Σαν σήμερα 4/3/1678

        Γεννιέται ο βενετσιάνος συνθέτης Antonio Vivaldi.

Ο πατέρας του ήταν εκπαιδευμένος φούρναρης με μουσικά ενδιαφέροντακαι αργότερα έγινε βιολινίστας και ιμπρεσάριος όπερας. Λόγω αυτής της συγκυρίας ο γιος Αντόνιο Βιβάλντι που γεννήθηκε στη Βενετία, χλευαζόταν ότι «ξεφουρνίζει» σωρηδόν μουσική όπως ο πατέρας του ξεφούρνιζε ψωμιά.Το έργο του Βιβάλντι είναι όμως πολύ σημαντικό στον κόσμο της μουσικής,παρ' ότι ο ασθενικός νεαρός ιερωμένος δεν έδινε αρχικά την εντύπωσησπουδαίου μουσικού. Ο Μπαχ, 7 χρόνια νεώτερος του Βιβάλντι, έμαθε γιατο σπουδαίο συνάδελφό του και διασκεύασε έργα του, όταν αυτός σταμάτησενα εκδίδει παρτιτούρες στην Ιταλία και συνεργάστηκε με Ολλανδούς, Έτσικυκλοφόρησαν τα έργα του ευρύτερα στην Ευρώπη.



Ο Βιβάλντι σπούδασε μουσική και εκπαιδεύτηκε για ιερωμένος.Χειροτονήθηκε το 1703 και παράλληλα έγινε δάσκαλος βιολιού στοεκκλησιασατικό ορφανοτροφείο και στο σχολείο άπορων κοριτσιών. Λόγω τηςασθενικότητάς του (είχε άσθμα και ίσως καρδιακά προβλήματα) απηλάγη απότην υποχρέωση να εκτελεί τη λειτουργία και το 1716 που είχε γίνει ήδηευρύτερα γνωστός ως δεξιοτέχνης του βιολιού και συνθέτης, προβιβάστηκεσε διευθυντή συναυλιών.



Το 1718 ξεκίνησε περιοδείες με πολυπληθή συνοδεία, αρχικά σε όλη τηνΙταλία και στο τέλος στη Βιένη, ίσως και στην Πράγα. Ο «κόκκινοςπαπάς», όπως τον αποκαλούσαν λόγω του χρώματος των μαλλιών του,συνέθεσε εκατοντάδες κοντσέρτα, πολλά εκκλησιαστικά έργα και δεκάδεςόπερες. Συνοδευόταν από δύο αδελφές, παλιές μαθήτριες στο ορφανοτροφείοκαι εκπαιδευμένες τραγουδίστριες, τις οποίες η κοινωνία της Βενετίαςθεωρούσε και ερωμένες του Βιβάλντι. Αν και πολύ εύπορος λόγω τωνσημαντικών εσόδων από τη μουσική του, είχε σπάταλη ζωή, με αποτέλεσμαστα τελευταία του χρόνια να καταλήξει στο πτωχοκομείο της Βιένης. Ότανπέθανε εκεί το 1741, ετάφη ως άπορος και μάλλον άγνωστος, γιατί είχεήδη ξεχαστεί.



Τα έργα του Βιβάλντι είχαν χαθεί για σχεδόν 200 χρόνια και μόνο σελίγους μυημένους ήταν γνωστό το όνομα και η σημασία του για τη μουσικήτου μπαρόκ. Στη δεκαετία του 1920 παρουσιάστηκαν σε ένα παλαιοπώλημοναχοί κάποιου μοναστηριού της Ιταλίας και προσέφεραν παλαιά βιβλίακαι παρτιτούρες για να εισπράξουν χρήματα, με τα οποία θα συντηρούσαντα κτίριά τους. Ο παλαιοπώλης, συμπτωματικά με σημαντική μουσικήπαιδεία, αναγνώρισε στις παρτιτούρες έργα της εποχής μπαρόκ καιδιέβλεψε Βιβάλντι. Δυστυχώς η συλλογή αυτή περιείχε μόνο τις ζυγέςσελίδες από τις παρτιτούρες. Οι μονές σελίδες, όσο και αν αναζητήθηκαν,δεν βρέθηκαν σ' αυτό το μοναστήρι ή σε άλλο της περιοχής. 'Αρχισε τότεμια αστυνομική αναζήτηση, στην οποία συνέβαλε και το δικτατορικόκαθεστώς του Μουσολίνι, με αποτέλεσμα να εντοπιστούν οι μονές σελίδεςμετά από αρκετά χρόνια στην κατοχή ενός υπέργηρου βιομήχανου, ο οποίοςγνώριζε τη σημασία των εντύπων που κατείχε και δεν τα έδινε για κανέναχρηματικό ποσό. Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, πιθανόν και μεπιέσεις από το δικτατορικό καθεστώς, δέχτηκε ο βιομήχανος να παραδώσειτις μονές σελίδες και έτσι δόθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα στηδημοσιότητα εκατοντάδες έργα του μεγάλου Ιταλού συνθέτη.

                               Πέθανε το 1741.