Τελικά η εξέλιξη μας πάει πίσω;



Στην εποχή που σε ένα USB στικάκι που δεν είναι μεγαλύτερο από τον αντίχειρα σου μπορείς να χωρέσεις μια ντουλάπα δίσκους, και δεν χαράζεται , δεν μαζεύει σκόνη , δεν χρειάζεται να προσέχεις την βελόνα, το έχεις και μαζί σου μπορείς να το συνδέεις και στο ηχοσύστημα του αυτοκινήτου σου.



Παρόλα αυτά ο ήχος που έχει ο μέσος ακροατής στο περιβάλλον του είναι σαφώς χειρότερος από τον μέσω όρο μιας δεκαπενταετίας πριν.



Μα είναι δυνατόν ; Με τόσα ψηφιακά κόλπα και κονβέρτορες, και οπτικές ίνες να είναι ο ήχος χειρότερος; Κι όμως είναι ... και οι λόγοι ... πολλοί.



Τι είναι λοιπόν ψηφιακός ήχος;







Όπως ξέρουμε (λέω τώρα) ο ήχος μεταδίδεται με κύματα, τα κύματα αυτά είναι σαν ομόκεντροι κύκλοι που ταξιδεύουν στον αέρα και σε άλλα υλικά , άρα για να τα περιγράψουμε πρέπει να μπορέσουμε να αναλύσουμε αυτούς του κύκλους.



Έτσι λοιπόν η περιγραφή μια τέτοιας κυματομορφής γίνεται ως εξής: Τετραγωνίζοντας τον κύκλο και τι είναι αυτό που λέω; Ότι δηλαδή προσπαθούμε να υποθέσουμε ότι ο κύκλος είναι ένα πολύπλευρο σχήμα το οποίο αποτελείτε από χιλιάδες ή εκατοντάδες ή εκατομμύρια μικρές πλευρές , όσο πιο μικρές είναι αυτές οι πλευρές τόσο πιο κοντά στο σχήμα του κύκλου ερχόμαστε. Και αυτή η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ.



π.χ. αν σας πω να μου πείτε πιο νούμερο είναι πιο κοντά στο 0;

το 1; ....το 0,5 δεν είναι πιο κοντά;.... και το 0,25 δεν είναι ακόμη πιο κοντά; ....και το 0,00001 δεν είναι ακόμη πιο κοντά; Άρα όσο πιο πολύ ακρίβια έχουμε στην ανάλυση του αριθμού, τόσο πιο ακριβείς περιγραφή δίνουμε και για να έρθουμε και στα δικά μας όσο πιο μεγάλη ανάλυση έχει το ψηφιακό μας μουσικό κομμάτι τόσο πιο μεγάλη λεπτομέρεια έρχεται στα αυτιά μας, τόσο πιο ευχάριστο είναι το ηχητικό αποτέλεσμα.



Άρα ένας βασικός παράγοντας είναι η ανάλυση η οποία πλέον είναι στο χέρι μας, την επόμενη φορά λοιπόν που θα δοκιμάσετε να ζουλίξετε ένα CD και να το μετατρέψετε σε mp3 μην προσπαθήσετε άπλα να το κάνετε όσο μικρότερο γίνεται, αλλά να είναι τόσο συμπιεσμένο που να μην αλλοιώνεται πολύ το ηχητικό του περιεχόμενο, μου σηκώνετε η τρίχα όταν ακούω ακόμα και από το ράδιο να παίζουν υπερσυμπιεσμένα αρχεία και να ξύνουν τα πρίμα από την κακή ανάλυση.



Θα συνιστούσα ως μίνιμουμ συμπίεση τα 128kbps και πάλι οριακά, νομίζω ότι το μουσικό περιεχόμενο αρχίζει να είναι αξιοπρεπές μετά τα 160kbps.



Φτάσαμε λοιπόν στην εποχή που ο όγκος παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την ποιότητα, και δεν είμαι άδικος γιατί κανένα από τα φορητά players δεν καυχιέται για την τρομερή του ηχητική απόδοση αλλά από το πόσα τραγούδια χωράει.



Και εντάξει είμαι μαζί σας ότι είναι ωραίο πράγμα να έχεις στο τηλέφωνο σου 200 δίσκους και βίντεο και εξώφυλλα και πληροφορίες και να σου βρίσκει πιο τραγούδι ακούγεται στην τηλεόραση του γείτονα σου, αλλά δεν είναι δυνατόν να ακούς μουσική από το ηχείο του τηλεφώνου!


Αυτό λοιπόν είναι ένα μεγάλο θέμα που θέλω να θίξω, παλιά το κάθε σπίτι στο σαλόνι είχε το ηχοσύστημα του δίπλα στην τηλεόραση, ηχεία ξύλινα του μέτρου , με γούφερ 12ιντσα με ραδιοενισχυτές που φοβόσουν να ανοίξεις την ένταση για να μην σε πάρει ο αέρας από τα γκάζια και παρόλα αυτά ακούγανε τους δίσκους και τις κασέτες τους και απολάμβαναν την μουσική.

 Αυτά πλέον δεν υπάρχουν , οι πιο πολλοί έχουν επενδύσει στην τεχνολογία σε μηχανήματα αναπαραγωγής αλλά όχι σε ηχοσύστημα, δηλαδή μπορεί να έχει 52άρα τηλεόραση που μαζί με το DVD κόστισαν 3000ευρώ αλλά το ηχοσύστημα να είναι δώρο με τα προαναφερθέντα και να μην αξίζει ούτε να το φτύσεις, ή ακόμη πιο συνηθισμένο ίδιος στις μικρότερες ηλικίες ο ηλεκτρονικός υπολογιστής να έχει αναλάβει την μουσική ψυχαγωγία και εκεί που το pc έχει στοιχίσει ο κούκος αηδόνι γιατί έχει επεξεργαστή τετραπύρινο με 8Gb μνήμη και υδρόψυξη με 30άρα οθόνη και νέον λαμπάκια αλλά τα ηχεία είναι ένα σετ surround που ήταν δώρο με το pc μαζί με έναν εκτυπωτή, ένα γραφείο, ένα πορτατίφ και ένα σετ κατσαρολικά ....



Η ακοή είναι μία αίσθηση που έχει υποτιμηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό γιατί έχει αντικατασταθεί από την όραση, χιλιάδες εικόνες μας βομβαρδίζουν καθημερινά και έχουμε χάσει την μπάλα. Θυμηθείτε την τελευταία φορά που ακούσατε ένα φυσικό όργανο μπροστά σας ... δεν σας σηκώθηκε η τρίχα , δεν νιώσατε ότι η εμπειρία ήταν πολύ δυνατή;



Σαν άνθρωποι ακούμε ένα αρκετά μεγάλο ηχητικό φάσμα , από 20Hz μέχρι 20kHz, και τα cd αυτό το συχνοτικό φάσμα παίζει, αλλά δεν αρκεί να το παίζει μόνο αυτό αλλά να μπορούν να το αποδώσουν και τα ηχεία.



Με τον τρόπο που ακούμε σήμερα μουσική έχουμε αδρανήσει μεγάλο κομμάτι του ηχητικού φάσματος, τα μπάσα έχουν αντικατασταθεί από τα χαμηλομεσαία, γιατί όποιος πιστεύει ότι τα ηχειάκια με το σαμπ του υπολογιστή που κοστίζουν κάτω τον 150ευρώ μπορούν να παίξουν χαμηλές συχνότητες , απατάται οικτρά.



Μετά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που ένα ηχείο μπορεί να μας δώσει λάθος πληροφορία ένα από αυτά είναι η παραμόρφωση που βγάζουν απλόχερα όλα αυτά τα συστήματα, η πολύ κακή ποιότητα στερεοφωνικής εικόνας, ο ανεξέλεγκτος χρωματισμός του ήχου, που σημαίνει ότι το ηχείο παίζει ότι να'ναι και βέβαια η έλλειψη ηχητικού περιεχομένου, κοινώς έχουν τρύπες στα μεσαία , στα χαμηλά και τέλος πάντων αν ήταν μόνιτορ θα βλέπατε μόνο pixel και όχι την φωτογραφία.



Η ακοή μας έχει περιορισμένη ζωή και φθίνει κατακόρυφα σε σχέση με την ηλικία μας, για αυτό μην επιβαρύνετε τα πράγματα ηχορυπαίνοντας το περιβάλλον σας, μην θεωρείτε την αγορά ενός καλού ηχητικού συστήματος δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με την εικόνα, η ποιότητα της ψυχαγωγίας μας έχει αντίκτυπο στην καθημερινότητα μας για αυτό δώστε προσοχή στην λεπτομέρεια και σίγουρα θα νιώσετε καλύτερα .