Animals....



Επανερχόμαστε πάλι στη "χρυσή" δεκαετία του '60 με ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα εκείνης της εποχής.



Συγκεκριμένα το 3ο συγκρότημα μετά τους Beatles και τους Roling Stones.



Μιλάμε βέβαια για τους Animals που με τον τραγουδιστή Eric Burdon δημιούργησαν μερικά από τα αριστουργήματα εκείνης της εποχής.



Τους θυμόμαστε και τους αναφέρουμε όποτε συζητάμε για την περίφημη “Βρετανική Εισβολή”. Όλοι όμως ξέρουμε ότι ηχογράφησαν το 'House Of The Risin' Sun', αλλά δεν ξέρω αν ξέρουμε όλοι ότι πυροδότησαν την ηλεκτρική βόμβα που άφησε την Ευρώπη άναυδη, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 60.



Δημιουργήθηκαν στο Newcastle της Βρετανίας το 1963. Εάν το Liverpool υπερηφανεύεται για τους Beatles και το Λονδίνο για τα “κακά παιδιά” από το Dartford, η πόλη των ανθρακωρύχων στη Βόρεια Αγγλία, μπορεί άνετα να καμαρώνει για τους Animals. Όλα τα ιδρυτικά τους μέλη γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Newcastle από οικογένειες της εργατικής τάξης. Στα πρώτα τους βήματα, ονομάστηκαν Alan Price Combo. Ας τους δούμε έναν- έναν:



* Alan Price: (19 Απριλίου 1942, County Durham - πλήκτρα)

Ο Alan ήταν εφοριακός υπάλληλος. Ταλαντούχος και σπουδαίος αυτοδίδακτος μουσικός. Ήταν το ένα από τα δύο βασικά συστατικά του περίφημου "Animal Sound". Αποχώρησε από τη μπάντα την άνοιξη του 1965 και ίδρυσε τους Alan Price Set. Όταν στα 1966 ο Bob Dylan επισκέφθηκε το Λονδίνο, ζήτησε –εκτός από τους Beatles και τον Donovan - να συναντήσει και τον Alan. Η αιτία για αυτή την επιθυμία του Dylan, ονομάζεται "House Of The Rising Sun" και θα τη συναντήσουμε πιο κάτω. Ο Alan αντικαταστάθηκε στα πλήκτρα από τον Dave Rowberry (27 Δεκεμβρίου 1943, Newcastle).







* Eric Burdon: (5 Απριλίου 1941, Newcastle - φωνή)

Ο Eric είχε εγκαταλείψει τις σπουδές του στη φωτογραφία και δούλευε κατά περιόδους, ως ταχυδρόμος και διακοσμητής. Η βροντερή του φωνή, αποτελούσε το έτερον ήμισυ του ανεπανάληπτου "Animal Sound". Στα 1966 όταν οι Animals διαλύθηκαν, διατήρησε το όνομα, πρόσθεσε μπροστά το όνομά του και έφτιαξε τους Eric Burdon & the Animals. Μ’ αυτούς, πήγε μέχρι το 1968 και στη δεκαετία του 70 συνεργάστηκε για ένα διάστημα με τους War.

Αργότερα ακολούθησε και ακολουθεί ακόμα σόλο καριέρα με την Eric Burdon Band, προσλαμβάνοντας κάθε φορά και για κάθε δίσκο που ηχογραφούσε/ηχογραφεί, διαφορετικούς μουσικούς. Ήταν επιρρεπής στο αλκοόλ και στις γυναίκες. Αν τώρα σ’ αυτά προσθέσουμε και τις διαφωνίες του με τον Alan για την ηγεμονία της μπάντας, θα καταλάβουμε εύκολα την αποχώρηση του τελευταίου.



* Bryan “Chas” Chandler: (18 Δεκεμβρίου 1948, Newcastle - μπάσο)



Δεν έδειξε και κανένα σπουδαίο ταλέντο στο μπάσο, αλλά τουλάχιστον “μυριζότανε” τα ταλέντα από μακριά. Αποχώρησε το 1966, έγινε γνωστός σαν μάνατζερ του Jimi Hendrix και αντικαταστάθηκε από τον Danny McCulloch. (18 Ιουλίου 1945, Λονδίνο)



* Hilton Valentine: (21 Μαΐου 1943, North Shields - κιθάρα)

Ο πατέρας του Hilton εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν ο Hilton ήταν 15 ετών και στα 16 του, πέθανε η μητέρα του. Στα 17 του, υιοθετήθηκε από τους γονείς ενός φίλου του και ο ίδιος δήλωσε: “Διάλεξα τους γονείς μου”. Στα τέλη του 1966 από συνεχή χρήση LSD, κατελήφθη από την ιδέα ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός. Τελικά, αποχώρησε και αυτός από τη μπάντα το 1966, έγινε βοηθός του “Chas” στο …..μανατζεριλίκι και αντικαταστάθηκε από τον Vic Briggs (14 Φεβρουαρίου 1945, Twickenham)







* John Steel: (4 Φεβρουαρίου 1941, Gateshead - τύμπανα)



Ο Steel δούλευε σαν σκιτσογράφος και πλασιέ. Αποχώρησε από τη μπάντα τον Φεβρουάριο του 1966 και αντικαταστάθηκε από τον Barry Jenkins. (22 Δεκεμβρίου 1944, Leicester)



Οι Alan Price Combo, ήταν φανατικοί θαυμαστές του Rythm ‘n’ Blues και οι διασκευές που έκαναν στα τραγούδια των Ray Charles, Bo Diddley, Chuck Berry, Bill Haley & Bill Doggett, τους έκαναν γρήγορα αγαπητούς στο κοινό του Newcastle. Όταν έπαιζαν στο Club a Go-Go πολύ δύσκολα έβρισκε κάποιος θέση για να καθίσει …...όρθιος!!! Άλλαξαν το όνομά τους σε Animals εξ αιτίας μιας συνομιλίας δύο θαυμαστών τους που έλεγαν ότι όταν η μπάντα παίζει, θυμίζει αγέλη αγρίων ζώων.

Εκείνη την εποχή το βασικό τους μειονέκτημα, ήταν ότι δεν είχαν καλλιτεχνικό πράκτορα και έκαναν πρόταση στον ιδιοκτήτη του Club a Go-Go να αναλάβει αυτό το ρόλο λέγοντάς του: “Είμαστε ικανοί να βγάλουμε πολλά λεφτά” για να εισπράξουν την απάντηση: “Έχετε χάσει τελείως το μυαλό σας”. Όταν ήρθε όμως από το Λονδίνο, ο Graham Bond για να τους ακούσει και ενθουσιάστηκε μαζί τους, ο ιδιοκτήτης έσπευσε να υπογράψει μαζί τους συμβόλαιο.

 Με δικές του ενέργειες, οι Animals ηχογράφησαν μερικά δοκιμαστικά τραγούδια και τους έκλεισε συναυλίες για όλο το 1963 μέχρι που άνοιξαν οι πόρτες του Λονδίνου και αποφάσισαν να εγκατασταθούν εκεί. Στις αρχές του 1964, ήταν από τις δημοφιλέστερες μπάντες στα Λονδρέζικα clubs αλλά το 1965 άρχισαν να εμφανίζονται τα προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις. Το βασικό πρόβλημα ήταν η προβολή του Eric Burdon, και η επισκίαση του Alan Price.



Αυτό λοιπόν που είναι στην ουσία αδίκως ξεχασμένο, όπως έγραψα και στην εισαγωγή μου, είναι ότι ο περίφημος "Animal Sound" δεν οφείλεται τόσο στον Eric Burdon, αλλά στο φανταστικό παίξιμο των πλήκτρων από τον οργανίστα της μπάντας Alan Price που μαζί με τον Rod Argent των Zombies οδήγησαν το Rock μακριά από τα κιθαριστικά κλισέ.

Όχι δηλαδή ότι ο Chas ήταν κακός μπασίστας ή ότι ο Hilton ήταν κακός κιθαρίστας, αλλά θέλω να πω ότι θα μπορούσε να παίζει και κάποιος άλλος μπάσο, ή και κάποιος άλλος κιθάρα. Ο Alan όμως, ήταν μοναδικός και αναντικατάστατος. Σαφώς, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη βροντερή φωνή του Eric που –τουλάχιστον- στη Βρετανία του 1964 δεν μπορεί να την ανταγωνιστεί κανείς. Η αλήθεια δυστυχώς, είναι ότι ΚΑΙ η μπάντα, αλλά ΚΑΙ ο ίδιος ο Eric έκαναν σχεδόν τα πάντα για να δυσφημήσουν τους εαυτούς τους. Οι original Animals διήρκεσαν ελάχιστα.

Ο Price με την αποχώρησή του, τους στέρησε το βασικό συστατικό του ήχου τους, που ήταν τα πλήκτρα του. Ηχογραφούσαν –ως επί το πλείστον- διασκευές, επειδή δεν διέθεταν ικανή τραγουδοποιία. Ο Burdon δεν προσπάθησε ποτέ να ανταγωνιστεί –στα σοβαρά- το συνθετικό ντουέτο του Liverpool ή τα “κακά παιδιά” από το Dartford και τα ελάχιστα τραγούδια που έκανε, ήταν παραλλαγές άλλων ηχογραφημένων τους τραγουδιών. Κλασικό παράδειγμα το 'I'm Going To Change The World', που ήταν η Β’ πλευρά ενός single και που κλέβει το κιθαριστικό riff από το 'It's My Life' της Α’ πλευράς.







Στα τέλη του 1966 ο Eric με τη νέα μπάντα Eric Burdon & The Animals, δείχνει κάποιες δυνατότητες στην τραγουδοποιία ('Sky Pilot' & 'Year Of The Guru'), αλλά κινείται στα όρια της ψυχεδέλειας και σκιάζει –αδίκως- την ιστορία και την προσφορά της original μπάντας. Η σόλο καριέρα του Burdon υπήρξε - και είναι- ταραχώδης. Συνεργάζεται με τους War, κάνει προσωρινά reunions με τους original Animals, κάνει solo albums σχηματίζοντας διαφορετικές μπάντες κάθε φορά, πειραματίζεται με στυλ και τεχνολογίες και πολλά από αυτά που κάνει, είναι παροιμιωδώς αποτυχημένα. Άσχετα όμως με τα Ζενίθ και τα Ναδίρ του, η ηχογραφήσεις της περιόδου 1964-65, είναι ιστορικές. Τραγούδια όπως τα "House Of The Rising Sun", "Don't Let Me Be Misunderstood", "We 've Gotta Get Out Of This Place", "Let The Good Times Roll", "It's My Life", αλλά και λιγότερο γνωστά όπως τα "Worried Life Blues" & "I Believe To My Soul", είναι θησαυροί.



Η καριέρα των Animals, ήταν πολύ μικρή σε χρόνο και δεν πρόλαβαν να κάνουν πολλά πράγματα. Έκαναν όμως κάτι πάρα πολύ μεγάλο. Πυροδότησαν την ηλεκτρική βόμβα που άφησε την Ευρώπη άναυδη, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 60. Η ηχογράφηση του "House Of The Rising Sun", δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Έχω αναφερθεί σ’ αυτό στο άρθρο μου “Οι Ποιητές της Rock/Bob Dylan”, αναφέρθηκα πριν και θα αναφερθώ ξανά πιο κάτω γιατί ….δεν γίνεται διαφορετικά! Mε τις θηριώδεις καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες των Alan Price & Eric Burdon στη σύνθεσή τους, οι Animals έφτιαξαν τον συγκλονιστικότερο λευκό R & B ήχο που είχαν ποτέ την τύχη να ακούσουν οι κάτοικοι του πλανήτη και αυτό είναι ΤΟ σημαντικό.



Παρ’ όλο που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και να επιβιώσουν σαν μπάντα, πρέπει να τους αναγνωρίζουμε αυτό που έκαναν και όχι να τους κρίνουμε για όσα δεν έκαναν.