Τσανακλίδου Τάνια & Βιογραφικό & δισκογραφία
Η Τάνια Τσανακλίδου γεννήθηκε στη Δράμα με καταγωγή απο τη Θράκη.
Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σε ηλικία 8 ετών συμμετείχε στο παιδικό θέατρο Μαίρης Σοϊδου. Την επόμενη χρονιά έπαιξε στο "απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του θιάσου Μυράτ-Ζουμπουλάκη. Τελείωσε το σχολείο και σπούδασε αρχαιολογία και θέατρο ενώ ασχο- λήθηκε παράλληλα και με το χορό.
Στα χρόνια μαθητείας στη δραματική σχολή έλαβε μέρος στο χορό αρχαίου δράματος και έπαιξε σε διάφορες παραστάσεις του Κ.Θ.Β.Ε. Σε ηλικία 21 χρόνων ήρθε στην Αθήνα όπου έπαιξε στο παιδικό έργο "Μορμόλης" της Ξένιας Καλογέροπούλου ενώ το βράδυ τραγουδούσε στη μπουάτ "Λύδρα" με το Γιάννη Μαρκόπουλο.Το 1975 δούλεψε στο θέατρο Τέχνης με τον Κάρολο Κουν στις "Τρεις αδελφές" του Α.Τσέχωφ. Το 1978 συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά "Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια".
Την ίδια χρονιά εκπροσωπεί την Ελλάδα στο φεστιβάλ τραγουδιού της Γιουροβίζιον με το τραγούδι "Τσάρλι Τσάπλιν" που καταλαμβάνει την 9η θέση και στη συνέχεια τραγουδάει "τα παιδιά του Πειραιά" στο γκαλά απονομής βραβείων Καννών. Το 1980 αποσπά βραβείο ερμηνείας στο γαλλικό φεστιβάλ "Rose d'or".Την επόμενη χρονιά παίζει την "Πιαφ" στο Αθηναϊκό κηποθέατρο και το 1990 παίρνει μέρος σε επιθεώρηση του Σταμάτη Φασουλή.
Το 1996 δημιουργεί τη μουσικοθεατρική παράσταση "Μαγικό κουτί" που παρουσίασε αρχικά στη Θεσσαλονίκη με τον πιανίστα Τάκη Φαραζή και στη συνέχεια το χειμώνα του 1998 πιο ολοκληρωμένο στην Αθήνα με τη συμμετοχή του Ν.Ζούδιαρη.
Το καλοκαίρι του 1999 παίζει το ρόλο της Θέτιδας στην "Ανδρομάχη" του Ευριπίδη δίπλα στην Πέμυ Ζούνη και τον Αγγελο Αντωνόπουλο.
Το επόμενο καλοκαίρι συμμετέχει στη μουσική παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας με θέμα τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη ερμηνεύοντας τραγούδια του έλληνα συνθέτη μαζί με τον Γιάννη Μπέζο και τον Κώστα Μακεδόνα.
Το χειμώνα του 2001 συνεργάστηκε με τη Δήμητρα Γαλάνη στο μουσικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε στο Ζυγό με τεράστεια επιτυχία που συνεχίστηκε στην καλοκαιρινή περιοδεία τους.Παράλληλα η Τάνια Τσανακλίδου ετοιμαζόταν να εμφανιστεί και πάλι στο θέατρο με το Κ.Θ.Β.Ε. και την παράσταση "Σαμία" του Μενάνδρου που παρουσιάστηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη και την άνοιξη του 2001 στην Αθήνα.
Τον Νοέμβριο του 2001 παρουσιάζει το νέο της δίσκο "το χρώμα της μέρας" σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το Χειμώνα του 2002 εμφανίστηκε πάλι στο Ζυγό με τη Δήμητρα Γαλάνη και το καλοκαίρι που ακολούθησε τραγουδούσε μαζί με το Γιάννη Κότσιρα σε συναυλίες, εντός και εκτός Ελλάδας, με έργα του Μίκη Θεοδωράκη υπό τους ήχους της Συμφωνικής Προεδρικής Ορχήστρας της Ρωσίας.
Τον επόμενο χρόνο συναντήθηκε ξανά, μετά από είκοσι περίπου χρόνια, στη σκηνή με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο Σταυρό του Νότου σ'ένα πρόγραμμα που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και των δύο καλλιτεχνών.
Τον Ιούνιο του 2003 τραγούδησε στη συναυλία-γιορτή του συνθέτη Χ.Λεοντή στο Λυκαβηττό.
Το 2003 συμμετέχει στην εβδομαδιαία τηλεοπτική σειρά της ΝΕΤ "όνειρο ήταν" η οποία αρχίζει να προβάλλεται το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου τραγούδησε στη συναυλία-γιορτή του συνθέτη Χ. Λεοντή στο Λυκαβηττό.
Τον Ιανουάριο του 2004 ολοκληρώθηκε ο κύκλος των μουσικών παραστάσεων "Λύκε-λύκε είσαι εδώ;", ένα σκοτεινό ερωτικό παραμύθι, αποκλειστικά για μεγάλους, που δημιούργησε και ερμήνευσε η ίδια στη μουσική σκηνή του Μετρό. Στη συνέχεια το παραμύθι του Λύκου παρουσιάστηκε και εκτός Αθήνας (Λάρισα, Ξάνθη, Κύπρος).
Το Φθινόπωρο του 2004 επιστρέφει στα τηλεοπτικά πλατώ παίζοντας το ρόλο της Κάρμεν στην τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 "Σαν γλυκό του κουταλιού" που άρχισε να προβάλλεται τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς.
Τον Σεπτέμβρη του 2005 της γίνεται πρόταση να συμμετέχει, εκτός διαγωνισμού, μαζί με άλλους καλλιτέχνες στο Νέο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που φιλοδοξεί να γίνει το βήμα των νέων ταλέντων... Το "μπλουζάκι" του Στέφανου Κορκολή και του Νίκου Μωραϊτη γίνεται ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Φεστιβάλ. Εκεί γνωρίζει μια νέα τραγουδοποιό την Ευσταθία την οποία συστήνει στο κοινό της στη συνέχεια. Με βάση πάντα τη φιλόξενη σκηνή του ΜΕΤΡΟ αποφασίζει να κάνει ένα πάρτυ που ονειρευόταν από μικρή και στήνει μία παράσταση με θέμα τις παρέες που τραγουδούν στα πάρτυ δίνοντας και στην Ευσταθία τον δικό της χώρο έκφρασης.
Το 2006 την βρίσκει επίσης στο Μετρό για λίγες παραστάσεις.
Το 2007 επιστρέφει με λαχτάρα και πολλές "αποσκευές" στο Μετρό και αποφασίζει να θυμηθεί ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ. Να πει ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ και κυρίως ν' αντιδράσει για όσα συνέβησαν το καλοκαίρι (πυρκαγιές).
Μια τυχαία συγκυρία φέρνει την Τάνια Τσανακλίδου αυτό το χειμώνα του 2009 στη σκηνή του Μετρό, όπου με τον πιανίστα Τάκη Φαραζή και τον ακορντεονίστα Παναγιώτη Τσεβά, υποδέχονται τη Μάρθα Φριντζήλα, σε μία παρτίδα για τέσσερις, με τους μουσικούς να συμπρωταγωνιστούν, στο παιχνίδι της μελωδίας με το λόγο.
Δισκογραφία
Μουσικόραμα - 1974 - Αχ έρωτα - Μητσιάς Μανώλης, Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 1974 - Θητεία - Μαρκόπουλος Γιάννης, Μάνος Ελευθερίου, Γαργαρουνάκης, Τσανακλίδου, Χαλκιάς
Μουσικόραμα - 1974 - Ο Μορμόλης - Γιάννης Σπανός, Γιάννης Φέρτης, Καλογεροπούλου Ξένια
Μουσικόραμα - 1974 - Χρυσός δίσκος 1974 - Διαγωνισμός νέων καλλιτεχνών - Μητσιάς, Διονυσίου, Τσανακλίδου, Ξυλούρης, Γαλάνη, Ανδρεάδης
Μουσικόραμα - 1975 - Greece Free - Τάνια Τσανακλίδου και άλλοι
Μουσικόραμα - 1975 - Καπνισμένο τσουκάλι - Νίκος Ξυλούρης, Τάνια Τσανακλίδου, Μπάρνης Βασίλης
Μουσικόραμα - 1975 - Παραστάσεις - Λεοντής, Μητσιάς, Τσανακλίδου, Μεράντζας, Ξυλούρης
Μουσικόραμα - 1976 - Ερωτόκριτος - Ξυλούρης, Τσανακλίδου, Χριστόδουλος Χάλαρης
Μουσικόραμα - 1978 - Charlie Chaplin - Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 1978 - Άρες μάρες κουκουνάρες - Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 1980 - Χωρίς ταυτότητα - χατζηνάσιος, Τσανακλίδου, Ελευθερίου
Μουσικόραμα - 1981 - Piaf - Δαβαράκης Άρης, Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 1981 - Κέρκυρα 81 Αγώνες ελληνικού τραγουδιού - Χατζιδάκις (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1981 - Το μαγεμένο σπίτι του Τάκη Τσίμπου - Τσανακλίδου, Κούτρας, Χατζηνάσιος
Μουσικόραμα - 1982 - Φίλε - Γιάννης Σπανός, Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1983 - 50 χρόνια τραγούδι - Μαρινέλλα, Χατζής, Τσανακλίδου, Σπάρτακος, Δάκης, Αργυράκη
Μουσικόραμα - 1984 - Μεταμορφώσεις - Καρνάτσος Τάκης, Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1985 - Της βροχής και της νύχτας - Γιάννης Σπανός, Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1986 - Για τα παιδιά - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1986 - Κλισέ - Τουρνάς, Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1986 - Παιχνίδι για δύο - Χατζηνάσιος, Τσανακλίδου, Γαλάνη
Μουσικόραμα - 1987 - Ριγκ - Τάνια Τσανακλίδου, Μαρία Κανελλοπούλου
Μουσικόραμα - 1987 - Ζήτω το ελληνικό τραγούδι - Σαββόπουλος Διονύσης και άλλοι
Μουσικόραμα - 1988 - 16 από τα ωραιότερα τραγούδια μου - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1988 - Τα τραγούδια του μπαρ - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1988 - Μαμά γερνάω - Τάνια Τσανακλίδου, Κραουνάκης
Μουσικόραμα - 1990 - Αλλοιώτικη μέρα - Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 1990 - Ίσως φταίνε τα φεγγάρια - Νότης Μαυρουδής (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1990 - Φώτα παρακαλώ - Διονύσης Τσακνής
Μουσικόραμα - 1991 - Ναδίρ - Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 1992 - Η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό
Μουσικόραμα - 1993 - Τοπίο μυστικό - Νότης Μαυρουδής (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1994 - Δέκα τελευταία χρόνια - Γιώργος Ανδρέου (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1994 - Κρυφά - Φαλάρας Πάνος, Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1994 - Μεγάλο καλοκαίρι - Κώστας Χαριτάτος, Τσανακλίδου, Πασπαλά
Μουσικόραμα - 1995 - Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1995 - Τραγούδια του παράξενου κόσμου - Γιώργος Ανδρέου, Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1995 - Κάτω από ένα κουνουπίδι - Μάνος Λοΐζος (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1996 - Η Γλυκερία τραγουδάει Αντώνη Βαρδή - Γλυκερία, Δήμου, Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1997 - Η σφαγή του κόκορα - Νταλάρας, Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1997 - Βιταμίνα Τεκ - Αστεριάδη, Τσανακλίδου, Στέρεο Νόβα
Μουσικόραμα - 1997 - Live - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1997 - Πακέτο - Κώστας Γανωτής, Τσανακλίδου, Πόλυ Πάνου
Μουσικόραμα - 1998 - Αφήλιο - Ζουδιάρης Νίκος, Τσανακλίδου, Κουρουκάκης, Μπουρμάς
Μουσικόραμα - 1998 - Το μαγικό κουτί - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1998 - Παράθυρα σε χρόνο περασμένο 1980-1995 - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 1999 - Βεντέττα - Τσανακλίδου, καραγιάννης
Μουσικόραμα - 2000 - Μιά αγάπη μικρή - Τσανακλίδου Τάνια, Μιχάλης Δέλτα
Μουσικόραμα - 2000 - Χελιδόνια της βροχής - Γιώργος Ανδρέου, Διονύσης Καρατζάς (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2001 - Το χρώμα της ημέρας - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 2001 - Μάρμαρο και πέτρα - Άμμος, τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 2002 - Ζωντανές ηχογραφήσεις στο Ζυγό 2001-2002 - Γαλάνη, Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 2002 - Οπωσδήποτε παράθυρο - Νίκου Αντύπα, Λίνα Νικολακοπούλου (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2002 - Θα το μετανιώσεις - Γαλάνη, Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 2004 - Μη φεύγεις - Κίτρινα ποδήλατα, Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 2004 - Πρώτη πράξη ηχογραφήσεις 1974-78 - Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 2005 - Δύο χρόνια Μετρό - Τσανακλίδου Τάνια
Μουσικόραμα - 2005 - Ποτέ όπως πριν - Μανώλης Φάμελλος (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2005 - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2005 - (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2006 - Δεν ξέρω πόσο σαγαπώ - Συναυλία για την Βίκυ Μοσχολιού (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2006 - Ήρωες με καρμπόν - Μαχαιρίτσας (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2006 - Πλάνο εξόδου - Νίκος χαλβατζής, Μάλαμας, Τσανακλίδου, Τσάτσου, Μιχαήλ
Μουσικόραμα - 2007 - Τα ερωτικά - Τάνια Τσανακλίδου
Μουσικόραμα - 2007 - 14 μεγάλα τραγούδια - Τάνια Τσανακλίδου
.png "English"){kind=small}
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Joni Mitchell: «Ο Bob Dylan είναι ψεύτικος»
Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα LA Times, η περίφημη Καναδή συνθέτης και τραγουδίστρια Joni Mitchell εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση προς το πρόσωπο του Bob Dylan, χαρακτηρίζοντας τον, μεταξύ άλλων, ψεύτικο!
«Ο Bob κάθε άλλο παρά αυθεντικός είναι. Έχει δανειστεί πάρα πολλά από άλλους μουσικούς και τόσο το όνομά του, όσο και η φωνή του, είναι ψεύτικα. Όλα γύρω από τον Bob είναι μία απάτη. Οι δυο μας είμαστε η μέρα με τη νύχτα.», δήλωσε ο Joni, η οποία από το 2009 βρίσκεται σε θεραπεία για μία σπάνια ασθένεια του δέρματος, που αποκαλείται σύνδρομο Morgellons.
Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα LA Times, η περίφημη Καναδή συνθέτης και τραγουδίστρια Joni Mitchell εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση προς το πρόσωπο του Bob Dylan, χαρακτηρίζοντας τον, μεταξύ άλλων, ψεύτικο!
«Ο Bob κάθε άλλο παρά αυθεντικός είναι. Έχει δανειστεί πάρα πολλά από άλλους μουσικούς και τόσο το όνομά του, όσο και η φωνή του, είναι ψεύτικα. Όλα γύρω από τον Bob είναι μία απάτη. Οι δυο μας είμαστε η μέρα με τη νύχτα.», δήλωσε ο Joni, η οποία από το 2009 βρίσκεται σε θεραπεία για μία σπάνια ασθένεια του δέρματος, που αποκαλείται σύνδρομο Morgellons.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΩΝ POISON
Ο Bret Michaels βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην εντατική μετά την εγκεφαλική αιμορραγία που υπέστη. Η κατάσταση του παραμένει κρίσιμη και οι γιατροί δεν έχουν εντοπίσει ακόμα την αιτία του προβλήματος αλλά ...περιμένουν και πιστεύουν οτι θα βελτιωθεί και θα επουλωθεί μόνο του. Πάντως χαρακτηριστικά λέγεται πως πριν πάει ο Bret στο νοσοκομείο είχε έναν πάρα πολύ έντονο πονοκέφαλο που ήταν σαν να τον χτυπούσαν με μπαστούνι του μπεηζμπολ
Ο Bret Michaels βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην εντατική μετά την εγκεφαλική αιμορραγία που υπέστη. Η κατάσταση του παραμένει κρίσιμη και οι γιατροί δεν έχουν εντοπίσει ακόμα την αιτία του προβλήματος αλλά ...περιμένουν και πιστεύουν οτι θα βελτιωθεί και θα επουλωθεί μόνο του. Πάντως χαρακτηριστικά λέγεται πως πριν πάει ο Bret στο νοσοκομείο είχε έναν πάρα πολύ έντονο πονοκέφαλο που ήταν σαν να τον χτυπούσαν με μπαστούνι του μπεηζμπολ
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Φάμελλος Μανώλης - Βιογραφικό & δισκογραφία
Ο Μανώλης Φάμελλος είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης , που δεν περιορίζεται βέβαια ,εντός των συνόρων της! Με ‘προσεκτικά’ βήματα και έντονα δημιουργική διάθεση διαλέγει ‘ρόλους’ που ,ως τώρα, ερμηνεύει με επιτυχία.
Τραγουδοποιός, μουσικός, ερμηνευτής, παραγωγός, με σημαντικές συνεργασίες και με σεβαστό αριθμό δισκογραφικών «επιτευγμάτων»! (που συνοδεύονται από θετικά σχόλια και κριτικές). Γεννήθηκε το 1968, στις 24 του Δεκέμβρη (και ημέρα Τρίτη) στην Αθήνα. Οι ρίζες του... ‘απλώνονται’ σε στεριά και θάλασσα (Κυκλάδες και Πελοπόννησο) ενώ από τον Σεπτέμβρη του ’70 ζει στη Θεσσαλονίκη (πραγματοποιώντας συχνές επισκέψεις στην γενέτειρα του!).
Η μουσική αρχίζει να τον φλερτάρει στη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων και τελικά τον κερδίζει, αφού στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αφήνει για χατίρι της τις σπουδές του στην Ν.Ο.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης. Λίγα χρόνια πριν, στα μέσα της ίδιας δεκαετίας, αγοράζει την πρώτη του κιθάρα, και μαζί με τον Χρήστο Οικονόμου ξεκινούν (ακούγοντας Wipers, Meat Puppets, R.E.M., Neil Young, Ramones κ.ά.) τις πρώτες εκτελεστικές - μουσικές! - απόπειρες. Το 1989 πραγματοποιεί και την πρώτη του πειραματική ηχογράφηση μ’ ένα εφήμερο σχήμα -τους Απέναντι - το οποίο αφήνει κληρονομιά στο μετέπειτα σχήμα του Μ. Φάμελλου την «Άρρωστη Δημοκρατία».
Καλοκαίρι 1991, κι ο Μανώλης Φάμελλος είναι έτοιμος να χαράξει στο βινύλιο τις μελωδικές ιδέες που έχει μαζέψει στο μυαλό του (και στο πεντάγραμμο!). Στο studio τον συνοδεύει μια παρέα φοιτητών του τμήματος μουσικών σπουδών του Α.Π.Θ. ,με το όνομα «Ποδηλάτες» (ανάμεσά τους τότε και ο Χ. Οικονόμου). Αν και η παρθενική τους ‘βόλτα’ έγινε για τις ανάγκες αυτής μόνο της ηχογράφησης, η συνεργασία τους συνεχίστηκε κι απέκτησε μόνιμη μορφή. Έτσι, τον Ιανουάριο του 1992 ανεβαίνουν στη σκηνή του club «Pararlama», όπου πραγματοποιούν σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων κι αργότερα μετακομίζουν στον ΜΥΛΟ.
Τον Μάρτιο του επόμενου έτους εγκαινιάζεται η δισκογραφική πορεία του Μανώλη Φάμελλου και των Ποδηλατών, με το ομώνυμο LP, που κυκλοφορεί από το επίσης πρωτοεμφανιζόμενο δισκογραφικό τμήμα του Μύλου. Η πλειάδα των στίχων έχει την υπογραφή του Μ. Φάμελλου (ο οποίος συνεχώς εμπλουτίζει τα ακούσματά του), όπως και η μουσική, πάντα βέβαια με την συμβολή των Ποδηλατών. Σαν αποτέλεσμα ,παραδίδετε στον ελληνικό μουσικό χώρο μια καινούργια άποψη που όμως δεν αποσπά την προσοχή που θα της άξιζε. Η παρέα από τη Θεσ/νίκη, πατώντας σε ηλεκτρικές βάσεις (και ξεφεύγοντας από την παράδοση της πόλης που θέλει τα σχήματά της να προχωρούν κουβαλώντας την βαριά και φθαρμένη πια ταμπέλα του «ελληνικού ροκ») δίνει προτεραιότητα σε φυσικά μουσικά όργανα, βιολί, ακορντεόν, μαντολίνο, τσέλο, πιάνο.
Οι επιρροές από την ελληνική, αλλά και την κέλτικη, παράδοση φανερώνονται όταν ο Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες φτάνουν «Στο Πάρκο των Σκύλων», τον Μάρτιο του ’96. Μ’ αυτή, τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, μια συμπαραγωγή του Μύλου και της ΕΜΙ, τους γνώρισε το ευρή κοινό, ενώ η εμπορική της επιτυχία ήταν η αφορμή για να επανακυκλοφορήσει -μετά από 3 χρόνια- ο πρώτος δίσκος (αυτή τη φορά σε cd και με την προσθήκη 5 ανέκδοτων τραγουδιών της εποχής του). Με την εκδήλωση της «Μαύρης Αγάπης» (ένα concept album στο οποίο συμμετέχουν και ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ελένη Τσαλιγοπούλου) ξεκινάει η συνεργασία με την Warner, ενώ η παρουσίασή του γίνεται στην Ιερά Οδό, δίπλα στο Γιώργο Νταλάρα.
Σεπτέμβριος του 1998 και οι Ποδηλάτες, μετά από μια διαδρομή επτά ετών, στην διάρκεια της οποίας άφησαν την σφραγίδα τους σε 3 διαφορετικές δισκογραφικές εταιρίες και συναντήθηκαν με 26 μουσικούς (δισκογραφικά), φτάνουν στο τέρμα.
Το «φολκ ροκ» γίνεται παρελθόν για το Μανώλη Φάμελλο, (που όταν θα γυρίζει να του ρίξει καμιά ματιά, θα νιώθει σίγουρα υπερήφανος!) κι ένας καινούργιος κύκλος ξεκινάει.... «Καθώς Μικραίνει η Μέρα». Η ατμόσφαιρα του δίσκου (η κυκλοφορία του συνοδεύεται από τον χρονολογικό αριθμό: 1999) είναι ηλεκτρική και ο ηλεκτρισμός αυτός... ατμοσφαιρικός! Ο Μανώλης Φάμελλος, ωριμότερος πλέον, φαίνεται να ανακαλύπτει συνεχώς νέα ερεθίσματα και ήχους, και δίνει απαντήσεις σε πολλά ‘βασανιστικά’ ερωτήματα. Απόδειξη και συνέχεια όλων αυτών φαίνεται να είναι και το πρόσφατο album του με τίτλο «Η Ευτυχία Είναι Αυτό».
Παράλληλα με την δική του δισκογραφική πορεία όμως έχει ‘ανακατευτεί’ και στην καριέρα συναδέλφων του!
Έγραψε, στο παρελθόν (για το μέλλον κανείς δεν ξέρει!), τραγούδια για άλλες φωνές (όπως του Νίκο Ζιώγαλα), αλλά και τη δική του φωνή την συναντήσαμε σε άλλους δίσκους. Όπως στο «Ξύπνα Φτάσαμε» του Γιώργου Δημητριάδη, στο «Βαρύ φορτίο» του Ευγένιου Δερμιτάσογλου και στο «Μαντήλι της νεράιδας» της Φένιας Παπαδόδημα όπου συμμετέχει μ’ ένα παραμύθι («Ο περιπλανητής»). Στον «Άσωτο Υιό» του Νίκου Πορτοκάλογλου τραγουδούν μαζί «Πίσω από τις γρίλιες» και σε μια συλλογή από τραγούδια του Βαγγέλη. Γερμανού ‘πειράζει’ «Το Γράμμα».
Κάποια στιγμή, αποφασίζει να δει τον χώρο του studio από διαφορετική οπτική γωνία, κι έτσι περνάει πίσω απ’ το τζάμι, αναλαμβάνοντας την παραγωγή του πρώτου δίσκου του συγκροτήματος Κάθοδος των Μυρίων. Ο ρόλος του παραγωγού φαίνεται να τον γοητεύει αφού τον επανεκτελεί με Τα Φώτα Που Σβήνουν, στην πρώτη αλλά και την δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, που ηχογραφείται αυτό το διάστημα. Η ίδια μορφή συνεργασίας και με τον Νίκο Ζιώγαλα στα «Αλλιώτικα Φτερά» (εδώ πλουσιότερη όμως, αφού συμβάλει και ως μουσικός, αλλά και ως στιχουργός στο «Η αγάπη αν είναι αυτό»).
Δισκογραφία
1993 Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες (Μύλος)
1996 Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες+ 5 ανέκδοτα (ΜΙΝΟS)
1996 Στο πάρκο των σκύλων (ΜΙΝΟS)
1998 Μαύρη αγάπη (Wea)
1999 Καθώς μικραίνει η μέρα (Wea)
2000 Η ευτυχία είναι αυτό (Wea)
2003 Μια πολιτεία στο βυθό (Wea)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Singles & EPs
2000 Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι (Wea)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμετοχές
1994 Γυρνά ο καιρός (Lyra)
1995 Τεύχος δεύτερον (FM Records)
1996 Άσωτος υιός (Mercury)
1997 Κάθοδος των Μυρίων (Ε2)
1998 Στον Βαγγέλη με αγάπη (Lyra)
1998 Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό II (ΜΙΝΟS)
1999 Τα φώτα που σβήνουν (WEA)
2000 Βαρύ φορτίο (Μύλος)
2000 Το μαντήλι της νεράϊδας (Lyra)
2001 Στον Π (Μεσόγειος)
Ο Μανώλης Φάμελλος είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης , που δεν περιορίζεται βέβαια ,εντός των συνόρων της! Με ‘προσεκτικά’ βήματα και έντονα δημιουργική διάθεση διαλέγει ‘ρόλους’ που ,ως τώρα, ερμηνεύει με επιτυχία.
Τραγουδοποιός, μουσικός, ερμηνευτής, παραγωγός, με σημαντικές συνεργασίες και με σεβαστό αριθμό δισκογραφικών «επιτευγμάτων»! (που συνοδεύονται από θετικά σχόλια και κριτικές). Γεννήθηκε το 1968, στις 24 του Δεκέμβρη (και ημέρα Τρίτη) στην Αθήνα. Οι ρίζες του... ‘απλώνονται’ σε στεριά και θάλασσα (Κυκλάδες και Πελοπόννησο) ενώ από τον Σεπτέμβρη του ’70 ζει στη Θεσσαλονίκη (πραγματοποιώντας συχνές επισκέψεις στην γενέτειρα του!).
Η μουσική αρχίζει να τον φλερτάρει στη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων και τελικά τον κερδίζει, αφού στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αφήνει για χατίρι της τις σπουδές του στην Ν.Ο.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης. Λίγα χρόνια πριν, στα μέσα της ίδιας δεκαετίας, αγοράζει την πρώτη του κιθάρα, και μαζί με τον Χρήστο Οικονόμου ξεκινούν (ακούγοντας Wipers, Meat Puppets, R.E.M., Neil Young, Ramones κ.ά.) τις πρώτες εκτελεστικές - μουσικές! - απόπειρες. Το 1989 πραγματοποιεί και την πρώτη του πειραματική ηχογράφηση μ’ ένα εφήμερο σχήμα -τους Απέναντι - το οποίο αφήνει κληρονομιά στο μετέπειτα σχήμα του Μ. Φάμελλου την «Άρρωστη Δημοκρατία».
Καλοκαίρι 1991, κι ο Μανώλης Φάμελλος είναι έτοιμος να χαράξει στο βινύλιο τις μελωδικές ιδέες που έχει μαζέψει στο μυαλό του (και στο πεντάγραμμο!). Στο studio τον συνοδεύει μια παρέα φοιτητών του τμήματος μουσικών σπουδών του Α.Π.Θ. ,με το όνομα «Ποδηλάτες» (ανάμεσά τους τότε και ο Χ. Οικονόμου). Αν και η παρθενική τους ‘βόλτα’ έγινε για τις ανάγκες αυτής μόνο της ηχογράφησης, η συνεργασία τους συνεχίστηκε κι απέκτησε μόνιμη μορφή. Έτσι, τον Ιανουάριο του 1992 ανεβαίνουν στη σκηνή του club «Pararlama», όπου πραγματοποιούν σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων κι αργότερα μετακομίζουν στον ΜΥΛΟ.
Τον Μάρτιο του επόμενου έτους εγκαινιάζεται η δισκογραφική πορεία του Μανώλη Φάμελλου και των Ποδηλατών, με το ομώνυμο LP, που κυκλοφορεί από το επίσης πρωτοεμφανιζόμενο δισκογραφικό τμήμα του Μύλου. Η πλειάδα των στίχων έχει την υπογραφή του Μ. Φάμελλου (ο οποίος συνεχώς εμπλουτίζει τα ακούσματά του), όπως και η μουσική, πάντα βέβαια με την συμβολή των Ποδηλατών. Σαν αποτέλεσμα ,παραδίδετε στον ελληνικό μουσικό χώρο μια καινούργια άποψη που όμως δεν αποσπά την προσοχή που θα της άξιζε. Η παρέα από τη Θεσ/νίκη, πατώντας σε ηλεκτρικές βάσεις (και ξεφεύγοντας από την παράδοση της πόλης που θέλει τα σχήματά της να προχωρούν κουβαλώντας την βαριά και φθαρμένη πια ταμπέλα του «ελληνικού ροκ») δίνει προτεραιότητα σε φυσικά μουσικά όργανα, βιολί, ακορντεόν, μαντολίνο, τσέλο, πιάνο.
Οι επιρροές από την ελληνική, αλλά και την κέλτικη, παράδοση φανερώνονται όταν ο Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες φτάνουν «Στο Πάρκο των Σκύλων», τον Μάρτιο του ’96. Μ’ αυτή, τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, μια συμπαραγωγή του Μύλου και της ΕΜΙ, τους γνώρισε το ευρή κοινό, ενώ η εμπορική της επιτυχία ήταν η αφορμή για να επανακυκλοφορήσει -μετά από 3 χρόνια- ο πρώτος δίσκος (αυτή τη φορά σε cd και με την προσθήκη 5 ανέκδοτων τραγουδιών της εποχής του). Με την εκδήλωση της «Μαύρης Αγάπης» (ένα concept album στο οποίο συμμετέχουν και ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ελένη Τσαλιγοπούλου) ξεκινάει η συνεργασία με την Warner, ενώ η παρουσίασή του γίνεται στην Ιερά Οδό, δίπλα στο Γιώργο Νταλάρα.
Σεπτέμβριος του 1998 και οι Ποδηλάτες, μετά από μια διαδρομή επτά ετών, στην διάρκεια της οποίας άφησαν την σφραγίδα τους σε 3 διαφορετικές δισκογραφικές εταιρίες και συναντήθηκαν με 26 μουσικούς (δισκογραφικά), φτάνουν στο τέρμα.
Το «φολκ ροκ» γίνεται παρελθόν για το Μανώλη Φάμελλο, (που όταν θα γυρίζει να του ρίξει καμιά ματιά, θα νιώθει σίγουρα υπερήφανος!) κι ένας καινούργιος κύκλος ξεκινάει.... «Καθώς Μικραίνει η Μέρα». Η ατμόσφαιρα του δίσκου (η κυκλοφορία του συνοδεύεται από τον χρονολογικό αριθμό: 1999) είναι ηλεκτρική και ο ηλεκτρισμός αυτός... ατμοσφαιρικός! Ο Μανώλης Φάμελλος, ωριμότερος πλέον, φαίνεται να ανακαλύπτει συνεχώς νέα ερεθίσματα και ήχους, και δίνει απαντήσεις σε πολλά ‘βασανιστικά’ ερωτήματα. Απόδειξη και συνέχεια όλων αυτών φαίνεται να είναι και το πρόσφατο album του με τίτλο «Η Ευτυχία Είναι Αυτό».
Παράλληλα με την δική του δισκογραφική πορεία όμως έχει ‘ανακατευτεί’ και στην καριέρα συναδέλφων του!
Έγραψε, στο παρελθόν (για το μέλλον κανείς δεν ξέρει!), τραγούδια για άλλες φωνές (όπως του Νίκο Ζιώγαλα), αλλά και τη δική του φωνή την συναντήσαμε σε άλλους δίσκους. Όπως στο «Ξύπνα Φτάσαμε» του Γιώργου Δημητριάδη, στο «Βαρύ φορτίο» του Ευγένιου Δερμιτάσογλου και στο «Μαντήλι της νεράιδας» της Φένιας Παπαδόδημα όπου συμμετέχει μ’ ένα παραμύθι («Ο περιπλανητής»). Στον «Άσωτο Υιό» του Νίκου Πορτοκάλογλου τραγουδούν μαζί «Πίσω από τις γρίλιες» και σε μια συλλογή από τραγούδια του Βαγγέλη. Γερμανού ‘πειράζει’ «Το Γράμμα».
Κάποια στιγμή, αποφασίζει να δει τον χώρο του studio από διαφορετική οπτική γωνία, κι έτσι περνάει πίσω απ’ το τζάμι, αναλαμβάνοντας την παραγωγή του πρώτου δίσκου του συγκροτήματος Κάθοδος των Μυρίων. Ο ρόλος του παραγωγού φαίνεται να τον γοητεύει αφού τον επανεκτελεί με Τα Φώτα Που Σβήνουν, στην πρώτη αλλά και την δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, που ηχογραφείται αυτό το διάστημα. Η ίδια μορφή συνεργασίας και με τον Νίκο Ζιώγαλα στα «Αλλιώτικα Φτερά» (εδώ πλουσιότερη όμως, αφού συμβάλει και ως μουσικός, αλλά και ως στιχουργός στο «Η αγάπη αν είναι αυτό»).
Δισκογραφία
1993 Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες (Μύλος)
1996 Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες+ 5 ανέκδοτα (ΜΙΝΟS)
1996 Στο πάρκο των σκύλων (ΜΙΝΟS)
1998 Μαύρη αγάπη (Wea)
1999 Καθώς μικραίνει η μέρα (Wea)
2000 Η ευτυχία είναι αυτό (Wea)
2003 Μια πολιτεία στο βυθό (Wea)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Singles & EPs
2000 Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι (Wea)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμετοχές
1994 Γυρνά ο καιρός (Lyra)
1995 Τεύχος δεύτερον (FM Records)
1996 Άσωτος υιός (Mercury)
1997 Κάθοδος των Μυρίων (Ε2)
1998 Στον Βαγγέλη με αγάπη (Lyra)
1998 Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό II (ΜΙΝΟS)
1999 Τα φώτα που σβήνουν (WEA)
2000 Βαρύ φορτίο (Μύλος)
2000 Το μαντήλι της νεράϊδας (Lyra)
2001 Στον Π (Μεσόγειος)
Φαραντούρη Μαρία - Βιογραφικό & δισκογραφία
Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1947 στην Αθήνα. Μια σκληρή εποχή για την Ελλάδα και τον κόσμο, που μετρούσαν ακόμη τις πληγές τους από τον πόλεμο και τη γερμανική κατοχή.
Ήταν, όμως, και μια εποχή ανασυγκρότησης και πνευματικής αφύπνισης, όπως την εξέφρασε ο Άγγελος Σικελιανός στο Πνευματικό Εμβατήριο: έργο ανάτασης και εγρήγορσης, που έμελλε να τραγουδηθεί από τη Μαρία Φαραντούρη 23 χρόνια αργότερα, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Η παιδική της ηλικία δεν ήταν εύκολη και ανέμελη. Η πολιομυελίτιδα -η επιδημία της εποχής, που έπληττε, κυρίως, τα παιδιά- δεν την άφησε αλώβητη και την ταλαιπώρησε έντονα έως το τέλος των παιδικών της χρόνων. Η απομάκρυνση από τους γονείς και η καραντίνα -έστω και μαζί με άλλα παιδιά- στο σανατόριο για έξι μήνες ήταν μια επώδυνη διαδικασία για την μόλις δύο ετών Μαρία, την οποία έπρεπε να δοκιμάσει και πάλι μερικά χρόνια αργότερα. Οι γονείς της νησιώτες, ο πατέρας -Γεράσιμος- από την Κεφαλονιά και η μητέρα -Ελένη- από τα Κύθηρα, ήταν εγκατεστημένοι στη Νέα Ιωνία. Από εκεί και οι πρώτες μνήμες, εικόνες και ήχοι...
Η εφηβεία, όμως, έφερε τις πρώτες δημιουργικές εμπειρίες: η συμμετοχή της στη χορωδία του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής της έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει, ότι το τραγούδι θα γινόταν γι’ αυτήν δρόμος και τρόπος ζωής. Ο ΣΦΕΜ είχε ως αντικείμενο την προώθηση της προοδευτικής μουσικής -βασισμένης στην ελληνική κουλτούρα και παράδοση- και αποτελούσε φυτώριο νέων καλλιτεχνών. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Χρήστος Λεοντής, οι Ζάκης και Παναγιώτης Κουνάδης ήταν μερικοί μόνο από τα μέλη του Συλλόγου, που ήθελαν να δώσουν μια νέα πνοή στο ελληνικό τραγούδι. Σ’ αυτό το περιβάλλον η Μαρία Φαραντούρη έκανε τα πρώτα της μουσικά βήματα και χάρη στην πλούσια κοντράλτο φωνή της από μέλος της χορωδίας έγινε πολύ σύντομα σολίστ.
Σε μια εκδήλωση του ΣΦΕΜ, το 1963, την άκουσε ο Μίκης Θεοδωράκης να τραγουδά ένα δικό του τραγούδι, τον Καημό. Ήταν τόσο βαθειά η εντύπωση, που του προκάλεσε η νεαρή τραγουδίστρια, ώστε στο τέλος της συναυλίας τη συνάντησε στα παρασκήνια και της είπε: "Το ξέρεις ότι έχεις γεννηθεί για να τραγουδάς τα τραγούδια μου;" "Το ξέρω", ήταν η άμεση απάντηση της δεκαεξάχρονης Μαρίας. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, με την παύση του σχολείου για τις θερινές διακοπές, η Μαρία αποτέλεσε μέλος του γκρουπ Θεοδωράκη. Δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Ντόρα Γιαννακοπούλου και τη Σούλα Μπιρμπίλη, η Μαρία γνώρισε για πρώτη φορά τον μαγικό κόσμο των συναυλιών. Σύντομα η φωνή της ήταν παρούσα και στα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα. Στις πορείες ειρήνης ακουγόταν ένα νέο έργο του Θεοδωράκη, το Ένας Όμηρος, απ’ όπου και το Γελαστό Παιδί, ένα τραγούδι που η Μαρία με τη μαχητική της νιότη έκανε γνωστό στο πανελλήνιο και στη συνέχεια σε όλον τον κόσμο.
Την ίδια εποχή, η Παξινού και ο Μινωτής ανέβαζαν και πάλι στην Επίδαυρο τις Φοίνισσες, για τις οποίες ο Θεοδωράκης είχε γράψει τη μουσική. Οι πρόβες τους, τις οποίες ανελλιπώς παρακολουθούσε η νεαρή μαθήτρια, αποτέλεσαν για εκείνη σχολείο φωνητικής εξάσκησης και μουσικής έκφρασης.
Ήταν στα 1965, όταν η Μαρία έκανε την πρώτη της επαγγελματική ηχογράφηση με το τραγούδι των Σπύρου Παπά και Γιάννη Αργύρη Κάποιος γιορτάζει, όπου τη συνόδευε ο Λάκης Παπάς. Στα 1966, κυκλοφόρησε το soundtrack της ταινίας του Χαρίλαου Παπαδόπουλου Το νησί της Αφροδίτης, τη μουσική του οποίου υπέγραφε ο Μίκης Θεοδωράκης. Από εκεί και η πρώτη ηχογράφηση της Μαρίας σε τραγούδι του Θεοδωράκη, το Ματωμένο Φεγγάρι, σε ποίηση Νίκου Γκάτσου. Λίγο ενωρίτερα, την είχε καλέσει ο συνθέτης στο σπίτι του και της είχε παίξει στο πιάνο το πρώτο έργο που είχε γράψει για τη φωνή της: τη Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν, σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλλη, έργο που ταυτίστηκε όσο κανένα άλλο με τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη, κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Πολύ σύντομα, ο συνθέτης της έγραψε και έξι τραγούδια, τα οποία ονόμασε Κύκλο Φαραντούρη, τιμώντας ήδη από τόσο νεαρή ηλικία αυτήν που επρόκειτο να γίνει η κύρια ερμηνεύτριά του - η ιέρειά του! Σε κανέναν άλλο τραγουδιστή ή τραγουδίστρια δεν αφιέρωσε ονομαστικά ο συνθέτης κύκλο τραγουδιών, παρά το γεγονός, ότι πολλά έργα του τα έγραφε για συγκεκριμένες ανδρικές ή γυναικείες φωνές.
Ως αναπόσπαστο μέλος του γκρουπ Θεοδωράκη, που έδινε συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η Μαρία επισκέφθηκε και τη Σοβιετική Ένωση. Εκεί την άκουσε ο σπουδαίος Ρώσος μουσουργός Άραμ Ίλυτς Χατσατουριάν, ο οποίος της ζήτησε να μείνει στη Μόσχα για μουσικές σπουδές. Όμως, η Μαρία ακολούθησε τον Έλληνα συνθέτη στο μουσικό του οδοιπορικό. Μνημειακό θα χαρακτηριζόταν σήμερα το βινύλιο που κυκλοφόρησε το 1966 στην ΕΣΣΔ, ζωντανή ηχογράφηση από τις συναυλίες που δόθηκαν εκεί.
Στο πλευρό του Θεοδωράκη, που μεταμόρφωσε ριζικά τη σύγχρονη ελληνική μουσική και ιδιαίτερα το τραγούδι, η Μαρία Φαραντούρη έκανε γνωστούς στο ελληνικό κοινό τους νομπελίστες Σεφέρη και Ελύτη και τους άλλους μείζονες ποιητές. Αυτό το μουσικό - πολιτιστικό κίνημα αναπτύχθηκε μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα του ’67. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας η μουσική του Θεοδωράκη απαγορεύθηκε και ο ίδιος, μετά από τέσσερις μήνες καταδίωξης, συνελήφθη. Ενωρίτερα, σ’ ένα χαρτάκι από μαστίχα, είχε προλάβει να στείλει κρυφά στη Μαρία ένα σύντομο μήνυμα, με το οποίο τη συμβούλευε να φύγει για το εξωτερικό. Ήταν μόλις 20 ετών, όταν εγκατέλειψε την Αθήνα για το Παρίσι, και έκανε αυτό που θεωρούσε αυτονόητο: τραγουδούσε αφιλοκερδώς σε πλήθος συναυλιών, τα έσοδα των οποίων διοχετεύονταν στην αντιδικτατορική δράση. Έγινε σύμβολο αντίστασης και ελπίδας και σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας, ευαισθητοποιημένη στα κοινωνικά προβλήματα, συμπαρίστατο εμπράκτως στο γυναικείο κίνημα, στις οικολογικές κινητοποιήσεις και στον αγώνα κατά των ναρκωτικών.
Ο διεθνής Τύπος την ονόμασε Μαρία Κάλλας του λαού (The Daily Telegraph), Joan Baez της Μεσογείου (Le Monde), ενώ χαρακτήρισε τη φωνή της δώρο των θεών του Ολύμπου (The Guardian), αφιερώνοντάς της εκτενείς διθυραμβικές κριτικές, που εξήραν όχι μόνο τα φωνητικά προσόντα και τη σεμνή σκηνική της παρουσία, αλλά, επίσης, το ήθος και την κοινωνική δραστηριοποίησή της. Τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, η Μαρία υπήρξε μια εντελώς νέα μορφή τραγουδίστριας – αγωνίστριας και συνειδητοποιημένης γυναίκας.
Με τις συναυλίες της στην Ευρώπη και στην Αμερική, καθώς και με ηχογραφήσεις, που ακούγονταν από το BBC και τη Deutsche Welle, κράτησε ζωντανή τη μουσική του Θεοδωράκη. Εκείνος (σε εξορία, τότε, στην ορεινή Ζάτουνα) της διοχέτευε μυστικά κασέτες με πρόχειρες ηχογραφήσεις των νέων έργων του - με τη φωνή του και τον ίδιο στο πιάνο. Η Μαρία έβρισκε τους κατάλληλους συνεργάτες για να γίνουν οι ενορχηστρώσεις, και ο Θεοδωράκης άκουγε το αποτέλεσμα από τα βραχέα, σε τρανζιστοράκι που είχε αποκρύψει από τους δεσμοφύλακές του. Κάτω από αυτές τις συνθήκες άκουσε για πρώτη φορά την Κατάσταση Πολιορκίας, σε μετάδοση από το Roundhouse του Λονδίνου. Μια ιστορική συναυλία, στην οποία συνέβαλαν πλήθος καλλιτεχνών, από τον Μίνω Βολανάκη έως τους ηθοποιούς του μιούζικαλ Hair, που σε μια ανάπαυλα των παραστάσεών τους έσπευσαν να στηρίξουν τον αγώνα των Ελλήνων συναδέλφων τους. Ο Sir John Geilgud, ο Alan Bates, η Peggy Ashcroft και η Μελίνα Μερκούρη συνεισέφεραν λίγο αργότερα σε άλλη συναυλία της Μαρίας στο Albert Hall.
Σ’ αυτούς τους καιρούς, η Μαρία γνώρισε τον Τηλέμαχο Χυτήρη, ποιητή και φοιτητή της φιλοσοφικής στη Φλωρεντία, όταν πήγε εκεί για συναυλία που είχαν διοργανώσει οι Έλληνες φοιτητές. Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο μετέπειτα γάμος τους και η απόκτηση ενός γιου απέδειξαν ότι το ζευγάρι είχε συνδεθεί εφ’ όρου ζωής.
Την ίδια εποχή άρχισε η συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος συνέθετε τότε την Εποχή της Μελισσάνθης, ένα έργο βιωματικό για τον ίδιο, που αναφερόταν στους χαλεπούς καιρούς της δικής του νιότης, στα ανοιχτά τραύματα που είχε αφήσει η γερμανική κατοχή και που αναζωπυρώνονταν, υποδαυλισμένα από τα νέα πλήγματα που κατέφερε στην Ελλάδα το στρατιωτικό καθεστώς. Κεντρικό ρόλο σ’ αυτό το έργο ο Μάνος Χατζιδάκις επεφύλαξε για τη Μαρία, εξ ου και έδωσε τον υπότιτλο Μια μουσική ιστορία με την Μαρία Φαραντούρη. Το έργο θα ολοκληρωνόταν χρόνια αργότερα, αλλά η μουσική σχέση της Μαρίας με τον Μάνο είχε ήδη αρχίσει να διαγράφει μια δημιουργική πορεία.
Χάρη στην παρέμβαση του Μάνου Χατζιδάκι, το 1972, έγινε δυνατό να έλθει στην Ελλάδα για τον ύστατο χαιρετισμό στον πατέρα της, που έφυγε στα χρόνια της δικτατορίας. Η άδεια που της παραχωρήθηκε ήταν 48ωρη, λες και δυο μέρες αρκούσαν για έναν θρήνο! Τότε, ωστόσο, άρκεσαν και χώρεσαν και μια επίσκεψή της αστραπή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, εκεί όπου ο παλμός των αρχαίων προγόνων χτυπούσε πάντα ελεύθερος - μια ανάσα ελεύθερης Ελλάδας και επιστροφή στην αυτοεξορία.
Δύο χρόνια ενωρίτερα -και κατόπιν διεθνούς κινητοποίησης προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών- ο Θεοδωράκης με κλονισμένη υγεία (μετά από φυλακίσεις, εξορίες και κατ’ οίκον περιορισμούς) είχε αφεθεί ελεύθερος. Με τη μεσολάβηση του Γάλλου Jean-Jacques Servan-Schreiber είχε μεταβεί στο Παρίσι, απ’ όπου άρχισε την αέναη περιήγησή του ανά τον κόσμο: Ευρώπη, Αυστραλία, Βόρεια και Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή. Η Μαρία, πάντα μαζί του, πρωτοστατούσε στις συναυλίες, που γίνονταν πυλώνας δύναμης για τους αυτοεξόριστους Έλληνες και βήμα για τους απανταχού καταπιεσμένους με τη συμπαράσταση διασήμων ξένων καλλιτεχνών, διανοουμένων και άλλων προσωπικοτήτων. Ειδικά οι Ευρωπαίοι στάθηκαν στο πλευρό των ανέστιων -τότε- Ελλήνων, αγκαλιάζοντας τον αγώνα τους για ελευθερία. Μυθικές οι συναυλίες στις αίθουσες Olympia, Salle Pleyel, Bobino, Mutualite, Lincoln Center, Albert Hall, Tschaikovsky: μερικές μόνο από εκείνες που έγιναν μάρτυρες αυτής της πάλης. Συγχρόνως, το ξένο κοινό ερχόταν σε επαφή με τη σύγχρονη ελληνική μουσική και ενθουσιαζόταν από τη δημιουργία του Θεοδωράκη. Και μέχρι σήμερα, οι αίθουσες στο εξωτερικό και ειδικά στην Ευρώπη είναι κατάμεστες από τον τοπικό πληθυσμό παρά απο Έλληνες του εξωτερικού, όταν δίνει συναυλίες η Μαρία Φαραντούρη ή παρουσιάζει τα κλασικά του έργα ο Μίκης Θεοδωράκης.
Παράλληλα με τις συναυλίες της, η Μαρία ηχογραφούσε δίσκους που έφθαναν κρυφά στην Ελλάδα -μέσα σε διαφορετικά εξώφυλλα- για να δώσουν θάρρος και ευψυχία στους αγωνιστές. Έτσι, εν κρυπτώ και παραβύστω, μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος και οι ταινίες με το ηχητικό υλικό της Μεγάλης Αγρύπνιας, του πρωτόλειου έργου της νεοεμφανιζόμενης -τότε- συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου, σε ποίηση Κώστα Γεωργουσσόπουλου. Η Μαρία πρόσθεσε τη φωνή της σε ένα λονδρέζικο στούντιο, τοποθετώντας τη σφραγίδα της στον μοναδικό κύκλο τραγουδιών της Καραΐνδρου, καταξιωμένης -σήμερα- συνθέτριας κινηματογραφικής μουσικής. Έτσι άρχισε και η φιλία τους. Λίγο αργότερα, σε μια περιοδεία της στην Αμερική, γνώρισε στη Νέα Υόρκη τη Φλέρυ Νταντωνάκη, με την οποία συνδέθηκε με βαθειά φιλία, έως το βασανισμένο τέλος της Φλέρυς το καλοκαίρι του 1998.
Το Λονδίνο είχε γίνει πια η υιοθετημένη πατρίδα της κι εκεί γνωρίστηκε με τον δεξιοτέχνη της κιθάρας John Williams. Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης εντυπωσιάστηκε από τη φωνή της και την παρουσία της και συνεργάστηκε μαζί της επάνω στο Romancero Gitano του F.G.Lorca, σε μια εξαίρετη μεταγραφή για φωνή και κιθάρα. Ο Ισπανός Lorca, ευαίσθητος ποιητής και θύμα της χούντας του Φράνκο, είχε γίνει πηγή έμπνευσης για τον Θεοδωράκη -που τον είχε μελοποιήσει λίγο πριν εκδηλωθεί το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα- και στα 1971, με τη Μαρία στο τραγούδι και τον John Williams στην κιθάρα έβρισκε την ιδανική του ερμηνεία, στην έξοχη απόδοση του στα ελληνικά από τον Οδυσσέα Ελύτη.
Στο Παρίσι, ο Θεοδωράκης ήλθε σ’ επαφή με όλες τις προοδευτικές προσωπικότητες της εποχής. Με συναυλίες του στήριξε τον ηγέτη του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος Francois Mitterand στην προεκλογική του εκστρατεία. Εντυπωσιασμένος ο Mitterrand από τη Μαρία έγραψε ένα μοναδικής εμπνεύσεως σχόλιο για αυτήν, στο βιβλίο του Η μέλισσα και ο αρχιτέκτονας, όπου την παρομοιάζει με την ίδια την Ελλάδα και τη θεά Ήρα: δυνατή, αγνή και άγρυπνη.
Με την πτώση της χούντας ο Μίκης Θεοδωράκης και η Μαρία Φαραντούρη επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου έδωσαν στιγμές έντονης συγκίνησης στο ελληνικό κοινό, μετά από επτά χρόνια βίας και ψυχαναγκασμού. Εκατόν είκοσι πέντε χιλιάδες ήταν μόνον όσοι παρακολούθησαν το Canto General του Θεοδωράκη στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ένα έργο που η Μαρία με τον εξέχοντα συνάδελφο της Πέτρο Πανδή σφράγισαν με την ερμηνεία τους και που είχαν την ευκαιρία μερικά χρόνια ενωρίτερα, όταν το συνέθετε ο Θεοδωράκης στο Παρίσι, να κάνουν τις δοκιμές παρουσία του δημιουργού του, ποιητή Pablo Neruda.
Με συνειδητές επιλογές η Μαρία Φαραντούρη επέτυχε από νωρίς να έχει καλλιτεχνική αυτονομία, ως μία αυτόφωτη καλλιτεχνική οντότητα, που μπορούσε πλέον να ελιχθεί σε διαφορετικά είδη τραγουδιού. Αρωγός της και η Έλλη Νικολαΐδη, η οποία έγινε πολύτιμη δασκάλα για τη μουσική εξάσκηση της Μαρίας. Πάντα πιστή στον δρόμο που είχε χαράξει έως τότε, με γνώμονα την ποιότητα και την υψηλή αισθητική, άρχισε ν’ ανοίγει το ρεπερτόριό της μετά το 1976. Εκεί, άλλωστε, την οδηγούσε η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, μετά από επτά χρόνων παραμονή στο εξωτερικό. Ως πολίτις και καλλιτέχνις του κόσμου είχε ζυμωθεί με ξένους καλλιτέχνες και είχε συμπράξει σε διεθνή φεστιβάλ με σπουδαίες προσωπικότητες του τραγουδιού, όπως η Juliette Greco, η Mercedes Sosa, η Myriam Makeba, οι Inti Illimani, η Maria del Mar Bonet. Η πρότασή της προς το ελληνικό κοινό ήταν τα Τραγούδια Διαμαρτυρίας από όλον τον κόσμο, που όχι μόνο βρήκε άμεση ανταπόκριση, αλλά έγινε και χρυσό βινύλιο.
Η γνωριμία της με τον κορυφαίο ηθοποιό του Berliner Ensemble, Eckerhardt Schall, κατέληξε σε μια σπουδαία συνεργασία επάνω σε τραγούδια του Bertolt Brecht. Η Μαρία ήταν η πρώτη καλλιτέχνις, την οποία αποδέχθηκε το γερμανικό κοινό σε ερμηνεία του Brecht και σε άλλη γλώσσα εκτός της γερμανικής. Οι παραστάσεις στα ελληνικά και στα γερμανικά, που έδωσε στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Ελλάδα με τον Eckerhardt Schall, σημείωσαν τεράστια επιτυχία.
Έγινε πηγή έμπνευσης και για ξένους καλλιτέχνες, που άκουγαν τις ηχογραφήσεις της και καταπιάνονταν με τα τραγούδια που είχε τραγουδήσει, δίνοντας τη δική τους διάσταση. Το ροκ συγκρότημα Savage Republic διασκεύασε μέρη από την Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν και το έργο Ένας Όμηρος, ενώ ο κιθαρίστας της τζαζ Nels Cline της αφιέρωσε έναν αυτοσχεδιασμό επάνω στην Παντέρμη από το Romancero Gitano του Lorca, με τίτλο Maria Alone (For Maria Farandouri).
Παράλληλα, ανανέωσε τη συνεργασία της με τον Μάνο Λοΐζο σ’ έναν δίσκο σταθμό για την εποχή - Τα Νέγρικα - σε ποιητική δημιουργία του Γιάννη Νεγρεπόντη. Αργότερα συνεργάστηκε με τον νέο συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου, ο οποίος μελοποίησε Μανώλη Αναγνωστάκη. Ενδιάμεσα, είχε αναζωογονηθεί η συνάντηση με τον Μάνο Χατζιδάκι -με την ολοκλήρωση της Μελισσάνθης και τη σύνθεση νέων έργων για τη φωνή της- και λίγο αργότερα οι συναυλίες του Μάνου στη Ρωμαϊκή Αγορά με τη Μαρία και νέους τραγουδιστές αποτελούσαν το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Σ’ ένα άνοιγμα φιλίας και ειρήνης μεταξύ των δύο λαών, η Μαρία Φαραντούρη έκανε μια ανατρεπτική για την εποχή κίνηση, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, και συνεργάστηκε με τον Τούρκο συνθέτη και διανοούμενο Zulfu Livaneli. Οι συναυλίες τους στην Ελλάδα αγκαλιάστηκαν από το ελληνικό κοινό, που έδειχνε καθαρά την κόπωση του από τη μακροχρόνια ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και τη διάθεση του για συμφιλίωση και ειρηνική συμβίωση. Την ίδια, και ίσως ακόμη περισσότερη, ανταπόκριση είχε αυτή η συνεργασία στην Τουρκία.
Το 1981, παρουσίασε με τον Θεοδωράκη και τον Πανδή -για δεύτερη φορά στην Κούβα- το Canto General. Οι συναυλίες, που δόθηκαν στο μουσικά εκπαιδευμένο κουβανέζικο κοινό, παρουσία του Fidel Castro, είχαν τόση επιτυχία, ώστε η πρόσκληση από τον Κουβανό ηγέτη να επαναληφθεί στα επόμενα χρόνια και να δοθεί νέος κύκλος συναυλιών.
Το 1985 ήταν για τη Μαρία η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη ζωή της. Η γέννηση του γιου της Στέφανου, ανήμερα της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου, εγκαινίασε μια περίοδο σχετικής απόσυρσης από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Με πνευματώδη διάθεση ο Μάνος Χατζιδάκις σχολίαζε το ευτυχές γεγονός της γέννησης του Στέφανου στο περιοδικό Τέταρτο ως εξής: "Εθνική εορτή (συνήθης ετησία). Έκλειψη ολική Σελήνης (ασυνήθης). Γεννήθηκεν ο γιός της Μαρίας της Φαραντούρη και του Τηλέμαχου Χυτήρη. Το μόνο πρωτογενές γεγονός της ημέρας. Να τους ζήσει. Μ’ όλες μας τις ευχές. Μ’ όλη μας την καρδιά. Μ’ όλη μας την αγάπη."
Οι ανάγκες της μητρότητας την ώθησαν σε λίγες αλλά εκλεκτές συνεργασίες στα αμέσως επόμενα χρόνια. Η πιο σημαντική ήταν η συνεργασία της με τον κορυφαίο μαέστρο Zubin Mehta και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, στο Ηρώδειο, για την ερμηνεία του κλασικού -πλέον- έργου Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν. Στο μέλλον θα βρισκόταν και πάλι κάτω από την μπαγκέτα του διάσημου αρχιμουσικού, λίγο πριν από το γύρισμα της χιλιετίας, στο Παρίσι, για τον εορτασμό του Millennium από την Unesco. Το 1987, έζησε συγκινητικές στιγμές, όταν ερμήνευσε το Romancero Gitano μέσα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Lorca στο Fuente Vaqueros, παρουσία της αδελφής του ποιητή Isabel G. Lorca και του φίλου του, ζωγράφου, Jose Caballero. Το 1988, και πάλι στο Ηρώδειο, συμμετείχε μαζί με τον Νορβηγό σαξοφωνίστα Jan Garbarek στη συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου με μουσικά θέματα και τραγούδια από κινηματογραφικές ταινίες.
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ασταθής το 1989, καθώς βαλλόταν το πρόσωπο του πρωθυπουργού και προέδρου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν είχαν αναδείξει σταθερή και βιώσιμη κυβέρνηση. Θεωρώντας ότι έπρεπε να συμπαρασταθεί στον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, κατά τη συκοφαντική, όπως απεδείχθη, επίθεση, που υφίστατο, η Μαρία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του και ετέθη σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, στάθηκε για μια βουλευτική περίοδο στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου, συμβάλλοντας από κοινού με τη Μελίνα Μερκούρη και τον Σταύρο Μπένο στις προτάσεις επί πολιτιστικών θεμάτων.
Ούτε η μητρότητα, όμως, ούτε η πολιτική ήταν ικανές να την κρατήσουν για πολύ μακριά από την Τέχνη. To 1990 συνεργάστηκε για την υλοποίηση ενός διπλού άλμπουμ με τον Κουβανό συνθέτη Leo Brouwer, επάνω σε διεθνές ρεπερτόριο και τραγούδια του Βαγγέλη Παπαθανασίου, γραμμένα ειδικά για τη φωνή της.
Και ενώ η συνεργασία της με τον Μίκη Θεοδωράκη συνεχίζεται έως σήμερα σε νέα ή ανέκδοτα έργα του μεγάλου μουσουργού, η Μαρία Φαραντούρη επιδιώκει, συγχρόνως, την επαφή με τη νεώτερη γενιά των Ελλήνων συνθετών. Στο πλαίσιο αυτό ερμήνευσε το έργο του Περικλή Κούκου σε ποίηση Χριστόφορου Χριστοφή, Ημερολόγιο για Περαστικούς στα Τέλη του Αιώνα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1996. Τρία χρόνια αργότερα, σε ένα πνεύμα καλής συνεργασίας και καλλιτεχνικής δημιουργίας πρότεινε στις εξαίρετες συναδέλφους της Έλλη Πασπαλά, και Σαββίνα Γιαννάτου να συνεργαστούν. Οι εμφανίσεις τους, με τις ενορχηστρώσεις του πιανίστα Τάκη Φαραζή και τη σύμπραξη στην ορχήστρα και των David Lynch και Haig Yazdjian, είχαν μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, ώστε το σχήμα να παραμείνει στις ελληνικές σκηνές για δύο χρόνια.
Για χάρη της Μαρίας επέστρεψε, το 2000, στη δισκογραφία, μετά από απουσία πολλών ετών, η πρωτοποριακή συνθέτις και πλέον σημαντική επίγονος του Μάνου Χατζιδάκι, Λένα Πλάτωνος. Το καλοκαίρι του 2001, όταν η Αθήνα είχε αδειάσει για τις αυγουστιάτικες διακοπές, η Μαρία Φαραντούρη γέμισε το Ηρώδειο, όπου με τη σύμπραξη της Ορχήστρας Χρωμάτων και υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη παρουσίασαν το πρόγραμμα Ενας Αιώνας Ελληνικό Τραγούδι. Τον Ιούνιο του 2003, και πάλι στο ρωμαϊκό ωδείο, τραγούδησε στην ολοκληρωμένη έκδοση της Αμοργού των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου, σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Την τελευταία δεκαετία, τις περιοδείες της στο εξωτερικό αλλά και πολλές εμφανίσεις της στην Ελλάδα πλαισιώνει το βερολινέζικο γκρουπ Berliner Instrumentalisten, που απαρτίζεται από τους Γερμανούς μουσικούς Henning Schmiedt-πιάνο Volker Schlott-φλάουτο/σαξόφωνο, Jens Naumilkat-τσέλο. Μ’ αυτούς τους μουσικούς η Μαρία Φαραντούρη δίνει μια άλλη διάσταση και προέκταση σε τραγούδια της παραδοσιακής, ρεμπέτικης και της βυζαντινής μας μουσικής, καθώς και στο παλαιώτερο και σύγχρονο έντεχνο, ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο. Παράλληλα, συνεχίζει τα ανοίγματά της στις διεθνείς μουσικές τάσεις, όπως το ethnic - με το πρόσφατο cd της Ψηφιδωτό, αλλά και στις συνεργασίες με καλλιτέχνες του κλασικού ρεπερτορίου, όπως ο διακεκριμένος πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης.
Τον Νοέμβριο του 2002 παρακολούθησε τη συναυλία της στο Πανεπιστήμιο της Santa Barbara ένας μεγάλος άνθρωπος και μεγάλος μουσικός - ο Charles Lloyd. Οι δύο καλλιτέχνες αισθάνθηκαν πολύ κοντά και μια καλή φιλία γεννήθηκε. Τον Ιούλιο του 2004, όταν ο Charles εμφανίστηκε στον Λυκαβηττό, της ζήτησε να τραγουδήσει το τραγούδι του Blow wind, που αποτέλεσε μια ιδιαίτερη στιγμή στη μουσική πορεία της Μαρίας και μια διαφορετική εμπειρία.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2004, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος επιβράβευσε την προσφορά της Μαρίας Φαραντούρη στο ελληνικό τραγούδι, απονέμοντάς της τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.
Δισκογραφία - Υπό κατασκευή
Μουσικόραμα - 1965 - Πρώτη εκτέλεση Μίκης Θεοδωράκης - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1966 - Ένας όμηρος - Μαρία Φαραντούρη, Μίκη Θεοδωράκη
Μουσικόραμα - 1966 - The ballad of Mauthausen - Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1966 - Χρυσοπράσινο φύλλο - Μίκης Τηεοδωράκης, Μπιθικώτσης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1969 - Ζ - Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1970 - Κατάσταση πολιορκίας - Μίκης Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Καλογιάννης
Μουσικόραμα - 1970 - Πνευματικό εμβατήριο - Μίκης Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Καλογιάννης
Μουσικόραμα - 1971 - John Williams - Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1971 - Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη - Φαραντούρη, Καλογιάννης
Μουσικόραμα - 1972 - theodorakis in concert - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1973 - 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας - Θεοδωράκης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1974 - Greek popular music - Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Καπερνάρος
Μουσικόραμα - 1974 - Αρκαδία 6 - Αρκαδία 8 - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1974 - Αρκαδία Νο Ι, VII, VIII - Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Πανδής
Μουσικόραμα - 1974 - Η Ελλάδα του Μίκη Θεοδωράκη - Φαραντούρη Μαρία, Καπερνάρος
Μουσικόραμα - 1974 - Θαλασσινά φεγγάρια - Θεοδωράκης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1974 - Μίκης Θεοδωράκης & Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1974 - Τα τραγούδια του αγώνα - Θεοδωράκης, Καραλής, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1975 - Canto General - Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Πανδής
Μουσικόραμα - 1975 - Ο ήλιος και ο χρόνος - Δημητριάδη, Φαραντούρη, Καλογιάννης, Πανδής
Μουσικόραμα - 1975 - Τα νέγρικα - Λοϊζος, Φαραντούρη, Ρασούλης
Μουσικόραμα - 1975 - Η μεγάλη αγρύπνια - Καραϊνδρου, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1976 - Τα παράλογα - Χατζιδάκις (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1977 - Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο - Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1979 - Οι γειτονιές του κόσμου - Θεοδωράκης-Ρίτσος - Φαραντούρη, Θωμόπουλος
Μουσικόραμα - 1979 - Η Μαρία φαραντούρη τραγουδάει Μπρεχτ
Μουσικόραμα - 1980 - Η αγαπη είναι φόβος - Μιχάλης Γρηγορίου, Φαραντούρη, Κούτρας
Μουσικόραμα - 1980 - Η εποχή της Μελισσάνθης - Μάνος χατζιδάκις
Μουσικόραμα - 1981 - Ο επιβάτης - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1982 - Η Μαρία φαραντούρη τραγουδάει Λιβανελι
Μουσικόραμα - 1985 - Η Μαρία Φαραντούρη στο Olympia - Θεοδωράκης, Λέκκας, Χατζιδάκις
Μουσικόραμα - 1986 - All time greatest hits - Θεοδωράκης
Μουσικόραμα - 1986 - Ο Μάνος Χατζιδάκις στη ρωμαϊκή αγορά - (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1986 - Σκοτεινή μητέρα - Χατζιδάκις, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1986 - Θεοδωράκης Τα τραγούδια μου - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1987 - Φαραντούρη Μαρία Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της
Μουσικόραμα - 1988 - Ωδείο Ηρώδου Αττικού - Καραϊνδρου, Νταλάρας, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1988 - Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον Ελληνικο κινηματογράφο - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1989 - Κάπου ανατολικοδυτικά - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1990 - 17 τραγούδια - Σαββόπουλος, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1991 - Κινηματογράφος και τραγούδι - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1991 - Ο ήλιος και ο χρόνος - Δημητριάδη, φαραντούρη, Καλογιάννης, Πανδής
Μουσικόραμα - 1994 - Άπονες εξουσίες - Θεοδωράκης (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1994 - Η Βεατρίκη στην οδό μηδέν - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1994 - Η Φαραντούρη τραγουδά Θεοδωράκη
Μουσικόραμα - 1994 - Ο ήλιος και ο χρόνος - Θεοδωράκης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1995 - Θεατρικά, πειραματική σκηνή της τέχνης - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1995 - the birthday concert 95 - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1947 στην Αθήνα. Μια σκληρή εποχή για την Ελλάδα και τον κόσμο, που μετρούσαν ακόμη τις πληγές τους από τον πόλεμο και τη γερμανική κατοχή.
Ήταν, όμως, και μια εποχή ανασυγκρότησης και πνευματικής αφύπνισης, όπως την εξέφρασε ο Άγγελος Σικελιανός στο Πνευματικό Εμβατήριο: έργο ανάτασης και εγρήγορσης, που έμελλε να τραγουδηθεί από τη Μαρία Φαραντούρη 23 χρόνια αργότερα, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Η παιδική της ηλικία δεν ήταν εύκολη και ανέμελη. Η πολιομυελίτιδα -η επιδημία της εποχής, που έπληττε, κυρίως, τα παιδιά- δεν την άφησε αλώβητη και την ταλαιπώρησε έντονα έως το τέλος των παιδικών της χρόνων. Η απομάκρυνση από τους γονείς και η καραντίνα -έστω και μαζί με άλλα παιδιά- στο σανατόριο για έξι μήνες ήταν μια επώδυνη διαδικασία για την μόλις δύο ετών Μαρία, την οποία έπρεπε να δοκιμάσει και πάλι μερικά χρόνια αργότερα. Οι γονείς της νησιώτες, ο πατέρας -Γεράσιμος- από την Κεφαλονιά και η μητέρα -Ελένη- από τα Κύθηρα, ήταν εγκατεστημένοι στη Νέα Ιωνία. Από εκεί και οι πρώτες μνήμες, εικόνες και ήχοι...
Η εφηβεία, όμως, έφερε τις πρώτες δημιουργικές εμπειρίες: η συμμετοχή της στη χορωδία του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής της έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει, ότι το τραγούδι θα γινόταν γι’ αυτήν δρόμος και τρόπος ζωής. Ο ΣΦΕΜ είχε ως αντικείμενο την προώθηση της προοδευτικής μουσικής -βασισμένης στην ελληνική κουλτούρα και παράδοση- και αποτελούσε φυτώριο νέων καλλιτεχνών. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Χρήστος Λεοντής, οι Ζάκης και Παναγιώτης Κουνάδης ήταν μερικοί μόνο από τα μέλη του Συλλόγου, που ήθελαν να δώσουν μια νέα πνοή στο ελληνικό τραγούδι. Σ’ αυτό το περιβάλλον η Μαρία Φαραντούρη έκανε τα πρώτα της μουσικά βήματα και χάρη στην πλούσια κοντράλτο φωνή της από μέλος της χορωδίας έγινε πολύ σύντομα σολίστ.
Σε μια εκδήλωση του ΣΦΕΜ, το 1963, την άκουσε ο Μίκης Θεοδωράκης να τραγουδά ένα δικό του τραγούδι, τον Καημό. Ήταν τόσο βαθειά η εντύπωση, που του προκάλεσε η νεαρή τραγουδίστρια, ώστε στο τέλος της συναυλίας τη συνάντησε στα παρασκήνια και της είπε: "Το ξέρεις ότι έχεις γεννηθεί για να τραγουδάς τα τραγούδια μου;" "Το ξέρω", ήταν η άμεση απάντηση της δεκαεξάχρονης Μαρίας. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, με την παύση του σχολείου για τις θερινές διακοπές, η Μαρία αποτέλεσε μέλος του γκρουπ Θεοδωράκη. Δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Ντόρα Γιαννακοπούλου και τη Σούλα Μπιρμπίλη, η Μαρία γνώρισε για πρώτη φορά τον μαγικό κόσμο των συναυλιών. Σύντομα η φωνή της ήταν παρούσα και στα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα. Στις πορείες ειρήνης ακουγόταν ένα νέο έργο του Θεοδωράκη, το Ένας Όμηρος, απ’ όπου και το Γελαστό Παιδί, ένα τραγούδι που η Μαρία με τη μαχητική της νιότη έκανε γνωστό στο πανελλήνιο και στη συνέχεια σε όλον τον κόσμο.
Την ίδια εποχή, η Παξινού και ο Μινωτής ανέβαζαν και πάλι στην Επίδαυρο τις Φοίνισσες, για τις οποίες ο Θεοδωράκης είχε γράψει τη μουσική. Οι πρόβες τους, τις οποίες ανελλιπώς παρακολουθούσε η νεαρή μαθήτρια, αποτέλεσαν για εκείνη σχολείο φωνητικής εξάσκησης και μουσικής έκφρασης.
Ήταν στα 1965, όταν η Μαρία έκανε την πρώτη της επαγγελματική ηχογράφηση με το τραγούδι των Σπύρου Παπά και Γιάννη Αργύρη Κάποιος γιορτάζει, όπου τη συνόδευε ο Λάκης Παπάς. Στα 1966, κυκλοφόρησε το soundtrack της ταινίας του Χαρίλαου Παπαδόπουλου Το νησί της Αφροδίτης, τη μουσική του οποίου υπέγραφε ο Μίκης Θεοδωράκης. Από εκεί και η πρώτη ηχογράφηση της Μαρίας σε τραγούδι του Θεοδωράκη, το Ματωμένο Φεγγάρι, σε ποίηση Νίκου Γκάτσου. Λίγο ενωρίτερα, την είχε καλέσει ο συνθέτης στο σπίτι του και της είχε παίξει στο πιάνο το πρώτο έργο που είχε γράψει για τη φωνή της: τη Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν, σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλλη, έργο που ταυτίστηκε όσο κανένα άλλο με τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη, κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Πολύ σύντομα, ο συνθέτης της έγραψε και έξι τραγούδια, τα οποία ονόμασε Κύκλο Φαραντούρη, τιμώντας ήδη από τόσο νεαρή ηλικία αυτήν που επρόκειτο να γίνει η κύρια ερμηνεύτριά του - η ιέρειά του! Σε κανέναν άλλο τραγουδιστή ή τραγουδίστρια δεν αφιέρωσε ονομαστικά ο συνθέτης κύκλο τραγουδιών, παρά το γεγονός, ότι πολλά έργα του τα έγραφε για συγκεκριμένες ανδρικές ή γυναικείες φωνές.
Ως αναπόσπαστο μέλος του γκρουπ Θεοδωράκη, που έδινε συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η Μαρία επισκέφθηκε και τη Σοβιετική Ένωση. Εκεί την άκουσε ο σπουδαίος Ρώσος μουσουργός Άραμ Ίλυτς Χατσατουριάν, ο οποίος της ζήτησε να μείνει στη Μόσχα για μουσικές σπουδές. Όμως, η Μαρία ακολούθησε τον Έλληνα συνθέτη στο μουσικό του οδοιπορικό. Μνημειακό θα χαρακτηριζόταν σήμερα το βινύλιο που κυκλοφόρησε το 1966 στην ΕΣΣΔ, ζωντανή ηχογράφηση από τις συναυλίες που δόθηκαν εκεί.
Στο πλευρό του Θεοδωράκη, που μεταμόρφωσε ριζικά τη σύγχρονη ελληνική μουσική και ιδιαίτερα το τραγούδι, η Μαρία Φαραντούρη έκανε γνωστούς στο ελληνικό κοινό τους νομπελίστες Σεφέρη και Ελύτη και τους άλλους μείζονες ποιητές. Αυτό το μουσικό - πολιτιστικό κίνημα αναπτύχθηκε μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα του ’67. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας η μουσική του Θεοδωράκη απαγορεύθηκε και ο ίδιος, μετά από τέσσερις μήνες καταδίωξης, συνελήφθη. Ενωρίτερα, σ’ ένα χαρτάκι από μαστίχα, είχε προλάβει να στείλει κρυφά στη Μαρία ένα σύντομο μήνυμα, με το οποίο τη συμβούλευε να φύγει για το εξωτερικό. Ήταν μόλις 20 ετών, όταν εγκατέλειψε την Αθήνα για το Παρίσι, και έκανε αυτό που θεωρούσε αυτονόητο: τραγουδούσε αφιλοκερδώς σε πλήθος συναυλιών, τα έσοδα των οποίων διοχετεύονταν στην αντιδικτατορική δράση. Έγινε σύμβολο αντίστασης και ελπίδας και σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας, ευαισθητοποιημένη στα κοινωνικά προβλήματα, συμπαρίστατο εμπράκτως στο γυναικείο κίνημα, στις οικολογικές κινητοποιήσεις και στον αγώνα κατά των ναρκωτικών.
Ο διεθνής Τύπος την ονόμασε Μαρία Κάλλας του λαού (The Daily Telegraph), Joan Baez της Μεσογείου (Le Monde), ενώ χαρακτήρισε τη φωνή της δώρο των θεών του Ολύμπου (The Guardian), αφιερώνοντάς της εκτενείς διθυραμβικές κριτικές, που εξήραν όχι μόνο τα φωνητικά προσόντα και τη σεμνή σκηνική της παρουσία, αλλά, επίσης, το ήθος και την κοινωνική δραστηριοποίησή της. Τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, η Μαρία υπήρξε μια εντελώς νέα μορφή τραγουδίστριας – αγωνίστριας και συνειδητοποιημένης γυναίκας.
Με τις συναυλίες της στην Ευρώπη και στην Αμερική, καθώς και με ηχογραφήσεις, που ακούγονταν από το BBC και τη Deutsche Welle, κράτησε ζωντανή τη μουσική του Θεοδωράκη. Εκείνος (σε εξορία, τότε, στην ορεινή Ζάτουνα) της διοχέτευε μυστικά κασέτες με πρόχειρες ηχογραφήσεις των νέων έργων του - με τη φωνή του και τον ίδιο στο πιάνο. Η Μαρία έβρισκε τους κατάλληλους συνεργάτες για να γίνουν οι ενορχηστρώσεις, και ο Θεοδωράκης άκουγε το αποτέλεσμα από τα βραχέα, σε τρανζιστοράκι που είχε αποκρύψει από τους δεσμοφύλακές του. Κάτω από αυτές τις συνθήκες άκουσε για πρώτη φορά την Κατάσταση Πολιορκίας, σε μετάδοση από το Roundhouse του Λονδίνου. Μια ιστορική συναυλία, στην οποία συνέβαλαν πλήθος καλλιτεχνών, από τον Μίνω Βολανάκη έως τους ηθοποιούς του μιούζικαλ Hair, που σε μια ανάπαυλα των παραστάσεών τους έσπευσαν να στηρίξουν τον αγώνα των Ελλήνων συναδέλφων τους. Ο Sir John Geilgud, ο Alan Bates, η Peggy Ashcroft και η Μελίνα Μερκούρη συνεισέφεραν λίγο αργότερα σε άλλη συναυλία της Μαρίας στο Albert Hall.
Σ’ αυτούς τους καιρούς, η Μαρία γνώρισε τον Τηλέμαχο Χυτήρη, ποιητή και φοιτητή της φιλοσοφικής στη Φλωρεντία, όταν πήγε εκεί για συναυλία που είχαν διοργανώσει οι Έλληνες φοιτητές. Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο μετέπειτα γάμος τους και η απόκτηση ενός γιου απέδειξαν ότι το ζευγάρι είχε συνδεθεί εφ’ όρου ζωής.
Την ίδια εποχή άρχισε η συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος συνέθετε τότε την Εποχή της Μελισσάνθης, ένα έργο βιωματικό για τον ίδιο, που αναφερόταν στους χαλεπούς καιρούς της δικής του νιότης, στα ανοιχτά τραύματα που είχε αφήσει η γερμανική κατοχή και που αναζωπυρώνονταν, υποδαυλισμένα από τα νέα πλήγματα που κατέφερε στην Ελλάδα το στρατιωτικό καθεστώς. Κεντρικό ρόλο σ’ αυτό το έργο ο Μάνος Χατζιδάκις επεφύλαξε για τη Μαρία, εξ ου και έδωσε τον υπότιτλο Μια μουσική ιστορία με την Μαρία Φαραντούρη. Το έργο θα ολοκληρωνόταν χρόνια αργότερα, αλλά η μουσική σχέση της Μαρίας με τον Μάνο είχε ήδη αρχίσει να διαγράφει μια δημιουργική πορεία.
Χάρη στην παρέμβαση του Μάνου Χατζιδάκι, το 1972, έγινε δυνατό να έλθει στην Ελλάδα για τον ύστατο χαιρετισμό στον πατέρα της, που έφυγε στα χρόνια της δικτατορίας. Η άδεια που της παραχωρήθηκε ήταν 48ωρη, λες και δυο μέρες αρκούσαν για έναν θρήνο! Τότε, ωστόσο, άρκεσαν και χώρεσαν και μια επίσκεψή της αστραπή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, εκεί όπου ο παλμός των αρχαίων προγόνων χτυπούσε πάντα ελεύθερος - μια ανάσα ελεύθερης Ελλάδας και επιστροφή στην αυτοεξορία.
Δύο χρόνια ενωρίτερα -και κατόπιν διεθνούς κινητοποίησης προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών- ο Θεοδωράκης με κλονισμένη υγεία (μετά από φυλακίσεις, εξορίες και κατ’ οίκον περιορισμούς) είχε αφεθεί ελεύθερος. Με τη μεσολάβηση του Γάλλου Jean-Jacques Servan-Schreiber είχε μεταβεί στο Παρίσι, απ’ όπου άρχισε την αέναη περιήγησή του ανά τον κόσμο: Ευρώπη, Αυστραλία, Βόρεια και Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή. Η Μαρία, πάντα μαζί του, πρωτοστατούσε στις συναυλίες, που γίνονταν πυλώνας δύναμης για τους αυτοεξόριστους Έλληνες και βήμα για τους απανταχού καταπιεσμένους με τη συμπαράσταση διασήμων ξένων καλλιτεχνών, διανοουμένων και άλλων προσωπικοτήτων. Ειδικά οι Ευρωπαίοι στάθηκαν στο πλευρό των ανέστιων -τότε- Ελλήνων, αγκαλιάζοντας τον αγώνα τους για ελευθερία. Μυθικές οι συναυλίες στις αίθουσες Olympia, Salle Pleyel, Bobino, Mutualite, Lincoln Center, Albert Hall, Tschaikovsky: μερικές μόνο από εκείνες που έγιναν μάρτυρες αυτής της πάλης. Συγχρόνως, το ξένο κοινό ερχόταν σε επαφή με τη σύγχρονη ελληνική μουσική και ενθουσιαζόταν από τη δημιουργία του Θεοδωράκη. Και μέχρι σήμερα, οι αίθουσες στο εξωτερικό και ειδικά στην Ευρώπη είναι κατάμεστες από τον τοπικό πληθυσμό παρά απο Έλληνες του εξωτερικού, όταν δίνει συναυλίες η Μαρία Φαραντούρη ή παρουσιάζει τα κλασικά του έργα ο Μίκης Θεοδωράκης.
Παράλληλα με τις συναυλίες της, η Μαρία ηχογραφούσε δίσκους που έφθαναν κρυφά στην Ελλάδα -μέσα σε διαφορετικά εξώφυλλα- για να δώσουν θάρρος και ευψυχία στους αγωνιστές. Έτσι, εν κρυπτώ και παραβύστω, μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος και οι ταινίες με το ηχητικό υλικό της Μεγάλης Αγρύπνιας, του πρωτόλειου έργου της νεοεμφανιζόμενης -τότε- συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου, σε ποίηση Κώστα Γεωργουσσόπουλου. Η Μαρία πρόσθεσε τη φωνή της σε ένα λονδρέζικο στούντιο, τοποθετώντας τη σφραγίδα της στον μοναδικό κύκλο τραγουδιών της Καραΐνδρου, καταξιωμένης -σήμερα- συνθέτριας κινηματογραφικής μουσικής. Έτσι άρχισε και η φιλία τους. Λίγο αργότερα, σε μια περιοδεία της στην Αμερική, γνώρισε στη Νέα Υόρκη τη Φλέρυ Νταντωνάκη, με την οποία συνδέθηκε με βαθειά φιλία, έως το βασανισμένο τέλος της Φλέρυς το καλοκαίρι του 1998.
Το Λονδίνο είχε γίνει πια η υιοθετημένη πατρίδα της κι εκεί γνωρίστηκε με τον δεξιοτέχνη της κιθάρας John Williams. Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης εντυπωσιάστηκε από τη φωνή της και την παρουσία της και συνεργάστηκε μαζί της επάνω στο Romancero Gitano του F.G.Lorca, σε μια εξαίρετη μεταγραφή για φωνή και κιθάρα. Ο Ισπανός Lorca, ευαίσθητος ποιητής και θύμα της χούντας του Φράνκο, είχε γίνει πηγή έμπνευσης για τον Θεοδωράκη -που τον είχε μελοποιήσει λίγο πριν εκδηλωθεί το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα- και στα 1971, με τη Μαρία στο τραγούδι και τον John Williams στην κιθάρα έβρισκε την ιδανική του ερμηνεία, στην έξοχη απόδοση του στα ελληνικά από τον Οδυσσέα Ελύτη.
Στο Παρίσι, ο Θεοδωράκης ήλθε σ’ επαφή με όλες τις προοδευτικές προσωπικότητες της εποχής. Με συναυλίες του στήριξε τον ηγέτη του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος Francois Mitterand στην προεκλογική του εκστρατεία. Εντυπωσιασμένος ο Mitterrand από τη Μαρία έγραψε ένα μοναδικής εμπνεύσεως σχόλιο για αυτήν, στο βιβλίο του Η μέλισσα και ο αρχιτέκτονας, όπου την παρομοιάζει με την ίδια την Ελλάδα και τη θεά Ήρα: δυνατή, αγνή και άγρυπνη.
Με την πτώση της χούντας ο Μίκης Θεοδωράκης και η Μαρία Φαραντούρη επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου έδωσαν στιγμές έντονης συγκίνησης στο ελληνικό κοινό, μετά από επτά χρόνια βίας και ψυχαναγκασμού. Εκατόν είκοσι πέντε χιλιάδες ήταν μόνον όσοι παρακολούθησαν το Canto General του Θεοδωράκη στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ένα έργο που η Μαρία με τον εξέχοντα συνάδελφο της Πέτρο Πανδή σφράγισαν με την ερμηνεία τους και που είχαν την ευκαιρία μερικά χρόνια ενωρίτερα, όταν το συνέθετε ο Θεοδωράκης στο Παρίσι, να κάνουν τις δοκιμές παρουσία του δημιουργού του, ποιητή Pablo Neruda.
Με συνειδητές επιλογές η Μαρία Φαραντούρη επέτυχε από νωρίς να έχει καλλιτεχνική αυτονομία, ως μία αυτόφωτη καλλιτεχνική οντότητα, που μπορούσε πλέον να ελιχθεί σε διαφορετικά είδη τραγουδιού. Αρωγός της και η Έλλη Νικολαΐδη, η οποία έγινε πολύτιμη δασκάλα για τη μουσική εξάσκηση της Μαρίας. Πάντα πιστή στον δρόμο που είχε χαράξει έως τότε, με γνώμονα την ποιότητα και την υψηλή αισθητική, άρχισε ν’ ανοίγει το ρεπερτόριό της μετά το 1976. Εκεί, άλλωστε, την οδηγούσε η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, μετά από επτά χρόνων παραμονή στο εξωτερικό. Ως πολίτις και καλλιτέχνις του κόσμου είχε ζυμωθεί με ξένους καλλιτέχνες και είχε συμπράξει σε διεθνή φεστιβάλ με σπουδαίες προσωπικότητες του τραγουδιού, όπως η Juliette Greco, η Mercedes Sosa, η Myriam Makeba, οι Inti Illimani, η Maria del Mar Bonet. Η πρότασή της προς το ελληνικό κοινό ήταν τα Τραγούδια Διαμαρτυρίας από όλον τον κόσμο, που όχι μόνο βρήκε άμεση ανταπόκριση, αλλά έγινε και χρυσό βινύλιο.
Η γνωριμία της με τον κορυφαίο ηθοποιό του Berliner Ensemble, Eckerhardt Schall, κατέληξε σε μια σπουδαία συνεργασία επάνω σε τραγούδια του Bertolt Brecht. Η Μαρία ήταν η πρώτη καλλιτέχνις, την οποία αποδέχθηκε το γερμανικό κοινό σε ερμηνεία του Brecht και σε άλλη γλώσσα εκτός της γερμανικής. Οι παραστάσεις στα ελληνικά και στα γερμανικά, που έδωσε στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Ελλάδα με τον Eckerhardt Schall, σημείωσαν τεράστια επιτυχία.
Έγινε πηγή έμπνευσης και για ξένους καλλιτέχνες, που άκουγαν τις ηχογραφήσεις της και καταπιάνονταν με τα τραγούδια που είχε τραγουδήσει, δίνοντας τη δική τους διάσταση. Το ροκ συγκρότημα Savage Republic διασκεύασε μέρη από την Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν και το έργο Ένας Όμηρος, ενώ ο κιθαρίστας της τζαζ Nels Cline της αφιέρωσε έναν αυτοσχεδιασμό επάνω στην Παντέρμη από το Romancero Gitano του Lorca, με τίτλο Maria Alone (For Maria Farandouri).
Παράλληλα, ανανέωσε τη συνεργασία της με τον Μάνο Λοΐζο σ’ έναν δίσκο σταθμό για την εποχή - Τα Νέγρικα - σε ποιητική δημιουργία του Γιάννη Νεγρεπόντη. Αργότερα συνεργάστηκε με τον νέο συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου, ο οποίος μελοποίησε Μανώλη Αναγνωστάκη. Ενδιάμεσα, είχε αναζωογονηθεί η συνάντηση με τον Μάνο Χατζιδάκι -με την ολοκλήρωση της Μελισσάνθης και τη σύνθεση νέων έργων για τη φωνή της- και λίγο αργότερα οι συναυλίες του Μάνου στη Ρωμαϊκή Αγορά με τη Μαρία και νέους τραγουδιστές αποτελούσαν το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Σ’ ένα άνοιγμα φιλίας και ειρήνης μεταξύ των δύο λαών, η Μαρία Φαραντούρη έκανε μια ανατρεπτική για την εποχή κίνηση, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, και συνεργάστηκε με τον Τούρκο συνθέτη και διανοούμενο Zulfu Livaneli. Οι συναυλίες τους στην Ελλάδα αγκαλιάστηκαν από το ελληνικό κοινό, που έδειχνε καθαρά την κόπωση του από τη μακροχρόνια ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και τη διάθεση του για συμφιλίωση και ειρηνική συμβίωση. Την ίδια, και ίσως ακόμη περισσότερη, ανταπόκριση είχε αυτή η συνεργασία στην Τουρκία.
Το 1981, παρουσίασε με τον Θεοδωράκη και τον Πανδή -για δεύτερη φορά στην Κούβα- το Canto General. Οι συναυλίες, που δόθηκαν στο μουσικά εκπαιδευμένο κουβανέζικο κοινό, παρουσία του Fidel Castro, είχαν τόση επιτυχία, ώστε η πρόσκληση από τον Κουβανό ηγέτη να επαναληφθεί στα επόμενα χρόνια και να δοθεί νέος κύκλος συναυλιών.
Το 1985 ήταν για τη Μαρία η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη ζωή της. Η γέννηση του γιου της Στέφανου, ανήμερα της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου, εγκαινίασε μια περίοδο σχετικής απόσυρσης από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Με πνευματώδη διάθεση ο Μάνος Χατζιδάκις σχολίαζε το ευτυχές γεγονός της γέννησης του Στέφανου στο περιοδικό Τέταρτο ως εξής: "Εθνική εορτή (συνήθης ετησία). Έκλειψη ολική Σελήνης (ασυνήθης). Γεννήθηκεν ο γιός της Μαρίας της Φαραντούρη και του Τηλέμαχου Χυτήρη. Το μόνο πρωτογενές γεγονός της ημέρας. Να τους ζήσει. Μ’ όλες μας τις ευχές. Μ’ όλη μας την καρδιά. Μ’ όλη μας την αγάπη."
Οι ανάγκες της μητρότητας την ώθησαν σε λίγες αλλά εκλεκτές συνεργασίες στα αμέσως επόμενα χρόνια. Η πιο σημαντική ήταν η συνεργασία της με τον κορυφαίο μαέστρο Zubin Mehta και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, στο Ηρώδειο, για την ερμηνεία του κλασικού -πλέον- έργου Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν. Στο μέλλον θα βρισκόταν και πάλι κάτω από την μπαγκέτα του διάσημου αρχιμουσικού, λίγο πριν από το γύρισμα της χιλιετίας, στο Παρίσι, για τον εορτασμό του Millennium από την Unesco. Το 1987, έζησε συγκινητικές στιγμές, όταν ερμήνευσε το Romancero Gitano μέσα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Lorca στο Fuente Vaqueros, παρουσία της αδελφής του ποιητή Isabel G. Lorca και του φίλου του, ζωγράφου, Jose Caballero. Το 1988, και πάλι στο Ηρώδειο, συμμετείχε μαζί με τον Νορβηγό σαξοφωνίστα Jan Garbarek στη συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου με μουσικά θέματα και τραγούδια από κινηματογραφικές ταινίες.
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ασταθής το 1989, καθώς βαλλόταν το πρόσωπο του πρωθυπουργού και προέδρου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν είχαν αναδείξει σταθερή και βιώσιμη κυβέρνηση. Θεωρώντας ότι έπρεπε να συμπαρασταθεί στον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, κατά τη συκοφαντική, όπως απεδείχθη, επίθεση, που υφίστατο, η Μαρία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του και ετέθη σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, στάθηκε για μια βουλευτική περίοδο στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου, συμβάλλοντας από κοινού με τη Μελίνα Μερκούρη και τον Σταύρο Μπένο στις προτάσεις επί πολιτιστικών θεμάτων.
Ούτε η μητρότητα, όμως, ούτε η πολιτική ήταν ικανές να την κρατήσουν για πολύ μακριά από την Τέχνη. To 1990 συνεργάστηκε για την υλοποίηση ενός διπλού άλμπουμ με τον Κουβανό συνθέτη Leo Brouwer, επάνω σε διεθνές ρεπερτόριο και τραγούδια του Βαγγέλη Παπαθανασίου, γραμμένα ειδικά για τη φωνή της.
Και ενώ η συνεργασία της με τον Μίκη Θεοδωράκη συνεχίζεται έως σήμερα σε νέα ή ανέκδοτα έργα του μεγάλου μουσουργού, η Μαρία Φαραντούρη επιδιώκει, συγχρόνως, την επαφή με τη νεώτερη γενιά των Ελλήνων συνθετών. Στο πλαίσιο αυτό ερμήνευσε το έργο του Περικλή Κούκου σε ποίηση Χριστόφορου Χριστοφή, Ημερολόγιο για Περαστικούς στα Τέλη του Αιώνα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1996. Τρία χρόνια αργότερα, σε ένα πνεύμα καλής συνεργασίας και καλλιτεχνικής δημιουργίας πρότεινε στις εξαίρετες συναδέλφους της Έλλη Πασπαλά, και Σαββίνα Γιαννάτου να συνεργαστούν. Οι εμφανίσεις τους, με τις ενορχηστρώσεις του πιανίστα Τάκη Φαραζή και τη σύμπραξη στην ορχήστρα και των David Lynch και Haig Yazdjian, είχαν μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, ώστε το σχήμα να παραμείνει στις ελληνικές σκηνές για δύο χρόνια.
Για χάρη της Μαρίας επέστρεψε, το 2000, στη δισκογραφία, μετά από απουσία πολλών ετών, η πρωτοποριακή συνθέτις και πλέον σημαντική επίγονος του Μάνου Χατζιδάκι, Λένα Πλάτωνος. Το καλοκαίρι του 2001, όταν η Αθήνα είχε αδειάσει για τις αυγουστιάτικες διακοπές, η Μαρία Φαραντούρη γέμισε το Ηρώδειο, όπου με τη σύμπραξη της Ορχήστρας Χρωμάτων και υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη παρουσίασαν το πρόγραμμα Ενας Αιώνας Ελληνικό Τραγούδι. Τον Ιούνιο του 2003, και πάλι στο ρωμαϊκό ωδείο, τραγούδησε στην ολοκληρωμένη έκδοση της Αμοργού των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου, σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Την τελευταία δεκαετία, τις περιοδείες της στο εξωτερικό αλλά και πολλές εμφανίσεις της στην Ελλάδα πλαισιώνει το βερολινέζικο γκρουπ Berliner Instrumentalisten, που απαρτίζεται από τους Γερμανούς μουσικούς Henning Schmiedt-πιάνο Volker Schlott-φλάουτο/σαξόφωνο, Jens Naumilkat-τσέλο. Μ’ αυτούς τους μουσικούς η Μαρία Φαραντούρη δίνει μια άλλη διάσταση και προέκταση σε τραγούδια της παραδοσιακής, ρεμπέτικης και της βυζαντινής μας μουσικής, καθώς και στο παλαιώτερο και σύγχρονο έντεχνο, ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο. Παράλληλα, συνεχίζει τα ανοίγματά της στις διεθνείς μουσικές τάσεις, όπως το ethnic - με το πρόσφατο cd της Ψηφιδωτό, αλλά και στις συνεργασίες με καλλιτέχνες του κλασικού ρεπερτορίου, όπως ο διακεκριμένος πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης.
Τον Νοέμβριο του 2002 παρακολούθησε τη συναυλία της στο Πανεπιστήμιο της Santa Barbara ένας μεγάλος άνθρωπος και μεγάλος μουσικός - ο Charles Lloyd. Οι δύο καλλιτέχνες αισθάνθηκαν πολύ κοντά και μια καλή φιλία γεννήθηκε. Τον Ιούλιο του 2004, όταν ο Charles εμφανίστηκε στον Λυκαβηττό, της ζήτησε να τραγουδήσει το τραγούδι του Blow wind, που αποτέλεσε μια ιδιαίτερη στιγμή στη μουσική πορεία της Μαρίας και μια διαφορετική εμπειρία.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2004, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος επιβράβευσε την προσφορά της Μαρίας Φαραντούρη στο ελληνικό τραγούδι, απονέμοντάς της τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.
Δισκογραφία - Υπό κατασκευή
Μουσικόραμα - 1965 - Πρώτη εκτέλεση Μίκης Θεοδωράκης - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1966 - Ένας όμηρος - Μαρία Φαραντούρη, Μίκη Θεοδωράκη
Μουσικόραμα - 1966 - The ballad of Mauthausen - Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1966 - Χρυσοπράσινο φύλλο - Μίκης Τηεοδωράκης, Μπιθικώτσης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1969 - Ζ - Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1970 - Κατάσταση πολιορκίας - Μίκης Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Καλογιάννης
Μουσικόραμα - 1970 - Πνευματικό εμβατήριο - Μίκης Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Καλογιάννης
Μουσικόραμα - 1971 - John Williams - Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1971 - Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη - Φαραντούρη, Καλογιάννης
Μουσικόραμα - 1972 - theodorakis in concert - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1973 - 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας - Θεοδωράκης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1974 - Greek popular music - Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Καπερνάρος
Μουσικόραμα - 1974 - Αρκαδία 6 - Αρκαδία 8 - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1974 - Αρκαδία Νο Ι, VII, VIII - Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Πανδής
Μουσικόραμα - 1974 - Η Ελλάδα του Μίκη Θεοδωράκη - Φαραντούρη Μαρία, Καπερνάρος
Μουσικόραμα - 1974 - Θαλασσινά φεγγάρια - Θεοδωράκης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1974 - Μίκης Θεοδωράκης & Μαρία Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1974 - Τα τραγούδια του αγώνα - Θεοδωράκης, Καραλής, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1975 - Canto General - Θεοδωράκης, Φαραντούρη, Πανδής
Μουσικόραμα - 1975 - Ο ήλιος και ο χρόνος - Δημητριάδη, Φαραντούρη, Καλογιάννης, Πανδής
Μουσικόραμα - 1975 - Τα νέγρικα - Λοϊζος, Φαραντούρη, Ρασούλης
Μουσικόραμα - 1975 - Η μεγάλη αγρύπνια - Καραϊνδρου, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1976 - Τα παράλογα - Χατζιδάκις (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1977 - Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο - Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1979 - Οι γειτονιές του κόσμου - Θεοδωράκης-Ρίτσος - Φαραντούρη, Θωμόπουλος
Μουσικόραμα - 1979 - Η Μαρία φαραντούρη τραγουδάει Μπρεχτ
Μουσικόραμα - 1980 - Η αγαπη είναι φόβος - Μιχάλης Γρηγορίου, Φαραντούρη, Κούτρας
Μουσικόραμα - 1980 - Η εποχή της Μελισσάνθης - Μάνος χατζιδάκις
Μουσικόραμα - 1981 - Ο επιβάτης - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1982 - Η Μαρία φαραντούρη τραγουδάει Λιβανελι
Μουσικόραμα - 1985 - Η Μαρία Φαραντούρη στο Olympia - Θεοδωράκης, Λέκκας, Χατζιδάκις
Μουσικόραμα - 1986 - All time greatest hits - Θεοδωράκης
Μουσικόραμα - 1986 - Ο Μάνος Χατζιδάκις στη ρωμαϊκή αγορά - (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1986 - Σκοτεινή μητέρα - Χατζιδάκις, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1986 - Θεοδωράκης Τα τραγούδια μου - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1987 - Φαραντούρη Μαρία Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της
Μουσικόραμα - 1988 - Ωδείο Ηρώδου Αττικού - Καραϊνδρου, Νταλάρας, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1988 - Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον Ελληνικο κινηματογράφο - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1989 - Κάπου ανατολικοδυτικά - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1990 - 17 τραγούδια - Σαββόπουλος, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1991 - Κινηματογράφος και τραγούδι - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1991 - Ο ήλιος και ο χρόνος - Δημητριάδη, φαραντούρη, Καλογιάννης, Πανδής
Μουσικόραμα - 1994 - Άπονες εξουσίες - Θεοδωράκης (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1994 - Η Βεατρίκη στην οδό μηδέν - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Μουσικόραμα - 1994 - Η Φαραντούρη τραγουδά Θεοδωράκη
Μουσικόραμα - 1994 - Ο ήλιος και ο χρόνος - Θεοδωράκης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1995 - Θεατρικά, πειραματική σκηνή της τέχνης - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1995 - the birthday concert 95 - Θεοδωράκης, Φαραντούρη
Φραγκούλης Μάριος - Βιογραφικό & δισκογραφία
Ο Μάριος Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αφρική, αλλά μεγάλωσε και πέρασε τα σχολικά του χρόνια στην Αθήνα.
Σε ηλικία 17 ετών έγινε δεκτός στο Guildhall School of Music and Drama, όπου και σπούδασε τη δραματική τέχνη.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των βασικών σπουδών του, το 1998, συνεχίζει με μαθήματα όπερας, με όπλο του την κορυφαία υποτροφία «Μαρία Κάλλας». Παράλληλα, εργάζεται περιστασιακά ως μοντέλο.
Τον Σεπτέμβριο του 1998, θα συναντήσουμε τον Μάριο να ενσαρκώνει τον ομώνυμο ρόλο στην υπερπαραγωγή των «Αθλίων» του Κάμερον Μάκιντος (Cameron Mackintosh) στο Palace Theatre του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία του Τρέβορ Ναν (Trevor Nunn).
Το έργο συνεχίζεται με επιτυχία μέχρι το Δεκέμβριο του 1989 και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ο συγκεκριμένος ρόλος τον ακολούθησε αρκετές φορές στην καριέρα του. Ο θεατρικός «Μάριος» ανεβαίνει και πάλι στη σκηνή το 1993 με τον ίδιο θίασο στο Les Miserables National Tour στο Δουβλίνο, αλλά και το 1996, όταν επιστρέφει και πάλι στο Palace Theater του Λονδίνου.
Παρότι οι φωνητικές του ικανότητες και η ερμηνευτική του υπεροχή του έχουν ήδη εξασφαλίσει προοπτικές για μια αξιόλογη καριέρα, ο Μάριος Φραγκούλης επιλέγει να συνεχίσει τις σπουδές του στη φωνητική. Γι’ αυτό το λόγο μετακομίζει στην Ιταλία, το 1990, για να παρακολουθήσει μαθήματα δίπλα στον τενόρο Κάρλο Μπεργκόντζι (Carlo Bergonzi) και σε λίγο καιρό αποφοιτά από την Ακαδημία Verdi στο Μπουσέτο.
Το 1991 βρίσκεται στο Λονδίνο όπου συμμετέχει στο θίασο του αγγλικού Βασιλικού Θεάτρου, με το ρόλο του ρομαντικού Ραούλ, στο έργο «Το Φάντασμα της Όπερας» του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ (Andrew Lloyd Weber) σε σκηνοθεσία του Χάρολντ Πρινς (Harold Prince). Το ίδιο διάστημα συνεχίζει τις σπουδές του στη φωνητική, αυτή τη φορά στον τομέα της τεχνικής και της ερμηνείας, με δάσκαλο τον Αλφρέντο Κράους (Alfredo Kraus).
Το 1992 θα τον συναντήσουμε να σπουδάζει όπερα κοντά στον Ντόντι Προντέρο (Dodi Prodero), πάντα με την υποστήριξη της υποτροφίας «Μαρία Κάλλας», αλλά και της υποτροφίας «Αλέξανδρος Ωνάσης» που κέρδισε το 1992.
Μέχρι να ολοκληρώσει τις σπουδές του το 1995, συμμετέχει σε πολλές αξιόλογες παραστάσεις και ορχήστρες, όπως είναι για παράδειγμα η Βρετανική Ορχήστρα Νέων, η Βασιλική Ορχήστρα της Όπερας, η Ελληνική Εθνική Ορχήστρα της Όπερας και η Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, με ερμηνείες δίπλα σε εξαίρετους καλλιτέχνες όπως είναι η Ισπανίδα Μονσερά Καμπαγιέ (Montserrat Caballe), ο Αλφρέντο Κράους (Alfredo Craus), η Τζούλια Μιγκένες-Τζόνσον (Julia Migenes-Johnson), ο Τζουστίνο Ντίαζ (Justino Diaz) και άλλοι.
Το 1993 ο Μάριος Φραγκούλης κερδίζει στο διεθνή διαγωνισμό φωνητικής «Luciano Pavarotti» στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
Στο μεταξύ ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Juilliard School και μετακομίζει στο Λονδίνο, όπου υποδύεται τον Lun-Tha στη θεατρική παραγωγή «Ο Βασιλιάς κι Εγώ», του φεστιβάλ του Covent Garden, τον Μάιο του 1996. Η επιτυχημένη του ερμηνεία στο συγκεκριμένο έργο του εξασφαλίζει μια ακόμη συμμετοχή, με τον ίδιο ρόλο, στη Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, δίπλα στην Μπάρμπαρα Κουκ (Barbara Cook) και τον Τζος Άκμαν (Josh Ackland).
Την ίδια χρονιά ο Μάριος Φραγκούλης δέχεται πρόταση για να αναλάβει το ρόλο του νεαρού Αγάθωνα σε μια ταινία μικρού μήκους για λογαριασμό του BBC με τίτλο «Το Συμπόσιο του Πλάτωνα», με σκηνοθέτη τον διάσημο Κρίστοφερ Μάιλς (Christopher Miles).
Το 1997 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου ενσαρκώνει τον Μπιλ Κράκερ (Bill Cracker) στο έργο του Κουρτ Βάιλ (Curt Weil) «Happy End». Λίγους μήνες αργότερα θα τον συναντήσουμε να κρατά έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μουσικό υπερθέαμα «Grease», με σκηνοθέτη τον Βρετανό Ντέιβιντ Γκίλμορ (David Gilmour) στο θέατρο Βέμπο, αλλά λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα αποχωρεί για να ξεκινήσει μια σειρά εμφανίσεων στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα, ερμηνεύοντας γνωστές επιτυχίες από το χώρο της όπερας και της κλασσικής παραδοσιακής μουσικής από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Μεσόγειο. Η συνεργασία του αυτή αποτελεί και την απαρχή για μια επιτυχημένη σόλο καριέρα που από τότε συνεχώς εξελίσσεται. Ήδη, η συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα γίνεται αφορμή για μια σειρά από συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίες ηχογραφούνται και του φέρνουν τον πρώτο του χρυσό δίσκο, που στη συνέχεια γίνεται πλατινένιος.
Η επιτυχία του ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και ο Μάριος Φραγκούλης υπογράφει, το 1998, συμβόλαιο συνεργασίας με τη δισκογραφική εταιρία Sony Classical στη Νέα Υόρκη.
Στο μεταξύ η ελληνική Sony Music τον προσκαλεί να ηχογραφήσει το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ στην Ελλάδα, το οποίο γίνεται χρυσό και στη συνέχεια πλατινένιο, μέσα σε λίγους μόνο μήνες.
Σήμερα, ο Μάριος Φραγκούλης έχει δημιουργήσει πλέον τη δική του ορχήστρα και εμφανίζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε συνεργασία με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες, ως ειδικούς προσκεκλημένους.
Τον Ιούλιο του 2000 τον απολαύσαμε στο ρόλο του Tony στην υπερπαραγωγή West Side Story του Λέοναρντ Μπερνστάιν (Leonard Bergstein) στη Σκάλα του Μιλάνου, με σκηνοθέτη τον Τζόυ Μακνίλι (Joey Macknealy).
Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ του Μάριου Φραγκούλη, με μια ζωντανή ηχογράφηση της αριστουργηματικής συναυλίας που είχε δώσει στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού, στις 28 Αυγούστου του 2000. Μέσα σε τρεις μόνον εβδομάδες από την κυκλοφορία, το album είχε γίνει χρυσό.
Ακολουθεί το άλμπουμ «Sometimes I Dream» με την ίδια επιτυχία, και από τότε ο Μάριος Φραγκούλης συνεχίζει να εμφανίζεται σε επιλεγμένους συναυλιακούς και θεατρικούς χώρους, με μεγάλη επιτυχία.
Δισκογραφία
Μουσικόραμα - 1996 - Ανα-γέννηση - Γιάννης Μαρκόπουλος
Μουσικόραμα - 1997 - Η Ρένα τραγουδάει jazz
Μουσικόραμα - 1998 - Στην ιερά οδό - Γιώργος Νταλάρας, Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 1998 - Ζωντανή ηχογράφηση στην ιερά οδό ΙΙ - Γιώργος Νταλάρας και διάφοροι
Μουσικόραμα - 1999 - Φεγγάρι ερωτευμένο, Live στην ιερά οδό - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2000 - Δεκαοκτώ - Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Χελιδόνια της βροχής - Γιώργος Ανδρέου, Διονύσης Καρατζάς (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Μικρές ιστορίες - Μάριος φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2001 - Ωδείο Ηρώδου του Αττικού - Μάριος φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2001 - Ευριπίδου Βάκχαι - Πέτρος Ταμπούρης
Μουσικόραμα - 2002 - Wincero perdero Luna Rossa - Μάριος φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2002 - Sometimes i dream - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2003 - Ένας χάρτινος ήλιος - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2003 - Ένα γράμμα στον πατέρα μου - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 2004 - Follow your heart - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2004 - De-Lovely - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2005 - Ο κήπος των ευχών - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2006 - Music of the night - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2007 - Greece secrets of the past - Διάφοροι
Ο Μάριος Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αφρική, αλλά μεγάλωσε και πέρασε τα σχολικά του χρόνια στην Αθήνα.
Σε ηλικία 17 ετών έγινε δεκτός στο Guildhall School of Music and Drama, όπου και σπούδασε τη δραματική τέχνη.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των βασικών σπουδών του, το 1998, συνεχίζει με μαθήματα όπερας, με όπλο του την κορυφαία υποτροφία «Μαρία Κάλλας». Παράλληλα, εργάζεται περιστασιακά ως μοντέλο.
Τον Σεπτέμβριο του 1998, θα συναντήσουμε τον Μάριο να ενσαρκώνει τον ομώνυμο ρόλο στην υπερπαραγωγή των «Αθλίων» του Κάμερον Μάκιντος (Cameron Mackintosh) στο Palace Theatre του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία του Τρέβορ Ναν (Trevor Nunn).
Το έργο συνεχίζεται με επιτυχία μέχρι το Δεκέμβριο του 1989 και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ο συγκεκριμένος ρόλος τον ακολούθησε αρκετές φορές στην καριέρα του. Ο θεατρικός «Μάριος» ανεβαίνει και πάλι στη σκηνή το 1993 με τον ίδιο θίασο στο Les Miserables National Tour στο Δουβλίνο, αλλά και το 1996, όταν επιστρέφει και πάλι στο Palace Theater του Λονδίνου.
Παρότι οι φωνητικές του ικανότητες και η ερμηνευτική του υπεροχή του έχουν ήδη εξασφαλίσει προοπτικές για μια αξιόλογη καριέρα, ο Μάριος Φραγκούλης επιλέγει να συνεχίσει τις σπουδές του στη φωνητική. Γι’ αυτό το λόγο μετακομίζει στην Ιταλία, το 1990, για να παρακολουθήσει μαθήματα δίπλα στον τενόρο Κάρλο Μπεργκόντζι (Carlo Bergonzi) και σε λίγο καιρό αποφοιτά από την Ακαδημία Verdi στο Μπουσέτο.
Το 1991 βρίσκεται στο Λονδίνο όπου συμμετέχει στο θίασο του αγγλικού Βασιλικού Θεάτρου, με το ρόλο του ρομαντικού Ραούλ, στο έργο «Το Φάντασμα της Όπερας» του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ (Andrew Lloyd Weber) σε σκηνοθεσία του Χάρολντ Πρινς (Harold Prince). Το ίδιο διάστημα συνεχίζει τις σπουδές του στη φωνητική, αυτή τη φορά στον τομέα της τεχνικής και της ερμηνείας, με δάσκαλο τον Αλφρέντο Κράους (Alfredo Kraus).
Το 1992 θα τον συναντήσουμε να σπουδάζει όπερα κοντά στον Ντόντι Προντέρο (Dodi Prodero), πάντα με την υποστήριξη της υποτροφίας «Μαρία Κάλλας», αλλά και της υποτροφίας «Αλέξανδρος Ωνάσης» που κέρδισε το 1992.
Μέχρι να ολοκληρώσει τις σπουδές του το 1995, συμμετέχει σε πολλές αξιόλογες παραστάσεις και ορχήστρες, όπως είναι για παράδειγμα η Βρετανική Ορχήστρα Νέων, η Βασιλική Ορχήστρα της Όπερας, η Ελληνική Εθνική Ορχήστρα της Όπερας και η Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, με ερμηνείες δίπλα σε εξαίρετους καλλιτέχνες όπως είναι η Ισπανίδα Μονσερά Καμπαγιέ (Montserrat Caballe), ο Αλφρέντο Κράους (Alfredo Craus), η Τζούλια Μιγκένες-Τζόνσον (Julia Migenes-Johnson), ο Τζουστίνο Ντίαζ (Justino Diaz) και άλλοι.
Το 1993 ο Μάριος Φραγκούλης κερδίζει στο διεθνή διαγωνισμό φωνητικής «Luciano Pavarotti» στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
Στο μεταξύ ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Juilliard School και μετακομίζει στο Λονδίνο, όπου υποδύεται τον Lun-Tha στη θεατρική παραγωγή «Ο Βασιλιάς κι Εγώ», του φεστιβάλ του Covent Garden, τον Μάιο του 1996. Η επιτυχημένη του ερμηνεία στο συγκεκριμένο έργο του εξασφαλίζει μια ακόμη συμμετοχή, με τον ίδιο ρόλο, στη Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, δίπλα στην Μπάρμπαρα Κουκ (Barbara Cook) και τον Τζος Άκμαν (Josh Ackland).
Την ίδια χρονιά ο Μάριος Φραγκούλης δέχεται πρόταση για να αναλάβει το ρόλο του νεαρού Αγάθωνα σε μια ταινία μικρού μήκους για λογαριασμό του BBC με τίτλο «Το Συμπόσιο του Πλάτωνα», με σκηνοθέτη τον διάσημο Κρίστοφερ Μάιλς (Christopher Miles).
Το 1997 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου ενσαρκώνει τον Μπιλ Κράκερ (Bill Cracker) στο έργο του Κουρτ Βάιλ (Curt Weil) «Happy End». Λίγους μήνες αργότερα θα τον συναντήσουμε να κρατά έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μουσικό υπερθέαμα «Grease», με σκηνοθέτη τον Βρετανό Ντέιβιντ Γκίλμορ (David Gilmour) στο θέατρο Βέμπο, αλλά λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα αποχωρεί για να ξεκινήσει μια σειρά εμφανίσεων στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα, ερμηνεύοντας γνωστές επιτυχίες από το χώρο της όπερας και της κλασσικής παραδοσιακής μουσικής από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Μεσόγειο. Η συνεργασία του αυτή αποτελεί και την απαρχή για μια επιτυχημένη σόλο καριέρα που από τότε συνεχώς εξελίσσεται. Ήδη, η συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα γίνεται αφορμή για μια σειρά από συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίες ηχογραφούνται και του φέρνουν τον πρώτο του χρυσό δίσκο, που στη συνέχεια γίνεται πλατινένιος.
Η επιτυχία του ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και ο Μάριος Φραγκούλης υπογράφει, το 1998, συμβόλαιο συνεργασίας με τη δισκογραφική εταιρία Sony Classical στη Νέα Υόρκη.
Στο μεταξύ η ελληνική Sony Music τον προσκαλεί να ηχογραφήσει το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ στην Ελλάδα, το οποίο γίνεται χρυσό και στη συνέχεια πλατινένιο, μέσα σε λίγους μόνο μήνες.
Σήμερα, ο Μάριος Φραγκούλης έχει δημιουργήσει πλέον τη δική του ορχήστρα και εμφανίζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε συνεργασία με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες, ως ειδικούς προσκεκλημένους.
Τον Ιούλιο του 2000 τον απολαύσαμε στο ρόλο του Tony στην υπερπαραγωγή West Side Story του Λέοναρντ Μπερνστάιν (Leonard Bergstein) στη Σκάλα του Μιλάνου, με σκηνοθέτη τον Τζόυ Μακνίλι (Joey Macknealy).
Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ του Μάριου Φραγκούλη, με μια ζωντανή ηχογράφηση της αριστουργηματικής συναυλίας που είχε δώσει στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού, στις 28 Αυγούστου του 2000. Μέσα σε τρεις μόνον εβδομάδες από την κυκλοφορία, το album είχε γίνει χρυσό.
Ακολουθεί το άλμπουμ «Sometimes I Dream» με την ίδια επιτυχία, και από τότε ο Μάριος Φραγκούλης συνεχίζει να εμφανίζεται σε επιλεγμένους συναυλιακούς και θεατρικούς χώρους, με μεγάλη επιτυχία.
Δισκογραφία
Μουσικόραμα - 1996 - Ανα-γέννηση - Γιάννης Μαρκόπουλος
Μουσικόραμα - 1997 - Η Ρένα τραγουδάει jazz
Μουσικόραμα - 1998 - Στην ιερά οδό - Γιώργος Νταλάρας, Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 1998 - Ζωντανή ηχογράφηση στην ιερά οδό ΙΙ - Γιώργος Νταλάρας και διάφοροι
Μουσικόραμα - 1999 - Φεγγάρι ερωτευμένο, Live στην ιερά οδό - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2000 - Δεκαοκτώ - Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Χελιδόνια της βροχής - Γιώργος Ανδρέου, Διονύσης Καρατζάς (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Μικρές ιστορίες - Μάριος φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2001 - Ωδείο Ηρώδου του Αττικού - Μάριος φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2001 - Ευριπίδου Βάκχαι - Πέτρος Ταμπούρης
Μουσικόραμα - 2002 - Wincero perdero Luna Rossa - Μάριος φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2002 - Sometimes i dream - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2003 - Ένας χάρτινος ήλιος - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2003 - Ένα γράμμα στον πατέρα μου - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 2004 - Follow your heart - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2004 - De-Lovely - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2005 - Ο κήπος των ευχών - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2006 - Music of the night - Μάριος Φραγκούλης
Μουσικόραμα - 2007 - Greece secrets of the past - Διάφοροι
Χατζηευσταθίου Σταμάτης - Βιογραφικό & δισκογραφία
Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου γεννήθηκε στην Ξάνθη Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου γεννήθηκε στην Ξάνθη όπου κι έκανε τις πρώτες του σπουδές στο κλασσικό πιάνο. Κατά την εφηβεία του συμμετείχε σε πολλά συγκροτήματα παίζοντας κυρίως κιθάρα σε αγγλόφωνα και ελληνικά τραγούδια της εποχής..
Δούλεψε σαν μουσικός σε πολλά μαγαζιά μέχρι που αποφάσισε ότι δεν του άρεσε καθόλου αυτή η δουλειά.
Άρχισε να γράφει τραγούδια πολύ μεγάλος , όταν μετακόμισε στην Αθήνα.
Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου γεννήθηκε στην Ξάνθη Στην δισκογραφία πρωτομπήκε παρακινούμενος από τον ποιητή Άκο Δασκαλόπουλο συμμετέχοντας συνθετικά στον δίσκο της Αθηνάς Μόραλη «Τον έρωτα ρώτα» στον οποίο συμμετείχαν και οι Ηλίας Κατσούλης , Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Νικολόπουλος, Τάσος Γκρούς κά.
Συνεχίζει να γράφει τραγούδια συμμετέχοντας σε δίσκους του Παντελή Θαλασσινού (Εγώ που λες), της Αργυρώς Καπάρου (Η ζωή ένα φιλί ), Γιώργη Χριστοδούλου (Πέφτεις), Διονύση Τσακνή ( Σε έχω κρυμμένο μυστικό) ,πότε μελοποιώντας στίχους άλλων στιχουργών (Μιχάλη Γελασάκη, Θοδωρή Ποάλα, Γιώργου Κρητικού) και πότε δικούς του.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 κυκλοφορεί από την εταιρία ΛΥΡΑ το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο «Από κουρέλια νυφικό» σε μουσική και στίχους του ίδιου.
Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι Παντελής Θαλασσινός , Αργυρώ Καπαρού, Γιώργης Χριστοδούλου και Κώστας Μακεδόνας ..
‘Όταν τα τραγούδια είναι αληθινά τότε είναι αδύνατο να μην είναι όμορφα…κι όταν είναι προϊόν φιλίας και προσωπικής σχέσης , τότε είναι και ευλογημένα» πιστεύει όπως λέει ο ίδιος και αυτό κάνει και στην επόμενη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο : «Σαν των ανθρώπων τις φωνές».
Στην παρέα προστίθεται και μια νέα φίλη , η Γιώτα Νέγκα ..
Εννέα νέα τραγούδια τραγουδισμένα από τον ίδιο (σε δύο εξ αυτών με τον Παντελή Θαλασσινό στο «όσο υπάρχει ουρανός» και Γιώτα Νέγκα «Μα εγώ»).
Μιλάει πάντα με θαυμασμό και σεβασμό για τους φίλους-συνεργάτες γιατί όπως λέει κι ο ίδιος «είναι μεγάλο σχολείο το ταλέντο του διπλανού μας , και τύχη η φιλία του».
Γράφει μουσική για θέατρο και κινηματογράφο και συμμετέχει σε δίσκους φίλων του.
Με τον δίσκο «Σαν των ανθρώπων τις φωνές» ικανοποιείτε όπως λέει η ανάγκη του για το απλό αφτιασίδωτο τραγούδι ,αποφορτισμένο από περριτά στολίδια τόσο ενορχηστρωτικά, όσο και στιχουργικά.
Η αγωνία του να ακουστούν τα τραγούδια όχι ως ένα «στουντιακό» αποτέλεσμα , αλλά ως μια παρειστικη αυτοσχεδιαστική στιγμή.
Συνεχίζει να γράφει τραγούδια για φίλους χωρίς να ξεχνά ότι η μουσική και ο στίχος είναι «βαρκούλα που σε βγάζει στον άνθρωπο»…
Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου γεννήθηκε στην Ξάνθη Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου γεννήθηκε στην Ξάνθη όπου κι έκανε τις πρώτες του σπουδές στο κλασσικό πιάνο. Κατά την εφηβεία του συμμετείχε σε πολλά συγκροτήματα παίζοντας κυρίως κιθάρα σε αγγλόφωνα και ελληνικά τραγούδια της εποχής..
Δούλεψε σαν μουσικός σε πολλά μαγαζιά μέχρι που αποφάσισε ότι δεν του άρεσε καθόλου αυτή η δουλειά.
Άρχισε να γράφει τραγούδια πολύ μεγάλος , όταν μετακόμισε στην Αθήνα.
Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου γεννήθηκε στην Ξάνθη Στην δισκογραφία πρωτομπήκε παρακινούμενος από τον ποιητή Άκο Δασκαλόπουλο συμμετέχοντας συνθετικά στον δίσκο της Αθηνάς Μόραλη «Τον έρωτα ρώτα» στον οποίο συμμετείχαν και οι Ηλίας Κατσούλης , Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Νικολόπουλος, Τάσος Γκρούς κά.
Συνεχίζει να γράφει τραγούδια συμμετέχοντας σε δίσκους του Παντελή Θαλασσινού (Εγώ που λες), της Αργυρώς Καπάρου (Η ζωή ένα φιλί ), Γιώργη Χριστοδούλου (Πέφτεις), Διονύση Τσακνή ( Σε έχω κρυμμένο μυστικό) ,πότε μελοποιώντας στίχους άλλων στιχουργών (Μιχάλη Γελασάκη, Θοδωρή Ποάλα, Γιώργου Κρητικού) και πότε δικούς του.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 κυκλοφορεί από την εταιρία ΛΥΡΑ το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο «Από κουρέλια νυφικό» σε μουσική και στίχους του ίδιου.
Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι Παντελής Θαλασσινός , Αργυρώ Καπαρού, Γιώργης Χριστοδούλου και Κώστας Μακεδόνας ..
‘Όταν τα τραγούδια είναι αληθινά τότε είναι αδύνατο να μην είναι όμορφα…κι όταν είναι προϊόν φιλίας και προσωπικής σχέσης , τότε είναι και ευλογημένα» πιστεύει όπως λέει ο ίδιος και αυτό κάνει και στην επόμενη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο : «Σαν των ανθρώπων τις φωνές».
Στην παρέα προστίθεται και μια νέα φίλη , η Γιώτα Νέγκα ..
Εννέα νέα τραγούδια τραγουδισμένα από τον ίδιο (σε δύο εξ αυτών με τον Παντελή Θαλασσινό στο «όσο υπάρχει ουρανός» και Γιώτα Νέγκα «Μα εγώ»).
Μιλάει πάντα με θαυμασμό και σεβασμό για τους φίλους-συνεργάτες γιατί όπως λέει κι ο ίδιος «είναι μεγάλο σχολείο το ταλέντο του διπλανού μας , και τύχη η φιλία του».
Γράφει μουσική για θέατρο και κινηματογράφο και συμμετέχει σε δίσκους φίλων του.
Με τον δίσκο «Σαν των ανθρώπων τις φωνές» ικανοποιείτε όπως λέει η ανάγκη του για το απλό αφτιασίδωτο τραγούδι ,αποφορτισμένο από περριτά στολίδια τόσο ενορχηστρωτικά, όσο και στιχουργικά.
Η αγωνία του να ακουστούν τα τραγούδια όχι ως ένα «στουντιακό» αποτέλεσμα , αλλά ως μια παρειστικη αυτοσχεδιαστική στιγμή.
Συνεχίζει να γράφει τραγούδια για φίλους χωρίς να ξεχνά ότι η μουσική και ο στίχος είναι «βαρκούλα που σε βγάζει στον άνθρωπο»…
Καζάκος Θοδωρής - Βιογραφικό & δισκογραφία
Ο Θοδωρής Καζάκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή ηλικία αγάπησε τη μουσική, ασχολήθηκε με τη βυζαντινή μουσική και το λαϊκό τραγούδι, με το οποίο και ασχολείται σήμερα επαγγελματικά.
Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες, όπως ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Γιάννης Σπανός, ο Χρήστος Λεοντής και ο Γιώργος Ζήκας. Επίσης συνεργάζεται με την Εστουδιαντίνα Ν. Ιωνίας Βόλου και με την Εστουδιαντίνα Νέων Ν. Ιωνίας Βόλου.
Με την Εστουδιαντίνα πήρε μέρος σε τηλεοπτικό αφιέρωμα για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Επίσης έχει συμμετάσχει και σε διάφορα άλλα τηλεοπτικά προγράμματα.
Εδώ και αρκετά χρόνια συνεργάζεται με διάφορα μουσικά σχήματα και εμφανίζεται σε διάφορες μουσικές σκηνές.
Η πρώτη δισκογραφική του εμφάνιση γίνεται στο δίσκο «Απ΄την αρχή» της Χρυσούλας Σταύρου και ακολουθεί η συμμετοχή του στο δίσκο «Από τη Νάξο στα Θερμιά», του Γιάννη Μαχαίρα.
Ο Θοδωρής Καζάκος μας καταθέτει τώρα την πρώτη του ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά με τίτλο «Μέσα στο όνειρο». Πρόκειται για 15 νέα τραγούδια, κυρίως σε έντεχνο – λαϊκό ύφος, ενώ δεν λείπουν και οι εκπλήξεις με τραγούδια που διακρίνονται για το παραδοσιακό τους ηχόχρωμα.
Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή της Σοφίας Εμφιετζή στην ερμηνεία δυο τραγουδιών.
Ο Θοδωρής Καζάκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή ηλικία αγάπησε τη μουσική, ασχολήθηκε με τη βυζαντινή μουσική και το λαϊκό τραγούδι, με το οποίο και ασχολείται σήμερα επαγγελματικά.
Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες, όπως ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Γιάννης Σπανός, ο Χρήστος Λεοντής και ο Γιώργος Ζήκας. Επίσης συνεργάζεται με την Εστουδιαντίνα Ν. Ιωνίας Βόλου και με την Εστουδιαντίνα Νέων Ν. Ιωνίας Βόλου.
Με την Εστουδιαντίνα πήρε μέρος σε τηλεοπτικό αφιέρωμα για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Επίσης έχει συμμετάσχει και σε διάφορα άλλα τηλεοπτικά προγράμματα.
Εδώ και αρκετά χρόνια συνεργάζεται με διάφορα μουσικά σχήματα και εμφανίζεται σε διάφορες μουσικές σκηνές.
Η πρώτη δισκογραφική του εμφάνιση γίνεται στο δίσκο «Απ΄την αρχή» της Χρυσούλας Σταύρου και ακολουθεί η συμμετοχή του στο δίσκο «Από τη Νάξο στα Θερμιά», του Γιάννη Μαχαίρα.
Ο Θοδωρής Καζάκος μας καταθέτει τώρα την πρώτη του ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά με τίτλο «Μέσα στο όνειρο». Πρόκειται για 15 νέα τραγούδια, κυρίως σε έντεχνο – λαϊκό ύφος, ενώ δεν λείπουν και οι εκπλήξεις με τραγούδια που διακρίνονται για το παραδοσιακό τους ηχόχρωμα.
Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή της Σοφίας Εμφιετζή στην ερμηνεία δυο τραγουδιών.
Ζουρνής Νίκος - Βιογραφικό & δισκογραφία
Ο Νίκος Ζουρνής γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Βοιωτία. Σε ηλικία 15 χρονών ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας τα οποία συνέχισε αργότερα στην Αθήνα, μαζί με μαθήματα θεωρητικών, σπουδάζοντας ταυτόχρονα στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μουσικόραμα - Νίκος ΖουρνήςΠαράλληλα με τις σπουδές του, άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές παίζοντας δικά του τραγούδια ή συμμετέχοντας ως κιθαρίστας σε ρεμπέτικα και λαϊκά σχήματα.
Στη δισκογραφία εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως τραγουδοποιός στον δίσκο "Καλημέρα" της Μαρίας Λούκα με τρία τραγούδια. Επόμενη συμμετοχή του ήταν στο δίσκο του Μανώλη Λιδάκη "Η σιωπή του χρόνου" με το τραγούδι "Λάφυρο" σε στίχους Μιχάλη Γκανά.
Αυτό και άλλα δεκατρία τραγούδια του, απαρτίζουν το υλικό του πρώτου του προσωπικού άλμπουμ με τίτλο "Χιλιόμετρα". Η μουσική σε όλα τα τραγούδια καθώς και οι στίχοι στα περισσότερα, είναι του Νίκου Ζουρνή. Σε δύο τραγούδια οι στίχοι είναι του Μιχάλη Γκανά και σε ένα της Μαρίας Λούκα ενώ υπάρχει μελοποιημένο απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου "Πρωινό άστρο".
Εκτός από τον ίδιο τον Νίκο Ζουρνή, τραγουδούν τρία τραγούδια ο Μανώλης Λιδάκης, δύο η Μαρία Λούκα και ένα ο Απόστολος Ρίζος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Νίκος Ζουρνής γράφει με εξαιρετική ωριμότητα - κάποια μάλιστα από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ αυτό, τα έγραψε όταν ήταν μόλις 18 χρονών. Ακολουθεί δρόμους και ρυθμούς κύρια ελληνικούς και η στιχουργική του εκφράζει τα προβλήματα και τις αναζητήσεις της γενιάς του. Ο Νίκος Ζουρνής είναι από τις περιπτώσεις νέων ανθρώπων που - όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία - ακολουθούν με σοβαρότητα το δρόμο της δημιουργίας, έχοντας ενσωματώσει στο δικό τους ύφος επιρροές από προσωπικότητες της προηγούμενης γενιάς. Είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει και στα χρόνια που έρχονται...
Ο Νίκος Ζουρνής γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Βοιωτία. Σε ηλικία 15 χρονών ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας τα οποία συνέχισε αργότερα στην Αθήνα, μαζί με μαθήματα θεωρητικών, σπουδάζοντας ταυτόχρονα στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μουσικόραμα - Νίκος ΖουρνήςΠαράλληλα με τις σπουδές του, άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές παίζοντας δικά του τραγούδια ή συμμετέχοντας ως κιθαρίστας σε ρεμπέτικα και λαϊκά σχήματα.
Στη δισκογραφία εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως τραγουδοποιός στον δίσκο "Καλημέρα" της Μαρίας Λούκα με τρία τραγούδια. Επόμενη συμμετοχή του ήταν στο δίσκο του Μανώλη Λιδάκη "Η σιωπή του χρόνου" με το τραγούδι "Λάφυρο" σε στίχους Μιχάλη Γκανά.
Αυτό και άλλα δεκατρία τραγούδια του, απαρτίζουν το υλικό του πρώτου του προσωπικού άλμπουμ με τίτλο "Χιλιόμετρα". Η μουσική σε όλα τα τραγούδια καθώς και οι στίχοι στα περισσότερα, είναι του Νίκου Ζουρνή. Σε δύο τραγούδια οι στίχοι είναι του Μιχάλη Γκανά και σε ένα της Μαρίας Λούκα ενώ υπάρχει μελοποιημένο απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου "Πρωινό άστρο".
Εκτός από τον ίδιο τον Νίκο Ζουρνή, τραγουδούν τρία τραγούδια ο Μανώλης Λιδάκης, δύο η Μαρία Λούκα και ένα ο Απόστολος Ρίζος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Νίκος Ζουρνής γράφει με εξαιρετική ωριμότητα - κάποια μάλιστα από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ αυτό, τα έγραψε όταν ήταν μόλις 18 χρονών. Ακολουθεί δρόμους και ρυθμούς κύρια ελληνικούς και η στιχουργική του εκφράζει τα προβλήματα και τις αναζητήσεις της γενιάς του. Ο Νίκος Ζουρνής είναι από τις περιπτώσεις νέων ανθρώπων που - όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία - ακολουθούν με σοβαρότητα το δρόμο της δημιουργίας, έχοντας ενσωματώσει στο δικό τους ύφος επιρροές από προσωπικότητες της προηγούμενης γενιάς. Είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει και στα χρόνια που έρχονται...
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Βιόλα
Η Βιόλα είναι έγχορδο μουσικό όργανο που μοιάζει με το βιολί και παίζεται επίσης με δοξάρι. Ο ήχος του είναι βαρύτερος. Έχει τέσσερις χορδές διαφορετικού πάχους (ντο, σολ, ρε, λα), που κουρδίζονται κατά διαστήματα πέμπτης και η μουσική του έκταση περιλαμβάνει 37 χρωματικούς φθόγγους. Εξελίχτηκε ταυτόχρονα με το βιολί και έχει το ίδιο σχήμα, με τη διαφορά πως είναι λίγο μεγαλύτερο στις διαστάσεις ενώ παίζεται και αυτό τοποθετημένο στον ώμο. Έχει τις ίδιες περίπου δυνατότητες με το βιολί, το μεγαλύτερο όμως μέγεθός της, δεν επιτρέπει στον μουσικό της βιόλας να παίζει με την ίδια ευχέρεια. Στον ήχο της ταιριάζουν αργές και κάπως μελαγχολικές μελωδίες και αξιοποιήθηκε ανάλογα, από τους μεγάλους συνθέτες.
Αν και η καταγωγή της ανάγεται στον 13o αι., μεταξύ 16ου και 17ου αι. ονόμαζαν βιόλα όλα τα όργανα της οικογένειας των εγχόρδων. Οι βιόλα διακρίνονταν τότε σε δύο είδη: στις βιόλα ντα μπράτσο (viole da bracchio),που έμοιαζαν πιο πολύ με το βιολί, και στις βιόλα ντα γκάμπα (viole da gambα)που, ανάλογα με την έκταση και τον τρόπο που κουρδίζονταν, περιλάμβαναν από τη μια μεριά τις οξύφωνες, υψίφωνες, μεσόφωνες, βαρύτονες και βαθύφωνες βιόλες και από την άλλη έναν νόθο τύπο οργάνου, που βρισκόταν μεταξύ βαθύφωνου και οξύφωνου. Η μεσόφωνος του νόθου αυτού τύπου είναι η βιόλα ντ’ αμόρε (viola d’ amore)με 5 έως 7 χορδές, που στηρίζονται πάνω σε καβαλάρη,και 7-14 συμπαθητικές χορδές, κουρδισμένες σε ταυτοφωνία με τις αντίστοιχες κύριες, με τις οποίες και συνηχούν, όπως συνηθίζεται να λέγεται, εκ συμπαθείας.
Μερικοί θεωρούν τη βιόλα ντ’ αμόρε όργανο αγγλικής επινόησης των μέσων του 17ου αι., χωρίς όμως να υπάρχουν και ανάλογα όργανα εκείνης της εποχής. Άλλοι πάλι τη θεωρούν ιταλικής επινόησης και ως απόδειξη φέρουν το γεγονός ότι το 1720 ένας Ολλανδός δεξιοτέχνης έπαιξε πάνω σε μια βιόλα ντ’ αμόρε με επτά χορδές, βενετικής κατασκευής. Σε κάθε περίπτωση, Ιταλοί ήταν οι πρώτοι αξιόλογοι κατασκευαστές και δεξιοτέχνες, μεταξύ των οποίων αναφέρεται και ο διάσημος, τον 18ο αι., βιολιστής Ατίλιο Αριόστι (1666-1740) που, μεταξύ άλλων, έγραψε και μια συλλογή από τέσσερα μαθήματα και κομμάτια για βιόλα ντ’ αμόρε (1728). Αργότερα μεταχειρίστηκε βιόλα ντ’ αμόρε και ο Μάγερμπερ, στην πρώτη πράξη του μελοδράματός του Οι Ουγενότοι (1836). Η σύγχρονη βιόλα, αντίθετα με το βιολί, δεν βρήκε μεγάλη απήχηση ως όργανο δεξιοτεχνίας και η φιλολογία της είναι μάλλον περιορισμένη. Ενδεικτικά αναφέρουμε το συμφωνικό ποίημα του Μπερλιόζ Ο Χάρολντ στην Ιταλία,αφιερωμένο στον Παγκανίνι, που ωστόσο δεν το έπαιξε ποτέ, και τις συνθέσεις του Χίντεμιτ με συνοδεία πιάνου ή ορχήστρας.
Η Βιόλα είναι έγχορδο μουσικό όργανο που μοιάζει με το βιολί και παίζεται επίσης με δοξάρι. Ο ήχος του είναι βαρύτερος. Έχει τέσσερις χορδές διαφορετικού πάχους (ντο, σολ, ρε, λα), που κουρδίζονται κατά διαστήματα πέμπτης και η μουσική του έκταση περιλαμβάνει 37 χρωματικούς φθόγγους. Εξελίχτηκε ταυτόχρονα με το βιολί και έχει το ίδιο σχήμα, με τη διαφορά πως είναι λίγο μεγαλύτερο στις διαστάσεις ενώ παίζεται και αυτό τοποθετημένο στον ώμο. Έχει τις ίδιες περίπου δυνατότητες με το βιολί, το μεγαλύτερο όμως μέγεθός της, δεν επιτρέπει στον μουσικό της βιόλας να παίζει με την ίδια ευχέρεια. Στον ήχο της ταιριάζουν αργές και κάπως μελαγχολικές μελωδίες και αξιοποιήθηκε ανάλογα, από τους μεγάλους συνθέτες.
Αν και η καταγωγή της ανάγεται στον 13o αι., μεταξύ 16ου και 17ου αι. ονόμαζαν βιόλα όλα τα όργανα της οικογένειας των εγχόρδων. Οι βιόλα διακρίνονταν τότε σε δύο είδη: στις βιόλα ντα μπράτσο (viole da bracchio),που έμοιαζαν πιο πολύ με το βιολί, και στις βιόλα ντα γκάμπα (viole da gambα)που, ανάλογα με την έκταση και τον τρόπο που κουρδίζονταν, περιλάμβαναν από τη μια μεριά τις οξύφωνες, υψίφωνες, μεσόφωνες, βαρύτονες και βαθύφωνες βιόλες και από την άλλη έναν νόθο τύπο οργάνου, που βρισκόταν μεταξύ βαθύφωνου και οξύφωνου. Η μεσόφωνος του νόθου αυτού τύπου είναι η βιόλα ντ’ αμόρε (viola d’ amore)με 5 έως 7 χορδές, που στηρίζονται πάνω σε καβαλάρη,και 7-14 συμπαθητικές χορδές, κουρδισμένες σε ταυτοφωνία με τις αντίστοιχες κύριες, με τις οποίες και συνηχούν, όπως συνηθίζεται να λέγεται, εκ συμπαθείας.
Μερικοί θεωρούν τη βιόλα ντ’ αμόρε όργανο αγγλικής επινόησης των μέσων του 17ου αι., χωρίς όμως να υπάρχουν και ανάλογα όργανα εκείνης της εποχής. Άλλοι πάλι τη θεωρούν ιταλικής επινόησης και ως απόδειξη φέρουν το γεγονός ότι το 1720 ένας Ολλανδός δεξιοτέχνης έπαιξε πάνω σε μια βιόλα ντ’ αμόρε με επτά χορδές, βενετικής κατασκευής. Σε κάθε περίπτωση, Ιταλοί ήταν οι πρώτοι αξιόλογοι κατασκευαστές και δεξιοτέχνες, μεταξύ των οποίων αναφέρεται και ο διάσημος, τον 18ο αι., βιολιστής Ατίλιο Αριόστι (1666-1740) που, μεταξύ άλλων, έγραψε και μια συλλογή από τέσσερα μαθήματα και κομμάτια για βιόλα ντ’ αμόρε (1728). Αργότερα μεταχειρίστηκε βιόλα ντ’ αμόρε και ο Μάγερμπερ, στην πρώτη πράξη του μελοδράματός του Οι Ουγενότοι (1836). Η σύγχρονη βιόλα, αντίθετα με το βιολί, δεν βρήκε μεγάλη απήχηση ως όργανο δεξιοτεχνίας και η φιλολογία της είναι μάλλον περιορισμένη. Ενδεικτικά αναφέρουμε το συμφωνικό ποίημα του Μπερλιόζ Ο Χάρολντ στην Ιταλία,αφιερωμένο στον Παγκανίνι, που ωστόσο δεν το έπαιξε ποτέ, και τις συνθέσεις του Χίντεμιτ με συνοδεία πιάνου ή ορχήστρας.
Κιθάρα
Ο όρος κιθάρα χρησιμοποιείτο στην Ελληνική Αρχαιότητα για να περιγράψει ένα έγχορδο μουσικό όργανο που ανήκε στην οικογένεια της λύρας.
Σήμερα η λέξη κιθάρα αναφέρεται στο σύγχρονο μουσικό όργανο "guitar" (ένας όρος που προέρχεται από το Αρχαιοελληνικό όρο κιθάρα). Το άρθρο αυτό αναφέρεται σε αυτή την σύγχρονη χρήση του όρου δηλαδή στο όργανο guitar. Η σύγχρονη κιθάρα είναι ένα έγχορδο νυκτό μουσικό όργανο που ανήκει στην οικογένεια του λαούτου. Στη σύγχρονη εκδοχή της, αποτελείται συνήθως από έξι χορδές, ωστόσο συναντώνται και παραλλαγές με επτά, οκτώ, δέκα, δώδεκα και δεκαοκτώ. Ο όρος κιθάρα περιγράφει εν γένει αρκετά όργανα που εμφανίζουν παραλλαγές ως προς τη μορφολογία τους ή τον τρόπο εκτέλεσής τους. Σύμφωνα με το σύστημα ταξινόμησης Hornbostel-Sachs, ανήκει στα σύνθετα χορδόφωνα. Από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα αποτελεί ένα από τα πλέον δημοφιλή μουσικά όργανα, καθώς χρησιμοποιείται σε μια πληθώρα μουσικών ειδών, όπως η τζαζ, μπλουζ, ροκ,heavy metal ποπ, λαϊκή και παραδοσιακή μουσική, ενώ στη νεότερη ιστορία της χρησιμοποιείται σε ένα αυξανόμενο ρεπερτόριο κλασσικής μουσικής.
Ιστορία
Τα ίχνη της Ιστορίας της Κιθάρας μπορούν να ανιχνευθούν από τον 15ο αιώνα, με την πρώτη «σύγχρονου τύπου» Κιθάρα να συναντιέται στην Ισπανία. Οι πρώτες κιθάρες ήταν πολύ μικρές και αρχικά είχαν τέσσερα ζεύγη χορδών. Η ισπανική κιθάρα (ή Κλασσική κιθάρα) είναι καμπυλωτή στο σώμα και χρησιμοποιεί την κοιλότητα του σώματος για την ενίσχυση του ήχου. Αρχικά, χρησιμοποιούνταν χορδές από έντερα αγελάδας, αργότερα νεύρα διάφορων ζώων, οι οποίες αργότερα αντικαταστάθηκαν από νάιλον και ατσάλινες χορδές που χρησιμοποιούνται και σήμερα. Το 16ο αιώνα οι κιθάρες έγιναν όργανα με πέντε ζεύγη χορδών.
Η εξάχορδη κιθάρα έκανε την εμφάνισή της στα μέσα του 18ου αιώνα και είχε έξι μονές χορδές αντί για ζεύγη χορδών, σε αντίθεση με τους προκάτοχούς της (τετράχορδα και πεντάχορδα μουσικά όργανα). Στην Ιστορία της κιθάρας δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνιακή καταγραφή του γεγονότος εμφάνισης της κιθάρας, ωστόσο ήταν μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις. Το 1850-1892 ο κατασκευαστής κιθάρων Manual Torres ανέπτυξε το μουσικό όργανο στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, με μεγαλύτερο και πιο ηχηρό σώμα (ηχείο). Κατά το 19ο αιώνα η κιθάρα, όπως την συναντάμε σήμερα, αναπτύχθηκε και βελτιώθηκε στο σχήμα και στα μηχανικά κλειδιά.
Επίσης, εμφανίστηκαν και άλλες ποικιλίες όπως η δωδεκάχορδη κιθάρα, η χαβανέζικη κιθάρα, ακουστική κιθάρα.
Η Ιστορία της κιθάρας συνεχίζει, και εμπλέκεται με την εμφάνιση της ηλεκτρικής κιθάραςένα είδος ηλεκτρόνικης κιθάρας που χρησιμοποίει το ηλεκτρικό ρεύμα για να παράγει ενισχύμενο ήχο κατα τη δεκαετία του 1930. Η ιστορία αυτή αρχίζει με τον Λήο Φέντερ και τον ανταγωνιστή του, την εταιρία Gibson.
Μέρη
Η κιθάρα αποτελείται από δύο κύρια μέρη: το σώμα και το μπράτσο.
Σώμα
Το σώμα είναι το πλατύ μέρος της κιθάρας. Ο βασικός ρόλος του είναι να αποτελέσει το σημείο στο οποίο κομπλάρουν οι χορδές για να στηριχτούν σωστά, και περιλαμβάνει τη γέφυρα (ή αλλιώς καβαλάρη) που τεντώνει τις χορδές πάνω από την υπόλοιπη κιθάρα. Χρησιμεύει επίσης και σαν σημείο στήριξης του χεριού που χτυπάει τις χορδές. Στην κλασική και ακουστική κιθάρα είναι κοίλο και χρησιμεύει σαν αντηχείο που ενισχύει τον ήχο της κιθάρας με φυσικό τρόπο, ενώ το ξύλο, το σχέδιο και η ποιότητα κατασκευής του παίζουν αποφασιστικό ρόλο στον τελικό ήχο που θα βγάλει το όργανο. Στην ηλεκτρική κιθάρα είναι συνήθως συμπαγές, και χρησιμοποιείται για να στεγάσει τους μαγνήτες, τα ποτενσιόμετρα που ρυθμίζουν ένταση και τόνο, καθώς και τυχόν ηλεκτρονικά που μπορεί να υπάρχουν. Κι εδώ όμως το υλικό και η ποιότητα κατασκευής παίζουν ρόλο, γιατί επηρεάζουν τον τρόπο που δονείται ολόκληρο το όργανο παράγοντας ήχους.
Μπράτσο
Σχηματική αναπαράσταση του μπράτσου μιας κιθάρας.
Το μπράτσο της κιθάρας είναι το μακρόστενο μέρος της, και περιλαμβάνει την ταστιέρα, τον ζυγό και τα κλειδιά. Στις κλασικές κιθάρες είναι ενσωματωμένο με την υπόλοιπη κατασκευή, ενώ στους άλλους τύπους (κυρίως στις ηλεκτρικές) μπορεί να είναι και αποσπώμενο. Το μπράτσο χρησιμεύει για να μπορεί ο κιθαρίστας να μεταβάλλει τον ήχο που βγάζει το όργανο, πατώντας τις χορδές σε διαφορετικά τάστα. Ο ζυγός αποτελεί το απέναντι από τον καβαλάρη σημείο τεντώματος των χορδών, ενώ τα κλειδιά είναι τα σημεία όπου καταλήγουν οι χορδές και διαθέτουν κοχλία που επιτρέπει το μεγαλύτερο ή μικρότερο τέντωμά τους, για σωστό κούρδισμα.
Το πίσω μέρος του μπράτσου είναι καμπυλωτό, για να διευκολύνεται το πιάσιμο και η στήριξη του χεριού που πατάει τις χορδές. Στις ηλεκτρικές κθάρες, αυτή η καμπυλότητα είναι μικρότερη απ' ότι στις υπόλοιπες.
Το ξύλο από το οποίο είναι φτιαγμένο το μπράτσο είναι, όπως και το σώμα, καίριας σημασίας. Για την ταστιέρα επιλέγεται συνήθως έβενος ή τρανταφυλλιά, που δίνουν καλύτερη αίσθηση στο παίξιμο και αντέχουν στις φθορές. Για το πίσω μέρος χρησιμοποιούνται ξύλα που διακρίνονται για την αντοχή τους, καθώς λόγω της τάσης των χορδών δεν είναι δύσκολο να παρουσιαστεί σκέβρωμα (καμπύλωση) στο μπράτσο, πράγμα που καταστρέφει τον ήχο μιας κιθάρας και δυσκολεύει το παίξιμο. Πολλές ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες έχουν μέσα στο μπράτσο ενσωματωμένη μια σιδερένια ράβδο, η καμπυλότητα της οποίας (και επομένως και του μπράτσου) μπορεί να ρυθμιστεί με κλειδί, επαναφέροντας τυχόν σκέβρωμα του μπράτσου.
Τρόπος λειτουργίας
Οι Χορδές περνάνε πάνω από την ταστιέρα, όπου ο κιθαρίστας τις πιέζει σε διάφορα σημεία (τάστα) με τα δάκτυλα του ενός χεριού εκτός απ' τον αντίχειρα, αυξομειώνοντας το μήκος τους ώστε να αλλάζει ανάλογα την συχνότητα που θα πάλλονται. Το άλλο χέρι του κιθαρίστα κάνει τις χορδές να πάλλονται, είτε «τραβώντας» τες με τα νύχια των δακτύλων, πάλι εκτός του αντίχειρα, είτε χτυπώντας τες με μια πένα. Τα ηχητικά κύματα που παράγονται σπάνια έχουν μεγάλη ένταση, οπότε είναι αναγκαία η ενίσχυσή τους, είτε με φυσικό τρόπο στην περίπτωση των ακουστικών, όπου χρησιμοποιείται ένα αντηχείο για σώμα στην κιθάρα, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο στις ηλεκτρικές κιθάρες όπου χρησιμοποιείται ένας ενισχυτής. Ο ενισχυτής λαμβάνει το ηλεκτρικό σήμα που παράγεται καθώς οι χορδές πάλλονται πάνω από τους μαγνήτες της κιθάρας και το ενισχύει αναλογικά ή ψηφιακά
Ο όρος κιθάρα χρησιμοποιείτο στην Ελληνική Αρχαιότητα για να περιγράψει ένα έγχορδο μουσικό όργανο που ανήκε στην οικογένεια της λύρας.
Σήμερα η λέξη κιθάρα αναφέρεται στο σύγχρονο μουσικό όργανο "guitar" (ένας όρος που προέρχεται από το Αρχαιοελληνικό όρο κιθάρα). Το άρθρο αυτό αναφέρεται σε αυτή την σύγχρονη χρήση του όρου δηλαδή στο όργανο guitar. Η σύγχρονη κιθάρα είναι ένα έγχορδο νυκτό μουσικό όργανο που ανήκει στην οικογένεια του λαούτου. Στη σύγχρονη εκδοχή της, αποτελείται συνήθως από έξι χορδές, ωστόσο συναντώνται και παραλλαγές με επτά, οκτώ, δέκα, δώδεκα και δεκαοκτώ. Ο όρος κιθάρα περιγράφει εν γένει αρκετά όργανα που εμφανίζουν παραλλαγές ως προς τη μορφολογία τους ή τον τρόπο εκτέλεσής τους. Σύμφωνα με το σύστημα ταξινόμησης Hornbostel-Sachs, ανήκει στα σύνθετα χορδόφωνα. Από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα αποτελεί ένα από τα πλέον δημοφιλή μουσικά όργανα, καθώς χρησιμοποιείται σε μια πληθώρα μουσικών ειδών, όπως η τζαζ, μπλουζ, ροκ,heavy metal ποπ, λαϊκή και παραδοσιακή μουσική, ενώ στη νεότερη ιστορία της χρησιμοποιείται σε ένα αυξανόμενο ρεπερτόριο κλασσικής μουσικής.
Ιστορία
Τα ίχνη της Ιστορίας της Κιθάρας μπορούν να ανιχνευθούν από τον 15ο αιώνα, με την πρώτη «σύγχρονου τύπου» Κιθάρα να συναντιέται στην Ισπανία. Οι πρώτες κιθάρες ήταν πολύ μικρές και αρχικά είχαν τέσσερα ζεύγη χορδών. Η ισπανική κιθάρα (ή Κλασσική κιθάρα) είναι καμπυλωτή στο σώμα και χρησιμοποιεί την κοιλότητα του σώματος για την ενίσχυση του ήχου. Αρχικά, χρησιμοποιούνταν χορδές από έντερα αγελάδας, αργότερα νεύρα διάφορων ζώων, οι οποίες αργότερα αντικαταστάθηκαν από νάιλον και ατσάλινες χορδές που χρησιμοποιούνται και σήμερα. Το 16ο αιώνα οι κιθάρες έγιναν όργανα με πέντε ζεύγη χορδών.
Η εξάχορδη κιθάρα έκανε την εμφάνισή της στα μέσα του 18ου αιώνα και είχε έξι μονές χορδές αντί για ζεύγη χορδών, σε αντίθεση με τους προκάτοχούς της (τετράχορδα και πεντάχορδα μουσικά όργανα). Στην Ιστορία της κιθάρας δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνιακή καταγραφή του γεγονότος εμφάνισης της κιθάρας, ωστόσο ήταν μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις. Το 1850-1892 ο κατασκευαστής κιθάρων Manual Torres ανέπτυξε το μουσικό όργανο στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, με μεγαλύτερο και πιο ηχηρό σώμα (ηχείο). Κατά το 19ο αιώνα η κιθάρα, όπως την συναντάμε σήμερα, αναπτύχθηκε και βελτιώθηκε στο σχήμα και στα μηχανικά κλειδιά.
Επίσης, εμφανίστηκαν και άλλες ποικιλίες όπως η δωδεκάχορδη κιθάρα, η χαβανέζικη κιθάρα, ακουστική κιθάρα.
Η Ιστορία της κιθάρας συνεχίζει, και εμπλέκεται με την εμφάνιση της ηλεκτρικής κιθάραςένα είδος ηλεκτρόνικης κιθάρας που χρησιμοποίει το ηλεκτρικό ρεύμα για να παράγει ενισχύμενο ήχο κατα τη δεκαετία του 1930. Η ιστορία αυτή αρχίζει με τον Λήο Φέντερ και τον ανταγωνιστή του, την εταιρία Gibson.
Μέρη
Η κιθάρα αποτελείται από δύο κύρια μέρη: το σώμα και το μπράτσο.
Σώμα
Το σώμα είναι το πλατύ μέρος της κιθάρας. Ο βασικός ρόλος του είναι να αποτελέσει το σημείο στο οποίο κομπλάρουν οι χορδές για να στηριχτούν σωστά, και περιλαμβάνει τη γέφυρα (ή αλλιώς καβαλάρη) που τεντώνει τις χορδές πάνω από την υπόλοιπη κιθάρα. Χρησιμεύει επίσης και σαν σημείο στήριξης του χεριού που χτυπάει τις χορδές. Στην κλασική και ακουστική κιθάρα είναι κοίλο και χρησιμεύει σαν αντηχείο που ενισχύει τον ήχο της κιθάρας με φυσικό τρόπο, ενώ το ξύλο, το σχέδιο και η ποιότητα κατασκευής του παίζουν αποφασιστικό ρόλο στον τελικό ήχο που θα βγάλει το όργανο. Στην ηλεκτρική κιθάρα είναι συνήθως συμπαγές, και χρησιμοποιείται για να στεγάσει τους μαγνήτες, τα ποτενσιόμετρα που ρυθμίζουν ένταση και τόνο, καθώς και τυχόν ηλεκτρονικά που μπορεί να υπάρχουν. Κι εδώ όμως το υλικό και η ποιότητα κατασκευής παίζουν ρόλο, γιατί επηρεάζουν τον τρόπο που δονείται ολόκληρο το όργανο παράγοντας ήχους.
Μπράτσο
Σχηματική αναπαράσταση του μπράτσου μιας κιθάρας.
Το μπράτσο της κιθάρας είναι το μακρόστενο μέρος της, και περιλαμβάνει την ταστιέρα, τον ζυγό και τα κλειδιά. Στις κλασικές κιθάρες είναι ενσωματωμένο με την υπόλοιπη κατασκευή, ενώ στους άλλους τύπους (κυρίως στις ηλεκτρικές) μπορεί να είναι και αποσπώμενο. Το μπράτσο χρησιμεύει για να μπορεί ο κιθαρίστας να μεταβάλλει τον ήχο που βγάζει το όργανο, πατώντας τις χορδές σε διαφορετικά τάστα. Ο ζυγός αποτελεί το απέναντι από τον καβαλάρη σημείο τεντώματος των χορδών, ενώ τα κλειδιά είναι τα σημεία όπου καταλήγουν οι χορδές και διαθέτουν κοχλία που επιτρέπει το μεγαλύτερο ή μικρότερο τέντωμά τους, για σωστό κούρδισμα.
Το πίσω μέρος του μπράτσου είναι καμπυλωτό, για να διευκολύνεται το πιάσιμο και η στήριξη του χεριού που πατάει τις χορδές. Στις ηλεκτρικές κθάρες, αυτή η καμπυλότητα είναι μικρότερη απ' ότι στις υπόλοιπες.
Το ξύλο από το οποίο είναι φτιαγμένο το μπράτσο είναι, όπως και το σώμα, καίριας σημασίας. Για την ταστιέρα επιλέγεται συνήθως έβενος ή τρανταφυλλιά, που δίνουν καλύτερη αίσθηση στο παίξιμο και αντέχουν στις φθορές. Για το πίσω μέρος χρησιμοποιούνται ξύλα που διακρίνονται για την αντοχή τους, καθώς λόγω της τάσης των χορδών δεν είναι δύσκολο να παρουσιαστεί σκέβρωμα (καμπύλωση) στο μπράτσο, πράγμα που καταστρέφει τον ήχο μιας κιθάρας και δυσκολεύει το παίξιμο. Πολλές ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες έχουν μέσα στο μπράτσο ενσωματωμένη μια σιδερένια ράβδο, η καμπυλότητα της οποίας (και επομένως και του μπράτσου) μπορεί να ρυθμιστεί με κλειδί, επαναφέροντας τυχόν σκέβρωμα του μπράτσου.
Τρόπος λειτουργίας
Οι Χορδές περνάνε πάνω από την ταστιέρα, όπου ο κιθαρίστας τις πιέζει σε διάφορα σημεία (τάστα) με τα δάκτυλα του ενός χεριού εκτός απ' τον αντίχειρα, αυξομειώνοντας το μήκος τους ώστε να αλλάζει ανάλογα την συχνότητα που θα πάλλονται. Το άλλο χέρι του κιθαρίστα κάνει τις χορδές να πάλλονται, είτε «τραβώντας» τες με τα νύχια των δακτύλων, πάλι εκτός του αντίχειρα, είτε χτυπώντας τες με μια πένα. Τα ηχητικά κύματα που παράγονται σπάνια έχουν μεγάλη ένταση, οπότε είναι αναγκαία η ενίσχυσή τους, είτε με φυσικό τρόπο στην περίπτωση των ακουστικών, όπου χρησιμοποιείται ένα αντηχείο για σώμα στην κιθάρα, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο στις ηλεκτρικές κιθάρες όπου χρησιμοποιείται ένας ενισχυτής. Ο ενισχυτής λαμβάνει το ηλεκτρικό σήμα που παράγεται καθώς οι χορδές πάλλονται πάνω από τους μαγνήτες της κιθάρας και το ενισχύει αναλογικά ή ψηφιακά
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Νικολάου Γιάννης - Βιογραφικό & Δισκογραφία
Ο Γιάννης Νικολάου γεννήθηκε στον Πειραιά και από πολύ μικρός αγάπησε την κιθάρα πρώτα και την μουσική μέσα από τα τραγούδια αργότερα.
Το 1974 παίρνει μαθήματα κλασσικής κιθάρας και θεωρίας της μουσικής από τον Γιάννη Συνοδινό. Παράλληλα δημιουργεί με τον Αντώνη Μιτζέλο το πρώτο ερασιτεχνικό συγκρότημα.
Το 1980 γνωρίζει τον Σκωτσέζο μουσικό Howe Stewart και παίζουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό Αγγλόφωνα τραγούδια.
Το 1985 γνωρίζει τον Παντελή Θαλασσινό και δημιουργούν το φωνητικό ντουέτο Λαθρεπιβάτες.
Το 1987 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε». Με συμμετοχή της Ελένης Δήμου, «Ανησυχώ»και γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.
Το 1988 εμφανίζονται με τη Χάρις Αλεξίου τον Χάρυ Κλύνν, και τον Διονύση Θεοδόση στον Ζυγό της Πλάκας. Συνεχίζουν την συνεργασία τους με την Χάρις Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη με περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Την περίοδο 89-90 τραγουδούν στο ΜICHELLE με Σπανό - Χατζηνάσιο - Τόκα.
Το 1990 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος «Ταξίδι στο όνειρο» με την ομότιτλη επιτυχία και το μοναδικό τραγούδι του Γιάννη Νικολάου «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω». Περιοδεύουν με την Αναστασία Μουτσάτσου και την Λένα Αλκαίου.
Το 1991 κυκλοφορεί ο τρίτος και τελευταίος δίσκος των Λαθρεπιβατών «Έτσι απλά» με την επιτυχία του Αυγούστου η φωτιά. Συνεργασία με Βασίλη Καζούλλη.
1992-93 Διάλυση των Λαθρεπιβατών.
1994 Πρώτος προσωπικός δίσκος του Γιάννη με τίτλο «Όνειρα Αυθαίρετα». Συμμετοχή με έξι τραγούδια της Λένας Αλκαίου με μεγάλη ανταπόκριση και πολύ καλές κριτικές. Κοινές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές.
1995 δεύτερος προσωπικός δίσκος «Χωρίς πυξίδα» με το διαχρονικό «Του φεγγαριού» και δημιουργία του συγκροτήματος «Ραγισμένες καρδιές» Εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες. Παράλληλα με την προσωπική του δισκογραφία γράφει τραγούδια για την Λένα Αλκαίου (Ίχνος), Κώστα Μάντζιο (Απόψε γίνε), Ελένη Δήμου, Πέτρο Γαϊτάνο, Γιάννη Πουλόπουλο, Καλλιόπη Βέτα και άλλους..
Το 1998 μελοποιεί ποιήματα της Λένας Παππά στο cd «Κακό παιδί» Συμμετέχουν οι Βασίλης Σκουλάς, Καζούλλης, Εκείνος & Εκείνος.
Το 2000 ενορχηστρώνει το cd της Λένας Αλκαίου «Στου Παραδείσου τα μπουζούκια» με παραγωγό τον Μάκη Δελαπόρτα και παίρνει τα εύσημα από τον Γιάννη Σπανό και τον Μίμη Πλέσσα που έχουν τις περισσότερες συνθέσεις. Διασκευάζει Γιώργο Ζαμπέτα, Μάνο Λοϊζο,Σταύρο Ξαρχάκο, Κώστα Καπνίση.
Το 2001 κυκλοφορεί το συνθετικό του cd «Να είσαι εδώ στα δύσκολα» με ερμηνεύτρια την Μαρία Ρουσσέα και περιοδεύουν μαζί σε όλη την Ελλάδα.
Το 2002 εγκαθίσταται στα Χανιά όπου γίνεται διευθυντής στον τοπικό Ρ/Σ TOP F.M και καλλιτεχνικός διευθυντής της μουσικής σκηνής «Εκεί στον Νότο». Παράλληλα γράφει τραγούδια με Κρητικό χρώμα.
2003 κυκλοφορεί το πρώτο greatest hits Λαθρεπιβάτες –18 μεγάλες επιτυχίες.
2004 Γιάννης Νικολάου και η μπάντα του δρόμου (Vinilio Music Productions). Εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες.
2005 Γιάννης Νικολάου, Παντελής Θαλασσινός “Οι άγγελοι του έρωτα” Oι Λαθρεπιβάτες πάλι μαζί στην σκηνή και στην δισκογραφία. Ο Γιάννης γράφει ο Παντελής τραγουδάει και το cd κάνει μεγάλη αίσθηση. Γιάννης Νικολάου – Στο νότο έρωτας φυσά (Σείστρον). Το cd ηχογραφείται από τον ίδιο τον δημιουργό στα Χανιά και γνωρίζει μεγάλη ανταπόκριση στην Κρήτη. Συμμετέχουν Χάρης και Γιώργος Παντερμάκης, Νίκος Ανδρουλάκης, Βιργινία Ντοκάκη. Παράλληλα γράφει κρητικότροπα τραγούδια για τον σπουδαίο Ηρακλειώτη λυράρη Στέφανο Μεσσαριτάκη. Εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες.
2006 Συνεργασία επί σκηνής με τον Βαγγέλη Γερμανό με τίτλο «Κρουαζιέρα στο όνειρο».
2008 Γιάννης Νικολάου «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» Τέσσερα νέα τραγούδια και διασκευές των επιτυχιών του από τον ίδιο και τον μόνιμο συνεργάτη του Τάσο Ζαφειρίου. Συμμετέχει ο Παντελής Θαλασσινός και ο Πάνος Κατσιμίχας.
2009 Λαθρεπιβάτες – Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε (Διπλό cd MBI).
2010 Για πρώτη φορά ο Γιάννης Νικολάου συγκεντρώνει τους βασικούς ερμηνευτές των τραγουδιών του αλλά και νέους και κάνει δύο παραστάσεις 18 & 19 Ιανουαρίου στον Ιανό(sold out) η παράσταση μεταδόθηκε από το Ianos radio και το Δεύτερο πρόγραμμα. Συμμετείχαν οι: Παντελής Θαλασσινός, Λένα Αλκαίου, Ελένη Δήμου, Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ανδρουλάκης, Κώστας Μάντζιος, Ιωάννης Λάκης, Πένυ Σκάρου, Άντζελα Ορφανού, Άλκης Κόλλιας. Η παράσταση πρόκειται να κυκλοφορήσει σε cd.
Δισκογραφία
1987 - Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε - Λαθρεπιβάτες, Νικολάου Γιάννης, Θαλασσινος Παντελής, Δήμου Ελένη
1989 - Γλυκό μου πειραχτήρι - Αντρέας Μπονάτσος, Νικολάου Γιάννης
1989 - Χαμογελάστε λοξά - Γιάννης Λογοθέτης, Νικολάου Γιάννης, Μακρή Στέλα
1990 - Ταξίδι στ΄όνειρο - Λαθρεπιβάτες, Νικολαου Γιάννης, Θαλασσινός Παντελής
1990 - Γυαλιά καρφιά - Καίτη Γαρμπή, Γιάννης Νικολάου
1991 - Ανώνυμο - Βαγγέλης Σπανάκης, Νικολάου Γιάννης, Θαλασσινός Παντελής
1991 - Ζήτημα χρόνου - Μπονάτσος Αντρέας, Νικολάου Γιάννης
1991 - Έτσι απλά - Λαθρεπιβάτες, Νικολάου Γιάννης, Παντελής Θαλασσινός, Κατσούλης Ηλίας
1992 - Ένα φιλμάκι ερωτικό - Κλεοπάτρα, Γιώργος Μιχαλίτσης, Νικολάου Γιάννης
1994 - Όνειρα αυθαίρετα - Γιάννης Νικολάου, Λένα Αλκαίου, Κρητικός Γιώργος
1995 - Χωρίς πυξίδα - Γιάννης Νικολάου, Ντούρου Τζένη, Κωστής Χρονάκης
1995 - Τεριρέμ - Ελένη Αντωνιάδου, Νικολάου Γιάννης, Φάνης Μεζίνης, Μίμης Πλέσσας
1995 - Τελευταίο φως - Οδυσσέας Εισαγγελέας, Νικολάου Γιάννης, Θαλασσινός Παντελής, Μάντζιος Κώστας, Γιάννα Νικολαίδου
1997 - Αν ήταν εύκολη η ζωή θα κράταγε αιώνες - Κώστας Μάντζιος, Νικολάου Γιάννης, Γιώργος Ασένης, Βαγγέλης Βελώνιας
1997 - Τα πάθη μου τα μυστικά - Αλκαίου Λένα, Γιάννης Νικολάου, Γιώργος Κρητικός, Γιώργος Ζίκας
1998 - Κακό παιδί - Γιάννης Νικολάου, Λένα Παππά, Βασίλης Σκουλάς, Βασίλης Καζούλης, Νίκος Καλλίνης, Νίκος Οικονομίδης
2001 - Να είσαι εδώ στα δύσκολα - Μαρία Ρουσσέα, Γιάννης Νικολάου
2004 - Η μπάντα του δρόμου - Γιάννης Νικολάου
2005 - Οι άγγελοι του έρωτα - Ο Παντελής Θαλασσινός Τραγουδάει Γιάννη Νικολάου
2005 - Όταν αλλάζει ο καιρός - Αγνή, Γιάννης Νικολάου
2006 - Στο νότο έρωτας φυσά - Γιάννης Νικολάου, Ανδρουλάκης Νίκος, Χάρης & Γιώργος Παντερμάκης, Βιργινία Ντοκάκη
2008 Γιάννης Νικολάου «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω»
2009 Λαθρεπιβάτες – Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε (Διπλό cd MBI).
Ο Γιάννης Νικολάου γεννήθηκε στον Πειραιά και από πολύ μικρός αγάπησε την κιθάρα πρώτα και την μουσική μέσα από τα τραγούδια αργότερα.
Το 1974 παίρνει μαθήματα κλασσικής κιθάρας και θεωρίας της μουσικής από τον Γιάννη Συνοδινό. Παράλληλα δημιουργεί με τον Αντώνη Μιτζέλο το πρώτο ερασιτεχνικό συγκρότημα.
Το 1980 γνωρίζει τον Σκωτσέζο μουσικό Howe Stewart και παίζουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό Αγγλόφωνα τραγούδια.
Το 1985 γνωρίζει τον Παντελή Θαλασσινό και δημιουργούν το φωνητικό ντουέτο Λαθρεπιβάτες.
Το 1987 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε». Με συμμετοχή της Ελένης Δήμου, «Ανησυχώ»και γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.
Το 1988 εμφανίζονται με τη Χάρις Αλεξίου τον Χάρυ Κλύνν, και τον Διονύση Θεοδόση στον Ζυγό της Πλάκας. Συνεχίζουν την συνεργασία τους με την Χάρις Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη με περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Την περίοδο 89-90 τραγουδούν στο ΜICHELLE με Σπανό - Χατζηνάσιο - Τόκα.
Το 1990 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος «Ταξίδι στο όνειρο» με την ομότιτλη επιτυχία και το μοναδικό τραγούδι του Γιάννη Νικολάου «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω». Περιοδεύουν με την Αναστασία Μουτσάτσου και την Λένα Αλκαίου.
Το 1991 κυκλοφορεί ο τρίτος και τελευταίος δίσκος των Λαθρεπιβατών «Έτσι απλά» με την επιτυχία του Αυγούστου η φωτιά. Συνεργασία με Βασίλη Καζούλλη.
1992-93 Διάλυση των Λαθρεπιβατών.
1994 Πρώτος προσωπικός δίσκος του Γιάννη με τίτλο «Όνειρα Αυθαίρετα». Συμμετοχή με έξι τραγούδια της Λένας Αλκαίου με μεγάλη ανταπόκριση και πολύ καλές κριτικές. Κοινές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές.
1995 δεύτερος προσωπικός δίσκος «Χωρίς πυξίδα» με το διαχρονικό «Του φεγγαριού» και δημιουργία του συγκροτήματος «Ραγισμένες καρδιές» Εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες. Παράλληλα με την προσωπική του δισκογραφία γράφει τραγούδια για την Λένα Αλκαίου (Ίχνος), Κώστα Μάντζιο (Απόψε γίνε), Ελένη Δήμου, Πέτρο Γαϊτάνο, Γιάννη Πουλόπουλο, Καλλιόπη Βέτα και άλλους..
Το 1998 μελοποιεί ποιήματα της Λένας Παππά στο cd «Κακό παιδί» Συμμετέχουν οι Βασίλης Σκουλάς, Καζούλλης, Εκείνος & Εκείνος.
Το 2000 ενορχηστρώνει το cd της Λένας Αλκαίου «Στου Παραδείσου τα μπουζούκια» με παραγωγό τον Μάκη Δελαπόρτα και παίρνει τα εύσημα από τον Γιάννη Σπανό και τον Μίμη Πλέσσα που έχουν τις περισσότερες συνθέσεις. Διασκευάζει Γιώργο Ζαμπέτα, Μάνο Λοϊζο,Σταύρο Ξαρχάκο, Κώστα Καπνίση.
Το 2001 κυκλοφορεί το συνθετικό του cd «Να είσαι εδώ στα δύσκολα» με ερμηνεύτρια την Μαρία Ρουσσέα και περιοδεύουν μαζί σε όλη την Ελλάδα.
Το 2002 εγκαθίσταται στα Χανιά όπου γίνεται διευθυντής στον τοπικό Ρ/Σ TOP F.M και καλλιτεχνικός διευθυντής της μουσικής σκηνής «Εκεί στον Νότο». Παράλληλα γράφει τραγούδια με Κρητικό χρώμα.
2003 κυκλοφορεί το πρώτο greatest hits Λαθρεπιβάτες –18 μεγάλες επιτυχίες.
2004 Γιάννης Νικολάου και η μπάντα του δρόμου (Vinilio Music Productions). Εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες.
2005 Γιάννης Νικολάου, Παντελής Θαλασσινός “Οι άγγελοι του έρωτα” Oι Λαθρεπιβάτες πάλι μαζί στην σκηνή και στην δισκογραφία. Ο Γιάννης γράφει ο Παντελής τραγουδάει και το cd κάνει μεγάλη αίσθηση. Γιάννης Νικολάου – Στο νότο έρωτας φυσά (Σείστρον). Το cd ηχογραφείται από τον ίδιο τον δημιουργό στα Χανιά και γνωρίζει μεγάλη ανταπόκριση στην Κρήτη. Συμμετέχουν Χάρης και Γιώργος Παντερμάκης, Νίκος Ανδρουλάκης, Βιργινία Ντοκάκη. Παράλληλα γράφει κρητικότροπα τραγούδια για τον σπουδαίο Ηρακλειώτη λυράρη Στέφανο Μεσσαριτάκη. Εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες.
2006 Συνεργασία επί σκηνής με τον Βαγγέλη Γερμανό με τίτλο «Κρουαζιέρα στο όνειρο».
2008 Γιάννης Νικολάου «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» Τέσσερα νέα τραγούδια και διασκευές των επιτυχιών του από τον ίδιο και τον μόνιμο συνεργάτη του Τάσο Ζαφειρίου. Συμμετέχει ο Παντελής Θαλασσινός και ο Πάνος Κατσιμίχας.
2009 Λαθρεπιβάτες – Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε (Διπλό cd MBI).
2010 Για πρώτη φορά ο Γιάννης Νικολάου συγκεντρώνει τους βασικούς ερμηνευτές των τραγουδιών του αλλά και νέους και κάνει δύο παραστάσεις 18 & 19 Ιανουαρίου στον Ιανό(sold out) η παράσταση μεταδόθηκε από το Ianos radio και το Δεύτερο πρόγραμμα. Συμμετείχαν οι: Παντελής Θαλασσινός, Λένα Αλκαίου, Ελένη Δήμου, Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ανδρουλάκης, Κώστας Μάντζιος, Ιωάννης Λάκης, Πένυ Σκάρου, Άντζελα Ορφανού, Άλκης Κόλλιας. Η παράσταση πρόκειται να κυκλοφορήσει σε cd.
Δισκογραφία
1987 - Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε - Λαθρεπιβάτες, Νικολάου Γιάννης, Θαλασσινος Παντελής, Δήμου Ελένη
1989 - Γλυκό μου πειραχτήρι - Αντρέας Μπονάτσος, Νικολάου Γιάννης
1989 - Χαμογελάστε λοξά - Γιάννης Λογοθέτης, Νικολάου Γιάννης, Μακρή Στέλα
1990 - Ταξίδι στ΄όνειρο - Λαθρεπιβάτες, Νικολαου Γιάννης, Θαλασσινός Παντελής
1990 - Γυαλιά καρφιά - Καίτη Γαρμπή, Γιάννης Νικολάου
1991 - Ανώνυμο - Βαγγέλης Σπανάκης, Νικολάου Γιάννης, Θαλασσινός Παντελής
1991 - Ζήτημα χρόνου - Μπονάτσος Αντρέας, Νικολάου Γιάννης
1991 - Έτσι απλά - Λαθρεπιβάτες, Νικολάου Γιάννης, Παντελής Θαλασσινός, Κατσούλης Ηλίας
1992 - Ένα φιλμάκι ερωτικό - Κλεοπάτρα, Γιώργος Μιχαλίτσης, Νικολάου Γιάννης
1994 - Όνειρα αυθαίρετα - Γιάννης Νικολάου, Λένα Αλκαίου, Κρητικός Γιώργος
1995 - Χωρίς πυξίδα - Γιάννης Νικολάου, Ντούρου Τζένη, Κωστής Χρονάκης
1995 - Τεριρέμ - Ελένη Αντωνιάδου, Νικολάου Γιάννης, Φάνης Μεζίνης, Μίμης Πλέσσας
1995 - Τελευταίο φως - Οδυσσέας Εισαγγελέας, Νικολάου Γιάννης, Θαλασσινός Παντελής, Μάντζιος Κώστας, Γιάννα Νικολαίδου
1997 - Αν ήταν εύκολη η ζωή θα κράταγε αιώνες - Κώστας Μάντζιος, Νικολάου Γιάννης, Γιώργος Ασένης, Βαγγέλης Βελώνιας
1997 - Τα πάθη μου τα μυστικά - Αλκαίου Λένα, Γιάννης Νικολάου, Γιώργος Κρητικός, Γιώργος Ζίκας
1998 - Κακό παιδί - Γιάννης Νικολάου, Λένα Παππά, Βασίλης Σκουλάς, Βασίλης Καζούλης, Νίκος Καλλίνης, Νίκος Οικονομίδης
2001 - Να είσαι εδώ στα δύσκολα - Μαρία Ρουσσέα, Γιάννης Νικολάου
2004 - Η μπάντα του δρόμου - Γιάννης Νικολάου
2005 - Οι άγγελοι του έρωτα - Ο Παντελής Θαλασσινός Τραγουδάει Γιάννη Νικολάου
2005 - Όταν αλλάζει ο καιρός - Αγνή, Γιάννης Νικολάου
2006 - Στο νότο έρωτας φυσά - Γιάννης Νικολάου, Ανδρουλάκης Νίκος, Χάρης & Γιώργος Παντερμάκης, Βιργινία Ντοκάκη
2008 Γιάννης Νικολάου «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω»
2009 Λαθρεπιβάτες – Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε (Διπλό cd MBI).
Θαλασσινός Παντελής - Βιογραφικό & δισκογραφία
Ο Παντελής Θαλασσινός γεννήθηκε στον Πειραιά στις 11 Ιουνίου του 1958 από γονείς νησιώτες. 0 πατέρας του Μιχάλης από τον Αι Γιώργη το Συκούση της Χίου, κι η μάνα του Ευαγγελία από τη Σέριφο. Σε ηλικία δυο χρονών εγκαταστάθηκε στη Χίο όπου πήγε και σχολείο και σε ηλικία επτά ετών πρωτοάρχισε να παίζει μαζί με τον αδερφό του τον Γιάννη κιθάρα, από πρακτικά μαθήματα που έπαιρναν από τους μουσικούς του Ναυτικού Ομίλου Χίου, που δούλευε ο πατέρας του.
Τον Φλεβάρη του 1967 ξαναγυρίζει όλη η οικογένεια (που έχει γίνει πλέον πενταμελής με τον ερχομό της Γαριφαλιάς) στον Πειραιά και μένουν στο Κερατσίνι στο πατρικό σπίτι της μάνας του. Μαζί με τον Γιάννη αρχίζουν να συμμετέχουν σε γκρουπάκια παίζοντας ροκ μουσική του 70, και τελειώνοντας το Γυμνάσιο το 1976, ο Γιάννης φεύγει για Ιταλία και ο Παντελής μπαρκάρει με το Καπετάν Σταμάτης ένα φορτηγό "μενεραλάδικο" και κάνει ένα γύρο του κόσμου. Στην Ιαπωνία αγοράζει μια κλασσική κιθάρα και αρχίζει να παίζει για πρώτη φορά ελληνικό ρεπερτόριο. Ξεμπαρκάροντας το 77, αρχίζει να δουλεύει επαγγελματικά - ερασιτεχνικά σε διάφορες μπουάτ δουλεύοντας παράλληλα και το πρωί στην Ακτή Μιαούλη σε ένα ναυτιλιακό Πρακτορείο την ΤΡΑΝΣΜΕΔ.
Παρουσιάζεται στο στρατό τον Φλεβάρη του 80 και παίρνει μετάθεση για τα Ρύζια του Έβρου αλλά σε έξι μήνες παίρνει μετάθεση για το διπλανό χωριό (ακριβώς στα σύνορα) στις Καστανιές από όπου και απολύθηκε με θητεία 22μηνη τον Δεκέμβρη του 81.
Ξαναγυρίζει στη δουλειά του ως ναυτιλιακός υπάλληλος και αρχίζει να δουλεύει και το βράδυ σε ταβέρνες και μπουάτ του Πειραιά (Παραφέλες, Σωτήρης, ΠΕΤΡΑ & ΦΩΣ) για έξι χρόνια.
To 1996 με τον Γιάννη Νικολάου δημιουργούν τους Λαθρεπιβάτες ένα φωνητικό ντουέτο και μπαίνουν στη δισκογραφία με το "Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε" στην εταιρία ΜΙΝΟΣ με παραγωγό τον Ηλία Μπενέτο και με παρθενική εμφάνιση στο Ζυγό της Πλάκας με τη Χάρις Αλεξίου και τον Χάρρυ Κλυνν. Ακολουθεί ένα ΜΑΧΙ SINGLE με τίτλο "Στη Βραζιλία" και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Στη συνέχεια υπογράφουν συμβόλαιο στην ΜΒΙ επί Ανδρέα Καϊάφα και εκεί κάνουν άλλους δύο δίσκους το Ταξίδι στ' όνειρο και Λαθρεπιβάτες "Έτσι απλά", με παραγωγό τον Μιχάλη Νικολούδη.
Στη συνέχεια το γκρουπ διαλύεται και ο καθένας τραβάει το δρόμο του. 0 Παντελής παραμένει στην ΜΒΙ και αφού απέχει απ' τη δισκογραφία για τρία χρόνια, αφήνει την Αθήνα και γυρίζει στη Χίο όπου δημιουργεί ένα χώρο μουσικής έκφρασης τη Μυροβόλο με σήμα τη Φαίδρα.. Εκεί ετοιμάζει και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά και παράλληλα γράφει τραγούδια για άλλους ερμηνευτές (Πέτρο Γαϊτάνο, Βούλα Σαββίδη, Ελένη Κουβίδη, Νικόλα Μητσοβολέα) και συνεργάζεται με στιχουργούς σαν τους Μάνο Ελευθερίου, Ηλία Κατσούλη που - όπως λέει κι ο ίδιος - του διαμορφώνουν το στυλ. Στη Χίο έχει την τύχη να γνωρίσει και να συνεργαστεί στον πρώτο δίσκο του με τον ξεχωριστό εκ Σχοινούσας βιολιστή Νίκο Οικονομίδη καθώς επίσης και τους μαθητές του στο Ομήρειο αδερφούς Πούπαλου Μαρκέλλο και Σταμάτη απ' την Ποταμιά και τον Μιχάλη Βούκουνα απ' τα Νένητα. Συνεργάζεται με τον Γιώργο Μισετζή και τους Γιώργο Παρισίδη και Νίκο Σγούτα στη Μυροβόλο και το πρώτο καλοκαίρι φτιάχνουν μια δεύτερη Μυροβόλο στην Πάρο η οποία υπήρχε μέχρι το 2003.
Με ώριμο και καλό υλικό έρχεται στην Αθήνα και ηχογραφεί με την συνεργασία του Γιώργου Ανδρέου τον πρώτο του προσωπικό δίσκο που λέγεται "Νύχτας κύματα" και αμέσως γνωρίζει μεγάλη επιτυχία με τα τραγούδια "εισιτήριο στην τσέπη σου", "πόνος άπονος" και Καράβια Χιώτικα, σε στίχους δικούς του, του αείμνηστου φίλου του Ηλία Κατσούλη,που "εφυγε" απο κοντά μας την 21η Αυγούστου 2008, του Μάνου Ελευθερίου και Μάρσης Τσοπανομίχαλου. To εξώφυλλό του δε κοσμείται από τα λαογραφικά χαρακτικά του Χιώτη χαράκτη Νίκου Γιαλούρη, που έφυγε κι αυτός απο τη ζωή το 2006.
Τον Γενάρη του 94 εγκαταλείπει τη Χίο για να υποστηρίξει το δίσκο του στην Αθήνα δουλεύοντας στο Ρόπτρο με τον Κώστα Μάντζιο, τον Κώστα Παυλίδη και την Αρετή Μπέλου. To ίδιο καλοκαίρι στην Πάρο συνεργάζεται με τον Ηρακλή Βαβάτσικα τη Μόρφω Τσαϊρέλη και τη γυναίκα του την Ελένη Αθανασιάδου, που ήταν πάντα παρούσα στις δουλειές της Πάρου και τα Χριστούγεννα του 1994 συνεργάζεται ξανά με τη Χαρούλα Αλεξίου στην πρώτη Νεφέλη στο θησείο.
Τότε κυκλοφορεί και τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο "Αστρανάμματα" (ο αγαπημένος του) που περιείχε τα τραγούδια "Κράτα για το τέλος" και "Τα Σμυρναίικα τραγούδια", που ξανατραγουδήθηκαν από τη Χαρούλα και το Γιώργο Νταλάρα αντίστοιχα. Στον δίσκο αυτό κάνει την πρώτη του απόπειρα να ενορχηστρώσει μόνος του τη δουλειά του έχοντας σαν μεγάλο του μυστικό όπλο τον ενθουσιασμό και τον γυαλιστερό - άφθαρτο ήχο των φίλων του μουσικών Σταμάτη Πούπαλου, Γιάννη Πλαγιαννάκου και Μιχάλη Βούκουνα και τις συμβουλές του καλόγουστου ηχολήπτη Γιώργου Καρυώτη, βοηθώντας τον να δημιουργήσει τον δικό του ήχο. Η προσχώρηση δύο τριών ακόμα ταλαντούχων μουσικών (Πάνος Δημητρακόπουλος, Χάρης Λαμπράκης και Σωκράτης Γανιάρης) στην καλή παρέα είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει ένας δίσκος αρχείου που πουλάει μέχρι και σήμερα. Οι στίχοι ήταν του Ηλία Κατσούλη, Λίτσας Μπεσκάκη, Λευτέρη Σταυρινουδάκη και ένα ποίημα του Χιώτη νεοέλληνα ποιητή Φώτη Αγγουλέ (1911-1964).
Η καλή παρέα έδρασε και τον επόμενο χρόνο. Η σεζόν 95-96 ήταν σταθμός για τον Παντελή, που μαζί με την Αναστασία Μουτσάτσου τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και την Αθηνά Μόραλη, σε συνεργασία με τον Φώντα Βουγά φτιάχνουν τα 13 Φεγγάρια, με επιτυχία που συνεχίστηκε και την επομένη χρονιά με την προσέλευση του Κώστα Μακεδόνα στη θέση του Γεράσιμου.
Ακολούθησαν δύο πολύ επιτυχημένες σεζόν 97-98 και 98-99 στην Πανσέληνο στην Πλάκα μαζί με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, Σοφία Παπάζογλου, Νίκη Ξυλούρη, Γεωργία Γρηγοριάδου την πρώτη και Δέσποινα Ολυμπίου, Μαρία Αλεξίου τη δεύτερη σεζόν.
Τα Χριστούγεννα του 98 κυκλοφόρησε ο τρίτος κατά σειρά δίσκος του το "Ένα Κρυμμένο Αχ". Στον δίσκο αυτό συνεργάστηκε και με τον αξέχαστο στιχουργό Άκο Δασκαλόπουλο. Οι άλλοι στίχοι ήταν όπως πάντα του Ηλία Κατσούλη της Λίτσας Μπεσκάκη και του Βαγγέλη Βελώνια, Παραγωγός σ' αυτή τη δουλειά ήταν ο Κώστας Κωτούλας.
Ήταν πια καιρός να βγει μόνος του συναυλίες και να κάνει δικό του πρόγραμμα. To καλοκαίρι του 1999, βγήκε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα έχοντας μαζί την Δέσποινα Ολυμπίου, και η επιτυχία αυτών των συναυλιών αποτυπώθηκε σε ένα διπλό cd πού ήταν και ο τέταρτος προσωπικός του Παντελή θαλασσινού. 0 τίτλος του είναι παρμένος από δύο οριακά σημεία της Ελλάδος που έδωσε δυο απ' τις συναυλίες του. "Απ' τη Τήλο ως τη θράκη" ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ. σε ενορχήστρωση Πάρι Περυσινάκη. 0 δίσκος αυτός ξεπέρασε τα 150.000 cd απ' την κυκλοφορία του μέχρι σήμερα, και εκτός από τα γνωστά του τραγούδια περιέχει και επανεκτελέσεις τραγουδιών που είχε δώσει σε άλλους ερμηνευτές. Τραγούδια άλλων συνθετών που πάντα θαύμαζε και ορισμένα παραδοσιακά. Συμμετείχε φιλικά και ο Γεράσιμος με δύο τραγούδια.
Το 2001 μεχρι το 2003 εμφανίζεται στην τρίτη κατά σειρά Μυροβόλο πού έφτιαξε στο Σύνταγμα της Αθήνας με συνεργάτες τη Γεωργία Γρηγοριάδου και τον Πάνο Ρεντίφη. την Ειρήνη Χαρίδου τη Κατερίνα Παπαδοπούλου κι τη Δέσποινα Ολυμπίου. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια εμφανίσεις στην Υδρόγειο, και στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, και στό Ζούμ, το Σταυρό του Νότου, Δίπλα στο Ποτάμι στο GAZARTE, και στην Εξέδρα, ενώ έχει εμφανιστει σχεδόν σε όλους τους χώρους που παίζεται ζωντανή μουσική του είδους του στην Ελλάδα.
Έχει στο ενεργητικό του δώδεκα προσωπικούς δίσκους και καμιά πενηνταριά συνθετικούς και "συμμετοχικούς". Οι δυο τελευταίες του δουλειές είναι το «ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ» τραγούδια για τους δώδεκα μήνες, και «Από άλλα περιβόλια» ένα διπλό CD με σχεδόν όλες τις τραγουδιστικές του συμμετοχές.
Έχει συνεργαστεί με : Μίμη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρόνη Αηδονίδη, Γιάννη Σπανό, Βασίλη Σκουλά, Νότη Μαυρουδή, Νίκο Ξυδάκη, Χαρις Αλεξίου, Μαρία Φαραντούρη, Χαρυ Κλύνν, Δήμητρα Γαλάνη, Μανόλη Λιδάκη, Κατερίνα Κούκα, Γιώργο Σταυριανό, Μάριο Τόκα, Μιχάλη Νικολούδη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Χρήστο Τσιαμούλη, Γεράσιμο Ανδρεάτο, Δημήτρη Κοντογιάνη, Αναστασία Μουτσάτσου, Βασίλη Λέκκα, Γιάννη Σπάθα, Βασίλη Καζούλη, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Μίλτο Πασχαλίδη, Πέτρο Δουρδουμπάκη, Κώστα Μάντζιο, Κώστα Παυλίδη, Σοφία Παπάζογλου, Γεωργία Γρηγοριάδου, Πάνο Ρεντίφη, Καλμπαλίκη, Γιάννη Μπρούση, Γιάννη Λαγωνίκα, Γιώργο Χριστοδούλου, κ.α. καθώς επίσης και με μεγάλους και σπουδαίους μουσικούς.
2010
Όσο υπάρχει ουρανός
Σταμάτης Χατζηευσταθίου -
«Σαν των ανθρώπων τις φωνές»
Συμμετοχή Παντελής Θαλασσινός & Γιώτα Νέγκα
Επίσης έχει τραγουδήσει σε πολλές συναυλίες με την ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ ορχήστρα της Νέας Ιωνίας Βόλου, και με άλλες ορχήστρες και χορωδίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και σε χώρους όπως, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Δίον, στους Φιλίππους στο Θέατρο Λυκαβηττού, στο Θέατρο Βράχων, στο Θέατρο Πέτρας, στο Σ.Ε.Φ., και σε πολλά γήπεδα, στάδια και συναυλιακους χώρους. Στο εξωτερικό έχει τραγουδήσει στην Κύπρο, στη Ζυρίχη, στη Γένοβα,στη Ρώμη, στην Οδησσό και στο Λονδίνο.
Έχει κάνει μουσικές για το θέατρο, τον κινηματογράφο, σε σίριαλς, διαφημίσεις, μουσικά σήματα σταθμών, και τραγούδια για πολλούς τραγουδιστές.
Δισκογραφία
1995
Νύχτας Κύματα (ΜΒΙ 10615 LP-CD). Ο Παντελής σε τραγούδια με δική του μουσική. Τους στίχους υπογράφουν οι Μάνος Ελευθερίου, Ηλίας Κατσούλης, Μάρση Τσομπανομίχαλου και ο ίδιος.
1996
Αστρανάμματα (ΜΒΙ 10646 LP-CD). Ο Παντελής στο δεύτερο προσωπικό του δίσκο. Οι στίχοι των Ηλία Κατσούλη, Λίτσας Μπεσκάκη, Φώτη Αγγουλέ, Λευτέρη Σταυρινουδάκη.
1998
Ένα Κρυμμένο Άχ (MBI 10734 CD). Τρίτος προσωπικός δίσκος του Παντελή σε στίχους των Ηλία Κατσούλη, Άκου Δασκαλόπουλου, Λίτσας Μπεσκάκη και Βαγγέλη Βελόνια.
2001
Ο Άγιος Έρωτας (MBI 10880 CD). Ο τελευταίος δίασκος του Παντελή σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Ηλία Κατσούλη, Θοδωρή Γκόνη, Άκου Δασκαλόπουλου, Λίτσας Μπεσκάκη, Βαγγέλη Βελόνια, Τάσου Σαμαρτζή, Τασούλας Θωμαϊδου και Τάκη Δήμητσα.
2003
Χορεύοντας στη σιωπή (MBI 10940 CD). Η μουσική και τα τραγούδια της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς του ALPHA σε μουσική Κώστα Χαριτάτου και στίχους Γιώργου Κορδέλλα.
2003
Στης καρδιάς μου τ' ανοιχτά (MBI 10960 CD). Mε τη φιλική συμμετοχή των Χρόνη Αηδονίδη, Μανώλη Λιδάκη, Νίκο Κουρουπάκη και Δημήτρη Υφαντή.
2005
Σαν άγγελοι του έρωτα πιασμένοι χέρι-χέρι ... Έτσι προέκυψαν «Οι άγγελοι του έρωτα», ένα cd με 13 ολόγλυκα ερωτικά τραγούδια
2005
Έτσι Ξαφνικά
Ερωτικά τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια με ιδιαίτερη έμπνευση, μουσική αξία και τέχνη...
Ο πιο αξιόλογος συνθέτης των τελευταίων χρόνων, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και ο Παντελής Θαλασσινός.
Το καλαντάρι 2007
Πρόκειται για ένα δίσκο-αφιέρωμα στους μήνες, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και μουσική του Παντελή Θαλασσινού.
2008
Από άλλα περιβόλια
Ο ίδιος ο Παντελής Θαλασσινός είπε για τη δουλειά αυτή, στην εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Τα τραγούδια που τραγούδησα σε άλλα περιβόλια είναι για μένα το ίδιο σημαντικά όσο αυτά που βρίσκονται στις δικές μου δουλειές. Είναι μαζεμένα από ξεχωριστά δέντρα, αλλά για πρώτη φορά βρίσκονται όλα μαζί. Ήταν κι αυτά βήματα, που αγάπησα στη μέχρι τώρα πορεία μου στη ζωή.
Συμμετοχές
1995. Χρήστος Μπλέτσας - Δυο χρονιές τραγούδια
1996. Οδυσσέας Εισαγγελέας - Τελευταίο Φως σύντομα
1996. Γιώργος Ανδρέου, Παρασκευάς Καρασούλος-Μικρή Πατρίδα
1997. Βασίλης Παπαδόπουλος, Λίτσα Μπεσκάκη - Νερό & Αρμύρα
1998. Γιώργος Σταυριανός - Το πιο μεγάλο ψέμα
2000. Πέτρος Δουρδουμπάκης - Εικόνες παιδεύουν το μυαλό
2001. Γιώργος Ζαμπέτας, Παντελής Αμπαζής - Ανωτάτη Ζαμπετική
2003. Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου - smyrne
2003. Νίκος Ξυδάκης - Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
2003. Σάκης Πιπίδης - Η δική μας ανατολή
2003. Άγγελος Σφακιανάκης - Ρηχά νερά
2003. Πάρις Περυσινάκης - Τα μονοπάτια τα παλιά
2003. Γιώργος Σταυριανός - Το χρώμα της μνήμης
2004. Νότης Μαυρουδής - Live at the odeon of Herod Athens
2004. Ανδρέας Καρακότας - Ιχνογραφίες
2004. Αέρας - Στη χαρά στην ατέλειωτη μέρα
2004. Γιώργος Καζαντζής - Του έρωτα και τ' ουρανού
2004. Τρίφωνο - Sertified
2005. Χαΐνηδες - Ο γητευτής και το δρακοδόντι
2005. Γιάννης Λογοθέτης - Ρε γυαλάκια πονηρέ
2004. Πάρις Περυσινάκης - Στου ονείρου την αυλή
2005. Γιώργος Σταυριανός - Ώρες μου χρωματιστές σύντομα
2005. Τασούλα - Για μένα
2007. Νίκος Ταβερναράκης - Της αγάπης κρίματα
2007. Χρήστος Χατζόπουλος - Θράκης φωνή
2007. Γιώργος Περαντάκος - Το επόμενο Πρωί
2007. Γιώτα Νέγκα - Έχω άνθρωπο
2007. Βασίλης Σκουλάς - Άσπρο μαντήλι ανέμιζε
2007. Χρήστος Λεοντής - Έρωτας αρχάγγελος
2007. Σταμάτης Χατζηευσταθίου - Από κουρέλια νυφικό
2007. Δημήτρης Παπαδόπουλος - Μονάχα αγάπη είναι η λύση
2008. Γιάννης Νικολάου - Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω
2008. Κατερίνα Κούκα - Φωνές τις νύχτες
2008. Το ταξίδι της μαγικής μαργαρίτας
Συνεργασίες
1991. Βαγγέλης Σπανάκης - Ανώνυμο
1992. Πέτρος Γαϊτανός - Γυάλινος Δρομέας
1992. Βούλα Σαββίδη - Το φίλημα του χρόνου
1994. Νικόλας Μητσοβολέας - Πες μου παραμύθια
1994. Ελένη Κουβίδη - Οι παλιές οι ευτυχίες
1996. Παντελής Αμπαζής - Παντελώς χειροποίητα
1996. Αναστασία Μουτσάτσου - Στους Αγίους τόπους της καρδιάς
1997. Apurimac - Μάνα γη
1997. Νίκος Ανδρουλάκης - Μυθικά καράβια
1997. Καλλιόπη Βέττα - Στη χώρα των ασμάτων
1998. Αναστασία Μουτσάτσου - Γυάλινα παλάτια
1999. Λιζέτα Νικολάου - Είμαι εδώ
1999. Αθηνά Μόραλη - Τον έρωτα ρωτάω
2000. Βασίλης Σκουλάς - Τ' άγρια πουλιά
2000. Δέσποινα Ολυμπίου - Των ματιών σου η καλημέρα
2001. Γεράσιμος Ανδρεάτος - Όλα πολύτιμα
2001. Γλωσσολαλιά
2001. Γιώργος Ανδρέου - Κοιτάζοντας πίσω
2001. Σε μια γιορτή δική μας ΔΙΦΩΝΟ
2002. Πασχάλης Τερζής - Φωτιά τις νύχτες
2002. Apurimac - Noches Latinas
2003. Κάλαντα Δωδακημέρου
2003. Το δικό μας Πανηγύρι ΔΙΦΩΝΟ
2004. Γλυκερία - Άνοιξη
2004. Μανώλης Λιδάκης - Όσα σου ΄χω πει
2004. Γιώργος Ανδρέου - Όταν τραγουδάς ψυχή μου ΔΙΦΩΝΟ
2005. Αναστασία Μουτσάτσου/Μαρίνα Σκιαδαρέση - Live στα 13 φεγγάρια
2004. Βασίλης Σκουλάς - Ρίζα της φωτιάς
2005. Πίτσα Παπαδοπούλου - Σεβντάς
2005. Αναστασία Μουτσάτσου - 18 Μεγάλες Επιτυχίες
2005. Γεράσιμος Ανδρεάτος - Ένα κι ένα από μια δεκαετία
2005. Ζωντανά στο ΔΙΦΩΝΟ
2005. Βίκυ Μοσχολιού - Με τη φωνή μου - Οι μεγάλες επιτυχίες
2005. Μια ονειρική συναυλία ΔΙΦΩΝΟ
2006. Χριστίνα Μαραγκόζη - Απροσδόκητος ήλιος
2006. Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου - Δάκρυ στο γυαλί
2006. Λευτέρης Παπαδόπουλος - Σπάει το ρόδι
2006. Γεράσιμος Ανδρεάτος - 10 χρόνια LIVE
2006. Πέτρος Γαϊτάνος - Ανθολογία
2008. Δημήτρης Μητροπάνος - Στη Διαπασών
Λαθρεπιβάτες
1987. Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε
1989. Στη Βραζιλία
1990. Ταξίδι στ' όνειρο
1991. Λαθρεπιβάτες έτσι απλά
2003. 18 Μεγάλες επιτυχίες
Ο Παντελής Θαλασσινός γεννήθηκε στον Πειραιά στις 11 Ιουνίου του 1958 από γονείς νησιώτες. 0 πατέρας του Μιχάλης από τον Αι Γιώργη το Συκούση της Χίου, κι η μάνα του Ευαγγελία από τη Σέριφο. Σε ηλικία δυο χρονών εγκαταστάθηκε στη Χίο όπου πήγε και σχολείο και σε ηλικία επτά ετών πρωτοάρχισε να παίζει μαζί με τον αδερφό του τον Γιάννη κιθάρα, από πρακτικά μαθήματα που έπαιρναν από τους μουσικούς του Ναυτικού Ομίλου Χίου, που δούλευε ο πατέρας του.
Τον Φλεβάρη του 1967 ξαναγυρίζει όλη η οικογένεια (που έχει γίνει πλέον πενταμελής με τον ερχομό της Γαριφαλιάς) στον Πειραιά και μένουν στο Κερατσίνι στο πατρικό σπίτι της μάνας του. Μαζί με τον Γιάννη αρχίζουν να συμμετέχουν σε γκρουπάκια παίζοντας ροκ μουσική του 70, και τελειώνοντας το Γυμνάσιο το 1976, ο Γιάννης φεύγει για Ιταλία και ο Παντελής μπαρκάρει με το Καπετάν Σταμάτης ένα φορτηγό "μενεραλάδικο" και κάνει ένα γύρο του κόσμου. Στην Ιαπωνία αγοράζει μια κλασσική κιθάρα και αρχίζει να παίζει για πρώτη φορά ελληνικό ρεπερτόριο. Ξεμπαρκάροντας το 77, αρχίζει να δουλεύει επαγγελματικά - ερασιτεχνικά σε διάφορες μπουάτ δουλεύοντας παράλληλα και το πρωί στην Ακτή Μιαούλη σε ένα ναυτιλιακό Πρακτορείο την ΤΡΑΝΣΜΕΔ.
Παρουσιάζεται στο στρατό τον Φλεβάρη του 80 και παίρνει μετάθεση για τα Ρύζια του Έβρου αλλά σε έξι μήνες παίρνει μετάθεση για το διπλανό χωριό (ακριβώς στα σύνορα) στις Καστανιές από όπου και απολύθηκε με θητεία 22μηνη τον Δεκέμβρη του 81.
Ξαναγυρίζει στη δουλειά του ως ναυτιλιακός υπάλληλος και αρχίζει να δουλεύει και το βράδυ σε ταβέρνες και μπουάτ του Πειραιά (Παραφέλες, Σωτήρης, ΠΕΤΡΑ & ΦΩΣ) για έξι χρόνια.
To 1996 με τον Γιάννη Νικολάου δημιουργούν τους Λαθρεπιβάτες ένα φωνητικό ντουέτο και μπαίνουν στη δισκογραφία με το "Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε" στην εταιρία ΜΙΝΟΣ με παραγωγό τον Ηλία Μπενέτο και με παρθενική εμφάνιση στο Ζυγό της Πλάκας με τη Χάρις Αλεξίου και τον Χάρρυ Κλυνν. Ακολουθεί ένα ΜΑΧΙ SINGLE με τίτλο "Στη Βραζιλία" και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Στη συνέχεια υπογράφουν συμβόλαιο στην ΜΒΙ επί Ανδρέα Καϊάφα και εκεί κάνουν άλλους δύο δίσκους το Ταξίδι στ' όνειρο και Λαθρεπιβάτες "Έτσι απλά", με παραγωγό τον Μιχάλη Νικολούδη.
Στη συνέχεια το γκρουπ διαλύεται και ο καθένας τραβάει το δρόμο του. 0 Παντελής παραμένει στην ΜΒΙ και αφού απέχει απ' τη δισκογραφία για τρία χρόνια, αφήνει την Αθήνα και γυρίζει στη Χίο όπου δημιουργεί ένα χώρο μουσικής έκφρασης τη Μυροβόλο με σήμα τη Φαίδρα.. Εκεί ετοιμάζει και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά και παράλληλα γράφει τραγούδια για άλλους ερμηνευτές (Πέτρο Γαϊτάνο, Βούλα Σαββίδη, Ελένη Κουβίδη, Νικόλα Μητσοβολέα) και συνεργάζεται με στιχουργούς σαν τους Μάνο Ελευθερίου, Ηλία Κατσούλη που - όπως λέει κι ο ίδιος - του διαμορφώνουν το στυλ. Στη Χίο έχει την τύχη να γνωρίσει και να συνεργαστεί στον πρώτο δίσκο του με τον ξεχωριστό εκ Σχοινούσας βιολιστή Νίκο Οικονομίδη καθώς επίσης και τους μαθητές του στο Ομήρειο αδερφούς Πούπαλου Μαρκέλλο και Σταμάτη απ' την Ποταμιά και τον Μιχάλη Βούκουνα απ' τα Νένητα. Συνεργάζεται με τον Γιώργο Μισετζή και τους Γιώργο Παρισίδη και Νίκο Σγούτα στη Μυροβόλο και το πρώτο καλοκαίρι φτιάχνουν μια δεύτερη Μυροβόλο στην Πάρο η οποία υπήρχε μέχρι το 2003.
Με ώριμο και καλό υλικό έρχεται στην Αθήνα και ηχογραφεί με την συνεργασία του Γιώργου Ανδρέου τον πρώτο του προσωπικό δίσκο που λέγεται "Νύχτας κύματα" και αμέσως γνωρίζει μεγάλη επιτυχία με τα τραγούδια "εισιτήριο στην τσέπη σου", "πόνος άπονος" και Καράβια Χιώτικα, σε στίχους δικούς του, του αείμνηστου φίλου του Ηλία Κατσούλη,που "εφυγε" απο κοντά μας την 21η Αυγούστου 2008, του Μάνου Ελευθερίου και Μάρσης Τσοπανομίχαλου. To εξώφυλλό του δε κοσμείται από τα λαογραφικά χαρακτικά του Χιώτη χαράκτη Νίκου Γιαλούρη, που έφυγε κι αυτός απο τη ζωή το 2006.
Τον Γενάρη του 94 εγκαταλείπει τη Χίο για να υποστηρίξει το δίσκο του στην Αθήνα δουλεύοντας στο Ρόπτρο με τον Κώστα Μάντζιο, τον Κώστα Παυλίδη και την Αρετή Μπέλου. To ίδιο καλοκαίρι στην Πάρο συνεργάζεται με τον Ηρακλή Βαβάτσικα τη Μόρφω Τσαϊρέλη και τη γυναίκα του την Ελένη Αθανασιάδου, που ήταν πάντα παρούσα στις δουλειές της Πάρου και τα Χριστούγεννα του 1994 συνεργάζεται ξανά με τη Χαρούλα Αλεξίου στην πρώτη Νεφέλη στο θησείο.
Τότε κυκλοφορεί και τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο "Αστρανάμματα" (ο αγαπημένος του) που περιείχε τα τραγούδια "Κράτα για το τέλος" και "Τα Σμυρναίικα τραγούδια", που ξανατραγουδήθηκαν από τη Χαρούλα και το Γιώργο Νταλάρα αντίστοιχα. Στον δίσκο αυτό κάνει την πρώτη του απόπειρα να ενορχηστρώσει μόνος του τη δουλειά του έχοντας σαν μεγάλο του μυστικό όπλο τον ενθουσιασμό και τον γυαλιστερό - άφθαρτο ήχο των φίλων του μουσικών Σταμάτη Πούπαλου, Γιάννη Πλαγιαννάκου και Μιχάλη Βούκουνα και τις συμβουλές του καλόγουστου ηχολήπτη Γιώργου Καρυώτη, βοηθώντας τον να δημιουργήσει τον δικό του ήχο. Η προσχώρηση δύο τριών ακόμα ταλαντούχων μουσικών (Πάνος Δημητρακόπουλος, Χάρης Λαμπράκης και Σωκράτης Γανιάρης) στην καλή παρέα είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει ένας δίσκος αρχείου που πουλάει μέχρι και σήμερα. Οι στίχοι ήταν του Ηλία Κατσούλη, Λίτσας Μπεσκάκη, Λευτέρη Σταυρινουδάκη και ένα ποίημα του Χιώτη νεοέλληνα ποιητή Φώτη Αγγουλέ (1911-1964).
Η καλή παρέα έδρασε και τον επόμενο χρόνο. Η σεζόν 95-96 ήταν σταθμός για τον Παντελή, που μαζί με την Αναστασία Μουτσάτσου τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και την Αθηνά Μόραλη, σε συνεργασία με τον Φώντα Βουγά φτιάχνουν τα 13 Φεγγάρια, με επιτυχία που συνεχίστηκε και την επομένη χρονιά με την προσέλευση του Κώστα Μακεδόνα στη θέση του Γεράσιμου.
Ακολούθησαν δύο πολύ επιτυχημένες σεζόν 97-98 και 98-99 στην Πανσέληνο στην Πλάκα μαζί με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, Σοφία Παπάζογλου, Νίκη Ξυλούρη, Γεωργία Γρηγοριάδου την πρώτη και Δέσποινα Ολυμπίου, Μαρία Αλεξίου τη δεύτερη σεζόν.
Τα Χριστούγεννα του 98 κυκλοφόρησε ο τρίτος κατά σειρά δίσκος του το "Ένα Κρυμμένο Αχ". Στον δίσκο αυτό συνεργάστηκε και με τον αξέχαστο στιχουργό Άκο Δασκαλόπουλο. Οι άλλοι στίχοι ήταν όπως πάντα του Ηλία Κατσούλη της Λίτσας Μπεσκάκη και του Βαγγέλη Βελώνια, Παραγωγός σ' αυτή τη δουλειά ήταν ο Κώστας Κωτούλας.
Ήταν πια καιρός να βγει μόνος του συναυλίες και να κάνει δικό του πρόγραμμα. To καλοκαίρι του 1999, βγήκε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα έχοντας μαζί την Δέσποινα Ολυμπίου, και η επιτυχία αυτών των συναυλιών αποτυπώθηκε σε ένα διπλό cd πού ήταν και ο τέταρτος προσωπικός του Παντελή θαλασσινού. 0 τίτλος του είναι παρμένος από δύο οριακά σημεία της Ελλάδος που έδωσε δυο απ' τις συναυλίες του. "Απ' τη Τήλο ως τη θράκη" ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ. σε ενορχήστρωση Πάρι Περυσινάκη. 0 δίσκος αυτός ξεπέρασε τα 150.000 cd απ' την κυκλοφορία του μέχρι σήμερα, και εκτός από τα γνωστά του τραγούδια περιέχει και επανεκτελέσεις τραγουδιών που είχε δώσει σε άλλους ερμηνευτές. Τραγούδια άλλων συνθετών που πάντα θαύμαζε και ορισμένα παραδοσιακά. Συμμετείχε φιλικά και ο Γεράσιμος με δύο τραγούδια.
Το 2001 μεχρι το 2003 εμφανίζεται στην τρίτη κατά σειρά Μυροβόλο πού έφτιαξε στο Σύνταγμα της Αθήνας με συνεργάτες τη Γεωργία Γρηγοριάδου και τον Πάνο Ρεντίφη. την Ειρήνη Χαρίδου τη Κατερίνα Παπαδοπούλου κι τη Δέσποινα Ολυμπίου. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια εμφανίσεις στην Υδρόγειο, και στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, και στό Ζούμ, το Σταυρό του Νότου, Δίπλα στο Ποτάμι στο GAZARTE, και στην Εξέδρα, ενώ έχει εμφανιστει σχεδόν σε όλους τους χώρους που παίζεται ζωντανή μουσική του είδους του στην Ελλάδα.
Έχει στο ενεργητικό του δώδεκα προσωπικούς δίσκους και καμιά πενηνταριά συνθετικούς και "συμμετοχικούς". Οι δυο τελευταίες του δουλειές είναι το «ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ» τραγούδια για τους δώδεκα μήνες, και «Από άλλα περιβόλια» ένα διπλό CD με σχεδόν όλες τις τραγουδιστικές του συμμετοχές.
Έχει συνεργαστεί με : Μίμη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρόνη Αηδονίδη, Γιάννη Σπανό, Βασίλη Σκουλά, Νότη Μαυρουδή, Νίκο Ξυδάκη, Χαρις Αλεξίου, Μαρία Φαραντούρη, Χαρυ Κλύνν, Δήμητρα Γαλάνη, Μανόλη Λιδάκη, Κατερίνα Κούκα, Γιώργο Σταυριανό, Μάριο Τόκα, Μιχάλη Νικολούδη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Χρήστο Τσιαμούλη, Γεράσιμο Ανδρεάτο, Δημήτρη Κοντογιάνη, Αναστασία Μουτσάτσου, Βασίλη Λέκκα, Γιάννη Σπάθα, Βασίλη Καζούλη, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Μίλτο Πασχαλίδη, Πέτρο Δουρδουμπάκη, Κώστα Μάντζιο, Κώστα Παυλίδη, Σοφία Παπάζογλου, Γεωργία Γρηγοριάδου, Πάνο Ρεντίφη, Καλμπαλίκη, Γιάννη Μπρούση, Γιάννη Λαγωνίκα, Γιώργο Χριστοδούλου, κ.α. καθώς επίσης και με μεγάλους και σπουδαίους μουσικούς.
2010
Όσο υπάρχει ουρανός
Σταμάτης Χατζηευσταθίου -
«Σαν των ανθρώπων τις φωνές»
Συμμετοχή Παντελής Θαλασσινός & Γιώτα Νέγκα
Επίσης έχει τραγουδήσει σε πολλές συναυλίες με την ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ ορχήστρα της Νέας Ιωνίας Βόλου, και με άλλες ορχήστρες και χορωδίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και σε χώρους όπως, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Δίον, στους Φιλίππους στο Θέατρο Λυκαβηττού, στο Θέατρο Βράχων, στο Θέατρο Πέτρας, στο Σ.Ε.Φ., και σε πολλά γήπεδα, στάδια και συναυλιακους χώρους. Στο εξωτερικό έχει τραγουδήσει στην Κύπρο, στη Ζυρίχη, στη Γένοβα,στη Ρώμη, στην Οδησσό και στο Λονδίνο.
Έχει κάνει μουσικές για το θέατρο, τον κινηματογράφο, σε σίριαλς, διαφημίσεις, μουσικά σήματα σταθμών, και τραγούδια για πολλούς τραγουδιστές.
Δισκογραφία
1995
Νύχτας Κύματα (ΜΒΙ 10615 LP-CD). Ο Παντελής σε τραγούδια με δική του μουσική. Τους στίχους υπογράφουν οι Μάνος Ελευθερίου, Ηλίας Κατσούλης, Μάρση Τσομπανομίχαλου και ο ίδιος.
1996
Αστρανάμματα (ΜΒΙ 10646 LP-CD). Ο Παντελής στο δεύτερο προσωπικό του δίσκο. Οι στίχοι των Ηλία Κατσούλη, Λίτσας Μπεσκάκη, Φώτη Αγγουλέ, Λευτέρη Σταυρινουδάκη.
1998
Ένα Κρυμμένο Άχ (MBI 10734 CD). Τρίτος προσωπικός δίσκος του Παντελή σε στίχους των Ηλία Κατσούλη, Άκου Δασκαλόπουλου, Λίτσας Μπεσκάκη και Βαγγέλη Βελόνια.
2001
Ο Άγιος Έρωτας (MBI 10880 CD). Ο τελευταίος δίασκος του Παντελή σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Ηλία Κατσούλη, Θοδωρή Γκόνη, Άκου Δασκαλόπουλου, Λίτσας Μπεσκάκη, Βαγγέλη Βελόνια, Τάσου Σαμαρτζή, Τασούλας Θωμαϊδου και Τάκη Δήμητσα.
2003
Χορεύοντας στη σιωπή (MBI 10940 CD). Η μουσική και τα τραγούδια της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς του ALPHA σε μουσική Κώστα Χαριτάτου και στίχους Γιώργου Κορδέλλα.
2003
Στης καρδιάς μου τ' ανοιχτά (MBI 10960 CD). Mε τη φιλική συμμετοχή των Χρόνη Αηδονίδη, Μανώλη Λιδάκη, Νίκο Κουρουπάκη και Δημήτρη Υφαντή.
2005
Σαν άγγελοι του έρωτα πιασμένοι χέρι-χέρι ... Έτσι προέκυψαν «Οι άγγελοι του έρωτα», ένα cd με 13 ολόγλυκα ερωτικά τραγούδια
2005
Έτσι Ξαφνικά
Ερωτικά τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια με ιδιαίτερη έμπνευση, μουσική αξία και τέχνη...
Ο πιο αξιόλογος συνθέτης των τελευταίων χρόνων, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και ο Παντελής Θαλασσινός.
Το καλαντάρι 2007
Πρόκειται για ένα δίσκο-αφιέρωμα στους μήνες, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και μουσική του Παντελή Θαλασσινού.
2008
Από άλλα περιβόλια
Ο ίδιος ο Παντελής Θαλασσινός είπε για τη δουλειά αυτή, στην εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Τα τραγούδια που τραγούδησα σε άλλα περιβόλια είναι για μένα το ίδιο σημαντικά όσο αυτά που βρίσκονται στις δικές μου δουλειές. Είναι μαζεμένα από ξεχωριστά δέντρα, αλλά για πρώτη φορά βρίσκονται όλα μαζί. Ήταν κι αυτά βήματα, που αγάπησα στη μέχρι τώρα πορεία μου στη ζωή.
Συμμετοχές
1995. Χρήστος Μπλέτσας - Δυο χρονιές τραγούδια
1996. Οδυσσέας Εισαγγελέας - Τελευταίο Φως σύντομα
1996. Γιώργος Ανδρέου, Παρασκευάς Καρασούλος-Μικρή Πατρίδα
1997. Βασίλης Παπαδόπουλος, Λίτσα Μπεσκάκη - Νερό & Αρμύρα
1998. Γιώργος Σταυριανός - Το πιο μεγάλο ψέμα
2000. Πέτρος Δουρδουμπάκης - Εικόνες παιδεύουν το μυαλό
2001. Γιώργος Ζαμπέτας, Παντελής Αμπαζής - Ανωτάτη Ζαμπετική
2003. Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου - smyrne
2003. Νίκος Ξυδάκης - Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
2003. Σάκης Πιπίδης - Η δική μας ανατολή
2003. Άγγελος Σφακιανάκης - Ρηχά νερά
2003. Πάρις Περυσινάκης - Τα μονοπάτια τα παλιά
2003. Γιώργος Σταυριανός - Το χρώμα της μνήμης
2004. Νότης Μαυρουδής - Live at the odeon of Herod Athens
2004. Ανδρέας Καρακότας - Ιχνογραφίες
2004. Αέρας - Στη χαρά στην ατέλειωτη μέρα
2004. Γιώργος Καζαντζής - Του έρωτα και τ' ουρανού
2004. Τρίφωνο - Sertified
2005. Χαΐνηδες - Ο γητευτής και το δρακοδόντι
2005. Γιάννης Λογοθέτης - Ρε γυαλάκια πονηρέ
2004. Πάρις Περυσινάκης - Στου ονείρου την αυλή
2005. Γιώργος Σταυριανός - Ώρες μου χρωματιστές σύντομα
2005. Τασούλα - Για μένα
2007. Νίκος Ταβερναράκης - Της αγάπης κρίματα
2007. Χρήστος Χατζόπουλος - Θράκης φωνή
2007. Γιώργος Περαντάκος - Το επόμενο Πρωί
2007. Γιώτα Νέγκα - Έχω άνθρωπο
2007. Βασίλης Σκουλάς - Άσπρο μαντήλι ανέμιζε
2007. Χρήστος Λεοντής - Έρωτας αρχάγγελος
2007. Σταμάτης Χατζηευσταθίου - Από κουρέλια νυφικό
2007. Δημήτρης Παπαδόπουλος - Μονάχα αγάπη είναι η λύση
2008. Γιάννης Νικολάου - Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω
2008. Κατερίνα Κούκα - Φωνές τις νύχτες
2008. Το ταξίδι της μαγικής μαργαρίτας
Συνεργασίες
1991. Βαγγέλης Σπανάκης - Ανώνυμο
1992. Πέτρος Γαϊτανός - Γυάλινος Δρομέας
1992. Βούλα Σαββίδη - Το φίλημα του χρόνου
1994. Νικόλας Μητσοβολέας - Πες μου παραμύθια
1994. Ελένη Κουβίδη - Οι παλιές οι ευτυχίες
1996. Παντελής Αμπαζής - Παντελώς χειροποίητα
1996. Αναστασία Μουτσάτσου - Στους Αγίους τόπους της καρδιάς
1997. Apurimac - Μάνα γη
1997. Νίκος Ανδρουλάκης - Μυθικά καράβια
1997. Καλλιόπη Βέττα - Στη χώρα των ασμάτων
1998. Αναστασία Μουτσάτσου - Γυάλινα παλάτια
1999. Λιζέτα Νικολάου - Είμαι εδώ
1999. Αθηνά Μόραλη - Τον έρωτα ρωτάω
2000. Βασίλης Σκουλάς - Τ' άγρια πουλιά
2000. Δέσποινα Ολυμπίου - Των ματιών σου η καλημέρα
2001. Γεράσιμος Ανδρεάτος - Όλα πολύτιμα
2001. Γλωσσολαλιά
2001. Γιώργος Ανδρέου - Κοιτάζοντας πίσω
2001. Σε μια γιορτή δική μας ΔΙΦΩΝΟ
2002. Πασχάλης Τερζής - Φωτιά τις νύχτες
2002. Apurimac - Noches Latinas
2003. Κάλαντα Δωδακημέρου
2003. Το δικό μας Πανηγύρι ΔΙΦΩΝΟ
2004. Γλυκερία - Άνοιξη
2004. Μανώλης Λιδάκης - Όσα σου ΄χω πει
2004. Γιώργος Ανδρέου - Όταν τραγουδάς ψυχή μου ΔΙΦΩΝΟ
2005. Αναστασία Μουτσάτσου/Μαρίνα Σκιαδαρέση - Live στα 13 φεγγάρια
2004. Βασίλης Σκουλάς - Ρίζα της φωτιάς
2005. Πίτσα Παπαδοπούλου - Σεβντάς
2005. Αναστασία Μουτσάτσου - 18 Μεγάλες Επιτυχίες
2005. Γεράσιμος Ανδρεάτος - Ένα κι ένα από μια δεκαετία
2005. Ζωντανά στο ΔΙΦΩΝΟ
2005. Βίκυ Μοσχολιού - Με τη φωνή μου - Οι μεγάλες επιτυχίες
2005. Μια ονειρική συναυλία ΔΙΦΩΝΟ
2006. Χριστίνα Μαραγκόζη - Απροσδόκητος ήλιος
2006. Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου - Δάκρυ στο γυαλί
2006. Λευτέρης Παπαδόπουλος - Σπάει το ρόδι
2006. Γεράσιμος Ανδρεάτος - 10 χρόνια LIVE
2006. Πέτρος Γαϊτάνος - Ανθολογία
2008. Δημήτρης Μητροπάνος - Στη Διαπασών
Λαθρεπιβάτες
1987. Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε
1989. Στη Βραζιλία
1990. Ταξίδι στ' όνειρο
1991. Λαθρεπιβάτες έτσι απλά
2003. 18 Μεγάλες επιτυχίες
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Τσακνής Διονύσης - Βιογραφικό & δισκογραφία
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες και μουσική και απ ότι φαίνεται μάλλον τον κέρδισε η δεύτερη. Για δύο χρόνια δίδαξε θεωρητικά της μουσικής στο δημοτικό ωδείο της Καρδίτσας Έχει πλούσια δισκογραφία και έγραψε μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες.
· 1982: Κυκλοφορεί η πρώτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο 'Η μπαλλάντα του ταξιδιώτη'.
· 1984: Α' βραβείο θεατρικής μουσικής στο διαγωνισμό θεάτρου Ιθάκης.
· 1984: Β' βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
· 1985: Δεύτερος δίσκος σε συνεργασία με τη Σοφία Βόσσου με τίτλο 'Καλή ακρόαση'.
· 1987: 'Τρίτο μάτι', η τρίτη, κατά σειρά, δισκογραφική δουλειά του Διονύση Τσακνή.
· 1989: 'Φταίνε τα τραγούδια'. Ο τέταρτος δίσκος του συνθέτη και ερμηνευτή για τηδεκαετία του '80.
· 1990: Το Νοέμβρη κυκλοφορεί ένας νέος δίσκος με τίτλο 'Φώτα παρακαλώ'. Μια ενότητα τραγουδιών από τηλεοπτικές σειρές, τηλεταινίες και παραστάσεις στο θέατρο (από την εξάχρονη συνεργασία με το Γιάννη Διαμαντόπουλο).
· 1991: Έκτος δίσκος ο 'Αλήτης καιρός'. Συμμετέχουν φιλικά ο Γιώργος Νταλάρας, η Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
· 1992: Κυκλοφορεί ο 'Μπαλαμός' με ερμηνευτή το Γιώργο Κατσάρη.
· 1993: 'Ή ταν ή επί τας'. Το προσωπικό ύφος, πλέον, του συνθέτη και στιχουργού ταυτόχρονα, είναι ευδιάκριτο. Στο δίσκο συμμετέχει και ο Λάκης Λαζόπουλος με το τραγούδι 'Φορέας'.
· 1994: Κυκλοφορεί το 'Φάντασμα από το παρελθόν' η ένατη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά του Διονύση Τσακνή, σημαντική στιγμή στην καριέρα του.
· Την ίδια χρονιά (1994) κυκλοφορεί ένας δίσκος από ζωντανή ηχογράφηση των συναυλιών με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τίτλο 'Η νύχτα θα το πει'.
· 1995: 'Το Τελευταίο Αντίο'. Αφορμή για τη σύνθεση και το δίσκο που κυκλοφόρησε στάθηκε η μεταφορά του βιβλίου του Βασίλη Βασιλικού 'Το τελευταίο αντίο' στην τηλεόραση. Ο δίσκος περιλαμβάνει πέντε τραγούδια και επτά ορχηστρικά θέματα. Συνεργάστηκαν: Μάνος Ελευθερίου, Βασίλης Βασιλικός και Διονύσης Τσακνής στους στίχους, τραγούδησαν: Γιώργος Νταλάρας, Αναστασία Μουτσάτσου και τα παιδιά του Οδυσσέα.
· 1996: Το Νοέμβριο κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του Διονύση Τσακνή με τίτλο 'Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι'. Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Στίχοι: Δ. Τσακνής, Μαριανίνα Κριεζή, Μάνος Ελευθερίου, Μαρίνα Λαχανά.
Εκτός από τις δώδεκα συνολικά δισκογραφικές δουλειές, η συνθετική δραστηριότητα του Διονύση Τσακνή εντοπίζεται και στις μουσικές που έγραψε σε όλο αυτό το διάστημα της καριέρας του για δεκάδες κινηματιγραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικά έργα. Επίσης, το 1996 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο 'Υπό προθεσμίαν', η πρώτη συγγραφική απόπειρα του Διονύση Τσακνή.
Ιανουάριος 1999: 'Χωρικά Ύδατα'. Η μουσική και τα τραγούδια που έγραψε ο Διονύσης Τσακνής για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1. Τους στίχους υπογράφει ο Μάνος Ελευθερίου, τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Κώστας Μακεδόνας και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Μαϊος 1999: 'Με την πλάτη στον τοίχο' ο Διονύσης Τσακνής, δηλαδή με έναν καινούριο προσωπικό δίσκο. Δέκα νέα τραγούδια με τα λόγια και τις μουσικές του Διονύση. Συμμετέχουν: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κατσιμίχας, Ορφέας Περίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Μαρίνα Σκιαδαρέση. Σε ένα τραγούδι ο Διονύσης μελοποίησε στίχους του Μίκη Θεοδωράκη. Στον ίδιο δίσκο συναντιέται με τον Πασχάλη Τερζή.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Μουσικόραμα - 1983 - Η μπαλάντα του ταξιδιώτη - τσακνής Διονύσης, Μπόκοτα Δάφνη
Μουσικόραμα - 1986 - Καλή ακρόαση - Βόσσου Σοφία, Τσακνής, Γαλάνη
Μουσικόραμα - 1987 - Το τρίτο μάτι - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 1989 - Φταίνε τα τραγούδια - Τσακνής, Κατσιμιχαίοι
Μουσικόραμα - 1990 - Φώτα παρακαλώ - Τσακνής Διονύσης ( Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1991 - Μαθήματα πατριδογνωσίας - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1991 - Δρόμοι που αγάπησα - Βιτάλη, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1991 - Αλήτης καιρός - Τσακνής, Γαλάνη, Νταλάρας, Τσαλιγοπούλου
Μουσικόραμα - 1992 - Ο μπαλαμός - Κάτσαρης, Τσακνής, Κρητικός Γιώργος
Μουσικόραμα - 1993 - Κάτω απο την Ακρόπολη - Τουρνάς, Αλέξια, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1993 - Η ταν η επί τας - Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Λαζόπουλος
Μουσικόραμα - 1994 - Η νύχτα θα το πεί - Μαχαιρίτσας, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1994 - Το φάντασμα απ΄το παρελθόν - Τσακνής, Μάλαμας, Παλαμίδας, Πανουργιά, Καρατσόλη
Μουσικόραμα - 1995 - Το τελευταίο αντίο - Βασίλης Βασιλικός, Τσακνής, Κάτσαρης, Κιμούλης, Νταλάρας
Μουσικόραμα - 1996 - Φτιάξε καρδιά μου το δικό μου παραμύθι - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 1997 - Τίποτα δεν χαρίζεται - Πλακάς Φίλιππος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1997 - Business στα Βαλκάνια - Γλυκερία, Μητσιάς, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1997 - The X Klynn files ανάποδα - Κλυνν Χαρρυ, Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 1997 - Ψάξε στ΄ονειρό μας - Μικρούτσικος, Λαζόπουλος (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1998 - Χωρικά ύδατα - Τσακνής Διονύσης, Μακεδόνας, Τσαλιγοπούλου, Ελευθερίου Μάνος
Μουσικόραμα - 1999 - Με τη πλάτη στο τοίχο - Τσακνής Διονύσης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Χωρίς σύνορα - Apurimac (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Η συναυλία - Τερμίτες (διάφορα)
Μουσικόραμα - 2000 - Παίζοντας με δυό ορχίστρες - Τσακνής Διονύσης (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2001 - Δούρειος ίππος - Τσακνής, Πουλικάκος, Ματσούκα
Μουσικόραμα - 2001 - Διονύσης Τσακνής Τα τραγούδια μου
Μουσικόραμα - 2002 - Ένας χειμώνας για δύο - Βιτάλη Ελένη, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2002 - Γέφυρες - Τσακνής, Τριπολίτης
Μουσικόραμα - 2002 - Είκοσι χρόνια μετά - Μάνος Λοϊζος (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2002 - Μιά φορά και ένα καιρό - Παραμύθια απο την Ελλάδα (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2002 - Αχαρνής - Αρμένης γιώργος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2002 - θα είμαι εδώ - Μητροπάνος Δημήτρης
Μουσικόραμα - 2002 - Λυσσασμένη γάτα - Τσακνής, Χριστοφελής
Μουσικόραμα - 2003 - Της πόλης ξωτικό - Μπουλασίκης Απόστολος, Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Πασχαλίδης
Μουσικόραμα - 2003 - Οι φίλοι μου και εγώ - Παπακωνσταντίνου Βασίλης (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2003 - Μια ζωή αλλού - Sonama, Τσακνής, Δημοπούλου Λίνα
Μουσικόραμα - 2004 - κατά φαντασίαν υγιείς - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 2004 - Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ - μαχαιρίτσας, Πλιάτσικας, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2005 - Τι δεν έμαθε ο θεός - Πλιάτσικας, Μαχαιρίτσας, Μητροπάνος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2005 - Αλκυονίδες μέρες - Μαχαιρίτσας Λαυρέντης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2005 - Δες τι λαμπρό φεγγάρι - Μίκη Θεοδωράκη - Παπακωνσταντίνου, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2006 - Γαλάζιο φόρεμα - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 2006 - Χωρίς βαλίτσα και παλτό - Γιάννης Κούτρας, Μικρούτσικος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2006 - Ταξιδεύοντας με άλλον ήχο - Πλιάτσικας Φίλιππος
Μουσικόραμα - 2006 - Carte Postale - Νότης Μαυρουδής
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες και μουσική και απ ότι φαίνεται μάλλον τον κέρδισε η δεύτερη. Για δύο χρόνια δίδαξε θεωρητικά της μουσικής στο δημοτικό ωδείο της Καρδίτσας Έχει πλούσια δισκογραφία και έγραψε μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες.
· 1982: Κυκλοφορεί η πρώτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο 'Η μπαλλάντα του ταξιδιώτη'.
· 1984: Α' βραβείο θεατρικής μουσικής στο διαγωνισμό θεάτρου Ιθάκης.
· 1984: Β' βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
· 1985: Δεύτερος δίσκος σε συνεργασία με τη Σοφία Βόσσου με τίτλο 'Καλή ακρόαση'.
· 1987: 'Τρίτο μάτι', η τρίτη, κατά σειρά, δισκογραφική δουλειά του Διονύση Τσακνή.
· 1989: 'Φταίνε τα τραγούδια'. Ο τέταρτος δίσκος του συνθέτη και ερμηνευτή για τηδεκαετία του '80.
· 1990: Το Νοέμβρη κυκλοφορεί ένας νέος δίσκος με τίτλο 'Φώτα παρακαλώ'. Μια ενότητα τραγουδιών από τηλεοπτικές σειρές, τηλεταινίες και παραστάσεις στο θέατρο (από την εξάχρονη συνεργασία με το Γιάννη Διαμαντόπουλο).
· 1991: Έκτος δίσκος ο 'Αλήτης καιρός'. Συμμετέχουν φιλικά ο Γιώργος Νταλάρας, η Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
· 1992: Κυκλοφορεί ο 'Μπαλαμός' με ερμηνευτή το Γιώργο Κατσάρη.
· 1993: 'Ή ταν ή επί τας'. Το προσωπικό ύφος, πλέον, του συνθέτη και στιχουργού ταυτόχρονα, είναι ευδιάκριτο. Στο δίσκο συμμετέχει και ο Λάκης Λαζόπουλος με το τραγούδι 'Φορέας'.
· 1994: Κυκλοφορεί το 'Φάντασμα από το παρελθόν' η ένατη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά του Διονύση Τσακνή, σημαντική στιγμή στην καριέρα του.
· Την ίδια χρονιά (1994) κυκλοφορεί ένας δίσκος από ζωντανή ηχογράφηση των συναυλιών με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τίτλο 'Η νύχτα θα το πει'.
· 1995: 'Το Τελευταίο Αντίο'. Αφορμή για τη σύνθεση και το δίσκο που κυκλοφόρησε στάθηκε η μεταφορά του βιβλίου του Βασίλη Βασιλικού 'Το τελευταίο αντίο' στην τηλεόραση. Ο δίσκος περιλαμβάνει πέντε τραγούδια και επτά ορχηστρικά θέματα. Συνεργάστηκαν: Μάνος Ελευθερίου, Βασίλης Βασιλικός και Διονύσης Τσακνής στους στίχους, τραγούδησαν: Γιώργος Νταλάρας, Αναστασία Μουτσάτσου και τα παιδιά του Οδυσσέα.
· 1996: Το Νοέμβριο κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του Διονύση Τσακνή με τίτλο 'Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι'. Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Στίχοι: Δ. Τσακνής, Μαριανίνα Κριεζή, Μάνος Ελευθερίου, Μαρίνα Λαχανά.
Εκτός από τις δώδεκα συνολικά δισκογραφικές δουλειές, η συνθετική δραστηριότητα του Διονύση Τσακνή εντοπίζεται και στις μουσικές που έγραψε σε όλο αυτό το διάστημα της καριέρας του για δεκάδες κινηματιγραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικά έργα. Επίσης, το 1996 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο 'Υπό προθεσμίαν', η πρώτη συγγραφική απόπειρα του Διονύση Τσακνή.
Ιανουάριος 1999: 'Χωρικά Ύδατα'. Η μουσική και τα τραγούδια που έγραψε ο Διονύσης Τσακνής για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1. Τους στίχους υπογράφει ο Μάνος Ελευθερίου, τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Κώστας Μακεδόνας και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Μαϊος 1999: 'Με την πλάτη στον τοίχο' ο Διονύσης Τσακνής, δηλαδή με έναν καινούριο προσωπικό δίσκο. Δέκα νέα τραγούδια με τα λόγια και τις μουσικές του Διονύση. Συμμετέχουν: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κατσιμίχας, Ορφέας Περίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Μαρίνα Σκιαδαρέση. Σε ένα τραγούδι ο Διονύσης μελοποίησε στίχους του Μίκη Θεοδωράκη. Στον ίδιο δίσκο συναντιέται με τον Πασχάλη Τερζή.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Μουσικόραμα - 1983 - Η μπαλάντα του ταξιδιώτη - τσακνής Διονύσης, Μπόκοτα Δάφνη
Μουσικόραμα - 1986 - Καλή ακρόαση - Βόσσου Σοφία, Τσακνής, Γαλάνη
Μουσικόραμα - 1987 - Το τρίτο μάτι - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 1989 - Φταίνε τα τραγούδια - Τσακνής, Κατσιμιχαίοι
Μουσικόραμα - 1990 - Φώτα παρακαλώ - Τσακνής Διονύσης ( Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1991 - Μαθήματα πατριδογνωσίας - Διάφοροι
Μουσικόραμα - 1991 - Δρόμοι που αγάπησα - Βιτάλη, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1991 - Αλήτης καιρός - Τσακνής, Γαλάνη, Νταλάρας, Τσαλιγοπούλου
Μουσικόραμα - 1992 - Ο μπαλαμός - Κάτσαρης, Τσακνής, Κρητικός Γιώργος
Μουσικόραμα - 1993 - Κάτω απο την Ακρόπολη - Τουρνάς, Αλέξια, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1993 - Η ταν η επί τας - Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Λαζόπουλος
Μουσικόραμα - 1994 - Η νύχτα θα το πεί - Μαχαιρίτσας, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1994 - Το φάντασμα απ΄το παρελθόν - Τσακνής, Μάλαμας, Παλαμίδας, Πανουργιά, Καρατσόλη
Μουσικόραμα - 1995 - Το τελευταίο αντίο - Βασίλης Βασιλικός, Τσακνής, Κάτσαρης, Κιμούλης, Νταλάρας
Μουσικόραμα - 1996 - Φτιάξε καρδιά μου το δικό μου παραμύθι - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 1997 - Τίποτα δεν χαρίζεται - Πλακάς Φίλιππος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1997 - Business στα Βαλκάνια - Γλυκερία, Μητσιάς, Τσακνής
Μουσικόραμα - 1997 - The X Klynn files ανάποδα - Κλυνν Χαρρυ, Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 1997 - Ψάξε στ΄ονειρό μας - Μικρούτσικος, Λαζόπουλος (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 1998 - Χωρικά ύδατα - Τσακνής Διονύσης, Μακεδόνας, Τσαλιγοπούλου, Ελευθερίου Μάνος
Μουσικόραμα - 1999 - Με τη πλάτη στο τοίχο - Τσακνής Διονύσης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Χωρίς σύνορα - Apurimac (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2000 - Η συναυλία - Τερμίτες (διάφορα)
Μουσικόραμα - 2000 - Παίζοντας με δυό ορχίστρες - Τσακνής Διονύσης (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2001 - Δούρειος ίππος - Τσακνής, Πουλικάκος, Ματσούκα
Μουσικόραμα - 2001 - Διονύσης Τσακνής Τα τραγούδια μου
Μουσικόραμα - 2002 - Ένας χειμώνας για δύο - Βιτάλη Ελένη, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2002 - Γέφυρες - Τσακνής, Τριπολίτης
Μουσικόραμα - 2002 - Είκοσι χρόνια μετά - Μάνος Λοϊζος (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2002 - Μιά φορά και ένα καιρό - Παραμύθια απο την Ελλάδα (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2002 - Αχαρνής - Αρμένης γιώργος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2002 - θα είμαι εδώ - Μητροπάνος Δημήτρης
Μουσικόραμα - 2002 - Λυσσασμένη γάτα - Τσακνής, Χριστοφελής
Μουσικόραμα - 2003 - Της πόλης ξωτικό - Μπουλασίκης Απόστολος, Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Πασχαλίδης
Μουσικόραμα - 2003 - Οι φίλοι μου και εγώ - Παπακωνσταντίνου Βασίλης (Διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2003 - Μια ζωή αλλού - Sonama, Τσακνής, Δημοπούλου Λίνα
Μουσικόραμα - 2004 - κατά φαντασίαν υγιείς - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 2004 - Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ - μαχαιρίτσας, Πλιάτσικας, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2005 - Τι δεν έμαθε ο θεός - Πλιάτσικας, Μαχαιρίτσας, Μητροπάνος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2005 - Αλκυονίδες μέρες - Μαχαιρίτσας Λαυρέντης (διάφοροι)
Μουσικόραμα - 2005 - Δες τι λαμπρό φεγγάρι - Μίκη Θεοδωράκη - Παπακωνσταντίνου, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2006 - Γαλάζιο φόρεμα - Τσακνής Διονύσης
Μουσικόραμα - 2006 - Χωρίς βαλίτσα και παλτό - Γιάννης Κούτρας, Μικρούτσικος, Τσακνής
Μουσικόραμα - 2006 - Ταξιδεύοντας με άλλον ήχο - Πλιάτσικας Φίλιππος
Μουσικόραμα - 2006 - Carte Postale - Νότης Μαυρουδής
Πασπαλά Έλλη - Βιογραφικό & δισκογραφία
Μουσικόραμα - Πασπαλά ΈλληΗ Έλλη Πασπαλά γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Φοίτησε στο Manhattan School of Music, ενώ παρακολούθησε μαθήματα τραγουδιού με την σοπράνο Τζούντιθ Ράσκιν και υποκριτικής με τον ηθοποιό Γουίλιαμ Χίκεϊ. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε συναυλίες στις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς και σε παραστάσεις όπερας.
Μουσικόραμα - Πασπαλά ΈλληΣτην Αθήνα ήρθε το 1982 και καθιερώθηκε από τη συνεργασία της με το Μάνο Χατζιδάκι μέχρι το 1988. Πρωταγωνίστησε στο θεατρικό έργο του Γρηγόρη Βαλτινού για τη ζωή του Άντον Τσέχωφ. Η προσωπική της δισκογραφική πορεία ξεκίνησε το 1988 με το δίσκο "Στη λάμψη του φεγγαριού", ενώ το 1990 κυκλοφορεί το "Νησί των Λωτοφάγων", δίσκος ο οποίος τον επόμενο χρόνο ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο με αγγλικούς στίχους του Laurence Roman με τον τίτλο "Living a lie".
To 1993, η Έλλη Πασπαλά τραγουδάει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο αφιέρωμα με τίτλο "Το Ελληνικό Τραγούδι στο Μέγαρο Μουσικής". Το 1994, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Σταμάτη Κραουνάκη με αφορμή το δίσκο "Μουσική Εικόνα-Γόβα Στιλέτο", ενώ την ίδια χρονιά έδωσε συναυλίες στην Ολλανδία για το Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού και το 1995 στα πλαίσια του εορτασμού των Ολυμπιακών Αγώνων συμμετείχε σε μια σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην Ατλάντα των ΗΠΑ.
Το χειμώνα του 1995-96, εμφανίζεται στο "Χάραμα", ενώ στο δίσκο με τίτλο "Για τη συνήθεια του έρωτα" συνεργάζεται με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο.
Στις "Μουσικές του Κόσμου" συνεργάζεται με τη Μαρία Φαραντούρη και τη Σαβίνα Γιαννάτου.
Ακολουθούν οι δίσκοι "Trio" (2001), από τη συνεργασία της σε εμφανίσεις με τον Ντέιβιντ Λιντς και το Σταύρο Λάντσια, "Σε ποιο θεό να πιστέψω" (2002) και "Ο χορός των Άστρων" (2007). Παράλληλα, η Έλλη Πασπαλά συνεργάζεται και σε ζωντανές εμφανίσεις με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και την Ορχήστρα του Δρόμου.
Προσωπική ζωή
Γενικότερα, η Έλλη Πασπαλά είναι χαμηλών τόνων και δεν απασχολεί τη δημοσιότητα με την προσωπική της ζωή. Το 1998 παντρεύτηκε το μουσικό David Lynch, συνεργάτη της για μεγάλο χρονικό διάστημα, και το 1999 απέκτησαν το γιο τους, Θωμά.
Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με φιλανθρωπικές οργανώσεις και ΜΚΟ, όπως η Greenpeace, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Διεθνής Αμνηστία και άλλες.
Της αρέσει η ποίηση του Σαίξπηρ και τα εικαστικά έργα του Μόραλη και του Γκόγια.
Δισκογραφία
Στη λάμψη του φεγγαριού-1988
Το νησί Των λωτοφάγων-1990
Living a lie-1993
Η Έλλη Πασπαλά στο μέγαρο μουσικής-1993
Μουσική για εικόνα-Γόβα στιλέττο-1994
Για τη συνήθεια του έρωτα-1997
Σ’ αγαπώ-1999
Φτηνά τσιγάρα-2000
Trio (Ζωντανή ηχογράφηση από την Σφεντόνα)-2001
Σε ποιο Θεό να πιστέψω-2002
Ο χορός των άστρων-2007
Συμμετοχές
1982: Μάνος Χατζιδάκις - Πορνογραφία
1983: Μάνος Χατζιδάκις - Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς
1984: Μάνος Χατζιδάκις - Μemed γεράκι μου
1986: Μάνος Χατζιδάκις - Στη Ρωμαϊκή αγορά
1987: Μάνος Χατζιδάκις - Η λαϊκή αγορά
1988: Δ. Σαββόπουλος - Ο κ. Σαββόπουλος ευχαριστεί τον κ. Χατζιδάκι
1988: Μάνος Χατζιδάκις - Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
1989: Χ. & Π. Κατσιμίχας - Απρίλη ψεύτη
1993: Στάμος Σέμσης - Cairo
1994: Σταμάτης Κραουνάκης - Γόβα στιλέτο
1994: Kώστας Χαριτάτος - Μεγάλο καλοκαίρι
1995: Σταμάτης Κραουνάκης - Όταν έρχονται οι φίλοι μου
1996: Νίκος Ξυδάκης - Η βουή του μύθου
1996: Δήμητρα Γαλάνη - Στο Χάραμα Μέρος Β'
1996: Γιάννης Κότσιρας - Αθώος ένοχος
1996: Νίκος Πορτοκάλογλου - Άσωτος υιός
1998: Active Member - Μύθοι του βάλτου
1998: Νίκος Αντύπας - Θεατής
1998: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Το αστέρι κι η ευχή
1999: Συλλογή - Τα σκόρπια της όχθης
2000: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Φτηνά τσιγάρα
2001: Νίκος Κυπουργός - Τα μυστικά του κήπου
2002: Χ. & Π. Κατσιμίχας - Στους ελαιώνες της αγάπης
2002: Σταύρος Λάντσιας - Το ταξίδι μιας νότας
2002: Νότης Μαυρουδής - Στην ηχώ του έρωτα
2003: Κωνσταντίνος Βήτα - Transformations
2003: Nότης Μαυρουδής - Corifeo
2003: Raining Pleasure - Forwards + Backwards
2004: Νότης Μαυρουδής - Live at the Odean of Herod Atticus
2004: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Φωνή Αιγαίου
2005: Raining Pleasure - Reflections
2008: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Summertime in Prague
Μουσικόραμα - Πασπαλά ΈλληΗ Έλλη Πασπαλά γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Φοίτησε στο Manhattan School of Music, ενώ παρακολούθησε μαθήματα τραγουδιού με την σοπράνο Τζούντιθ Ράσκιν και υποκριτικής με τον ηθοποιό Γουίλιαμ Χίκεϊ. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε συναυλίες στις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς και σε παραστάσεις όπερας.
Μουσικόραμα - Πασπαλά ΈλληΣτην Αθήνα ήρθε το 1982 και καθιερώθηκε από τη συνεργασία της με το Μάνο Χατζιδάκι μέχρι το 1988. Πρωταγωνίστησε στο θεατρικό έργο του Γρηγόρη Βαλτινού για τη ζωή του Άντον Τσέχωφ. Η προσωπική της δισκογραφική πορεία ξεκίνησε το 1988 με το δίσκο "Στη λάμψη του φεγγαριού", ενώ το 1990 κυκλοφορεί το "Νησί των Λωτοφάγων", δίσκος ο οποίος τον επόμενο χρόνο ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο με αγγλικούς στίχους του Laurence Roman με τον τίτλο "Living a lie".
To 1993, η Έλλη Πασπαλά τραγουδάει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο αφιέρωμα με τίτλο "Το Ελληνικό Τραγούδι στο Μέγαρο Μουσικής". Το 1994, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Σταμάτη Κραουνάκη με αφορμή το δίσκο "Μουσική Εικόνα-Γόβα Στιλέτο", ενώ την ίδια χρονιά έδωσε συναυλίες στην Ολλανδία για το Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού και το 1995 στα πλαίσια του εορτασμού των Ολυμπιακών Αγώνων συμμετείχε σε μια σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην Ατλάντα των ΗΠΑ.
Το χειμώνα του 1995-96, εμφανίζεται στο "Χάραμα", ενώ στο δίσκο με τίτλο "Για τη συνήθεια του έρωτα" συνεργάζεται με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο.
Στις "Μουσικές του Κόσμου" συνεργάζεται με τη Μαρία Φαραντούρη και τη Σαβίνα Γιαννάτου.
Ακολουθούν οι δίσκοι "Trio" (2001), από τη συνεργασία της σε εμφανίσεις με τον Ντέιβιντ Λιντς και το Σταύρο Λάντσια, "Σε ποιο θεό να πιστέψω" (2002) και "Ο χορός των Άστρων" (2007). Παράλληλα, η Έλλη Πασπαλά συνεργάζεται και σε ζωντανές εμφανίσεις με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και την Ορχήστρα του Δρόμου.
Προσωπική ζωή
Γενικότερα, η Έλλη Πασπαλά είναι χαμηλών τόνων και δεν απασχολεί τη δημοσιότητα με την προσωπική της ζωή. Το 1998 παντρεύτηκε το μουσικό David Lynch, συνεργάτη της για μεγάλο χρονικό διάστημα, και το 1999 απέκτησαν το γιο τους, Θωμά.
Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με φιλανθρωπικές οργανώσεις και ΜΚΟ, όπως η Greenpeace, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Διεθνής Αμνηστία και άλλες.
Της αρέσει η ποίηση του Σαίξπηρ και τα εικαστικά έργα του Μόραλη και του Γκόγια.
Δισκογραφία
Στη λάμψη του φεγγαριού-1988
Το νησί Των λωτοφάγων-1990
Living a lie-1993
Η Έλλη Πασπαλά στο μέγαρο μουσικής-1993
Μουσική για εικόνα-Γόβα στιλέττο-1994
Για τη συνήθεια του έρωτα-1997
Σ’ αγαπώ-1999
Φτηνά τσιγάρα-2000
Trio (Ζωντανή ηχογράφηση από την Σφεντόνα)-2001
Σε ποιο Θεό να πιστέψω-2002
Ο χορός των άστρων-2007
Συμμετοχές
1982: Μάνος Χατζιδάκις - Πορνογραφία
1983: Μάνος Χατζιδάκις - Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς
1984: Μάνος Χατζιδάκις - Μemed γεράκι μου
1986: Μάνος Χατζιδάκις - Στη Ρωμαϊκή αγορά
1987: Μάνος Χατζιδάκις - Η λαϊκή αγορά
1988: Δ. Σαββόπουλος - Ο κ. Σαββόπουλος ευχαριστεί τον κ. Χατζιδάκι
1988: Μάνος Χατζιδάκις - Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
1989: Χ. & Π. Κατσιμίχας - Απρίλη ψεύτη
1993: Στάμος Σέμσης - Cairo
1994: Σταμάτης Κραουνάκης - Γόβα στιλέτο
1994: Kώστας Χαριτάτος - Μεγάλο καλοκαίρι
1995: Σταμάτης Κραουνάκης - Όταν έρχονται οι φίλοι μου
1996: Νίκος Ξυδάκης - Η βουή του μύθου
1996: Δήμητρα Γαλάνη - Στο Χάραμα Μέρος Β'
1996: Γιάννης Κότσιρας - Αθώος ένοχος
1996: Νίκος Πορτοκάλογλου - Άσωτος υιός
1998: Active Member - Μύθοι του βάλτου
1998: Νίκος Αντύπας - Θεατής
1998: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Το αστέρι κι η ευχή
1999: Συλλογή - Τα σκόρπια της όχθης
2000: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Φτηνά τσιγάρα
2001: Νίκος Κυπουργός - Τα μυστικά του κήπου
2002: Χ. & Π. Κατσιμίχας - Στους ελαιώνες της αγάπης
2002: Σταύρος Λάντσιας - Το ταξίδι μιας νότας
2002: Νότης Μαυρουδής - Στην ηχώ του έρωτα
2003: Κωνσταντίνος Βήτα - Transformations
2003: Nότης Μαυρουδής - Corifeo
2003: Raining Pleasure - Forwards + Backwards
2004: Νότης Μαυρουδής - Live at the Odean of Herod Atticus
2004: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Φωνή Αιγαίου
2005: Raining Pleasure - Reflections
2008: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Summertime in Prague
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)