Abbey Road



Το «Abbey Road» κυκλοφόρησε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1969 και περίπου ένα μήνα αργότερα, την 1η Νοεμβρίου, έφερε τους Beatles για 13η φορά στην κορυφή του βρετανικού πίνακα επιτυχιών. Ήταν το τελευταίο άλμπουμ που ηχογράφησαν ως συγκρότημα κι ένα από τα κορυφαία τους. Μεταξύ των 17 τραγουδιών που περιείχε, ιστορία έγραψαν το «Something» και το «Here Comes the Sun» του Τζορτζ Χάρισον.



Αρχικώς, υπήρχε η σκέψη ο δίσκος να ονομαστεί «Έβερεστ», με αφορμή τη μάρκα των τσιγάρων που κάπνιζε ο ηχολήπτης Τζεφ Έμερικ. Αν και τα θρυλικά «Σκαθάρια» φωτογραφήθηκαν για το εξώφυλλο με φόντο τα Ιμαλάια, τελικά ως τίτλος επελέγη το όνομα των στούντιο όπου έγιναν οι ηχογραφήσεις και ο ομώνυμος δρόμος ως φόντο για τη φωτογραφία του εξωφύλλου.



Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα σενάρια που αναπτύχθηκαν γύρω από τη φωτογραφία αυτή. Πολλοί την εξέλαβαν ως «προάγγελο» για την επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του Πολ ΜακΚάρτνεϊ, μία φήμη που κυκλοφορούσε έντονα την περίοδο εκείνη. Ως σημάδια θεωρήθηκαν το γεγονός ότι ο ΜακΚάρτνεϊ είναι ο μόνος ξυπόλητος και με διαφορετικό βηματισμό από τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Επίσης, η πινακίδα 28LF του αυτοκινήτου που διακρίνεται στο βάθος, «μεταφράστηκε» ως η ηλικία που θα είχε το «σκαθάρι» αν ζούσε.



Την εικόνα αυτή αναπαρήγαγαν τα επόμενα χρόνια στους δίσκους τους πολλά άλλα συγκροτήματα, όπως οι Booker T. & the M.G.'s και οι Red Hot Chilli Peppers. Ο ίδιος ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ, θέλοντας να διασκεδάσει την όλη κατάσταση, κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1993 το «Paul is live», ποζάροντας μόνος για το εξώφυλλο στην Abbey Road.



Τον Ιανουάριο του 2003, η επίμαχη φωτογραφία επανήλθε στο προσκήνιο, όταν με μία «διορθωτική» παρέμβαση, εταιρείες εκτύπωσης αφισών των ΗΠΑ διέγραψαν το τσιγάρο του Πολ Μακάρτνεϊ, προκαλώντας την αντίδραση της δισκογραφικής εταιρείας που έχει τα δικαιώματα της εικόνας.
 
 
 

                                          Sgt Peppers Lonely Hearts Club Band



Για πολλούς κριτικούς το κορυφαίο άλμπουμ της ροκ μουσικής. Δημιουργία των Beatles, κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1967, ύστερα από κυοφορία πεντέμισι μηνών στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ. Άλμπουμ καινοτόμο, από τον ήχο έως το εξώφυλλό του, συνδύασε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.



Το «Sgt Peppers» άρχισε να ηχογραφείται, όταν η μανία του νεαρόκοσμου για τα «Σκαθάρια» άρχισε να υποχωρεί. Το επεδίωξαν και οι ίδιοι οι Μπητλς, που αποφάσισαν να σταματήσουν τις συναυλίες τον Αύγουστο του 1966 και να αφοσιωθούν στη δισκογραφία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού τους στην Αφρική σκέφθηκαν να δημιουργήσουν ένα θεματικό άλμπουμ (concept album) για μια φανταστική ορχήστρα με επικεφαλής τον Λοχία Πέπερ, η οποία θα έδινε ένα φανταστικό κοντσέρτο μπροστά σ' ένα φανταστικό κοινό, ενώ οι τέσσερις Μπιτλς θα υποδύονταν συγκεκριμένους ρόλους. Το σχέδιο δεν τους βγήκε απόλυτα, αλλά δημιούργησαν μια σειρά από μουσικά κομψοτεχνήματα, με την καθοριστική συνδρομή του παραγωγού τους Τζορτζ Μάρτιν, όπου η ψυχεδέλεια, η κλασσική μουσική, το ροκ εντ ρολ και το μιούζικ-χολ, δένουν αρμονικά.



Οι τέσσερις Beatles μπήκαν στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στις 6 Δεκεμβρίου του 1966 και βγήκαν στις 21 Απριλίου 1967, την μέρα που η Ελλάδα έμπαινε στο «γύψο» των συνταγματαρχών. Για τα τραγούδια του άλμπουμ χρειάστηκαν 700 ώρες ηχογραφήσεων. Άπιαστο όνειρο για άλλους καλλιτέχνες, όχι όμως και για τους Beatles, που ως σούπερ γκρουπ, είχαν το απόλυτο ελεύθερο από την ΕΜΙ.



Την περίοδο που ηχογραφούσαν το «Sgt Peppers», τα μουσικά ενδιαφέροντα των Beatles δεν επικεντρώνονταν μόνο στις απλές ποπ μελωδίες των αρχών της καριέρας τους. Τους ενδιέφεραν οι ήχοι της Ανατολής, ήταν εξοικειωμένοι με τον συμφωνικό ήχο και τα ηλεκτρικά όργανα (όργανο, πιάνο κ.ά.). Το πλήθος των μουσικών εφέ, που σιγά - σιγά γινόταν κτήμα των μουσικών, αλλά και οι νέες τεχνικές ηχογράφησης, συνέβαλαν στο τελικό αποτέλεσμα. Στο άλμπουμ χώρεσαν τελικά 13 τραγούδια με χρονική διάρκεια 39 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα και έμειναν έξω, για να συμπεριληφθούν σε επόμενα άλμπουμ τους, τα τραγούδια «Strawberry Fields Forever» και «Penny Lane».



Το «Sgt Peppers» κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1967 και ήταν το όγδοο άλμπουμ της δισκογραφίας τους. Σε σύντομο διάστημα ανέβηκε στο Νο1 των τσαρτ της Μεγάλης Βρετανίας (27 εβδομάδες) και Ηνωμένων Πολιτειών (15 εβδομάδες), ενώ διθυραμβικές ήταν και οι κριτικές. Ο διακεκριμένος μουσικοκριτικός των Times του Λονδίνου Κένεθ Τάιναν χαρακτήρισε το Sgt Peppers, ως «μία σημαντική στιγμή στην ιστορία του Δυτικού Πολιτισμού».



Ένας από τους δεινούς επικριτές του «Sgt Peppers» υπήρξε ο σπουδαίος μουσικός Φρανκ Ζάππα, ο οποίος κατηγόρησε τους Beatles ότι εμπορευματοποίησαν την αισθητική του χίπικου κινήματος (flower power). «Το έκαναν μόνο για το χρήμα» τόνιζε σ' ένα άρθρο του στο περιοδικό Rolling Stone. Και φρόντισε να το διακωμωδήσει αργότερα στο άλμπουμ του «We're Only in it for the money», με εξώφυλλο μια παρωδία του περίφημου εξωφύλλου του «Sgt Peppers».



Ο δίσκος τιμήθηκε και από τη μουσική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το 1968 απέσπασε Βραβείο Γκράμι για το άλμπουμ της χρονιάς, που δινόταν για πρώτη φορά σε ροκ άλμπουμ. Με Γκράμι τιμήθηκε και το περίφημο εξώφυλλο του δίσκου, δημιουργία του γκαλερίστα Ρόμπερτ Φρέιζερ με τη συνεργασία του Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Είναι ένα κολάζ στο κλίμα της ποπ-αρτ, που απεικονίζει τα «τέσσερα σκαθάρια» ντυμένα με εδουαρδιανά ρούχα και περιτριγυρισμένα από διάσημες προσωπικότητες, καλλιτέχνες και μη.

Τα τραγούδια του άλμπουμ

1. «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» 2:02

2. «With a Little Help from My Friends» 2:46

3. «Lucy in the Sky with Diamonds» 3:30

4. «Getting Better» 2:49

5. «Fixing a Hole» 2:38

6. «She's Leaving Home» 3:37

7. «Being for the Benefit of Mr. Kite!» 2:39

8. «Within You Without You» (Harrison) 5:07

9. «When I'm Sixty-Four» 2:37

10. «Lovely Rita» 2:44

11. «Good Morning Good Morning» 2:43

12. «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)» 1:20

13. «A Day in the Life» 5:33
 
 
 

                                   Please Please Me



Το πρώτο άλμπουμ των Beatles, που κυκλοφόρησε πριν από την ώρα του, για να κεφαλαιοποιήσει τη μεγάλη επιτυχία των σινγκλ «Please Please Me» και «Love me do». Η διάθεσή του σε δίσκο 33 στροφών άρχισε στις 22 Μαρτίου 1963 (μονοφωνική εγγραφή) και σε CD στις 26 Φεβρουαρίου 1987. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ανέβηκε στο Νο1 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών.



Ο δίσκος περιλαμβάνει 14 τραγούδια, 8 από τα οποία υπογράφουν οι Πολ ΜακΚάρτνεϊ και Τζον Λένον, που ως συνθετική δυάδα θα γράψουν στη συνέχεια το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ποπ μουσικής. Τα 4 τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει προηγουμένως και τα 10 ηχογραφήθηκαν μέσα σε μία μέρα, στις 11 Φεβρουαρίου 1963.



Οι τέσσερις Beatles και ο παραγωγός τους Τζορτζ Μάρτιν μπήκαν στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στις 10 το πρωί και μέσα σε 585 λεπτά είχαν ολοκληρώσει την ηχογράφηση, όχι μόνο 10 τραγουδιών, αλλά 11. Το ενδέκατο ήταν το «Hold me Tight», που δεν χώρεσε στο άλμπουμ και συμπεριλήφθηκε στο επόμενο «With the Beatles», αφού ηχογραφήθηκε εκ νέου.



«Η ηχογράφηση κύλησε λες κι έδιναν συναυλία» θυμάται ο Τζορτζ Μάρτιν. Ο ήχος είναι φυσικός και συναυλιακός, μια αυθεντική αναπαράσταση της εποχής του Cavern Club. Έτσι, οι μηχανικοί ήχου λίγα πράγματα είχαν να προσθέσουν.



Η ηχογράφηση είχε και τα απρόβλεπτά της. Η φωνή του Τζον Λένον σχεδόν έκλεισε και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να τραγουδήσει τη διασκευή του κλασικού «Twist and Shout». Και όμως, έδωσε μια ανεπανάληπτη ερμηνεία. «Απορώ πώς τα κατάφερε» λέει ο Μάρτιν. «Ηχογραφούσαμε όλη την ημέρα και το καλύτερο το φύλαξε για το τέλος».



Ο Μάρτιν επιθυμούσε να δώσει στο άλμπουμ τον τίτλο «Off the Beatle Track», αλλά οι ιθύνοντες της Parlophone/EMI είχαν άλλη γνώμη και αποφάσισαν να το ονομάσουν «Please Please Me», από την ομώνυμη μεγάλη επιτυχία. Δύο από τα τραγούδια του άλμπουμ, το «I Saw Her Standing There» (Νο 139) και το «Please Please Me» (Νο 184), συμπεριελήφθησαν στον κατάλογο του έγκυρου μουσικού περιοδικού Rolling Stone με τα 500 κορυφαία τραγούδια όλων των εποχών.



Το άλμπουμ «Please Please Me» περιλαμβάνει τα παρακάτω τραγούδια:



Πρώτη Πλευρά



1. «I Saw Her Standing There» (Lennon/McCartney) – 2:55

2. «Misery» (Lennon/McCartney) – 1:50

3. «Anna» (Arthur Alexander) – 2:57

4. «Chains» (Gerry Goffin/Carole King) – 2:26

5. «Boys» (Luther Dixon/Wes Farrell) – 2:27

6. «Ask Me Why» (Lennon/McCartney) – 2:27

7. «Please Please Me» (Lennon/McCartney) – 2:03



Δεύτερη Πλευρά



1. «Love Me Do» (Lennon/McCartney) – 2:22

2. «P.S. I Love You» (Lennon/McCartney) – 2:05

3. «Baby It's You» (David/Williams/ Bacharach) – 2:38

4. «Do You Want to Know a Secret¨» (Lennon/McCartney) – 1:59

5. «A Taste of Honey» (Bobby Scott/Ric Marlow) – 2:05

6. «There's a Place» (Lennon/McCartney) – 1:52

7. «Twist and Shout» (Phil Medley/Bert Russell) – 2:33



'Επαιξαν οι μουσικοί:



- Τζο Λένον: κιθάρες, φυσαρμόνικα, φωνητικά.

- Πολ ΜακΚάρτνεϊ: μπάσο, φωνητικά.

- Τζορτζ Χάρισον: ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά.

- Ρίνγκο Σταρ: ντραμς, φωνητικά και μαράκες, στο «P.S. I Love You».

- Τζορτζ Μάρτιν (παραγωγός): πιάνο, στα «Misery» και «Baby It's You».

- Άντi Γουάιτ: ντραμς, στα «Love Me Do» και «P.S. I Love You».
 
 
 
                                      Revolver




Το «Revolver» είναι το έβδομο άλμπουμ των Beatles μέσα σε τέσσερα χρόνια. Κυκλοφόρησε στις 5 Αυγούστου 1966 και αμέσως έφθασε στο Νο1 του καταλόγου των επιτυχιών, τόσο στη Μεγάλη Βρετανία, όσο και στις ΗΠΑ. Περιέχει 14 τραγούδια και θεωρείται ένα από κορυφαία άλμπουμ των «σκαθαριών». Αυτό επιβεβαιώνεται από καιρού εις καιρόν με τα διάφορα δημοψηφίσματα που διοργανώνουν μουσικά περιοδικά και ραδιοτηλεοπτικά μέσα και φέρνουν το «Revolver», στις κορυφαίες θέσεις των ποπ άλμπουμ όλων των εποχών.



Η ηχογράφηση του «Revolver» άρχισε στις 6 Απριλίου 1966 και ολοκληρώθηκε στις 21 Ιουνίου του ίδιου χρόνου, με παραγωγό τον Τζορτζ Μάρτιν. Στα περίφημα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ εφαρμόστηκαν νέες τεχνικές («ανάστροφες κιθάρες», «ΑDT» κ.ά.), που δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο σε ορισμένα τραγούδια.



Τα 11 από τα 14 τραγούδια φέρουν την υπογραφή της συνθετικής δυάδας ΜακΚάρτνεϊ / Λένον. Το «Eleanor Rigby», που κυκλοφόρησε ως σινγκλ, είναι μία από τις κορυφαίες δημιουργίες τους. Μελαγχολικό και κλασσικίζον, με τα έγχορδα να έχουν κυρίαρχο ρόλο, είναι επηρεασμένο από μουσική του σπουδαίου κινηματογραφικού συνθέτη Μπέρνταρντ Χέρμαν για την ταινία του Φρανσουά Τριφό «Φάρεναϊτ 451».



Το άλμπουμ κλείνει με το τραγούδι «Tomorrow Never Knows», ένα από τα πρώτα δείγματα ψυχεδελικής μουσικής, με πρωτοποριακές τεχνικές ηχογράφησης, όπως η ανάστροφη κιθάρα, τα επεξεργασμένα φωνητικά και οι λούπες.



Το πιο φωτεινό τραγούδι του άλμπουμ είναι το «Yellow Submarine», που γεννήθηκε από ένα τριπάκι με LSD του Ρίνγκο Σταρ, αν και η έμπνευσή του ανιχνεύεται σε κάποια σχολικά σχέδια του Τζον Λένον από τη δεκαετία του '50. Στο τραγούδι, που έγινε και ταινία κινουμένων σχεδίων αργότερα, συμμετέχουν ο Ντόνοβαν και ο κιθαρίστας των Ρόλινγκ Στόουνς, Μπράιαν Τζόουνς.



Στο «Reverse» κάνει αισθητή την εμφάνισή του ως συνθέτης ο Τζορτζ Χάρισον με τρία τραγούδια: «Taxman», «Love to You» και «I Want to Tell You». Το πιο γνωστό είναι το «Taxman», ένα πολιτικό τραγούδι, που ασκεί κριτική στην φορολογική πολιτική του «Εργατικού» πρωθυπουργού Χάρολντ Ουίλσον. Αναφέρεται στους υψηλούς φόρους που πληρώνουν οι έχοντες, όπως οι Beatles, που φθάνει και το 95% του εισοδήματός τους. Μια πολιτική που οδήγησε πολλούς διάσημους μουσικούς να εγκαταλείψουν τη Μεγάλη Βρετανία εκείνα τα χρόνια και να αναζητήσουν στο εξωτερικό φορολογικούς παραδείσους.



Το εξώφυλλο του άλμπουμ σχεδίασε ο γερμανός μπασίστας και εικαστικός καλλιτέχνης Κλάους Βούρμαν, φίλος των Beatles από την εποχή που έπαιζαν στο «Star Club» του Αμβούργου. Χρησιμοποίησε μικτή τεχνική, σχέδιο και κολάζ, με φωτογραφίες του Ρόμπερτ Γουίτακερ, συνεργάτη των Beatles.

Τα τραγούδια του άλμπουμ

1. «Taxman» (Harrison) 2:39

2. «Eleanor Rigby» 2:07

3. «I'm Only Sleeping» 3:01

4. «Love You To» (Harrison) 3:01

5. «Here, There and Everywhere» 2:25

6. «Yellow Submarine» 2:40

7. «She Said She Said» 2:37

8. «Good Day Sunshine» 2:09

9. «And Your Bird Can Sing» 2:01

10. «For No One» 2:01

11. «Doctor Robert» 2:15

12. «I Want to Tell You» (Harrison) 2:29

13. «Got to Get You Into My Life» 2:30

14. «Tomorrow Never Knows» 2:57
 
 
 
                             All You Need Is Love




Μεγάλη επιτυχία των Beatles, που πρωτοακούστηκε στις 25 Ιουνίου 1967 στα εγκαίνια του δορυφορικού προγράμματος του BBC. Ήταν παραγγελία του βρετανικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού προς το συγκρότημα και γράφτηκε από τον Τζον Λένον με τη συνεργασία του Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Ηχογραφήθηκε στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στις αρχές Ιουνίου με τη συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της ροκ μουσικής, όπως ο Μικ Τζάγκερ, ο Κιθ Ρίτσαρντς, η Μαριάν Φέιφθουλ, ο Κιθ Μουν και ο Έρικ Κλάπτον.



Οι ιθύνοντες του BBC ζήτησαν από τους Beatles ένα τραγούδι, που να περιέχει ένα μήνυμα κατανοητό απ' όλους τους τηλεθεατές, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή θρησκείας. Ο Λένον, που ανέλαβε να το γράψει, σκέφθηκε αμέσως τη λέξη «Αγάπη, που υπερνικά όλα τα εμπόδια και τα σύνορα». Το «All you need is love» εντάσσεται στη σειρά των λεγόμενων προπαγανδιστικών τραγουδιών του Λένον («Give Peace A Chance», «Power to the people», «Imagine»).



Ο ίδιος δεν φοβόταν τη χρήση της λέξης προπαγάνδα. «Είμαι ένας επαναστάτης καλλιτέχνης και η τέχνη μου είναι στρατευμένη στην υπόθεση της αλλαγής» έλεγε. Διαφορετική γνώμη για το ιδεολογικό υπόβαθρο του τραγουδιού είχε το κωμικό σχήμα των Τhe Rutles, του οποίου ηγείτο ο Έρικ Αϊντλ των Monty Python. Τραγούδησαν το «All you need is cash» στην ομώνυμη ταινία τους, που σατιρίζει τα «Σκαθάρια».



Μουσικά, ο Λένον θέλησε να δώσει στο τραγούδι ένα διεθνές άρωμα. Στην εισαγωγή του εντάσσει τη «Μασσαλιώτιδα», τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας και στο παρατεταμένο φινάλε ακούγονται αποσπάσματα από την «Ενβανσιόν Νο 8» του Μπαχ, το αγγλικό φολκ τραγούδι «Greensleaves», το «In the Mood του Γκλεν Μίλερ, το «Prince of Denamark's March» του άγγλου μπαρόκ συνθέτη Τζερεμάια Κλαρκ και από το δικό τους «She Loves You».



Το «All You Need is Love» παίχτηκε ζωντανά στην πρεμιέρα του δορυφορικού προγράμματος του BBC με τη συμμετοχή αρκετών από τους καλλιτέχνες, που πήραν μέρος στην ηχογράφησή του. Υπολογίζεται ότι το πρόγραμμα παρακολούθησαν κοντά στους 400.000.000 τηλεθεατές σε ολόκληρο τον κόσμο. Η επιτυχία του τραγουδιού ήταν άμεση κι έτσι αποφασίστηκε η κυκλοφορία του σε σινγκλ στις 7 Ιουλίου 1967. Εφθασε στο Νο1 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και συμπεριελήφθη στο άλμπουμ «Magical Mystery Tour», που κυκλοφόρησε μόνο στις ΗΠΑ και στο «Yellow Subamarine» για τον υπόλοιπο κόσμο.



Τη δική τους ξεχωριστή ερμηνεία στο «All You Need is Love» έχουν καταθέσει καλλιτέχνες, όπως ο Elvis Costello και συγκροτήματα, όπως οι Oasis, Echo & The Bunnymen και Einstürzende Neubauten.