Bed-In




Μορφή διαμαρτυρίας «επί κλίνης», που επέλεξαν ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στον Πόλεμο του Βιετνάμ και να προβάλουν τα φιλειρηνικά τους μηνύματα.



Το πρώτο Bed-In έγινε από τις 25 έως τις 31 Μαρτίου 1969 στο «Χίλτον» του Άμστερνταμ. Στο δωμάτιο 902 ο Τζον και η Γιόκο περνούσαν το μήνα του μέλιτος και σκέφθηκαν ότι θα ήταν μοναδική ευκαιρία να προωθήσουν το αίτημά τους για την ειρήνη, εκμεταλλευόμενοι τη δημοσιότητα από τον πρόσφατο γάμο τους (20 Μαρτίου 1969).



Έτσι, αποφάσισαν ν' ανοίγουν την πόρτα του δωματίου τους κάθε μέρα από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ στους εκπροσώπους του Τύπου. Οι δημοσιογράφοι συνέρρεαν κατά δεκάδες, πιστεύοντας ότι θα συλλάβουν το ζευγάρι σε τρυφερές στιγμές, μετά τη γυμνή φωτογράφισή τους στο εξώφυλλο του άλμπουμ «Two Virgins». Προς μεγάλη τους απογοήτευση, ο Τζον και η Γιόκο, καθισμένοι στο κρεββάτι του δωματίου τους, συζητούσαν μαζί τους για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στον κόσμο. Τις εμπειρίες τους από αυτό το πρώτο Bed-In μετουσίωσαν στο τραγούδι τους «Ballad of John and Yoko».



Η ιδέα τους αυτή άρεσε και δημοσιοποιήθηκε δεόντως κι έτσι αποφάσισαν να την επαναλάβουν το Μάιο στη Νέα Υόρκη. Οι αμερικανικές αρχές, όμως, τους απαγόρευσαν την είσοδο, λόγω της καταδίκης του Λένον για κατοχή μαριχουάνας το 1968. Τελικά, επέλεξαν μια χώρα γειτονική, τον Καναδά. Το δεύτερο Bed-In του Τζον Λένον και της Γιόκο Όνο ξεκίνησε στις 26 Μαΐου 1969 στο ξενοδοχείο του Μόντρεαλ «Queen Elizabeth» (Δωμάτιο 1472), μια εβδομάδα αργότερα, με ένα σημαντικό μουσικό γεγονός.



Τις πρώτες μέρες της «επί κλίνης» διαμαρτυρίας τους στο Μόντρεαλ ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Τζον γιατί το κάνει και αυτός του απάντησε «All we are saying is give peace a chance». Σχεδόν ακαριαία, ο Λένον σκέφθηκε ότι η ατάκα του αυτή θα μπορούσε να γίνει τραγούδι κι έτσι προέκυψε το «Give Peace A Chance», ένας διαχρονικός ύμνος για την ειρήνη. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε την 1η Ιουνίου στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με ένα κασετόφωνο 8 track, που αγόρασε από παρακείμενο κατάστημα. Στα φωνητικά συμμετείχαν διάσημοι φίλοι του ζευγαριού, όπως ο Άλεν Γκίνζμπεργκ και ο Τίμοθι Λίρι.



Παρά τη δημοσιότητα που έλαβαν τα δύο Bed-In, υπήρχε διάχυτη η καχυποψία σε μερίδα του Τύπου, ότι αυτά έγιναν για διαφημιστικούς και εισπρακτικούς λόγους. Μη ξεχνάμε ότι το 1969 ουσιαστικά οι Beatles δεν υπήρχαν και το κάθε «σκαθάρι» νοιαζόταν για την προσωπική του καριέρα. Ο Τζον Λένον απάντησε στους επικριτές του ότι θα μπορούσε να γράψει μία επιτυχία μέσα σε μία ώρα και να βγάλει λεφτά, από το να κάθεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου και να συζητά για την ειρήνη.