από την αναζήτησή μας για ένα νέο τρόπο παρουσίασης του ελληνικού τραγουδιού, γεννιέται η πρώτη μουσική παράσταση στην Ελλάδα. Ένα πρόγραμμα που κάναμε μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Λίνα Νικολακοπούλου σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, σκηνικά και κοστούμια του Μανώλη Παντελιδάκη. Όπως είπε και ο Σταμάτης "είναι ένα σενάριο με τραγούδια για τις τρεις συγκεκριμένες φωνές, τους τρεις αγγέλους αυτών και τρεις περιστρεφόμενες καρέκλες". Άλκηστης Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κώστας Γανωτής. Η παρουσίαση των τραγουδιών εκφράζεται στην σκηνή μ' έναν εντελώς νέο, διαφορετικό τρόπο.

Τα τραγούδια αναμειγνύονται μεταξύ τους και γίνονται ένα. Η ομάδα μεγαλώνει. Ο Ανδρέας Βουτσινάς και ο Μανώλης Παντελιδάκης συνεργάζονται μαζί μας ανελλιπώς τα επόμενα 9 χρόνια... Χρόνια δημιουργικά, τα οποία έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μας με χρυσά γράμματα. Ο Ανδρέας υπήρξε για μένα ένας μεγάλος δάσκαλος. Η εμπειρία του, η καθοδήγησή του και η αγάπη του ήταν στοιχεία ανεκτίμητα. Σημαντική ήταν και η παρουσία του Μανώλη δίπλα μας, ο οποίος με τα σκηνικά του έντυσε τα όνειρά μας.


Το καλοκαίρι του 1986 κάνουμε μία μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την Δήμητρα Γαλάνη, την οποία θαύμαζα από τα σχολικά μου χρόνια όχι μόνο για την φωνή της αλλά και για την ευαισθησία της. Αυτό το χρονικό διάστημα ήταν αρκετό να συνδεθούμε πιο πολύ και να γεννηθούν δύο υπέροχα τραγούδια: ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΖΩΝΤΑΝΟΙ και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ που ήταν και ο τίτλος του ομώνυμου δίσκου που κυκλοφόρησε αργότερα σε στίχους της Λίνας.

Η σχέση μου με την Λίνα δεν ήταν μόνο επαγγελματική. Υπήρχε και μία βαθιά, δυνατή φιλία μεταξύ μας με όλα τα υπέρ και τα κατά της... Οι διαφορετικοί χαρακτήρες μας, ήταν η αιτία που δημιουργήθηκαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ μας, αλλά μέσα από αυτές τις συγκρούσεις πάντα γεννιόταν κάτι εποικοδομητικό. Η εκτίμηση, ο θαυμασμός και η αγάπη είναι συναισθήματα που αντέχουν στον χρόνο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών που έχω ερμηνεύσει είναι δικά της.


ΛΕΩΦΟΡΟΣ Β'. Στην δεύτερη σκηνοθετημένη παράσταση με τους ίδιους συντελεστές -που παρουσιάστηκε και στην Θεσσαλονίκη επί 7 μήνες- ήταν επίσης ο Κώστας Γανωτής, ο ηθοποιός Χρήστος Στέργιογλου και ο Νίκος Γαλάτης.

Ο επόμενος δίσκος ήταν μεγάλος σταθμός στην μουσική μου διαδρομή. Ήταν καλοκαίρι και ένας φίλος μου, ο Κώστας Κωτούλας με παρότρυνε να δω την ταινία του Εμίλ Κουστουρίτσα Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ, κυρίως για ν' ακούσω τα τραγούδια της ταινίας σε μουσική του Goran Bregovic. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Η εμπειρία με τους τσιγγάνους θα μας μείνει αλησμόνητη. Ο εκτός τόπου και χρόνου τρόπος ζωής τους, η ασυνέπειά τους, ο ανύπαρκτος επαγγελματισμός τους ξεθώριασαν μονομιάς μόλις μπήκαμε στο studio.

Το πάθος, η ενέργεια και το ταλέντο τους πλημμύρισαν αμέσως τους χώρους εγγραφής, πλημμύρισαν την καρδιά μας. Ο Goran Bregovic είναι χαρισματικός. Το ίδιο και η Λίνα Νικολακοπούλου που με τα λόγια της πέτυχε το απόλυτο της έκφρασης. Ο δικός μας Αριστείδης Μόσχος με το σαντούρι του και την ορχήστρα του, έδεσε άψογα την ελληνική ψυχή με την τσιγγάνικη. Σαν επισφράγισμα αυτής της συνεργασίας, μου έδωσε να ερμηνεύσω το τραγούδι Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΑ, ένα τραγούδι που έγραψε πριν από πολλά χρόνια για την μοναδική σύντροφο της ζωής του, την κυρία Αγγέλικα.


Η μουσική παράσταση του ΖΟΟΜ το 1991-1992 ήταν για μένα μία ολοκλήρωση αυτής της περιπέτειας. Εκτός από τους γνωστούς βασικούς συντελεστές, μαζί μας ήταν πάλι ο Κώστας Γανωτής και νέοι συνεργάτες, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Νίκος Ζούκας και ο Βασίλης Μοσχονάς. Η παράσταση "των τσιγγάνων" παρουσιάστηκε για δύο χρόνια -όχι μόνο στο κοινό της Αθήνας- αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Το 1993 αναζητούσαμε έναν καινούριο χώρο προκειμένου να παρουσιάσουμε τη νέα μας δουλειά ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ σε μουσική του Σταμάτη και στίχους της Λίνας. Η περιοχή του Γκαζιού μας ...έκανε κλικ! Ήταν ένα απόλυτο σκοτάδι στο μικρό στενό της οδού Ιεροφαντών όταν αποφασίσαμε να το φωτίσουμε με τα όνειρά μας. Συνοδοιπόρος μας ο θεατρικός επιχειρηματίας Ηλίας Μαρασούλης ο οποίος μετέτρεψε το συνεργείο σε χώρο θεάματος. Το ονομάσαμε ΓΚΑΖΙ όπως ολόκληρη η περιοχή. Ο χώρος αυτός ήταν και η αφετηρία για την μετέπειτα εξέλιξή της. ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ. Μία παράσταση ..."της βασικής ομάδας των πέντε" με το υπέροχο σκηνικό δάσος του Μανώλη Παντελιδάκη στην οποία συμμετείχαν ο Κώστας Μακεδόνας, ο Χρήστος Στέργιογλου, η Σοφία Χρήστου, ο Δημήτρης Μπάσης και για πρώτη φορά επί σκηνής, ο Σταμάτης Κραουνάκης. Η ατμόσφαιρα τόσο στην σκηνή όσο και στα καμαρίνια ήταν συγκλονιστική. Οι 6 μήνες κύλησαν σαν νερό. Αυτή η παράσταση -αυτούσια παρουσιάστηκε στο Θέατρο City Center της Νέας Υόρκης και όπως πάντα σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο. ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΛΑΪΚΑ ...χορέυτηκαν με πάθος...


Δεύτερη χρονιά στο ΓΚΑΖΙ με τίτλο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Αυτή την φορά συμμετέχει και η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Λίτσα Διαμάντη. Ήταν μία συνεργασία έκπληξη και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που κάναμε και η απόλυτη υπακοή της, στις οδηγίες του Ανδρέα Βουτσινά. Το απαράμιλλο χιούμορ της και η παιδικότητά της, θα μας μείνουν αξέχαστα! Η ίδια παράσταση μεταφέρθηκε και σε έναν καινούριο τότε χώρο της Θεσσαλονίκης στο ΦΙΞ. Εκείνη την εποχή όλοι οι συντελεστές συμμετείχαμε σ' ένα δίσκο του Σταμάτη και της Λίνας ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ. Είναι η πρώτη φορά που από ένα δίσκο έγιναν ταυτόχρονα 7 video clips υπό την σκηνοθετική ματιά του ταλαντούχου συνεργάτη και φίλου Νίκου Σούλη. Με το Νίκο συνεργαζόμαστε σχεδόν ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Τα video clips του μετέφεραν με ακρίβεια και ευαισθησία "την εικόνα" του λόγου και της μουσικής. Τα περισσότερα από αυτά έχουν καταγραφεί σαν ταινίες μικρού μήκους.


Το 1996 στο ΡΟΔΟΝ -όπου έγινε και το... βάπτισμα του πρωτοεμφανιζόμενου Στέλιου Διονυσίου- ακούγονται για πρώτη φορά δύο τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο του ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ: ΤΟ ΜΩΡΟ και το ΔΙΘΕΣΙΟ, επάνω στο οποίο βασίστηκε και ολόκληρο το σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη.


Την επόμενη χρονιά νέος δίσκος: ΣΑΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με τον συνθέτη Νίκο Αντύπα, πάντα σε στίχους της Λίνας. Ήταν μία πολύ ακριβή παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Εναλλάξ Αθήνα-Πράγα-Παρίσι προκειμένου ν΄αποκτήσουμε ένα αποτέλεσμα που να μας ικανοποιεί απόλυτα. Σ' αυτό τον δίσκο συμμετέχει και η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας υπό την διεύθυνση του Mario Clemens. Η μίξη και το mastering του δίσκου έγιναν στο Παρίσι στα studios PLUS XXX και DYAM.

Eδώ το σκηνικό αλλάζει εντελώς. Η ιδέα της Λίνας να συνεργαστούμε με τον σκηνοθέτη της ΟΜΑΔΑΣ ΕΔΑΦΟΥΣ Δημήτρη Παπαϊωάννου, μας οδήγησε στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ για δύο χρονιές. Η παράσταση αυτή ήταν στην κυριολεξία μοναδική. Ήταν ότι πιο δύσκολο έχω κάνει μέχρι σήμερα αφού πέραν των άλλων προσόντων απαιτούσε και άψογη σωματική κατάσταση. Γυμναζόμουνα καθημερινά τουλάχιστον 2-3 ώρες, πήγαινα στο θέατρο αρκετές ώρες πριν, να προθερμάνω το σώμα μου προκειμένου ν' ανταπεξέλθω στις ασκήσεις ακριβείας του Δημήτρη. Η συνομιλία του σώματος με τη φωνή ήταν απόλυτα συγχρονισμένα -μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το μουσικό ταλέντο του Νίκου Αντύπα έδενε απόλυτα με τον λόγο της Λίνας, τα σκηνικά της Λίλης Πεζανού, τους φωτισμούς του Ανδρέα Μπέλλη και ολοκληρωνόταν μέσα από τις αργές κινήσεις της χορογραφίας του Δημήτρη.

Το θέαμα αυτό ήταν μία δική μου παραγωγή η οποία ξεπέρασε τις 200 παραστάσεις. Συνοδοιπόρος μου η πολύτιμη φίλη και στενή μου συνεργάτης Τώνια Δραγούνη -διευθύντρια παραγωγής των θεαμάτων μου εντός και εκτός Ελλάδας- η οποία με πραγματικό πείσμα και αφοσίωση κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεπεράσουμε πολλές φορές τα σύνορά μας. Πίστεψε με πάθος ότι η ελληνική μουσική μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε σημείο της γης, έστω και αν η γλώσσα μας είναι στα περισσότερα άγνωστη. "Αρκεί να μιλάει η φωνή, η ψυχή και το σώμα" όπως λέει χαρακτηριστικά. Τότε επισκεφθήκαμε την Πορτογαλία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ισραήλ και Κύπρο. Ο επίλογος αυτής της παρουσίασης ήταν το ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ minimal. Ήταν μία σκέψη μας να το ταξιδέψουμε με μία μόνο κλασσική κιθάρα - του αριστουργηματικού, δεξιοτέχνη, κλασσικού κιθαρίστα Βαγγέλη Μπουντούνη. Τα ρεσιτάλ αυτά είχαν μία μοναδικότητα στον τρόπο παρουσίασής τους. Έγιναν σε καθεδρικούς ναούς σε πολλές πόλεις της Ευρώπης: Amsterdam, Koπενχάγη, Nυρεμβέργη, Φρανκφούρτη, Βερολίνο, Darmstadt, Aμβούργο. Μοναδικό σκηνικό τα βιτρώ της εκκλησίας, ο εσταυρωμένος και τα αναμμένα μανουάλια... Εκπληκτική εμπειρία!


Ο δρόμος για ...άλλες πολιτείες... έχει ανοίξει με αποτέλεσμα να έχω συνεχώς τη δυνατότητα να ταξιδεύω το ελληνικό τραγούδι και την ψυχή του με τον τρόπο που ακριβώς ονειρευόμουνα. Πολλά ταξίδια, πολλές εμπειρίες, ψυχική ικανοποίηση, κυρίως από την αποδοχή του κοινού που χωρίς να καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα γίνεται ένα με την ελληνική μουσική.

Ανάμεσα στα ταξίδια -ξανά Ισπανία, Ισραήλ, Λονδίνο- ετοιμάστηκε και η επόμενη δισκογραφική δουλειά. Φυσικό επακόλουθο -οι ΥΔΡΟΓΕΙΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ, ένα ...παιδί από τους ίδιους γονείς αλλά με διαφορετική οντότητα. Τα τραγούδια του δίσκου παρουσιάστηκαν στο DIOGENIS STUDIO, σ' ένα πρόγραμμα που φτιάξαμε μαζί με τον Σταμάτη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαιωάννου με τίτλο ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Βρεθήκαμε ξανά στην σκηνή μετά από αρκετά χρόνια. Μαζί μας και η ομάδα κρουστών ΗΧΟΔΡΑΣΗ του ταλαντούχου Νίκου Τουλιάτου. Το θέαμα αυτό ολοκληρώθηκε στο RADIO CITY της Θεσσαλονίκης. Καλοκαίρι 2001. Ένα ρεσιτάλ για φωνή και κρουστά. Ταξιδέψαμε όχι μόνο σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο -την οποία επισκεφθήκαμε 3 φορές- αλλά και το Ισραήλ, την Ισπανία, φτάνοντας μέχρι την μακρινή Κούβα! Τρεις συναυλίες σε δύο εκπληκτικά θέατρα. Η εικόνα του κοινού και στην Αβάνα και στην πόλη Matanzas θα μου μείνει αξέχαστη! Όλοι όρθιοι -ανεξαρτήτως ηλικίας- σε απόλυτο συγχρονισμό κινήσεων να χορεύουν υπό τον ρυθμό των ελληνικών τραγουδιών!!! Αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανη!


Μέσα στο καλοκαίρι του 2001 -ανάμεσα σε συναυλίες- μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω στο προσωπικό album του Mario Reyes -της γνωστής οικογένειας των Gipsy Kings. Τα τραγούδια YA HABIBI και DA MELA τα παρουσιάσαμε μαζί live στο JAZZ FESTIVAL που έγινε στο DIOGENIS STUDIO.

Το καλοκαίρι που πέρασε, ένα μοναδικό ρεσιτάλ κατεγράφη στην καλλιτεχνική μου διαδρομή. Ήταν σε έναν από τους ωραιότερους αρχαίους χώρους της Αθήνας, την Ρωμαϊκή Αγορά.

Ιανουάριος 2002. Τρεις εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΝΗΣ. Ένα απόσταγμα από αγαπημένα μου τραγούδια με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας, την συμμετοχή της σύγχρονης ορχήστρας μου και της χορωδίας Fons Musicalis, υπό την διεύθυνση του Francesic Preisler σε ενορχήστρωση του Κώστα Παπαδούκα. Ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευσα και ξένα τραγούδια, κυρίως από γνωστά musicals και τον διεθνή κινηματογράφο. Αγγλικά, Ισπανικά, Κορσικάνικα.


Το καλοκαίρι του 2003 έκανα άλλη μία περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα με τα καλλίτερα τραγούδια της καλλιτεχνικής μου πορείας . Μαζί μας και ο παληός μου συνεργάτης αλλά και φίλος, ο Κώστας Γανωτής ο οποίος συμμετείχε φιλικά στο Μέγαρο Μουσικής όπου ερμηνεύσαμε το εκπληκτικό , δικό του τραγούδι "Τα καραβάνια".

Τον επόμενο χειμώνα μία εντελώς ξεχωριστή συνεργασία στο "Studio Πειραιώς" ήταν αυτή με τον πετυχημένο στο είδος του Αντώνη Ρέμο. Μου έκαναν εντύπωση η καλοσύνη του, το χιούμορ του και ο καλός του χαρακτήρας. Τους έξι αυτούς μήνες θα τους θυμάμαι με αγάπη και τρυφερότητα. Η συνεργασία αυτή μεταφέρεται στην Θεσσαλονίκη στο "Studio Πολιτεία" γιά 40 παραστάσεις και μετά ταξιδεύει στην Αμερική.

Τον ίδιο χειμώνα κυκλοφόρησε και το νέο μου cd "Πές μου θάλασσα" το οποίο σε λίγους μόνο μήνες έγινε πλατινένιο. Ενα cd πολυσυλλεκτικό από παληούς αλλά και νέους συντελεστές που μου χάρισαν ότι καλλίτερο είχαν στην καρδιά τους και τους ευχαριστώ.


Αυτό τον χειμώνα θα τον αφιερώσω σε μερικές συναυλίες εκτός των ελληνικών συνόρων όπως γιά παράδειγμα στην Ρωσία. Πάντα οι εκτός της χώρας μου συναυλίες είναι γιά μένα μία μεγάλη πρόκληση. Ισως η μεγαλύτερη.


Μετά από 20 χρόνια αποφάσισα να αλλάξω δισκογραφική εταιρία και έτσι το νέο, μουσικό, δημιουργικό μου σπίτι είναι πλέον η Heaven. Εκεί κυκλοφόρησε το LIVE cd με την συμφωνική ορχήστρα της Πράγας, από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. "Τα παραμύθια μιάς φωνής" έγινε σύντομα χρυσό. Πραγματικά ήταν μία ιδιαίτερη ικανοποίηση γιά μένα , σε μία εποχή δύσκολη γιά την ελληνική δισκογραφία.


Αυτό ήταν η αφορμή τα "Παραμύθια" να ταξιδέψουν στο Palace Theatre του Λονδίνου με την Συμφωνική ορχήστρα της Οξφόρδης, στην Κύπρο με την Προεδρική Συμφωνική του Κρεμλίνου και στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή η συνεργασία ήταν η αφορμή που ένα ακόμη όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ενα ρεσιτάλ με την ίδια ορχήστρα στην Οπερα της Μόσχας και την χορωδία του Κρεμλίνου.

Ηταν συναρπαστικό μία ρώσσικη χορωδία να τραγουδά στην Ελληνική γλώσσα!

Καλοκαίρι 2004. Ένα από τα πιο δημιουργικά καλοκαίρια της καριέρας μου... Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, ολοκλήρωση της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς, πρόβες για τον χειμώνα με τη Δήμητρα Γαλάνη, συμμετοχή στην λαμπαδοδρομία επάνω από την γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Η μεταφορά της Ολυμπιακής Φλόγας ήταν μία μοναδική εμπειρία με συγκλονιστικά συναισθήματα. Στην κυριολεξία ένοιωθα σαν να μην πατάω στο έδαφος. Την επόμενη μέρα έγιναν και τα επίσημα εγκαίνια αυτής της πανέμορφης γέφυρας στα οποία και συμμετείχα.


Αθήνα 2004. Τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μετά από μία σκληρή προετοιμασία στον Ασπρόπυργο και νοιώθοντας το μεγαλείο του εθελοντισμού από όλο τον κόσμο φτάνει η ώρα της τελετής της λήξης. Μία στιγμή πολύ μοναδική, που λίγοι καλλιτέχνες στον κόσμο έχουν την ευκαιρία να νοιώσουν στην καλλιτεχνική τους ζωή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ασφυκτικά γεμάτο στάδιο, τα πολύχρωμα μπαλόνια, την συμμετοχή του κόσμου.

Θα κρατήσω φυλαγμένα για πάντα τα συγχαρητήρια e-mails απ' όλο τον κόσμο. Ήταν συγκινητικά...!


Οκτώβριος 2004. Σαν δυό ροκ καρδιές με την Δήμητρα Γαλάνη στο VOX.

Η φιλία τόσων χρόνων ξεδιπλώνεται σε αυτή την σκηνή, δημιουργώντας εκρηκτικές, μοναδικές βραδυές. Είναι εμφανές ότι και οι δύο απολαμβάνουμε μέχρι το κόκκαλο αυτό που κάνουμε.

Παράλληλα κυκλοφορεί και το νέο μου cd " Να σε βλέπω να γελάς" το οποίο ολοκληρώθηκε στη Νέα Υόρκη. Ένα πολυσυλλεκτικό cd με άκρως συναισθηματικά τραγούδια . Ευχαριστώ από καρδιάς τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος , την αφοσίωση και την μουσικότητά τους... Το cd αυτό έγινε χρυσό σε ελάχιστες ημέρες κυκλοφορίας.


Την ίδια χρονιά το "Να σε βλέπω να γελάς" απέσπασε 5 πρωτιές στα βραβεία Αρίων.


Δεύτερος χρόνος με τη Δήμητρα Γαλάνη στου Fix Θεσσαλονίκης .Οι βραδιές αυτές στην Θεσσαλονίκη ήταν συγκλονίστηκες! Δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ!!!


Αυτή η συνεργασία που γεννήθηκε μέσα από την αγάπη και την αλληλοεκτίμηση, μία συνεργασία που γεννήθηκε πηγαία και που μετέτρεψε το εγώ σε εμείς αγκαλιάστηκε από τον κόσμο με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτό το συναίσθημα, αυτή η καθαρότητα της έκφρασης και της μοναδικής συνεργασίας δημιούργησε τρεις πρεμιέρες και τρία φινάλε. Αθήνα 2004-2005, Θεσσαλονίκη 2005-2006, Αθήνα 2006!

Παράλληλα κυκλοφόρησε και το Live στο Vox, 70 λεπτά από τις καλύτερες στιγμές του προγράμματος , το οποίο και έγινε χρυσό επίσης. Την ίδια στιγμή γινόταν πλατινένιο και το cd "Να σε βλέπω να γελάς" ενώ κυκλοφόρησε και μία ειδική έκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα με ένα double disc τελευταίας τεχνολογίας , με συλλεκτικές φωτογραφίες , με τον Αγγελό μου remix, μία αφήγησή μου για το πώς πήρε μορφή αυτό το cd, και υλικό από την συναυλία στην Μαδρίτη επ ευκαιρία της κυκλοφορίας του cd στην Ιβηρική Χερσόνησο με Ισπανικά credits.


Τον Μάρτιο του 2006 μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσω για άλλη μία φορά την χώρα μου στο εξωτερικό, στην Διεθνή Έκθεση Τουρισμού ITB, στο Βερολίνο όπου η Ελλάδα ήταν η τιμώμενη χώρα. Στις συναυλίες αυτές που εκπροσωπώ την χώρα μου αισθάνομαι μεγαλύτερη περηφάνια γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μεταφέρω το σύγχρονο τραγούδι και τον πολιτισμό του σε άλλους λαούς. Η δύναμη της έκφρασης αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.

Το καλοκαίρι του 2006 προγραμματίζουμε μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό...

Και η ζωή συνεχίζεται... Φυσικά υπάρχουν κεφάλαια αλλά και άπειρες λεπτομέρειες που είναι αδύνατον να καταγραφούν σε αυτή την φάση...αλλα θα επανελθουμε συντομα.......!!!